Παντελεήμων Αρυροκάστρου (Χρήστος Κοτόκος): Γεννήθηκε στην Κορυτσά. Το 1937 μετά από συμφωνία μεταξύ της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου ο Κοτόκος, που μέχρι τότε ήταν θεολόγος, χειροτονήθηκε αρχικά ιερέας και κατόπιν μητροπολίτης Αργυροκάστρου, θέση που διατήρησε μέχρι και την αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την περιοχή, μετά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα (Απρίλιος 1941) όταν και αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το Αργυρόκαστρο μαζί με τα ελληνικά στρατεύματα. Για τη δράση του υπέρ της ελληνικής μειονότητας, ο Παντελεήμων χαρακτηρίστηκε ήδη εκείνη την περίοδο ως άνθρωπος της ελληνικής προπαγάνδας, με αποτέλεσμα να τεθεί από τις αλβανικές αρχές υπό παρακολούθηση.
Το 1943 έγινε πρόεδρος της «Κεντρικής Επιτροπής Βορειοηπειρωτικού Αγώνα» ( θέση που κράτησε μέχρι το θάνατό του ) και το 1945 της «Κεντρικής Επιτροπής Ελληνικών Δικαίων». Στις 18 Νοεμβρίου 1945, στα πλαίσια του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος οργάνωσε στην Αθήνα, μια ογκώδη διαδήλωση με συμμετοχή 100.000 με 150.000 ατόμων. Στις 21 Ιουνίου 1946 συμμετείχε μιλώντας σε παρόμοια συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη. Για τη δράση του σχετικά με το βορειοηπειρωτικό ζήτημα η, ελεγχόμενη από την κυβέρνηση, σύνοδος της ιεραρχίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, τον Ιούλιο του 1945 κατηγόρησε τον Παντελεήμονα για προδοσία και παράλληλα τον καθαίρεσε από τη θέση του επισκόπου Αργυροκάστρου. Το 1946, ο Παντελεήμων έλαβε μέρος στο Διεθνές Συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι και το 1947 στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ως βοηθητικό μέλος της ελληνικής αποστολής.
Από τους φίλους του περιγράφεται ως ευγενής μορφή, ευπροσήγορη, με σεμνή περηφάνεια και πνευματικό ήθος. Αναλαμβάνει ευθύνες με «αγαθή διάθεση» για τον «εθνικό σκοπό» και αποδεικνύεται «δεινός ομιλητής» και «φλογερός ρήτορας». Όμως είναι το ίδιο πρόσωπο για το οποίο υπάρχει η κατηγορία ότι στο περιθώριο του ενθρονιστήριου λόγου του στο Δέλβινο στον Μεσοπόλεμο είχε επιδείξει αλβανικά αισθήματα και είχε αρνηθεί και την ύπαρξη ακόμα ελληνικής μειονότητας.
==========================
Panteleimon Kotoko was born in 1891 to an Albanian family from the southeastern Albanian town of Korça. He served as bishop of Gjirokastra from 1937 to 1941. Until 1941, Kotoko declared himself an ardent Albanian nationalist, swearing loyalty to the Albanian state with tears in his eyes. However, according to archbishop Kissi, who considered the bishop of Gjirokastra a sneaky and unstable person, Kotoko's Albanianism was false. When in autumn 1940, after the defeat of Mussolini's armies during the Italian-Greek war, the Hellenic troops entered Gjirokastra triumphantly, Kotoko welcomed them as liberators, even arranging a reception and rally in festive colours. When the fascist Italian army retook Gjirokastra shortly after, Kotoko left Albania with the retreating Greek troops. Kotoko then settled in Athens, becoming one of the most vocal supporters of the separatist movement which sought the inclusion of southern Albania within the borders of the Greek state. It was during this time that Kotoko established the "Central Committee for Northern Epirus." Kotoko became one of the most ardent agitators for southern Albania annexation by Greece, with the Greek press describing him in the immediate post-WWII years as, "the soul of the Greek efforts for North Epirus."
https://books.google.gr/books?id=_mBuEA ... &q&f=false