ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE ... E%B1%CF%82

Εσυ μπέρδεψες το όνομα ή η πηγή σου το ειχε γραμμένο έτσι;

[Τλαξκαλτέκος]

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE ... E%B1%CF%82

Εσυ μπέρδεψες το όνομα ή η πηγή σου το ειχε γραμμένο έτσι;

Το λιβάδι γραφόταν παλιά και λειβάδι.

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Ατλαντίς (15 Δεκεμβρίου 1915)

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Γράφει η ελληνική βικι:

«Σπουδαία υπήρξε και η προσφορά των Σεχοβιτών κατά το Μακεδονικό Αγώνα. Στις αρχές του 1904 το Σέχοβο παρέμενε ένα από τα σημαντικότερα χωριά του Ελληνισμού στην περιοχή, παρότι οι κάτοικοί του είχαν υποφέρει τα πάνδεινα από τις δράσεις των κομιτατζήδων»


Η αλήθεια:

Σέχοβο ή Σέοβο [Сехово или Сеово / Ειδομένη] |
Sehovo, Seovo, Ceovo, Džeohovo. Και στις ελληνικές πηγές Σέχοβο(ν). Χωριό του καζά Γευγελής. Το 1910 ζούσαν εδώ 811 χριστιανοί Μακεδόνες (85 πατριαρχικοί, 586 εξαρχικοί, 45 σερβίζοντες και 95 ουνίτες). Το χωριό κάηκε από τον ελληνικό στρατό στο δεύτερο βαλκανικό πόλεμο. Με τη συνθήκη της Νεϊγύ, 28 εξαρχικές οικογένειες μετανάστευσαν στη Βουλγαρία. Από την άλλη, η ελληνική διοίκηση εγκατέστησε εδώ 49 οικογένειες πατριαρχικών προσφύγων, από την Ανατολική Θράκη. Το 1926 το Σέχοβο μετονομάστηκε σε Ειδομένη. Το 1928 απογράφηκαν στον οικισμό 532 άτομα, 227 εκ των οποίων ήταν προσφυγικής καταγωγής.

«Τι πόλεμος είναι αυτός θηριώδης, παντού βασιλεύει η θηριωδία, φωτιές εις όλα τα χωριά. Εις ένα χωριό, Σέχοβο, παρά την Γευγελήν, κάτι κομιτατζήδες μέσα επυροβόλησαν κατά περιπολιών μου. Διέταξα να το βομβαρδίσουν και να το κάψουν» (Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, 1913)

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Υπουργείο Εξωτερικών. αρ. 6173, Αθήναι 6/7 Ιουλίου 1918. Προς βασιλικήν πρεσβείαν Λονδίνου. Για τον κ. Κακλαμάνο.

«Έχουμε τη τιμή να σας αποστείλουμε, με χωριστό φάκελο, έναν εθνογραφικό χάρτη, που έχει σχεδιασθεί σύμφωνα με τις απόψεις και τις υποδείξεις της Κυβερνήσεως από τον συνταγματάρχη Κατσικογιάννη και παρακαλούμε να ασχοληθείτε με την εκτύπωση και την έκδοση με τρόπο τραχύ προσεγμένο»...

Την ίδια μερα ο Κακλαμάνος απαντά με το ακόλουθο τηλεγράφημα: «Για υπουργείο εξωτερικών, Αθήναι Λονδίνο, 2 Αυγούστου 1918.. Εάν, όπως υποθέτω, ο χάρτης πρέπει να εκδοθεί με το όνομα κάποιου ατόμου με κύρος, παρακαλώ επείγοντως τηλεγραφίσετέ μου, ποιο θα ηδύνατο να είναι αυτό το όνομα. Τι θα ελέγατε να εβάζαμε το όνομα ενός από τους πανεπιστημιακούς καθηγητές μας, του Σωτηριάδου για παράδειγμα; Κακλαμάνος».



https://en.m.wikipedia.org/wiki/File:He ... t_1918.jpg

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Όταν κάποιος δήλωνε "Μακεδόνας" δεν μπορούμε να ξέρουμε τι εννοούσε : Βούλγαρος ή Έλληνας ή "Μακεδόνας".

Ποια ήταν η άποψη του Ε. Βενιζέλου σχετικά με την καταγωγή των Σλαβομακεδόνων; Τους θεωρούσε Σέρβους, Βούλγαρους ή κάτι ξεχωριστό; Αναφέρομαι κυρίως στους πληθυσμούς που παρέμειναν υπό γιουγκοσλαβική κυριαρχια. Παντως επίσημη θέση της ελληνικής κυβέρνησης στα 1919 ήταν η ύπαρξη διακριτής σλαβομακεδονικής εθνότητας.

[Τλαξκαλτέκος]

Όταν κάποιος δήλωνε "Μακεδόνας" δεν μπορούμε να ξέρουμε τι εννοούσε : Βούλγαρος ή Έλληνας ή "Μακεδόνας".

Ποια ήταν η άποψη του Ε. Βενιζέλου σχετικά με την καταγωγή των Σλαβομακεδόνων; Τους θεωρούσε Σέρβους, Βούλγαρους ή κάτι ξεχωριστό; Αναφέρομαι κυρίως στους πληθυσμούς που παρέμειναν υπό γιουγκοσλαβική κυριαρχια. Παντως επίσημη θέση της ελληνικής κυβέρνησης στα 1919 ήταν η ύπαρξη διακριτής σλαβομακεδονικής εθνότητας.

Δεν νομίζω να έχω διαβάσει κάτι σχετικό.

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Σλαβόφωνοι Έλληνες Μακεδονομάχοι

Κώττας από τη Ρούλια
Βαγγέλης Γεωργίου ή Νάτσης ( Βαγγέλης Στρεμπενιώτης ) από το Στρέμπενο
Γιώτας Γκόνος από τα Γιαννιτσά
Λάκης Πύρζας από τη Φλώρινα
Παύλος Κύρου από το Ανταρτικό
Δημήτρης Νταλίπης από τον Γάβρο
Νικοτσάρας από την Στρώμνιτσα
Μητρούδης από τις Σέρρες
παπα-Πασχάλης απ' το Λειβαδερό Σερρών

Αυτόν εδώ τον ξερεις;

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Νικόλαος_Νταηλάκης

[Τλαξκαλτέκος]

Σλαβόφωνοι Έλληνες Μακεδονομάχοι

Κώττας από τη Ρούλια
Βαγγέλης Γεωργίου ή Νάτσης ( Βαγγέλης Στρεμπενιώτης ) από το Στρέμπενο
Γιώτας Γκόνος από τα Γιαννιτσά
Λάκης Πύρζας από τη Φλώρινα
Παύλος Κύρου από το Ανταρτικό
Δημήτρης Νταλίπης από τον Γάβρο
Νικοτσάρας από την Στρώμνιτσα
Μητρούδης από τις Σέρρες
παπα-Πασχάλης απ' το Λειβαδερό Σερρών

Αυτόν εδώ τον ξερεις;

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Νικόλαος_Νταηλάκης

Ναι , τον είχα διαβάσει. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως τα μέλη της οικογένειας χάθηκαν από Βούλγαρους , Ιταλούς και ΕΛΑΣίτες και όχι από μια μόνο παράταξη.

ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Ο Νικόλαος (Λάκης) Νταηλάκης (1883 - 1941) ήταν σημαντικός Έλληνας μακεδονομάχος οπλαρχηγός από το Βερνίκι Δέβολη της Αλβανίας.

Στις 5 Οκτωβρίου του 1941 και ενώ η Ελλάδα βρισκόταν υπό τριπλή κατοχή (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος), ο Νικόλαος Νταηλάκης δολοφονήθηκε από την κατοχική Βουλγαρική ομάδα Οχράνα, μεταξύ Κορομηλιάς και Λεύκης.

Ο αδελφός του Ιωάννης σκοτώθηκε από τον ΕΛΑΣ την 21η Μαρτίου του 1943 και αφού πρώτα είχε φυλακιστεί από τους Ιταλούς κατακτητές για οκτώ μήνες.

Την ίδια μέρα εκτελέστηκε και ο γιος του Ιωάννη Νταηλάκη, Εμμανουήλ από Ιταλούς.

Ο δεύτερος γιος του Ιωάννη, Δημήτριος, μαθητής Γυμνασίου, εκτελέστηκε από πρώην μέλη του ΕΛΑΣ στις 15 Αυγούστου του 1945 εν μέσω μιας ταραγμένης περιόδου.

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Ναι , τον είχα διαβάσει. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως τα μέλη της οικογένειας χάθηκαν από Βούλγαρους , Ιταλούς και ΕΛΑΣίτες και όχι από μια μόνο παράταξη.

Εν το μεταξύ ο τύπος παίζει να ήταν ο μοναδικός ελληνόφρων απ’ όλο το χωριό του

...At the outbreak of the Balkan War in 1912, six people from Vrabnik were volunteers in the Macedonian-Edirne militia.

In 1915 the Kostur teacher Georgi Raykov wrote:

"north of the village of Vishochitsa, in a flat place, in one arm to a dry river is located the Bulgarian village of Vrabnik, which now enters Albania. In the village they speak pure Bulgarian and had their own Bulgarian church, priests, school and teachers. They recognized the Bulgarian Exarch Joseph I as their spiritual leader".

In the second half of the 1920s, Vrabnik was the main base for the IMRO detachments operating in Vardar and White Sea Macedonia.

Until 1929, the villagers three times applied to the Albanian authorities for the training to be conducted in Bulgarian, but their request was rejected. In 1924, Bulgarian youths from Vrabnik deleted the Greek inscriptions in the church of the village, claiming to the authorities that they were written during the Greek
occupation.

Comparing the inhabitants of Vrabnik and other Kostur residents who moved to Albania with those of Mala Prespa, in his memoirs from the 1930s, Professor Mihail Ognyanov describes them as follows:

"Kosturchani differed from the others in both dialect and physical appearance - larger, stronger, with more developed muscles and bone system. They were more expansive in behavior. They had a strong Bulgarian-Macedonian feeling and kept the memory of the liberation struggles in which some of them took part. They remembered the uprisings, the exploits, until a few years ago they supported the IMRO. They also maintained relations with their relatives in Bulgaria.

In 1939, Nikola Pandovski, on behalf of 70 Bulgarian houses in Vrabnik, signed the Petition of Macedonian Bulgarians to Queen Joanna, asking for her intervention to protect the Bulgarian language in Albania - at that time an Italian protectorate.

https://bg.wikipedia.org/wiki/Връбник