Κύπρος

[Τλαξκαλτέκος]

Αυγουστής Ευσταθίου (1934-2022)
του Πέτρου Παπαπολυβίου
https://papapolyviou.com/2022/08/01/avg ... x69hayLqOg

Απεβίωσε σήμερα το απόγευμα, (1η Αυγούστου 2022), ο Αυγουστής Ευσταθίου, αγωνιστής της ΕΟΚΑ, που είχε την τύχη και το προνόμιο να είναι μέλος της ανταρτικής ομάδας του Γρηγόρη Αυξεντίου και να τον συντροφέψει στις τελευταίες του ώρες στο κρησφύγετο του Μαχαιρά, στις 3 Μαρτίου 1957.

Η ιστορία του Αυγουστή Ευσταθίου, παρουσιάζει από την όψη της κοινωνικής καταγωγής, μια τυπική περίπτωση νεαρού αγωνιστή της ΕΟΚΑ: Γεννημένος στην Πόλη της Χρυσοχούς, ο Ευσταθίου ήταν 21 ετών όταν ξέσπασε ο απελευθερωτικός αγώνας. Μέλος φτωχικής πολυμελούς αγροτικής οικογένειας, γεννήθηκε το 1934 σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες, τότε, περιοχές της Κύπρου. Σε ηλικία τριών ετών έχασε τον πατέρα του και η μητέρα του πήρε τα παιδιά της και μετακόμισε στο γειτονικό χωριό Προδρόμι, όπου εργαζόταν ως εργάτρια στα χωράφια. Ο μικρός Αυγουστής μπήκε στη βιοπάλη από τα έξι του χρόνια, αναζητώντας ένα μικρό μεροκάματο που θα μπορούσε να βοηθήσει την οικογένειά του. Έτσι τους βρήκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940, όπου ο εξάχρονος Αυγουστής Ευσταθίου, βλέποντας τον παλλαϊκό συναγερμό με την προσφορά χρημάτων και χρυσαφικών υπέρ της Ελλάδας, μη έχοντας τι άλλο να δώσει, πρόσφερε το χιλιομπαλωμένο του σακάκι, με όλη την αγνότητα της παιδικής του ψυχής. Ήταν η πρώτη του προσφορά για την πατρίδα.

Στα επτά του χρόνια, ο δάσκαλός του, ο γνωστός λογοτέχνης Άντης Περνάρης (ψευδώνυμο του Ανδρέα Παυλίδη) συμπόνεσε τον Αυγουστή και προσφέρθηκε να τον υιοθετήσει. Του δόθηκε έτσι η ευκαιρία να γνωρίσει στη Λευκωσία τη ζωή σε μια οικογένεια με οικονομική άνεση και υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Όμως, του έλειπε η μάνα του και δεν άντεξε μακριά της. Επέστρεψε κοντά της, στο Προδρόμι, και συνέχισε να μοιράζεται την φτώχια της. Όταν τελείωσε το Δημοτικό, γύρισε ξανά και οριστικά στη Λευκωσία. Στην πρωτεύουσα, όπου ζούσαν και τα μεγαλύτερα αδέλφια του, όπως συνηθιζόταν για τα δωδεκάχρονα παιδιά που έψαχναν να «μάθουν τέχνη» εγκαταλείποντας τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των χωριών τους, ο Αυγουστής βίωσε μια άλλη σκληρή όψη της κοινωνικής πραγματικότητας της εποχής. Εργάστηκε ως μαθητευόμενος, για ένα πιάτο φαΐ δηλαδή, σε διάφορους μαστόρους και εργοδότες (σε καρεκλά, σε ποδηλατά, σε καφενεία – ταβέρνες). Ως «τσιράκι» μπόρεσε να συγκεντρώσει ελάχιστα χρήματα μόνο από τα φιλοδωρήματα στην ταβέρνα, όμως δέχθηκε ταπεινώσεις και σωματική βία από τα αφεντικά του, που σημάδεψαν τη ζωή του.

Μεγαλώνοντας ο Αυγουστής Ευσταθίου στους δρόμους της μεταπολεμικής Λευκωσίας, στη δεκαετία που προηγήθηκε του αγώνα της ΕΟΚΑ, και αφού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το νυκτερινό σχολείο για να εργάζεται περισσότερες ώρες, κατάφερε σιγά – σιγά τα πρώτα του πετυχημένα επαγγελματικά βήματα. Αφού άρχισε πρώτα να πουλά πατατάκια (τσιπς), στη συνέχεια «πρόσεξε ότι υπήρχε αρκετή πελατεία στα σάντουιτς» και σταδιακά κατάφερε να επιβληθεί «ως ο καλύτερος σαντουιτσής στο ρόστο» στη Λευκωσία!

Όμως, δεν θα εξελισσόταν σε πετυχημένο και ευρηματικό επιχειρηματία. Στις 21 Δεκεμβρίου 1954, ενώ πουλούσε σάντουιτς με το τρίτροχο ποδήλατό του έξω από κινηματογράφο της Λευκωσίας, βρέθηκε στο κέντρο άγριας σύγκρουσης της Αστυνομίας με νεαρούς διαδηλωτές, που διαμαρτύρονταν για την αποτυχημένη έκβαση της πρώτης ελληνικής προσφυγής για το Κυπριακό στον ΟΗΕ. Υπακούοντας σε μια αυστηρή εσωτερική προτροπή, έκλεισε το «κινητό κατάστημα σάντουιτς» και πήρε μέρος στις συμπλοκές. Έχοντας μεγαλώσει στους δρόμους, πρωταγωνίστησε στον πετροπόλεμο. Η συνέχεια αναμενόμενη: Τον αναγνώρισε ένας «παθών» Αστυνομικός, και καταδικάστηκε, με άλλους πέντε, σε δύο μήνες φυλάκιση για «οχλαγωγία». Την Εισαγγελία εκπροσώπησε στη δίκη ο Ραούφ Ντενκτάς.

Στη φυλακή έμεινε δύο μήνες (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1955). Μαζί με τους καταδικασθέντες στη Λεμεσό και στην Πάφο για ανάλογες διαδηλώσεις, ήταν οι πρώτοι πολιτικοί κατάδικοι του 1955. Μετά την αποφυλάκισή του επέστρεψε και πάλι στην καθημερινότητα του πλανόδιου πωλητή, μέχρι την 1η Απριλίου 1955, όταν οι πρώτες εκρήξεις και τα φυλλάδια της ΕΟΚΑ συγκλόνισαν τους νέους της Κύπρου. Μπήκε στην ΕΟΚΑ στα τέλη Ιουνίου 1955. Η μύηση του ήρθε με δική του πρωτοβουλία: Κλήθηκε να μεταφέρει το μήνυμα για τη σύλληψη ενός αγωνιστή της ΕΟΚΑ και ζήτησε ο ίδιος να γίνει μέλος της οργάνωσης.

Οι πρώτες του αποστολές ήταν να συνοδέψει, ως οδηγός αυτοκινήτου, μια ομάδα μαθητών Γυμνασίου για να γράψουν συνθήματα στο δρόμο για τη Λάρνακα και η τοιχοκόλληση φυλλαδίων. Ακολούθησε η «προαγωγή» του στις ομάδες κρούσης, με πρώτη αποστολή τη ρίψη χειροβομβίδων εναντίον Βρετανών στρατιωτών στο κέντρο της πρωτεύουσας. Τις επόμενες βδομάδες τοποθετήθηκε στο Εκτελεστικό, και του ανατέθηκε η πρώτη αποστολή, χωρίς να είχε πυροβολήσει ποτέ στη ζωή του. Όπως ήταν επόμενο, δεν τα κατάφερε, αφού δεν είχε καν απασφαλίσει το πιστόλι του… Μετά την πρώτη του επιτυχή εκτέλεση, βγήκε στο βουνό και στα μέσα Δεκεμβρίου 1955, στα Λαγουδερά, συνάντησε τον Αυξεντίου.

Ο Αυγουστής Ευσταθίου έγινε ο «Ματρόζος» της ομάδας Αυξεντίου, ύστερα από τη σχετική «βάπτιση» από τον Νίκο Σπανό, φοιτητή της Φιλοσοφικής, που είχε διακόψει τις σπουδές του για να πολεμήσει με την ΕΟΚΑ. Ήταν η περίοδος που η ομάδα Αυξεντίου βρισκόταν στην περιοχή Πιτσιλιάς και συνεχώς δεχόταν νέα μέλη, με αποτέλεσμα να φτάσει, στα μέσα Ιανουαρίου 1956, τους δεκαέξι – δεκαεπτά αντάρτες. Ο «Ματρόζος» ήταν ένας από τους πιο νεαρούς αντάρτες της ομάδας και δέθηκε συναισθηματικά με τον «Μάστρο του», τον Αυξεντίου, τον οποίο ακολούθησε για δεκαπέντε μήνες.

Ο ανταρτικός βίος έκρυβε πολλές βασανιστικές κακουχίες για τους αγωνιστές. Παράλληλα, υπήρχαν και οι ώρες της εκπαίδευσης, και σπανιότερα και οι ώρες διασκέδασης. Τον Μάρτιο του 1956, απέναντι από τη Μονή Μαχαιρά, οι αντάρτες του Αυξεντίου, όπως οι κλέφτες του 1821, έστησαν γλέντι και χόρεψαν, με τη συνοδεία ενός καλλίφωνου αντάρτη, καλαματιανό και τσάμικο. Ανάλογο γλέντι έγινε και στον Αγρό, τα Χριστούγεννα του 1956, στο σπίτι του Παπαχριστόδουλου, όπου ο Αυξεντίου επέτρεψε στους άνδρες του να πιουν και ένα ποτήρι κρασί, λόγω της ημέρας.

Ο Αυγουστής Ευσταθίου έζησε τις τελευταίες ώρες του Αυξεντίου, την ειλημμένη απόφασή του για το ότι «έπρεπε να πεθάνει», την αυστηρή διαταγή προς τους άνδρες του να παραδοθούν, τις ώρες της μάχης, τις ώρες αναμονής του θανάτου όταν γύρισε κι αυτός στη σπηλιά του Μαχαιρά, τις ανθρώπινες στιγμές του αρχηγού του, την άδειά του για ένα τελευταίο τσιγάρο, το όραμα του Αυξεντίου για την ελευθερία και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, τα τελευταία του λόγια: «μεν φοβάσαι, Ματρόζο, μεν φοβάσαι»… Ευτύχησε, δηλαδή, να ζήσει από κοντά και να πάρει μέρος σε μια από τις μεγαλύτερες πράξεις αυτοθυσίας και ηρωισμού στη νεότερη κυπριακή ιστορία, τον θάνατο του «μάστρου» του. Είχε, επίσης, το φρικτό προνόμιο, καψαλισμένος, τραυματισμένος και τσακισμένος ψυχικά από τη φωτιά και τις εκρήξεις, να υποχρεωθεί από τους Βρετανούς να ξαναμπεί στο κρησφύγετο και να δει και να ακουμπήσει πρώτος ό,τι είχε απομείνει από το καρβουνιασμένο και ακρωτηριασμένο σώμα του Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου, «ενός φτωχόπαιδου 29 χρονώ, απ’ το χωριό Λύση, οδηγού ταξί στο επάγγελμα, πούμαθε στη μεγάλη σχολή του αγώνα, τόσα μόνο γράμματα που φτιάχνουν τη λέξη “Ελευθερία”».

Το 2012 εκδόθηκε το βιβλίο του, με τίτλο «Αυγουστής Ευσταθίου. Ο Ματρόζος της ΕΟΚΑ και της Κύπρου», από τις εκδόσεις Επιφανίου, σε επιμέλεια του Λεμεσιανού φιλόλογου Ανδρέα Μακρίδη. Είχα την τιμή να γράψω την Εισαγωγή στο βιβλίο (σσ. 7-21). Θα κρατάω πάντα με χαμόγελο στη μνήμη μου, πώς θύμωνε όταν με άκουγε να απαγγέλλω τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου για «το φτωχόπαιδο 29 χρονώ, απ’ το χωριό Λύση» και με διόρθωνε ότι ο Αυξεντίου «είχεν περιουσία, δεν ήταν φτωχός». Κι ας προσπαθούσα να του εξηγήσω τα «περί ποιητικής αδείας»…

Καλό σου ταξίδι, Αυγουστή. Εσύ, σίγουρα ήσουν από τα χιλιάδες φτωχόπαιδα που μέσα από τον αγώνα της ΕΟΚΑ αποκτήσατε ταυτότητα, περηφάνεια και σκοπό στη ζωή σας.


Ο Αυγουστής Ευσταθίου μετά τη μάχη του Αυξεντίου στον Μαχαιρά, 3 Μαρτίου 1957

[Τλαξκαλτέκος]

1974 Μαρτυρίες & Τεκμήρια
Christou Odysseas
https://www.facebook.com/groups/Cyprus1 ... .Evidences


https://www.facebook.com/groups/Cyprus1 ... 651901599/



https://www.facebook.com/groups/Cyprus1 ... 211945443/

[Τλαξκαλτέκος]

Λάπηθος, 6/7 Αυγούστου 1974
Πέτρος Παπαπολυβίου
https://papapolyviou.com/2022/08/06/lap ... stou-1974/

Συμπληρώνονται σήμερα, 6 Αυγούστου 2022, 48 χρόνια από την κατάληψη των κωμοπόλεων Λαπήθου και Καραβά από τον τουρκικό στρατό εισβολής. Η κατάληψη των δύο μεγάλων κωμοπόλεων της επαρχίας Κερύνειας έγινε στη διάρκεια της «εκεχειρίας» που υποτίθεται επέβαλε και επόπτευε ο ΟΗΕ από τις 22 Ιουλίου 1974. Και κατόπιν απέλπιδος μάχης, με δεκάδες πεσόντες και αγνοούμενους μονάδων της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ. Την κατάληψη των δύο κωμοπόλεων ακολούθησαν συλλήψεις, όργιο λεηλασιών και καταστροφών και δεκάδες εκτελέσεις, στρατιωτών και αμάχων. Έχω γράψει παλαιότερα, στην ανάλογη επέτειο του 2014 για τον μακρύ κατάλογο των πεσόντων, δολοφονηθέντων γερόντων αμάχων και αγνοουμένων της Λαπήθου, 91 συνολικά. βλ.

https://papapolyviou.com/2014/08/06/tis ... stou-1974/

Ένας από τους πρώτους δολοφονηθέντες στους δρόμους της Λαπήθου από τον τουρκικό στρατό εισβολής ήταν ο ογδονταδυάχρονος Αρέστης Ππακτάουρος (Αγγειοπλάστης), που κατοικούσε στην ενορία του Αγίου Μηνά της Λαπήθου, κοντά στο Γυμνάσιο Λαπήθου.

Τον Νοέμβριο του 2020 ο Οδυσσέας Χρίστου, ένας συμπατριώτης μας που έχει αφιερωθεί τα τελευταία χρόνια στην τεκμηρίωση των εγκλημάτων πολέμου του 1974, μέσα από μια υποδειγματική και συστηματική μελέτη τεράστιου όγκου φωτογραφικών πηγών που εντοπίζει μέσω διαδικτύου, έφερε στο φως από τουρκική ιστοσελίδα δυο φωτογραφίες από τη Λάπηθο των πρώτων ωρών ύστερα από την είσοδο των τουρκικών στρατευμάτων.

Είναι 7 Αυγούστου 1974 και πέντε γέροντες, τρεις γυναίκες και δύο άνδρες, έχουν υποχρεωθεί να βαδίζουν κάτω από τον Αυγουστιάτικο ήλιο για εκατοντάδες μέτρα, από τα σπίτια τους μέχρι την παραλία της Λαπήθου και αντίστροφα. Οι Τούρκοι στρατιώτες τους χρησιμοποίησαν ως ανθρώπινη ασπίδα για εντοπισμό πιθανών ναρκοπεδίων από την Εθνική Φρουρά στους δρόμους της Λαπήθου. Στις φωτογραφίες που αναδημοσίευσε και σχολίασε ο Οδυσσέας Χρίστου (έγινε και σχετικό ρεπορτάζ από τον Βάσο Βασιλείου, στον «Φιλελεύθερο» εκείνων των ημερών) διακρίνεται πίσω αριστερά ο λεβεντόγερος Ππακτάουρος. Είναι ο υψηλότερος γέροντας με το πλουσιότερο μουστάκι. Όπως μπορούν να αναγνωρίσουν εύκολα οι κάτοικοι του Καραβά και της Λαπήθου, ακόμη και οι μικροί γυμνασιόπαιδες εκείνων των χρόνων, όπως ο γράφων, οι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί στο γεφύρι του «Βαθυρκάκα», δίπλα από το Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου, που χωρίζει τη Λάπηθο από τον Καραβά.

Μερικές εκατοντάδες μέτρα από το παραπάνω τοπίο, ίσως μερικά λεπτά ύστερα από τη συγκεκριμένη φωτογράφιση ο Αρέστης Ππακτάουρος κουράστηκε και κάθισε να ξεκουραστεί. Ένας Τούρκος στρατιώτης τον κτυπούσε για να σηκωθεί. Σύμφωνα με μια μαρτυρία, ο Λαπηθιώτης ηλικιωμένος αντέτεινε: «Παίξε με, ρε πεζεβέγκη, να τελειώνουμε». Κάτι που ο ένστολος εισβολέας έπραξε ακαριαία…

Ο Αρέστης Ππακτάουρος εκτελέστηκε εν ψυχρώ, πίσω από το Γυμνάσιο Λαπήθου, πολύ κοντά στο σπίτι του από τον τουρκικό στρατό εισβολής στις 7 Αυγούστου 1974. Παρούσα στην εκτέλεση και η σύζυγός του, Κατερίνα. (Διακρίνεται στη φωτογραφία 2, πρώτη αριστερά, μπροστά από τον σύζυγό της). Το σώμα του τάφηκε πρόχειρα από άλλους Λαπηθιώτες εγκλωβισμένους. Ένας άλλος Λαπηθιώτης εγκλωβισμένος, ο Ν.Α., σε μαρτυρία του (9-10-1975) αναφέρει ότι μερικές μέρες αργότερα «έριξεν χώμα για να ταφεί καλύτερα, επειδή φαινόντουσαν τα πόδια του»… Και συνεχίζει: «Ακούσαμεν ότι εφονεύθη υπό Τούρκων διότι ως σωματώδης δεν ήτο εύκολον να περπατήση…» Οι δύο φωτογραφίες αποτελούν τεκμήρια της ανάμειξης του τουρκικού στρατού το 1974 σε εγκλήματα πολέμου στην Κύπρο.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο: 1974 Μαρτυρίες & Τεκμήρια

https://www.facebook.com/groups/Cyprus1 ... .Evidences

Στο πλαίσιο της έρευνας του Οδυσσέα Χρίστου με τίτλο «Γεωχρονική τεκμηρίωση γεγονότων 1974».

Το κείμενο, μαζί με τις θερμές μου ευχαριστίες στον Οδυσσέα Χρίστου για την πολύχρονη έρευνά του, χωρίς καμιά στήριξη από τον κρατικό μηχανισμό και την ημικατεχόμενη πολιτεία μας, αφιερώνεται στη μνήμη όλων των αμάχων που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ στη διάρκεια της τουρκικής εισβολής. Και ειδικότερα των ανήμπορων να περπατήσουν, εγκλωβισμένων κατοίκων των κατεχόμενων χωριών μας, που αποτελούν μια ευδιάκριτη ομάδα ανάμεσα στους μάρτυρες – αθώα θύματα της τουρκικής εισβολής.



Φωτογραφία 1

Φωτογραφία 2

[Τλαξκαλτέκος]

Ένας «τοίχος» αλήθειας απέναντι στην τουρκική προπαγάνδα
Παραθέτω την μαρτυρία του δεκανέα Ονγκάν για έναν άγνωστο νεομάρτυρα της χριστιανικής πίστης:
https://www.huffingtonpost.gr/entry/ena ... 0c066f5278
Κώστας Μαυρίδης, Αρθρογράφος
Κώστας Μαυρίδης- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D)
15/08/2020

Η τουρκική προπαγάνδα συγκάλυψης των εγκλημάτων του 1974 συμπλέει στην Κύπρο επί δεκαετίες με την επιδίωξη εγχώριων και ξένων για απενοχοποίηση της Τουρκίας. Δείγμα της διαστροφής αποτελεί το κυπριακό φαινόμενο όπου ακραία αριστεροδέξια στοιχεία πρωτοστατούν χέρι-χέρι για χρόνια μέσω των αμερικανικο-βρετανικής χρηματοδότησης επιστρατευμένων σχεδίων (σεμινάρια, ΜΚΟ, βιβλία, έρευνες, συνεντεύξεις κ.ά.) για να «ξεπλύνουν» το κρατικά οργανωμένο τουρκικό έγκλημα. Απέναντι στην επιχείρηση συγκάλυψης των τουρκικών εγκλημάτων, ένα βιβλίο με μαρτυρίες στρατιωτών που συμμετείχαν στον στρατό εισβολής, ορθώνεται σαν αγέρωχος τοίχος αλήθειας.

Ο Roni Alasor μεγάλωσε στην περιοχή Ερζερούμ του Κουρδιστάν, ακούοντας μαρτυρίες ορισμένων που συμμετείχαν στην εισβολή στην Κύπρο. Χρόνια αργότερα διέφυγε καταδιωκόμενος στο εξωτερικό, όπου συγκέντρωσε τέτοιες μαρτυρίες στο βιβλίο του “Διαταγή: Εκτελέστε τους αιχμάλωτους!». Ομολογώ, δεν άντεξα να ξαναδιαβάσω για τους άγριους βιασμούς (π.χ. ένα κορίτσι 13-14 χρόνων σπαράζει στα χέρια του Τούρκου αξιωματικού) και τις εκτελέσεις ανυπεράσπστων ανθρώπων. Όμως, παραθέτω την μαρτυρία του δεκανέα Ονγκάν για έναν άγνωστο νεομάρτυρα της χριστιανικής πίστης:

″Κοντά στην περιοχή Κυθρέας, βρισκόταν το χωριό των δύο Ελλήνων παπάδων... Όταν φτάσαμε εκεί, συλλάβαμε 40 με 50 πολίτες, οι οποίοι δεν είχαν προλάβει να φύγουν. Ανάμεσά τους ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά. Από αυτούς ξεχωρίσαμε τέσσερις νεαρούς άντρες. Εγώ μαζί με έναν υπολοχαγό ονόματι Χαίρι και άλλους δύο λοχίες, τους πήγαμε σ′ ένα δασάκι, ένα χιλιόμετρο μακριά. Αντιστοιχούσε ένας αιχμάλωτος στον καθένα μας. Μόλις τους βγάλαμε από το αυτοκίνητο, ο υπολοχαγός σκότωσε πρώτα τον ένα από αυτούς. Μετά στράφηκε σ′ εμένα και μου είπε: ”Πρέπει να πάρουμε εκδίκηση για τις έγκυες αδελφές μας που βίασαν οι Έλληνες....” και στη συνέχεια μου ζήτησε να σκοτώσω τον δεύτερο, αφού τον ξεχώρισε από τους άλλους. Ο ‘δικός’ μου ήταν ένας ξανθός σγουρομάλλης νεαρός με γαλάζια μάτια. Αν και πριν από λίγο είδε τον άλλο συγχωριανό του να πεθαίνει, παρέμεινε ατάραχος. Τον πήγα λίγα μέτρα πιο εκεί. Ήμουν σε αδιέξοδο και αμηχανία. Ο αξιωματικός περίμενε να μας δει να γινόμαστε εκτελεστές. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Παρ′ όλα αυτά δεν μπορούσα να τον σκοτώσω εν ψυχρώ. Έψαχνα μια δικαιολογία....Τον κοίταξα στα μάτια και τον ρώτησα:

Γίνεσαι μουσουλμάνος;

Εκείνος όρθιος, στεκόταν με τα χέρια δεμένα και με κοίταζε στα μάτια. Έδειξε να κατάλαβε και σχεδόν χαμογελώντας, κούνησε δεξιά αριστερά το κεφάλι του και είπε μια λέξη άγνωστη σ′ εμένα: ”Όϊ, όϊ”. Κατάλαβα την άρνησή του. Ήταν η αφορμή που ζητούσα για να σηκώσω το όπλο μου. Για να μην πέσω στα μάτια του αξιωματικού και των συναδέλφων μου, άδειασα μια ολόκληρη γεμιστήρα πάνω του. Τώρα όμως βασανίζομαι γι′ αυτό το έγκλημα. Τα μάτια και το χαμόγελό του δεν φεύγουν ποτέ από τη σκέψη μου”.

Ως σήμερα παραμένει άγνωστος ο νεοφανής μάρτυρας του 1974 που ατάραχος είπε.”Όι, όι”.

Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S & D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο

[Τλαξκαλτέκος]

Christou Odysseas : Η εκτέλεση του Καταδρόμεα στα Πετρομούθκια
https://www.facebook.com/groups/Cyprus1 ... .Evidences

Συγκλονιστική τουρκική μαρτυρία: Η εν ψυχρώ εκτέλεση το 1974 ελληνοκύπριου λαβωμένου εθνοφρουρού

=====================================================
Νέες συγκλονιστικές φωτογραφίες του 1974 - Τούρκος στρατιώτης με το δάκτυλο στη σκανδάλη
https://www.philenews.com/koinonia/eidi ... i-skandali

Η έρευνα του Οδυσσέα Χρήστου. Αξίζει να διαβάζετε στην σελίδα του ( βλ. πρώτο σύνδεσμο )
Οι εικονιζόμενοι είναι αγνοούμενοι.






======================================
Στρατιώτης ΙΑΚΩΒΟΣ ΓΕΡΟΥΔΗΣ
ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
Το ομορφόπαιδο, αυτός ο λεβέντης στη φωτογραφία, είναι ο Ιάκωβος Γερούδης. Το 1974 ήταν 19 ετών και θα απολυόταν στις 17 Ιουλίου, έτοιμος να ξεκινήσει το όνειρο του, να σπουδάσει στην Ιατρική σχολή Αθηνών.
Τα γεγονότα όμως που ακολουθήσαν, του επιφύλασσαν μια σκληρή μοίρα. Νωρίς το απόγευμα της 22ας Ιουλίου του 1974, το όχημα το οποίο οδηγούσε, δέχθηκε τα πυρά των τούρκικων αρμάτων μάχης, κατά την προέλαση τους στη Κερύνεια. Οι επιβαίνοντες αντισυνταγματάρχης Πέτρος Αντρίκου, διοικητής του 241 ΤΠ και λοχαγός Θάσος Πετρίδης, επιχείρησαν να απεγκλωβίσουν τον Ιάκωβο, από το πληγέν όχημα. Εγκατέλειψαν την προσπάθεια όταν προσέλκυσαν περαιτέρω εχθρικά πυρά. Το προπορευόμενο εχθρικό άρμα, προέλασε περαιτέρω και διεμβόλισε πλαγιομετωπικά το όχημα, πολτοποιώντας στην συνέχεια το κεφάλι του Λεβέντη Εθνοφρουρού.
Το όχημα και η σωρός του Ιάκωβου Γερούδη φαίνονται στο ιστορικό ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους του Γεωργίου Φιλή, με τίτλο «Έτσι Προδόθηκε η Κύπρος».

[Τλαξκαλτέκος]

Συγγενείς και φίλοι αναγνώρισαν αγνοούμενο της εισβολής
https://www.facebook.com/groups/Cyprus1 ... 508088880/
https://www.alphanews.live/cyprus/sygge ... -toy-alpha

====================================================
Χάθηκαν 398 αιχμάλωτοι από τα Άδανα;
https://www.philenews.com/koinonia/eidi ... o-ta-adana
Τι απέγιναν 398 συλληφθέντες από τον τουρκικό στρατό το καλοκαίρι του 1974 αν ληφθεί υπόψιν πως η τουρκική πλευρά γνωστοποίησε τότε, πως υπήρχαν 783 φυλακισμένοι ενώ στις στρατιωτικές φυλακές των Αδάνων, όταν τις επισκέφθηκε ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός εντοπίστηκαν μόνο 385;




_______________________________________________
Κύπρος 1974: Η αναζήτηση για τον καταδρομέα που συνεχίζεται ακόμα - Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα
Φωτογραφίες από τουρκικές πηγές απεικονίζουν συλληφθέντες κατά την εισβολή - Τι λέει στο protothema.gr ο Οδυσσέας Χρίστου, διαχειριστής της σελίδας «1974 Μαρτυρίες & Τεκμήρια» στο Facebook
https://www.protothema.gr/greece/articl ... dokoumeda/

Ακριβώς 47 χρόνια από τουρκική εισβολή στην Κύπρο, την ταυτότητα ενός νεαρού Κύπριου καταδρομέα, που συνελήφθη από τουρκικό απόσπασμα, αναζητά ο ερευνητής Οδυσσέας Χρίστου με βάση δύο φωτογραφίες που έχει στα χέρια του.

Ο καταδρομέας, εκτιμάται πως η ηλικία του δεν ξεπερνούσε το 1974 τα 18 έτη, συνελήφθη τις πρώτες μέρες της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και τον εικονίζει με δεμένα μάτια και χέρια και τραυματισμένο.

Οι δύο φωτογραφίες προέρχονται από τουρκικές πηγές, η μία δημοσιεύτηκε παλαιότερα στην εφημερίδα Χουριέτ, και εντοπίστηκαν από τον ερευνητή Οδυσσέα Χρίστου, διαχειριστή της σελίδας «1974 Μαρτυρίες & Τεκμήρια» στο Facebook. Η σελίδα ασχολείται διεξοδικά με την έρευνα και τη δημοσιοποίηση ιστορικών τεκμηρίων που αφορούν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

«Πρόκειται για δύο φωτογραφίες που προέρχονται από τουρκικές πηγές. Δείχνουν έναν νεαρό Εθνοφρουρό, πιθανότητα καταδρομέα, που συνελήφθη τις πρώτες μέρες της τουρκικής εισβολής. Στην πρώτη, δείχνει τον τραυματία να δέχεται ιατρική φροντίδα, μάλλον ένεση τετάνου από κάποια τουρκοκύπρια νοσοκόμα. Έχει δεμένα τα μάτια του και φέρει τραύμα στους γλουτούς το οποίο δεν θα έπρεπε να είναι σοβαρό, με δεδομένο πως έχει τις αισθήσεις του και στέκει όρθιος» λέει στο protothema.gr ο κ. Χρίστου, τονίζοντας πως πρόκειται για προπαγανδιστική φωτογραφία που στόχο είχε να δείξει στη διεθνή κοινή γνώμη το ενδιαφέρον του τουρκικού στρατού εισβολείς για τους συλληφθέντες τραυματίες.

Η δεύτερη φωτογραφία δείχνει Τούρκους πεζοναύτες να κατεβάζουν από ένα φορτηγάκι Land Rover, με τουρκικές πινακίδες, τον Ελληνοκύπριο τραυματία. Οι Τούρκοι φέρουν πλήρη στολή με αμερικανικά κράνη, είναι μεγαλόσωμοι και δίνουν την εικόνα ενός συγχρόνου πειθαρχημένου στρατού, Ο Ε/Κ καταδρομέας, αν και τραυματίας, έχει δεμένα τα μάτια και τα χέρια του. «Ένας ξένος που θα έβλεπε τη φωτογραφία, θα έλεγε για τους Τούρκους πως πρόκειται για έναν πειθαρχημένο και ισχυρό στρατό, που συνέλαβαν έναν μικρόσωμο αλλά δυναμικό καταδρομέα τον οποίον με προφυλάξεις μεταφέρουν για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη» τονίζει ο κ. Χρίστου.

Το βασικό ερώτημα ωστόσο το οποίο δεν έχει απαντηθεί έως σήμερα, είναι η ταυτότητα του νεαρού Ε/Κ καταδρομέα και για το εάν επέστρεψε σώος στις ελεύθερες περιοχές ή συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας.

«Η έρευνα συνεχίζεται. Εξετάζουμε φωτογραφίες από της λίστες των πεσόντων και των αγνοουμένων προκειμένου να διαπιστώσουμε εάν συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτές το συγκεκριμένο πρόσωπο της φωτογραφίας» λέει Κύπριος ερευνητής, ο οποίος καλεί όποιον ή όποιαν γνωρίζει το παραμικρό για τον καταδρομέα της φωτογραφίας, να επικοινωνήσει με τη σελίδα «1974 Μαρτυρίες & Τεκμήρια» στο facebook.
https://www.facebook.com/groups/Cyprus1 ... .Evidences

[Τλαξκαλτέκος]

Σύντομη ιστορία της Κύπρου με έμφαση στην αρχαία περίοδο

Κατά τη Νεολιθική Περίοδο ( 5800 - 3000 π.Χ. για το νησί ) έχουμε τον περίφημο νεολιθικό οικισμό της Χοιροκοιτίας ( 5.800 π.Χ. ) με τις χαρακτηριστικές κυκλικές κατοικίες.

Screenshot 2023-01-05 194558.png

Οι νεολιθικοί κάτοικοι του νησιού πιστεύεται πως ήρθαν απ' την Μέση Ανατολή , ανήκαν στην λεγόμενη "μεσογειακή" φυλή, και ονομάστηκαν συμβατικά απ' τους επιστήμονες Ετεοκύπριοι , δηλαδή γνήσιοι Κύπριοι , κατά τα Ετεοκρήτες και Ετεοκαρπάθιοι.

Κατά την Ορειχάλκινη Περίοδο ( 3000 - 1050 π.Χ. ) είχαμε παραγωγή χαλκού στην Ταμασό , τους Σόλους , τη Λίμνη και την Καλαβασό.

Την 2η χιλιετία π.Χ. οι ανατολικές πηγές ( χεττιτικές κ.λπ. ) αναφέρουν το κράτος της Αλασίας που σύμφωνα με κάποιους ερευνητές ταυτίζεται με κάποιο μέρος της Κύπρου ή και ολόκληρο το νησί , ενώ σύμφωνα με άλλους ήταν κάποιο μέρος στην Συρία ή την ΝΑ Μικρά Ασία.

Την περίοδο 1600 - 1050 π.Χ. χρησιμοποιούταν στο νησί η λεγόμενη Κυπρομινωική Γραφή , συγγενική της Γραμμικής Α΄, η οποία δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί.

Οι Αχαιοί - Μυκηναίοι έφτασαν για πρώτη φορά στο νησί το 1400 π.Χ. ( κατ' άλλους το 1600 π.Χ. ή το 2000 π.Χ. ) και άρχισαν τον εποικισμό περιορίζοντας την χεττιτική και αιγυπτιακή επιρροή. Σταδιακά οι Αχαιοί ( Έλληνες ) και οι Ετεοκύπριοι άρχισαν να συγχωνεύονται.

Ένας απ' τους πρώτους βασιλιάδες της Κύπρου ήταν ο Κινύρας . Ο Κινύρας υποσχέθηκε στον Αγαμέμνονα να του στείλει 50 πλοία ως βοήθεια κατά την τρωική εκστρατεία , αλλά τελικώς έστειλε μόνο ένα πλοίο, ενώ τα άλλα 49 ήταν πήλινα ομοιώματα πλοίων ! Για να μην κακοκαρδίσει τελείως τον Αγαμέμνονα του έστειλε και έναν περίφημο θώρακα.

Μια σπουδαία Κύπρια βασίλισσα , την Δημώνασσα , αναφέρει ο Δίων ο Χρυσόστομος. Έγινε περίφημη για το νομοθετικό της έργο , το οποίο δεν δίστασε να εφαρμόσει στα ίδια της τα παιδιά , παρά την μεγάλη της θλίψη, η οποία και τελικά την οδήγησε στην αυτοχειρία. Η κόρη της διέπραξε μοιχεία και για τιμωρία την κούρεψαν γουλί και την υποχρέωσαν να γίνει πόρνη. Ένας γιος της αυτοκτόνησε και για τιμωρία τον πέταξαν άταφο έξω απ' τα όρια της πόλης. Ένας άλλος γιος της έσφαξε ένα βόδι που χρησιμοποιούταν σε αγροτικές εργασίες και για τιμωρία τον θανάτωσαν.

Ο δεύτερος ελληνικός αποικισμός στο νησί έγινε μετά τον Τρωικό Πόλεμο, κυρίως από Αρκάδες , γι' αυτό το αρχαίο αρκαδικό ιδίωμα και το αρχαίο κυπριακό ιδίωμα ήταν πολύ συγγενικά , σχηματίζοντας την λεγόμενη αρκαδοκυπριακή διάλεκτο.
Οι Αχαιοί ήρωες ίδρυσαν πόλεις , όπου η καθεμιά ήταν ανεξάρτητο βασίλειο. Ο Πράξανδρος απ' την Λακωνία ίδρυσε την Λάπηθο , ο Χαλκάνωρ * ίδρυσε το Ιδάλιο , ο Αθηναίος Δημοφών την Αίπεια , ο Αθηναίος Χύτρος τους Χύτρους, ο Σαλαμίνιος Τεύκρος την Σαλαμίνα και ο Αρκάς Αγαπήνωρ την Πάφο.

* Ίσως καταγόταν απ' τις Αμύκλες της Λακωνίας γιατί στο Ιδάλιο λατρευόταν ο Αμυκλαίος Απόλλων.

Απ' το 1000 π.Χ. άρχισαν Φοίνικες να αποικίζουν την Κύπρο και ως το 800 π.Χ. επικράτησαν στην Λάπηθο και το Κίτιο. Γνωστοί Φοίνικες βασιλιάδες της Κύπρου ήταν σύμφωνα με την παράδοση ο Άδωνις και ο Πυγμαλίων.

Το 708 π.Χ. η Κύπρος έγινε φόρου υποτελής στους Ασσυρίους.

Το 589 - 569 π.Χ. ο αιγυπτιακός στόλος υπερίσχυσε του ελληνοκυπριακού και φοινικοκυπριακού στόλου και το 560 π.Χ. η Κύπρος έγινε φόρου υποτελής στην Αίγυπτο.

Ο Αθηναίος Σόλων επισκέφτηκε τον βασιλιά της Αιπείας Φιλόκυπρο και τον συμβούλευσε να κτίσει αλλού την πόλη του. Ο Φιλόκυπρος άκουσε την συμβουλή του και ίδρυσε τους Σόλους.

Αρχαία βασίλεια της Κύπρου
( Στον βορρά υπήρχε και η Κυρήνεια που δεν απεικονίζεται στον χάρτη ).


Σπουδαίος βασιλιάς της Σαλαμίνας στην Κύπρο ήταν ο Ευέλθων. Η κακίστρω βασιλομήτωρ της πόλης Κυρήνης Φερετίμη του ζήτησε ως βοήθεια στρατεύματα για να ξαναπάρει αυτή και ο γιος της την εξουσία της πόλης. Όμως ο Ευέλθων τής έδινε όλα τα πάντα, εκτός από στρατό· κι αυτή, κάθε φορά που έπαιρνε το δώρο της, έλεγε: «Ωραίο είναι κι αυτό, ομορφότερο όμως εκείνο», να της δώσει δηλαδή το εκστρατευτικό σώμα που ζητούσε· και, καθώς σε κάθε δώρο που της χάριζε, εκείνη επαναλάμβανε αυτή τη φράση, ο Ευέλθων τής έστειλε τελευταίο δώρο, αδράχτι και ρόκα — κι από κοντά και μια τουλούπα μαλλί· η Φερετίμη επανέλαβε την ίδια φράση, και τότε ο Ευέλθων είπε πως τέτοια δώρα δίνουν στις γυναίκες, κι όχι στρατεύματα. ( Ηρόδοτος )

Το 538 π.Χ. η Κύπρος έγινε φόρου υποτελής στον βασιλιά Κύρο Β΄ της Περσίας. Ο γιος του Κύρου , Καμβύσης , νίκησε τους Αιγύπτιους ( που διεκδικούσαν μεταξύ άλλων και την Κύπρο ) το 525 π.Χ.

Τον 6ο - 4ο αι. π.Χ. ( ή τον 11ο/8ο/7ο - 3ο αι. π.Χ. ) οι Ελληνοκύπριοι και οι Ετεοκύπριοι χρησιμοποιούσαν ως γραφή ένα συλλαβικό σύστημα , το κυπριακό συλλαβάριο. Οι Κύπριοι υιοθέτησαν τον 3ο αι. π.Χ. το ελληνικό αλφάβητο και εγκατέλειψαν το κυπριακό συλλαβάριο.

Η Αμαθούς ήταν μια πόλη στη Νότια Κύπρο που κατοικούταν από Ετεοκυπρίους. Ιδρύθηκε από Ετεοκυπρίους ( ή Φοίνικες ). Πήρε το όνομά της απ' τον Αμαθούντα , γιο του Ηρακλή , ή την Αμαθούντα , μητέρα του Κινύρα.

Μέχρι τον 4ο - 3ο αι. π.Χ. οι Ετεοκύπριοι και οι Φοίνικες της Κύπρου είχαν αφομοιωθεί από τους Ελληκυπρίους.

Κατά την περσική επικυριαρχία , βασιλιάς της Σαλαμίνας της Κύπρου ήταν ο φιλοπέρσης Γόργος , δισέγγονος του Ευέλθοντος . Τον περσοτσολιά Γόργο ανέτρεψε ο αδελφός του Ονήσιλος και έθεσε την Κύπρο στο πλευρό των Ιώνων που είχαν σηκώσει την Ιωνική Επανάσταση κατά των Περσών. Ο Γόργος κατέφυγε στους Πέρσες. Απ' τις κυπριακές πόλεις μόνο οι κάτοικοι του Αμαθούντα ( που μάλλον ήταν Ετεοκύπριοι ) τάχθηκαν στο πλευρό των Περσών.

Ο Ονήσιλος πολιόρκησε τον Αμαθούντα και συγκρούστηκε με τον περσικό στρατό στην πεδιάδα της Μεσαορίας το 498 π.Χ. Όλα πήγαιναν καλά για τους Κυπρίους . Ο Ονήσιλος σκότωσε τον στρατηγό των Περσών Αρτύβιο. Αλλά στην κρίσιμη στιγμή ο τύραννος του Κουρίου Στασάνωρ ( το Κούριο ήταν αποικία Αργείων ) μεταπηδά στο πλευρό των Περσών. Τον ακολουθούν οι Σαλαμίνιοι ( ο βασιλιάς τους Γόργος ήταν με τους Πέρσες όπως έχουμε πει ) και επέρχεται σύγχυση στις κυπριακές γραμμές. Οι Πέρσες νικούν. Πέφτει νεκρός ο Ονήσιλος και ο Αριστόκυπρος , βασιλιάς των Σόλων και γιος του Φιλοκύπρου που αναφέρθηκε παραπάνω.

Ο Γόργος επανέρχεται στον θρόνο της Σαλαμίνας. Οι Πέρσες τιμωρούν τους βασιλιάδες του Μαρίου , του Ιδαλίου , της Λαπήθου κ.λπ. που βοήθησαν τον Ονήσιλο. Οι Πέρσες ισοπεδώνουν την Κύπρο. Τελευταία πέφτει η πόλη των Σόλων.

Οι ( Ετεοκύπριοι ή λιγότερο πιθανό Φοίνικες ) Αμαθούσιοι , έκοψαν το κεφάλι τον νεκρού Ονήσιλου που τους είχε πολιορκήσει , και το κρέμασαν. Όμως οι μέλισσες το έκαναν κυψέλη τους. Οι Αμαθούσιοι τότε πήραν σχετικό χρησμό απ' το Μαντείο των Δελφών , έθαψαν το κρανίο με τιμές και άρχισαν να προσφέρουν θυσίες κάθε χρόνο προς τιμή του ήρωα.

Συνεχίζεται ...

[Τλαξκαλτέκος]

( συνέχεια απ' το προηγούμενο εδώ )

Ο Σπαρτιάτης Παυσανίας και ο Αθηναίος Κίμων πραγματοποιούν επιχειρήσεις και απελευθερώνουν την Κύπρο για 30 χρόνια.

Με την Καλλίειο Ειρήνη ( 448 π.Χ. ) το νησί περνά πάλι στην κυριαρχία των Περσών ως φόρου υποτελής.

Κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο οι Φοίνικες κυριαρχούν στην Κύπρο.

Ο Ευαγόρας Α΄, απόγονος του ομηρικού ήρωα και ιδρυτή της κυπριακής Σαλαμίνος Τεύκρου και απόγονος του ήρωα Ονήσιλου , επικρατεί και διώχνει τους Φοίνικες απ' την Σαλαμίνα.

Με την Ανταλκίδειο Ειρήνη οι Αθηναίοι εγκαταλείπουν τον σύμμαχό τους Ευαγόρα Α΄ και η Κύπρος παραχωρείται στην Περσία. Ο Ευαγόρας Α΄ όμως και ο γιος του Πνυταγόρας Α΄ αντιστέκονται , έστω και μόνοι τους. Αποκρούουν τον στρατηγό Τιρίβαζο των Περσών που πολιορκεί την Σαλαμίνα. Ο κλοιός όμως στενεύει και ο Ευαγόρας αναγκάζεται να κλείσει ειρήνη με τον Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη Β΄. Ο Τιρίβαζος όμως δεν γλίτωσε την θέση του. Σύμφωνα με τον Πολύαινο ο Αρταξέρξης Β΄ έστειλε τον Ορόντη να συλλάβει τον αποτυχημένο Tιρίβαζο. Ο Ορόντης τον παρέσυρε βάζοντάς τον να κάτσει σε θρόνο που βρισκόταν πάνω από καλυμμένο λάκκο. Όταν ο Τιρίβαζος έκατσε , βυθίστηκε μαζί με την πολυθρόνα στον λάκκο. Ο Τιρίβαζος οδηγήθηκε στην Περσία και φυλακίστηκε.

Το 374 π.Χ. δολοφονείται ο Ευαγόρας Α΄ και ο γιος του Πνυταγόρας Α΄. Ανεβαίνει στον θρόνο ο δεύτερος γιος του Ευαγόρα Α΄, ο Νικοκλής , που δεν ήταν καθόλου συνετός. Σκότωσε τον κιθαρωδό Στρατόνικο που τον σατίριζε και τον κατηγορούσε. Τελικά το 361 π.Χ. ο λαός της Σαλαμίνας ανατρέπει τον Νικοκλή και ανεβαίνει στον θρόνο της Σαλαμίνας ο Ευαγόρας Β΄, εγγονός του Ευαγόρα Α΄.

Σε αντίθεση όμως με τον παππού του , ο Ευαγόρας Β΄ ήταν περσόφιλος. Οι Κύπριοι ανατρέπουν τον Ευαγόρα Β΄κι αυτός καταφεύγει στον Αρταξέρξη Γ΄. Ο λαός της Σαλαμίνας ανεβάζει στον θρόνο τον Πνυταγόρα Β΄, ανιψιό του Ευαγόρα Β΄( ή εγγονός του Ευαγόρα Α΄ κι αυτός ) . Ο Αρταξέρξης Γ΄ πολιορκεί την Σαλαμίνα. Το 346 π.Χ. ο Πνυταγόρας Β΄και ο Αρταξέρξης Γ΄ έκλεισαν ειρήνη.

Στο μεταξύ ο Αρταξέρξης Γ΄είχε διορίσει τον Ευαγόρα Β΄ σατράπη στην Φοινίκη. Αλλά ούτε οι Φοίνικες δεν τον άντεξαν και τον φυλάκισαν. Δραπέτευσε , αλλά πιάστηκε απ' τους Κυπρίους , οι οποίοι τον φυλάκισαν εκ νέου και πέθανε στις φυλακές της Σαλαμίνας.

Ο Πνυταγόρας Β΄έστειλε τον κυπριακό στόλο να βοηθήσει τον Μέγα Αλέξανδρο στην πολιορκία της Τύρου . ( Άλλοι Κύπριοι βασιλιάδες που βοήθησαν τον Μεγαλέκο ήταν ο Πασικράτης του Κουρίου , ο Πασίκυπρος των Σόλων και ο Στασίοικος του Μαρίου ). Αλώνοντας την Τύρο , ο Μέγας Αλέξανδρος εξαφάνισε το ορμητήριο του περσικού στόλου - ουσιαστικά φοινικικού , συνεπώς έθετε εκτός μάχης τους Φοίνικες/Πέρσες στο θαλάσσιο μέτωπο , γιατί μέχρι τότε αλώνιζαν στο Αιγαίο καλώντας τις ελληνικές πόλεις - κράτη να στασιάσουν ενάντια των Μακεδόνων.

Η Κύπρος λοιπόν ουσιαστικά απελευθερώθηκε το 332 π.Χ. απ' τον Μέγα Αλέξανδρο. Κατά τα ελληνιστικά χρόνια τίθεται υπό την κυριαρχία των Πτολεμαίων της Αιγύπτου. Η Ρωμαιοκρατία στην Κύπρο ξεκινά το 58 π.Χ. και μετά τη νίκη του Οκταβιανού επί της Κλεοπάτρας , η νήσος προσαρτήθηκε στο ρωμαϊκό κράτος.

Όταν ο αυτοκράτορας Τραϊανός εκστράτευσε κατά των Πάρθων , οι Ιουδαίοι της Κύπρου , της Κυρηναϊκής και της Παλαιστίνης βρήκαν την ευκαιρία και επαναστάτησαν . Η κύρια διήγηση του γεγονότος [ της εξέγερσης των Εβραίων το 115 - 116 μ.Χ. ] είναι η περίληψη της ρωμαϊκής ιστορίας του ιστορικού Δίωνα Κάσιου από Βυζαντινούς λογίους . Είναι τόσο προκατειλημμένη εναντίον των Εβραίων , ώστε δεν μπορεί να θεωρηθεί απολύτως αξιόπιστη ιστορική πηγή. (...) αναφέρεται ο απίστευτα υπερβολικός αριθμός των 240.000 νεκρών από τις ταραχές. ( Ιστορία των Ελλήνων , ΔΟΜΗ , τόμος 19 "Κύπρος" , Κεφ. 5 , σελ. 219 )

Επί Ιουστινανού Β΄( 685 ) η Κύπρος ανήκε στο Βυζάντιο, αλλά φορολογικά την είχαν μισή – μισή Βυζαντινοί και Άραβες. Σύμφωνα με αραβοβυζαντινή συνθήκη, οι Άραβες θα έδιναν στους Βυζαντινούς 365.000 χρυσά βυζαντινά νομίσματα τον χρόνο. Κάποια στιγμή όμως οι Άραβες έκοψαν δικά τους χρυσά νομίσματα και θέλησαν να πληρώσουν με αυτά τον φόρο και όχι με τα βυζαντινά νομίσματα , όπως έκαναν ως τότε. Ο Ιουστινιανός αρνήθηκε να δεχτεί το αραβικό νόμισμα, παρόλο που αυτό είχε την ίδια περιεκτικότητα σε χρυσό όπως και το βυζαντινό και άρα δεν υπήρχε ζημία για τους Βυζαντινούς, και θέλησε να μετακινήσει τους Κυπρίους στην Μικρά Ασία και τους Μαρδαϊτες του Λιβάνου στην Κύπρο. Θα το έκανε αυτό γιατί αδυνατούσε να προστατεύσει την Κύπρο από τις αραβικές επιδρομές και για να στερήσει τους Άραβες από τα κυπριακά εισοδήματα. Μετακίνησε λοιπόν τους περισσότερους Kυπρίους στην Μ.Ασία ( κυρίως στον Ελλήσποντο , Κύζικο και Βιθυνία ) ( 691 ). Έτσι η Κύπρος έμεινε σχεδόν έρημη ή με ελάχιστους κατοίκους το 691 – 698 . Το 698 , επί Τιβερίου Β΄, οι Κύπριοι από την Κύζικο επαναπατρίστηκαν ( 698 – 700 ). Κατ’ άλλη άποψη , η μετοικεσία των Κυρπίων στην Μικρά Ασία απέτυχε τελείως και δεν έγινε ποτέ λόγω τρικυμιών και επιδημίας. Γράφει ο Θεοφάνης : Ἰουστινιανὸς … τὴν Κυπρίων νῆσον ἀλόγως μετοικίσαι ἐσπούδασε … πλῆθος δὲ Κυπρίων περώντων κατεποντίσθη, καὶ ἀπὸ ἀρρωστίας ὤλοντο· καὶ οἱ λοιποὶ ἐστράφησαν εἰς Κύπρον.

Το 1184 μ.Χ. ανέλαβε πραξικοπηματικά την διακυβέρνηση της Κύπρου ο πρώην στρατηγός της Ταρσού , Ισαάκιος Κομνηνός. Επειδή όμως δεν περισυνέλλεξε κάποιους ναυαγούς του σταυροφόρου και βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου , ανάμεσα στους οποίους ήταν και η μνηστή και η αδελφή του Ριχάρδου , ο τελευταίος κατέλαβε το νησί και το πούλησε στους Λουζινιάν.

Στο νησί ακολούθησε Φραγκοκρατία - Λουζινιάν ( 1191 - 1489 ) , Βενετοκρατία ( 1489 - 1571 ) , Τουρκοκρατία ( 1571 - 1878 ) , Αγγλοκρατία ( 1878 - 1960 ) και Φαυλοκρατία ( 1960 - ως σήμερα ).

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Ξέρει κάποιος φίλος ποιανού είναι αυτή η φράση ;

Μήπως γνωρίζεις ποιος διατύπωσε πρώτος τη φράση Η Τουρκία δεν εχει ιστορία, αλλα ποινικό μητρώο;

[Perseus1966]

Ξέρει κάποιος φίλος ποιανού είναι αυτή η φράση ;

Μήπως γνωρίζεις ποιος διατύπωσε πρώτος τη φράση Η Τουρκία δεν εχει ιστορία, αλλα ποινικό μητρώο;

Ο Σαρρης δεν το είπε?