Οι αυτοκράτορες Ιωάννης Η΄ και Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγοι δεν ήταν αληθινά ενωτικοί. Απλώς δέχτηκαν την ένωση κατ' οικονομία για τον φόβο των Τούρκων. Ο τελευταίος αυτοκράτορας έμεινε στην μνήμη του ελληνικού λαού που στην πλειοψηφία του ήταν ανθενωτικός ως εθνομάρτυρας.
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αν και ανθενωτικός … Ο ιστορικός της Αλώσεως Δούκας, γράφει σαφώς ότι για την ένωση, "και αυτός ο βασιλεύς
πεπλασμένως κατένευσεν" (Michaelis Ducae nepotis (Δούκας Μιχαήλ), Historia byzantina, CSHB, Bonnae 1834, 253.16). Επίσης, όταν ο Κων/νος ζήτησε την συνδρομή της Δύσης για την υπεράσπιση της απειλούμενης Πόλης, ο ίδιος ο πάπας Νικόλαος Ε΄ (1447-1455), του έγραψε απειλητικά: "Όποιος ευρίσκεται έξω από την εκκλησιαστική ενότητα με τον Πάπα τιμωρείται σκληρά" (Φούγιας Γ. Μεθόδιος, Έλληνες και Λατίνοι, έκδ. 2η, Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1994, σελ. 418). Σχολιάζοντας την επιστολή του Πάπα, ο ιστορικός Σπυρίδων Λάμπρος γράφει: "Εκ της απαντήσεως ταύτης του πάπα, ην δυνάμεθα να ονομάσωμεν τελεσίγραφον της Δύσεως προς το Βυζάντιον, γίνεται καταδηλότατον, ότι
ο Κωνσταντίνος ουδαμώς είχε προσχωρήσει εις τας αξιώσεις της Ρώμης" (Λάμπρος Σπυρίδων, Ιστορία της Ελλάδος μετ' εικόνων, τόμ. 6, εκδ. Κάρολος Μπέκ, εν Αθήναις 1908, σελ. 911). Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τις πηγές ο Κω/νος Παλαιολόγος ήταν
Ανθενωτικός, έπραξε όμως ό,τι θεωρούσε απαραίτητο για τη σωτηρία της Πόλης.
https://el.wikipedia.org/wiki/Λουκάς_Νο ... ite_note-1Σημαντικότατη ως προς τη διερεύνηση του πραγματικού φρονήματος του Κων/νου Παλαιολόγου είναι και η μαρτυρία που προκύπτει από την Σύνοδο Κων/πόλεως του 1450:
«Στις 7 Ιουλίου 1446 αναγορεύθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Γρηγόριος, ο πνευματικός του αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ , τον οποίο ο πάπας ανέδειξε και Πατριάρχη των Λατίνων της Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά μετά το θάνατο του Ιωάννου … και την ανάδειξι του Κωνσταντίνου ως αυτοκράτορα συνήλθε σύνοδος στην Κωνσταντινούπολι και εξέλεξε πατριάρχη τον ανθενωτικό Αθανάσιο».
Όπως σημειώνει ο οτρηρός ερευνητής Σπυρίδων Λάμπρος για τον Κων/νο:
«Ουδέν αντέπραξεν εις την συγκρότησιν της εν Κωνσταντινουπόλει εκείνης συνόδου του 1450, ην είδομεν καταψηφίσασαν τον λατινόφρονα πατριάρχην Γρηγόριον. Η δε καθαίρεσις του Γρηγορίου και η χειροτονία του εναντίου εις την ένωσιν διαδόχου αυτού Αθανασίου […] ηκούσθησαν μετά πολλής δυσαρεσκείας εν τε τη Ρώμη και τη λοιποί Ιταλία».
Όταν λοιπόν, επί των ημερών του, ο Κων/νος Παλαιολόγος επιτρέπει την καθαίρεση του λατινόφρονα Γρηγορίου, για να πάρει τη θέση του ένας ανθενωτικός Πατριάρχης, δεν είναι δυνατόν να ισχυριζόμαστε ότι ο αυτοκράτορας ήταν «ουνίτης», πιστός στον πάπα και στον ενωτικό Όρο !
Ένα ακόμα γεγονός που αποδεικνύει ότι ο Κων/νος Παλαιολόγος ουδέποτε είχε θέσει εαυτόν υπό την εξουσία του πάπα, είναι η «εξωπραγματική θεολογικά, εκκλησιαστικά και ανθρωπιστικά» , απαντητική επιστολή που έστειλε ο πάπας Νικόλαος Ε΄ (1447-1455), όταν ο Κων/νος ζήτησε την συνδρομή της Δύσης για την υπεράσπιση της απειλούμενης Κων/πολης:
«Όποιος ευρίσκεται έξω από την εκκλησιαστική ενότητα με τον Πάπα τιμωρείται σκληρά […] Το λαμπρό αυτό έθνος [ενν. των Ελλήνων], έγινε το πλέον αξιοθρήνητο απ’ όλα. Ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα ευρίσκεται στα χέρια των εχθρών του Σταυρού […] Θα περιμένουμε μέχρις ότου η επιστολή μας αυτή ληφθή πραγματικά υπ’ όψιν. Εάν μαζί με τους μεγιστάνες Σου και το λαό Σου σκεφθής καλύτερα και πραγματοποιήσης τον ‘’ένωτικό όρο’’ της Φλωρεντίας, θα μας εύρης […] πρόθυμους να βοηθήσουμε».
Ποια μεγαλύτερη απόδειξη από την ομολογία του ίδιου του πάπα μπορεί να υπάρξει, για το γεγονός που με έμφαση σημειώνει ο Σπυρίδων Λάμπρος:
«Εκ της απαντήσεως ταύτης του πάπα, ην δυνάμεθα να ονομάσωμεν τελεσίγραφον της Δύσεως προς το Βυζάντιον, γίνεται καταδηλότατον, ότι ο Κωνσταντίνος ουδαμώς είχε προσχωρήσει εις τας αξιώσεις της Ρώμης».
Είναι γεγονός ότι, ο ίδιος ο Νικόλαος Ε΄, με τον σκληρό και απειλητικό του τόνο, είναι αυτός που διαψεύδει κάθε υπόνοια ότι ο αυτοκράτορας ήταν «ουνίτης», αφού μας βεβαιώνει ότι οι Ορθόδοξοι, με υπαιτιότητα και του Κων/νου, βρίσκονταν «έξω από την εκκλησιαστική ενότητα με τον Πάπα»!
Έτσι, ο Κων/νος ΙΑ΄ ο Παλαιολόγος, όταν πραγματοποίησε την κοινή λειτουργία της 12ης Δεκεμβρίου 1452, δεν έπραττε κατά το ορθόδοξο φρόνημά του, αλλά υπέκυπτε σε έναν ωμό εκβιασμό, καθώς ο πολιτικός ρόλος του επέβαλε να πράξει κάθε τι που μπορούσε, για να σώσει τους υπηκόους του.
https://www.oodegr.com/oode/istoria/rwm ... itis_1.htm