Προέλλην έγραψε:Λαχουρένιος έγραψε:Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπτυχθεί ο μαζικός-λαικός αθλητισμός. Το να έχεις κάποιους ελάχιστους μεμονωμένους που να κερδίζουν μετάλλια και ο υπόλοιπος κόσμος να ναι παντρεμένος με τον καναπέ και το τσιγάρο δεν έχει κανένα πρακτικό αντίκρυσμα, πέρα από το να φουσκώνει η εθνική υπερηφάνεια των ηλιθίων.
https://ec.europa.eu/eurostat/statistic ... ticipation
H Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο, με μόνο ένα 26% του πληθυσμού να κάνει αθλητισμό σε εβδομαδιαία βάση.
Αλλά ΟΚ, ας χαρούμε για την χώρα μας γιατί ο τάδε πήρε μια διάκριση κάπου κάποτε. Το ότι είμαστε μια χαρακτηριστική αντιαθλητική χώρα ας το παραβλέψουμε.
Δύο λεπτά, ας πάρω σαν παράδειγμα εμένα.
Φυσικά η γενιά μου, είχε πραγματικές δυσκολίες επιβίωσης, εγω δούλευα από 14 χρόνων και πήγαινα νυκτερινό γυμνάσιο, βέβαια η μόνη εποχή που έκανα αθλητισμό ήταν στον στρατό επί 28 μήνες....
Αυτό συνέβαινε στο σύνολο των νέων, τουλάχιστον στις γειτονιές μας.
Τα παιδιά μου έκαναν αθλητισμό από πολύ μικρά, ο γιος μου έκανε πολλά χρόνια κολύμπι και η κόρη μου τάε κβο ντο δεν διακρίθηκαν, τώρα αθλείται μόνο ο γιος μου σε γυμναστήριο, διότι πρέπει να επιζήσουν στις δύσκολες συνθήκες ζωής που έχει η χώρα (δεν είμαστε Γερμανία, η ζωή είναι πιο δυσκολη).....
Το άλμα από εμένα στα παιδιά μου στο ζήτημα του αθλητισμού είναι εντυπωσιακό και δεν έγινε τυχαία, η χώρα επένδυσε σε χρήμα, εγκαταστάσεις, πληροφόρηση, συνθήκες ζωής κλπ για να γίνει αυτή η τεράστια αλλαγή....
Ποιος σας είπε ότι το κράτος είναι ξένο με τις επιτυχίες που γίνονται σε όλους τους τομείς.... Εντάξει δεν μπορούν όλοι να διακριθούν, κάποιοι λίγοι διακρίνονται, έτσι είναι αυτά τα πράγματα.