ksmyrn έγραψε:Το ιβ ον λινε
Δεν μετράει, γιατί το ίβ δεν είναι παιχνίδι. Το ίβ είναι ΔΟΥΛΕΙΑ.
ksmyrn έγραψε:Το ιβ ον λινε
Alkiviades έγραψε:Bρε βρε, ο Χιόνης
Aτελειωτες ωρες καψιματος. Ηταν το πρωτο παιχνιδι που συναντησα (και μαλλον γενικα απο τα πρωτα αν οχι το πρωτο) που ειχαν τον παραγοντα ''ηθικο'' μεσα. Αντι για ορδες απο νομιστερακια που πιου πιου εκαναν rushes μεχρι να τους τελειωσουν τα hit points, στο CC, μπορουσες να τρεψεις τον αντιπαλο σε φυγη ή να παρακολουθησεις μανιασμενους στρατιωτες να ορμανε σε απελπισμενες επιθεσεις μην λογαριαζοντας τιποτα. Καθε στρατιωτης καθε μικρης ομαδας ηταν επωνυμος, λαμβανε διακρισεις κτλ κατι που δημιουργουσε απιστευτο immersion για ενα παιχνιδι με ταπεινα isometric sprues. Eπισης τα πυρομαχικα τελειωναν και πολλες φορες απελπισμενοι υπερασπιστες θεσεων κατεφευγαν σε scavaging απο τους πεσοντες .
Kauldron έγραψε:Aτελειωτες ωρες καψιματος. Ηταν το πρωτο παιχνιδι που συναντησα (και μαλλον γενικα απο τα πρωτα αν οχι το πρωτο) που ειχαν τον παραγοντα ''ηθικο'' μεσα. Αντι για ορδες απο νομιστερακια που πιου πιου εκαναν rushes μεχρι να τους τελειωσουν τα hit points, στο CC, μπορουσες να τρεψεις τον αντιπαλο σε φυγη ή να παρακολουθησεις μανιασμενους στρατιωτες να ορμανε σε απελπισμενες επιθεσεις μην λογαριαζοντας τιποτα. Καθε στρατιωτης καθε μικρης ομαδας ηταν επωνυμος, λαμβανε διακρισεις κτλ κατι που δημιουργουσε απιστευτο immersion για ενα παιχνιδι με ταπεινα isometric sprues. Eπισης τα πυρομαχικα τελειωναν και πολλες φορες απελπισμενοι υπερασπιστες θεσεων κατεφευγαν σε scavaging απο τους πεσοντες .
Πράγματι, φοβερό παιχνίδι. Έχω παίξει το The Longest Day, και ήταν πάρα πολύ ωραίο. Και τα γραφικά του πολύ καλά, ακόμα και για σήμερα.
Συμφωνώ και για το μαντούβαλ τόταλ γουώρ, και μάλιστα τότε το έπαιζα χωρίς σχεδόν καθόλου μοντς (μοντ άρχισα να έχω από το Rome).
Αρίστος έγραψε:Oτι λεω ειναι προιον ενδελεχους μελετης και οχι φαντασιοπληξιας σαν τα φιδια που παραγουν τα εκφυλισμενα δυτικα μιντια.