• Ενεργά Θέματα 
Η περιήγηση στον παρόντα ιστότοπο συνεπάγεται ότι συμφωνείτε με τους Όρους Χρήσης και την Πολιτική Χρήσης Cookies.

Βυζαντινή ιστορία

Θέματα ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.
Άβαταρ μέλους
Τλαξκαλτέκος
Extreme poster
Extreme poster
Δημοσιεύσεις: 3246

Re: Βυζαντινή ιστορία

Δημοσίευσηαπό Τλαξκαλτέκος » 10 Σεπ 2024, 21:14

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tribut ... nia/02.htm
ΙΩΑΝΝΗ ΤΖΕΤΖΗ (12ος αι.)


Καὶ Σκύθην Σκύθαις εὕροις με, Λατῖνον τοῖς Λατίνοις
καὶ πᾶσιν ἄλλοις ἔθνεσιν ὡς ἕνα γένους τούτων.
Καὶ Σκύθην ἀσπαζόμενος οὕτω προσαγορεύω:
[καλὴ ἡμέρα σου, αὐθέντριά μου, καλὴ ἡμέρα σου, αὐθέντα μου]
σαλαμαλὲκ ἀλτὴ σαλαμαλὲκ ἀλτοῦγεπ.
Τοῖς Πέρσαις πάλιν περσικῶς οὕτω προσαγορεύω:
[καλὴ ἡμέρα σου, ἀδελφέ, ποῦ ὑπάγεις, πόθεν εἶσαι, φίλε;]
ἀσὰν χαΐς κουρούπαρζα χαντάζαρ χαραντάση.
Τῷ δὲ Λατίνῳ προσφωνῶ κατὰ Λατίνων γλῶσσαν:
[καλῶς ἦλθες, αὐθέντα μου, καλῶς ἦλθες, ἀδελφέ.]
βένε βενέστι δόμινε, βένε βενέσι φράτερ,
[πόθεν εἶσαι καὶ ἀπὸ ποίου θέματος ἦλθες;]
οὖνδε ἒς ἒτ δεκούαλε προβίντζια βενέστι;
[πῶς, ἀδελφέ, ἦλθες εἰς ταύτην τὴν πόλιν;]
κόμοδο, φράτερ, βενέστι ἰνίσταμ τζιβιτάτεμ;
[πεζός, καβαλλάριος, διὰ θαλάσσης, θέλεις ἀργῆσαι;]
πεδόνε, καβαλλάριους, περμάρε, βὶς μοράρε;
Τοῖς Ἀλανοῖς προσφθέγγομαι κατὰ τὴν τούτων γλῶσσαν:
[καλὴ ἡμέρα σου, αὐθέντα μου, ἀρχόντισσα, πόθεν εἶσαι;]
ταπαγχὰς μέσφιλι χσινὰ κορθὶ καντά, καὶ τἄλλα.
ἂν δ᾿ ἔχει Ἀλάνισσα παπᾶν φίλον, ἀκοῦσαις ταῦτα:
[οὐκ αἰσχύνεσαι, αὐθέντριά μου,νὰ γαμῇ τὸ μουνίν σου παπᾶς; :o :o :o ]
τὸ φάρνετζ κίντζι μέσφιλι καὶτζ φουὰ σαοῦγγε.

Τοῖς δ᾿ Ἄραψιν ὡς Ἄραψιν ἀραβικῶς προσλέγω:
[ποῦ ὑπάγεις, πόθεν εἶσαι, αὐθέντριά μου; αὐθέντα μου, καλὴ ἡμέρα σου]
ἀλενταμὸρ μενένεντε σιτὴ μουλὲ σεπάχα.
Πάλιν τοῖς Ρῶς ὡς ἔχουσιν ἔθος προσαγορεύω:
[ὑγίαινε, ἀδελφέ, ἀδελφίτζα, καλὴ ἡμέρα σου]
τὸ σδρᾶ<στε>, βράτε, σέστριτζα, καὶ δόβρα δένη λέγων:
τοῖς δ᾿ ἄρ᾿ Ἑβραίοις προσφυῶς ἑβραϊκῶς προσλέγω:
[μεμαγευμένε οἶκε στόμα φάραγγα καταπίνων μυίας τυφλὲ :xaxax: ]
μεμακωμένε βὴθ φαγὴ βεελζεβοὺλ τιμαῖε
[Ἑβραῖε λίθε, ὁ Κύριος ἦλθεν, ἀστραπὴ εἰς τὴν κεφαλήν σου]
ἔβερ ἐργάμ, μαρὰν ἀθά, βεζὲκ εἰς τὸ χωθάρ σου.
οὕτω τοῖς πᾶσι προσλαλῶ πρόσφορα καὶ πρεπώδη
καλλίστης ἔργον ἐγνωκὼς οἰκονομίας τοῦτο.
1 .
Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι , τους δε ανοήτους ανθρώπους το οίημα. ( Σωκράτης [ στον Στοβαίο ] )

Άβαταρ μέλους
Προέλλην
Right to Repair Champion
Right to Repair Champion
Δημοσιεύσεις: 18411
Τοποθεσία: Skamania County

Re: Βυζαντινή ιστορία

Δημοσίευσηαπό Προέλλην » 14 Σεπ 2024, 19:19

Δεν κατάλαβα το αλάνικο use case. Άντε πες ότι να πηδάνε δεξιά και αριστερά οι παπάδες εκείνα τα άγια χρόνια ήταν κάτι συνηθισμένο, η Αλάνισσα έπρεπε να ντραπεί μόνο όμως και όχι ο παπάς;
0 .

Άβαταρ μέλους
Τλαξκαλτέκος
Extreme poster
Extreme poster
Δημοσιεύσεις: 3246

Re: Βυζαντινή ιστορία

Δημοσίευσηαπό Τλαξκαλτέκος » 14 Σεπ 2024, 20:21

Προέλλην έγραψε:Δεν κατάλαβα το αλάνικο use case. Άντε πες ότι να πηδάνε δεξιά και αριστερά οι παπάδες εκείνα τα άγια χρόνια ήταν κάτι συνηθισμένο, η Αλάνισσα έπρεπε να ντραπεί μόνο όμως και όχι ο παπάς;

Ο Τζέτζης ήταν κατά 3/4 Έλληνας ( οι δυο παππούδες και η γιαγιά απ' την πλευρά του πατέρα ) και κατά 1/4 Αλανός ( η γιαγιά απ' την πλευρά της μητέρας ). Αλανοί, Αβασγοί, Ίβηρες και Μασσαγέτες ήταν κατά τον Τζέτζη ένα γένος . Συνεπώς, μάλλον ήθελε να κάνει κάποια επίδειξη πως αυτή την γλώσσα την κατέχει καλά .


Για ιεράρχη λέει ένα άλλο ωραίο.
Στην Πόλη απαγορευόταν η ρίψη ακαθαρσιών και ρυπαρών υδάτων από τα υψηλά πατώματα των πολυκατοκιών στους κατοικούντες χαμηλότερα. Ορισμένοι φαίνεται πως άδειαζαν τα ουροδόχα αγγεία τους από ψηλά. Ένας απ’τους δεινοπαθούντες ήταν και ο λόγιος Ιωάννης Τζέτζης. Ζούσε στο μεσαίο πάτωμα ενός τρίπατου σπιτιού. Από πάνω του ζούσε ένας πολύτεκνος ιερέας μαζί και με τα γουρουνόπουλά του. :laugh1: Όταν η οικογένεια του παπά κατουρούσε , σχημάτιζε ποταμούς ναυσιπόρους, σε αντίθεση με το ιππικό του Ξέρξη που ξέρανε τους ποταμούς απ’ τους οποίους πέρασε. Ο Τζέτζης έλυσε το πρόβλημα επισκευάζοντας τον σωλήνα των ακαθάρτων υδάτων που είχε χαλάσει ακριβώς πάνω από το υπέρυθρό του, από το οποίο έμπαιναν μέσα στο διαμέρισμά του τα νερά της αποχέτευσης του πολύτεκνου ιερέα.
viewtopic.php?f=2&t=10341&p=249341&hilit=%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82#p249341
Σε κάποιο γκέτο λαθρομεταναστών της Πόλης θα είχε ξεπέσει γιατί στην συνοικία του δεν μιλούσαν καν ελληνικά ( δεν ήταν ομόγλωσσοί του οι γείτονες ) . :o
Στιγμιότυπο οθόνης 2024-09-14 201228.png

Στιγμιότυπο οθόνης 2024-09-14 201258.png

https://ikee.lib.auth.gr/record/132536/ ... -10992.pdf
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτήν τη δημοσίευση.
0 .
Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι , τους δε ανοήτους ανθρώπους το οίημα. ( Σωκράτης [ στον Στοβαίο ] )

Άβαταρ μέλους
Προέλλην
Right to Repair Champion
Right to Repair Champion
Δημοσιεύσεις: 18411
Τοποθεσία: Skamania County

Re: Βυζαντινή ιστορία

Δημοσίευσηαπό Προέλλην » 16 Σεπ 2024, 21:04

Τλαξκαλτέκος έγραψε:Στην Πόλη απαγορευόταν η ρίψη ακαθαρσιών και ρυπαρών υδάτων από τα υψηλά πατώματα των πολυκατοκιών στους κατοικούντες χαμηλότερα. Ορισμένοι φαίνεται πως άδειαζαν τα ουροδόχα αγγεία τους από ψηλά. Ένας απ’τους δεινοπαθούντες ήταν και ο λόγιος Ιωάννης Τζέτζης. Ζούσε στο μεσαίο πάτωμα ενός τρίπατου σπιτιού. Από πάνω του ζούσε ένας πολύτεκνος ιερέας μαζί και με τα γουρουνόπουλά του. :laugh1: Όταν η οικογένεια του παπά κατουρούσε , σχημάτιζε ποταμούς ναυσιπόρους, σε αντίθεση με το ιππικό του Ξέρξη που ξέρανε τους ποταμούς απ’ τους οποίους πέρασε. Ο Τζέτζης έλυσε το πρόβλημα επισκευάζοντας τον σωλήνα των ακαθάρτων υδάτων που είχε χαλάσει ακριβώς πάνω από το υπέρυθρό του, από το οποίο έμπαιναν μέσα στο διαμέρισμά του τα νερά της αποχέτευσης του πολύτεκνου ιερέα.
viewtopic.php?f=2&t=10341&p=249341&hilit=%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82#p249341
Σε κάποιο γκέτο λαθρομεταναστών της Πόλης θα είχε ξεπέσει γιατί στην συνοικία του δεν μιλούσαν καν ελληνικά ( δεν ήταν ομόγλωσσοί του οι γείτονες ) . :o
Στιγμιότυπο οθόνης 2024-09-14 201228.png
Στιγμιότυπο οθόνης 2024-09-14 201258.png
https://ikee.lib.auth.gr/record/132536/ ... -10992.pdf

Μπίχλα τύπου αφρικανικής φαβέλας και φούλ λάθρο πολυπολιτισμικότητα :s_no

Κατά τα άλλα:
ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Τλαξκαλτέκος =

Εικόνα
0 .

Άβαταρ μέλους
Τλαξκαλτέκος
Extreme poster
Extreme poster
Δημοσιεύσεις: 3246

Re: Βυζαντινή ιστορία

Δημοσίευσηαπό Τλαξκαλτέκος » 01 Οκτ 2024, 22:19

Η καταγωγή της αυτοκράτειρας Θεοδώρας ( 815 - 867 ), συζύγου Θεοφίλου.
Καταγόταν απ' την Παφλαγονία. Εικάζεται πως ήταν αρμενικής καταγωγής, αν και οι πηγές δεν αναφέρουν ρητά κάτι τέτοιο.

Theodora's rural Paphlagonian family is generally believed to have been of Armenian descent, although no contemporary sources describe her as being Armenian. In any event, Theodora's family associated with certain Armenian families in the capital. She was the niece of Manuel the Armenian, a prominent Byzantine general who in 819/820 briefly commanded all five of the empire's Asian provinces.
https://en.wikipedia.org/wiki/Theodora_(wife_of_Theophilos)#Background_and_early_life

Αν έχω καταλάβει καλά δύο στοιχεία συνηγορούν στην αρμενική καταγωγή.
1) Αδελφός της ήταν ο Καίσαρας Βάρδας. Το "Βάρδας" είναι απ' το ιρανικό Vardan , στα αρμενικά Vardan/Vartan και στα γεωργιανά Varden.
2) Αναφέρεται πως η Θεοδώρα ήταν ανιψιά του αξιωματούχου Μανουήλ του Αρμενίου ( αδελφός του πατέρα της ). Ο Ιωσήφ Γενέσιος λέει γι' αυτόν πως ήταν εξ Αρμενίων.
Εικόνα
Οι Συνεχιστές του Θεοφάνη γράφουν γι' αυτόν εξ Αρμενίων τήν γένεσιν ην και Μανουήλ ο μάγιστρος εκ των Αρμενίων καταγόμενος
Εικόνα
____________
Εικόνα

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Μανουήλ αναφέρεται σαφώς στις πηγές ως Αρμένιος , ενώ η Θεοδώρα , ο πατέρας της και ο αδερφός της όχι. :dunno: Αν ξέρει κάποιος φίλος κάτι περισσότερο ας πει. Εκτός και αν το "θείος από πατρός" δεν σημαίνει απαραίτητα πως ο Μανουήλ είχε ακριβώς την ίδια καταγωγή με τον πατέρα της Θεοδώρας.
0 .
Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι , τους δε ανοήτους ανθρώπους το οίημα. ( Σωκράτης [ στον Στοβαίο ] )

Άβαταρ μέλους
Τλαξκαλτέκος
Extreme poster
Extreme poster
Δημοσιεύσεις: 3246

Re: Βυζαντινή ιστορία

Δημοσίευσηαπό Τλαξκαλτέκος » 03 Οκτ 2024, 17:51

Ο Μέγας Φώτιος στέλνει επιστολή στον αντίπαλό του πατρίκιο Βαάνη. Του λέει πως οι Ρωμαίοι , οι Έλληνες , οι Χριστιανοί , οι βάρβαροι και τα θηρία φέρονταν επιεικώς στους εχθρούς όταν είχαν αυτοί καταπέσει. Εγώ υποφέρω και σας ζητάω να μου στείλετε γιατρό , αλλά εσείς τίποτα. Πρέπει να βρείτε ένα όνομα διαφορετικό να λέγεστε αντί του Χριστιανοί, Ρωμαίοι , Έλληνες , βάρβαροι και θηρία.
Εικόνα
Εικόνα
( PG 102 )
===================================
Γραικοί σε γραικικά μοναστήρια στη Σαρδηνία του 6ου αι. :hmmm
Sardinia [Cagliari] — late 5th/6th c. AD

☩ μνήσθητη Κ(ύρι)ε τῆς δούλης
<σ>ου Γρεκὰ μωνάστρηα ἀμ-
ή<ν>. ἀνάθεμα ἔσχουσην {²⁶ἕξουσιν}²⁶ {²⁷ἔ{σ}χουσην = ἔχουσιν}²⁷
το͂ν ἁγήων τρηακοσήω-
5 ν ἑξήκοντα πέντε πατ-
έρον· ὡ ἐχσανύξῃ {²⁶ἐξανύξῃ}²⁶ τὸ λαρν-
άκι τοῦτο ὥτη ὅδε οὐδ-
ὲ χρυσάφη οὐδὲ ἀρσήμη.
{²in ansis:}² D(is) M(anibus).

https://epigraphy.packhum.org/text/331840?hs=72-77
https://epigraphy.packhum.org/text/333868?hs=131-136
https://epigraphy.packhum.org/text/337182?hs=115-120

====================================================
Γραικοί στην Αφροδιτόπολι ( Βούσιρι ) της Αιγύπτου τον 8ο αι. μ.Χ. :hmmm

Origin Aphrodites Kome (Antaiopolites)
Material Papyrus
Date 12. Dez. 716

στοιχ(εῖ) Π(α)χ(ὼν) κδ ἰ(ν)δ(ικτίονος) ιδ (ὑπὲρ) δαπάν(ης) Γραικο(ῦ) νοτ(αρίου) δ(ιὰ) Βίκ[τ(ωρος) Θεοδ]οσί\ου/ πι(σ)τ(ικοῦ) νο(μίσματα) δ
ἰδία(ς) κώμη(ς) νο(μίσματα) β μέρ(ους) Βαβυ(λῶνος) νό(μισμα) α̣ [γ´]

https://papyri.info/ddbdp/p.lond;4;1435/?q=SUBSTRING:(%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA)&rows=2&start=0&fl=id,title&fq=transcription_ngram_ia:(%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA)&sort=series+asc,volume+asc,item+asc&p=1&t=1

Origin Aphrodites Kome (Antaiopolites)
Material Papyrus
Date 6. Sept. 716
Ποιμὴν νο(μίσματα) γ̣ [⁦ -ca.?- ⁩]
(ὑπὲρ) τιμῆ(ς) εἰδῶν δαπάν(ης) (καὶ) τροφῆ(ς) ἀλόγο(υ) Γραικ(οῦ) ν̣[οτ(αρίου) ⁦ -ca.?- ⁩]
ἐν ἀπαργυ(ρισμῷ) νο(μίσματα) β οὕτω(ς) πρόβα(τα) δ νο(μίσματα) [⁦ -ca.?- ⁩]
(...)
310Πέντε Πεδι(άδων) νο(μίσματα) β γ´ η´ ὄξου(ς) μ(έτρα) ι νό(μισμα) α [⁦ -ca.?- ⁩]
Γραικ\οῦ/ νοτ(αρίου) α νο(μίσματα) β η´ οὕτω(ς) πρ(ό)β(ατα) β ν̣ό̣(μισμα) [α ⁦ -ca.?- ⁩]
ἁμμαλίτ(ου) ὀν(όματος) α μὴ λαμβ(άνοντος) ῥογ(ὰν) νό(μισμα) α γ´ ιβ´ [⁦ -ca.?- ⁩]
ἐποικ(ίου) Πακαύνε(ως) νό(μισμα) α γ´ ιβ´ οὕτω(ς) πρόβ(ατον) α [νο(μίσματος) ⁦ -ca.?- ⁩]
β Πεδιά(δων) ἀπʼ ἐμβολῆ(ς) σί(του) ἀρ(τάβαι) β κρ(ι)θ(ῶν) [⁦ -ca.?- ⁩]
315λ(ό)γ(ῳ) τῶ(ν) καρά(βων) Βαβυλῶ(νος) χαλκέ(ων) οὕτως κώμη(ς) Ἀφ[ροδ(ιτὼ) ⁦ -ca.?- ⁩]

https://papyri.info/ddbdp/p.lond;4;1434/?q=SUBSTRING:(%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA)&rows=2&start=0&fl=id,title&fq=transcription_ngram_ia:(%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA)&sort=series+asc,volume+asc,item+asc&p=0&t=1
1 .
Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι , τους δε ανοήτους ανθρώπους το οίημα. ( Σωκράτης [ στον Στοβαίο ] )

Άβαταρ μέλους
Τλαξκαλτέκος
Extreme poster
Extreme poster
Δημοσιεύσεις: 3246

Re: Βυζαντινή ιστορία

Δημοσίευσηαπό Τλαξκαλτέκος » 05 Οκτ 2024, 14:18

Ιωάννης Ζ΄ ο Γραμματικός ο Μοροχαρζάνιος
Οικουμενικός Πατριάρχης ( 836 - 842 ). Πολύ μορφωμένος, ελληνιστής, υπέρμαχος της αξιοποίησης της κλασικής ελληνικής διανόησης στη βυζαντινή παιδεία και εικονομάχος. Διέταξε την απόξεση και καταστροφή των ιερών εικόνων της Μονής Σεργίου και Βάκχου. Διδάσκαλος του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου. Μετά τον θάνατο του Θεοφίλου επικράτησαν οι εικονόφιλοι και απομακρύνθηκε απ' τον πατριαρχικό θρόνο. Μετά δε και τον δικό του θάνατο το λείψανό του κάηκε :veeryangry: με εντολή του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄. :oomg:
Π-Λ-Μπ , Φειδάς

ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Εικόνα
A sinner, John VII of Constantinople, with purses and devil. Chludov Psalter
Εικόνα
Ο Ιωάννης ο Γραμματικός σβήνει εικόνα του Χριστού με σφουγγάρι, μικρογραφία του 9ου αιώνα από το εικονολατρικό Ψαλτήρι Χλουντόφ


Καταγόταν από τον επιφανή οίκο της Κωνσταντινούπολης, των Μοροχαρζαμίων.
Συνέχεια Θεοφάνη, ό.π., σελ. 154: ούδ' έξ άσημου τινός άλλα και λίαν ευγενούς καταγόμενος σειράς, της ουτω των Μοροχαρζαμίων
λεγομένης

Οι εικονόφιλοι (δηλ. όλοι οι σωζόμενοι) χρονογράφοι επετέθηκαν ομαδικά κατά του Ιωάννη. Τον ονομάζουν μονίμως Ιαννή ( μάγος , αντίπαλος του Μωυσή ) , Υλζελά (πρόδρομος και συνεργός του διαβόλου ) , Σίμωνα Μάγο, νέο Απολλώνιο, φατριάρχη, λεκανομάντη και διαφθορέα ωραίων γυναικών, ακόμη και καλογριών. Τον κατηγορούν επίσης ότι ήταν αυτός που υπαγόρευε στον Θεόφιλο την εικονομαχική πολιτική του. Πέραν αυτού, ο Ιωάννης φέρεται ότι ενέπνευσε στον Θεόφιλο την αγάπη προς τη δικαιοσύνη, την κοσμική (δηλαδή κλασσική) παιδεία και τις καλές τέχνες.
Το 831 ο Ιωάννης ηγήθηκε της περίφημης πρεσβείας που έστειλε ο Θεόφιλος στον χαλίφη Αλ-Μαμούν στη Βαγδάτη, όπου κατέπληξε τους Άραβες με τη γενναιοδωρία του και το πνεύμα του. Έμεινε δύο χρόνια στη Βαγδάτη, μέχρι που ο θάνατος του Αλ-Μαμούν διέκοψε τις διαπραγματεύσεις. Κατόρθωσε πάντως ο Ιωάννης να πετύχει την απελευθέρωση πολλών αιχμαλώτων και μεθόδευσε τη δραπέτευση και επιστροφή του αυτόμολου στρατηγού Μανουήλ στην Κωνσταντινούπολη. Ένα άλλο αποτέλεσμα της πρεσβείας του Ιωάννη ήταν η κατ’ εισήγησίν του ανέγερση των πολυτελέστατων ανακτόρων του Βρύου με μουσουλμανική τεχνοτροπία. :s_omg
Μετά τον θάνατο του Θεοφίλου , ο Ιωάννης κλείστηκε στη Μονή του Κλειδίου στον Βόσπορο και ασχολήθηκε με τη μελέτη της νεκρομαντείας :stavros01: , ενώ οι χρονογράφοι αναφέρουν ότι επειδή έξυσε :smiley-018: τα μάτια του Χριστού, της Παναγίας και των Ταξιαρχών από μιαν εικόνα του μοναστηριού, τιμωρήθηκε από τη Θεοδώρα με διακόσιες μαστιγώσεις . [ Ιωσήφ Γενέσιος 169-171 : «σ΄ λώροις εμάστιξεν». Όλοι οι χρονογράφοι συμφωνούν για τη μαστίγωση :mastigio234: του Ιωάννη. Μόνο ο Συμεών Μάγιστρος, ενώ αρκείται σ’ αυτήν στη σελ. 649, επανέρχεται στη σελ. 652 και λέει ότι η Θεοδώρα τύφλωσε τον Ιωάννη γι’ αυτήν του την αμαρτία («τους οφθαλμούς αυτού εκείνου του Ιαννή εκτυφλοί ») ] Ύστερα από λίγα χρόνια ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ΄ ξέθαψε τα οστά του Ιωάννη καθώς και του Κωνσταντίνου Ε΄, τα μαστίγωσε :lol: στον Ιππόδρομο και τα έκαψε ( Συμεών Μάγιστρος 681 : «και τα οστά αυτών έκαυσε εν τοις Μαυριανού». ) .
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE ... F%8C%CF%82
John was born into an aristocratic family of Armenian descent. His father was Pankratios ( Παγκράτιος ) Morocharzanios, and he had a brother, Arsaber ( Αρσαβήρ ).
https://en.wikipedia.org/wiki/John_VII_ ... tantinople

Μωροχαρζάνιοι
ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Ο κεντρικός πυρήνας αυτής της νέας επαρχιακής αριστοκρατίας, που αναδεικνύεται τον 9ο αιώνα, έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την αρμενο-παφλαγονική καταγωγή της. Μιλώντας για αρμενο-παφλαγονική αριστοκρατία, εννοούμε την πολιτική σύμπλευση επιφανών οικογενειών αρμενικής και παφλαγονικής καταγωγής, η έγγεια ιδιοκτησία των οποίων εντοπίζεται στα όρια του παλαιού θέματος των Αρμενιάκων και του αποκοπέντος απ' αυτό — κατά μεγάλο μέρος — θέματος της Παφλαγονίας. Στην Παφλαγονία, εντοπίζεται η ύπαρξη μεγάλων περιουσιών ήδη από τον 8ο αιώνα. Η περιοχή αναδείχτηκε σε θέμα επί Μιχαήλ Β' και οι γόνοι της, που οι περισσότεροι ήταν αρμενικής καταγωγής, θα μονοπωλήσουν περίπου το πολιτικό προσκήνιο επί της βασιλείας του Μιχαήλ Γ', αυτού του εστεμμένου όμηρου της αριστοκρατίας.
(...)
Αυτά τα γεγονότα και φυσικά τον πεθερό του Ρωμανό Α' Λακαπηνό ασφαλώς είχε υπόψη του ο ιδεολογικός εκπρόσωπος της Μακεδόνικης δυναστείας Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος,η αποστροφή του οποίου προς τους Παφλαγόνες δεν ήταν καθόλου επίπλαστη: όταν χρειάστηκε να αναφερθεί σ' αυτούς, έσπευσε να δανειστεί τα λόγια του Όμηρου και να τους αποκαλέσει «γένος ήμιόνων, πομπή και όνειδος του ανθρωπείου γένους» .
(...)
Στον ορατό κίνδυνο που αποτελούσαν πλέον οι Φωκάδες για τη δυναστεία του, πρέπει να οφείλεται το γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος εξέφρασε αρνητική γνώμη για τους Καππαδόκες, όπως και για τους Παφλαγόνες, επαναλαμβάνοντας, μεταξύ άλλων, ένα επίγραμμα, όπου το επίθετο «φαύλος» χρησιμοποιείται και στους τρεις βαθμούς : Thematibus, ό.π., σελ. 66: «Καππαδόχαι φαΰλοι μέν άει ζώνης δέ τυχόντες, φαυλότεροι κέρδους δ' εινεκα φαυλότατοι.»
(...)

σελ. 3 , 7, 8
ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ
( Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε για αρμενο-παφλαγονική αριστοκρατία vs καππαδοκική αριστοκρατία και πως οι αριστοκράτες Μαλεϊνοι είχαν στην μικρασία ιδιοκτησία που εκτεινόταν σε ακτίνα 115 χλμ.
Οι στενές σχέσεις θείου ( Μιχαήλ Μαλεΐνος ) και ανεψιού ( Νικηφόρος Φωκάς ) μετατρέπονται σε ψυχρές, καθώς ο Νικηφόρος Φωκάς στρέφεται προς μιαν άλλη, διαμετρικά αντίθετη, κατεύθυνση: προς τον Αθανάσιο Αθωνίτη, ιδρυτή της Μεγίστης Λαύρας, ο οποίος ήταν οπαδός των Λακαπηνών, και κυρίως, ιδιαίτερα δυσαρεστημένος με τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο. Ο Βίος του Αθανάσιου Αθωνίτη απεικονίζει την αναίρεση της νομιμοφροσύνης των Φωκάδων προς τη Μακεδόνικη δυναστεία.
Ο Βασίλειος Β' έδωσε νέο προσανατολισμό στην αυτοκρατορική πολιτική έναντι της επαρχιακής αριστοκρατίας. Αυτή η τακτική συνίστατο στην απομάκρυνση των «δυνατών» από τις περιοχές που αντλούσαν την οικονομική και τη στρατιωτική ισχύ τους, αλλά και στο διορισμό σε ανώτατα στρατιωτικά αξιώματα της Μικράς Ασίας προσώπων που είτε εμφανίστηκαν τότε για πρώτη φορά είτε κατάγονταν από τις δυτικές περιοχές της αυτοκρατορίας.
Η ζωτικότητα, η σύμπνοια και η ενότητα που διατήρησαν οι Αρμενο-παφλαγόνες, σε αντίθεση με τους Καππαδόκες, τους επέτρεψαν να επανέλθουν δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο ( μετά τον θάνατο του Βασιλείου Β΄) πρώτα με τους Δούκες και στη συνέχεια με τους ένδοξους Κομνηνούς. Στην αντιπαράθεση Αρμενοπαφλαγόνων και Καππαδοκών, νικητές αναδεικνύονταν οι πρώτοι: δηλαδή, αυτοί που είχαν ανδρωθεί μόνοι τους, χωρίς αυτοκρατορική ενίσχυση.
Όμως, στη σφοδρή διαμάχη τους, υπήρξε ένα κοινό στοιχείο: η αποφασιστικότητα για την κατάκτηση της εξουσίας και η αδιαφορία για το τίμημα και τις συνέπειες, οι οποίες δεν άργησαν να έρθουν. Αν οι ακτές του Πόντου, τα παλαιά θέματα των Αρμενιάκων και της Παφλαγονίας, βρήκαν στους Κομνηνούς τον άξιο υπερασπιστή τους, η κεντροανατολική και η κεντροδυτική Μικρά Ασία, τα παλαιά θέματα των Ανατολικών και της Καππαδοκίας, είχαν χάσει τους φυσικούς προστάτες τους, τους Καππαδόκες γαιοκτήμονες και στρατηλάτες. Τελευταίος γενναίος καππαδόκης στρατηλάτης ήταν ο Ρωμανός Δ' Διογένης (1068-1071). Η πατρίδα του είχε γνωρίσει τη σελτζουκική λεηλασία και την προσωρινή κατάκτηση, λίγο πριν ο ίδιος γνωρίσει την ταπεινωτική αιχμαλωσία . Η αυτοκρατορία είχε χάσει τη ζωτική πηγή άντλησης της δύναμης της, την ενιαία βυζαντινή Μικρά Ασία. Στα μικρασιατικά εδάφη δόθηκαν ακόμα πολλές μάχες ηρωικές και ιπποτικές. Όμως, είχαν εκείνον τον μελαγχολικό τόνο που χαρακτηρίζει όλες τις προσπάθειες για απλή επιβίωση. )

https://helios-eie.ekt.gr/EIE/bitstream ... 028.05.pdf

Ὁ πατριάρχης Ἰωάννης Γραμματικός, γιὰ νὰ κατανικηθοῦν κάποιοι ἐξωτερικοὶ ἐχθροί, ἀπαγγέλλει μαγικὰ λόγια μπροστὰ σὲ ἀγάλματα τοῦ Ἱπποδρόμου (Ἰωάννης Σκυλίτζης, 85.9-86.34 [Μιχαὴλ Γ΄, 3])
https://ardin-rixi.gr/archives/236510

Αρχιμ. Παντελεήμων-Γ. Τσορμπατζόγλου
Ο πατριάρχης Ιωάννης Γραμματικός και το επίθετο Μωροχαρζάνιος (21 Ιανουαρίου 837– 4 Μαρτίου 843)

https://histsociety.web.auth.gr/3)%CE%A4%CF%83%CE%BF%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B6%CF%8C%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85.pdf
ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Αμηχανία και πολλές συζητήσεις έχει προκαλέσει η αναφορά του Ιωάννου ως Μωροχαρζανίου .
Ιωάννης Σκυλίτζης : τῆς τῶν Μωροχαρζανίων καταγόμενον γενεᾶς
Συνεχιστής Θεοφάνους «οὐδ᾽ ἀσήμου τινὸς ἀλλὰ καὶ λίαν εύγενοῦς καταγομένης σειρᾶς, τῆς οὕτω τῶν Μωροχαρζανίων λεγομένης».
Η απάντηση νομίζω ότι είναι πολύ απλή και σχετίζεται με την καταγωγή της οικογενείας του. Κατά την Αρχαιότητα και τους Μέσους Χρόνους η ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Αρμενίας ήταν γνωστή ως Ατροπατηνή, ονομασία από την οποία προήλθε, ως μετεξέλιξη στα ιρανικά, η μεταγενέστερη ονομασία της περιοχής ως Αζερμπαϊτζάν. Την εποχή αυτή ήταν γνωστή στους Βυζαντινούς ως Περσαρμενία, όπου υπήρχε ένας λαός, ιρανικής καταγωγής, οι Χαρζάνοι , οι οποίοι ομιλούσαν την χαρζανή διάλεκτο. Μαρτυρείται, μάλιστα, από τον Προκόπιο η δημιουργία ισχυρού κάστρου στην περιοχή Χορζάνη, η οποία ευρισκόταν μεταξύ Κιθαρίζων (σημερινό Κoderidj) και Θεοδοσιουπόλεως. Επειδή δεν υπήρχαν φυσικά όρια ή εμπόδια στην περιοχή προέκυπτε συχνά σύγχυση για την οριοθέτηση και για τον λόγο αυτό ο Ιουστινιανός στη θέση Αρταλέσων, η οποία ήταν κεντρική τοποθεσία, έκτισε ένα οχυρό και τοποθέτησε φρουρά. Έτσι, λοιπόν, η Χορζάνη απέκτησε ισχυρή οχύρωση και δεν κινδύνευε από επιθέσεις.
Προκόπιος : Ἐκ δὲ Κιθαρίζων ἔς τε Θεοδοσιούπολιν καὶ Ἀρμενίαν τὴν ἑτέραν ἰόντι Χορζάνη μὲν ἡ χώρα καλεῖται, διήκει δὲ ἐς ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν μάλιστα οὔτε λίμνης τινὸς ὕδατι οὔτε ποταμοῦ ῥείθρῳ οὔτε ὄρεσι τὴν δίοδον ἐν στενῷ εἴργουσι διοριζομένη τῆς τῶν Περσῶν γῆς, ἀλλὰ τῶν ὁρίων αὐταῖς ἀναμὶξ κειμένων. ὥστε οἱ ταύτῃ ᾠκημένοι, Ῥωμαίων ἢ Περσῶν ὄντες κατήκοοι, οὔτε τι ἀπ' ἀλλήλων δέος ἔχουσιν οὔτε ἀλλήλοις πη ἐς ἐπιβουλήν εἰσιν ὕποπτοι, ἀλλὰ καὶ γάμους ἀλλήλοις ἐπικηδεύουσι καὶ ἀγορὰν τῶν ἐπιτηδείων συμβάλλονται καὶ τὰ ἐς γεωργίαν ἐπικοινοῦνται.
Συνεπώς το Μωροχαρζάνιος, ή Μοροχαρζάνιος, είναι συναφές με την καταγωγή από την περιοχή αυτή, ως το Περσαρμένιος, προσωνύμιο του Βαρδάνη-Φιλιππικού. Η σημασία του Μωροχαρζάνιος μάλλον παραπέμπει στην έννοια του μωρού ως μικρού ή λίγου, όπως μωροπτωχός = λίγο φτωχός, μωροσπανός = που δεν ήταν τελείως σπανός, μωροσωζάτος = που εξασφαλίζει εντελώς τα απαραίτητα, μωροψάλτης = αυτός που ψευτοψέλνει :singerr: . Συνεπώς, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι αναφέρεται στην απώτερη πατρογονική καταγωγή από την παραπάνω επαρχία, τη Χορζανή και μάλιστα από μία περιοχή η οποία ήταν υποδιαίρεσή της, κάτι ως Κάτω ή Μικρή Χορζανή. Δηλ. κάτι ανάλογο με το νεοελληνικό Κουτσόβλαχος, το οποίο είναι κατάλοιπο της διαιρέσεως επί Οθωμανοκρατίας, καθότι κατά την Τουρκική διοίκηση οι μεν λατινόφωνοι των Παραδουνάβιων επαρχιών συνιστούσαν τη Μεγάλη (büyük = μεγάλος) Βλαχία, σε έκταση, και οι αντίστοιχοι στην ελληνική χερσόνησο, ιδιαιτέρως της Θεσσαλίας, τη Μικρή (küçük = μικρός) και γι’ αυτό οι Βλάχοι της τελευταίας ονομάζονταν Κουτσόβλαχοι.
Προφανώς δεν μπορεί να έχει καμμία σχέση με το Μοροατσίγγανος (μορό+ ατσίγγανος): μαυροειδής αθίγγανος ή μουτζουρωμένος από την συνήθη εργασία του σιδερά, αφού είναι μεταγενέστερο ως νεοελληνικό και σχετίζεται με το Μόρος = Άραβας (λατ. Moro), όπως Μοροκαταλανοί: Μόροι + Καταλανοί.
Τέλος, θα πρέπει, για λόγους πληρότητος της έρευνας, να εξετάσουμε δύο ακόμη πιθανές προελεύσεις της ονομασίας: την πιθανότητα καταγωγής 1) από το Χαρσιανόν θέμα και 2) από την περιοχή του ποαμού Χαρζανή της Ηπείρου.
1) Το θέμα Χαρσιανού (αραβ. Ηaršana, Kharšanā, Haršanūn) έλαβε την ονομασία του από το ομώνυμο κάστρο. Η απώτερη ωστόσο
προέλευση της ονομασίας Χαρσιανόν ανάγεται, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Κωνσταντίνο Ζ΄ Πορφυρογέννητο, στον άρχοντα Χάρσιο, που είχε πολεμήσει τους Άραβες επί Ηρακλείου. (Ο κάτοικος του Χαρσιανού, με την επωνυμία Χαρζανή = Χαρσιανίτη, αναφέρεται το τραγούδι του ακριτικού κύκλου «Χαρζανή ή της Λιογέννητης» .Ακόμη, η αναφορά στο δημοτικό τραγούδι του Διγενή ότι ο πατέρας του «δι’ ἀγάπην χανζυρίσσης» εγκατέλειψε πατρίδα, συγγενείς και πίστη, εκχριστιανίστηκε και πήγε να ζήσει στη Ρωμανία, παραπέμπει στον όρο χανζύρισσα = «χοιροφάγος», αφού ήταν υποτιμητικός μουσουλμανικός χαρακτηρισμός για χριστιανή, εκ του αραβικού ḵinzīr = «γουρούνι». ) Αν και ανήκε στα Αρμενικά θέματα δεν φαίνεται να έχει σχέση το όνομα Χαρσιανόν με την επωνυμία Μωροχαρζάνιος.
2) Τελευταία μένει να εξετάσουμε την πιθανή σύνδεση του επιθέτου Μωροχαρζάνιος, με το υδρωνύμιο της Ηπείρου Χαρζάνης, ο οποίος είναι ποταμός και αναφέρεται από την Άννα Κομνηνή στο γνωστό της έργο, την Αλεξιάδα να ρέει στην περιοχή του Δυρραχίου και να εκβάλλει στον ομώνυμο κόλπο . Η σύνδεση του ποταμού Χαρζάνη με το επώνυμο Μωροχαρζάνιος με κανέναν τρόπο δεν φαίνεται να έχει βάση, αφού χρονικά και τοπικά απέχει κατά πολύ. Όπως έχει, άλλωστε, παρατηρηθεί η λεπτομερής γνώση των χρονογράφων σχετίζεται άμεσα με σοβαρά γεγονότα τα οποία γίνονται γνωστά ή έχουν αντίκτυπο στην Κωνσταντινούπολη όπου διαβιούν . Αν, τώρα, η Άννα Κομνηνή (1083-1153) καταπιάνεται με συμβάντα τα οποία έλαβαν χώρα σε περιοχές απόμακρες για τον μέσο Βυζαντινό της Κωνσταντινουπόλεως το κάνει μόνο και μόνο επειδή σχετίζονται με τον πατέρα της και τα ανδραγαθήματά του. Συνεπώς είναι απίθανο τον 9ο αιώνα να αναφέρονταν στην Κωνσταντινούπολη σε κάποιον ως Μωροχαρζάνιο, με καταγωγή από τη μακρινή Ήπειρο παρά από την πλησιόχωρη Αρμενία. Το επίθετο πλέον Χαρζάνιος ή Χαρζανάς συνέχισε να υφίσταται στην Κωνσταντινούπολη όπως καταδεικνύουν μεταγενέστερες πράξεις μονών του Αγίου Όρους. ( Κατάλοιπο της καταγωγής από την περιοχή του ποταμού Χαρζάνη, θεωρώ ότι αποτελεί το επίθετο Χαριζάνης, το οποίο υπάρχει στην Ήπειρο και εκ μεταναστεύσεως στη Μακεδονία. )

Κι αυτό το άρθρο έχει κάποια ενδιαφέροντα πράγματα.
ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Ο Μιχαήλ Β΄, αν και εικονομάχος , δεν ήθελε να πάει εμφανώς κόντρα στους εικονόφιλους , προκειμένου να μην συνταχθούν με τον Θωμά τον Σλάβο. Η επανάσταση του Θωμά εξαπλώθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της Μ. Ασίας. Στον Μιχαήλ παρέμειναν πιστά μόνο τα θέματα του Οψικίου και των Αρμενιακών. Ο Θωμάς, αφού στέφθηκε αυτοκράτορας από τον πατριάρχη Αντιοχείας Ιώβ και συγκέντρωσε σχεδόν ογδόντα χιλιάδες μισθοφόρους στρατιώτες από κάθε διαθέσιμη πηγή της Ανατολής, Άραβες, Αρμένιους, Ίβηρες, Καυκάσιους, μεταξύ των άλλων και από τα ναυτικά θέματα του Αιγαίου και των Κιβυρραιωτών, έφτασε στην Κωνσταντινούπολη και την πολιόρκησε από στεριά και θάλασσα. Ο Μιχαήλ Β΄ έπεισε τους Βούλγαρους, με τους οποίους είχε συμμαχήσει, να επιτεθούν στον Θωμά, ενώ παράλληλα το ναυτικό του Θωμά προσχώρησε στον Μιχαήλ Β΄. Μετά από όλα αυτά, τελικά ο αυτοκράτορας εξαπέλυσε επίθεση εναντίον του και τον κατανίκησε. Ο Μιχαήλ μπορεί να πέτυχε να διαλύσει τον στρατό του Θωμά δεν κατάφερε όμως να αναχαιτίσει τους Άραβες, οι οποίοι κατέλαβαν την Κρήτη το 824 επωφελούμενοι από την εμφύλια σύγκρουση των Βυζαντινών. . Επίσης, στη Σικελία το έτος 826 ο Μιχαήλ Β΄ αντιμετώπισε με επιτυχία μια ανταρσία με αρχηγό τον διοικητή του βυζαντινού στόλου, τουρμάρχη Ευφήμιο. Το έτος 829 ο Μιχαήλ ασθένησε από τα νεφρά του και πέθανε.
____________________
Ο πατριάρχης Αντώνιος Κασσυματάς ( 821 - 836 ) είχε πατέρα που καταγόταν από οικογένεια τσαγκάρηδων ή βυρσοδεψών από όπου έλαβε την προσωνυμία Κασσυματάς ή Κασσυμάτης.
1 .
Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι , τους δε ανοήτους ανθρώπους το οίημα. ( Σωκράτης [ στον Στοβαίο ] )

Άβαταρ μέλους
Τλαξκαλτέκος
Extreme poster
Extreme poster
Δημοσιεύσεις: 3246

Re: Βυζαντινή ιστορία

Δημοσίευσηαπό Τλαξκαλτέκος » 06 Οκτ 2024, 10:19

Λέων ο Μαθηματικός ( 790 - 869 )

Γεννήθηκε στην Θεσσαλία ή στην Υπάτη της Φθιώτιδος ή στην Κωνσταντινούπολη γύρω στο 790 - 800 και πέθανε στην Κων/πολη γύρω στο 869/870.
Μαθηματικός, γεωμέτρης, αστρονόμος, αστρολόγος , φιλόσοφος , ελληνιστής και εικονομάχος.
Μορφώθηκε στην Κων/πολη , στην Άνδρο από κάποιον Μιχαήλ Ψελλό :dunno: και στις βιβλιοθήκες διαφόρων μοναστηριών.
ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Συνέχεια του Θεοφάνους 192, 2 – 6: «λέγεται πρός τινά τῶν ἑαυτοῦ συνήθων φάναι “ὡς τήν μέν γραμματικήν καί ποιητικήν κατά τήν Κωνσταντινούπολιν διατριβών κατώρθωσεν, ῥητορικήν δέ καί φιλοσοφίαν καί ἀριθμῶν ἀναλήψεις κατά τήν νῆσον Ἂνδρον γενόμενος· ἐκείσε γάρ τινί σοφῷ ἀνδρί ἐντυχών».
Ιωάννης Σκυλίτζης : «τήν μέν οὖν γραμματικήν ἔλεγεν ό Λέων καί ποιητικήν μυηθῆναι κατά τήν βασιλίδα, ῥητορικήν δέ καί φιλοσοφίαν καί ἀριθμῶν ἀναλήψεις καί τάς τῶν λοιπῶν ἐπιστημῶν ἐφόδους κατά τήν νῆσον Ἂνδρον γενόμενος.»
Συνέχεια του Θεοφάνους, 192, 8 – 10: «καί μοναστήρια καταλαμβάνων καί τάς ἀποκειμένας βίβλους ἀνερευνῶν τε καί ποριζόμενος, καί προς τά κορυφάς τῶν ὀρέων σπουδαιότερον ταύτας ἐμμελετῶν»
https://ikee.lib.auth.gr/record/135337/ ... -13323.pdf

Δίδαξε στην Κωνστα/πολη και η φήμη του έφτασε ως την Βαγδάτη . Διετέλεσε και αρχιεπίσκοπος Θεσσα/νικης ( 840 - 843 ) .
Θεωρείται ο δημιουργός του συστήματος φρυκτωριών που συνέδεε τα ανατολικά σύνορα με την Πόλη .
Εικόνα
Ήταν ξάδερφος ( κατ' άλλους ανιψιός ) του αρμενικής καταγωγής και εικονομάχου πατριάρχη Κων/πολης Ιωάννη Ζ΄ Γραμματικού.
Συνέχεια του Θεοφάνους, σ. 185, 11: «Λέων … ὅς κατά συγγένειαν μέν τοῦ ἐξαδέλφου τῷ πατριάρχῃ Ἰαννῇ ᾠκείωτο»
Συνεπώς θεωρείται και ο Λέων αρμενικής καταγωγής : Οι περίφημοι λόγιοι που δίδαξαν στη σχολή τον 9ο αιώνα ήταν επίσης αρμενικής καταγωγής, όπως για παράδειγμα οι πατριάρχες Ιωάννης Ζ΄ Γραμματικός, που διακρίθηκε για το θεολογικό του έργο κατά την αναβίωση της Εικονομαχίας το 815, καθώς και ο Φώτιος Α΄ :hmhmhm: , ο υπέρμαχος των εικόνων και περίφημος λόγιος. Στη σχολή αυτή δίδαξε και ο Λέων ο Μαθηματικός (περ. 790-869), ένας σπουδαίος επιστήμονας που, εκτός από τη συγγραφή σημαντικών φιλοσοφικών και λογοτεχνικών πραγματειών, ασχολήθηκε και με τη μεταγραφή αρχαίων ελληνικών κειμένων, ενώ ανακάλυψε και το σύστημα των φρυκτωριών, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για να σημαίνει συναγερμός στην πόλη για επιθέσεις από θαλάσσης. http://constantinople.ehw.gr/Forms/fLem ... maid=12209
He was probably at least in part of Armenian descent. https://kids.kiddle.co/Leo_the_Mathematician
Αν ξέρει κάποιος φίλος κάτι παραπάνω για την καταγωγή του ας πει. :ideaaa: Κάπου είδα πως ο Χαρανής είχε αντικρούσει την αρμενικότητα πολλών Βυζαντινών , αλλά δεν κατάφερα να βρω κείμενό του για να δω αν λέει κάτι για τον Λέοντα τον Μαθηματικό.
1 .
Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι , τους δε ανοήτους ανθρώπους το οίημα. ( Σωκράτης [ στον Στοβαίο ] )

Άβαταρ μέλους
Τλαξκαλτέκος
Extreme poster
Extreme poster
Δημοσιεύσεις: 3246

Re: Βυζαντινή ιστορία

Δημοσίευσηαπό Τλαξκαλτέκος » Χθες, 20:12

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ ΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΙ ΔΥΤΙΚΑΙ ΠΗΓΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΝΟΡΜΑΝΔΩΝ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΝ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ι' ΔΟΥΚΑ

https://core.ac.uk/download/pdf/188025518.pdf

Οι βυζαντινές πηγές, σε αντίθεση με τις δυτικές, ελάχιστες ειδήσεις παρέχουν για την εξωτερική πολιτική του Κωνσταντίνου Ι΄ Δούκα με τους Δυτικούς. Η Κάτω Ιταλία δοκιμαζόταν απ' τις επιδρομές των Νορμανδών , ο ηγέτης των οποίων , Ροβέρτος Γυισκάρδος , είχε συμμαχήσει με τον πάπα Αλέξανδρο Β΄ . Αντίθετα , η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους ( ΑΡΑΓΕ) και το λογγοβαρδικό Κράτος του Σαλέρνου του Γιζούλφου Β΄ υποστήριζαν τον αντίπαπα Ονώριο Β΄ . Ο Κωνσταντίνος Ι΄ επεδίωξε με τη μεσολάβηση του Ονωρίου Β΄ συμμαχία με την ΑΡΑΓΕ κατά των Νορμανδών. Τις διπλωματικές επαφές μας διασώζει ο οπαδός της ΑΡΑΓΕ επίσκοπος του Πεδεμοντίου Άλβας ( Alba ) Βένζων ( Benzo ) . Ο Κωνσταντίνος απευθύνθηκε στον Ονώριο μέσω του Βένζωνος . Τελικά οι διπλωματικές επαφές δεν έφεραν κάποιο αποτέλεσμα.
Δυο επιστολές που έστειλε ο Κωνσταντίνος στον Ονώριο μας διασώζει ο Βένζων . Για την αξιοπιστία των επιστολών υπάρχουν διαφωνίες. Άλλοι τις θεωρούν αυθεντικές , άλλοι πλαστές , και άλλοι πως ο πυρήνας τους είναι αυθεντικός , αλλά τις παράλλαξε - επεξεργάστηκε ο Βένζων κατά τις επιδιώξεις του. Η πρώτη επιστολή στάλθηκε το 1062 και η δεύτερη το 1063.
Παραθέτω την πρώτη όπως την έχει ο σύνδεσμος :

Ό Κωνσταντίνος Δοκλίτιος [ = Δούκας ] , βασιλεύς τής Κωνσταντινουπόλεως [ = Constantinopolis basileus ] , απευθύνει χαιρετισμόν προς τον Πατριάρχην της Ρώμης, τον δια βασιλικής πράξεως αναδειχθέντα υπέρτατον τής εκκλησίας τής οικουμέ­νης. Η ρωμαϊκή φρόνησις η εκπηγάζουσα εκ της ελληνικής ημών καταγωγής :elladara: , η οποία ήνθησεν επί τού πρώτου και του δευτέρου και τού τρίτου Όθωνος [ εννοεί τους βασιλιάδες της ΑΡΑΓΕ ] , κατά τους παρόντας καιρούς ούτως εξησθένησεν ώστε να ανέχηται όπως οι Νορμανδοί γίνονται συμμέτοχοι της εξου­σίας. Διότι ήδη σφετερίζονται τα αυτοκρατορικά δικαιώματα όπως της μη νομίμου εκλογής του ψευδοπάπα έκ Λούκκας. Προς επανόρθωσιν τούτων επιθυμώ να συνάψω, δια τής Ιδικής σου εμπίστου χειρός, σύμφωνον αιωνίου φιλίας μετά του παιδός Ερρίκου, του Ρωμαίου βα­σιλέως. Διότι και εγώ Ρωμαίος είμι και τοιουτοτρόπως ημείς Ρωμαίοι αμφότεροι έν έσμέν υπό σέ τον κοινόν πατέρα, δεδεμένοι δι’ αδιάσπα­στου δεσμού αγάπης προς τήν πατρίδα. Επί τούτω θα δώσω εις αυτόν όμηρον τον υιόν μου τον πορφυρογέννητον και όλον τον θησαυρόν μου ίνα τον χρησιμοποίηση ως επιθυμεί προς χρήσιν δικήν του και των στρατιωτών του μέχρις ότου δοθή είς ήμας ή ευκαιρία, σου προδρόμου, να μεταβώμεν είς τόν Τάφον τού Κυρίου · καί,καθαρθέντος τού μιάσματος τών Νορμανδών και τών ειδωλολατρών [ μουσουλμάνων, αν και η Φιλοπούλου λέει τους Ούζους ] , επανανθήση ή χριστιανική πίστις μέχρι συντέλειας τού αιώνος. Συ όμως, άνθρωπε τού Θεού, διάδοχε τού μακαρίου Πέτρου, έγκλεισον είς το στήθος σου τους λόγους τούτους και πράττε τα έργα του Θεού.

- Αντί για βασιελύς Ρωμαίων εμφανίζεται με τον τίτλο "βασιλεύς Κωνσταντινουπόλεως".
- Θεωρεί τον πάπα οικουμενικό με βασιλική πράξη. Σαν να δέχεται την Ψευδο-Δωρεά Κωνσταντίνου . Αλλά έτσι κι αλλιώς πριν το Σχίσμα πολλοί Βυζαντινοί την δέχονταν για να μην κακοκαρδίζουν τον πάπα.
- Θεωρεί Ρωμαίο τόσο τον εαυτό του όσο και τον Ερρίκο της ΑΡΑΓΕ . :ehmmm:
- Θα έδινε για βασιλικό όμηρο τον γιο του. :ehmmm:
- Θα μεταβούν στον Τάφο του Κυρίου σαν προσκυνητές ή σαν σταυροφόροι ( 30 χρόνια πριν την Ά Σταυροφορία ) άραγε ; :ehmmm:

Για τα παραπάνω ίσως έχει βάλει το χεράκι του ο Βένζων.
1 .
Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι , τους δε ανοήτους ανθρώπους το οίημα. ( Σωκράτης [ στον Στοβαίο ] )

Άβαταρ μέλους
Τλαξκαλτέκος
Extreme poster
Extreme poster
Δημοσιεύσεις: 3246

Re: Βυζαντινή ιστορία

Δημοσίευσηαπό Τλαξκαλτέκος » 50 λεπτά πριν

Η παρακμή της πρωτοβυζαντινής Αθήνας κατά τον Συνέσιο
Ο Συνέσιος ο Κυρηναίος (περ. 373 - περ. 414) , επίσκοπος στην Πτολεμαΐδα της Κυρηναϊκής Πεντάπολης της Λιβύης, έγραψε Ύμνους στην Τριάδα και τον Σωτήρα στην δωρική διάλεκτο της Κυρήνης. Υπήρξε μαθητής της Υπατίας και ισχυριζόταν πως κατάγεται απ' τους Ηρακλείδες βασιλιάδες της Σπάρτης και τους Δωριείς .
    Περήφανος για την καταγωγή του γράφει «Ἀναμνήσθητε γάρ ὑμεῖς τίς ἦν πρώην (πρός ἐμέ τόν, εἰ μηδέν ἄλλο, ἐξ ἐκείνων γενόμενον ὧν ἀπ’ Εὐρυσθένους τοῦ καταγόντος Δωριέας εἰς Σπάρτην μέχρι τοὐμοῦ πατρός αἱ διαδοχαί ταῖς δημοσίαις ἐνεκολάφθησαν κύρβεσιν) ἄνθρωπος οὐκ ἔχων εἰπεῖν ὄνομα πάππου…» και «Ὤμοι Κυρήνης, ἧς αἱ δημόσιαι κύρβεις μέχρις ἐμοῦ κατάγουσι τάς ἀφ’ Ἡρακλέους διαδοχάς, οὐ γάρ ἄν εἴην ἀρχαῖος ἐν εἰδόσιν ὀλοφυρόμενος τήν καταβεβλημένην εὐγένειαν. ὤ μοι τῶν τάφων, ὧν οὐ μεθέξω τῶν Δωρικῶν».
Κάποιο χρονικό διάστημα μεταξύ των ετών 395-399 το πέρασε στην Αθήνα όπου μας πληροφορεί για την πνευματική παρακμή της και πως το μόνο καλό που της έχει μείνει είναι τα αρχαία ονόματα και το μέλι του Υμηττού.
    Ταξιδεύει ( 399 μ.Χ. ) στην Αθήνα αναζητώντας να γνωρίσει εκ του σύνεγγυς το λίκνο των γραμμάτων που μελετά και θαυμάζει . Απογοητεύεται όμως οικτρά και γράφει πικραμένος στον αδελφό του :
    - «ὡς οὐδέν ἔχουσιν αἱ νῦν Ἀθῆναι σεμνόν ἀλλ΄ ἤ τά κλεινά τῶν χωρίων ὀνόματα. Καθάπερ ἱερείου διεπεπραγμένου το δέρμα λείπεται γνώρισμα τοῦ πάλαι ποτέ ζῴου, οὕτως, ἐνθένδε φιλοσοφίας ἐξῳκισμένης…».
    - ἀναστρέφονται δέ ἐν ἡμῖν ὥσπερ ἐν ἡμιόνοις ἡμίθεοι διότι τεθέανται τήν Ἀκαδημίαν τε καί τό Λύκειον καί τήν ἐν ᾗ Ζήνων ἐφιλοσόφει Ποικίλην, νῦν οὐκέτ’ οὖσαν ποικίλην
Ίσως τα συγκεκριμένα κείμενα του Συνέσιου αντικατοπτρίζουν την υπάρχουσα αντιπαλότητα ανάμεσα στην
νεοπλατωνική σχολή της Αθήνας και στην αντίστοιχη σχολή της Αλεξάνδρειας.
O Συνέσιος ενδεχομένως ασκεί έμμεση κριτική στον νεοπλατωνισμό της Αθηναϊκής σχολής που εγκατέλειπε σταδιακά τη λογική σκέψη και στρεφόταν στη θεουργία.
https://ikee.lib.auth.gr/record/131211/ ... ?version=1
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF ... E%BF%CF%82

    Επιστολή 136
    Οναίμην των Αθηνών οπόσα βούλει, ώστε μοι δοκώ πλείν η παλαιστή και δακτύλω γεγονέναι σοφώτερος. έξεστι δε και αυτόθεν της νέας σοφίας πείράν σοί τινα παρασχείν. αμέλει γαρ Αναγυρουντόθεν σοι γράφω, και Σφηττοί γέγονα και Θριώζε και Κηφισιάσι και Φαληροί. και κακός κακώς δεύρό με κομίσας απόλοιτο ναύκληρος· ως ουδέν έχουσιν αι νυν Αθήναι σεμνόν αλλ' η τα κλεινά των χωρίων ονόματα. και καθάπερ ιερείου διαπεπραγμένου το δέρμα λείπεται γνώρισμα του πάλαι ποτέ ζώου, ούτως ενθένδε φιλοσοφίας εξωκισμένης λείπεται περινοστούντα θαυμάζειν την ακαδήμειάν τε και το Λύκειον και νή Δία την ποικίλην στοάν, την επώνυμον της Χρυσίππου φιλοσοφίας, νυν ουκέτ' ούσαν ποικίλην. ο γαρ ανθύπατος τας σανίδας αφείλετο, αις εγκατέθετο την τέχνην ο εκ Θάσου Πολύγνωτος. νυν μεν ουν εν τοις καθ' ημάς χρόνοις Αίγυπτος τρέφει τας Υπατίας δεξαμένη γονάς, αι δε Αθήναι, πάλαι μεν ην η πόλις εστία σοφών, το δε νυν έχον σεμνύνουσιν αυτάς οι μελιττουργοί. ταύτ' άρα και η ξυνωρίς των σοφιστών των Πλουταρχείων, οίτινες ου τη φήμη των λόγων αγείρουσιν εν τοις θεάτροις τους νέους, αλλά τοις εξ Υμηττού στάμνοις.
    https://www.oodegr.com/oode/sygrafeis/s ... oles_1.htm

Ήταν μερικής αρμενικής καταγωγής ο πατριάρχης Φώτιος ; :ehmmm:
Ο πατέρας του λεγόταν Σέργιος και ήταν αδελφός του πατριάρχη Ταράσιου. Συνεπώς ο Ταράσιος ήταν θείος του Φωτίου. Επίσης ο Φώτιος είχε έναν αδελφό που λεγόταν κι αυτός Ταράσιος.
Η μάνα του Φωτίου λεγόταν Ειρήνη και είχε αδελφό τον Αρσαβήρ. Σύμφωνα με τον Συνεχιστή του Θεοφάνη αυτός ο Αρσαβήρ είχε νυμφευθεί την Καλομαρία, αδελφή της αυτοκράτειρας Θεοδώρας και του Καίσαρα Βάρδα .
Ο πατριάρχης Ιωάννης ο Γραμματικός ο Μοροχαρζάνιος είχε και αυτός έναν αδερφό με το όνομα Αρσαβήρ. Κατά μια υπόθεση αυτός ο Αρσαβήρ είχε νυμφευθεί την Καλομαρία , αδελφή της αυτοκράτειρας Θεοδώρας και του Καίσαρα Βάρδα.
Ίσως η μητέρα του Φωτίου λοιπόν , η Ειρήνη , ήταν αδελφή του Ιωάννη του Γραμματικού και του Αρσαβήρ , δηλαδή οι δύο Αρσαβήρ ίσως ταυτίζονται.
Κατ' άλλους όμως οι δύο Αρσαβήρ , δηλαδή ο θείος του Φωτίου και ο αδελφός του Ιωάννη του Γραμματικού, δεν πρέπει να συγχέονται. Η Ειρήνη και ο Ιωάννης ο Γραμματικός δεν ήταν αδέλφια , υπήρχαν δύο Αρσαβήρ και αυτός που είχε νυμφευθεί την Καλομαρία ήταν ο αδελφός της Ειρήνης και θείος του Φωτίου και όχι ο άλλος.

Certain scholars assert that Photios was, at least in part, of Armenian descent while other scholars merely refer to him as a "Greek Byzantine".
David Marshall Lang argues that "Photius [...] was only one of many Byzantine scholars of Armenian descent". Peter Charanis notes that "John the Grammarian, Photius, Caesar Bardas and Leo the Philosopher seem to have been the prime movers. All four were, at least in part, of Armenian descent [...] as for Photius, the fact is that his mother Irene, was the sister of Arshavir, the Arshavir who had married Calomaria the sister of Bardas and the empress Theodora." Nicholas Adontz stresses that "Arshavir, Photius' uncle, must not be confused with Arshavir, the brother of John the Grammarian".
Byzantine writers also report that Emperor Michael III (r. 842–867) once angrily called Photios "Khazar-faced", but whether this was a generic insult or a reference to his ethnicity is unclear.
https://en.wikipedia.org/wiki/Photios_I ... tantinople

Arshavir (Armenian: Արշավիր (reformed); Արշաւիր (classical), pronounced [ɑɾʃɑˈviɾ]) is an ancient Armenian name of Iranian origin. Philologist Heinrich Hübschmann interprets the name as being composed of the Avestan words aršan 'man, male' and vīra 'man'. According to another interpretation, the name means 'virile' and comes from Persian.
This name is related to the family of the 9th-century Patriarch of Constantinople, Photius. Photius' mother Irene was the sister of Arshavir, who had married Calomaria, the sister of Caesar Bardas and the empress Theodora. Arshavir, Photius' uncle, is often confused with Arshavir, the brother of John the Grammarian.
https://en.wikipedia.org/wiki/Arshavir

Ο Μέγας Φώτιος γεννήθηκε περί το 820 στην Κωνσταντινούπολη, από πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια η οποία διατηρούσε δεσμούς τόσο με το παλάτι όσο και με τον πατριαρχικό θρόνο. Ο πατέρας του ονομαζόταν Σέργιος, άνδρας γνήσια Ορθόδοξος όπως λέει ο ίδιος ο Φώτιος και η μητέρα του Ειρήνη, μια γυναίκα "φιλόθεος τε και φιλάρετος" . Ο αδελφός της μητέρας του είχε παντρευτεί την αδελφή της εικονόφιλης αυτοκράτειρας Θεοδώρας († 867), ενώ ο πατέρας του, ήταν αδελφός του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Ταρασίου († 806).
https://el.orthodoxwiki.org/%CE%A6%CF%8 ... E%B1%CF%82

Photius' parents were wealthy and pious Christians. His father was attached to the imperial court with the office of "Guardian of the Emperor and the Palace." They belonged to the party which venerated icons, but the current emperor was an iconoclast and thus was against the use of icons in the Church. They were exiled when Photius was seven, their wealth disposed of, and were eventually martyred. Photius referred to Patriarch Tarasius as "uncle from his father's side," and he was also related to John VII Grammaticus. :ehmmm: He was known as one who was inclined to the quiet, prayerful, and monastic life. Byzantine writers report that Emperor Leo VI once angrily called Photius "Khazar-faced," but whether this was a generic insult or a reference to his ethnicity is unclear.
https://en.orthodoxwiki.org/Photius_the_Great
0 .
Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι , τους δε ανοήτους ανθρώπους το οίημα. ( Σωκράτης [ στον Στοβαίο ] )


Επιστροφή σε “Ιστορία”