Μουσικές, στιχάκια και λοιπά εδώδιμα και αποικιακά.

[Λαχουρένιος]

Νικο ωραια αυτα που λες αλλα χρειαζονται ξεχωριστο νημα. Το γαμησαμε αυτο εδω.

[NikosVy]

Μουσικές, στιχάκια και λοιπά εδώδιμα και αποικιακά;

Φά τα

[vallon]

Νικο ωραια αυτα που λες αλλα χρειαζονται ξεχωριστο νημα. Το γαμησαμε αυτο εδω.

οχι καλό μου
συνεχίστε
ξέρουμε ότι ο υπερσυντονιστής σας κάνει πλάτες οπότε το διασκεδάζουμε
βλέπεις
μπορούμε να φτιάξουμε κι άλλα πεντακόσια νήματα που να παίζουμε μόνοι μας , χωρίς την σημαντική παρουσία της γραμματέως..

[bizeli]

Παιδιά δε με ενδιαφέρει τόση τεχνική ανάλυση.
Αν και είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν κάποια κόλπα και μυστικά που σε βοηθάνε κάπως και είναι άκρως ενδιαφέροντα.
Εγώ είμαι απλά ακροάτρια.
Τώρα αν μου έρθει ποτέ η ανάγκη να γράψω στίχο θα προτιμούσα να είναι κάτι πηγαίο και αυθόρμητο.

Μόνο σε μια τέτοια βάση. Το να κάτσω να μελετήσω μουσική δε νομίζω ότι μπορώ.

[bizeli]

Αυτό που άλλαξε πλέον σε εμένα είναι ότι πλέον "ακούω" τον στίχο και προσπαθώ να καταλάβω τη φάση που ήταν ο στιχουργός και τι ήταν αυτό που τον οδήγησε σε αυτές τις στιχουργικές σκέψεις.

Το γεγονός ότι κάποιος άνθρωπος μιλάει μέσα από τους στίχους του και βγάζει αυτό που σκέφτεται, αυτό που αισθάνεται (ό,τι και να είναι αυτό) ... τέλος πάντων μοιράζεται με τους άλλους κάτι πολύ δικό του, το θεωρώ πολύ ιερό.

Σήμερα άκουγα τον "τυμβωρύχο".

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός.

Εντάξει τι να πω τώρα για αυτόν τον στίχο;

[bizeli]

Και παλιά άκουγα τον στίχο αλλά περισσότερο ολιστικά και πολλές φορές ίσως να μην έδινα και τη δέουσα σημασία.

Εκτός αν ένα τραγούδι είχε τόσο δυνατό στίχο που δεν μπορούσες να τον προσπεράσεις.

Αλλά σε γενικές γραμμές τον θεωρούσα υποδεέστερο της μουσικής και τη δουλειά του στιχουργού λίγο (έως πολύ) πιο κάτω από του συνθέτη.

Κακώς

[Λαχουρένιος]

Η ''μαγκια'' του στιχουργου ειναι να γραψει κατι ουσιαστικο αλλα και πιασαρικο. Αυτο προυποθετει να ξερεις κανονες μετρικης και μουσικη καθως και να εχεις λεξιλογιο. Ο ακροατης δεν χρειαζεται να εχει τετοιες γνωσεις αλλα οταν ενα κομματι ειναι περισσοτερο τεχνικα αρτιο ειναι και πιο ευχαριστο στο αυτι.

[nemo]

Η ''μαγκια'' του στιχουργου ειναι να γραψει κατι ουσιαστικο αλλα και πιασαρικο. Αυτο προυποθετει να ξερεις κανονες μετρικης και μουσικη καθως και να εχεις λεξιλογιο. Ο ακροατης δεν χρειαζεται να εχει τετοιες γνωσεις αλλα οταν ενα κομματι ειναι περισσοτερο τεχνικα αρτιο ειναι και πιο ευχαριστο στο αυτι.

νομιζω οτι εγραψες την παπαρια της ημερας

[nemo]

τωρα μου έρχονται στον νου οι στιχοι της πριγκηπεσσας ..σε αυτους σταθηκα
γιατι μου εκαναν μεγαλη εντυπωση οταν το πρωτοακουσα

Στίχοι
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ.
Μα είναι δώρο άδωρο
ν' αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό
τζάμπα σωστός με το στανιό.
Έξω φυσάει αέρας
κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι
πριγκιπέσα μου,
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη
μ' έβγαλαν σωστό.
Ξημερώματα στο δρόμο
ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου
και χάνω το μυαλό μου.

[nemo]

ενα αλλο κομματι που συμπαθω ειναι το παλιο μου παλτο

αλλα κατι δεν μου παει καλα σε μερικους στιχους και θα ηθελα να το διορθωσει καποιος
Έχω πέσει και κλαίω στο παλιό μου παλτό
που το είχα ξεχάσει στο πατάρι κλειστό
μες στις τσέπες του είχε ψιχουλάκια από σνακ
και στη φόδρα του θέση για τον δρόμο κονιάκ

Τόσες κρύες στιγμές στη καρδιά μου ζεστές
μέσα στο σινεμά και στους δρόμους μετά
μου `μαθε τα ταξίδια να αλητεύω εν ψυχρώ
να περνάω καλά και με χάλια καιρό
το παλιό μου παλτό

Κι έσβηνε το τσιγάρο στο υγρό πάνω χώμα
σ’ ένα υπόστεγο κάτσαμε και γίναμε λιώμα
και μια νύχτα τρελή σ’ ένα άδειο βαγόνι
μείναμε ως το πρωί και έξω έριχνε χιόνι

Πώς περάσαν τα χρόνια τι είναι αυτά που φορώ
ποιο σατέν ποιο μετάξι θα με βγάλει χορό
το παλιό μου παλτό το χαρίζω σε `σένα
να προσέχεις μικρή μου γιατί μοιάζει σ’ εμένα
γιατί μοιάζει σε `μένα

Κι έσβηνε το τσιγάρο στο υγρό πάνω χώμα
σ’ ένα υπόστεγο κάτσαμε και γίναμε λιώμα
το παλιό μου παλτό το χαρίζω σε `σένα
να προσέχεις μικρή μου γιατί μοιάζεις σ’ εμένα