BaKXOS_Lysios έγραψε:Όταν λέμε "μεταμόσχευση προσώπου" εννοούμε μάλλον το εξωτερικό δέρμα ενος άλλου δότη. Αυτό δεν αλλάζει το πρόσωπο του δέκτη, εφόσον το σχήμα του προσώπου δεν το δίνει το δέρμα (όλα τα δέρματα τα "ίδια" είναι) αλλά η υποβόσκουσα ανατομία των οστών και οι αναλογίες τους.
Ναι σωστό αυτό που λες αλλά εγώ είδα μια περίπτωση μεταμόσχευσης προσώπου που ο λήπτης θύμιζε κάπως τον δότη και επίσης οι συγγενείς του δότη χάιδευαν το πρόσωπο του λήπτη γιατί τους θύμιζε το δικό τους άτομο.
Ήταν κάπως awkward όλο αυτό.
Πάντως όταν λέμε μεταμόσχευση προσώπου η διόρθωση έγκειται περισσότερο στην αποκατάσταση φυσικών λειτουργιών όπως η ομιλία, η αναπνοή, η λήψη τροφής, η όραση κτλ. και είναι μια ανάπλαση που να θυμίζει κάπως πρόσωπο.
Γιατί από αισθητικής πλευράς το αποτέλεσμα δεν είναι και πολύ πετυχημένο.
BaKXOS_Lysios έγραψε:Anyway το θέμα μου Bizeli δεν είναι τόσο οι "ηθικές" προεκτάσεις. Οι πρακτικές πιο πολύ.
Μα δεν υπάρχουν και ουσιαστικές ηθικές προεκτάσεις, γι' αυτό και δεν υπάρχει και ο αναμενόμενος αντίλογος. Οι πρακτικές ναι είναι ένα θέμα αλλά με την αλματώδη πρόοδο της ιατρικής επιστήμης δεν αποκλείω στο μέλλον να ξεπεραστούν και όποια πρακτικά εμπόδια και η μεταμόσχευση κεφαλιού να θεωρείται όπως και η μεταμόσχευση καρδιάς.
Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι όσο τρελές και να ακούγονται κάποιες ιδέες από την άλλη σκέφτεσαι ότι οι γιατροί έχουν φτάσει στο σημείο να είναι "μικροί θεοί" και να κατορθώνουν το ακατόρθωτο δίνοντας ελπίδα σε πολλούς ανθρώπους και αυτό δεν είναι λίγο. Ξέρεις ότι κάποιος κάπου στον κόσμο κλεισμένος στο εργαστήριό του ψάχνει τη λύση στο πρόβλημά σου.
Βλέπεις κάποια ιατρικά επιτεύγματα σήμερα και σου σηκώνεται η τρίχα ρε φίλε που πριν κάποια χρόνια ήταν αδιανόητα. Και όλα αυτά είναι από κάποιον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Ώρες ώρες είναι να θαυμάζεις το ανθρώπινο γένος άλλες πάλι .... τέσπα.
Γι' αυτό μας αρέσουν αυτές οι ειδήσεις.
BaKXOS_Lysios έγραψε: Απο ιατρικής άποψης πολύ μεγάλη μερίδα ασθενών παραμένουν παράλυτοι λόγω εγκεφαλικής βλάβης (κάτι που δεν αλλάζει με την μεταμόσχευση κεφαλής).
Κοίτα γιατρός δεν είμαι αλλά όλες οι περιπτώσεις παραλυσίας δεν οφείλονται μόνο σε εγκεφαλική βλάβη. Μπορεί να είναι και τραυματισμός σπονδύλου ή κάποια άλλη νόσος ή κάποια γενετική ανωμαλία ή κάποιος ακρωτηριασμός.
Όπως και να 'χει το θέμα είναι η μεταμόσχευση κεφαλιού να εφαρμόζεται εκεί που μπορεί να εφαρμοστεί. Σε περίπτωση που η βλάβη εντοπίζεται στον εγκέφαλο ναι εκεί δεν νομίζω να είχε νόημα. Αυτό είναι θέμα που θα το κρίνουν οι γιατροί όπως κάνουν σε κάθε περίπτωση ασθενή όταν είναι να αποφασίσουν για το ποια μέθοδο θεραπευτικής παρέμβασης είναι αποτελεσματικότερη να ακολουθήσουν για τον ασθενή. Φαντάζομαι ότι θα είναι σε εξαιρετικές περιπτώσεις και σε ασθενείς που πληρούν τα ιατρικά κριτήρια. Δεν θα κάνουν κάθε μέρα μεταμοσχεύσεις κεφαλιών λες και είναι κρεατάκια.
BaKXOS_Lysios έγραψε: Φαντάζομαι ότι το βάρος σε μια τέτοια έρευνα θα επικεντρωθεί στο αν είναι δυνατόν να "κατασκευάσουμε" ένα είδος "αθανασίας" κάτι που θεωρώ απίθανο και ανόητο (και ελιτίστικο) γιατί όπως ξέρουμε ο εγκέφαλος (όσα σώματα και να του αλλάξουμε) συνεχίζει να γερνάει όπως και το υπόλοιπο σώμα. Στην τελική μπορεί κάποια στιγμή η επιστήμη να φτάσει να μπορεί να κατασκευάσει ολάκερο "τεχνητό σώμα" -όπως σήμερα κατασκευάζει τεχνητά μηχανικά μέλη για τους ανάπηρους. Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος που θα εμφυτευθεί σε ένα τέτοιο μηχανικό σώμα (ή σε σώμα δωρητή) θα είναι και θα αισθάνεται τελικά ο "ίδιος" για τον ίδιο και για τους γύρω του. Παράταση ζωής σίγουρα θα πάρει.
Όπως σου είπα, πολλά πράγματα μπορεί να είναι στην σφαίρα της φαντασίας μας σήμερα αλλά δεν ξέρεις σε κάποια χρόνια αυτά που λες τώρα αν έχουν εφαρμογή στο μέλλον.
Το πώς θα αισθάνεται ο άνθρωπος που φυτευθεί σε ένα τεχνητό σώμα φαντάζομαι ότι θα αισθάνεται το ίδιο με αυτόν που φοράει τεχνητό χέρι, τεχνητό πόδι, τεχνητή καρδιά, τεχνητούς νεφρούς χρησιμοποιεί υπολογιστή για να μιλήσει και να αναπνεύσει ... και συνεχίζει να ζει και ας μοιάζει με ρομπότ. Δεν έχει να κάνει κάτι αυτό που μου λες.
Κάποιος τα σκέφτηκε όλα αυτά κάποτε που μπορεί να τον κοιτούσαν περίεργα στην αρχή. Έγιναν όμως και πέτυχαν και εξελίχθηκαν κιόλας.
Για να στο πω και διαφορετικά σκέψου τον τύπο πχ που σκέφτηκε πρώτος την μεταμόσχευση οργάνων (να πάρει δλδ τα όργανα από κάποιον νεκρό και να τα βάλει σε άλλον) πώς πιθανώς κάποιοι να τον αντιμετώπισαν ως "φρακενστάιν" ή αυτός που σκέφτηκε πρώτος να "μολύνει" τον ανθρώπινο οργανισμό με μικρόβια για να δημιουργηθούν αντισώματα φτιάχνοντας τα γνωστά μας εμβόλια ... πόσο τρελές ιδέες μπορεί να ακούγονταν αυτές κάποτε.
Εγώ δεν μπορώ να δεχθώ ότι κάποιος ο οποίος οφείλει τη ζωή του σήμερα στην μεταμόσχευση καρδιάς θα μπορούσε σήμερα να μην ζει επειδή κάποτε η μεταμόσχευση καρδιάς μπορεί να θεωρούνταν "τραβηγμένο σενάριο".
BaKXOS_Lysios έγραψε:Όσον αφορά το άλλο που λέγαμε: Όχι, δεν θα έκανα γνωστό στην ανθρωπότητα ότι υπάρχει θεραπεία για τον καρκίνο αλλά το κόστος δεν επιτρέπει να εφαρμοστεί παρά μόνο σε ελάχιστους δισεκατομμυριούχους. Σκέφτομαι πως θα αισθάνονται οι άνθρωποι που πρόκειται να πεθάνουν (και οι δικοί τους) επειδή θα γνωρίζουν ότι αν είχαν μερικά δισεκατομμύρια θα μπορούσαν να παραμείνουν στην ζωή. Φρικτό και ακόμα πιο λυπηρό κι απο τον θάνατο....
Επιμένω το βλέπεις τελείως λάθος το θέμα. Αν είναι έτσι, άμα αρρωστήσεις κι εσύ μην πας στο γιατρό και μην πάρεις φάρμακα γιατί είναι "ανήθικο" όταν υπάρχουν αυτή τη στιγμή που μιλάμε άνθρωποι που δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν ούτε μια ασπιρίνη.
Έτσι πάει ρε Βάκχε. Όποιος έχει λεφτά έχει και καλύτερη ιατρική περίθαλψη. Όποιος δεν έχει συμβιβάζεται με το πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας το οποίο το κράτος μπορεί να παρέχει. Και όποιος ζήσει έζησε. Δυστυχώς έτσι λειτουργεί το σύστημα. Εγώ το έχω αποδεχθεί όσο φρικτό και να μου ακούγεται αυτό που δεν έχουμε όλοι ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στην υγεία και ακόμα και αυτό εξαρτάται από τα χρήματα.
Ας κοστίζει και τρισεκατομμύρια ευρώ μια θεραπεία αλλά τουλάχιστον να ξέρω ότι υπάρχει η θεραπεία και ποτέ δεν ξέρεις.
