ΠΟΥΤΙΝ Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ

[Spark]

Bloomberg: Ο Πούτιν κατέστρεψε σε 50 εβδομάδες ό,τι έχτιζε η Ρωσία 50 χρόνια -Την ενεργειακή αγορά στην Ευρώπη

Ένα δίκτυο κοιτασμάτων και αγωγών φυσικού αερίου που αναπτύχθηκε με κόστος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων έχει ουσιαστικά πάει «στα σκουπίδια», μετά την εισβολή της Ρωσίας του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία.

Όπως σημειώνει σε άρθρο του το πρακτορείο Bloomberg, η Ρωσία πέρασε σχεδόν 50 χρόνια χτίζοντας την ενεργειακή της αγορά στην Ευρώπη. Τώρα, λοιπόν, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν την κατέστρεψε μέσα σε λιγότερο από 50 εβδομάδες.

Ενώ η Ρωσία έχει βρει εναλλακτικές αγορές για το αργό πετρέλαιο, κυρίως στην Ινδία, η αλλαγή της πώλησης διυλισμένων προϊόντων και -ίσως ακόμη περισσότερο- του φυσικού αερίου θα διαρκέσει χρόνια και θα έχει τεράστιο κόστος. Κι αυτό, αν και εφόσον είναι ακόμη δυνατό να δημιουργηθούν αγορές, καθώς ο κόσμος απομακρύνεται από τα ορυκτά καύσιμα.
Η Ρωσία έχει χάσει την αγορά της Ευρώπης και για το πετρέλαιο και για το φυσικό αέριο

Όταν τα στρατεύματα της Μόσχας εισέβαλαν στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, οι Ευρωπαίοι πελάτες ενέργειας τρομοκρατήθηκαν. Μια αγορά που απορροφούσε σχεδόν 2,5 εκατομμύρια βαρέλια αργού την ημέρα, άλλο ένα εκατομμύριο βαρέλια διυλισμένων προϊόντων και 155 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως έχει σχεδόν εξαφανιστεί.

Οι ροές αργού από τη Ρωσία σε μέρη της Ευρώπης άρχισαν να μειώνονται αμέσως μετά τη διέλευση των στρατευμάτων του Πούτιν από τα σύνορα. Μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου, όταν τέθηκε σε ισχύ η απαγόρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις θαλάσσιες εισαγωγές ρωσικού αργού, οι ποσότητες είχαν ήδη μειωθεί σταδιακά, με τη Βουλγαρία, η οποία εξασφάλισε μια προσωρινή εξαίρεση, τη μόνη εναπομείνασα αγορά. Η ροή των διυλισμένων προϊόντων ακολουθεί την ίδια τροχιά, μέχρι να εφαρμοστούν παρόμοιες κυρώσεις που θα τεθούν σε ισχύ στις 5 Φεβρουαρίου.

Η ευρωπαϊκή αγορά για το φυσικό αέριο της Ρωσίας έχει επίσης χαθεί. Ένα τεράστιο δίκτυο κοιτασμάτων και αγωγών φυσικού αερίου, που αναπτύχθηκε με κόστος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων από τότε που το αέριο πέρασε για πρώτη φορά τα ρωσικά σύνορα στην Αυστρία το 1968, βρίσκεται πλέον «στα σκουπίδια».

Το 2017 υπολογίστηκε ότι 100 δισεκατομμύρια δολάρια είχαν ήδη επενδυθεί στην ανάπτυξη αποθεμάτων φυσικού αερίου στη χερσόνησο Γιαμάλ της Ρωσίας, τα περισσότερα από τα οποία ήταν συνδεδεμένα με την Ευρώπη μέσω αγωγών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που διέρχονταν κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα και συνδέουν τη Ρωσία με τη Γερμανία. Αυτός ο αριθμός αναμενόταν να διπλασιαστεί μέχρι το 2025, ωστόσο μεγάλο μέρος αυτής της επένδυσης φαίνεται πλέον περιττό.
Η ενεργειακή σχέση Ρωσίας-ΕΕ μπορεί να αποκατασταθεί ως ένα βαθμό, αλλά ποτέ δεν θα είναι όπως παλιά

Ενώ η Ρωσία μπορεί να είναι σε θέση να διασώσει κάποιο είδος ενεργειακής σχέσης με την Ευρώπη μετά το τέλος του πολέμου, κάτι που αναπόφευκτα θα το κάνει, είναι απίθανο οι χώρες της ΕΕ να επιτρέψουν ή να πρέπει ποτέ να εξαρτηθούν από το ρωσικό αέριο, όπως συνέβαινε ένα χρόνο πριν.

Οι κυβερνήσεις και οι καταναλωτές στην Ευρώπη ασχολούνται επιτέλους σοβαρά με τον περιορισμό της ζήτησης και την ενεργειακή απόδοση, ενώ οι τιμές ρεκόρ που καταβάλλονται για το φυσικό αέριο και την ηλεκτρική ενέργεια έχουν ωθήσει τις επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τις πρώτες σοβαρές προσπάθειες αλλαγής του τρόπου διαμόρφωσης των λιανικών τιμών ηλεκτρικής ενέργειας, λαμβάνοντας υπόψη τη μείωση του μεριδίου των ορυκτών καυσίμων στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Η Ινδία, βασικός αγοραστής του πετρελαίου της Ρωσίας
Οι εταιρείες πετρελαίου της Ρωσίας κατάφεραν να εκτρέψουν τις παραδόσεις αργού που απέφευγαν οι παραδοσιακοί Ευρωπαίοι αγοραστές, σε μεγάλο βαθμό χάρη στη «δίψα» των ινδικών διυλιστηρίων για φθηνή πρώτη ύλη. Ωστόσο, η εκτροπή είχε τεράστιο κόστος για τη Ρωσία και τη βιομηχανία πετρελαίου της.

Για να διεισδύσουν στην ινδική αγορά απαιτήθηκαν μεγάλες εκπτώσεις, οι οποίες φαίνεται να έφτασαν τα 35 δολάρια το βαρέλι, που ισοδυναμεί με μείωση της τιμής κατά 40%.

Μέχρι το τέλος του περασμένου έτους, τα ρωσικά βαρέλια αντιπροσώπευαν περίπου το ένα τέταρτο των εισαγωγών αργού της Ινδίας, εκτοπίζοντας φορτία από τους παραδοσιακούς προμηθευτές της Μέσης Ανατολής της υποηπείρου -Σαουδική Αραβία, Ιράκ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Κουβέιτ.

Η εκτροπή των ροών αργού σε μια διψασμένη αγορά με έναν μεγάλο τομέα διύλισης ικανό να επεξεργαστεί το αργό πετρέλαιο με σχετικά υψηλή περιεκτικότητα σε θείο που εξάγει η Ρωσία είναι το ένα ζήτημα. Η εκτροπή ραφιναρισμένων προϊόντων σε αυτήν την αγορά είναι κάτι διαφορετικό. Ο αρθρογράφος του Bloomberg δηλώνει βέβαιος ότι θα υπάρξουν κάποιες χώρες πρόθυμες να αγοράσουν φθηνό ρωσικό ντίζελ εξάγοντας τα δικά τους τοπικά παραγόμενα καύσιμα πίσω στην Ευρώπη, αλλά θα απαιτήσουν εκπτώσεις αρκετά μεγάλες ώστε να καταστήσουν το εμπόριο κερδοφόρο - άλλο ένα κόστος που θα επιβαρύνει το Κρεμλίνο και τις εταιρείες πετρελαίου.
Το φυσικό αέριο «πονάει» τη Ρωσία λόγω της δυσκολίας στη μεταφορά του

Όμως το πετρέλαιο, είτε ακατέργαστο είτε σε μορφή προϊόντων διύλισης, έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι του φυσικού αερίου: μπορεί να μεταφερθεί εύκολα και φθηνά δια θαλάσσης.

Για το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 55 ετών, η Ρωσία κοιτούσε προς τα δυτικά για τους αγοραστές φυσικού αερίου. Τεράστιοι αγωγοί, μήκους χιλιάδων χιλιομέτρων, συνέδεαν κοιτάσματα φυσικού αερίου, πρώτα στη Σιβηρία και πιο πρόσφατα στη χερσόνησο Γιαμάλ, με αγοραστές στην Ευρώπη.

Την περασμένη δεκαετία, η Ρωσία άρχισε να αναζητά στην Ανατολή νέες αγορές για το φυσικό αέριο και ο αγωγός φυσικού αερίου Power of Siberia μεταφέρει τώρα το καύσιμο στην Κίνα. Αλλά αυτό το αέριο προέρχεται από νέα κοιτάσματα, περισσότερα από 1.300 μίλια ανατολικά και 600 μίλια νότια από τα κοιτάσματα Γιαμάλ που προμήθευαν την Ευρώπη, τα οποία τώρα δεν χρησιμοποιούνται. Ο κρατικός γίγαντας φυσικού αερίου της Ρωσίας, Gazprom, ανέφερε πως το επίσημο κόστος της Power of Siberia και των σχετικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου ανέρχεται σε 55 δισεκατομμύρια δολάρια. Μια ανεξάρτητη αξιολόγηση κατέληξε σε σχεδόν διπλάσιο αριθμό -μια επένδυση που, όπως υποστηρίζει, δεν θα υπάρξει ποτέ απόσβεση.

Θα υπάρχουν όρια στο πόσο περισσότερο ρωσικό αέριο θα αγοράσει το Πεκίνο. Ενώ οι ενεργειακές ανάγκες της Κίνας είναι τεράστιες, θα είναι επιφυλακτική να επαναλάβει τα λάθη που έκαναν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, με την υπερβολική εξάρτησή τους από τη Μόσχα. Έτσι, η Ρωσία θα πρέπει να ψάξει αλλού για να αντικαταστήσει τις χαμένες ευρωπαϊκές αγορές της.
Θα ήθελε να προμηθεύσει την Ινδία, ένα άλλο ταχέως αναπτυσσόμενο έθνος με τεράστιες και αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες. Ωστόσο, η μεταφορά φυσικού αερίου στην Ινδία θα είναι ακόμη πιο δύσκολη από τη μεταφορά του στην Κίνα. Η διαδρομή θα έπρεπε είτε να διασχίσει μερικά από τα ψηλότερα βουνά του κόσμου, είτε να περάσει από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Κάθε διαδρομή θα διέσχιζε πολλές άλλες χώρες, καθιστώντας την κατασκευή και τη λειτουργία πιο δαπανηρή από τη σύνδεση μεταξύ δύο εθνών με κοινά σύνορα.

Ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία έχει κοστίσει στη Ρωσία την ενεργειακή της αγορά στην Ευρώπη, η οποία δεν θα αντικατασταθεί εύκολα. Οποιαδήποτε προσέγγιση και αν επιδιώξουν τελικά η Μόσχα και η Ευρώπη, οι Ρώσοι θα βαρύνονται από το κόστος του πολέμου για τις επόμενες γενιές.

Τελικά ο Πούτιν κατέστρεψε την οικονομία και τους πολίτες της Ρωσίας, υπολογίζεται πως οι απώλειες είναι περισσότεροι από 100.000 νεκροί Ρώσοι, σχεδόν 1.000 στρατιώτες σκοτώθηκαν σε μια μόνο ημέρα στα μέτωπα του πολέμου στην Ουκρανία.

από: https://www.iefimerida.gr/kosmos/bloomberg-poytin-rosia-energeiaki-agora-se-eyropi

[vallon]

Ενας πόλεμος πάντοτε έχει τέτοιες απώλειες, όμως μετά τον πόλεμο πάντα έρχεται ανάπτυξη. Πιστεύω ότι όλοι αυτό είχαν στο μυαλό τους όταν το ξεκίνησαν, εκτός απο τους φουκαράδες τους ουκρανούς πολίτες που είναι οι μόνοι χαμένοι μαζί με τους νεκρούς του πολέμου.

[Spark]

Ενας πόλεμος πάντοτε έχει τέτοιες απώλειες, όμως μετά τον πόλεμο πάντα έρχεται ανάπτυξη. Πιστεύω ότι όλοι αυτό είχαν στο μυαλό τους όταν το ξεκίνησαν, εκτός απο τους φουκαράδες τους ουκρανούς πολίτες που είναι οι μόνοι χαμένοι μαζί με τους νεκρούς του πολέμου.

που θα έρθει ανάπτυξη; Όχι στην Ρωσία.
Η Ρωσία καταστράφηκε οικονομικά για τους επόμενους αιώνες.

Κανείς ευρωπαίος δεν θέλει να κάνει δουλειές με Ρώσους, οι Ρώσοι έχασαν περισσότερους από 100.000 νέους ανθρώπους που οι γονείς τους καταριούνται τον πούτιν και τον πόλεμο, δεν υπάρχει κανονικός άνθρωπος στην ευρώπη και την αμερική που να συμπαθεί τον πούτιν, είναι τόσο μεγάλο το κακό που προκάλεσε που δεν θα υπάρξει ποτέ συγχώρεση. Στην ιστορία θα γραφτεί πως ο πούτιν ήταν ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ της Ρωσίας και της Ουκρανίας.

Ίσως να θέλει να καταστρέψει περισσότερους ανθρώπους, ο ίδιος είναι κατεστραμμένος, ο κόσμος τον καταριέται, τώρα δεν υπάρχει χειρότερος, στο μέλλον θα τον συγκρίνουν με τον Χιτλερ.

[pluton]

Ενας πόλεμος πάντοτε έχει τέτοιες απώλειες, όμως μετά τον πόλεμο πάντα έρχεται ανάπτυξη. Πιστεύω ότι όλοι αυτό είχαν στο μυαλό τους όταν το ξεκίνησαν, εκτός απο τους φουκαράδες τους ουκρανούς πολίτες που είναι οι μόνοι χαμένοι μαζί με τους νεκρούς του πολέμου.

Ο τυφλοτερος όλων.

Δεν λέω εγώ να το καταλάβεις στις 24/2/2022 (όπως το αντιλήφθηκαν κάποιοι λίγοι) τουλάχιστον τώρα δεν το καταλαβαίνεις;

Κακό πράγμα ο φανατισμός.

[vallon]

Ενας πόλεμος πάντοτε έχει τέτοιες απώλειες, όμως μετά τον πόλεμο πάντα έρχεται ανάπτυξη. Πιστεύω ότι όλοι αυτό είχαν στο μυαλό τους όταν το ξεκίνησαν, εκτός απο τους φουκαράδες τους ουκρανούς πολίτες που είναι οι μόνοι χαμένοι μαζί με τους νεκρούς του πολέμου.

Ο τυφλοτερος όλων.

Δεν λέω εγώ να το καταλάβεις στις 24/2/2022 (όπως το αντιλήφθηκαν κάποιοι λίγοι) τουλάχιστον τώρα δεν το καταλαβαίνεις;

Κακό πράγμα ο φανατισμός.

πρέπει να σταματήσεις να βλέπεις όλα μέσα απο το πρίσμα του τσιπρισμού

[Adminović]

[looking for the unknown]

Bloomberg: Ο Πούτιν κατέστρεψε σε 50 εβδομάδες ό,τι έχτιζε η Ρωσία 50 χρόνια -Την ενεργειακή αγορά στην Ευρώπη

Ένα δίκτυο κοιτασμάτων και αγωγών φυσικού αερίου που αναπτύχθηκε με κόστος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων έχει ουσιαστικά πάει «στα σκουπίδια», μετά την εισβολή της Ρωσίας του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία.

Όπως σημειώνει σε άρθρο του το πρακτορείο Bloomberg, η Ρωσία πέρασε σχεδόν 50 χρόνια χτίζοντας την ενεργειακή της αγορά στην Ευρώπη. Τώρα, λοιπόν, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν την κατέστρεψε μέσα σε λιγότερο από 50 εβδομάδες.

Ενώ η Ρωσία έχει βρει εναλλακτικές αγορές για το αργό πετρέλαιο, κυρίως στην Ινδία, η αλλαγή της πώλησης διυλισμένων προϊόντων και -ίσως ακόμη περισσότερο- του φυσικού αερίου θα διαρκέσει χρόνια και θα έχει τεράστιο κόστος. Κι αυτό, αν και εφόσον είναι ακόμη δυνατό να δημιουργηθούν αγορές, καθώς ο κόσμος απομακρύνεται από τα ορυκτά καύσιμα.
Η Ρωσία έχει χάσει την αγορά της Ευρώπης και για το πετρέλαιο και για το φυσικό αέριο

Όταν τα στρατεύματα της Μόσχας εισέβαλαν στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, οι Ευρωπαίοι πελάτες ενέργειας τρομοκρατήθηκαν. Μια αγορά που απορροφούσε σχεδόν 2,5 εκατομμύρια βαρέλια αργού την ημέρα, άλλο ένα εκατομμύριο βαρέλια διυλισμένων προϊόντων και 155 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως έχει σχεδόν εξαφανιστεί.

Οι ροές αργού από τη Ρωσία σε μέρη της Ευρώπης άρχισαν να μειώνονται αμέσως μετά τη διέλευση των στρατευμάτων του Πούτιν από τα σύνορα. Μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου, όταν τέθηκε σε ισχύ η απαγόρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις θαλάσσιες εισαγωγές ρωσικού αργού, οι ποσότητες είχαν ήδη μειωθεί σταδιακά, με τη Βουλγαρία, η οποία εξασφάλισε μια προσωρινή εξαίρεση, τη μόνη εναπομείνασα αγορά. Η ροή των διυλισμένων προϊόντων ακολουθεί την ίδια τροχιά, μέχρι να εφαρμοστούν παρόμοιες κυρώσεις που θα τεθούν σε ισχύ στις 5 Φεβρουαρίου.

Η ευρωπαϊκή αγορά για το φυσικό αέριο της Ρωσίας έχει επίσης χαθεί. Ένα τεράστιο δίκτυο κοιτασμάτων και αγωγών φυσικού αερίου, που αναπτύχθηκε με κόστος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων από τότε που το αέριο πέρασε για πρώτη φορά τα ρωσικά σύνορα στην Αυστρία το 1968, βρίσκεται πλέον «στα σκουπίδια».

Το 2017 υπολογίστηκε ότι 100 δισεκατομμύρια δολάρια είχαν ήδη επενδυθεί στην ανάπτυξη αποθεμάτων φυσικού αερίου στη χερσόνησο Γιαμάλ της Ρωσίας, τα περισσότερα από τα οποία ήταν συνδεδεμένα με την Ευρώπη μέσω αγωγών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που διέρχονταν κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα και συνδέουν τη Ρωσία με τη Γερμανία. Αυτός ο αριθμός αναμενόταν να διπλασιαστεί μέχρι το 2025, ωστόσο μεγάλο μέρος αυτής της επένδυσης φαίνεται πλέον περιττό.
Η ενεργειακή σχέση Ρωσίας-ΕΕ μπορεί να αποκατασταθεί ως ένα βαθμό, αλλά ποτέ δεν θα είναι όπως παλιά

Ενώ η Ρωσία μπορεί να είναι σε θέση να διασώσει κάποιο είδος ενεργειακής σχέσης με την Ευρώπη μετά το τέλος του πολέμου, κάτι που αναπόφευκτα θα το κάνει, είναι απίθανο οι χώρες της ΕΕ να επιτρέψουν ή να πρέπει ποτέ να εξαρτηθούν από το ρωσικό αέριο, όπως συνέβαινε ένα χρόνο πριν.

Οι κυβερνήσεις και οι καταναλωτές στην Ευρώπη ασχολούνται επιτέλους σοβαρά με τον περιορισμό της ζήτησης και την ενεργειακή απόδοση, ενώ οι τιμές ρεκόρ που καταβάλλονται για το φυσικό αέριο και την ηλεκτρική ενέργεια έχουν ωθήσει τις επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τις πρώτες σοβαρές προσπάθειες αλλαγής του τρόπου διαμόρφωσης των λιανικών τιμών ηλεκτρικής ενέργειας, λαμβάνοντας υπόψη τη μείωση του μεριδίου των ορυκτών καυσίμων στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Η Ινδία, βασικός αγοραστής του πετρελαίου της Ρωσίας
Οι εταιρείες πετρελαίου της Ρωσίας κατάφεραν να εκτρέψουν τις παραδόσεις αργού που απέφευγαν οι παραδοσιακοί Ευρωπαίοι αγοραστές, σε μεγάλο βαθμό χάρη στη «δίψα» των ινδικών διυλιστηρίων για φθηνή πρώτη ύλη. Ωστόσο, η εκτροπή είχε τεράστιο κόστος για τη Ρωσία και τη βιομηχανία πετρελαίου της.

Για να διεισδύσουν στην ινδική αγορά απαιτήθηκαν μεγάλες εκπτώσεις, οι οποίες φαίνεται να έφτασαν τα 35 δολάρια το βαρέλι, που ισοδυναμεί με μείωση της τιμής κατά 40%.

Μέχρι το τέλος του περασμένου έτους, τα ρωσικά βαρέλια αντιπροσώπευαν περίπου το ένα τέταρτο των εισαγωγών αργού της Ινδίας, εκτοπίζοντας φορτία από τους παραδοσιακούς προμηθευτές της Μέσης Ανατολής της υποηπείρου -Σαουδική Αραβία, Ιράκ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Κουβέιτ.

Η εκτροπή των ροών αργού σε μια διψασμένη αγορά με έναν μεγάλο τομέα διύλισης ικανό να επεξεργαστεί το αργό πετρέλαιο με σχετικά υψηλή περιεκτικότητα σε θείο που εξάγει η Ρωσία είναι το ένα ζήτημα. Η εκτροπή ραφιναρισμένων προϊόντων σε αυτήν την αγορά είναι κάτι διαφορετικό. Ο αρθρογράφος του Bloomberg δηλώνει βέβαιος ότι θα υπάρξουν κάποιες χώρες πρόθυμες να αγοράσουν φθηνό ρωσικό ντίζελ εξάγοντας τα δικά τους τοπικά παραγόμενα καύσιμα πίσω στην Ευρώπη, αλλά θα απαιτήσουν εκπτώσεις αρκετά μεγάλες ώστε να καταστήσουν το εμπόριο κερδοφόρο - άλλο ένα κόστος που θα επιβαρύνει το Κρεμλίνο και τις εταιρείες πετρελαίου.
Το φυσικό αέριο «πονάει» τη Ρωσία λόγω της δυσκολίας στη μεταφορά του

Όμως το πετρέλαιο, είτε ακατέργαστο είτε σε μορφή προϊόντων διύλισης, έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα έναντι του φυσικού αερίου: μπορεί να μεταφερθεί εύκολα και φθηνά δια θαλάσσης.

Για το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 55 ετών, η Ρωσία κοιτούσε προς τα δυτικά για τους αγοραστές φυσικού αερίου. Τεράστιοι αγωγοί, μήκους χιλιάδων χιλιομέτρων, συνέδεαν κοιτάσματα φυσικού αερίου, πρώτα στη Σιβηρία και πιο πρόσφατα στη χερσόνησο Γιαμάλ, με αγοραστές στην Ευρώπη.

Την περασμένη δεκαετία, η Ρωσία άρχισε να αναζητά στην Ανατολή νέες αγορές για το φυσικό αέριο και ο αγωγός φυσικού αερίου Power of Siberia μεταφέρει τώρα το καύσιμο στην Κίνα. Αλλά αυτό το αέριο προέρχεται από νέα κοιτάσματα, περισσότερα από 1.300 μίλια ανατολικά και 600 μίλια νότια από τα κοιτάσματα Γιαμάλ που προμήθευαν την Ευρώπη, τα οποία τώρα δεν χρησιμοποιούνται. Ο κρατικός γίγαντας φυσικού αερίου της Ρωσίας, Gazprom, ανέφερε πως το επίσημο κόστος της Power of Siberia και των σχετικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου ανέρχεται σε 55 δισεκατομμύρια δολάρια. Μια ανεξάρτητη αξιολόγηση κατέληξε σε σχεδόν διπλάσιο αριθμό -μια επένδυση που, όπως υποστηρίζει, δεν θα υπάρξει ποτέ απόσβεση.

Θα υπάρχουν όρια στο πόσο περισσότερο ρωσικό αέριο θα αγοράσει το Πεκίνο. Ενώ οι ενεργειακές ανάγκες της Κίνας είναι τεράστιες, θα είναι επιφυλακτική να επαναλάβει τα λάθη που έκαναν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, με την υπερβολική εξάρτησή τους από τη Μόσχα. Έτσι, η Ρωσία θα πρέπει να ψάξει αλλού για να αντικαταστήσει τις χαμένες ευρωπαϊκές αγορές της.
Θα ήθελε να προμηθεύσει την Ινδία, ένα άλλο ταχέως αναπτυσσόμενο έθνος με τεράστιες και αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες. Ωστόσο, η μεταφορά φυσικού αερίου στην Ινδία θα είναι ακόμη πιο δύσκολη από τη μεταφορά του στην Κίνα. Η διαδρομή θα έπρεπε είτε να διασχίσει μερικά από τα ψηλότερα βουνά του κόσμου, είτε να περάσει από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν. Κάθε διαδρομή θα διέσχιζε πολλές άλλες χώρες, καθιστώντας την κατασκευή και τη λειτουργία πιο δαπανηρή από τη σύνδεση μεταξύ δύο εθνών με κοινά σύνορα.

Ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία έχει κοστίσει στη Ρωσία την ενεργειακή της αγορά στην Ευρώπη, η οποία δεν θα αντικατασταθεί εύκολα. Οποιαδήποτε προσέγγιση και αν επιδιώξουν τελικά η Μόσχα και η Ευρώπη, οι Ρώσοι θα βαρύνονται από το κόστος του πολέμου για τις επόμενες γενιές.

Τελικά ο Πούτιν κατέστρεψε την οικονομία και τους πολίτες της Ρωσίας, υπολογίζεται πως οι απώλειες είναι περισσότεροι από 100.000 νεκροί Ρώσοι, σχεδόν 1.000 στρατιώτες σκοτώθηκαν σε μια μόνο ημέρα στα μέτωπα του πολέμου στην Ουκρανία.

από: https://www.iefimerida.gr/kosmos/bloomberg-poytin-rosia-energeiaki-agora-se-eyropi

γελοιότητες

άλλα λέει ή πολιτική προπαγάνδα καί άλλα λένε οί αγορές
viewtopic.php?f=14&t=14012&p=375428#p375428

[Προέλλην]

Πετάει πετάει η ρωσία; Bέβαια.

[pluton]

του Αλέξανδρου Μπαρότσι
Το 2007 η Ελλάδα πίστευε ότι αγοράζοντας ρωσικό πετρέλαιο θα αναβαθμιζόταν γεωπολιτικά, καθώς θα εντάσσονταν στον ενεργειακό χάρτη της ΝΑ Ευρώπης και έτσι θα ενίσχυε την εθνική της ασφάλεια, απέναντι στη Τουρκία.

Ήταν η εποχή που ο Κώστας Καραμανλής «φλέρταρε» ανοικτά με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τόσο με τον αγωγό Μπουργκάς -Αλεξανδρούπολης, όσο και με τη συμμετοχή της Ελλάδας στον South Stream, προκαλώντας αυξανόμενη ανησυχία στους Αμερικανούς, οι οποίοι με κάθε ευκαιρία έκρουαν το καμπανάκι στην Αθήνα, συνήθως μέσω του τότε αναπληρωτή βοηθού υπ. Εξωτερικών Μάθιου Μπράιζα.

Τότε η Ρωσία ήταν μια παγκόσμια ενεργειακή υπερδύναμη, ο «ψυχρός πόλεμος των αγωγών» βρισκόταν στο αποκορύφωμα του και οι αμερικανοί φοβόνταν ότι η Αθήνα θα γίνει ένα ακόμη «εξάρτημα» στο μονοπώλιο της Gazprom, καλώντας την Αθήνα να στραφεί στο αέριο του Αζερμπαιτζάν.

Η Ευρώπη, με πρώτη απ’ όλους τη Γερμανία, πίστευε ότι έχει βρει στο φθηνό ρωσικό αέριο τη συνταγή για να συνεχίσει να ααναπτύσσεται εις το διηνεκές, η Ελλάδα προσπαθούσε να ισορροπήσει γεωπολιτικά ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και τη Μόσχα και ο όμιλος Κοπελούζου συγκαταλέγονταν στους καλύτερους πελάτες της Gazprom.

Δεκάξι χρόνια μετά, τα πάντα είναι αλλιώς. Οι αμερικανικοί φόβοι επιβεβαιώθηκαν, η Ευρώπη ξύπνησε απότομα – χρειάστηκε να προηγηθεί ένας πόλεμος στα σύνορα της – και ο Πούτιν είναι διεθνώς απομονωμένος αφού απέτυχε να «στραγγαλίσει» ενεργειακά τους ευρωπαίους.

Οι ροές ενέργειας από Ανατολάς προς Δυσμάς και από Βορρά προς Νότο αλλάζουν, βγαίνουν από το παιχνίδι οι αγωγοί, νέες πηγές, από Μ. Ανατολή και Β. Αφρική, φιλοδοξούν να πάρουν τη θέση τους, ενώ ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες συνεχίζουν να διατηρούν ενεργειακές σχέσεις με τη Μόσχα. Όσο για τον όμιλο Κοπελούζου, μετά από 32 χρόνια αγαστής συνεργασίας, πήρε προ μερικών εβδομάδων «διαζύγιο» από τη Gazprom, έχοντας αρχίσει εδώ και καιρό να στρέφει προς Δυσμάς την πυξίδα της στρατηγικής του.

Όλα έχουν αλλάξει. Όλα ;
Το μνημόνιο συνεργασίας για τον αγωγό Αλεξανδρούπολης Μπουργκάς, που υπογράφεται σήμερα στο Μαξίμου από τους υπ. Ενέργειας των δύο χωρών, Κ.Σκρέκα και Ρ.Χριστόφ, παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Προέδρου της Βουλγαρίας Ρούμεν Ράντεφ παραπέμπει σε ένα γεωπολιτικό deja vu. Σαν να κοιτάζουμε ένα αντεστραμμένο καθρέφτη, η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά με εντελώς διαφορετικούς όρους.

Ο αγωγός που φιλοδοξεί να συνδέσει τα δύο λιμάνια, την Αλεξανδρούπολη και το Μπουργκάς, αναβιώνει, αλλά με κατεύθυνση από Ελλάδα προς Βουλγαρία.
Η ροή του πετρελαίου δεν θα είναι από Βορρά προς Νότο, αλλά το αντίστροφο.
Δεν θα πρόκειται για ρωσικό πετρέλαιο, αλλά για αργό από άλλες αγορές, περιλαμβανομένου του σχιστολιθικού των ΗΠΑ.

Η Βουλγαρία που το 2011 τορπίλισε το έργο, σήμερα εμφανίζεται ως ο μεγαλύτερος επισπεύδων να ξαναπάρει μπροστά. Της το επιβάλει η ανάγκη της να απεξαρτηθεί από το ρωσικό πετρέλαιο, για την οποία δέχεται ισχυρές πιέσεις από την Ουάσιγκτον, αλλά και τα πανάκριβα πλέον τέλη διέλευσης που έχει καθιερώσει η Τουρκία για τη διέλευση των τάνκερ από τα Στενά του Βοσπόρου.
Οι τότε αντιτιθέμενες ΗΠΑ, σήμερα είναι υποστηρικτικές του αγωγού ανάμεσα στα δύο λιμάνια.

Η Μόσχα που τότε ήταν παντοδύναμη, σήμερα αναζητά συμμάχους στην διεθνή σκηνή και καλές ενεργειακές συμφωνίες για να διαθέσει τα ενεργειακά της προϊόντα.

Τα πάντα είναι διαφορετικά. H ενεργειακή κρίση, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η περιθωριοποίηση της Ρωσίας ως ενεργειακού προμηθευτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η δραματική αύξηση των τελών διέλευσης των πετρελαιοφόρων από τα στενά του Βοσπόρου, της διψασμένης για συνάλλαγμα Τουρκίας, έχουν αλλάξει εντελώς τους όρους του παιχνιδιού.

Το μόνο που παραμένει το ίδιο είναι η χάραξη και η ενόχληση της Τουρκίας, για την υποβάθμιση των στενών και του γεωπολιτικού της βάρους, δυσφορώντας με την αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης.

mpourgkas-alexandroupoli.jpg

Και εκεί που την περίοδο 2007-2011, η Βόρεια Ελλάδα και ειδικά η Αλεξανδρούπολη, έδειχνε να εξελίσσεται σε ένα ενεργειακό κέντρο της Αν.Ευρώπης με έντονο το ρωσικό στίγμα, σήμερα συμβαίνει το ανάποδο.

Συνδυάζοντας τα δύο υπό ανάπτυξη πλωτά τερματικά (FSRUs), τα οποία μέσω του ελληνοβουλγαρικού αγωγού (IGB) και άλλων διασυνδετηρίων, θα μπορούν να εξάγουν στην Αν. Ευρώπη, φυσικό αέριο και αμερικανικής προέλευσης, τον TAP ο οποίος ήδη μεταφέρει προς την Ευρώπη αζέρικο αέριο, τη Ρεβυθούσα και άλλες υποδομές, η Ελλάδα μετασχηματίζεται σε έναν ενεργειακό κόμβο με έντονο το δυτικό στίγμα.
Ικανό να περιορίσει έτι περαιτέρω τη σημαντική ακόμη ρωσική παρουσία στην περιοχή.

Ο «ψυχρός πόλεμος» για τους αγωγούς
Τίποτα δεν θυμίζει το 2007, τότε που ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, σημείωνε σε τηλεγράφημά του, όπως έχει αποκαλύψει η «Καθημερινή», ότι «η Ελλάδα έχει αναπάντεχα βρεθεί στο επίκεντρο των ενεργειακών θεμάτων, εξαιτίας των αγωγών TGI και Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης».

Ηταν η εποχή του «ψυχρού πολέμου» των αγωγών με τον πρέσβη Ντάνιελ Σπέκχαρντ, να επιχειρεί να προετοιμάσει την τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις για την επικείμενη επίσκεψη Μπακογιάννη στην Ουάσιγκτον.

«Ανησυχούμε για την αρπακτική Gazprom», σημείωνε στην επιστολή του, προσθέτοντας ότι «οι Έλληνες δεν πρέπει να γεμίσουν τον αγωγό Τουρκίας Ελλάδας Ιταλίας με αέριο της Gazprom», αλλά με αέριο από το Αζερμπαϊτζάν, έτσι ώστε να μην μετατραπεί ο αγωγός σε ένα ακόμη «εξάρτημα» του ενεργειακού μονοπωλίου της «Gazprom».

Σύμφωνα με σειρά αμερικανικών διπλωματικών εγγράφων, τα οποία είχαν τότε αποκαλυφθεί, βασικό μέλημα της επίσκεψης το 2008 στην Αθήνα, του τότε αναπληρωτή βοηθού ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μάθιου Μπράιζα, ήταν τα ενεργειακά ανοίγματα της Ελλάδας.

Και συγκεκριμένα η προσπάθεια της Αμερικής να προωθήσει τον αγωγό φυσικού αερίου TGI (Τουρκίας – Ελλάδας – Ιταλίας) από τη μια, και η ανησυχία για το «φλερτ» της κυβέρνησης Καραμανλή με αυτήν του Πούτιν για τον αγωγό South Stream από την άλλη.

Δύο εβδομάδες αργότερα, έλαβε χώρα η περίφημη συμφωνία των Αθηνών μεταξύ Καραμανλή – Πούτιν για την υπογραφή της διακυβερνητικής συμφωνίας που αφορούσε στην κατασκευή και τη λειτουργία του ελληνικού τμήματος του αγωγού.

Όπως σημείωνε ο Αμερικανός πρέσβης, στο τηλεγράφημα 08ATHENS576, «παρότι ο Μπράιζα δεν προσπάθησε να πείσει την κυβέρνηση να αποσύρει την υποστήριξή της στην πρόταση για τον South Stream, κατέστησε σαφές ότι θα πρέπει να χρίσει η ελληνική κυβέρνηση – και δημόσια – τον TGI, ως την απόλυτη κρατική προτεραιότητα».

Δικαιολογημένα ανησυχούσαν τότε οι Αμερικανοί. Ένα χρόνο πριν, τον Μάρτιο του 2007 η διασύνδεση Ελλάδος – Βουλγαρίας μέσω Ρωσίας που θα εισέφερε το αργό πετρέλαιό της, με τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, είχε φθάσει στο επίπεδο υπογραφών της συμφωνίας στην Αθήνα. Το κείμενο είχαν υπογράψει οι τρεις υπουργοί Ενέργειας Ελλάδος, Ρωσίας και Βουλγαρίας, με την παρουσία των πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή, Βλαδίμηρου Πούτιν και Σεργκέι Στανίσεφ.

https://energymag.gr/news/energeia/apo- ... strefetai/

[pluton]

Ενα ρωσικό άρμα μάχης τοποθετήθηκε μπροστά στην πρεσβεία της Ρωσίας στο Βερολίνο, σε μια πρωτοφανή συμβολική ενέργεια. H εγκατάσταση του έγινε από γερμανούς ακτιβιστές, οι οποίοι το είχαν προτείνει από μήνες, η πόλη του Βερολίνου διαφωνούσε, και τελικά πήραν έγκριση από τοπικό δικαστήριο.

Το καμμένο Τ-72 προέρχεται από τις σκληρές μάχες που δόθηκαν από τους Ουκρανούς στην περίφημη μάχη του Κιέβου, τις πρώτες μέρες της εισβολής. Το συγκεκριμένο καταστράφηκε στο χωριό Dmytrivka, κοντά στη μαρτυρική Bucha, όταν πέρασε πάνω από αντιαρματική νάρκη. Το άρμα έφτασε στο Βερολίνο μέσω Πολωνίας.

T-72-berlin-1-1068x801.jpeg

https://www.ptisidiastima.com/berlin-de ... n-embassy/