Οθωμανικοί στρατοί

[Προέλλην]

[Προέλλην]

[pluton]

Που τα βρήκες τα σκίτσα αυτά;

Προφανώς είναι μια πρόσφατη ωραιοποίηση.

Εκτός από τις εικόνες έχεις να γράψεις και τίποτα άλλο που έχει να κάνει με τους οθωμανικούς στρατούς;

[Τλαξκαλτέκος]

Οι Οθωμανοί καταλαμβάνουν την Τιφλίδα 1578



Σχέδια του Χρήστου Γιαννόπουλου για τις εκδόσεις Περισκόπιο ( τώρα Γνώμων ) . Αντιγραφή από το xandakas1648-1669.blogspot.com. ( Admin αν υπάρξει πρόβλημα σβησ' τα ).

[Προέλλην]

Που τα βρήκες τα σκίτσα αυτά;

Προφανώς είναι μια πρόσφατη ωραιοποίηση.

Εκτός από τις εικόνες έχεις να γράψεις και τίποτα άλλο που έχει να κάνει με τους οθωμανικούς στρατούς;

Είναι απο την Osprey Publishing, τον κορυφαίο πλανητικά εκδοτικό οίκο στις ιστορικές στρατιωτικές απεικονίσεις.

Σας αρέσει ή όχι, οι οθωμανικοί στρατοί υπήρξαν για ένα διάστημα αιώνων εξαιρετικά επιτυχείς και όσοι στεκόταν απέναντι γεμίζαν τα βρακιά.

Επίσης, υπήρξαν ένας απο τους πρωτοπόρους στρατούς στην χρήση της πυρίτιδας.

Απο κάποιο χρονικό σημείο και μετά, άρχισε ο κορεσμός, η παρακμή και η αδυναμία ακολουθίας των τεχνολογικών εξελίξεων.

[pluton]

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΙΤΙΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ

Η κατάσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας λίγο πριν την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης περιγράφεται με σαφήνεια από τον Διονύσιο Κόκκινο ο οποίος αναφέρει:

«Ο σουλτάνος Μαχμούτ Β' επερνούσε κατά τα τελευταία εκείνα χρόνια πολύ ανησύχους ημέρας. Είχεν αναβή εις τον θρόνον με το όνειρον μεγάλων εσωτερικών μεταρρυθμίσεων εις όλους τους κλάδους και απαλλαγής του κράτους από τους παρασιτικούς οργανισμούς του, όπως οι γενίτσαροι, απασχολημένος εξωτερικώς προς όλα τα τουρκικά όρια, όσον κανείς από τους προκατόχους του, και με εσωτερικάς ανοικτάς πληγάς από διαφόρους επαναστάσεις και ανταρσίας.

Ο Αλή πασσάς είχε περιχαρακωθεί εις τα Ιωάννινα, διαθέτων όλους σχεδόν τους Αλβανούς και αρκετούς οπλαρχηγούς Έλληνας, και απειλούσεν, αν δεν κατεβάλλετο, να επεκτείνει το αυτόνομον πασσαλίκι του εις ολόκληρον την Ρούμελην.

Ο πασσάς της Πτολεμαΐδος είχεν επαναστατήσει. Οι Δρούσοι ενοχλούσαν τας γειτονικάς των επαρχίας δια ληστρικών ενεργειών και εζητούσαν αυτονομίαν. Φίλαρχοι Άραβες απειλούσαν αυτήν την Μέκκαν και την Μεδίναν.

Ο σάχης της Περσίας εισέβαλλε διαρκώς εις τας ανατολικάς επαρχίας. Ισχυρά ρωσσικά στρατεύματα συνεκεντρούντο επί των οχθών του Προύθου και επροκαλούσαν δικαίας ανησυχίας εις την Κωνσταντινούπολιν, παρ' όλας τας διαβεβαιώσεις του Ρώσσου πρεσβευτού Στρογγανώφ δια τας είρηνικάς διαθέσεις του Αλεξάνδρου του Α'. Οι Σέρβοι εννοούσαν να επιτύχουν επίσημον αναγνώρισιν του εκλεγέντος από την σερβικήν εθνοσυνέλευσιν ηγεμόνος των Μίλος Οβρένοβιτς και τον καθορισμόν του ετησίου φόρου προς την Τουρκίαν, χωρίς το δικαίωμα της Πύλης να μεταβάλη εις το εξής τους όρους της οικονομικής εξαρτήσεως. Και συγχρόνως εκυκλοφορούσαν φήμαι περί υπάρξεως μυστικής πολιτικής εταιρείας δρώσης εντός αυτού του κράτους με σκοπόν την επανάστασιν των Ελλήνων».


Μετά τις επιτυχίες του τακτικού στρατού του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β (1808 – 1839) αποφάσισε να δημιουργήσει και τακτικό τούρκικο στρατό.

Κάλεσε Γάλλους αξιωματικούς να οργανώσουν τακτικό στρατό κατά τα Ευρωπαϊκά πρότυπα, δημιούργησε κέντρα εκπαίδευσης στους «ορτάδες» των γενιτσάρων και τους ζήτησε να επανεκπαιδευτούν και να γίνουν τακτικός στρατός, η εκπαίδευση προχωρούσε μέχρι τις 14/6/1826 που ο σουλτάνος αποφάσισε να επισκεφτεί και να επιθεωρήσει τους γενιτσάρους, να δει και την πρόοδό τους.

Οι γενίτσαροι «μπαιντιλσμένοι» από ορθοστασία τους ελιγμούς τις ασκήσεις βηματισμού και γενικά την εκπαίδευση επαναστάτησαν, σκόρπισαν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης και άρχισαν να λεηλατούν και να βιαιοπραγούν κατά των κατοίκων, στο τέλος συγκεντρώθηκαν στο Ατ Μειντάν ( τον βυζαντινό ιππόδρομο) και ζητούσαν από τον Μαχμούτ Β να κόψει το κεφάλι του μεγάλου βεζίρη και του μουφτή που ενέκριναν αυτούς τους ασεβείς νεοτερισμούς.

Οι γενίτσαροι ήθελαν να πολεμούν με τον παραδοσιακό τρόπο με την ιαχή «γέκδιρ Αλλάχ» (ένας είναι ο Θεός), έχοντας μπροστά τον «σοιταρή» ( γελωτοποιό) που φορούσε ένα καπέλο σαν χωνί, στολισμένο με καθρεφτάκια και ουρές αλεπούς.

Ο Μαχμούτ Β συγκέντρωσε τον πιστό σ αυτόν στρατό στο τζαμί Σουλτάν Αχμέτ, τοποθέτησε στους δρόμους πυροβόλα και απέκλεισε τους γενιτσάρους. Ο ίδιος κατ επανάληψη κάλεσε τους γενιτσάρους να επιστρέψουν στους «καζάρμες» (στρατώνες), αλλά οι γενίτσαροι αρνήθηκαν να υπακούσουν, κατηγόρησαν μέχρι και τον Μαχμούτ Β ως «άπιστο σουλτάνο».

Ο Μαχμούτ Β κράδαινε το μεγάλο πράσινο λάβαρο του προφήτη Μωάμεθ και ζήτησε από όλους τους εξεγερμένους να υπακούσουν στις αποφάσεις του. Αυτοί όμως αρνήθηκαν να υπακούσουν.
Τότε έδωσε εντολή για επίθεση ο σουλτάνος και άρχισε κανονιοβολισμός και επίθεση με αποτέλεσμα η μάχη να μεταβληθεί σε σφαγή. Σκοτώθηκαν 8.000 γενίτσαροι.

Ο πρέσβης της Αγγλίας στην Κωνσταντινούπολη Στράτφορντ Κάννινγκ (ξάδελφος του Γεωργίου Κάννινγκ) σε αναφορά του γράφει ότι και μόνο το όνομα γενίτσαρος ήταν λόγος να οδηγηθεί κάποιος σε εκτέλεση, όσοι γλύτωσαν από τα κανόνια και την σφαγή «δικάστηκαν» και καταδικάσθηκαν, μετά την «δίκη» η εκτέλεση ήταν άμεση, γέμισε ο Μαρμαράς με πτώματα. Ταυτόχρονα έφυγαν ταχυδρόμοι σε όλα τα μέρη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με διαταγή του σουλτάνου να εξοντωθεί κάθε μονάδα γενιτσάρου που θα προέβαλε αντίσταση.

Αυτό ήταν το τέλος των γενιτσάρων σαν απόηχος της Ελληνικής Επανάστασης, οι τούρκοι το γεγονός αυτό το ονομάζουν «Βακάι Χαϊριγιέ» (Vaka-i Hayriye) που σημαίνει κατά λέξη γεγονός ευνοϊκό ή ευτυχές (ευτυχές γεγονός) . Οι στρατιωτικές δυνάμεις που πήραν μέρος στην σφαγή των γενιτσάρων ονομάστηκαν «Ασκέρι Μανσούρι Μωχαμεντιγιέ» (= Νικηφόρος στρατός του Μωχάμεντ) (Asakir-i Mansure-i Muhammediye).


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 Τόμος Ι του Σ. Ι. Καργάκου εκδόσεις ΡΕΑΛ ΜΕΝΤΙΑ ΑΕ
1821 Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ - ΚΡΆΤΟΥΣ τόμος Ε του SUKRU ILICAK εκδόσεις ΣΚΑΙ βιβλίο
Ἡ Ελληνική Επανάστασις του Διονύσιου Κόκκινου τόμος Α

[Τλαξκαλτέκος]

Διαφωνία υπάρχει μεταξύ των ερευνητών σχετικά με την έναρξη του παιδομαζώματος, της στρατολόγησης και των γενιτσάρων. Ας δούμε μερικά :

Α) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος

α) λήμμα παιδομάζωμα
Κατά τον Σπύρο Βρυώνη το παιδομάζωμα και οι γενίτσαροι δημιουργήθηκαν από έμπνευση του καζασκέρη Καρά Χαλίλ Τσανταρλή, επί Μουράτ Β΄το ά μισό του 15ου αι. Κατά την εγκυκλοπαίδεια τότε συστηματοποιήθηκε , αλλά η πρώτη σημαντική μνεία για το παιδομάζωμα είναι το 1395 στην Θεσ/νικη. Η τελευταία στρατολογία έγινε στη Νάουσα το 1705 και ξέσπασε επανάσταση των κατοίκων. Η στρατολογία των ic oglan συνεχίστηκε ως τα μέσα του 18ου αι.

β) λήμμα γενίτσαροι
Συστήθηκαν το 1327 επί Ορχάν με εισήγηση του βεζίρη Καρά Χαλίλ Τσεντερλή. To παιδομάζωμα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά επί Μουράτ Β΄( β΄μισό του 14ου αι. ;;; ) και συστηματοποιληθηκε τον 16ο αι. Η βίαιη στρατολογία σταμάτησε στις αρχές του 18ου αι.

γ) λήμμα Νάουσα
Η αντίσταση των Ναουσαίων ( 1705 ) με επικεφαλής τον Ζήση Καραδήμο στην στρατολόγηση των νέων θεωρείται ο επίλογος του παιδομαζώματος στον ελληνικό χώρο.

δ) λήμμα Καραδήμος Ζήσης
Συνδέεται με το τέλος του παιδομαζώματος στον ελληνικό χώρο. Αντιτάχτθηκε στην στρατολόγηση 50 νέων για τα γενιτσαρικά σώματα. Μετά την εξέγερση του Καραδήμου δεν υπάρχει διαταγή ή μνεία παιδομαζώματος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

ε) λήμμα ΕΛΛΑΣ ( Σφυρόερας )
Αρχή παιδομαζώματος επί Μουράτ Β΄( ά μισό του 15ου αι. ) Είχε όμως ήδη πραγματοποιηθεί το 1395 στην Θεσ/νικη. Μία από τις τελευταίες μνείες ήταν στη Νάουσα το 1705. Η εξέγερση του Καραδήμου αποτέλεσε τον επίλογο του παιδομαζώματος.

Β) περιοδικό Αρχαιολογία και Τέχνες , τεύχος 99, Γενίτσαροι. Μύθος και πραγματικότητα.
Ο θεσμός των γενιτσάρων ιδρύθηκε το 1330 επί Ορχάν. Αλλά παρακάτω αναφέρει χρονολογίες 1227 ( μάλλον εννοεί 1327 ) και 1326. Ο θεσμός έληξε το 1826.

Γ) Paul Coles , Οι Οθωμανοί στην Ευρώπη

σελ. 62
Δεδομένου ότι η προσφορά [ δούλων από εδάφη εκτός του οθωμανικού κράτους ] δεν ήταν ποτέ αντίστοιχη με τη ζήτηση του σουλτανικού οίκου, οι Tούρκοι υιοθέτησαν την πολιτική να σκλαβώνουν νέους τους οποίους διάλεγαν προς τον σκοπό αυτό μέσα στα οθωμανικά σύνορα. Στις αρχές του 15ου αι. , οι σουλτάνοι άρχισαν να παίρνουν ως φόρο αρσενικά παιδιά μεταξύ 6 και 15 χρονών από τα άγρια και μακρινά χωριά της Ελλάδος και της δυτικής Βαλκανικής , όπου ήταν δύσκολο να πάρουν φόρους σε χρήμα.

σελ. 68
Το άνθος του στρατού αυτού του δουλικού συστήματος ήταν το σώμα των γενιτσάρων , πεζών τοξοτών, που συγκροτήθηκε το 1438 και στρατολογήθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του 15ου αι. και του 16ου αι. από το φόρο σε παιδιά ( παιδομάζωμα ) των δυτικών Βαλκανίων. (…) Οι γενίτσαροι εξοπλίσθησαν με φορητά τουφέκια το 1500. (…)

σελ. 157
Το παιδομάζωμα καταργήθηκε το 1638.

σελ. 267
Ίδρυση του σώματος των γενιτσάρων το 1438.

σελ. 271
Ο σουλτάνος Μουράτ Δ΄καταργεί το 1638 τη στρατολόγηση του οθωμανικού σουλτανικού οίκου από το παιδομάζωμα των Βαλκανίων.


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :
Δεν πρέπει να ταυτίζονται οι γενίτσαροι με το παιδομάζωμα. Ο γενιτσαρισμός ήταν υποσύνολο του παιδομαζώματος. Το παιδομάζωμα καταργήθηκε επίσημα το 1638, αλλά η στρατολόγηση νέων συνεχιζόταν ( βλ. παράδειγμα Νάουσας ). Το σώμα των γενιτσάρων καταργήθηκε το 1826 ( βλ. παραπάνω pluton ).

[Τλαξκαλτέκος]

Ιστορία των Ελλήνων, ΔΟΜΗ, τόμος 8 :
Ο θεσμός της επάνδρωσης του στρατιωτικού και διοικητικού μηχανισμού από δούλους δεν ήταν οθωμανική εφεύρεση. (... ) Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Τούρκοι στρατολογούσαν αγόρια από τους χριστιανούς της Ανατολής σε όλο το διάστημα από τον 11ο έως και τον 17ο αιώνα, μέσω του θεσμού του "γκιουλάμ" , όπως αποκαλούνταν στους Σελτζούκους ή του ντεβσιρμέ ( παιδομαζώματος ) των Οθωμανών.

[Προέλλην]

Back to reality, οι Γενίτσαροι ήταν hardcore ΔΥ. Είχαν ταράξει τους Σουλτάνους στις απεργίες και τις απαιτήσεις. Απο τα πολλά προνόμια που απέσπασαν, τελικά έγιναν μαλθακοί έμποροι και γαιοκτήμονες. Τα κριτήρια για την επιλογή τους χαλάρωσαν καθώς έγιναν συντεχνία.

As Janissaries became aware of their own importance they began to desire a better life. By the early 17th century Janissaries had such prestige and influence that they dominated the government. They could mutiny and dictate policy and hinder efforts to modernize the army structure. They could change Sultans as they wished through palace coups. They made themselves landholders and tradesmen. They would also limit the enlistment to the sons of former Janissaries who did not have to go through the original training period in the acemi oğlan, as well as avoiding the physical selection, thereby reducing their military value. When Janissaries could practically extort money from the Sultan and business and family life replaced martial fervour, their effectiveness as combat troops decreased.

In 1449 they revolted for the first time, demanding higher wages, which they obtained. The stage was set for a decadent evolution, like that of the Streltsy of Tsar Peter's Russia or that of the Praetorian Guard which proved the greatest threat to Roman emperors, rather than an effective protection. After 1451, every new Sultan felt obligated to pay each Janissary a reward and raise his pay rank (although since early Ottoman times, every other member of the Topkapi court received a pay raise as well). Sultan Selim II gave Janissaries permission to marry in 1566, undermining the exclusivity of loyalty to the dynasty. By 1622, the Janissaries were a "serious threat" to the stability of the Empire. Through their "greed and indiscipline", they were now a law unto themselves and, against modern European armies, ineffective on the battlefield as a fighting force. In 1622, the teenage Sultan Osman II, after a defeat during war against Poland, determined to curb Janissary excesses. Outraged at becoming "subject to his own slaves", he tried to disband the Janissary corps, blaming it for the disaster during the Polish war. In the spring, hearing rumours that the Sultan was preparing to move against them, the Janissaries revolted and took the Sultan captive, imprisoning him in the notorious Seven Towers: he was murdered shortly afterwards.

n 1804, the Dahias, the Jannisary junta that ruled Serbia at the time, had taken power in the Sanjak of Smederevo in defiance of the Sultan and they feared that the Sultan would make use of the Serbs to oust them. To forestall this they decided to execute all prominent nobles throughout Central Serbia, a move known as Slaughter of the Knezes. According to historical sources of the city of Valjevo, heads of the murdered men were put on public display in the central square to serve as an example to those who might plot against the rule of the Janissaries. The event triggered the start of the Serbian Revolution with the First Serbian Uprising aimed at putting an end to the 300 years of Ottoman occupation of modern Serbia.

In 1807 a Janissary revolt deposed Sultan Selim III, who had tried to modernize the army along Western European lines.This modern army Selim III created was called Nizam-ı Cedid. His supporters failed to recapture power before Mustafa IV had him killed, but elevated Mahmud II to the throne in 1808. When the Janissaries threatened to oust Mahmud II, he had the captured Mustafa executed and eventually came to a compromise with the Janissaries.Ever mindful of the Janissary threat, the sultan spent the next years discreetly securing his position. The Janissaries' abuse of power, military ineffectiveness, resistance to reform and the cost of salaries to 135,000 men, many of whom were not actually serving soldiers, had all become intolerable.

By 1826, the sultan was ready to move against the Janissary in favour of a more modern military. The sultan informed them, through a fatwa, that he was forming a new army, organised and trained along modern European lines. As predicted, they mutinied, advancing on the sultan's palace. In the ensuing fight, the Janissary barracks were set in flames by artillery fire resulting in 4,000 Janissary fatalities. The survivors were either exiled or executed, and their possessions were confiscated by the Sultan. This event is now called the Auspicious Incident. The last of the Janissaries were then put to death by decapitation in what was later called the Tower of Blood, in Thessaloniki.

After the Janissaries were disbanded by Mahmud II, he then created a new army soon after recruiting 12,000 troops. This new army was formally named the Trained Victorious Soldiers of Muhammad, the Mansure Army for short. By 1830, the army expanded to 27,000 troops and included the Sipahi cavalry. By 1838, all Ottoman fighting corps were included and the army changed its name to the Ordered troops. This military corps lasted until the end of the empire's history.

https://en.wikipedia.org/wiki/Janissari ... isbandment

Προηγουμένως, οι Γενίτσαροι δημιουργήθηκαν ως αντίδοτο στους Τούρκους ΔΥ που είχαν ρεμαλιάσει:

The Ottoman Empire, beginning with Murad I, felt a need to "counteract the power of (Turkic) nobles by developing Christian vassal soldiers and converted kapıkulları as his personal troops, independent of the regular army." The elite forces, which served the Ottoman Sultan directly, were divided into two main groups: cavalry and infantry.[b] The cavalry was commonly known as the Kapıkulu Süvari (The Cavalry of the Servants of the Porte) and the infantry were the popular Yeni Çeri (transliterated in English as Janissary), meaning "the New Corps".

Τέλος, μην ταυτίζουμε το Ντεβσιρμέ με τους Γενίτσαρους, δεν γινόταν όλοι οι Ντεβσιρμέδες πολεμιστές.

[Προέλλην]

Oι Ζεϊμπέκηδες

Zeybeks or sometimes Zeibeks (Greek: Ζεϊμπέκοι zeibeki, Ottoman Turkish: زیبك‎, romanized: zeybek), were irregular militia and guerrilla fighters living in the Aegean Region of the Ottoman Empire from late 17th to early 20th centuries.

Τhe population in its constitution consisted of islamized Greeks. Before the Treaty of Lausanne and the establishment of the Republic of Turkey, larger concentrations of Zeybeks could be found on the Aegean coast of western Anatolia, near the city of Smyrna. After the Greek invasion of Smyrna they fought against the Greek occupation of western Turkey. Following the formation of a Turkish national army, during the Greco-Turkish War of 1919–1922, most of them joined the regular forces and continued their resistance.

They also acted, traditionally, as protectors of village people against landlords, bandits and tax collectors. A leader of a Zeybek gang was called Efe and his soldiers were known as either Zeybeks or Kızan. Kızan was generally used for newly recruited or inexperienced Zeybeks. There was generally a tribe democracy in group. Decisions were made in a democratic way and after the decision was made, Efe had an uncontroversial authority. They followed definite rituals for all actions; for example, the promotion of a kızan to zeybek was very similar to Ahi rituals.

Zeybeks had a dance called Zeibekiko in which performers simulated hawks. Romantic songs about their bravery are still popular in Turkish and Greek folk music. The yatagan sword was their primary weapon, but most of them carried firearms as well.

https://en.wikipedia.org/wiki/Zeybeks

Εξαιρετικά ενδιαφέρον το ότι οι Νεοέλλ χορεύουν με πάθος χορούς Οθωμανών ατάκτων