Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν ο πρώτος "μεγάλος" πολιτικός που εγκαινίασε την φυγή στην Γαλλία όταν δεν του έδωσε την εξουσία το εκλογικό σώμα. Τον μιμήθηκε ο Βενιζέλος - ο οποίος αυτοπαρουσιαζόταν ως συνεχιστής του , παρόλο που η πλειοψηφία των στελεχών του κόμματος του Τρικούπη αποτέλεσε μήτρα των πολιτικών σχηματισμών που οδήγησαν στο Λαϊκό Κόμμα - και ο εθνάρχαχαχαχαχαχα
Καραμανλής ο Α΄.
Ο Τρικούπης έχει καταλήξει στις μέρες μας να θεωρείται ο μεγάλος πολιτικός άνδρας που ώθησε την Ελλάδα στην αρχική της ανάπτυξη - λίγοι οι γενναίοι ή αιρετικοί που αντιστάθηκαν στην μόδα . Κι ας σημαδεύτηκε το 1893 η "λαμπρή" πολιτική του πορεία από την ρήση
Δυστυχώς επτωχεύσαμεν ή κάτι μεγαλύτερο που είχε παρόμοιο νόημα. Το κύρος που δεν κατάφερε να αποκτήσει ο Μαυροκορδάτος, παρά το λιβάνισμα του Σπυρίδωνος Τρικούπη, πατέρα του Χαρίλαου και γυναικαδελφού του Μαυροκορδάτου, το πέτυχε ο κύριος που ξεστόμισε την υπερφίαλη φράση που έμεινε μνημειώδης
Ανθ' ημών ο Γουλιμής , και από τότε την αναπαράγει κάθε είδους ψώνιο , πολιτικό ή μη.
Ποιος ήταν όμως αυτός ο Γουλιμής ; Οι Γουλιμήδες ήταν αρχοντική και αρματολική οικογένεια απ' το Αγγελόκαστρο Μεσολογγίου. Η καταγωγή τους ήταν ηπειρώτικη. Ο πρόκριτος Γεώργιος Γουλιμής ή Λαχούρης συμμετείχε στα Ορλωφικά με τους Γριβαίους και έπεσε ηρωικά μαχόμενος με 350 άνδρες στη θέση
Των Γριβαίων τα κόκαλα . Ο βουλευτής Γεώργιος Γουλιμής ( Αγγελόκαστρο 1807 - 1876 ) , εγγονός του προηγούμενου, ήταν συμπολεμιστής του Δημητρίου Μακρή το '21 και διακρίθηκε στο Βασιλάδι και στην Έξοδο του Μεσολογγίου. Άλλα εξέχοντα μέλη της οικογένειας ήταν ο Πάνος Γουλιμής , οπαδός του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και ένας απ' τους υπερασπιστές του Μεσολογγίου και ο νομικός και βοτανολόγος Κωνσταντίνος Γουλιμής ( 1886 - 1963 ). Γιος του αγωνιστή του '21 Γεωργίου ήταν ο νομικός Μιλτιάδης Γουλιμής ( Αγγελόκαστρο 1844 - 1896 ), για τον οποίο ο Τρικούπης είπε την περίφημη φράση.
Ο Μιλτιάδης πολιτεύτηκε στις 4/1/1887 με το τρικουπικό κόμμα και εκλέχθηκε βουλευτής ( 1887 - 1890 ). Στις εκλογές της 16/4/1895 επρόκειτο να πολιτευθεί πάλι με τον τρικουπικό συνδυασμό, ως παλαιός πολιτικός φίλος και οπαδός του Χαριλάου Τρικούπη. Όμως βρέθηκε εκτός του κύκλου των υποψηφίων γιατί ο Τρικούπης αποφάσισε αιφνιδίως να τον αντικαταστήσει με τον εξάδελφό του και στρατιωτικό Κωνσταντίνο Θ. Τρικούπη ( 1857 - 1922 ) . Είπατε τίποτα για οικογενειοκρατία ;
Ο Γουλιμής πικράθηκε βαθύτατα και συνεργάστηκε με Θ. Δηλιγιάννη. Και δικαιώθηκε. Στις εκλογές ο Τρικούπης ηττήθηκε . Το τρικουπικό κόμμα έχασε και ο Τρικούπης δεν εξελέγη ούτε βουλευτής. Για να τον ενθαρρύνουν οι πολιτικοί του φίλοι του είπαν τη συνηθισμένη φράση πως η ιστορία θα τον δικαίωνε. Αυτός όμως απάντησε ωμά :
Η ιστορία του μέλλοντος εν ημισεία μόνον σελίδι θα περιλάβη άπασαν την ιστορίαν της Ελλάδος επί Όθωνος και Γεωργίου Α΄. Φοβερή
πετυχεσ(ι)ά !
Ο Γεώργιος ο Α΄ πρόλαβε να συνδέσει την βασιλεία του με μια μεγάλη ήττα , τον Ατυχή Πόλεμο του 1897 , αλλά και μια μεγάλη νίκη , αυτήν του Α΄Βαλκανικού Πολέμου που οδήγησε ( μαζί με τον Β΄Βαλκανικό ) στον διπλασιασμό της Ελλάδος.
Ας επανέλθουμε όμως στα 1895. Το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών , λόγω της δημοτικότητας Γουλιμή και της αντιδράσεως των εκλογέων στην αιφνιδιαστική απομάκρυνση του , απέβει υπέρ του δηλιγιαννικού συνδυασμού με διαφορά ελάχιστες ψήφους και ο Μ. Γουλιμής εκλέχθηκε βουλευτής. Ο Χ. Τρικούπης , απογοητευμένος από την αρνητική πολιτική ανταπόκριση των παλαιών και πιστών εκλογέων στον τόπο της καταγωγής του , αποφάσισε να απομακρυνθεί από την πολιτική ζωή της χώρας . Έμεινε γνωστή η φράση που ξεστόμισε όταν πληροφορήθηκε την βέβαιη εκλογή του αντίθετου συνδυασμού , όταν ακόμη τα ολικά αποτελέσματα δεν είχαν συγκεντρωθεί :
Ανθ' ημών ο Γουλιμής. Η φράση φανέρωνε σίγουρα πικρία. Κι αν οι πολιτικοί οπαδοί του Τρικούπη επιμένουν πως δεν φανέρωνε υπεροψία ή χλευασμό κατά του Γουλιμή , εντούτοις ως τέτοια έμεινε στην ιστορία. Ο Γουλιμής, γόνος οικογένειας με πλούσια πολεμική και πολιτική δράση , ικανοποιημένος με την επιτυχία του και την ηθική δικαίωση από τον λαό της περιφέρειάς του , έκανε κάτι πολύ σεμνό, αντάξιο των προγόνων του, δείχνοντας πως παραμένει πιστός στις παλιές φιλίες . Γνωστοποίησε εγγράφως στον Τρικούπη την επιθυμία του να παραιτηθεί ώστε να διευκολύνει μεθόδευση εκλογής του τρικουπικού συνδυασμού . Το επανέλαβε και προς τη Βουλή. Ο Τρικούπης δεν δέχτηκε την προσφορά και έκανε και αυτός κάτι αντάξιο του πατέρα του που σπούδαζε στην Αγγλία τον πρώτο χρόνο του Αγώνα.
Έφυγε για το εξωτερικό. Λίγους μήνες αργότερα απεβίωσε στις Κάννες ( 1896 ) . Τον ίδιο χρόνο πέθανε και ο Γουλιμής και τάφηκε στην Μονή του Παντοκράτορος στο Αγγελόκαστρο.
Πηγή : Π-Λ-Μπ , λήμματα
Τρικούπης και
Γουλιμής ____________________________________________________________
Ο Χ. Τρικούπης δήλωσε σχετικά με το Μακεδονικό σε συνέντευξή του στην αγγλική εφημερίδα «Pal Mall Gazette»:
«Η Ελλάς ενδιαφέρεται τετραχώς κατά την ενεστώσαν κρίσιν: Η πρώτη αυτής ασχολία πρέπει να είναι η περί του ελληνικού πληθυσμού της Ανατολικής Ρωμυλίας, όστις θα απορροφηθεί υπό των Βουλγάρων εάν οι Δυνάμεις αναγνωρίσωσι τη μετά της βουλγαρικής ηγεμονίας ένωσιν της Ρωμυλίας. Κατά δεύτερον λόγον η Ελλάς ενδιαφέρεται διά τη Μακεδονίαν, ήτις δύναται να διαιρεθεί εις τρία τμήματα: Τη μεσημβρινήν ήτις είναι και θα είναι ελληνική, οτιδήποτε και αν συμβεί, την κεντρικήν την περιλαμβάνουσαν ελληνικούς πληθυσμούς και την αρκτικήν τη μη οικούμενην υφ' Ελλήνων. Την Ελλάδα απασχολεί η Κεντρική Μακεδονία ης οι κάτοικοι αναγνωρίζουσι τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως και ουχί τη βουλγαρικήν εξαρχίαν, αλλ' επειδή ενταύθα ο ελληνικός πληθυσμός δεν αποτελεί συναφή πληθυσμόν, είναι σχεδόν βέβαιον ότι, εάν η χώρα περιέλθει υπό τη σερβικήν κυριαρχίαν ή τη βουλγάρικην, οι κάτοικοι θα εκσλαβισθώσιν, ενώ εάν υπό την Ελλάδα θα εξελληνισθώσιν ολοσχερώς.» ( Κορδάτος Γ. «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», τόμος ΧΙΙ, σελ. 478-479. )
Σε μια άλλη συνέντευξή του, δήλωσε επίσης σχετικά:
«Ο Τούρκος εκλείπει και πολύ ταχέως. Οταν έλθει ο μέγας πόλεμος, ως αφεύκτως θα συμβεί μετά τρία, πέντε, οκτώ έτη, η Μακεδονία θα γίνει Ελληνική ή Βουλγάρικη κατά τον νικήσαντα. Αν τη λάβωσιν οι Βούλγαροι, δεν αμφιβάλλω ότι εντός ολίγων ετών θα είναι ικανοί να εκσλαβίσωσι τον πληθυσμόν μέχρι των Θεσσαλικών συνόρων. Αν ημείς τη λάβωμεν, θα τους κάμωμεν όλους Ελληνας μέχρι της Ανατολικής Ρωμυλίας.» ( «Μαγχεστριανός Φύλακας», 6 Ιουλίου 1889, ό.π. σελ. 499 )
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4456452( Το δεύτερο απόσπασμα παραπάνω είχε ξεσηκώσει σούσουρο στο βιβλίο της Ρεπούση της ΣΤ΄ Δημοτικού.
)
Ίσως να τους σταματούσαμε στα σύνορα ή λίγο κάτω απ' αυτά , ίσως πάλι να καταρρέαμε εντελώς όπως το 1922.
Ακόμη αν βρωμοκοπάνε δεν είναι γιατί είναι άπλυτοι μπαχαλάκηδες-μόλις ένα μήνα είχαν που άλλαξαν .gif "Laughing")
-αλλά φταίνε τα λίπη με τα οποία μαυρίζουν τα ρούχα τους για να μην φαίνονται την νύχτα. Από τους δικούς του ζήτησαν με γράμμα λίτρα, τους απείλησαν να μην ανακατέψουν την αστυνομία και την κυβέρνηση, γιατί αλλιώς του κόβουν το κεφάλι. (Θα ήταν αναγκασμένοι να το κάνουν μην τυχόν και τους τον πάρουν ζωντανό οι διώκτες τους και καταντροπιαστούν. 
) Τον κράτησαν αιχμάλωτο 36 ημέρες και τον αμόλησαν αφού πήραν το παραδάκι ( του έκανα μάλιστα και σκόντο στην τιμή 
).
Δεν ξερω αν έπαιζε και αυτό ρόλο.
