Οθωμανικοί στρατοί

[Προέλλην]

Καλα και μονο οπτικα και ακουστικα καταλαβαινει κανεις οτι αυτες οι ανατολιτικες αηδιες δεν εχουν σχεση με την αρχαιοελληνικη αισθητικη.

Με τις αηδίες αυτές μερακλώνεστε όμως. Πως να το κάνουμε η "Καθ ημάς Ανατολή" επέβαλε πλήρως τον πολιτισμό της σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς στον Ελλαδικό χώρο... Σας αρέσει δεν σας αρέσει την κουλτούρα των παππούδων μας δεχτήκατε.

Μας αρέσει. Πιάσε ένα ουζάκι.

[pluton]

Με τις αηδίες αυτές μερακλώνεστε όμως. Πως να το κάνουμε η "Καθ ημάς Ανατολή" επέβαλε πλήρως τον πολιτισμό της σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς στον Ελλαδικό χώρο... Σας αρέσει δεν σας αρέσει την κουλτούρα των παππούδων μας δεχτήκατε.

Συμφωνουμε και σε κατι. Εννοειται δεν ακουω τετοιες αηδιες ουτε ''μερακλωνομαι''. Ευτυχως ο πατερας μου ακουγε ξενη μουσικη και με εκανε ανθρωπο

Τώρα κάποιος έγραψε και για ναργιλέ, παιδάκι μικρό θυμάμαι παίζαμε και μια γιαγιά - τις ηλιόλουστες μέρες, μόλις έφευγε ο ήλιος - άναβε τον ναργιλέ κάτω από μια μουριά και τον έδινε στον άντρα της να τον φουμάρει...

Πολύ παρεξηγημένη η ανατολίτικη μουσική, εσείς νομίζεται ότι ανατολίτικη μουσική είναι τα άτεχνα εμπορικά σκυλοτράγουδα... Οι Ανατολίτες είχαν μουσική και τραγούδια που ακόμα και σήμερα είναι ζηλευτά και φυσικά τα αντέγραψαν πλήθος λαών και πρώτοι και καλύτεροι οι Τούρκοι.

Στην Σμύρνη υπήρχαν εστουδιαντίνες που ακολουθούν ένα περισσότερο ευρωπαϊκό ρεπερτόριο με όργανα όπως το βιολί, το βιολοντσέλο, το κοντραμπάσο, το φλάουτο, το κλαρινέτο και την γκραν κάσα καθώς και τη συμμετοχή χάλκινων πνευστών. Αλλά και πλήθος ακόμα συνδυασμούς εστουδιαντίνων.

Η ορχήστρα του καφέ αμάν αποτελούνταν κυρίως από όργανα της ευρύτερης ανατολικής μουσικής παράδοσης όπως το κανονάκι, το ούτι, το σαντούρι, το κλαρίνο, το τουμπερλέκι και άλλα κρουστά και επίσης το βιολί. Τα ίδια όργανα συμμετέχουν σε όλων των ειδών τις λαϊκές διασκεδάσεις (γλέντια στα ταβερνεία, γάμους, πανηγύρια).

Στη Σμύρνη δεν λείπει η φιλαρμονική ορχήστρα μπάντα για εκτέλεση στρατιωτικών εμβατηρίων με συμμετοχή σε πληθώρα δημοσίων εκδηλώσεων.

Φιλαρμονική και με τη Μαντολινάτα η οποία ήταν μία πολυάριθμη ορχήστρα μαντολίνων.

Τα καφέ αμάν φιλοξενούν ντόπια αλλά και ξένα μουσικά συγκροτήματα εκτελώντας το ευρύτερο αστικολαϊκό και ανατολικό ρεπερτόριο και παρουσιάζοντας διάφορα μουσικοχορευτικά θεάματα. Αντίστοιχα, τα καφέ σαντάν εκτελούν ένα περισσότερο ευρωπαϊκό και ανάλαφρο πρόγραμμα με ευρωπαίους αλλά και ντόπιους μουσικούς. Ορχήστρες με βιολί, ούτι και κανονάκι παίζουν σε κάθε είδους λαϊκό κέντρο διασκέδασης όπως σε ταβέρνες, σε μπακαλοταβέρνες, καφενεία και μπυραρίες όπου συχνάζουν άνθρωποι περισσότερο των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων. Επίσης, δε λείπουν τα πανηγύρια, οι γιορτές και τα διάφορα γλέντια στις συνοικίες και στα περίχωρα της Σμύρνης στα οποία η μουσική και ο χορός παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ακούστε ένα Εμβατήριο.

Ένα πανέμορφο άγνωστο τραγούδι τα ΛΑΛΕΔΑΚΙΑ

Δεν έλειπαν βέβαια και τα ζειμπέκικα

ή οι Καρσιλαμάδες (αντικριστοί)

ή το συρτάκι

Φυσικά πολιτισμός δεν είναι μόνο η μουσική, το τραγούδι και ο χορός. Πολιτισμός είναι η λογοτεχνία και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρώτο βραβείο Νομπέλ η χώρα πήρε με τον Σμυρνιό Σεφέρη, είναι η φωτογραφία που την εισήγαγαν στην Ελλάδα Μικρασιάτες (Φίλιππος Μαργαρίτης, Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη), είναι η φιλοσοφία (Κ Καστοριάδης), είναι το ραδιόφωνο (Χρίστος Τσιγγιρίδης), είναι η τυπογραφία που την έφεραν στην Ελλάδα οι Μικρασιάτες (Κ Τόμπρας), είναι χίλια δύο πράγματα ... για παράδειγμα είναι ακόμα και η γιγαντοαφίσσα, ναι η γιγαντοαφίσα, στον τομέα αυτά κυριάρχησαν πλήρως οι Μικρασιάτες (Στέφανος Αλμαλιώτης, Κώστας Γρηγοριάδης, Νικόλαος Νικολαΐδης, Χαράλαμπος Σεράσης, Κώστας Τεχριζόγλου, Βαγγέλης Φαεινός)

Τι είναι η γιγαντοαφίσα; Με την αύξηση των Ελληνικών ταινιών και των θεατρικών αιθουσών δημιούργησε την ανάγκη να υπάρξη γιαγαντοαφίσα.... οι γιγαντοαφίσες που κυκλοφόρησαν έξω από αίθουσες κινηματογράφων ήταν πραγματικά έργα τέχνης.









(Βέβαια για να εξηγούμαι λατρεύω την δημοτική μουσική και τους δημοτικούς χορούς) πχ

[itteithe]

Η ανατολίτικη μουσική είναι πολύ αξιόλογη μουσική και δεν είναι τυχαίο που έχει επηρεάσει ακόμη και δυτικούς μουσικούς (το rondo all turca του Μότσαρτ είναι βασισμένο στην ανατολίτικη κλίμακα Ουσάκ). Η σύγχρονη εκφυλισμένη εκδοχή της (που περιορίζεται στα τσιφτετέλια), είτε στην Μέση Ανατολή, είτε στην Ελλάδα είναι πολύ κακής ποιότητας. Προσωπικά επειδή έχω μεγαλώσει με ανατολίτικες επιρροές στη μουσική, με αγγίζει αρκετά. Δηλαδή όσο ανατριχιάζω ακούγοντας αυτό:

ανατριχιάζω ακούγοντας κι αυτό:

[pluton]

Πολύ όμορφη τοποθέτηση itteithe, θα έρθει η ώρα που θα ανοίξω νήμα με περιεχόμενο την συμβολή του προσφυγικού στοιχείου σ όλους τους τομείς της σύγχρονης ιστορίας μας και εκεί θα τα πούμε. Δεν θέλω να χαλάσω μ άλλο θέμα το νήμα του Προέλληνα, επανέρχομαι λοιπόν στον τουρκικό στρατό.

Όπως είπα στο τελευταίο ποστ μου ο τουρκικός στρατός άμειψε με σφαγή τις υπηρεσίες των Αλβανών κατά την Ελληνική Επανάσταση.

Αυτή ήταν πάντα η λογική του Οθωμανικού στρατού. Κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο 1768-1774, ο σουλτάνος έδωσε εντολή να εισβάλουν από την Αλβανία τα εμπειροπόλεμα στίφη των Τουρκαλβανών (Αλβανών μουσουλμάνων) στην Πελοπόννησο και Ρούμελη. Το τι θηριωδίες έκαναν αυτοί δεν περιγράφονται (θα έπρεπε να ανοίξω ειδικό νήμα), έτσι για να αναφερθώ σε αριστερό ιστορικό, ο Γ Κορδάτος «Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας» τομ Α σελ 241 γράφει :
«Είχαν το ελεύθερο να κάνουν ότι θέλουν. Έτσι απ όπου περνούσαν σκορπούσαν τον θάνατο και την καταστροφή».

Αυτή η κατάσταση με τους Αλβανούς ονομάστηκε ΑΛΒΑΝΟΚΡΑΤΙΑ και κράτησε 9 χρόνια.

Όταν εξάντλησαν κάθε δυνατότητα αρπαγής από τους Χριστιανούς και αφού ήδη ένοιωσαν αρκετά ισχυροί άρχισαν να ληστεύουν και τους Τούρκους! Τότε αυτοί ζήτησαν προστασία από την Πύλη και έστειλαν τον αρχιναύαρχο Χασάν Τζαζαερλή Μαντάλογλου, σε αυτόν οι τούρκοι έδωσαν τον τίτλο του Μόρα Βαλεσή και σερασκέρη της Ρούμελης. Με ρητή διαταγή του Σουλτάνου « Να μη γυρίσει στην Κωνσταντινούπολη αν δεν εξοντώσει τις αλβανικές ορδές».

Έγραψε λοιπόν ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου πρόσκληση προς τους Κλέφτες «Σας διορίζομεν να σκοτώνετε χωρίς φόβον τους ζορμπάδες. Είναι δικά σας όλα τα πράγματα των. Να μας φέρετε μόνο τα κεφάλια των και σας συγχωρούμεν όσα εκάματε καπαέτια…………» (Ιω. Φιλήμων ΔΙΦΕ σελ 82).

Αυτό ήταν ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης (πατέρας του Θεοδώρου) μαζί με κάποιους καπεταναίους σε μάχη έγινε 12 Ιουλίου του 1779 στα Τρίκορφα τους συνέτριψε (πρέπει να ανοίξω νήμα γι αυτό).

Κολοκοτρώνης διατάζει να κατασκευασθεί στην ανατολική πλευρά της Τριπολιτσάς ΠΥΡΑΜΙΔΑ από 5.000 κεφάλια Αλβανών, που ήταν κολλημένα με άμμο και ασβέστη. Το τρομερό αυτό τρόπαιο διετηρήθη επί χρόνια στην «Πύλη τ΄ Αναπλιού» και ο Πουκεβίλ το περιγράφει με θαυμασμό, αποκαλώντας το «Τρόπαιο των Κολοκοτρωναίων». Σύμφωνα με τον ιστορικό Φραντζή, ο Κωνσταντής «απεκεφάλισε τους εγκληματίες Αλβανούς άνευ διακρίσεως ηλικίας και γένους»......

Και τότε άρχισε ο διωγμός των Αλβανών σε μορφή προγκρόμ θα διηγηθώ όμως ένα μόνο περιστατικό, τι έκανε ο Οθωμανικός στρατός στους σύμμαχούς τους Αλβανούς.

ΑΡΒΑΝΙΤΙΑ

Έτσι ονομάζεται η παραλία στην νότια μασχάλη της Ακροναυπλίας (Ιτς Καλέ) μέχρι τον όρμο Καραθώνα, η ονομασία οφείλεται το πιο κάτω περιστατικό:

Ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλουτο 1779 κάλεσε τους Αλβανούς στο Ναύπλιο και τους ανέβασε στο Παλαμήδι για να τους πληρώσει αυτά που ζητούσαν για μισθούς ανάλογα με το αξίωμα του κάθε ένα. Οι Αλβανοί περιχαρείς ανέβηκαν στην Καρά Ντάπια αυτή που οι Έλληνες λένε «Θεμιστοκλής».

Τους οδηγούσε σε μικρές ομάδες από την ΒΔ πύλη και από μια μικρή ξύλινη γέφυρα τους πήγαινε στην Ταβίλ Ντάπια αυτή που Έλληνες ονόμαζαν «Φωκίων», κάτω από την γέφυρα όμως υπήρχε ένα βαθύ χάσμα, η ξύλινη γέφυρα ήταν έτσι φτιαγμένη ώστε όσοι περνούσαν από εκεί να πέφτουν στο χάσμα στη δυτική πλευρά του Παλαμηδίου. Η θάλασσα βάφτηκε κόκκινη και η ακτή αυτή ονομάστηκε Αρβανιτιά.

Υπάρχει σχετική διήγηση από τον Μ Λαμπρυνίδη «Η Ναυπλία» Αθήνα 1898 σελ 305.


Είναι αλβανικό τραγούδι που μιλά για την σφαγή των Αλβανών που έκανε ο Χασάν Τζαζαερλής Μαντάλογλου, ιδού μια μετάφραση του στίχου που δείχνει την αποστροφή του Αλβανού φύλαρχου Μούρτο Άμζα προς τον Καπουδάν πασά που τους ξεκλήρισε:

«Τα μπουγιούρδια χω χίλια καμένα στη φωτιά
Και σένα σε γράφω στην κάτω τη μεριά».

Η παραλία της Αρβανιτιάς.

[Λαχουρένιος]

Πολύ παρεξηγημένη η ανατολίτικη μουσική, εσείς νομίζεται ότι ανατολίτικη μουσική είναι τα άτεχνα εμπορικά σκυλοτράγουδα... Οι Ανατολίτες είχαν μουσική και τραγούδια που ακόμα και σήμερα είναι ζηλευτά και φυσικά τα αντέγραψαν πλήθος λαών και πρώτοι και καλύτεροι οι Τούρκοι.

Ενταξει εδω ισως εχεις δικιο, εγω λεω την ανατολιτικη μουσικη οπως εχει περασει σε μας. Η εισαγωγη στα ''Λαλεδακια'' μου αρεσε, αλλα απο το 0.44 και μετα που μπηκε ενα πνευστο και τα φωνητικα δεν μου αρεσε, γυρισε προς το γυφτικο.

Εκεινο το οργανο που παιζει σολο στην εισαγωγη πως λεγεται? Εγχορδο ακουγεται.

Φυσικά πολιτισμός δεν είναι μόνο η μουσική, το τραγούδι και ο χορός. Πολιτισμός είναι η λογοτεχνία και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρώτο βραβείο Νομπέλ η χώρα πήρε με τον Σμυρνιό Σεφέρη, είναι η φωτογραφία που την εισήγαγαν στην Ελλάδα Μικρασιάτες (Φίλιππος Μαργαρίτης, Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη), είναι η φιλοσοφία (Κ Καστοριάδης), είναι το ραδιόφωνο (Χρίστος Τσιγγιρίδης), είναι η τυπογραφία που την έφεραν στην Ελλάδα οι Μικρασιάτες (Κ Τόμπρας), είναι χίλια δύο πράγματα ... για παράδειγμα είναι ακόμα και η γιγαντοαφίσσα, ναι η γιγαντοαφίσα, στον τομέα αυτά κυριάρχησαν πλήρως οι Μικρασιάτες (Στέφανος Αλμαλιώτης, Κώστας Γρηγοριάδης, Νικόλαος Νικολαΐδης, Χαράλαμπος Σεράσης, Κώστας Τεχριζόγλου, Βαγγέλης Φαεινός)

Λολ, η φωτογραφια, το ραδιοφωνο και τα αλλα που αναφερεις ειναι δυτικες εφευρεσεις οχι ανατολιτικες....

[pluton]

Ενημερωτικά: Λαλεδάκια= λουλουδάκια, τζιβαέρι μου=ψυχουλα μου, σπλάχνο μου.

Λολ, η φωτογραφια, το ραδιοφωνο και τα αλλα που αναφερεις ειναι δυτικες εφευρεσεις οχι ανατολιτικες....

Μα φυσικά δεν είπα ότι τα ανακάλυψαν.

Έγραψα

εισήγαγαν στην Ελλάδα

.

Πχ την τυπογραφία δεχόμαστε ότι την ανακάλυψε ο Γουτεμβέργιος, η ττυπογραφία ήταν γνωστή από την αρχαία Ελλάδα, απλά ο Γουτεμβέργιος την βελτίωσε σαν τέχνη. Αλλά στον Ελληνικό κορμό δεν υπήρχαν τυπογραφεία, τυπογραφείο που εξέδιδε ελληνικά βιβλία και έντυπα είχε στην Βιέννη και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στις Κυδωνίες (Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας βέβαια.

Το Κων/νο Τομπρα τον έστειλαν να εκμάθει και εισαγάγει από στην Βιέννη και το Παρίσι μαζί με τον συσπουδαστή του Γεώργιο Κλεόβουλο από την Φιλιππούπολη, την νέα μέθοδο διδασκαλίας (αλληλοδιδακτική) και την τέχνη της τυπογραφίας, τις δαπάνες αυτής της εκμαθήσεως ανέλαβε η οικογένεια Σαλτέλλι.

Στο Αϊβαλί δημιουργήθηκε ένα πλήρες τυπογραφείο ( μηχανήματα, Ελληνικά τυπογραφικά στοιχεία κλπ) με δαπάνες του προύχοντα Χατζή Παρασκευά Σαλτέλλι, το τυπογραφείο στεγάστηκε σε οίκημα πλησίον της Ακαδημίας Κυδωνιών από το 1819 υπό την διεύθυνση του Κ Τόμπρα. Μέχρι την επανάσταση του 1821 και την καταστροφή της πόλης των Κυδωνιών (εκδόθηκαν βιβλία).

Ο Ιάκωβος Τομπάζης προσπάθησε μαζί με τον Κ Τόμπρα να περισώσουν αυτό το τυπογραφείο αλλά στάθηκε αδύνατο, το έκαψαν οι Τούρκοι.

Τον Ιούλιο του 1821 ιδρύθηκε το πρώτο τυπογραφείο της επανάστασης στην Καλαμάτα σε ένα τζαμί, με διευθυντή την Κ Τόμπρα. (μέχρι τότε τα πάντα ήταν χειρόγραφα).

Η πρώτη έντυπη εφημερίδα που κυκλοφόρησε σε απελευθερωμένο ελληνικό έδαφος, στην Καλαμάτα, τον Αύγουστο του 1821, έφερε τον τίτλο «Σάλπιγξ Ελληνική» τυπώθηκε και μέγα πλήθος εντύπων. Το τυπογραφείο αυτό μεταφέρθηκε στην Κόρινθο και το κατέστρεψε ο Δράμαλης για να μη τα πολυλογώ.... Το 1824 ο Κ Τόμπρας ανέλαβε την διεύθυνση του δημόσιου τυπογραφείου της Ύδρας..... ο Κων/νος Τόμπρας είναι ο τυπογράφος της Ελληνικής Επανάστασης, δίπλα του βγήκε (μαθήτεψε) μια γενιά παιδιών που έμαθαν την τυπογραφία.

Σήμερα αν πας στο Ναύπλιο θα δεις σε πολλά καταστήματα ο ιδιοκτήτης να λέγεται Τόμπρας, προφανώς είναι απόγονοι του ανθρώπου που εισήγαγαν την τυπογραφία στην Ελλάδα.

Έτσι όμως για να συμπληρώσω σε άπειρους τομείς του πολιτισμού οι πρόσφυγες υπήρξαν οι πρωτοπόροι και οι δημιουργοί των βάσεων του συγκεκριμένου τομέα του πολιτισμού πχ ο πατέρας της ελληνικής αγιογραφίας θεωρείται ο Αϊβαλιώτης Φώτης Κόντογλου, τα έργα του κοσμούν ναούς και δημόσια κτήρια.



Διακόσμησε κτήρια του Δήμου Αθηναίων (για τα οποία σήμερα καμαρώνουμε), η κόρη του με παράπονο είπε ότι έμεινε απλήρωτος για τη δουλειά του στο Δημαρχείο της Αθήνας.... αναγκάστηκε στην Κατοχή να πουλήσει το σπίτι του σε έναν, λαδέμπορο από την Μυτιλήνη, για ένα σακί αλεύρι κι έναν τενεκέ λάδι.

Ο νέος ιδιοκτήτης αγριεύτηκε τόσο πολύ από την «ιδιότροπη φαντασία» του Φ Κόντογλου, με τους αγρίους, τους ληστές και τους κανιβάλους, που σκέπασε όλη τη σύνθεση με πηχτή πράσινη ρεπουλίνη (λαδομπογιά) για να μην τη βλέπει. Σαν να μην έφτανε όμως αυτό έσκαψε κι αυλάκια για να περάσει καλώδια και το μπουρί της σόμπας.

Έτσι όταν η τοιχογραφία αποτοιχίστηκε το 1978 μετά από πολλές περιπέτειες, φάνηκαν οι ζημιές, που αποκαταστάθηκαν από τους συντηρητές μόνο στην επιγραφή με βάση μια φωτογραφία που υπήρχε, τραβηγμένη το 1932. Στην πίσω όψη της ο Κόντογλου είχε σημειώσει :

“fresques de la maison d’ artiste, 1932 Athenes”
«Τοιχογραφίαι (φρέσκα) του σπιτιού μου – Προσωπογραφίαι της οικογενείας».

Όταν έφυγε από το σπίτι του για λίγο λάδι .... κατέφυγε τελικά με την οικογένειά σε ένα εγκαταλελειμμένο γκαράζ στον παράλληλο δρόμο, την οδό Γαβριηλίδου, που συνόρευε από την πίσω μεριά με το οικόπεδο του σπιτιού του. Το γκαράζ αυτό το ονόμασε με αγάπη «φάτνη αυτοκινήτων».



Φωτογραφία του Φ Κόντογλου στο Γκαράζ. Και φυσικά οι άνθρωποί μας είχαν ψυχή, στην συμφορά, στην δυστυχία στέκονταν ορθοί, δεν έλλειπε το γέλιο, το τραγούδι και το τραπέζι για την οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους (έστω και αν αυτό το τραπέζι είχε μια μπουκιά ψωμί) και όπως λέει το τραγούδι :

ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΛΑΪΚΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΤΑ ΕΙΧΑΜΕ ΧΟΡΕΨΕΙ

[pluton]

Για να καταλάβουμε πως λειτουργούσε ο Οθωμανικός στρατός ας δούμε το τέλος του σπουδαιότερου στρατηγού τους του ΧΟΥΡΣΙΤ ΠΑΣΑ.

Χουρσίτ Μεχμέτ Πασάς, ή Χουρσίτ Αχμέτ Πασάς (Hursid Ahmed Pasa) ή Χουζιρέτ, ήταν ένα από τους αξιολογότερους στρατιωτικούς της Οθωμανικής αυτοκρατορίας κατά την περίοδο που ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση.

Ήταν γενίτσαρος - γιος ορθόδοξου ιερέα - που γεννήθηκε στην Γεωργία.

Από μικρή ηλικία με την εύνοια του φίλου του ναύαρχου Κουτσούκ Χουσείν Πασά μπήκε στην δημόσια υπηρεσία. Το 1803 σκοτώνει τον Πασά κι στάλθηκε από τον Σελίμ Γ΄ στην Αίγυπτο για να καταστείλει την εκεί εξέγερση που βρισκόταν σε εξέλιξη μετά την αποχώρηση των Γάλλων. Για τον σκοπό αυτό διορίσθηκε αντιβασιλέας και Βεζίρης του Καΐρου , στη θέση αυτή παρέμεινε έως την 21 Οκτωβρίου 1806. Έχοντας καταστείλει την εξέγερση των Μαμελούκων στην Αίγυπτο τον Οκτώβριο του 1806 διορίζεται από τον σουλτάνο Βαλής της Ρούμελης. Τον Ιούλιο του 1808 μετατίθεται από τον νέο σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ στην Σατραπεία του Χαλεπίου.

Το 1812 διορίστηκε Μέγας Βεζίρης (πρωθυπουργός) μέχρι το 1813 και ηγήθηκε εκστρατείας όπου και κατέστειλε βίαια τις υπό του Μίλος Ομπρένοβιτς σερβικές εξεγέρσεις του 1813. Μετά την επιτυχία της καταστολής της εξέγερσης στην Σερβία μετετέθη ξανά Βαλής της Ρούμελης. Στη συνέχεια, το 1818, εστάλη στο Χαλέπι όπου και εκεί κατέπνιξε με επιτυχία διάφορες εξεγέρσεις που είχαν σημειωθεί, περισσότερο θρησκευτικού χαρακτήρα. Αργότερα το 1820 εστάλη στην Πελοπόννησο στην Τρίπολη, αναλαμβάνοντας πασάς του Μοριά (μόρα βαλεσής). Του έδωσαν μάλιστα τον τίτλο «Γαζή Χαν» δηλαδή ήρωα βασιλόπαιδα.

Με εντολή του Σουλτάνου, εκστρατεύει κατά του φερμανλή (αποστάτη) Αλή Πασά στα Ιωάννινα (Ιανουάριος του 1821), αφήνοντας πίσω του στην Τρίπολη στη διοίκηση (καϊμακάμη) τον Μεχμέτ Σαλίχ πασά και σώμα 1500 Αλβανών, τους θησαυρούς του, την οικογένειά του και το χαρέμι του. Στα Ιωάννινα ο Χουρσίτ πασάς ευνοούσε πολύ τον μητροπολίτη Γαβριήλ, επειδή του θύμιζε τον ιερέα πατέρα του.

Μετά τη σύλληψη και την εκτέλεση του Αλή Πασά, όπου και απέστειλε το κεφάλι του στη Κωνσταντινούπολη. Ο Χουρσίτ απόστειλε στην Κωνσταντινούπολη 40.000.000 γρόσια, με τη δήλωση ότι αυτά βρήκε στα θησαυροφυλάκια του Αλή. Η Πύλη εκτίμησε ότι η περιουσία του Αλή ξεπερνούσε τα 500.000.000 γρόσια και του ζήτησε λεπτομερή λογοδοσία, αρχίζουν ραδιουργίες προς τον σουλτάνο, ότι υπεξαίρεσε τον θησαυρό του Αλή Πασά που τον υπολόγιζαν σε 300.000 με 400.000 λίρες στερλίνες, εν τω μεταξύ έχει ξεσπάσει η Ελληνική Επανάσταση και οι Έλληνες έχουν καταλάβει την έδρα του Τρίπολη, αιχμαλωτίζοντας την γυναίκα του και το χαρέμι του και αρπάζοντας την θησαυρό του.

Ο σουλτάνος Μαχμούτ ο Β, φοβούμενος μήπως ο ικανός αυτός αξιωματούχος μετατραπεί σε ένα νέο Αλή Πασά και γνωρίζοντας την φιλαργυρία του πείθεται ότι οικειοποιήθηκε τον θησαυρό του Αλή Πασά. Έτσι αναθέτει την εκστρατεία κατά της Ελλάδος στον Δράμαλη Πασά. Ο Χουρσίτ διατασσόταν να παραμείνει στη Λάρισα και να φροντίζει την τροφοδοσία του στρατού του Δράμαλη. Την αποτυχία του Δράμαλη το περιβάλλον της Κωνσταντινουπόλεως αποδίδει στον φθόνο του Χουρσίτ πασά και ότι δεν ενίσχυσε τον Δράμαλη στην εκστρατεία του.

Έτσι ο σουλτάνος αποφασίζει την εκτέλεση του Χουρσίτ πασά, αναμένοντας τον δήμιο που είχε αποστείλει ο σουλτάνος, ο Χουρσίτ πληροφορείται τις απιστίες της γυναίκας του και των παλλακίδων του. Η γυναίκα του Εσμά μπας Χανούμ, την οποία υπεραγαπούσε, κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της είχε συνάψει δεσμό με τον επιτελάρχη του, Μουσταφά.

Υπό αυτή την ψυχολογική κατάσταση στις 30 Νοεμβρίου 1822, παίρνει δηλητήριο, ο Λάμπρος Κουτσονίκας γράφει «Ώστε δι όλας τας αιτίας ταύτας ηναγκάσθη εκ φιλοτιμίας να λάβη εκουσίως το κώνειον, το οποίον έφερεν μια δραστίριον αιμορραγίαν, την οποίαν αταράχως εθεωρούσεν, οι δε ιατροί ηνάγκαζαν να λάβη φάρμακα προς θεραπείαν, αλλ ούτος ουδέν εδέχθη και ούτως ετελεύτησε τον αυτόν χειμών εν Λαρίση της Θεσσαλίας».

Τρεις ημέρες μετά τον θάνατό του και αφού τον είχαν ήδη θάψει, έφτασε στην Λάρισα ο δήμιος που είχε στείλει ο σουλτάνος. Ο δήμιος αξίωσε να γίνει εκταφή και την δέουσα επισημότητα εκτέλεσε το έργο του να αποκεφαλίσει τον νεκρό Χουρσίτ, γέμισε το κεφάλι του με άχυρα και το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη να το δει ο σουλτάνος.


Έτσι η Οθωμανική αυτοκρατορία έχασε έναν από τους αξιολογότερους στρατιωτικούς που θα μπορούσαν να είναι πρόβλημα στην Ελληνική Επανάσταση, δηλαδή μέχρι το 1822 οι Οθωμανοί έχασαν πλήθος αξιωματούχων και τους αξιόλογους Αλή πασά, Καρά Αλή, Χουρσίτ πασά και Δράμαλη πασά.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 του Σ. Ι. Καργάκου εκδόσεις Realnews

[pluton]

ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ


Ο Φωτάκος χώρισε τους τούρκους της φρουράς Ναυπλίου σε τρεις κατηγορίες :

Α. Γερούς και δυνατούς
Β. Άρρωστους και αδύνατους
Γ. Αναίσθητους (μισοπαιθαμένους).

Για τους τελευταίους γράφει τα πιο κάτω συγκλονιστικά:

«Ούτοι οι τελευταίοι εσύροντο κατά γης σκάπτοντες εις τα κατώγεια των σπιτιών, εις τα φουσκιά (κοπριές) των ερηπείων και εις άλλους κόπρους και ακαθαρσίες της πόλεως, ηύρισκαν σκωλήκια μεγάλα, τα οποία έτρωγον…».

Για τους άλλους γράφει:

«…Αι άλλαι τάξεις ήσαν ολίγον δυνατότεραι. Αυτοί εμπουσούλισαν και εννοούσαν κάπως καλύτερα από τους πρώτους. Αλλά και αυτοί από την πείναν έτρωγαν νεκρούς, ετράβαγαν τα ψαχνά κρέατα με τα δόντια των με πολλήν όρεξιν και με πολλήν επιμέλειαν εκαταγίνοντο να χορτάσουν. Όταν τους φωνάζαμε άκουαν εγύριζαν, μας έβλεπαν και έπειτα πάλιν εξακολουθούν να τρώγουν των νεκρών Τούρκων κρέατα….».

Δεν έτρωγαν μόνο Τούρκους αλλά και Έλληνες, στην βρύση του αγίου Σπυρίδωνος, έσφαξαν Έλληνα αιχμάλωτο τον οποίο και έφαγαν.

Έτσι άρχισαν οι Έλληνες να παίρνουν μέτρα για να μη τους φάνε οι τούρκοι, μάλιστα τους απείλησαν ότι αν συνεχίσουν τον κανιβαλισμό θα τους σκοτώσουν όλους, με αυτή την απειλή, σταμάτησε η ανθρωποφαγία.

Ο Φωτάκος είχε μια συνομιλία με αρχηγό Αλβανών, ο οποίος είπε τα εξείς κυνικά:

«Καθώς έμαθα, γλυκύτερον φαγητόν εις τον κόσμον δεν είναι άλλο από το ανθρώπινον κρέας και μάλιστα τα ψαχνά, όταν τα κάμνη κανείς κεφτέδες και ντολμάδες, τους οποίους τυλίσσουν με την πέτσαν του φύλλου της φραγγοσυκιάς, το οποίον προηγουμένως βράζουν εις νερόν θαλασσινόν και εκβάλλουν την πέτσαν, και ότι τα μυαλά τα ανθρώπινα γίνονται τηγανητά με βούτυρον ακόμη γλυκύτερα και επειδή δεν έχουν βούτυρον, ούτε λάδι, μεταχειρίζονται το ανθρώπινο λίπος δια το τηγάνισμα».


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 του Σ Ι Καργάκου εκδόσεις Realmews

[pluton]

ΘΤΗΝΟΣ ΤΟΥΡΚΙΣΣΩΝ

Την Ακρόπολη την κρατούν ακόμα οι Τούρκοι (όλο το 1821), ήδη οι Έλληνες έχουν καταλάβει δύο πύλες της Ακροπόλεως, ήδη η πίεση των Ελλήνων έχει επιφέρει «αναστεναγμό και ο κλαυθμό των γυναικόπαιδων».

Οι τούρκισσες « διαλογίζονται την μέλλουσαν τύχην των, αν πέσωσιν εις χείρας εχθρικάς και δουλικάς μάλλον κατά το φρόνημα των, και γίνονται απαρηγόρητοι». Οι γυναίκες αυτές καλομαθημένες και ασυνήθιστες «εις εργασίας χειρών κοπώδεις», τώρα υποχρεώνονται «μετά πόνου ψυχής» να κάνουν εργασίες που έβαζαν να κάνουν οι Αθηναίες. Φτιάξαν λοιπόν ένα ποίημα που εξιστορεί αυτά τα βάσανά τους.

«Κακόμοιραις η Αθηναίς η καλομαθημέναις
Τραβούσιν τον χερόμυλον και κλαίουν η καυμέναις.

Αφήκαν βρύσες με νερά, δένδρα με πορτοκάλια
Κ εμβήκαν στο ρημόκαστρον, και τρώγουν τα λιθάρια.

Τάχα να ζήσω να τα δω τα πράσινα μπαιράκια*;
Νάρθουν να πολεμήσουνε, να βγάλουν τα φαρμάκια.

Βρε Ισαλά** ελπίζομεν να έρθουν οι Πασσάδες.
Και να κτυπήσουν τα σπαθιά να κόψουν τους ραγιάδες»




*Οι Τούρκοι στις σημαίες τους χρησιμοποιούσαν το πράσινο χρώμα.
**Έχει ο Θεός.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΑΓΩΝΑ του ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΥΡΜΕΛΗ έκδοσις Δευτέρα εκδόσεις Χ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ – Ν ΝΙΚΑΣ

[pluton]

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΟΥ ΓΔΑΡΣΙΜΑΤΟΣ

Η εκδορά σαν βασανισμός είναι γνωστό μαρτύριο από την αρχαιότητα, πριν την εμφάνιση των Τούρκων οι πρώτοι διδάξαντες είναι οι Σκύθες μαρτυρίες υπάρχουν από τον Πλούταρχο, ΠΕΡΙΣΚΥΘΙΖΩ σημαίνει γδέρνω το κεφάλι, ο Ηρόδοτος το περιγράφει ως εξής: «Χάραζαν το κεφάλι γύρω –γύρω στο ύψος των αφτιών, αφαιρούσαν το δέρμα από το κρανίο, το κατεργάζόνταν μαλάζοντας και το χρησιμοποιούσαν ως χειρόμακτρον», τέλος πάντων φαίνεται ότι ήταν γνωστό μαρτύριο και στους Πέρσες, αλλά στον συναξαριστή εμφανίζεται σαν μαρτύριο Χριστιανών.


Αυτοί όμως που το ανήγαγαν σε επιστήμη, μέχρι και τα πρόσφατα χρόνια ήταν οι Τούρκοι:



1. Το μαρτύριο της εκδοράς υπέστεισαν οι στρατιώτες της Ενετικής φρουράς που αντιστάθηκε στον Μωάμεθ Β το 1470 στην Χαλκίδα.

2. Ο μητροπολίτης Λαρίσης - Τρίκκης Διονύσιος ( ο Σκυλόσοφος) το 1611 ύστερα από την αποτυχημένη επανάσταση των αγροτών, ειδικευμένοι δήμιοι του Οσμάν πασά τον έγδαραν μπροστά στο πλήθος σε πλατεία των Ιωαννίνων, παραγέμισαν το δέρμα του με άχυρα και το διαπόμπευσαν στους δρόμους ντυμένο με τα αρχιερατικά άμφια υπό τους ήχους οργάνων.

3. Το 1772 μετά την αποτυχημένη επανάσταση στην Κρήτη, υπέστει εκδορά ο αρχηγός των επαναστατών Ι. Δασκαλάκης (Δασκαλογιάννης).

4. Η τεχνική τελειοποιείται από τον Αλή πασά, ο Άγγλος Smart Hugleς περιγράφει: «Έγδερναν το κεφάλι και άφηναν το δέρμα να πέσει στο λαιμό αφήνοντας το θύμα σ αυτή την κατάσταση να ξεψυχήσει».

5. Κατά την επανάσταση έγδερναν τα κεφάλια των αγωνιστών τα παραγέμιζαν με πίτουρα και τα έστελναν στην Κωνσταντινούπολη για δημόσια έκθεση έξω από το σεράι.

Τα πιό πάνω είναι μικρά δείγματα, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας γινότανε με ποικιλία και αρρωστημένη φαντασία , για του λόγου το αληθές , δες και αυτές τις περιπτώσεις:

Αναφέρεται εκδορά με στουρναρόπετρα, όχι με το μαχαίρι αλλά με πυριτόλιθο για να είναι επώδυνος. Η Αγία Χρυσή (νεομάρτυς) την έγδαραν σε λουρίδες το δε δέρμα της το άφηκαν κρεμασμένο μπροστά της.

Η λαική μούσα έχει περιγράψει πολλάκις με γλαφυρότητα τα κατορθώματα των Τούρκων σ αυτόν τον τομέα:

Πιάνουν και κατεβάζουν τον κάτω εις το τιμπρούκι
Και πιάνουν και του γδέρνουνε το χειρομάγουλό του
κι ένα γυαλί του δώκανε να δει το πρόσωπό του.....
(Για τον Δασκαλογιάννη)

Δεσπότη μου τι σήκωσες τον κόσμο στο σεφέρι
.............................................................................
Κ εσένα το τομάρι σου το στείλανε στην Πόλη
Να τρώνε οι κότες πίτουρα, να νταβουλάν οι γύφτοι
Για να ξυπνάει η τουρκιά να κάνει ραμαζάνι.
(Για τον Δεσπότη Διονύσιο)