"Αγωνιστές του 21"

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Στις βασιλικές εκδηλώσεις πολλοί παλαιοί πολεμιστές ήταν σταθερές παρουσίες. Στο χορό που οργανώθηκε προς τιμήν του βασιλιά Λουδοβίκου της Βαυαρίας όταν ήρθε να επισκεφθεί το γιο του στην Αθήνα, τα νεαρά ζευγάρια στροβιλίζονταν στους ρυθμούς του βαλς, της πολωνέζας και της καντρίλιας ώσπου αίφνης, κατά παράκληση του Λουδοβίκου, η ορχήστρα σταμάτησε. Σ' ένα μοναδικό στιγμιότυπο, ο Κολοκοτρώνης, ο Γρίβας, ο Βάσος και μερικοί άλλοι πιάστηκαν με τα μαντίλια κι άρχισαν να χορεύουν το συρτό («ρωμαίικα»), με πρωτοχορευτή τον Μακρυγιάννη, ο οποίος, «ζωηρός σαν δεκαεξάρης» έκανε καθίσματα και πήδους στον αέρα.

[Προέλλην]

Στις βασιλικές εκδηλώσεις πολλοί παλαιοί πολεμιστές ήταν σταθερές παρουσίες. Στο χορό που οργανώθηκε προς τιμήν του βασιλιά Λουδοβίκου της Βαυαρίας όταν ήρθε να επισκεφθεί το γιο του στην Αθήνα, τα νεαρά ζευγάρια στροβιλίζονταν στους ρυθμούς του βαλς, της πολωνέζας και της καντρίλιας ώσπου αίφνης, κατά παράκληση του Λουδοβίκου, η ορχήστρα σταμάτησε. Σ' ένα μοναδικό στιγμιότυπο, ο Κολοκοτρώνης, ο Γρίβας, ο Βάσος και μερικοί άλλοι πιάστηκαν με τα μαντίλια κι άρχισαν να χορεύουν το συρτό («ρωμαίικα»), με πρωτοχορευτή τον Μακρυγιάννη, ο οποίος, «ζωηρός σαν δεκαεξάρης» έκανε καθίσματα και πήδους στον αέρα.

[taxalataxalasa]

Στις βασιλικές εκδηλώσεις πολλοί παλαιοί πολεμιστές ήταν σταθερές παρουσίες. Στο χορό που οργανώθηκε προς τιμήν του βασιλιά Λουδοβίκου της Βαυαρίας όταν ήρθε να επισκεφθεί το γιο του στην Αθήνα, τα νεαρά ζευγάρια στροβιλίζονταν στους ρυθμούς του βαλς, της πολωνέζας και της καντρίλιας ώσπου αίφνης, κατά παράκληση του Λουδοβίκου, η ορχήστρα σταμάτησε. Σ' ένα μοναδικό στιγμιότυπο, ο Κολοκοτρώνης, ο Γρίβας, ο Βάσος και μερικοί άλλοι πιάστηκαν με τα μαντίλια κι άρχισαν να χορεύουν το συρτό («ρωμαίικα»), με πρωτοχορευτή τον Μακρυγιάννη, ο οποίος, «ζωηρός σαν δεκαεξάρης» έκανε καθίσματα και πήδους στον αέρα.

ειδε τον νεγρο και τουρλωσε τον κώλο της, η μανταμ

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Ταχήρ Αμπάζης: Αλβανός αρχηγός, ο οποίος είχε χρηματίσει επικεφαλής της αστυνομίας (καπιμπουλούμπασης) του Αλή πασά, ο οποίος τον εμπιστευόταν ιδιαίτερα· τον γνώριζαν επίσης πολύ καλά οι Έλληνες καπετάνιοι και οι Σουλιώτες, με τους οποίους είχε συμμαχία. Τον Οκτώβριο επισκέφθηκε με τους υπασπιστές του το Μεσολόγγι μετά από πρόσκληση του Μαυροκορδάτου, για να δει πώς τα πήγαιναν οι Έλληνες. Καθώς τους έδειχναν τα κατατόπια, συνειδητοποίησε ότι πολλοί Έλληνες δεν πολεμούσαν πια, όπως νόμιζε, απλώς για να βοηθήσουν τον Αλή πασά. Όταν οι Μεσολογγίτες είχαν εκδηλωθεί υπέρ της επανάστασης, έδιωξαν, σκότωσαν ή εξανδραπόδισαν τους εναπομείναντες μουσουλμάνους: ο τοπικός Έλληνας αρματολός Δημήτριος Μακρής είχε διατάξει μαζικούς σκοτωμούς, σύμφωνα με τον Βρετανό πρόξενο Μάυερ, «με σκοπό να εμπλέξει όλο τον πληθυσμό και να τους δεσμεύσει έτσι σε μια απεγνωσμένη αντίσταση σε περίπτωση που τους επιτίθονταν οι Τούρκοι». Ο Αμπάζης, που ήταν θρήσκος, ταράχτηκε όταν είδε τα τζαμιά ισοπεδωμένα και «κατακοπρισμένα» κι έμαθε πως νεαρές μουσουλμάνες είχαν βαπτιστεί με το ζόρι. Στα περίχωρα της πόλης, τα κουφάρια ακρωτηριασμένων μουσουλμάνων κείτονταν ακόμη στα λιοστάσια. Η όψιμη συνειδητοποίηση του Αμπάζη ότι οι Έλληνες είχαν αποδυθεί τώρα σ' έναν άλλο πόλεμο επιβεβαιώθηκε όταν ο Ελμάζ μπέης, που είχε μόλις επιστρέψει από την Τριπολιτσά, του είπε ότι στο δρόμο του γυρισμού κάποιοι στρατιώτες του στραγγαλίστηκαν από Έλληνες και πετάχτηκαν σ' ένα ρέμα κοντά στο Κομπότι. Δεν χρειάζονταν περισσότερα πειστήρια για να καταλήξουν οι μουσουλμάνοι Αλβανοί αρχηγοί να διαρρήξουν τις σχέσεις τους με τους χριστιανούς Σουλιώτες: «Σουλιώται! Ημείς έως της σήμερον ήμεθα υπηρέται του Αλή πασά και σύμμαχοι ιδικοί σας, στοχαζόμενοι πάντοτε, ότι να ελευθερώσωμεν τον Αλή πασάν ... αλλ' ηπατήθημεν διότι βλέπομεν φανερά, ότι τόσον εσείς, όσον και οι λοιποί ομόπιστοί σας πολεμάτε δια την πίστιν και ελευθερίαν σας ... ο υπέρ πίστεως και ελευθερίας πόλεμός σας, είναι φανερός πόλεμος κατά της ιδικής μας πίστεως και βασιλείας»

Οι μουσουλμάνοι Αλβανοί όχι μόνο έλυσαν τότε το σύμφωνό τους με τους Έλληνες, αλλά εγκατέλειψαν και τον ίδιο τον Αλή πασά προκειμένου να πολεμήσουν για τον σουλτάνο. Ο Αμπάζης και οι άλλοι προσέγγισαν τον Οθωμανό αρχιστράτηγο Χουρσίτ πασά, ζήτησαν συγχώρεση και υποσχέθηκαν ότι θα τον βοηθούσαν να σκοτώσει τον Αλή και να διώξει τους Έλληνες. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ο Αμπάζης και ο Άγο Μουχουρντάρης θα πολεμούσαν σε οθωμανικά στρατεύματα εναντίον των Ελλήνων, μολονότι, πιστοί στις παραδόσεις τους, όλη αυτή την περίοδο θα κρατούσαν ανοιχτή την επικοινωνία τους με την άλλη πλευρά.

[Τλαξκαλτέκος]

Σύντομο χρονολόγιο της σύγκρουσης Ιμπραήμ και Ελλήνων στην Πελοπόννησο το 1825 - 1827
( κυριότερες πηγές : Ιστορία των Ελλήνων , ΔΟΜΗ , τόμος 11, Απόστολος Βακαλόπουλος , Ιστορία του Νέου Ελληνισμού , τόμος 7 και Σταύρος Καπετανάκης , "Οι Μανάτες το 1821" )

Φεβρουάριος 1825 : Ο Ιμπραήμ αποβιβάζει τις πρώτες του δυνάμεις στην Μεθώνη : 4.000 πεζούς και 400 ιππείς. Τον Μάρτιο αποβιβάστηκαν νέες δυνάμεις και συνολικά ο στρατός του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο έφτασε τις 24.000 !

13/3/1825 : Ο Ιμπραήμ ( 3.200 πεζοί και 600 ιππείς Τουρκαλβανοαιγύπτιοι με 4 τηλεβόλα και 500 Τούρκοι της Μεθώνης ) νικά τον Χατζηχρήστο και τους Βουλγάρους του έξω απ' το Νεόκαστρο. Όταν οι Έλληνες μαχητές είδαν τους τακτικούς Αιγύπτιους ( κολώνα ) να συνεχίζουν να προχωρούν παρά τα σφοδρά πυρά που δέχονταν , πανικοβλήθηκαν και τράπηκαν σε φυγή. Και θα είχαν κακή τύχη αν δεν επενέβαιναν ο Κίτσος Τζαβέλας με τους Σουλιώτες του , ο Καραϊσκάκης και ο Σκούρτης. Εντούτοις και αυτοί γρήγορα έκοψαν λάσπη για τους ίδιους λόγους. Συνολικά οι Έλληνες είχαν 150 νεκρούς και πολλούς τραυματίες.

15/3/1825 : Ο Ιμπραήμ αποτυγχάνει εναντίον των Μακεδόνων ( Κασσανδρινοί , Μαντεμοχωρίτες , Ολύμπιοι , Βερμιώτες ) του Καρατάσου στο χωριό Σχινόλακα και των Μανιατών στην γειτονική Γιάλοβα . 200 Έλληνες του Καρατάσου κλείστηκαν μέσα στα σπίτια του χωριού Σχινόλακα . 7 επιθέσεις τους έκαναν οι Αιγύπτιοι και όλες απέτυχαν. Χατζηχρήστος , Παναγιώτης και Γεώργιος Γιατράκοι , Γάτσος , Βάσος Μαυροβουνιώτης , Γεώργιος Βαλτινός και Γιολδασαίοι έσπευσαν να τους βοηθήσουν , αλλά οι αιγυπτιακές δυνάμεις ιππικού τους διέλυσαν και το έβαλαν στα πόδια. Ο Καρατάσος κινδύνευε , αλλά βοήθησε ο Θεός. Ξέσπασε τρομερή καταιγίδα και βράχηκαν τα όπλα των ακάλυπτων Αιγυπτίων , οι οποίοι αναγκάστηκαν να αποτραβηχτούν . Έτσι ο Καρατάσος απαγκιστρώθηκε.

28/3/1825 : Ο Μακρυγιάννης αποκρούει για 7 ώρες τον Ιμπραήμ ( 2.000 Αιγύπτιοι ) έξω απ' το Παλαιόκαστρο ( Παλαιό Ναβαρίνο )προκαλώντας του απώλειες 70 ανδρών.

15/4/1825 : Μάχη στο Κρεμμύδι. Οι τακτικές δυνάμεις του Ιμπραήμ ( 3000 πεζοί , 400 ιππείς και 4 κανόνια ) νικούν τους 3.250 άτακτους Έλληνες ( κυρίως Ρουμελιώτες ) που προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν σε τακτική αναμέτρηση τους Αιγυπτίους.

25/4/1825 : 2.000 Αιγύπτιοι καταλαμβάνουν την Σφακτηρία , την οποία υπερασπιζόταν μεταξύ άλλων και ο ίδιος ο Μαυροκορδάτος. Στη σύγκρουση σκοτώθηκαν ο Αναγνωσταράς και ο φιλέλληνας Σαντόρε Σανταρόζα . Ο Μαυροκορδάτος μόλις πρόλαβε να ξεφύγει τον θάνατο ή την αιχμαλωσία , επιβιβαζόμενος στο πολεμικό πλοίο "Άρης" . Ο "Άρης" κατάφερε να περάσει ανάμεσα από τα εχθρικά πλοία και τα πυρά τους , διάτρητος , σχεδόν χωρίς κατάρτια και πανιά , και να διαφύγει.

30/4/1825 : Ο Ιμπραήμ καταλαμβάνει το Παλαιόκαστρο.

6/5/1825 : Ο Ιμπραήμ καταλαμβάνει το Νεόκαστρο.

20/5/1825 : Μάχη στο Μανιάκι. Ο Παπαφλέσσας με τον Παναγιώτη Κεφάλα συγκεντρώνουν στο Μανιάκι 1.500 άνδρες, αλλά στο τέλος μένουν κοντά στον Παπαφλέσσα μόνο 500 ή 300. Ο Ιμπραήμ κινείται εναντίον τους με 3.000 Αιγύπτιους πεζούς και ιππείς. Νίκη του Ιμπραήμ και ηρωικός θάνατος Παπαφλέσσα.

28/5/1825 : Ο Ιμπραήμ καταλαμβάνει την Καλαμάτα. Ο Πετρόμπεης απογοητευμένος απ' την ελληνική φυγή , θέλει να μείνει στην πόλη να πεθάνει , αλλά τον παίρνουν σηκωτό.

7/6/1825 : Ο Ιμπραήμ νικά τους Έλληνες στην μάχη της Τραμπάλας και στην ευρύτερη περιοχή ( Κανέλλος Δεληγιάννης , Γενναίος Κολοκοτρώνης , Πλαπούτας , Γεώργιος Γιατράκος , Θεόδωρος Κολκοτρώνης , Κων. Μαυρομιχάλης , Τσόκρης ).

11/6/1825 : ο Ιμπραήμ καταλαμβάνει την Τριπολιτσά.

13/6/1825 : Μάχη των Μύλων Αργολίδος . Οι Δημ. Υψηλάντης , Κων. Μαυρομιχάλης και Ιω. Μακρυγιάννης αποκρούουν 6.000 Αιγύπτιους του Ιμπραήμ .

15/6/1825 : Ο Ιμπραήμ πυρπολεί το Άργος.

24/6/1825 : Ο τακτικός στρατός του Ιμπραήμ νικά τους άτακτους Έλληνες στα Τρίκορφα ( Γενναίος Κολοκοτρώνης , Δημήτριος Πλαπούτας , Κανέλλος Δεληγιάννης ).

Ιούλιος - Αύγουστος 1825 : Με προτροπή της Επιτροπής Ζακύνθου πολλοί απελπισμένοι Έλληνες υπογράφουν την Αίτηση αγγλικής προστασίας ή αλλιώς Πράξη υποταγής. Ανάμεσα σε αυτούς που υπέγραψαν ήταν οι Κολοκοτρώνης , Δεληγιάννης , Ζαΐμης, Μιαούλης κ.α. Την υιοθέτησαν , χωρίς να την υπογράψουν, και οι Μαυροκορδάτος και Κωλέττης. Η αίτηση αυτή θεωρήθηκε θρίαμβος της αγγλικής πολιτικής.

Νοέμβριος 1825 : Οι γαλλόφιλοι , ο αρχηγός τους Κωλέττης , ο Υψηλάντης , ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης και ο Γενναίος Κολοκοτρώνης υπογράφουν μια παρόμοια αίτηση για υποταγή στην Γαλλία.
Τον ίδιο μήνα υπογράφουν τρίτη παρόμοια αίτηση για υποταγή στην Ρωσία οι Αναγνωσταράς [ αυτός μάλλον όχι γιατί είχε σκοτωθεί πριν μερικούς μήνες στην Σφακτηρία ] , Νικηταράς , Υψηλάντης και Κολοκοτρώνης.
Γενικά εκείνη την εποχή ο καθένας υπέγραφε όποια αίτηση έπεφτε στα χέρια του. Σε τέτοια απελπισία τους είχε φέρει ο Ιμπραήμ. Μετέπειτα κατηγορήθηκε για την αίτηση αγγλικής προστασίας ως υπεύθυνος μόνο ο αγγλόφιλος Μαυροκορδάτος .
( Τελικά στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση οι ρωσόφιλοι [ Υψηλάντης , Κολοκοτρώνης ] εξασφάλισαν την εκλογή του Καποδίστρια και οι αγγλόφιλοι [ Ζαΐμης , Λόντος , Μαυροκορδάτος ] τον διορισμό των Άγγλων Ρίτσαρντ Τσορτς και Αλεξάντερ Κόχραν ως διοικητών του στρατού και του ναυτικού αντίστοιχα ).

Πολλοί Μοραΐτες δηλώνουν υποταγή στον Ιμπραήμ. Ο Κολοκοτρώνης απαντά με το βλακώδες "Φωτιά και Τσεκούρι στους προσκυνημένους" . Φαίνεται θα τους είχε άχτι απ' την προεπαναστατική περίοδο , όταν Ρωμιοί και Τούρκοι ενωμένοι είχαν στρώσει στο κυνήγι τους Κολοκοτρωναίγιους και άλλους κατσαπλιάδες.


22/6/1826 - 26/6/1826 : Μάχες Βέργας - Αλμυρού και Διρού. "Βέργα" ονομάστηκε ένας λιθόκτιστος τοίχος ( ξερολιθιά ) στη θέση Καπετανιάνικα στο στενό του Αλμυρού. Ο Ιμπραήμ ( 6.000 ή 8.000 ή 15.000 άνδρες - για τον μέγιστο αριθμό αναφέρονται 9000 τακτικοί , 3000 ιππείς και 3000 άτακτοι Αλβανοί και Τουρκοκρητικοί ) προσπάθησε να εισβάλει στην Μάνη απ' την βορειοδυτική πλευρά. Το περίμεναν όμως πάνω απ' την ρεματιά του Αλμυρού 3.000 - 5.000 Μανιάτες , Πελοποννήσιοι πρόσφυγες και Κρητικοί . Στο σημείο αυτό ο Ιμπραήμ δεν μπορούσε να αξιπιοιήσει ούτε τις πολυαριθμότερες μονάδες τακτικού πεζικού του , ούτε το ιππικό του.
Στις 23/6 πεζοναυτικές δυνάμεις του Ιμπραήμ κάνουν απόβαση στο Διρό για αντιπερισπασμό και κατευθύνονται προς Πύργο Διρού , Χαριά και Αρεόπολη . Τους αντιμετωπίζουν όμως γενναία λίγοι άνδρες , γέροντες, ιερείς και γυναικόπαιδα μέχρι να φθάσουν ενισχύσεις απ' τον Αλμυρό. Οι Αιγύπτιοι προχωρούσαν συντεταγμένα και δεν έβλεπαν από που τους έρχονταν τα πυρά , ενώ έφαγαν και πολύ χρόνο μπροστά σε οχυρωμένους πύργους. Έτσι , στις 25/6 , πρόφτασαν και συγκεντρώθηκαν 900 Μανιάτες απ' τ' Αλμυρό ( όπου η μάχη τέλειωσε στις 24/6 ) και επιτέθηκαν κατά των Αιγυπτίων και τους έριξαν στην θάλασσα. Τους κυνήγησαν και μέσα στο νερό. Μάλιστα μια Μανιάτισσα είχε αρπάξει έναν Αλβανό που κολυμπούσε και του ζητούσε αποζημίωση για τα σπαρτά που της έκαψαν .
Οι απώλειες των Τουρκοαιγυπτίων ήταν 440 - 600 νεκροί στις μάχες και 700 πνιγμένοι ( δεν ήξεραν μπάνιο ) στο Διρό. Αναφέρονται και 130 τραυματίες και 85 αιχμάλωτοι. Οι απώλειες Ελλήνων ήταν 12 νεκροί και 9 τραυματίες.

Αύγουστος 1826 : Ο παπα-Πανάγος Ρούσσος ήταν ένας Μανιάτης ιερέας που πολέμησε στην μάχη της Βέργας του Αλμυρού. Τον Αύγουστο του 1826 οχυρώθηκε στον πύργο του Μαχμούτμπεη στον κάμπο των Αμυκλών με 30 εθελοντές και αντιμετώπισαν αιγυπτιακές επιθέσεις για 12 ημέρες. Όσοι επέζησαν , έκαναν έξοδο και διέφυγαν. Ο ηρωικός ιερέας δεν ήταν μεταξύ των επιζώντων.


26/81826 - 29/8/1826 Μάχη Πολυάραβου. Ο Ιμπραήμ ( 12.000 άνδρες ) προσπαθεί να εισβάλει στην Μάνη απ' την βορειοανατολική πλευρά. Διεισδύει αρκετά βαθιά , παρακάμπτει το Μαραθονήσι/Γύθειο , καίει το Μαυροβούνι και φτάνει ως Μηνιάκοβα ( Καρυούπολη ), Καυκή , Νιοχώρι, Τσεροβά, Σκουτάρι και Παρασυρό. Εκεί σταμάτησε και αποφάσισε τελικά μέσω Δεσφίνας και Πολυαράβου να προχωρήσει στην Δυτική Μάνη. Πέρασε απ' τους ηρωικούς υπερασπιστές της Δεσφίνας και έφτασε στον Πολυτζάραβο ( Πολυάραβο ). Δυνατή μάχη δόθηκε εκεί στις 28/8. Αρχικά οι Μανιάτες ήταν μόλις 100. Γρήγορα όμως συγκεντρώθηκαν 2.000 "Σπαρτιάτες" και Κακαβούληδες και υπερίσχυσαν του εχθρού τρέποντάς τον σε φυγή. Οι απώλειες των Τουρκοαιγυπτίων ήταν 200 - 830 νεκροί ( πολλοί χάθηκαν , αποκόπηκαν , περικυκλώθηκαν και γι' αυτό οι τόσες απώλειες ) και 50 αιχμάλωτοι. Οι απώλειες των Ελλήνων ήταν 25 νεκροί και 15 τραυματίες.


Ο Ιμπραήμ καταστρέφει την Πελοπόννησο. Πολλοί απελπισμένοι προσκυνούν.

24/6/1827 : Ο Ιμπραήμ προσπαθεί να καταλάβει το μοναστήρι Μέγα Σπήλαιο έξω απ' τα Καλάβρυτα. Αποτυγχάνει , αφού τον αποκρούουν οι μοναχοί του μοναστηριού με τους Πετμεζαίους και τον Φωτάκο.

Οι Μεσσήνιοι δεν προσκυνούν. Ο Ιμπραήμ κατστρέφει τον κάμπο της Μεσσηνίας, κόβει χιλιάδες ελαιόδενδρα , συκιές , μουριές κ.α. Σειρά παίρνει ο κάμπος της Ηλείας.

8/10/1827 : Ναυμαχία του Ναβαρίνου.

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Σύμφωνα με την πρώην σύζυγο του, ο Μ. Μπότσαρης ήταν Αλβανίτης.

[Adminović]

Σύμφωνα με την πρώην σύζυγο του, ο Μ. Μπότσαρης ήταν Αλβανίτης.

Όλο το σόι ήταν Αλβανίτες και ήταν πρωτοπαλίκαρα του -επίσης Αλβανού- Αλή Πασά, που τους έστελνε να χτυπάνε τους αρματολούς της Θεσσαλίας.

[Τλαξκαλτέκος]

Σύμφωνα με την πρώην σύζυγο του, ο Μ. Μπότσαρης ήταν Αλβανίτης.

Όλο το σόι ήταν Αλβανίτες και ήταν πρωτοπαλίκαρα του -επίσης Αλβανού- Αλή Πασά, που τους έστελνε να χτυπάνε τους Κροάτες αρματολούς της Θεσσαλίας.

[Adminović]

Όλο το σόι ήταν Αλβανίτες και ήταν πρωτοπαλίκαρα του -επίσης Αλβανού- Αλή Πασά, που τους έστελνε να χτυπάνε τους Κροάτες αρματολούς της Θεσσαλίας.

Δεν ήταν μόνο Κροάτες ή Σέρβοι. Βλάχοι ήταν οι περισσότεροι.

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Ζοζέφ Μπαλέστ: Γάλλος λογαχός του πεζικού, τον οποίο είχε γνωρίσει ο Δημήτριος Υψηλάντης στην Τεργέστη. Αντίθετα με τους περισσότερους εθελοντές, ο Μπαλέστ μιλούσε με άνεση τα ελληνικά και ήξερε αρκετά καλά τι τον περίμενε. Είχε μεγαλώσει στα Χανιά ο πατέρας του ήταν Γάλλος έμπορος και η μητέρα του Ελληνίδα κι είχε πολεμήσει στο στρατό του Ναπολέοντα. Στην προσπάθειά του να εδραιώσει την ηγεσία της επανάστασης στη νότια Πελοπόννησο υπό την αιγίδα της Φιλικής Εταιρείας, ο Υψηλάντης έχρισε τον Μπαλέστ συνταγματάρχη και τον διέταξε να φτιάξει μια μονάδα τακτικού στρατού με πυρήνα τους εθελοντές στην Καλαμάτα, έτσι ώστε να έχει ο πρίγκιπας τους δικούς του στρατιώτες και να απεξαρτηθεί από τους Έλληνες καπετάνιους. Τα πράγματα ξεκίνησαν καλά. Οι πεντακόσιοι άντρες του συντάγματος του Μπαλέστ φορούσαν τις μαύρες στολές της Εταιρείας, είχαν τουφέκια με ξιφολόγχη κι έφεραν τον φοίνικα για σύμβολό τους. Εκπαιδεύτηκαν σκληρά στις τεχνικές του γαλλικού πεζικού και είχαν μια πρώτη επιτυχία όταν, τον Αύγουστο, απώθησαν μια απόπειρα αποβίβασης του τουρκικού στόλου κοντά στην Καλαμάτα. Ωστόσο αυτή η νίκη προκάλεσε το φθόνο και την ανησυχία των και πετάνιων, που άρχισαν να διαδίδουν φήμες ότι ο Υψηλάντης είχε έρθει για να κάνει δικτατορία με την υποστήριξη μιας ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης. Από τα τείχη της Τριπολιτσάς οι Τούρκοι κορόιδευαν τους Έλληνες: «Τώρα θα σας κάνουν στρατιώτες των Φράγκων, θα ντύνεστε σαν κι αυτούς, και θα 'στε πιο σκλάβοι από ποτέ».

Το πείραμα για τη συγκρότηση τακτικού στρατού –που πάντα ενυπήρχε στα σχέδια της Εταιρείας– έτυχε άριστης καθοδήγησης και τα απομνημονεύματα κάποιων συμμετεχόντων μιλούν εγκωμιαστικά για τον Μπαλέστ και τις ικανότητές του. Δεν είχε όμως επιμελητειακή υποστήριξη κι έπασχε από μια μοιραία αδυναμία: σε αντίθεση με τους αρχηγούς των μοραΐτικων σωμάτων, ο Δημήτριος Υψηλάντης δεν είχε τα χρήματα και τα εφόδια που χρειάζονταν για να κρατήσει τους άντρες του. Ήδη από τα μέσα Ιουλίου ανακοινώθηκε στους εθελοντές του ότι θα έπρεπε να φέρουν δικά τους όπλα κι ότι δεν θα μπορούσαν να περιμένουν τακτικό μισθό. Με το τέλος του καλοκαιριού, είχε γίνει φανερό πόσο εύθραυστη ήταν η κατάστασή τους. Όταν ένας νεοφερμένος Ιταλός αξιωματικός έφτασε στην Τριπολιτσά λίγο μετά την άλωση της πόλης και συνάντησε κάποιους Ευρωπαίους αξιωματικούς του Μπαλέστ ξαφνιάστηκε από τα φθαρμένα ρούχα και την ασθενική τους όψη. Για τα δεινά τους, πολλοί από τους άντρες του Μπαλέστ έριχναν το φταίξιμο στον Κολοκοτρώνη – ο οποίος δεν έκρυβε την αντιπάθειά του για τους τακτικούς. Ο Μπαλέστ έφτασε στο σημείο να προτείνει μυστικά να τον σκοτώσουν: «Καμία επανάσταση δεν μπορεί να πετύχει χωρίς να χυθεί αίμα», είπε στον Υψηλάντη:

Ο λαός σας αγαπά όλοι οι Ευρωπαίοι είναι μαζί σας. Βλέπετε πώς σας φέρεται ο Κολοκοτρώνης από τότε που καταλήφθηκε η Τριπολιτσά, όπου τα λεφτά που πήρε θα αρκούσαν για να ελευθερωθεί η Ελλάδα. Τώρα είναι η ώρα: δώστε μου μόνο την άδεια και, προτού ξημερώσει, ο Κολοκοτρώνης και οι φρουροί του θα είναι παρελθόν. Θα πάρετε στην κατοχή σας τα πλούτη του Κολοκοτρώνη θα απαλλάξετε τον κόσμο από έναν αχρείο και θα έχετε τη δύναμη να φτιάξτε στρατό και να εξασφαλίσετε την ανεξαρτησία της πατρίδας σας.

Ο Υψηλάντης δίστασε να κάνει ένα τόσο δραστικό βήμα και αρνήθηκε. Αλλά ήταν δύσκολο ν' αντικρούσει κανείς το βασικό επιχείρημα του Μπαλέστ, ότι οι μόνοι άντρες στους οποίους μπορούσε να βασίζεται ο πρίγκιπας ήταν οι τετρακόσιοι πεινασμένοι που διοικούσε ο ίδιος. Έχοντας χάσει το σεβασμό του Κολοκοτρώνη, ο Υψηλάντης άρχισε τώρα να χάνει και το σεβασμό των αντρών του. Το σύνταγμα του Μπαλέστ πήρε μέρος σε άλλες δύο επιχειρήσεις: μια αποτυχημένη απόπειρα εξ εφόδου κατάληψης του Ναυπλίου τον Δεκέμβριο κι έπειτα μια πιο πετυχημένη έφοδο στο κάστρο του Ακροκορίνθου. Κι εκεί όμως οι καπετάνιοι και οι ομάδες τους τούς ανάγκασαν να παραιτηθούν από τα λάφυρα. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Μπαλέστ. Πήρε πολλούς από τους άντρες που του απέμεναν και πήγαν στην Κρήτη, όπου σκοτώθηκε πολεμώντας λίγους μήνες αργότερα. Λέγεται ότι το κομμένο κεφάλι του κρεμόταν από την άκρη του καταρτιού της οθωμανικής ναυαρχίδας την άνοιξη του 1822, όταν ο Κανάρης, ο μπουρλοτιέρης από τα Ψαρά, την τίναξε στον αέρα έξω από τη Χίο.