ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Μήπως γνωρίζεις αν μπορώ να βρω κάπου αυτό το βιβλίο;

[Τλαξκαλτέκος]

Έπειτα ο Μελάς με το σώμα του μπαίνουν στην Μπελκαμένη. Οι χωρικοί τους κοιτάζουν με αμηχανία και περιέργεια. Μόλις όμως τους μιλά ευγενικά και ανοιχτόκαρδα , παίρνουν θάρρος και τον χαιρετούν με δάκρυα χαράς που βλέπουν για πρώτη φορά Έλληνα καπετάνιο απ' την Ελλάδα. Όταν τέλειωσε τον λόγο του για την πατρίδα προσπαθούσαν να του φιλήσουν με το ζόρι τα χέρια.

Υπήρχε και αλβανικό/ρουμανικό κόμμα στη Μπελκαμένη.

Ναι. Αλλά οι περισσότεροι πρέπει να ήταν ελληνόφρονες.

Μήπως γνωρίζεις αν μπορώ να βρω κάπου αυτό το βιβλίο;

Δυστυχώς δεν το βρίσκω πουθενά online.

[Τλαξκαλτέκος]

Μάχες του Μακεδονικού Αγώνα

Οκτώβριος 1902 : Ο Βαγγέλης Στρεμπενιώτης και ο ( Ολύμπιος ) Γεώργιος Καραλίβανος νικούν το βουλγαρικό σώμα του Γιαγκώφ.

Μάρτιος 1903. Μάχη στο Στρέμπενο : Ο Βαγγέλης Στρεμπενιώτης αποκρούει βουλγαρική επίθεση που δέχτηκε το χωριό του Στρέμπενο/Ασπρόγεια.

Ιούνιος 1903. Μάχη στη Νεγόβανη ( Φλάμπουρο ): Οι Βαγγέλης Στρεμπενιώτης , Ευθύμιος Καούδης , Γεώργιος Δικώνυμος Μακρής , Γεώργιος Περάκης ( Πέρο ) και Λαμπρινός Βρανάς νικούν βουλγαρικό σώμα του βοεβόδα Αλέξη.

Ιούλιος 1903. Μάχη στο Τσάτσαρι της Κλεισούρας : Ο Bαγγέλης Στρεμπενιώτης νικά βουλγαρικό σώμα.

18/9/1904. Μάχη της Όστιμας ( Τρίγωνο ) : Οι Κρητικοί του Καούδη χτυπούν τους Βούλγαρους του Μήτρου Βλάχου. Οι Βούλγαροι είχαν 5 νεκρούς.

12/11/1904. Επίθεση στο Ζέλενιτς ( Σκλήθρο ) :Οι Κρητικοί ( ανθυπολοχαγός Γεώργιος Κατεχάκης - Ρούβας , Παύλος Γύπαρης , Καούδης , Καραβίτης, Κλειδής , Καλογεράκης ) σφαγιάζουν εξαρχικούς και κομιτατζήδες. Οι βουλγαρόφρονες τρομοκρατούνται . Οι Μεγάλες Δυνάμεις διαμαρτύρονται στους Τούρκους. Το Μακεδονικό Κομιτάτο Αθηνών στέλνει πάλι οδηγίες στα σώματα να αποφεύγουν τις ακρότητες και τις αντεκδικητικές ενέργειες.

τέλη Νοεμβρίου 1904. Μάχη στο Ζέλοβο ( Ανταρτικό ) : Οι Έλληνες νικούν τους Βουλγάρους.

25/3/1905. Επίθεση στη Ζαγορίτσανη ( Βασιλειάδα ) : Οι Δούκας ( Μάλλιος ) , Βάρδας , Γύπαρης , Καραβίτης , Καούδης , Μακρής , Νικολούδης και Σκαλίδης αιφνιδιάζουν τους Βουλγάρους. Οι εξαρχικοί είχαν πολλές απώλειες. Οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες θορυβήθηκαν. Οι Τούρκοι αποφασίζουν να δράσουν και χτυπούν τα σώματα των Αρ. Μαργαρίτη και καπετάν Γαλλιανού. Το Μακεδονικό Κομιτάτο έστειλε αυστηρότατες εντολές στον Βάρδα για αναστολή κάθε επιχείρησης μέχρι να κατευναστεί η οργή των Ευρωπαίων προξένων και της Πύλης.

17/4/1905. Μάχη της Μπελκαμένης ( Δροσοπηγής ) : Τουρκική νίκη. Αιχμαλωτίζεται ο υπολοχαγός Νικόστρατος Καλομενόπουλος ( Νίδας ) , ενώ ο υπαρχηγός του Χρήστος Τσολακόπουλος ( Ρέμπελος ) ξεφεύγει τραυματισμένος.

22/4/1905. Μάχη στο Μουρίκι : Ρούβας ( Κατεχάκης ), Πέτρος Μάνος ( Βέργας ) , Γύπαρης και Γεώργιος Τρόμπας ( Ρουπακιάς ) νικούν τριπλάσιους Τούρκους. Τραυματίστηκαν οι Ιωάννης Δαμιανάκης και Ιωσήφ Κουντουράκης. Φονεύθηκαν ο Μανούσος Κουτσουδάκης και ο Θεόδωρος Καμπανός.

7/5/1906. Μάχη Καστανοφύτου ( Οσνίτσανη ) : Οι Μανιάτες Λίτσας ( Βλαχάκης ) και Πετροπουλάκηδες χτυπούν τους κομιτατζήδες του χωριού. Ενώ όμως γινόταν η μάχη φτάνουν οι Τούρκοι . Έγιναν κουλουβάχατα. Μπουλουγούρι. Αποτέλεσμα 38 Τούρκοι , 30 Βούλγαροι και 22 Έλληνες νεκροί, μεταξύ των οποίων ο Βλαχάκης ( Λίτσας ) και οι Πετροπουλαίοι.

14/5/1906. Επίθεση στο Μικρογούζιο ( Μακροχώρι ) της λίμνης των Γιαννιτσών : Οι Παπατζανετέας και Μπενής αιφνιδιάζουν τους ρουμανίζοντες κατοίκους του Μικρογουζιού .

20/5/1906 : Παπατζανετέας και Μπενής χτυπούν τους Βουλγάρους της Βερτεκόπης ( Σκύδρας ). Λίγο αργότερα μάχονται με τους Βουλγάρους στην θέση Αλήμπεη Λάκκα και στην Πλάσνα ( Κρύα Βρύση ).

29/5/1906. Μάχη στα Ασπρόγεια ( Στρέμπενο ) : Ο Π. Γύπαρης ηττάται απ' τους Τούρκους.

Ιανουάριος 1907. Μάχη της Κούγκας στην Λίμνη Γιαννιτσών : Ο Δεμέστιχας ( Νικηφόρος ) με 20 άνδρες αποκρούει επίθεση 80 Βουλγάρων των Αποστόλ Πετκώφ , Χατζή Τράχο , Ζλατάν και Τάντσε. Κράτησαν ώσπου έφτασαν σε βοήθειά τους ο Γιώτας Γκόνος και άλλοι. Οι Βούλγαροι υποχώρησαν. Σύμφωνα με τα Απομνημονεύματα του Γρηγορίου Δημόπουλου που συμμετείχε στην μάχη , για να πάρουν θάρρος οι άνδρες του Δεμέστιχα , τραγουδούσαν το τραγούδι του καπετάν Ζέζα :

Σαν τέτοια ώρα στο βουνό ο Παύλος πληγωμένος,
μες τα νερά του αυλακιού ήτανε ξαπλωμένος.

Δεν κλαίω τη λαβωματιά, δεν κλαίω και το βόλι,
μον' κλαίω που με άφησε η συντροφιά μου όλη.

Για σύρε, Δήμο μου πιστέ, στην ποθητή πηγή μου
και φέρε μου κρύο νερό, να πλύνω την πληγή μου.

Σταλαγματιά το αίμα μου για σε, Πατρίδα, δίνω,
για σε, Μακεδονία μας, να λάμπεις σαν τον Ήλιο .


7/5/1907. Μάχη Παλαιοχωρίου ( Φούφα ) Εορδαίας/Πτολεμαΐδας : Φούφας ( ανθυπολοχαγός Ζ. Παπαδάς ) και Φαληρέας ( Ζάκας ) επιτίθενται στο εξαρχικό χωριό , αλλά αποκρούονται απ' τους Βουλγάρους. Ο Φούφας σκοτώνεται.

14/6/1907. Μάχη Λεχόβου : Ο Χρ. Αργυράκος ( Μουρίκης ) σκοτώνεται σε σύγκρουση με τους Τούρκους.

14/7/1907. Μάχη εκκλησίας Ευαγγελιστρίας Σερρών : Σκοτώνεται ο Δ. Γκογκολάκης ( Μητρούσης ) σε σύγκρουση με τους Τούρκους.

16/7/1907. Μάχη Λόσνιτσας ( Γέρμας ) : Σκοτώνεται ο Γέρμας ( Ν. Τσοτάκος ) σε μάχη με τους Τούρκους.

26/8/1904 : Στην περιοχή της Στρώμνιτσας πέφτει νεκρός ο Παντελής Παπαϊωάννου ή Παντελής Γραικός ( καπετάν Νικοτσάρας ) σε σύγκρουση με τους Τούρκους.

22/9/1907. Μάχη Κρυσταλλοπηγής ( Σμάρδεσι ) : Ο καπετάν Στέφος και ο Παύλος Γύπαρης νικούν τους Τούρκους.

12/5/1908. Μάχη Ιεροπηγής Καστοριάς : O καπετάν μακρής εξοντώνει 30 βουλγαρίζοντες.

8/7/1908. Μάχη υψώματος Πιπερίτσας - Κέλλης στην περιοχή Μοναστηρίου : Η τελευταία μάχη του Μακεδονικού Αγώνα. Βολάνης και Καραβίτης διαλύουν την συμμορία του αρχικομιτατζή Τζόλεφ.

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

25/3/1905. Επίθεση στη Ζαγορίτσανη ( Βασιλειάδα ) : Οι Δούκας ( Μάλλιος ) , Βάρδας , Γύπαρης , Καραβίτης , Καούδης , Μακρής , Νικολούδης και Σκαλίδης αιφνιδιάζουν τους Βουλγάρους. Οι εξαρχικοί είχαν πολλές απώλειες. Οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες θορυβήθηκαν. Οι Τούρκοι αποφασίζουν να δράσουν και χτυπούν τα σώματα των Αρ. Μαργαρίτη και καπετάν Γαλλιανού. Το Μακεδονικό Κομιτάτο έστειλε αυστηρότατες εντολές στον Βάρδα για αναστολή κάθε επιχείρησης μέχρι να κατευναστεί η οργή των Ευρωπαίων προξένων και της Πύλης.

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Мир (14 Ιουνίου 1913)

Πέντε μέρες μετά έγινε η μάχη του Κιλικίς - Λαχανά .

Αν κατάλαβα καλά, στην πάνω λεζάντα γράφει κάτι τέτοιο.

Σε εκείνα τα μέρη της Μακεδονίας που κατέλαβε ο ελληνικός στρατός, χιλιάδες Βούλγαροι στάλθηκαν στην εξορία ή ρίχτηκαν σε βρομερές φυλακές μόνο και μόνο επειδή ήταν Βούλγαροι.

[Τλαξκαλτέκος]

- Ο Αθανάσιος Σουλιώτης Νικολαΐδης υπολόγιζε πως το 1897 - 1904 σκοτώθηκαν περίπου 700 Μακεδόνες για την ελληνική ιδέα.

- Οι Μακεδονομάχοι ήταν περίπου 2.000. Σε 1.300 υπολογίζονται οι Μακεδόνες και σε 700 από τα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδος.

- Σε αντίποινα των νικών των Ελλήνων Μακεδονομάχων οι Βούλγαροι ξεριζώνουν το 1906 τον ελληνισμό της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Βουλγαρίας ( Φιλιππούπολη , Στενήμαχος, Πύργος , Σόφια, Σωζόπολη , Μεσημβρία , Αγχίαλος , Τατάρ Παζαρτζίκ ).

- Σύμφωνα με την Μικτή Επιτροπή ( εθελοντικής ) Μετανάστευσης , μετά τον Α΄ΠΠ , 46.000 Έλληνες της Βουλγαρίας μετανάστευσαν στην Ελλάδα και 92.000 Βούλγαροι της ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης μετανάστευσαν στην Βουλγαρία.

- καπετάν Περιστέρα ( 1860 - 1938 ) : Η Περιστέρα Κριάκα γεννήθηκε στην Σιάτιστα. Έδρασε στην Μακεδονική Επανάσταση του 1878. Ο αδελφός της ήταν καπετάνιος , αλλά πιάστηκε απ' τους Τούρκους και γδάρθηκε ζωντανός. Η Περιστέρα πήρε την θέση του σαν καπετάνισσα επικεφαλής 15-20 ανδρών . Σκότωσε τους φονιάδες του αδελφού της με τα ίδια της τα χέρια. Πυρπόλησε τον σταθμό χωροφυλακής στην Τζουμά Πτολεμαΐδος και εξολόθρευσε ένα τουρκικό απόσπασμα στα Κραγγιάννια. Σύμφωνα με την εφημερίδα Νέα Εφημερίς της 10/5/1882 , η Περιστέρα πήγε στην Λάρισα στις 9/5/1882. Σαν πολεμίστρια φορούσε ανδρικά ρούχα και ονομαζόταν Σπανοβαγγέλης , αφού δεν είχε γένεια. Τώρα βέβαια φοράει γυναικεία ρούχα , αλλά το βάδισμά της αποδεικνύει το αρειμάνιον και το ελαφρόπουν των κλεφτών. Ήξερε να φτιάχνει έτσι την φωνή της ώστε να μπορεί να επιβάλλεται των πολεμιστών της.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE ... E%BA%CE%B1

- Αικατερίνη Χατζηγεωργίου : Η Αικατερίνη Χατζηγεωργίου ήταν Ελληνίδα διδασκάλισσα και εθνική ηρωίδα. Γεννήθηκε το 1885 στη Γευγελή και σκοτώθηκε από Βούλγαρους κομιτατζήδες, οι οποίοι αφού την αποκεφάλισαν, έβαλαν φωτιά κι έκαψαν το σπίτι όπου διέμενε και δίδασκε, στις 14 Οκτωβρίου 1904, μετά από σκληρή μάχη που κράτησε περισσότερες από τρεις ώρες, στο χωριό Γκραιζίστα.
Η διδασκαλία αποτελούσε ίσο σε σημασία πεδίο πολέμου με αυτό των μαχών. Η εκμάθηση στα στοιχειώδη ελληνικά γράμματα μπορούσε να χαλυβδωσει τις συνειδήσεις των κατοίκων στη σύγκρουση για τη διεκδίκηση της Μακεδονίας.
Το Βουλγαρικό κομμιτάτο μετά την αποτυχία του να την εξαγοράσει(μια κοινή πρακτική από αμφότερες τις πλευρές) ή να την εκφοβίσει προκειμένου να την απομακρύνει από το χωριό, αποφάσισε τη δολοφονία της και την προέγραψε ενώ όρισε μεγάλο χρηματικό ποσό ως επικήρυξη για το κεφάλι της.
Όταν έγινε η επίθεση από 20 περίπου άτομα προσπάθησε να αμυνθεί όπως μπορούσε. Από το παράθυρο του δωματίου της η Χατζηγεωργίου πυροβόλησε και σκότωσε τους δύο πρώτους κομιτατζήδες που πλησίασαν στο σπίτι, το οποίο έγινε παρανάλωμα του πυρός από έναν αναμμένο δαυλό που ρίφθηκε από το παράθυρο.
Την άλλη μέρα του αποκεφαλισμού της Χατζηγεωργίου ένα Ελληνικό σώμα ανταρτών με τον οπλαρχηγό Μιχάλη Σιωνίδη από τη Μπογδάντσα, που ήταν εξάδελφος της Χατζηγεωργίου, πήγε κι έκαψε τη Μπραΐκορτσα και την Μπαλίντσα, δυο βουλγαροχώρια όπου κρύβουνταν οι δολοφόνοι και τους έσφαξαν ως τον τελευταίο.

https://cognoscoteam.gr/archives/14638

- Με την λήξη του Μακεδονικού Αγώνα άνδρες , γυναίκες και παιδιά έβγαζαν φωτογραφίες σαν Μακεδονομάχοι. Ήταν πολύ μοδάτο. Εδώ μια οπλαρχηγός.


- Νεκροί Μακεδονικού Αγώνα

9 Αξιωματικοί
Παύλος Μελάς ( ανθυπολοχαγός ), Τέλλος Αγαπηνός ( Άγρας ), Βλαχάκης , Λυμπερόπουλος , Μωραΐτης ( λοχαγός ), Τσοτάκος ( ανθυπολοχαγός ), Παπαδάς, Φραγκόπουλος, Παπαδόπουλος ( υπολοχαγός )

6 Αρχηγοί ιδιώτες
Κώτας , Βαγγέλης Στρεμπενιώτης , Κατσίγαρης , Νικολούδης , Σκαλίδης , Γαρέφης

29 Οπαλρχηγοί
Μακούλης , Καραβαγγέλης, Πετροπουλάκης, Ανδριανάκης, Καλογεράκης, Χατζηπαναγής, Γιώτας, Τσιμπιδάρος , Κουρής, Φιωτάκης, Νταλίπης , Κοροπούλης, Π. Κύρου, Π. Ρακοβίτης, Κούντουρας ( Φαρμάκης ), Τουρλεντές, Βρανάς, Γκογκολάκης ( Μητρούσης ), Ιωάννου , Κούτας, Λιχαδιώτης, Μηναδάκης , Περδίκας, Σεϊμένης , Βλάχος, Καραϊσκάκης , Χρήστου, Παπαϊωάννου , Δογιάρος

Ακόμη 25 ομαδάρχες, 315 οπλίτες, 6 πράκτορες και 248 όργανα πρακτόρων.

πηγή : Aλησμόνητες Πατρίδες του Ελληνισμού , τόμος 6

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Σε αντίποινα των νικών των Ελλήνων Μακεδονομάχων οι Βούλγαροι ξεριζώνουν το 1906 τον ελληνισμό της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Βουλγαρίας ( Φιλιππούπολη , Στενήμαχος, Πύργος , Σόφια, Σωζόπολη , Μεσημβρία , Αγχίαλος , Τατάρ Παζαρτζίκ ).

Η κυβέρνηση Petrov χαρακτήρισε το ανθελληνικό κίνημα ως βίαιη και αυθόρμητη έκρηξη του μίσους του βουλγαρικού λαού λόγω των εγκλημάτων των Ελλήνων στη Μακεδονία.

[Τλαξκαλτέκος]

Σε αντίποινα των νικών των Ελλήνων Μακεδονομάχων οι Βούλγαροι ξεριζώνουν το 1906 τον ελληνισμό της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Βουλγαρίας ( Φιλιππούπολη , Στενήμαχος, Πύργος , Σόφια, Σωζόπολη , Μεσημβρία , Αγχίαλος , Τατάρ Παζαρτζίκ ).

Η κυβέρνηση Petrov χαρακτήρισε το ανθελληνικό κίνημα ως βίαιη και αυθόρμητη έκρηξη του μίσους του βουλγαρικού λαού λόγω των εγκλημάτων των Ελλήνων στη Μακεδονία.

Το ίδιο είπαν και οι Τούρκοι στα Σεπτεμβριανά το 1955. Στην πραγματικότητα viewtopic.php?f=20&t=9949&p=366706&hilit=%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%BF#p366706

[Τλαξκαλτέκος]

- Γράφει ο Γάλλος στρατιωτικός ακόλουθος στην Αθήνα λοχαγός Bremond d' Ars σε αναφορά του στις 17/12/1907 :

Οι Έλληνες αντάρτες είναι πραγματικοί επαγγελματίες , εύρωστοι και ατρόμητοι , αγαπούν τη δουλειά που κάνουν. Συνδυάζουν με αυτά και ένα έντονο πατριωτικό αίσθημα. Δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα που μια ελληνική ομάδα ανταρτών να πέρασε με το μέρος των Βουλγάρων ή να προσηλυτίστηκε στον Εξαρχισμό , ενώ το αντίστροφο είναι συνηθισμένο.

======================================
Ελληνορουμανικές σχέσεις κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα
Το 1904 είχαμε ρουμανοβουλγαρική προσέγγιση στο βιλαέτι της Θεσσαλονίκης.
Το 1905 εκδίδεται σουλτανικό διάταγμα που επιτρέπει στους ρουμανίζοντες να τελούν την εκκλησιαστική λειτουργία στην γλώσσα τους. Το Πατριαρχείο και η Ελλάδα αντιδρούν. Η Ρουμανία διαμαρτύρεται στις Μεγάλες Δυνάμεις και στην Υψηλή Πύλη. Ζητά ακόμη να σταματήσει η ελληνική ανταρτική δράση. Ο Έλληνας υπουργός εξωτερικων Δημ. Ράλλης αρνείται να ικανοποιήσει τα ρουμανικά αιτήματα και προβάλει ως αιτιολογικό τα προνόμια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την ρουμανοβουλγαρική ανταρτική προσέγγιση στον μακεδονικό χώρο. Ανακλήθηκαν οι δύο πρέσβεις από Βουκουρέστι και Αθήνα και η Ρουμανία κατήγγειλε την ελληνορουμανική σύμβαση του 1900. Ακόμη η Ρουμανία έπληξε τα οικονομικά συμφέροντα των Ελλήνων της Ρουμανίας , έκλεισε τα ελληνικά σχολεία και απέλασε και κακοποίησε Έλληνες υπηκόους.
Το 1906 εμφανίζονται ρουμανικά ανταρτικά σώματα. Ακόμη οργανώνονται μικρές ρουμανικές κοινότητες σε Μοσχόπολη , Κορυτσά, Μοναστήρι, Γκόπεσι, Μεγάροβο, Τίρνοβο, Μηλόβιστα, Νιζόπολη , Ρέσνα, Γιαγκοβέτσι, Κρούσοβο, Περλεπέ και Αχρίδα. Διαρπάζονται ελληνοβλαχικές περιουσίες και εκκλησίες. Φονεύονται Έλληνες. Τον Ιούνιο του 1906 διακόπηκαν οι ελληνορουμανικές διπλωματικές σχέσεις.


πηγή : Aλησμόνητες Πατρίδες του Ελληνισμού , τόμος 6

[Τλαξκαλτέκος]

Κομμουνιστές και Μακεδονία
1923 - 1935

Το 1923 οι Σοβιετικοί και η Κομιντέρν υιοθετούν τις βουλγαρικές απόψεις των Κολάρωφ και Ντημητρώφ περί Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας και την ίδρυση μια ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας και Θράκης που θα συμπεριλάμβανε την ελληνική , σερβική και βουλγαρική Μακεδονία. Έμμεσα την άποψη αυτή υιοθετεί και το Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας παρόλο που κατά τις αποφάσεις της τρίτης συνδιάσκεψής του ανέφερε μόνο Τούρκους, Αρναούτηδες , Βουλγάρους και Κουτσοβλάχους.
Και το ΚΚΕ υιοθέτησε αυτή την άποψη παρόλο που ορισμένα στελέχη του διαφώνησαν και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν το κόμμα ( π.χ. Κορδάτος ).
Σύμφωνα με την εισήγηση του Βούλγαρου κομμουνιστή Κολάρωφ που έγινε παμψηφεί δεκτή στο Δ΄ Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς τον Δεκέμβριο του 19231922 :
Τόσο η Μακεδονία ( ελληνική , βουλγαρική , σερβική , αλβανική ) όσο και η Θράκη ( ελληνική , τουρκική , βουλγαρική ) κατοικούνται από πληθυσμούς που ως προς την εθνικότητά τους δεν είναι ούτε Έλληνες ούτε Σέρβοι ούτε Βούλγαροι ούτε Αλβανοί , αλλά Μακεδόνες με συνείδηση Μακεδονική ( Μακεδονική Φυλή ). Κατά συνέπεια , οι λαοί αυτοί με ιδιαίτερη εθνική συνείδηση , έχουν απαράγραπτα δικαιώματα εθνικής ανεξαρτησίας και αυτονομίας.
Το ΚΚΕ αποδέχτηκε τις αποφάσεις της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς του 1924 περί "Ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας, ενιαίας και ανεξάρτητης Θράκης" . Το 1935 υιοθέτησε τη νέα γραμμή στο μακεδονικό που μιλούσε για πλήρη ισότητα των μειονοτήτων.

1943 - 1950
Οι Γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές επεδίωκαν μετά τον Β΄ΠΠ να ενσωματώσουν την Βουλγαρία στην Γιουγκοσλαβία ως έβδομο μέλος της Γιουγκοσλαβικής ( Νοτιοσλαβικής ) Ομοσπονδίας . Αυτό δεν έγινε, αλλά η Βουλγαρία δέχτηκε να παραχωρήσει στην γιουγκοσλαβική Μακεδονία την βουλγαρική Μακεδονία και για αντάλλαγμα να πάρει απ' την Γιουγκοσλαβία τις περιοχές της Βράνιας και του Πιρότ που είχε χάσει στον Α΄ΠΠ και να την υποστηρίξει η Γιουγκοσλαβία στην Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων ( 1946 - 47 ) ως προς την βουλγαρική προσάρτηση της ελληνικής Θράκης.* Τίτο , Δημητρώφ και Στάλιν τα συμφώνησαν και τον Αύγουστο του 1947 υπογράφηκε βουλγαρογιουγκοσλαβική Συμφωνία στο Μπλεντ της Γιουγκοσλαβίας.
Στο Μπλεντ συμφωνήθηκε πως η βουλγαρική Μακεδονία του Πιρίν και η γιουγκοσλαβική θα ενωθούν. Αμέσως θα πάνε 93 δάσκαλοι απ' την γιουγκοσλαβική Μακεδονία στην Μακεδονία του Πιρίν με σκοπό να διδάξουν την σωστή μακεδονική γλώσσα και την ορθή μακεδονική ιστορία. Οι Βούλγαροι Μακεδόνες θα διαφωτιστούν για την τυραννία της βουλγαρικής Εξαρχίας και τον καθαρά μακεδονικό χαρακτήρα της IMRO του Γκότσε Ντέλτσεφ.

Η συμφωνία του Μπλεντ επικυρώθηκε απ' τους Τίτο και Δημητρώφ και στην Βάρνα ( 1947 ).

Ο Δημητρώφ και ο Τίτο ονειρεύονταν και μια ευρύτερη ομοσπονδία Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας, Αλβανίας, Ρουμανίας, Τσεχοσλοβακίας, Πολωνίας , Ουγγαρίας και Ελλάδας ( 31/1/1948 ) , αλλά δέχθηκαν τις επικρίσεις του Στάλιν ( Φεβρουάριος 1948 ).

Η ρήξη Τίτο - Στάλιν ( Ιούνιος 1948 ) άλλαξε τα σχέδια. Η Βουλγαρία υιοθέτησε ξανά το σύνθημα ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και έδιωξε τους Γιουγκοσλάβους καθοδηγητές και εκπαιδευτικούς απ' το έδαφός της. Μέχρι το 1958 η Βουλγαρία είχε αποκηρύξει ολωσδιόλου το ¨Μακεδονικό έθνος" που το θεωρούσε ξεκάθαρα βουλγαρικό , αλλά παράλληλα σταμάτησε να προβάλει εδαφικές διεκδικήσεις και εις βάρος της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας.

* Το 1947 ο Δημητρώφ έδωσε συνέντευξη στον δημοσιογράφο Γκούντχιλντ Μπεργκ και είπε τα εξής. Τα τρία τμήματα της Μακεδονίας ( βουλγαρικό , γιουγκοσλαβικό και ελληνικό ) θα ενωθούν μια μέρα. Αυτό θα πάρει χρόνο. Θα δημιουργηθεί όμως κάποτε μια Βαλκανική Ομοσπονδία που θα περιλαμβάνει και την Ουγγαρία. Απ' την άλλη η Θράκη είναι ζωτικό πρόβλημα για την Βουλγαρία. Θα λυθεί όμως εντός δύο ή τριών ετών. Η Θράκη δεν έχει καμιά σημασία για τους Έλληνες. Λένε οι Έλληνες πως η Θράκη είναι σιτοβολών για την Ελλάδα. Αλλά η Θράκη δεν μπορεί να τραφεί η ίδια και εισάγει σιτάρι . Το 1942, όταν την είχαμε καταλάβει εμείς οι Βούλγαροι , αναγκαζόμασταν να εισάγουμε το 1/3 του σίτου που χρειαζόταν ο πληθυσμός της. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη την Θράκη. Το μέλλον της Ελλάδας είναι η θάλασσα. Οι Έλληνες είναι ναυτικοί και η ζωή τους βρίσκεται στα ελληνικά νησιά. Η Ελλάδα έχει πολλά λιμάνια. Αντίθετα εμείς δεν έχουμε ούτε ένα λιμάνι στο Αιγαίο. Είμαστε κλεισμένοι στον Εύξεινο που είναι θάλασσα κακή κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Επιθυμούμε λιμάνια στα παράλια μιας θερμής θάλασσας. Το πρόβλημα της Θράκης πρέπει να λυθεί εντός δύο - τριών ετών.

πηγή : Αλησμόνητες Πατρίδες του Ελληνισμού, κείμενα των Κ. Βακαλόπουλου , Α. Κεσόπουλου , Ν. Μέρτζου