Νέα από το Διάστημα

[Εσθήρ]

Μεγάλη ανακάλυψη αστρονόμων: Βρέθηκε πολύ κοντινό ηλιακό σύστημα στη Γη
25.06.2020 23:40

Το ηλιακό σύστημα έχει δύο έως τρεις εξωπλανήτες μεγαλύτερους από τη Γη
Ένα αρκετά κοντινό ηλιακό σύστημα, σε απόσταση περίπου 11 ετών φωτός από τη Γη, το οποίο διαθέτει τουλάχιστον δύο, ίσως και τρεις εξωπλανήτες, ανακάλυψε μια διεθνής ομάδα αστρονόμων. Οι εξωπλανήτες του συστήματος, οι οποίοι κινούνται γύρω από ένα ήσυχο και πολύ πιο αχνό από τον Ήλιο άστρο, τον ερυθρό νάνο GJ 887, ανήκουν στην κατηγορία της υπερ-Γαίας, καθώς έχουν κάποιες ομοιότητες με τη Γη, αλλά μεγαλύτερο μέγεθος. Οι εξωπλανήτες βρίσκονται στην φιλόξενη για ζωή ζώνη του εν λόγω άστρου, ενός από τα κοντινότερα στον Ήλιο και είναι πολύ πιθανό να είναι βραχώδεις.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Σάντρα Τζέφερς του γερμανικού Πανεπιστημίου του Γκέτιγκεν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», πραγματοποίησαν την ανακάλυψη από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο (ESO) στη Χιλή. Πρόκειται για ένα από τα κοντινότερα συστήματα πολλών πλανητών που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα. Η εγγύτητα των εξωπλανητών του τους καθιστά κατ' εξοχήν υποψήφιους στόχους για μελέτη από το μελλοντικό μεγάλο αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, τον διάδοχο του Hubble.

Οι δύο σίγουροι εξωπλανήτες Gliese 887b και Gliese 887c είναι πολύ γρήγοροι -περισσότερο και από τον Ερμή- καθώς ολοκληρώνουν μια περιστροφή γύρω από το μητρικό τους άστρο κάθε 9,3 και 21,8 μέρες αντίστοιχα (αυτή είναι η διάρκεια του έτους τους). Οι επιστήμονες βρήκαν ενδείξεις και για ένα τρίτο εξωπλανήτη με διάρκεια έτους περίπου 50 γήινων ημερών.

Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, οι δύο επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτες φαίνονται υπερβολικά καυτοί για να διαθέτουν υγρό νερό στην επιφάνεια τους, χωρίς πάντως αυτό να αποκλείεται. Όμως ο τρίτος μη επιβεβαιωμένος, που είναι πιο μακρινός, πιθανώς βρίσκεται μέσα στη φιλόξενη για ζωή ζώνη του άστρου του, το οποίο έχει τη μισή περίπου μάζα του Ήλιου μας και είναι λιγότερο δραστήριο από άλλους ερυθρούς νάνους, συνεπώς μάλλον δεν βομβαρδίζει τους πλανήτες του με ισχυρή ακτινοβολία. Η θερμοκρασία του Gliese 887c εκτιμάται σε περίπου 70 βαθμούς Κελσίου. Είναι άγνωστο αν οι δύο εξωπλανήτες διαθέτουν ατμόσφαιρα.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ειδικά αν μελλοντικές παρατηρήσεις επιβεβαιώσουν την ύπαρξη και τρίτου εξωπλανήτη, τότε το σύστημα του GJ 887 αναμένεται να γίνει στο μέλλον ένα από τα πιο μελετημένα στη «γειτονιά» μας. Η εγγύτητα του καθιστά πιθανή ακόμη και τη μελέτη της πιθανής ατμόσφαιρας των πλανητών του.

Το 2016 ανακαλύφθηκε ο κοντινότερος στη Γη εξωπλανήτης, ο οποίος έχει περίπου τη μάζα της Γης και κινείται πέριξ του κοντινότερου στον πλανήτη μας άστρου, του Εγγύτατου του Κενταύρου. Το 2018 ανακαλύφθηκε μια υπερ-Γη γύρω από το δεύτερο κοντινότερο στη Γη αστέρι, το άστρο Μπάρναρντ. Το 2019 βρέθηκε ένα σύστημα τριών πλανητών γύρω από τον ερυθρό νάνο GJ 1061, ο οποίος βρίσκεται λίγο μακρύτερα από τον GJ 887.

https://www.ethnos.gr/kosmos/112397_meg ... ima-sti-gi

[Εσθήρ]

NASA: Η Ευρώπη, ο δορυφόρος του Δία, θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή στον τεράστιο ωκεανό της

ΤοΒΗΜΑ Team
25.06.2020, 11:40

Ο τεράστιος ωκεανός νερού που πιστεύεται ότι υπάρχει στο εσωτερικό της Ευρώπης, του δορυφόρου του Δία, θα μπορούσε να είναι φιλόξενος για την ανάπτυξη ζωής.

Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει μια νέα γεωχημική μελέτη μοντελοποίησης από επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), η οποία έρχεται να ενισχύσει ήδη υπάρχουσες εκτιμήσεις.

Η Ευρώπη είναι ένα από τα μεγαλύτερα φεγγάρια στο ηλιακό σύστημά μας, και από τότε που έκαναν κοντινές σε αυτή διελεύσεις τα διαστημικά σκάφη Voyager και Galileo συλλέγοντας στοιχεία, οι επιστήμονες θεωρούν πολύ πιθανό να διαθέτει κάτω από την παγωμένη επιφάνειά της ένα βαθύ ωκεανό.

Όμως, η προέλευση και η σύνθεση του ωκεανού, καθώς και η πιθανότητα να φιλοξενεί ζωή, παραμένουν αντικείμενο συνεχιζόμενου επιστημονικού διαλόγου.

Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Μοχίτ Μελγουάνι Ντασγουάνι, οι οποίοι έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο γεωεπιστημών Goldschmidt, μοντελοποίησαν τις πιθανές συνθήκες στον ωκεανό της Ευρώπης, με βάση -κυρίως- στοιχεία από το σκάφος Galileo.

Η ύπαρξη υγρού, νερού σε ένα ουράνιο σώμα αποτελεί μια βασική -αλλά όχι τη μοναδική- συνθήκη ανάπτυξης ζωής.

Όπως είπε ο Ντασγουάνι, «η σύνθεση του ωκεανού της Ευρώπης φαίνεται να έχει ομοιότητες με τους ωκεανούς της Γης. Πιστεύουμε ότι ο ωκεανός της θα μπορούσε να είναι αρκετά φιλόξενος για τη ζωή. Η Ευρώπη είναι μια από τις καλύτερες ευκαιρίες μας να βρούμε ζωή στο ηλιακό σύστημά μας».

Πάντως, όπως διευκρίνισε ο ίδιος, «όταν λέμε ότι ένα μέρος είναι φιλόξενο για ζωή δεν εννοούμε ότι πράγματι κατοικείται, απλώς ότι διαθέτει συνθήκες που θα μπορούσαν δυνητικά να επιτρέψουν την επιβίωση ορισμένων σκληροτράχηλων μορφών ζωής, όπως ξέρουμε και από τη Γη».

Η NASA ετοιμάζει την αποστολή Europa Clipper, που θα εκτοξευτεί σε λίγα χρόνια με προορισμό το δορυφόρο του Δία και με βασικό στόχο να αναζητήσει ίχνη ζωής.

Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να υπάρχουν μικρόβια, παρόμοια με ορισμένα γήινα βακτήρια που χρησιμοποιούν διοξείδιο του άνθρακα ως πηγή ενέργειας, στον ωκεανό της Ευρώπης, ο οποίος ίσως έχει βάθος 65 έως 160 χιλιομέτρων, δηλαδή πολύ μεγαλύτερο από τους ωκεανούς του πλανήτη μας.

(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)

https://www.tovima.gr/2020/06/25/scienc ... keano-tis/

[Spark]

Μια ολόκληρη δεκαετία από εικόνες του Ήλιου έχουν συμπυκνωθεί από τη NASA και παρουσιάζονται σε ένα timelapse βίντεο διάρκειας 60 λεπτών. το περίεργο είναι η διαφορά της ενεργειακής ροής στην επιφάνεια του Ήλιου, που φαίνεται μεγαλύτερη απο το 2017 και μετά, σαν να επικρατεί ηρεμία τα τελευταία χρόνια δίχως πολλές αναταραχές

[Εσθήρ]

Πρόταση της NASA για αποστολή στον Τρίτωνα, φεγγάρι του Ποσειδώνα

Είναι πολλά τα επιστημονικά ερωτήματα που υπάρχουν όσον αφορά στον Τρίτωνα, φεγγάρι του Ποσειδώνα, καθώς το μόνο σκάφος που έχει περάσει ποτέ από τη «γειτονιά» του ήταν το Voyager 2, πριν από τρεις δεκαετίες. Οι εικόνες ήταν εντυπωσιακές, αλλά προκαλούσαν ερωτήματα, καθώς αποκάλυπταν μεγάλους, σκοτεινούς όγκους παγωμένου υλικού να εκτινάσσονται από την επιφάνειά του- αλλά ήταν άγνωστο πώς συνέβαινε αυτό. Οι εικόνες έδειχναν πως το παγωμένο τοπίο ήταν «νεαρό» ακόμα και είχε αναδυθεί ξανά και ξανά, με φρέσκο υλικό- αλλά ήταν άγνωστο το τι υλικό ήταν αυτό και από πού είχε προέλθει. Επίσης, ένα άλλο ερώτημα είναι το εξής: Πώς μπορεί να ένα αρχαίο φεγγάρι, έξι φορές πιο μακριά από τον ήλιο από ό,τι ο Δίας να είναι ακόμα ενεργό; Υπάρχει κάτι στο εσωτερικό του που να ωθεί αυτή τη δραστηριότητα;

Μία αποστολή που έχει προταθεί στο πλαίσιο του Discovery Program της NASA σκοπεύει να δώσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Αποστολή αυτή, με το όνομα Trident (Τρίαινα) είναι μία από τέσσερις για τις οποίες αναπτύσσονται concept μελέτες. Μέχρι δύο εξ αυτών θα επιλεγούν ως το καλοκαίρι του 2021 για να γίνουν πλήρεις αποστολές, με σκοπό την εκτόξευσή τους αργότερα μέσα στη δεκαετία.

Η διερεύνηση του Τρίτωνα και του πώς έχει αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου θα βοηθούσαν στην καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης των ουρανίων σωμάτων του ηλιακού μας συστήματος, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα φεγγάρι με πολλά περίεργα χαρακτηριστικά: Καθώς ο Ποσειδώνας περιστρέφεται, ο Τρίτωνας κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση- κανένα άλλο μεγάλο φεγγάρι του ηλιακού συστήματος δεν το κάνει αυτό. Επίσης, η τροχιά του Τρίτωνα βρίσκεται σε ακραία κλίση, 23 μοίρες από τον ισημερινό του Ποσειδώνα. Με διάμετρο σχεδόν 3/4 αυτής της Σελήνης, δεν βρίσκεται επίσης εκεί που θα έπρεπε να είναι, οπότε θεωρείται πως μπορεί να πρόκειται για «μετανάστη» από τη Ζώνη Κάιπερ. Ακόμη, έχει ασυνήθιστη ατμόσφαιρα: Γεμάτη με φορτισμένα σωματίδια, η ιονόσφαιρά του είναι 10 φορές πιο ενεργή από αυτήν οποιουδήποτε άλλο φεγγαριού στο ηλιακό σύστημα. Το τελευταίο αυτό χαρακτηριστικό είναι ιδιαίτερα περίεργο, γιατί γενικά οι ιονόσφαιρες φορτίζονται από ηλιακή ενέργεια, ωστόσο ο Τρίτωνας και ο Ποσειδώνας είναι μακριά από τον ήλιο (30 φορές περισσότερο από ό,τι η Γη- ο Ποσειδώνας χρειάζεται 165 γήινα χρόνια για να πραγματοποιήσει μια περιστροφή γύρω από τον ήλιο), οπότε πρέπει να υπάρχει κάποια άλλη πηγή ενέργειας. Επίσης, το κλίμα του Τρίτωνα είναι δυναμικό και μεταβαλλόμενο, με μια σταθερή ροή οργανικού υλικού, πιθανότατα αζώτου, στην επιφάνειά του.

Εάν στον Τρίτωνα υπάρχει κάποιος ωκεανός, τότε θα έδινε πολύτιμα στοιχεία σχετικά με το πώς σχηματίζονται οι εσωτερικοί ωκεανοί, ενώ θα βοηθούσε στην καλύτερη κατανόηση του πού ακριβώς μπορεί να βρεθεί νερό. Σε αυτό το πλαίσιο ένα εξερευνητικό σκάφος θα μετέφερε όργανα μέτρησης του μαγνητικού πεδίου του φεγγαριού για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει στο εσωτερικό του ωκεανός, ενώ άλλα όργανα θα μελετούσαν την ιονόσφαιρα, την πλούσια σε οργανικά στοιχεία ατμόσφαιρα και περίεργα χαρακτηριστικά της επιφάνειας. Σημειώνεται πως ο Τρίτωνας έχει μια πολύ μεγάλη ανεξερεύνηση στερεά επιφάνεια, καθώς τα στοιχεία από το Voyager 2 έχουν αποκαλύψει μόνο το 40% της επιφάνειας του φεγγαριού.

Ο τελευταίος μεγάλος στόχος μιας τέτοιας αποστολής θα ήταν να εξηγήσει το πώς η μυστηριώδης του επιφάνεια ανανεώνεται: Η επιφάνεια του Τρίτωνα είναι αξιοσημείωτα «νεαρή» από γεωλογικής άποψης (πιθανώς 10 εκατ. ετών σε ένα ηλιακό σύστημα 4,6 δισ. ετών) και δεν έχει ορατούς κρατήρες. Επίσης, διαφέρει πολύ από αυτές άλλων παγωμένων φεγγαριών.

https://m.naftemporiki.gr/story/1610527 ... -poseidona

[Εσθήρ]

Αυτα ειναι!

Κοσμικό μυστήριο: Εξαφάνιση γιγαντιαίου άστρου



Την απουσία εντός ασταθούς γιγαντιαίου άστρου σε έναν γαλαξία- νάνο αντιλήφθηκαν αστρονόμοι, χρησιμοποιώντας το Very Large Telescope (VLT) του European Southern Observatory.

Επιστήμονες θεωρούν πως αυτό μπορεί να υποδεικνύει ότι το άστρο έγινε λιγότερο φωτεινό και εν μέρει καλυμμένο από σκόνη. Μια εναλλακτική εξήγηση είναι ότι κατέρρευσε σε μαύρη τρύπα χωρίς να παράξει σουπερνόβα. «Εάν ισχύει, θα είναι ο πρώτος απευθείας εντοπισμός ενός τέτοιο τερατώδους άστρου που “πεθαίνει” με αυτόν τον τρόπο» είπε ο επικεφαλής των ερευνητών, Άντριου Άλαν, διδακτορικός στο Trinity College Dublin στην Ιρλανδία.

Μεταξύ του 2001 και του 2011, διάφορες ομάδες αστρονόμων μελέτησαν το μυστηριώδες γιγαντιαίο άστρο, στον γαλαξία Kinman Dwarf, και οι παρατηρήσεις τους υπέδειξαν πως ήταν σε ύστερο στάδιο της εξέλιξής του. Ο Άλαν και οι συνεργάτες του στην Ιρλανδία, τη Χιλή και τις ΗΠΑ ήθελαν να μάθουν περισσότερα για το πώς τα πολύ μεγάλα άστρα «πεθαίνουν», και αυτό στον Kinman Dwarf φαινόταν ιδανικό. Ωστόσο, όταν έστρεψαν προς αυτό το VLT, το 2019, δεν ήταν σε θέση να βρουν τα χαρακτηριστικά του ίχνη: «Αντ'αυτού, εκπλαγήκαμε όταν είδαμε πως το άστρο είχε εξαφανιστεί» σημείωσε ο ίδιος, που ηγήθηκε έρευνας η οποία δημοσιεύτηκε στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

Σε απόσταση περίπου 75 εκατομμυρίων ετών φωτός μακριά, στον αστερισμό του Υδροχόου, ο γαλαξίας Kinman Dwarf είναι πολύ μακριά για να μπορούν οι αστρονόμοι να βλέπουν τα μεμονωμένα του άστρα, μα μπορούν να εντοπίζουν τις «υπογραφές» κάποιων από αυτά. Από το 2001 ως το 2011, το φως από τον γαλαξία έδειχνε στοιχεία πως «φιλοξενούσε» ένα «luminous blue variable» (λαμπερό μπλε μεταβλητό) άστρο περίπου 2,5 εκατομμύρια φορές πιο φωτεινό από τον ήλιο μας. Τα άστρα αυτού του τύπου είναι ασταθή, δείχνοντας δραματικές μεταβολές στα φάσματα και τη φωτεινότητά τους. Ακόμα και με αυτές τις αλλαγές, τα άστρα αυτά αφήνουν πίσω τους ίχνη που μπορούν να εντοπιστούν, μα ήταν απόντα από τα δεδομένα που η ομάδα συνέλεξε το 2019, προκαλώντας ερωτηματικά σχετικά με το τι συνέβη στο άστρο. «Θα ήταν πολύ ασυνήθιστο για ένα τόσο μεγάλο άστρο να εξαφανιστεί χωρίς να παράξει μια φωτεινή έκρηξη σουπερνόβα» είπε ο Άλαν.«Μπορεί να βρήκαμε ένα από τα πιο μεγάλα άστρα του τοπικού σύμπαντος να χάνεται αθόρυβα μέσα στη νύχτα» είπε ο Χοσέ Γκροχ, άλλος ένας εκ των ερευνητών.

Παλιά δεδομένα υπέδειξαν πως το άστρο θα μπορούσε να περνά μια περίοδο ισχυρών εκλάμψεων που τελείωσε κάποια στιγμή μετά το 2011. Αυτά τα άστρα βιώνουν τέτοιες εκλάμψεις κατά τη διάρκεια της «ζωής» τους, προκαλώντας έξαρση της απώλειας μάζας τους και δραματική αύξηση της φωτεινότητάς τους.

Με βάση τις παρατηρήσεις και τα μοντέλα τους, οι αστρονόμοι έχουν υποδείξει δύο εξηγήσεις για την εξαφάνιση του άστρου και την έλλειψη ενός σουπερνόβα, σε σχέση με αυτή την πιθανή έκλαμψη. Η έκλαμψη μπορεί να οδήγησε στη μετατροπή του σε ένα λιγότερο φωτεινό άστρο, εν μέρει κρυμμένο από τη σκόνη. Εναλλακτικά, μπορεί να κατέρρευσε σε μαύρη τρύπα χωρίς να παράξει έκρηξη σουπερνόβα. Αυτό θα ήταν σπάνιο, καθώς αυτά που γνωρίζουμε σχετικά με το πώς «πεθαίνουν» τα μεγάλα άστρα είναι πως τα περισσότερα καταλήγουν σε σουπερνόβα.

https://m.naftemporiki.gr/story/1614873 ... iou-astrou

[Εσθήρ]

Πλουσιότερη του αναμενομένου σε μέταλλα η Σελήνη: Αμφιβολίες για τις υπάρχουσες θεωρίες σχηματισμού της

Αυτό που άρχισε ως αναζήτηση πάγου σε κρατήρες των πόλων της Σελήνης εξελίχθηκε σε μια απρόσμενη ανακάλυψη που θα μπορούσε να ρίξει φως στην ιστορία του σχηματισμού της Σελήνης: Ερευνητές της ομάδας που διαχειρίζεται το όργανο Mini-RF (Miniature Radio Frequency) στο Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) της NASA βρήκαν νέα στοιχεία πως το υπέδαφος της Σελήνης ίσως να είναι πλουσιότερο σε μέταλλα, όπως ο σίδηρος και το τιτάνιο, από ό,τι πιστευόταν ως τώρα. Το εύρημα αυτό, που δημοσιεύτηκε στο Earth and Planetary Science Letters, θα μπορούσε να βοηθήσει στο να διαμορφωθεί μια πιο ξεκάθαρη σύνδεση μεταξύ της Γης και της Σελήνης.

Σημαντικά στοιχεία υποδεικνύουν πως η Σελήνη αποτελεί προϊόν μιας σύγκρουσης μεταξύ ενός πρωτοπλανήτη στο μέγεθος του Άρη και της νεαρής Γης, που σχηματίστηκε από τη βαρυτική κατάρρευση του υλικού που προέκυψε από αυτή τη σύγκρουση. Ως εκ τούτου, το μεγαλύτερο μέρος της χημικής σύνθεσης της Σελήνης παραπέμπει σε αυτή της Γης. Ωστόσο, μια αναλυτικότερη ματιά στη χημική σύνθεση της Σελήνης δημιουργεί κάποιες αμφιβολίες: Για παράδειγμα, στις φωτεινές πεδιάδες της επιφάνειας της Σελήνης- τα σεληνιακά υψιπέδια- οι βράχοι παρουσιάζουν μικρότερες περιεκτικότητες ορυκτών με μέταλλα σε σχέση με τη Γη. Αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί εάν η Γη είχε διαφοροποιηθεί πλήρως σε πυρήνα, μανδύα και φλοιό πριν τη σύγκρουση, αφήνοντας τη Σελήνη φτωχή σε μέταλλα. Αλλά αν εξετάσει κανείς τις «θάλασσες» της Σελήνης (τις μεγάλες, σκοτεινότερες εκτάσεις), η περιεκτικότητα σε μέταλλα γίνεται μεγαλύτερη από αυτήν πολλών βράχων στη Γη. Αυτό δημιουργεί ερωτηματικά στους επιστήμονες σχετικά με το πόσο τελικά η σύγκρουση με τον πρωτοπλανήτη συνέβαλε στη διαφοποροίηση. Η ομάδα του Mini-RF βρήκε ένα περίεργο μοτίβο που μπορεί να οδηγήσει σε μια απάντηση.

Οι επιστήμονες επιχείρησαν να μετρήσουν μια ηλεκτρική ιδιότητα στο σεληνιακό έδαφος που βρίσκεται στους πυθμένες των κρατήρων στο βόρειο ημισφαίριο της Σελήνης. Η ηλεκτρική αυτή ιδιότητα είναι γνωστή ως η διηλεκτρική σταθερά, ένας αριθμός που συγκρίνει τις σχετικές δυνατότητες ενός υλικού και του κενού του διαστήματος ως προς τη μετάδοση ηλεκτρικών πεδίων, και θα βοηθούσε στον εντοπισμό πάγου που βρίσκεται στις σκιές των κρατήρων. Ωστόσο, όπως διαπιστώθηκε, η ιδιότητα αυτή αυξανόταν με το μέγεθος των κρατήρων.

Για κρατήρες διαμέτρου 2-5 χλμ, η διηλεκτρική σταθερά του υλικού αυξανόταν σταθερά καθώς οι κρατήρες μεγάλωναν, μα για κρατήρες 5-10 χλμ, η ιδιότητα αυτή παρέμενε σταθερή. «Ήταν μια σχέση- έκπληξη, που δεν είχαμε λόγο να πιστεύουμε πως υπήρχε» είπε ο Εσάμ Χεγκί, ένας εκ των συντελεστών των πειραμάτων, από το Universily of Southern California στο Λος Άντζελες και lead author του σχετικού επιστημονικού άρθρου.

Η ανακάλυψη αυτού του μοτίβου άνοιξε νέους δρόμους: Επειδή οι μετεωρίτες που σχηματίζουν μεγαλύτερους κρατήρες φτάνουν επίσης βαθύτερα στο υπέδαφος της Σελήνης, η ομάδα θεώρησε πως η αυξανόμενη διηλεκτρική σταθερά της σκόνης στους μεγαλύτερους κρατήρες θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα των μετεωριτών που ανέσκαψαν οξείδια του σιδήρου και του τιτανίου που βρίσκονται βαθύτερα στο έδαφος. Οι διηλεκτρικές ιδιότητες συνδέονται απευθείας με τη συγκέντρωση αυτών των ορυκτών.

Εάν αυτή η θεωρία στέκει, αυτό θα μπορούσε να δημαίνει πως μόνο οι λίγες πρώτες εκατοντάδες μέτρα της επιφάνειας της Σελήνης είναι φτωχές σε οξείδια του σιδήρου και του τιτανίου, ωστόσο βαθύτερα υπάρχει μια σταθερή αύξηση- ένας απρόσμενος «πακτωλός». Συγκρίνοντας δεδομένα ραντάρ από το Mini-RF με χάρτες οξειδίων μετάλλων από το LRO Wide-Angle Camera, την ιαπωνική αποστολή Kaguya και το Lunar Prospector της ΝASA, η ομάδα ανακάλυψε αυτό που περίμενε: Οι μεγάλοι κρατήρες, με το αυξημένο διηλεκτρικό υλικό τους, ήταν επίσης πλούσιοι σε μέταλλα, υποδεικνύοντας πως περισσότερα οξείδια σιδήρου και τιτανίου είχαν ανασκαφεί από βάθη 0,5 – 2 χλμ από ό,τι από τα υψηλότερα στρώματα (0,2-0,5 χλμ) του σεληνιακού υπεδάφους.

Τα ευρήματα αυτά έρχονται μετά από πρόσφατα στοιχεία από την αποστολή GRAIL της NASA που υποδεικνύουν πως μια σημαντική μάζα πυκνού υλικού υπάρχει μόλις μερικές δεκάδες χιλιόμετρα κάτω από τη λεκάνη Νοτίου Πόλου- Άιτκεν της Σελήνης, δείχνοντας πως τα πυκνά υλικά δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα στο υπέδαφος της Σελήνης.

Οι επιστήμονες τονίζουν πως η νέα μελέτη δεν μπορεί να απαντήσει ευθέως στα ερωτήματα για τον σχηματισμό της Σελήηνς, μα μειώνει την αβεβαιότητα σχετικά με τα οξείδια σιδήρου και τιτανίου στο σεληνιακό υπέδαφος και παρέχουν κρίσιμα στοιχεία που απαιτούνται για την καλύτερη κατανόηση του σχηματισμού της Σελήνης και τη σχέση της με τη Γη. «Πραγματικά θέτει ερωτήματα γύρω από το τι σημαίνει αυτό για τις προηγούμενες θεωρίες σχηματισμού της» είπε ο Χεγκί.

https://m.naftemporiki.gr/story/1615695/plousioteri-tou-anamenomenou-se-metalla-i-selini-amfibolies-gia-tis-uparxouses-theories-sximatismou-tis

[Εσθήρ]

Ανεπιτυχής αποστολή πυραύλου από τη Rocket Lab

Δευτέρα, 06 Ιουλίου 2020 11:45 UPD:11:48


Ανεπιτυχής ήταν η τελευταία αποστολή της Rocket Lab- αμερικανικής εταιρείας που εκτοξεύει τους πυραύλους της από τη Νέα Ζηλανδία.

Όπως ανακοινώθηκε από την εταιρεία, μετά από επιτυχή εκτόξευση, πτήση του πρώτου ορόφου και αποχωρισμό ορόφων, έλαβε χώρα μια «ανωμαλία» στο πλαίσιο της 13ης αποστολής Electron, «Pics or It Didn't Happen».

Το συμβάν έλαβε χώρα περίπου τέσσερα λεπτά μετά την έναρξη της πτήσης στις 4 Ιουλίου και είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια του πυραύλου, η οποία, όπως τόνισε η Rocket Lab, έλαβε χώρα με ασφάλεια. Ως αποτέλεσμα το φορτίο του πυραύλου Electron δεν τέθηκε σε τροχιά. Η εταιρεία συνεργάζεται με τις αρμόδιες αρχές για τη διερεύνηση του περιστατικού.

«Εκφράζουμε τη βαθιά μας λύπη στους πελάτες μας, Spaceflight Inc, Canon Electronics Inc, Planet και In-Space Missions για την απώλεια των φορτίων τους...η ανωμαλία αυτή είναι υπενθύμιση πως οι εκτοξεύσεις πυραύλων στο διάστημα μπορεί να μη συγχωρούν λάθη, μα θα βρούμε το πρόβλημα, θα το λύσουμε και θα επιστρέψουμε με ασφάλεια στην εξέδρα το συντομότερο δυνατόν» είπε ο Πίτερ Μπεκ, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Rocket Lab.

H εταιρεία υπογραμμίζει πως το ατύχημα έλαβε χώρα μετά από 11 συνεχείς επιτυχείς εκτοξεύσεις του πυραύλου Electron (η πρώτη δεν είχε φτάσει στην επιδιωκόμενη τροχιά). Η Rocket Lab έχει πάνω από οκτώ στην παραγωγή, έτοιμους για ταχεία επιστροφή στις πτήσεις μόλις ολοκληρωθούν οι σχετικές έρευνες.

Όπως αναφέρει το BBC, η εκτόξευση έγινε από τη χερσόνησο Μαχία στο Βόρειο Νησί της Ν. Ζηλανδίας.

Η Rocket Lab είχε προκαλέσει αίσθηση κατά το «ντεμπούτο» του πυραύλου Electron το 2017, και είναι μια από μια σειρά εταιρειών που επιδιώκουν εκτοξεύσεις μικρών δορυφόρων με οικονομικούς πυραύλους, σε μια αναδυόμενη αγορά.

Το κύριο φορτίο ήταν ένας δορυφόρος της Canon Electronics, ενώ η Planet ήθελε να θέσει σε τροχιά πέντε νέους δορυφόρους της. Όσον αφορά στην In-Space, το δικό της φορτίο ήταν πλατφόρμα Faraday-1, ένα είδος «car pool» δορυφόρου που επιτρέπει σε «τρίτους» να στέλνουν φορτία στο διάστημα χωρίς να απαιτείται να φτιάξουν ολόκληρο διαστημόπλοιο μόνοι τους.

https://www.naftemporiki.gr/story/1616282/anepituxis-apostoli-puraulou-apo-ti-rocket-lab

[Εσθήρ]

Σχετικά με την πιθανότητα ύπαρξης ζωής ή φιλοξενίας ζωής, γιατί δεν βάζεις το ωραίο βιντεάκι του astronio;

Νεα απο το διαστημα λεει ο τιτλος,όχι θεωριες αστροφυσικης
Εξαλλου λογικα βαζω αυτα που εγω κρινω οτι θελω να μπουν, οχι αυτα που σκεφτεσαι εσυ.

[Εσθήρ]

ΕΟΔ: Σε ελληνικό έδαφος ο πρώτος επίγειος σταθμός του ευρωπαϊκού προγράμματος για τη νέα γενιά τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών

Τρίτη, 07 Ιουλ 2020 12:15UPD: 12:19


Στην Ελλάδα θα κατασκευαστεί ο πρώτος επίγειος σταθμός του ευρωπαϊκού προγράμματος για την επόμενη γενιά τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών («fibre in the sky»), όπως ενημέρωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ΕΟΔ-ESA) τη Γενική Γραμματεία Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Η τελική επιλογή θα πραγματοποιηθεί από τον ESA ανάμεσα σε δυο ελληνικά αστεροσκοπεία: το «Αρίσταρχος» στον Χελμό και το Αστεροσκοπείο Κρυονερίου στην Κυλλήνη Κορινθίας. Υπογραμμίζεται ότι το «fibre in the sky» περιλαμβάνει υπερυψηλές ταχύτητες μετάδοσης δεδομένων με τη χρήση δορυφόρων.

Σύμφωνα με το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, με την ολοκλήρωση των σχετικών εργασιών αναβάθμισης, ο σταθμός θα αποτελέσει κομβικό στοιχείο στη νέα γενιά δικτύων της Ευρώπης. Τα δίκτυα αυτά συνδυάζουν τις επίγειες υποδομές με τα δορυφορικά δίκτυα, για την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών με ταχύτητα άνω του 1 Gbps σε κρατικές υπηρεσίες, πολίτες και επιχειρήσεις. Οι νέες τεχνολογίες επικοινωνίας μεταξύ δορυφόρων και επίγειων σταθμών αντικαθιστούν τα ραδιοκύματα με συστήματα λέιζερ και είναι ευρύτερα γνωστές ως «fibre in the sky». Επίσης, ανοίγουν τον δρόμο για την παροχή σύγχρονων, ποιοτικών και αξιόπιστων τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών σε απομακρυσμένες περιοχές. Ταυτόχρονα, σε συνδυασμό με επίγειες υποδομές όπως τα δίκτυα οπτικών ινών και τα σχεδιαζόμενα δίκτυα κινητών επικοινωνιών 5G δημιουργούν ένα ολοκληρωμένο περιβάλλον για την απρόσκοπτη μετάδοση δεδομένων ακόμα και σε ακραίες συνθήκες.

Σύμφωνα με το υπουργείο, η επιλογή των δύο ελληνικών αστεροσκοπείων έρχεται σε συνέχεια της στόχευσης που έχει υιοθετήσει η Ελλάδα για τη συμμετοχή της σε προγράμματα της ESA που αφορούν στους τομείς των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών 5G και της γεωεπισκόπησης (Earth Observation). Η συγκεκριμένη στρατηγική αναπτύχθηκε κατά τη Σύνοδο του Συμβουλίου της ESA σε υπουργικό επίπεδο (Space19+) τον Νοέμβριο του 2019. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης προσυπέγραψε τη Διακήρυξη Euro QCI (Quantum Communication Infrastructure), με την οποία η Ελλάδα γίνεται μέλος της ομάδας των ευρωπαϊκών χωρών που συμμετέχουν ενεργά στην ασφάλεια νέας γενιάς για προηγμένες τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες.

Πληροφορίες για τα Αστεροσκοπεία Χελμού «Αρίσταρχος» και Κρυονερίου

Το Αστεροσκοπείο Χελμού «Αρίσταρχος» βρίσκεται σε υψόμετρο 2.340 μ., σε απόσταση 240 χλμ. από την Αθήνα. Το «Αρίσταρχος» εγκαινιάστηκε το 2007 και αποτελεί τη μεγαλύτερη ερευνητική υποδομή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Είναι το μεγαλύτερο αστεροσκοπείο στα Βαλκάνια και το δεύτερο μεγαλύτερο στην ηπειρωτική Ευρώπη, ενώ φιλοξενεί το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο που έχει κατασκευάσει ποτέ η εταιρεία Zeiss.

Το Αστεροσκοπείο Κρυονερίου βρίσκεται στην κορυφή του όρους Κυλλήνη Κορινθίας σε υψόμετρο 905 μ. και σε απόσταση 130 χλμ. Από την Αθήνα. Ιδρύθηκε το 1972, ενώ το κατοπτρικό του τηλεσκόπιο που κατασκευάστηκε το 1975 αναβαθμίστηκε στο πλαίσιο του προγράμματος NELIOTA του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, για την καταγραφή προσκρούσεων παραγήινων αστεροειδών στη Σελήνη.

https://m.naftemporiki.gr/story/1616656/eod-se-elliniko-edafos-o-protos-epigeios-stathmos-tou-europaikou-programmatos-gia-ti-nea-genia-tilepikoinoniakon-upiresion

[Εσθήρ]

Εξαιρετική είδηση!

Νέες μυστηριώδεις ανακαλύψεις από τα βάθη του διαστήματος

Newsroom , CNN Greece
09:35 Παρασκευή, 10 Ιουλίου 2020


Δύο ασυνήθιστες ανακαλύψεις έκαναν οι αστρονόμοι στα βάθη του διαστήματος όπου ανακαλύφθηκαν τέσσερα μυστηριώδη αχνά αντικείμενα αλλά και μία γιγάντια δομή που εκτείνεται σε απόσταση 1,4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός και βαφτίστηκε «Τείχος του Νοτίου Πόλου».
Τα τέσσερα δακτυλιοειδή αντικείμενα, που ανακαλύφθηκαν από δύο ραδιοτηλεσκόπια (το ASKAP στην Αυστραλία και το Giant MetreWave στην Ινδία) και τα οποία είναι αόρατα από τα οπτικά, υπέρυθρα και ακτίνων-Χ τηλεσκόπια, δεν μοιάζουν με τίποτε που έχει ανακαλυφθεί στο σύμπαν μέχρι σήμερα.

Βαφτίστηκαν «παράξενοι ραδιο-κύκλοι» και οι αστρονόμοι δεν μπορούν να υπολογίσουν ακόμη την απόστασή τους από τη Γη. Προς το παρόν, έχει γίνει σχετική προδημοσίευση στη διαδικτυακή βάση arXiv και εκκρεμεί δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy».

Όσον αφορά sτη φύση τους, μία πιθανή εξήγηση είναι ότι πρόκειται γιααπομεινάρια ωστικών κυμάτων από κάποια εξωγαλαξιακό συμβάν ή για δραστηριότητα κάποιου ραδιογαλαξία. Μπορεί, όμως, και να αφορούν κάποιο νέο φαινόμενο που δεν έχουν συναντήσει ξανά οι αστρονόμοι.

Από την άλλη, ένας νέος τρισδιάστατος χάρτης του σύμπαντος αποκάλυψε κοντά στο νοτιότερο μέρος του γήινου ουρανού μία από τις μεγαλύτερες κοσμικές δομές που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για ένα αδιανόητα μεγάλο «Τείχος» που εκτείνεται σε απόσταση 1,4 δισεκατομμυρίων ετών φωτός (ένα έτος φωτός είναι περίπου εννέα τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα) και περιέχει εκατοντάδες χιλιάδες γαλαξίες. Το λεγόμενος «Τείχος του Νοτίου Πόλου» είχε παραμείνει αόρατο έως τώρα, επειδή το μεγαλύτερο μέρος του κρύβεται από τον φωτεινό γαλαξία μας.

Το νέο «Τείχος» ανταγωνίζεται σε μέγεθος το «Μεγάλο Τείχος Σλόαν», την έκτη μεγαλύτερη γνωστή κοσμική δομή. Το ρεκόρ μεγέθους κατέχει το «Μεγάλο Βόρειο Τείχος Ηρακλή-Στέμματος» που απλώνεται σε έκταση περίπου δέκα δισεκατομμυρίων ετών φωτός ή το ένα δέκατο του ορατού σύμπαντος.

Σχετική δημοσίευση για τη νέα κοσμική δομή, με επικεφαλής τον κοσμογράφο δρα Ντανιέλ Πομαρέντ του Ινστιτούτου Ερευνών των Θεμελιωδών Νόμων του Σύμπαντος του Πανεπιστημίου του Παρισιού-Saclay, έγινε στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal», σύμφωνα με το Live Science. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι ακόμη δεν είναι βέβαιοι πού αρχίζει και πού τελειώνει το νέο «Τείχος», κάτι για το οποίο θα έχουν καλύτερη εικόνα μόνο όταν χαρτογραφήσουν το σύμπαν σε μεγαλύτερη κλίμακα.

https://www.cnn.gr/news/kosmos/story/226689/nees-mystiriodeis-anakalypseis-apo-ta-vathi-toy-diastimatos