13 ‘Ὀκτωβρίου 2012, καὶ ὥρα 6:57.
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ ἔγραψε: Δὲν χρειάζεται τίτλος - σιγὰ τώρα!...
Γίνεται πολὺς θόρυβος
γιὰ μία παράσταση στὸ θέατρο ΧΥΤΗΡΙΟ.
Δὲν ξέρω πολλὰ οὔτε θέλω νὰ μάθω, ἤδη κατάλαβα.
Τέτοια φαινόμενα ἔχουν ἐπαναληφθεῖ - δὲς τὸν "Τελευταῖο Πειρασμό", ταινία μὲ θέμα ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο μυθιστόρημα τοῦ Νίκου Καζαντζάκη.
Μοῦ ἔχει συμβεῖ κι' ἐμένα, στὴν Ἕνωση τῶν Νέων Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν, ὅπου δύο φίλοι (δὲν ζοῦν πιὰ): Μαίρη Συνεσίου καὶ Δημήτρης Ἰωάννου (ἠθοποιοὶ) ἦρθαν νὰ διαβάσουν ποιήματα καὶ ἕνα θεατρικό μου.
Καὶ ξάφνου, μπρὸς στὰ μάτια μου, εἶδα τὸν ἆλλον - θεατρικὸς συγγραφέας, σοῦ λέει, τῆς ΥΕΝΕΔ, πεθαμένος τώρα - νὰ παροτρύνει τὸν κόσμο νὰ ξεσηκωθοῦν.
Πολλοὶ ὑπέρ, κάποιοι κατά, ἆλλοι δισταχτικοὶ νὰ τἄχουν χαμένα, κάπου 200 ἄτομα, μόνο ποὺ δὲν ἔγινε φονικό.
Εὐτυχῶς, ἤμουν ψύχραιμος. Πῆγα στοὺς δύο φίλους καὶ τοὺς εἶπα:
- Ὅταν οἱ ἆλλοι σκοτώνονται γιὰ σένα, ἐσὺ πέτυχες!
Ὅταν πεθάνω κι' ἐγὼ θὰ κριθῶ. Τώρα, τὸ ξέρω, εἶμαι ὑπὸ ἑτοιμότηταν λογοκρισίας, ἕνας φυτιλανάφτης λείπει.
Πρέπει νὰ καταλάβουν οἱ ἄνθρωποι
πὼς μὲ φασιστικὰ μέσα καὶ μέτρα ἐνισχύουν τὴν ἐπιτυχὴ ἀναγνώριση τοῦ διωκομένου, ἔστω κι' ἄν αὐτὴ καθυστερεῖ ἤ μετετίθεται χρονικῶς.
Ἄν ὄντως ὁ διωκόμενος ἔχει ἤ ὄχι ἀξία, εἶναι ἄλλου παππᾶ εὐαγγέλιο.
Τὸ Πρῶτο Σκαλί.
Κωνσταντῖνος Καβάφης.
* * *
Εἰς τὸν Θεόκριτο παραπονιοῦνταν
μία μέρα ὁ νέος ποιητὴς Εὐμένης·
«Τώρα δυὸ χρόνια πέρασαν ποὺ γράφω
κ’ ἕνα εἰδύλλιο ἔκαμα μονάχα.
Τὸ μόνον ἄρτιόν μου ἔργον εἶναι.
Ἀλλοίμονον, εἶν’ ὑψηλὴ τὸ βλέπω,
πολὺ ὑψηλή τῆς Ποιήσεως ἡ σκάλα·
κι’ ἀπ’ τὸ σκαλὶ τὸ πρῶτο ἐδῶ ποὺ εἶμαι
ποτὲ δὲν θ’ ἀναιβῶ ὁ δυστυχισμένος.»
Εἶπ’ ὁ Θεόκριτος· «Αὐτὰ τὰ λόγια
ἀνάρμοστα καὶ βλασφημίες εἶναι.
Κι’ ἂν εἶσαι στὸ σκαλὶ τὸ πρῶτο, πρέπει
νἆσαι ὑπερήφανος κ’ εὐτυχισμένος.
Ἐδῶ ποὺ ἔφθασες, λίγο δὲν εἶναι·
τόσο ποὺ ἔκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι’ αὐτὸ ἀκόμη τὸ σκαλὶ τὸ πρῶτο
πολὺ ἀπὸ τὸν κοινὸ τὸν κόσμο ἀπέχει.
Εἰς τὸ σκαλὶ γιὰ νὰ πατήσεις τοῦτο
πρέπει μὲ τὸ δικαίωμά σου νἆσαι
πολίτης εἰς τῶν ἰδεῶν τὴν πόλι.
Καὶ δύσκολο στὴν πόλι ἐκείνην εἶναι
καὶ σπάνιο νὰ σὲ πολιτογραφήσουν.
Στὴν ἀγορὰ της βρίσκεις Νομοθέτας
ποὺ δὲν γελᾶ κανένας τυχοδιώκτης.
Ἐδῶ ποὺ ἔφθασες, λίγο δὲν εἶναι·
τόσο ποὺ ἔκαμες, μεγάλη δόξα.»
Πάντως, θὰ ἦταν ἀστεῖο νὰ πᾶμε κάποιοι καλόγουστοι σὲ μιὰν ἐκκλησία, τὴν Κυριακή, καὶ νὰ κατεβάσουμε τὸν παππὰ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα λόγῳ τῆς ξυνῆς του φωνῆς, τὰ παππαδάκια νὰ τιμωρηθοῦν γιατί σκάλιζαν τὴν μύτη τους κάποια στιγμή, τὸν ἐπίτροπο νὰ τὸν καρφοκοιτάξουμε ποὺ μετράει τὰ λεφτὰ τοῦ παγκαριοῦ μπροστὰ στὸν κόσμο, τὴν ἄλλη ποὺ γονατίζει καὶ φαίνονται τὰ μπούτια της - ἕνα κάρο κρέατα ἄσφαχτα... -
καὶ νὰ φωνάξουμε:
- Στόπ. Πᾶμε πάλι ὅλη τὴν σκηνὴ ἀπὸ κεῖ ποὺ τελειώνει ὁ ψάλτης!
Ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν πατήσει ποτέ τους στὸ θέατρο, ποὺ τὸ ξορκίζουν σὰν καταραμένο κι' ἄς μὴν ξέρουν (δὲν θἆταν δυνατὸν νὰ ξέρουν) τί συμβαίνει ἐκεῖ, νὰ θέλουν νὰ τὸ διαλύσουν.
Μὴν πῶ τώρα καὶ γιὰ τὴν παππαδιά, ποὺ τἄβαλε μαζύ μου, ὅταν ἡ κόρη μου, κάπου 14 χρόνων, εἶπε πὼς δὲν θέλει νὰ ξαναπάει στὸ κατηχητικό.
- Στὸ θέατρο ὅμως ἔρχεται καὶ ξέρει νἄρθει! μοῦ εἶπε ἡ παππαδιὰ.
- Τὸ θέατρο εἶναι πιὸ ἅγιο ἀπὸ τὴν ἐκκλησία σας, τῆς ἀπάντησα.
Κι' ἄλλωστε ἐκεῖνο ποὺ κατάφεραν ἦταν ἕνα τότε παππαδάκι (ὁ γυιός μου) νὰ μὴν θέλει οὔτε νὰ ξαναπατήσει σὲ ἐκκλησία.
Σὲ κηδεῖες, βαφτίσια, γάμους, ἄν εἶναι τόσο ἀπαραίτητο, πᾶμε ἀναγκαστικά. Δὲν θὰ τὸ ἀναλύσω περισσότερο, ὁ νοὼν νοείτω.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Θὰ ἤθελα νὰ κλείσω ἀλλιῶς: τὸ κείμενο τοῦ ὡς ἄνω ἐπιμάχου ἔργου δὲν τὸ ξέρω καὶ δὲν νομίζω πὼς θὰ τὸ μάθω!
Ξέρω ὅμως τοὺς ἀνθρώπους. Τὸ συναισθηματικὸ τομάρι μου εἶναι μὲ τὸ παραπάνω ἀργασμένο ἀπὸ τὴν συναναστροφή τους. Ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέσει ἀλλὰ συχνὰ τείνω νὰ τοὺς σιχαθῶ ὁλότελα ἀλλὰ καὶ πάλι ξέρω πὼς εἴμαστε γεννημένοι ὅλοι γιὰ νὰ βασανίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἆλλο, νὰ κολαζόμαστε λίγοι-λίγοι, γενιὰ πρὸς γενιὰ, γιατί αἰώνιο κολαστήριο, νὰ μᾶς χωράει ὅλους, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει, θὰ ξεπερνοῦσε
τὰ ὅρια τοῦ σύμπαντος. Ὁ Παράδεισος ἀνέκαθεν ἐνοικιάζεται καὶ εἶναι καὶ θὰ παραμείνει ἄδειος. Καὶ τὸ χαράτσι του τὸ πληρώνουμε ὅλοι, ἰσοβίως. Δὲν ξέρω ἄν καὶ
ἰσοθανάτως. Διαγραφὴ χρεῶν καὶ προπατορικῶν ἁμαρτημάτων, ἡ μόνη λύση.
Λοιπόν,
* δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς ἐνδιαφέρει ἄν κάποιο πρόσωπο εἶναι ὁμοφυλόφιλο ἤ ὄχι, ἄν αὐτὸ τὸ πρόσωπο δὲν πρόκειται νὰ τὸ παντρευτοῦμε ἤ ὄχι:
* ἐξ οὗ φαίνεται πὼς μιλῶ μόνο γιὰ ὑπαρκτὰ, τώρα, ἄτομα ποὺ ἔχουμε σχέση μαζύ τους.
* δὲν μποροῦμε νὰ ξέρουμε ἄν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, αὔριο τὸ πρωί, θὰ εἴμαστε αὐτὸ ποὺ εἴμαστε σήμερα, ἤμασταν χθές, χρόνια τώρα... - ἄν ξέρουμε ποτὲ τί εἴμαστε!
* δὲν μποροῦμε νὰ ξέρουμε ἄν ἐσύ, ποὺ χαμογελᾶς τώρα, πρὶν λίγο ἔκλαιγες γιὰ κάποιον λόγο γοερὰ κι' ἀπελπισμένα.
* οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ κρίνονται μὲ βάση:
** τὸ καλὸ ποὺ κάνουν στοὺς ἄλλους,
** τὸ κακὸ ποὺ κάνουν στοὺς ἄλλους.
Ὁ ἔρωτας ἤ ἡ πράξη τοῦ ἔρωτα, ὅταν μοιράζεται σὲ δύο καὶ δὲν διαμαρτύρεται κανένας, γιὰ τίποτα, εἶναι κάτι καλό.
Σὲ ὅλα τὰ εἴδη(!) τοῦ ἔρωτα, τὰ στραβὰ καὶ οἱ γκρίνιες περισσεύουν ἀναρρίθμητα.
Αὐτὸ ἄς προσέχαμε ὁ καθένας γιὰ πάρτη του ἤ γιὰ φίλους ὅταν αὐτοὶ μᾶς τὸ ζητοῦν σὰν βοήθεια, συμπαράσταση.
Ἀλλὰ ποῦ!...
Νὰ γιατὶ τόση δυστυχία καὶ μοναξιά.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
-
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
-
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
3 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 6:08.
Re: Ἔχετε ἀπατήσει στὸν γάμο σαs;
Κλινοσοφιστεῖες,
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
--------------- Ἔρωτας, ὅπως πίνεις, ὅπως τρῶς κι' ὅπως πεθαίνεις.
................................. " ...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Ἀγαπητή μου Μοιραῖα_Ὅλα, ποὺ λὲς αὐτά,
ἔχεις τὸ ..εὖγε μου.
moiraia_ola ἔγραψε: Μην νοιάζεσαι αγαπητέ μου χιόνι για μένα. Αντέχω τους μικροαστικούς σου χαρακτηρισμούς χωρίς να μού κάτσουν καθόλου βαριά για το βράδυ,
Όπως το θέτεις, ναι . Είμαι μια καραπουτανάρα που έχω που και που ανάγκη στη ζωή μου να ερωτευτώ, να αυτοεπιβεβαίωθώ και να αγγίξω ένα ξένο σώμα που θα μού θυμίσει πως είμαι γυναίκα, πως είμαι άνθρωπος με ορμές και πως μού αξίζει να ζήσω ζώντας τις μικρές και μεγάλες χαρές.
Με μεγάλη χαρά να σε δεχόμουν μέσα μου, μόνο που πάντα υπερτερεί η αγάπη μου για την οικογένειά μου
για τον άντρα μου και το παιδί μου
για τη ζωή που με τόσο κόπο στήσαμε και τα λοιπά και τα λοιπά.
Το ότι έχω τα κότσια να παραδέχομαι αυτό που όλοι φαντασιώνονται βουβά δε μέ ενοχλεί να μέ ρίχνει στα μάτια τα δικά σου και κάποιων άλλων,
άλλωστε αν ήταν ο άντρας μου μπροστά, θα σού απαντούσε όπως ειχε κάνει σε κάποιον άλλον στο παρελθόν:
και τί σέ νοιάζει εσένα, ρε φίλε, αν είναι πουτάνα; εγώ τή γουστάρω για αυτό που είναι και για αυτό την έχω γυναίκα μου
εσένα, σού εύχομαι να βρεις μια που να μη μού μοιάζει, αν και πολύ φοβάμαι πως θα δυσκολευτείς αρκετά.
Ἐννοεῖται πὼς διάβασα καὶ τὰ προηγούμενα. Καὶ ξέρεις πὼς τὴν ἀποκλειστικότητα νὰ κουβεντιάζεις τέτοια ζητήματα μὲ καθαρὰ μυαλὰ...δὲν τὴν ἔχει τὸ Φόρουμ.γκρ, κακὰ τὰ ψέματα, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι πίσω ἀπὸ τὸ ψευδώνυμο προστατεύονται. Καὶ θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι πιὸ εἰλικρινεῖς μὲ τὸν ἑαυτό τους.
Μπροστὰ στὴν Ἀλήθεια ὅλοι, μὰ ὅλοι, δὲν ξέρω οὔτε κἄν μία ἐξαίρεση, εἶναι δειλοὶ ἤ ψεῦτες. Ἤ ἀνίδεοι - δὲν τὴν ξέρουν.
Κι' ὅπως βλέπεις καὶ ὅπως μὲ ξέρεις (ἔχουμε μιλήσει δεκάδες ὧρες) ἀναλαμβάνω τὴν εὐθύνη τῶν ὅσων λέω.
Ναί, ἐκτιμῶ ἀρκετούς, καταλαβαίνω τὸ ἀνθρώπινο καὶ πολλὲς φορὲς πάω πάσο καὶ δὲν δίνω συνέχεια. Καὶ συμβολικά, τοὺς...ἐξαιρῶ! Καὶ συμπαραστέκομαι.
Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς θὰ καταπιῶ καὶ τὶς γελοιότητες τῶν ἄλλων. Κάποιοι διαφημίζουν καὶ τὸ βρώμικο σέξ (εἶναι μιὰ... λαχταριστὴ ἐκδοχὴ τοῦ βρώμικου μυαλοῦ τους). Οἱ ἄνθρωποι λαχταροῦν βρωμιά - καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς λαχτάρας τους, κρίνουν καὶ τοὺς ἄλλους ὅλους ὡς “βρώμικους”.
Ἔχω δεῖ μάννα - μητέρα - μαμὰ νὰ ψάχνει στὶς Ἀγγελίες γιὰ βρώμικο σὲξ νὰ στείλει τὸν τριαντάχρονο γυιό της.
Καί, φυσικά, νὰ θέλει, γιὰ τὸν κανακάρη της, γυναίκα ἁγνὴ καὶ πιστή. Χριστιανικῶν ἀρχῶν.
Ἔχεις δίκηο μ' αὐτὰ ποὺ λές.
Ἀγάπη ὑπάρχει. Ὄχι τόσο συχνὰ ὅσο θέλουν νὰ λένε.
Τὸ περιβᾶλλον σπανίως συγχωρεῖ ὅσους ἀγαπήθηκαν. Μόνον ὅσοι ἀγάπησαν καὶ ἀγαπήθηκαν χαίρονται ὅταν οἱ ἄλλοι ἀγαπιοῦνται.
Τὸ νὰ κάνεις σὲξ εἶναι κάτι ὅπως πίνεις, ὅπως τρῶς κι' ὅπως πεθαίνεις. Ἄν δὲν βγαίνει νόημα ἀπ' αὐτά, χέσ' τα κι' ἄσ' τα.
Ἀνοχή, ὑπάρχει. Συγκρατημός, ὑπάρχει. Κυριαρχεῖ ἡ πουστιά, τὴν ἔχουμε ὅλοι μέσα μας στὸν μέγιστο βαθμό. Ἀξιέραστοι καὶ ἀπεχθέραστοι. Καὶ στὴν πρώτη εὐκαιρία ξενογαμιόμαστε ἀλλὰ δὲν ἔχουμε τὸ θᾶρρος ὅλοι νὰ τὸ ποῦμε - τουλάχιστον ἐκεῖ ποὺ ἔχουμε χρέος νὰ τὸ ποῦμε.
Γι' αὐτὸ ἡ πράξη μας λέγεται καὶ πουστιά. Καί, ὅταν μᾶς δοθεῖ ἡ εὐκαιρία, κάνουμε καὶ προτιμοῦμε ἀπερίσκεπτα καὶ ἀσυζητητὶ τὴν πουστιά. Ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ἔχει τὴν δέουσα γλύκα της κι' ἡ πουστιά: εἶναι ἐκδικητικὴ ἀνταπόδοση καὶ ἀποζημίωση τῶν ὑποχωρήσεών μας σὲ ὅσα μᾶς διέψευσαν.
Ἀλλά, ἐνῶ ἡ δική μας μοσχοβολάει, τῶν ἄλλων ζέχνει. Ἡ δική μας ἔχει τοὺς λόγους της, τῶν ἄλλων ἡ πουστιὰ εἶναι ἀνηθικότης.
Τὸ νὰ ξενογαμηθεῖς ὅμως εἶναι, ἀπὸ μόνο του, φυσικὸ καὶ...
Ὡραῖο; Τυχερό; Ἄτυχο; Θὰ δείξει.
Κι' ἄν τὸ παραδέχεσαι, εἶναι ἀνδρισμός.
................................................................................ μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
* * *
3 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 8:40.
~~~~
Κάπως συνέχεια ἐκ τοῦ προηγουμένου.
* * *
Φίλε - νὰ σὲ πῶ φίλο; νομίζω δὲν ἔχουμε ἀνταλλάξει ἀκόμη κάποια λόγια ἀλλὰ σὲ λέω: φίλο, δείχνοντας τὴν προδιάθεσή μου - Sid Vicious , ἔχω διαβάσει τελευταίως πολλὰ μηνύματά σου καὶ βρίσκω ἐνδιαφέρον στὸ νὰ τὰ προσέχω.
Ξέρεις, ἔτσι στριμμένος ποὺ εἶμαι, τώρα μάλιστα ποὺ γέρασα, σπάνια θ' ἀκούσεις καλὴ κουβέντα ἀπὸ τὸ στόμα μου γιὰ κάτι ἤ γιὰ κάποιον. Ὅλο καὶ πιὸ σπάνια.
Ἄκου τώρα. Μὲ τὴν Μοιραῖα_Ὅλα καὶ τὴν ἄποψή της, ἐξηγήθηκα. Ἡ ἴδια μὲ εὐχαρίστησε κατ' ἰδίαν ἀλλὰ τὸ βρίσκω περιττό, ἀφοῦ ξέρει πὼς δὲν θὰ τὸ ἄφηνα ἔτσι.
Ποτὲ τίποτα δὲν εἶναι ὁριστικό, τελεσίδικο.
Καμιὰ φορὰ ἀνασκευάζουμε (πράττοντας πολὺ σωστά) καὶ τὰ ἴδια τὰ λόγια μας, γιατὶ κάτι μπορεῖ νὰ μεσολάβησε καὶ...
Ὅμως, ἡ σκέψη [ἤ καλλίτερα οἱ σκέψεις ὅπως "λέμε" ἀρκετοὶ ἐδῶ: καὶ οἱ πράξεις, προσθέτω ὁ ὑποφαινόμενος] δὲν μπορεῖ νὰ δεχτεῖ περιορισμούς, τόσο στὴν φυσική της πορεία (ἀκριβῶς ὅταν σκεφτόμαστε, δηλαδή) ὅσο κι' ὅταν τὴν μαρτυροῦμε, προφορικῶς ἤ γραπτῶς.
Ὅταν μιὰ ὁμολογία εἶναι εἰλικρινὴς ἤ μιὰ σκέψη κάνει ἕνα βῆμα μπροστά, πετάγονται τὰ ΜΑΤ μὲ τὰ γκλὸμπς καὶ τὰ ἀσφυξιογόνα νὰ μᾶς κάνουν Σύνταγμα!
Πρὶν ξαναμπῶ, (εἶχε τὸ βύσμα συνδέσεως ὁ γυιός μου), σκεφτόμουν νὰ γράψω αὐτό:
* ὅταν ὁ ἄντρας ἀπατάει τὴν γυναίκα του, εἶναι μάγκας * ὅταν ἡ γυναίκα λέει καὶ μόνο ὅτι σκέφτεται ἄν μπορεῖ ἤ ὄχι νὰ ἀπατήσει τὸν ἄντρα της, εἶναι πουτάνα!
Κατ' αὐτούς - ὄχι κατ' ἐμένα, ἔ;
Πουτάνα, συχνάκις, εἶναι ὅταν δὲν τὸν ἀπατᾶ - καὶ τὴν ἐπιβραβεύουν ὅλοι! σὰν νὰ ἦταν τίμια - ἀλλὰ τοῦ κάθεται πιστὴ (!) ἐπειδὴ τὴν ταΐζει.
Ὅταν προτιμᾶ νὰ σηκώνει τὰ πόδια παρὰ νὰ πάει νὰ δουλέψει κτλ.
Θὰ ἐπαναλάβω κάποια χιλιοειπωμένα μου:
~ δεκάδες ἄνθρωποι μὲ ἐμπιστεύονται, γυναῖκες κι' ἆντρες (γιὰ μένα, τρίτο φύλο δὲν ὑπάρχει καὶ συγχίζομαι ὅταν τὸ λένε, ὅποιαν δραστηρότητα κι' ἄν ἔχει κανεὶς πάνω στὸν ἔρωτα)
καὶ συνεπῶς ἔχω δικαίωμα νὰ μιλῶ...
~~ εὐτυχῶς, μὲ ὅλα τὰ καλὰ καὶ μὲ ὅλα τὰ κακὰ τοῦ ἔρωτα, τὸν ἔχω ζήσει μὲ τὸ παραπάνω. Καί, παρὰ τὸ ὅτι πλησιάζω τὰ 67, ἡ μπογιά μου περνάει ἄθικτη ἀκόμη καὶ ἀρέσω σὰν 25άρης, ὁπότε ἀπωθημένα μὴν ψάχνει κανεὶς νὰ μοῦ βρεῖ, τουλάχιστον ὄχι τόσο χοντροκομμένα σὰν τὰ δικά τους, γιατί: κάπου κάτι κάπως θὰ μοῦ ἔλειψε καὶ μένα, ἄνθρωπος εἶμαι, δὲν δήλωσα ποτέ μου Δίας ποὺ καὶ τί δὲν χάρηκε!... Ναί, αὐτὸν - δὲν τὸ σκέφτηκα - πρέπει ν' ἀρχίσω νὰ τὸν ζηλεύω...
~~~ ἀρκετοὶ μὲ ἀποφεύγουν - καὶ τοὺς ξέρω: ἕναν-ἕναν καθὼς καὶ μία-μία - γιὰ τὰ κλινοσοφιστικά μου...
Ἀλλά,
προέχει ἡ Ἀλήθεια. Ἡ Ἠθικὴ δὲν εἶναι μέρος στέρησης. Ἠθικὴ εἶναι συνείδηση, ἐπίγνωση, μέτρο ἄριστο.
Τώρα, ἄν οἱ ἀτυχεῖς καὶ οἱ ἀδικημένοι πάσης φύσεως ἔχουν ἄλλην ἄποψη, πρεβυωπίας, ἔ, δὲν θὰ καταστρέψουμε καὶ τὸν Ὁρίζοντα γιὰ νὰ τοὺς τὸν χώσουμε στὰ μάτια τους. Ὅ,τι βλέπουν βλέπουν.
Γειὰ χαρὰ.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
* * *
4 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 8:02.
Ἀναγκαστικὴ (;) συνέχεια ἐκ τοῦ προηγουμένου καὶ τοῦ πρὸ προηγουμένου,
τουτέστιν: - Ἔχουμε καὶ προηγούμενα νὰ λογαριάσουμε, ἔ;
* * *
Naida ἔγραψε: Εκδικητικά, φυσικά και θα τό έκανα! Και αν θα μέ πονούσε μια αυτός, εγώ θα τόν πονούσα τριπλά.
* Ἐκδικητικά: ἄς ποῦμε ναί. Ἄν μπορεῖς βέβαια νὰ βρεῖς εὔκολα καὶ σύντομα (πρὶν κρυώσει τὸ πρᾶγμα) τὸ "ἐργαλεῖο" ἐκδικήσεως.
Δὲν νομίζω πὼς γίνονται ἔτσι ἐπιτυχῶς διεξοδικὰ (καὶ ὄχι σπαστικὰ) αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἐσὺ θὰ χάσεις.
Ἐκτὸς κι' ἄν ἔχεις τὸν τρίτο ------> ἐφεδρικό, στὸ "περίμενε..." - ἄρα ἤδη ἔχεις ἀπατήσει, μὲ τὴν σκέψη καὶ τὴν "πρόβλεψη" καὶ μόνον, ἐσύ. Τὸ ἴδιο κάνει.
* Δὲν θὰ μποροῦσες νὰ τὸν πονοῦσες τριπλά.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δηλώνει (αὐτὸς) ἐρωτευμένος καὶ παράλληλα κάνει καὶ κάτι ἆλλο (ἕνα μαθαίνεις ἐσύ, - ὅμως εἶναι ἕνα ἤ εἶναι καὶ ἆλλα πολλὰ;) κάπου ἔχει φύγει, ἔστω κι' ἄν ἔχει ἀράξει καὶ βολεύεται μὲ σένα, γιὰ πολλοὺς καί διαφόρους λόγους.
Πάντως, ἄν τὸ κάνεις, δὲν θὰ πονέσει, σὲ βαβαιώνω. Θὰ θιγεῖ ὁ ἐγωισμός του. Κι' ἐσὺ, δὲν θὰ ἱκανοποιηθεῖς, δὲν θὰ τὸ εὐχαριστηθεῖς, ποὺ λέμε. Καὶ τότε ἀρχίζουν τὰ δράματα.
Εἶναι τυχαῖο ποὺ οἱ τέχνες θρέφονται μὲ ἐρωτικὰ δράματα περισσότερο παρὰ μὲ ὅ,τι ἆλλο; (Μυθιστόρημα, θέατρο, κινηματογράφος, ποίηση, τραγοῦδι...)
* Θὰ ἔπρεπε τὰ ζευγάρια νὰ ἔχουν μεταξύ τους κάποιαν ἐμπιστοσύνη, γενικῶς.
Μιὰν ἰδιαίτερη ἐμπιστοσύνη στὸ νὰ λένε τί σκέφτονται ἐνδομύχως. Κάτι ποὺ δὲν θὰ ἔκαναν ἐνδεχομένως παρὰ μονάχα μὲ πολὺ ἔμπιστο φίλο ἤ ἐξ ἴσου ἔμπιστη φίλη τους. Ὅλοι μας θέλουμε νοεροὺς...συνενόχους; μάρτυρες; θεατές;
* Εἴμαστε στὴν σκηνὴ ἑνὸς θεάτρου ποὺ βολοδέρνει. Εἶναι σπουδαῖο νὰ διαλέγεις τοὺς θεατές σου.
Κι' ὅσο δοκιμάζεις ἐσὺ τὸν ρόλο σου (πρόβες μόνον κάνουμε, τὸ ἔργο τῆς ζωῆς μας δὲν ἀνεβαίνει σὲ καμιὰ σκηνή, μονάχα τὸ φορᾶμε κοστοῦμι στὴν κάσα μας, νεκροί. Γι' αὐτὸ μᾶς φέρνουν καὶ λουλούδια, μήπως καὶ χαροῦμε.
Καὶ ὅλοι, κλαῖνε ἀπὸ συγκίνηση, ἆλλοι γιατί κάπως μᾶς ἔνιωσαν, ἆλλοι γιὰ νὰ δείξουν στοὺς ἄλλους παρευρισκομένους ὅτι καὶ αὐτοὶ σκαμπάζουν ἀπὸ θέατρο, συγγνώμη ἀπὸ ζωὴ ἤθελα νὰ πῶ. Καὶ ὅλοι τρῶνε κόλυβα (τὰ συγχαρητήριά μας) καὶ λένε:
- Θεὸς σ' χωρέσ' τον = καταπληκτικὸς ἤτανε στὸν ρόλο τοῦ ζωντανοῦ!
ὅπως καὶ:
- Ζωὴ σὲ λόγου σας!... = Μπράβο!...Ἔχετε ἐλπίδα!...).
* Τὸ νὰ ἔχεις φαντασιώσεις (= δηλαδὴ πὼς τὸ κάνεις καὶ ἔτσι κι' ἀλλοιῶς κι' ἀλλοιώτικα, τώρα, πάντα τώρα, μὲ τοῦτον, μὲ κείνην, μὲ ὅλους, μὲ ὅλες) εἶναι ἀπολύτως φυσιολογικό. Ὄχι ὅλη τὴν ὥρα, ἐννοεῖται, τὸ τρίτο ἤ τὰ τρίτα καὶ τὰ ρέστα πρόσωπα καὶ πράματα νὰ εἶναι μπροστά, νὰ συμμετέχουν ἀκατάπαυστα! Τότε ἔχουμε ἀσθένεια, νοσηρότητα.
* Ἄν συμβεῖ (δὲν λέω νὰ τὸ ἐπιδιώξεις) κάτι ...ἔκτακτο, δὲν εἶναι καὶ τόσο τραγικό. Μάλιστα, τὸ θεωρῶ εὐτυχέστατο συμβὰν ἀφυπνίσεως.
Ναί, μὴν μᾶς παίρνει καὶ ὁ ὕπνος στὴν ἀγκαλιά κάποιου καὶ ξυπνήσουμε πρὸ...ἐκπλήξεων!
Ὁ ζωντανὸς νοῦς δὲν κάθεται μὲ κλειστὰ τὰ μάτια ποτέ.
Ἁπλῶς, ἀρέσκεται νὰ περιεργάζεται τὰ ἴδια, μὲ χίλους τρόπους. Ἀλλά, θέλει καὶ τὸ διαλειμματάκι του - καμιὰ φορά, μόνο γιὰ νὰ ξαλαφρώσει, τίποτα πιὸ σοβαρό. Ἀλλὰ καὶ μόνο τὸ νὰ κοιτᾶς, ὁδηγεῖ στὶς...ἁμαρτιοῦλες!
* Κι' ἄς φτάσουμε στὸ ὅτι τὸ γεγονὸς ...μαθεύτηκε! Προτιμῶ νὰ τὸ ἔχει πεῖ κανεὶς ὁ ἴδιος, ἀλλὰ δὲν εἶναι πᾶντα τόσο εὔκολο. Εἴπαμε, λοιπὸν: μαθεύτηκε. Ὁ "ἔνοχος" πρέπει νὰ ἐπανορθώσει μὲ μιὰ ξεκάθαρη ἐξήγηση. Καὶ ὁ ἆλλος, νὰ δεῖ τὸ πρᾶγμα μὲ τὴν ματιὰ τῆς φύσεως καὶ τῆς εἰλικρινοῦς ἱκανότητάς του νὰ τὸ παραβλέψει, χωρὶς νὰ τὸ διαγράψει ἀπὸ τὰ κατάστιχα (ἔτσι κι' ἀλλοιῶς ἡ μνήμη εἶναι ἐκεῖ: αὐθαίρετη κι' ἀλύγιστη) καὶ νὰ μὴν ζητήσει ἐκδίκηση.
Νὰ ξέρει πὼς εἶναι ὁ ἀπὸ πάνω. Ὁ κατὰ τύχην ἄμεμπτος. Νὰ τὸ πιὸ σημαντικό - ὅλα εἶναι σημαντικὰ - γιὰ τὸν ἐγωισμό μας:
νὰ εἴμαστε σιωπηρὰ ὁ ἀπὸ πάνω.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
* * *
4 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 12:05.
Ἐλπίζω κι' εὔχομαι μετ' ἀγανακτήσεως
νὰ μὴν ἐπανέλθω εἰς ἄλλην συνέχειαν ἐκ τοῦ προηγουμένου
ποὺ εἶχε καὶ προηγούμενο καὶ πρὸ προηγούμενο!
* * *
Pal ἔγραψε, βλέπω τὶς τελευταῖες στιχομυθίες καὶ συμπεραίνω:
Με κεράτωσες; Σε κερατώνω ή κάτι παρόμοιο, λίγο έτσι, κάπως αλλιώτικα, τόσο ανάλαφρα! Σα να παίζετε χαρτιά όχι με λεφτά αλλά με στραγάλια.
Δεν σού ψεγαδιάζω κάτι, απλώς σε σένα απευθύνομαι.
Οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις δὲν εἶναι πᾶντα τόσο ἀνάλαφρες, ἀκόμα καὶ σὲ κείνους ποὺ ἔχουν πᾶντα καὶ θὰ ἔχουν πᾶντα λεφτὰ καὶ δὲν θὰ τοὺς λείπει τίποτ' ἆλλο πέρα ἀπὸ λίγη ἀληθινὴ ἀγάπη (ἄν ἔχουν ἀντιληφθεῖ καλῶς ὅτι ὑπάρχει καί κάτι τέτοιο ταπεινὸ καὶ θεϊκό).
Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη δὲν εἶναι μόνο "πετυχημένο" κρεβάτι (αὐτὸ τὸ ξέρουν ὅλοι κι' ὅλες οἱ πορνοστὰρ).
Ἐκεῖ, στὸ κρεβάτι, καλῶς ἤ κακῶς, κρίνεται, παίζεται, ἀρχίζει ἤ καὶ τελειώνει.
Ἀλλὰ ἀνθίζει στὴν ὑπόλοιπη ζωὴ. Ἡ ἀξία τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης φαίνεται σὲ ὅλες τὶς ἆλλες στιγμές, πέρα ἀπὸ τὸ κρεβάτι.
Καλὸ κρεβάτι δὲν σημαίνει καὶ ἀγάπη ἀπαραιτήτως.
Ἕνα κερατάκι, ὅπως ξαναέγραψα, ἴσως νὰ μὴν εἶναι τίποτα ποὺ νὰ τραβᾶς μὲ ὀδύνη τὰ μαλλιά σου ἀλλὰ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ μαχαιριά.
Τὰ ψέματα, τὰ κωλοθέατρα ποὺ παίζουν οἱ ἔνοχοι, σὲ βάρος τοῦ ἀνυποψίαστου ἤ τοῦ ἀδύναμου, αὐτὰ κάνουν τὸ δράμα.
Κι' ὅταν ὑπάρχει δράμα, τὰ κυριλήκια εἶναι καραγκιοζηλήκια.
Ὄχι, δὲν λέω νὰ γίνεις: ξεφωνημένη ἤ ὄχι Μήδεια, Τραβιάτα, σκυλοτράγουδος ἤ ὄχι Ὀθέλλος, Ἴλαρχος ("Πατέρας")...
ἀλλὰ...
... νὰ ποὺ γίνεσαι ἁπλῶς Μήδεια, Τραβιάτα, σαφῶς Ὀθέλλος, Ἴλαρχος!
Καὶ σ' αὐτό; Σίγουρα ἔφταιγε, πού, τότε, δὲν ὑπῆρχε τὸ Φόρουμ.γκρ, τὸ Περὶ Ἀνέμων καὶ Ὑδάτων καὶ οἱ ἀνώνυμοι Ψευδωνυμομάχοι του.
Τώρα ἡ ἀνθρωπότης ἀπέκτησε τὸ Διεθνὲς Νοητικό Τερατοδρόμιό της.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Re: Ἔχετε ἀπατήσει στὸν γάμο σαs;
Κλινοσοφιστεῖες,
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
--------------- Ἔρωτας, ὅπως πίνεις, ὅπως τρῶς κι' ὅπως πεθαίνεις.
................................. " ...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Ἀγαπητή μου Μοιραῖα_Ὅλα, ποὺ λὲς αὐτά,
ἔχεις τὸ ..εὖγε μου.
moiraia_ola ἔγραψε: Μην νοιάζεσαι αγαπητέ μου χιόνι για μένα. Αντέχω τους μικροαστικούς σου χαρακτηρισμούς χωρίς να μού κάτσουν καθόλου βαριά για το βράδυ,
Όπως το θέτεις, ναι . Είμαι μια καραπουτανάρα που έχω που και που ανάγκη στη ζωή μου να ερωτευτώ, να αυτοεπιβεβαίωθώ και να αγγίξω ένα ξένο σώμα που θα μού θυμίσει πως είμαι γυναίκα, πως είμαι άνθρωπος με ορμές και πως μού αξίζει να ζήσω ζώντας τις μικρές και μεγάλες χαρές.
Με μεγάλη χαρά να σε δεχόμουν μέσα μου, μόνο που πάντα υπερτερεί η αγάπη μου για την οικογένειά μου
για τον άντρα μου και το παιδί μου
για τη ζωή που με τόσο κόπο στήσαμε και τα λοιπά και τα λοιπά.
Το ότι έχω τα κότσια να παραδέχομαι αυτό που όλοι φαντασιώνονται βουβά δε μέ ενοχλεί να μέ ρίχνει στα μάτια τα δικά σου και κάποιων άλλων,
άλλωστε αν ήταν ο άντρας μου μπροστά, θα σού απαντούσε όπως ειχε κάνει σε κάποιον άλλον στο παρελθόν:
και τί σέ νοιάζει εσένα, ρε φίλε, αν είναι πουτάνα; εγώ τή γουστάρω για αυτό που είναι και για αυτό την έχω γυναίκα μου
εσένα, σού εύχομαι να βρεις μια που να μη μού μοιάζει, αν και πολύ φοβάμαι πως θα δυσκολευτείς αρκετά.
Ἐννοεῖται πὼς διάβασα καὶ τὰ προηγούμενα. Καὶ ξέρεις πὼς τὴν ἀποκλειστικότητα νὰ κουβεντιάζεις τέτοια ζητήματα μὲ καθαρὰ μυαλὰ...δὲν τὴν ἔχει τὸ Φόρουμ.γκρ, κακὰ τὰ ψέματα, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι πίσω ἀπὸ τὸ ψευδώνυμο προστατεύονται. Καὶ θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι πιὸ εἰλικρινεῖς μὲ τὸν ἑαυτό τους.
Μπροστὰ στὴν Ἀλήθεια ὅλοι, μὰ ὅλοι, δὲν ξέρω οὔτε κἄν μία ἐξαίρεση, εἶναι δειλοὶ ἤ ψεῦτες. Ἤ ἀνίδεοι - δὲν τὴν ξέρουν.
Κι' ὅπως βλέπεις καὶ ὅπως μὲ ξέρεις (ἔχουμε μιλήσει δεκάδες ὧρες) ἀναλαμβάνω τὴν εὐθύνη τῶν ὅσων λέω.
Ναί, ἐκτιμῶ ἀρκετούς, καταλαβαίνω τὸ ἀνθρώπινο καὶ πολλὲς φορὲς πάω πάσο καὶ δὲν δίνω συνέχεια. Καὶ συμβολικά, τοὺς...ἐξαιρῶ! Καὶ συμπαραστέκομαι.
Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς θὰ καταπιῶ καὶ τὶς γελοιότητες τῶν ἄλλων. Κάποιοι διαφημίζουν καὶ τὸ βρώμικο σέξ (εἶναι μιὰ... λαχταριστὴ ἐκδοχὴ τοῦ βρώμικου μυαλοῦ τους). Οἱ ἄνθρωποι λαχταροῦν βρωμιά - καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς λαχτάρας τους, κρίνουν καὶ τοὺς ἄλλους ὅλους ὡς “βρώμικους”.
Ἔχω δεῖ μάννα - μητέρα - μαμὰ νὰ ψάχνει στὶς Ἀγγελίες γιὰ βρώμικο σὲξ νὰ στείλει τὸν τριαντάχρονο γυιό της.
Καί, φυσικά, νὰ θέλει, γιὰ τὸν κανακάρη της, γυναίκα ἁγνὴ καὶ πιστή. Χριστιανικῶν ἀρχῶν.
Ἔχεις δίκηο μ' αὐτὰ ποὺ λές.
Ἀγάπη ὑπάρχει. Ὄχι τόσο συχνὰ ὅσο θέλουν νὰ λένε.
Τὸ περιβᾶλλον σπανίως συγχωρεῖ ὅσους ἀγαπήθηκαν. Μόνον ὅσοι ἀγάπησαν καὶ ἀγαπήθηκαν χαίρονται ὅταν οἱ ἄλλοι ἀγαπιοῦνται.
Τὸ νὰ κάνεις σὲξ εἶναι κάτι ὅπως πίνεις, ὅπως τρῶς κι' ὅπως πεθαίνεις. Ἄν δὲν βγαίνει νόημα ἀπ' αὐτά, χέσ' τα κι' ἄσ' τα.
Ἀνοχή, ὑπάρχει. Συγκρατημός, ὑπάρχει. Κυριαρχεῖ ἡ πουστιά, τὴν ἔχουμε ὅλοι μέσα μας στὸν μέγιστο βαθμό. Ἀξιέραστοι καὶ ἀπεχθέραστοι. Καὶ στὴν πρώτη εὐκαιρία ξενογαμιόμαστε ἀλλὰ δὲν ἔχουμε τὸ θᾶρρος ὅλοι νὰ τὸ ποῦμε - τουλάχιστον ἐκεῖ ποὺ ἔχουμε χρέος νὰ τὸ ποῦμε.
Γι' αὐτὸ ἡ πράξη μας λέγεται καὶ πουστιά. Καί, ὅταν μᾶς δοθεῖ ἡ εὐκαιρία, κάνουμε καὶ προτιμοῦμε ἀπερίσκεπτα καὶ ἀσυζητητὶ τὴν πουστιά. Ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, ἔχει τὴν δέουσα γλύκα της κι' ἡ πουστιά: εἶναι ἐκδικητικὴ ἀνταπόδοση καὶ ἀποζημίωση τῶν ὑποχωρήσεών μας σὲ ὅσα μᾶς διέψευσαν.
Ἀλλά, ἐνῶ ἡ δική μας μοσχοβολάει, τῶν ἄλλων ζέχνει. Ἡ δική μας ἔχει τοὺς λόγους της, τῶν ἄλλων ἡ πουστιὰ εἶναι ἀνηθικότης.
Τὸ νὰ ξενογαμηθεῖς ὅμως εἶναι, ἀπὸ μόνο του, φυσικὸ καὶ...
Ὡραῖο; Τυχερό; Ἄτυχο; Θὰ δείξει.
Κι' ἄν τὸ παραδέχεσαι, εἶναι ἀνδρισμός.
................................................................................ μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
* * *
3 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 8:40.
~~~~
Κάπως συνέχεια ἐκ τοῦ προηγουμένου.
* * *
Φίλε - νὰ σὲ πῶ φίλο; νομίζω δὲν ἔχουμε ἀνταλλάξει ἀκόμη κάποια λόγια ἀλλὰ σὲ λέω: φίλο, δείχνοντας τὴν προδιάθεσή μου - Sid Vicious , ἔχω διαβάσει τελευταίως πολλὰ μηνύματά σου καὶ βρίσκω ἐνδιαφέρον στὸ νὰ τὰ προσέχω.
Ξέρεις, ἔτσι στριμμένος ποὺ εἶμαι, τώρα μάλιστα ποὺ γέρασα, σπάνια θ' ἀκούσεις καλὴ κουβέντα ἀπὸ τὸ στόμα μου γιὰ κάτι ἤ γιὰ κάποιον. Ὅλο καὶ πιὸ σπάνια.
Ἄκου τώρα. Μὲ τὴν Μοιραῖα_Ὅλα καὶ τὴν ἄποψή της, ἐξηγήθηκα. Ἡ ἴδια μὲ εὐχαρίστησε κατ' ἰδίαν ἀλλὰ τὸ βρίσκω περιττό, ἀφοῦ ξέρει πὼς δὲν θὰ τὸ ἄφηνα ἔτσι.
Ποτὲ τίποτα δὲν εἶναι ὁριστικό, τελεσίδικο.
Καμιὰ φορὰ ἀνασκευάζουμε (πράττοντας πολὺ σωστά) καὶ τὰ ἴδια τὰ λόγια μας, γιατὶ κάτι μπορεῖ νὰ μεσολάβησε καὶ...
Ὅμως, ἡ σκέψη [ἤ καλλίτερα οἱ σκέψεις ὅπως "λέμε" ἀρκετοὶ ἐδῶ: καὶ οἱ πράξεις, προσθέτω ὁ ὑποφαινόμενος] δὲν μπορεῖ νὰ δεχτεῖ περιορισμούς, τόσο στὴν φυσική της πορεία (ἀκριβῶς ὅταν σκεφτόμαστε, δηλαδή) ὅσο κι' ὅταν τὴν μαρτυροῦμε, προφορικῶς ἤ γραπτῶς.
Ὅταν μιὰ ὁμολογία εἶναι εἰλικρινὴς ἤ μιὰ σκέψη κάνει ἕνα βῆμα μπροστά, πετάγονται τὰ ΜΑΤ μὲ τὰ γκλὸμπς καὶ τὰ ἀσφυξιογόνα νὰ μᾶς κάνουν Σύνταγμα!
Πρὶν ξαναμπῶ, (εἶχε τὸ βύσμα συνδέσεως ὁ γυιός μου), σκεφτόμουν νὰ γράψω αὐτό:
* ὅταν ὁ ἄντρας ἀπατάει τὴν γυναίκα του, εἶναι μάγκας * ὅταν ἡ γυναίκα λέει καὶ μόνο ὅτι σκέφτεται ἄν μπορεῖ ἤ ὄχι νὰ ἀπατήσει τὸν ἄντρα της, εἶναι πουτάνα!
Κατ' αὐτούς - ὄχι κατ' ἐμένα, ἔ;
Πουτάνα, συχνάκις, εἶναι ὅταν δὲν τὸν ἀπατᾶ - καὶ τὴν ἐπιβραβεύουν ὅλοι! σὰν νὰ ἦταν τίμια - ἀλλὰ τοῦ κάθεται πιστὴ (!) ἐπειδὴ τὴν ταΐζει.
Ὅταν προτιμᾶ νὰ σηκώνει τὰ πόδια παρὰ νὰ πάει νὰ δουλέψει κτλ.
Θὰ ἐπαναλάβω κάποια χιλιοειπωμένα μου:
~ δεκάδες ἄνθρωποι μὲ ἐμπιστεύονται, γυναῖκες κι' ἆντρες (γιὰ μένα, τρίτο φύλο δὲν ὑπάρχει καὶ συγχίζομαι ὅταν τὸ λένε, ὅποιαν δραστηρότητα κι' ἄν ἔχει κανεὶς πάνω στὸν ἔρωτα)
καὶ συνεπῶς ἔχω δικαίωμα νὰ μιλῶ...
~~ εὐτυχῶς, μὲ ὅλα τὰ καλὰ καὶ μὲ ὅλα τὰ κακὰ τοῦ ἔρωτα, τὸν ἔχω ζήσει μὲ τὸ παραπάνω. Καί, παρὰ τὸ ὅτι πλησιάζω τὰ 67, ἡ μπογιά μου περνάει ἄθικτη ἀκόμη καὶ ἀρέσω σὰν 25άρης, ὁπότε ἀπωθημένα μὴν ψάχνει κανεὶς νὰ μοῦ βρεῖ, τουλάχιστον ὄχι τόσο χοντροκομμένα σὰν τὰ δικά τους, γιατί: κάπου κάτι κάπως θὰ μοῦ ἔλειψε καὶ μένα, ἄνθρωπος εἶμαι, δὲν δήλωσα ποτέ μου Δίας ποὺ καὶ τί δὲν χάρηκε!... Ναί, αὐτὸν - δὲν τὸ σκέφτηκα - πρέπει ν' ἀρχίσω νὰ τὸν ζηλεύω...
~~~ ἀρκετοὶ μὲ ἀποφεύγουν - καὶ τοὺς ξέρω: ἕναν-ἕναν καθὼς καὶ μία-μία - γιὰ τὰ κλινοσοφιστικά μου...
Ἀλλά,
προέχει ἡ Ἀλήθεια. Ἡ Ἠθικὴ δὲν εἶναι μέρος στέρησης. Ἠθικὴ εἶναι συνείδηση, ἐπίγνωση, μέτρο ἄριστο.
Τώρα, ἄν οἱ ἀτυχεῖς καὶ οἱ ἀδικημένοι πάσης φύσεως ἔχουν ἄλλην ἄποψη, πρεβυωπίας, ἔ, δὲν θὰ καταστρέψουμε καὶ τὸν Ὁρίζοντα γιὰ νὰ τοὺς τὸν χώσουμε στὰ μάτια τους. Ὅ,τι βλέπουν βλέπουν.
Γειὰ χαρὰ.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
* * *
4 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 8:02.
Ἀναγκαστικὴ (;) συνέχεια ἐκ τοῦ προηγουμένου καὶ τοῦ πρὸ προηγουμένου,
τουτέστιν: - Ἔχουμε καὶ προηγούμενα νὰ λογαριάσουμε, ἔ;
* * *
Naida ἔγραψε: Εκδικητικά, φυσικά και θα τό έκανα! Και αν θα μέ πονούσε μια αυτός, εγώ θα τόν πονούσα τριπλά.
* Ἐκδικητικά: ἄς ποῦμε ναί. Ἄν μπορεῖς βέβαια νὰ βρεῖς εὔκολα καὶ σύντομα (πρὶν κρυώσει τὸ πρᾶγμα) τὸ "ἐργαλεῖο" ἐκδικήσεως.
Δὲν νομίζω πὼς γίνονται ἔτσι ἐπιτυχῶς διεξοδικὰ (καὶ ὄχι σπαστικὰ) αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἐσὺ θὰ χάσεις.
Ἐκτὸς κι' ἄν ἔχεις τὸν τρίτο ------> ἐφεδρικό, στὸ "περίμενε..." - ἄρα ἤδη ἔχεις ἀπατήσει, μὲ τὴν σκέψη καὶ τὴν "πρόβλεψη" καὶ μόνον, ἐσύ. Τὸ ἴδιο κάνει.
* Δὲν θὰ μποροῦσες νὰ τὸν πονοῦσες τριπλά.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δηλώνει (αὐτὸς) ἐρωτευμένος καὶ παράλληλα κάνει καὶ κάτι ἆλλο (ἕνα μαθαίνεις ἐσύ, - ὅμως εἶναι ἕνα ἤ εἶναι καὶ ἆλλα πολλὰ;) κάπου ἔχει φύγει, ἔστω κι' ἄν ἔχει ἀράξει καὶ βολεύεται μὲ σένα, γιὰ πολλοὺς καί διαφόρους λόγους.
Πάντως, ἄν τὸ κάνεις, δὲν θὰ πονέσει, σὲ βαβαιώνω. Θὰ θιγεῖ ὁ ἐγωισμός του. Κι' ἐσὺ, δὲν θὰ ἱκανοποιηθεῖς, δὲν θὰ τὸ εὐχαριστηθεῖς, ποὺ λέμε. Καὶ τότε ἀρχίζουν τὰ δράματα.
Εἶναι τυχαῖο ποὺ οἱ τέχνες θρέφονται μὲ ἐρωτικὰ δράματα περισσότερο παρὰ μὲ ὅ,τι ἆλλο; (Μυθιστόρημα, θέατρο, κινηματογράφος, ποίηση, τραγοῦδι...)
* Θὰ ἔπρεπε τὰ ζευγάρια νὰ ἔχουν μεταξύ τους κάποιαν ἐμπιστοσύνη, γενικῶς.
Μιὰν ἰδιαίτερη ἐμπιστοσύνη στὸ νὰ λένε τί σκέφτονται ἐνδομύχως. Κάτι ποὺ δὲν θὰ ἔκαναν ἐνδεχομένως παρὰ μονάχα μὲ πολὺ ἔμπιστο φίλο ἤ ἐξ ἴσου ἔμπιστη φίλη τους. Ὅλοι μας θέλουμε νοεροὺς...συνενόχους; μάρτυρες; θεατές;
* Εἴμαστε στὴν σκηνὴ ἑνὸς θεάτρου ποὺ βολοδέρνει. Εἶναι σπουδαῖο νὰ διαλέγεις τοὺς θεατές σου.
Κι' ὅσο δοκιμάζεις ἐσὺ τὸν ρόλο σου (πρόβες μόνον κάνουμε, τὸ ἔργο τῆς ζωῆς μας δὲν ἀνεβαίνει σὲ καμιὰ σκηνή, μονάχα τὸ φορᾶμε κοστοῦμι στὴν κάσα μας, νεκροί. Γι' αὐτὸ μᾶς φέρνουν καὶ λουλούδια, μήπως καὶ χαροῦμε.
Καὶ ὅλοι, κλαῖνε ἀπὸ συγκίνηση, ἆλλοι γιατί κάπως μᾶς ἔνιωσαν, ἆλλοι γιὰ νὰ δείξουν στοὺς ἄλλους παρευρισκομένους ὅτι καὶ αὐτοὶ σκαμπάζουν ἀπὸ θέατρο, συγγνώμη ἀπὸ ζωὴ ἤθελα νὰ πῶ. Καὶ ὅλοι τρῶνε κόλυβα (τὰ συγχαρητήριά μας) καὶ λένε:
- Θεὸς σ' χωρέσ' τον = καταπληκτικὸς ἤτανε στὸν ρόλο τοῦ ζωντανοῦ!
ὅπως καὶ:
- Ζωὴ σὲ λόγου σας!... = Μπράβο!...Ἔχετε ἐλπίδα!...).
* Τὸ νὰ ἔχεις φαντασιώσεις (= δηλαδὴ πὼς τὸ κάνεις καὶ ἔτσι κι' ἀλλοιῶς κι' ἀλλοιώτικα, τώρα, πάντα τώρα, μὲ τοῦτον, μὲ κείνην, μὲ ὅλους, μὲ ὅλες) εἶναι ἀπολύτως φυσιολογικό. Ὄχι ὅλη τὴν ὥρα, ἐννοεῖται, τὸ τρίτο ἤ τὰ τρίτα καὶ τὰ ρέστα πρόσωπα καὶ πράματα νὰ εἶναι μπροστά, νὰ συμμετέχουν ἀκατάπαυστα! Τότε ἔχουμε ἀσθένεια, νοσηρότητα.
* Ἄν συμβεῖ (δὲν λέω νὰ τὸ ἐπιδιώξεις) κάτι ...ἔκτακτο, δὲν εἶναι καὶ τόσο τραγικό. Μάλιστα, τὸ θεωρῶ εὐτυχέστατο συμβὰν ἀφυπνίσεως.
Ναί, μὴν μᾶς παίρνει καὶ ὁ ὕπνος στὴν ἀγκαλιά κάποιου καὶ ξυπνήσουμε πρὸ...ἐκπλήξεων!
Ὁ ζωντανὸς νοῦς δὲν κάθεται μὲ κλειστὰ τὰ μάτια ποτέ.
Ἁπλῶς, ἀρέσκεται νὰ περιεργάζεται τὰ ἴδια, μὲ χίλους τρόπους. Ἀλλά, θέλει καὶ τὸ διαλειμματάκι του - καμιὰ φορά, μόνο γιὰ νὰ ξαλαφρώσει, τίποτα πιὸ σοβαρό. Ἀλλὰ καὶ μόνο τὸ νὰ κοιτᾶς, ὁδηγεῖ στὶς...ἁμαρτιοῦλες!
* Κι' ἄς φτάσουμε στὸ ὅτι τὸ γεγονὸς ...μαθεύτηκε! Προτιμῶ νὰ τὸ ἔχει πεῖ κανεὶς ὁ ἴδιος, ἀλλὰ δὲν εἶναι πᾶντα τόσο εὔκολο. Εἴπαμε, λοιπὸν: μαθεύτηκε. Ὁ "ἔνοχος" πρέπει νὰ ἐπανορθώσει μὲ μιὰ ξεκάθαρη ἐξήγηση. Καὶ ὁ ἆλλος, νὰ δεῖ τὸ πρᾶγμα μὲ τὴν ματιὰ τῆς φύσεως καὶ τῆς εἰλικρινοῦς ἱκανότητάς του νὰ τὸ παραβλέψει, χωρὶς νὰ τὸ διαγράψει ἀπὸ τὰ κατάστιχα (ἔτσι κι' ἀλλοιῶς ἡ μνήμη εἶναι ἐκεῖ: αὐθαίρετη κι' ἀλύγιστη) καὶ νὰ μὴν ζητήσει ἐκδίκηση.
Νὰ ξέρει πὼς εἶναι ὁ ἀπὸ πάνω. Ὁ κατὰ τύχην ἄμεμπτος. Νὰ τὸ πιὸ σημαντικό - ὅλα εἶναι σημαντικὰ - γιὰ τὸν ἐγωισμό μας:
νὰ εἴμαστε σιωπηρὰ ὁ ἀπὸ πάνω.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
* * *
4 Ἰουλίου 2011, καὶ ὥρα 12:05.
Ἐλπίζω κι' εὔχομαι μετ' ἀγανακτήσεως
νὰ μὴν ἐπανέλθω εἰς ἄλλην συνέχειαν ἐκ τοῦ προηγουμένου
ποὺ εἶχε καὶ προηγούμενο καὶ πρὸ προηγούμενο!
* * *
Pal ἔγραψε, βλέπω τὶς τελευταῖες στιχομυθίες καὶ συμπεραίνω:
Με κεράτωσες; Σε κερατώνω ή κάτι παρόμοιο, λίγο έτσι, κάπως αλλιώτικα, τόσο ανάλαφρα! Σα να παίζετε χαρτιά όχι με λεφτά αλλά με στραγάλια.
Δεν σού ψεγαδιάζω κάτι, απλώς σε σένα απευθύνομαι.
Οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις δὲν εἶναι πᾶντα τόσο ἀνάλαφρες, ἀκόμα καὶ σὲ κείνους ποὺ ἔχουν πᾶντα καὶ θὰ ἔχουν πᾶντα λεφτὰ καὶ δὲν θὰ τοὺς λείπει τίποτ' ἆλλο πέρα ἀπὸ λίγη ἀληθινὴ ἀγάπη (ἄν ἔχουν ἀντιληφθεῖ καλῶς ὅτι ὑπάρχει καί κάτι τέτοιο ταπεινὸ καὶ θεϊκό).
Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη δὲν εἶναι μόνο "πετυχημένο" κρεβάτι (αὐτὸ τὸ ξέρουν ὅλοι κι' ὅλες οἱ πορνοστὰρ).
Ἐκεῖ, στὸ κρεβάτι, καλῶς ἤ κακῶς, κρίνεται, παίζεται, ἀρχίζει ἤ καὶ τελειώνει.
Ἀλλὰ ἀνθίζει στὴν ὑπόλοιπη ζωὴ. Ἡ ἀξία τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης φαίνεται σὲ ὅλες τὶς ἆλλες στιγμές, πέρα ἀπὸ τὸ κρεβάτι.
Καλὸ κρεβάτι δὲν σημαίνει καὶ ἀγάπη ἀπαραιτήτως.
Ἕνα κερατάκι, ὅπως ξαναέγραψα, ἴσως νὰ μὴν εἶναι τίποτα ποὺ νὰ τραβᾶς μὲ ὀδύνη τὰ μαλλιά σου ἀλλὰ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ μαχαιριά.
Τὰ ψέματα, τὰ κωλοθέατρα ποὺ παίζουν οἱ ἔνοχοι, σὲ βάρος τοῦ ἀνυποψίαστου ἤ τοῦ ἀδύναμου, αὐτὰ κάνουν τὸ δράμα.
Κι' ὅταν ὑπάρχει δράμα, τὰ κυριλήκια εἶναι καραγκιοζηλήκια.
Ὄχι, δὲν λέω νὰ γίνεις: ξεφωνημένη ἤ ὄχι Μήδεια, Τραβιάτα, σκυλοτράγουδος ἤ ὄχι Ὀθέλλος, Ἴλαρχος ("Πατέρας")...
ἀλλὰ...
... νὰ ποὺ γίνεσαι ἁπλῶς Μήδεια, Τραβιάτα, σαφῶς Ὀθέλλος, Ἴλαρχος!
Καὶ σ' αὐτό; Σίγουρα ἔφταιγε, πού, τότε, δὲν ὑπῆρχε τὸ Φόρουμ.γκρ, τὸ Περὶ Ἀνέμων καὶ Ὑδάτων καὶ οἱ ἀνώνυμοι Ψευδωνυμομάχοι του.
Τώρα ἡ ἀνθρωπότης ἀπέκτησε τὸ Διεθνὲς Νοητικό Τερατοδρόμιό της.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
0 .
-
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Δύο ὧρες ἐντατικὴ φροντίδα γιὰ ἀναδημοσίευση μιᾶς Κλινοσοφιστείας. Τὸ χαίρομαι. Καὶ ξαφνιάζομαι ποὺ ἔτσι θυμᾶμαι καὶ τί εἶχα γράψει κάποτε. Ἐλέγχω τὸν νοῦ μου, τὰ λεγόμε-
νά μου. Καμιὰ φορὰ καμαρώνω! Γιὰ ἕνα πρᾶγμα: ποὺ πασχίζω μὲ εἰλικρίνεια νὰ φανῶ χρή-
σιμος εἰς ἑαυτὸν καὶ εἰς ἄλλους, καταγράφοντας τὴν πείρα μου ζωῆς, ἕναν καρπὸ ποὺ ὅσο
ὡριμάζει, ἀντὶ γιὰ γλυκύτερος, τόσο πιὸ πικρὸς γίνεται, ἄν καὶ μὲ δροσίζει αὐτὸ τὸ ἀναμε-
νόμενο. Δὲν θέλω νὰ πεθάνω ἀνίδεος καὶ χωρὶς νἄχω γευτεῖ...
νά μου. Καμιὰ φορὰ καμαρώνω! Γιὰ ἕνα πρᾶγμα: ποὺ πασχίζω μὲ εἰλικρίνεια νὰ φανῶ χρή-
σιμος εἰς ἑαυτὸν καὶ εἰς ἄλλους, καταγράφοντας τὴν πείρα μου ζωῆς, ἕναν καρπὸ ποὺ ὅσο
ὡριμάζει, ἀντὶ γιὰ γλυκύτερος, τόσο πιὸ πικρὸς γίνεται, ἄν καὶ μὲ δροσίζει αὐτὸ τὸ ἀναμε-
νόμενο. Δὲν θέλω νὰ πεθάνω ἀνίδεος καὶ χωρὶς νἄχω γευτεῖ...
0 .
-
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
8 Ὀκτωβρίου 2011, καὶ ὥρα 8:53.
Κλινοσοφιστεῖες.
Γράφει .... ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
... Στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὴν Κυριακή,
ὁ πρωθυπουργός!
................................. " ...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Κάποτε, νόμιζα πὼς ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡμέρα ξεχωριστή. Πολλὲς Κυριακὲς δὲν εἶχα οὔτε νὰ φάω. Ἐσύ, τὸ ξέρεις, Θεέ μου!
Κάποτε, νόμιζα πὼς τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἅγιο, ἤθελα μάλιστα καὶ νὰ τὸ ἐπισκεφτῶ. Καλὰ ποὺ δὲν πῆγα - ἀρκετὲς ἁμαρτίες ἔχω!
Κάποτε νόμιζα πὼς ὁ πρωθυπουργὸς εἶναι κάτι ξεχωριστό - κι' αὐτὸ δὲν ἔπαψα νὰ τὸ νομίζω: μοιάζουμε, ὅλοι ἐμεῖς, γιὰ πρωθυπουργοί;
Οἱ καλόγεροι ἔχουν μιὰ δόση τρέλλας, πὼς εἶναι πρωθυπουργοί. Ἡ διαφορὰ εἶναι ἐλάχιστη. Δὲν ψηφίζουν Νόμους. Τοὺς διαδίδουν καὶ προσπαθοῦν νὰ τοὺς ἐπιβάλλουν, κάμποσες φορὲς τὸ πετυχαίνουν, ἀλλὰ ὄχι μὲ τὴν μία κι' ἔξω. Γανιάζει τὸ στόμα τους.
Στοὺς οὐρανούς, κράτος καὶ κράτη δὲν ὑφίστανται - αὐτὸ τὸ ξέρουν;
Μὲ ἑλικόπτερο δὲν ἔχω ταξειδέψει ποτέ, οὔτε γκρεμοτσακίστηκα στὴν θάλασσα - ἀλλὰ δὲν ζηλεύω, καλὰ εἶμαι κι' ἔτσι.
Τί θὰ πεῖ Ἀθεόφοβος; Ποτέ μου δὲν φοβήθηκα τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἄνθρωπος. Τὰ πάω μιὰ χαρὰ μαζύ Του κι' Ἐκεῖνος μοῦ κλείνει συχνὰ τὸ ματάκι:
- Μὴ φοβᾶσαι, Κλινό, n' aie pas peur mon cher Clino, ἄνθρωπος, ποὺ πεθαίνει κάθε μέρα, δὲν ἁμαρτάνει, μὲ τὴν ψυχὴ στὸ στόμα.
Ἔμ, ἆλλο πρᾶγμα νὰ προσπαθεῖς νὰ ζήσεις καὶ νἄχεις τὴν ψυχὴ ὅλο μπροστὰ στὰ μάτια σου κι' ἆλλο τὸ νὰ ζεῖς καὶ νἄχεις τὴν ψυχή σου πουλημένη στὸν Διάβολο καὶ νὰ μὴν τὴν βλέπεις πιά.
- Θεέ μου, θὰ μ' ἀφήσεις ποτὲ χωρὶς λεφτά;
- Τὶ λές, βρὲ χαζοκλινούλικο; Ἔχεις παράπονα; Πᾶντα δὲν ἀφαιρῶ κάτι ἀπὸ τοὺς ἔχοντες καὶ σ' τὸ δίνω ἐσένα; Κι' αὐτομάτως ἔχων γίνεσαι κι' ἐσύ;
- Νὰ κοιμᾶμαι ἥσυχος, λοιπόν;
- Νὰ κοιμᾶσαι σὰν βασιληάς, ὅπως ἀξίζεις...
- Καὶ μὲ τὸ χέρι... ἐκεῖ;
- Γιατί ὄχι;
- Μερσί, Γκρὰν Μεσιέ!
- Πὰ ντὲ κουά, σὲρ - ὄχι sir ἀλλὰ cher - Κλινό!...
- Ἄ, δὲν Σὲ ρώτησα, Θεούλη!...
- Λέγε, εἶμαι ὅλος αὐτιά.
- Πειράζει ποὺ γράφω στὸ Φόρουμ; Εἶμαι ἀποτυχημένος τῆς Τέχνης; Εἶμαι ἁμαρτωλός;
- Ἄ, μοῦ βάζεις δύσκολα.
- Ἔχω ἀγωνία, κάποιοι μὲ βρίζουν...Λένε πὼς δὲν τὰ κατάφερα ἀλλοῦ καὶ τελικῶς τὴν ψώνισα. Μήπως νὰ προσχωρήσω στὸ Ἅγιον Ὄρος;
- Μ' αὐτὸ τὸ ψευδώνυμο; Ἀδελφὸς Κλινοσοφίστιος, frère Clinossophistius; Καί, τί νὰ κάνεις ἐκεῖ; Νὰ γράφεις ΚλινοΣουρικοὺς Ὕμνους; Καί, μιᾶς καὶ τὄφερε ἡ κουβέντα, θὰ σὲ ρωτήσω κι' ἐγὼ κάτι: σὲ ποιὸν πιστεύεις πιὸ πολύ, στὸν Σουρῆ ἤ σὲ Ἐμένα;
- Ἐσύ, Θεέ μου, εἶσαι μπὶτ ἀνίκανος νὰ πεῖς ψέματα. Στὴν Ρητορικὴ πῆρες μηδὲν, μόνον στὴν Ποίηση τοῦ Κόσμου ἀρίστευσες...
- Δὲν ξέρεις τί λές. Ἐγὼ εἶμαι Λόγος. Αὐτὸ ἀρκεῖ.
- Δὲν μὲ κατάλαβες, Θεὲ καὶ νὰ Σ' τὸ ἐξηγήσω. Δὲν εἶσαι Ψευδολόγος.
- Ποτὲ κανεὶς δὲν ξέρει, μὴν ὁρκίζεσαι!
- Ἄ, ὅλα κι' ὅλα! Μὲ συγχωρεῖ ἡ Χάρη Σου, ἀλλὰ γιὰ τὸν Γεώργιο Σουρῆ, ὁρκίζομαι, ἔλεγε τὴν Ἀλήθεια.
- Τὶ σὲ κάνει νὰ τὸ λὲς αὐτό;
- Δές, στὴν Ἑλλάδα ζοῦσε - τόση παληανθρωπιά, οὔτε Ἐσὺ δὲν θὰ τὴν ἄντεχες. Τώρα Σοὔχω δέσει τὴ γλώσσα.
- Ἆντε, καλέ. Δὲν πέθανα ἐγὼ κι’ οὔτε πρόκειται... - ἐσεῖς πεθαίνετε καὶ καλὰ νὰ πάθετε.
- Χαίρεσαι; Ντροπή Σου!
- Κλινό, βγάζεις γλώσσα, ἀλλὰ σὲ συγχωρῶ. Σηκώνεις ἀνάστημα ἀλλὰ σὲ προτιμῶ ἔτσι. Σ' ἔφτιαξα ἄνθρωπο, δὲν σὲ προόριζα γιὰ σκουλῆκι...Τἄθελα καὶ τἄπαθα!
- Ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὸ ἴδιο σκεπτικὸ δὲν τοὺς ἔπλασες;
- Νὰ σοῦ πῶ: φαίνεται πὼς κάποια στιγμὴ τὸ πῆρα ἐπάνω μου, πὼς πλάθω ἀνθρώπους, πὼς ἔγινα μάστορης καὶ πὼς θἄπρεπε νὰ προσλάβω μετανᾶστες τοῦ Οὐρανοῦ γιὰ βοηθούς. Καὶ τὴν πάτησα. Αὐτοὶ ποὺ βλέπεις γύρω σου, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πλάσματα Θεοῦ.
- Καὶ...μὴ μοῦ πεῖς πώς, βάζοντας ἄλλους νὰ πλάθουν ἀνθρώπους, Ἐσὺ τὄριξες στὶς γυναῖκες καὶ στὰ γλέντια;
- Καλά, γιὰ τὸν Δία Μὲ πέρασες;
- Γιατί, ὁ Ζεὺς δὲν ἦταν θεός;
- Ναί, συνάδελφος, δὲν λέω... ἀλλὰ...
- Καλά, κατάλαβα, συνάδελφος ἴσον γιὰ θάψιμο!
- Μόνος του θάφτηκε!
- Ἔ, ἔ, ἔ! Σὲ τὰ μᾶς;
- Τρὲ σὲρ - cher, μὴν ξεχνιόμαστε - ὅταν διαβάζεις ἱστορίες καὶ Ἱστορία, καλλιεργεῖς τὶς ἐπίγειες γνώσεις καὶ τὴν φαντασία σου. Ὁ Θεὸς εἶναι Ἀγάπη. Ἐγὼ, εἶμαι Ἀγάπη. Δὲν χρειάζομαι οὔτε γνώσεις οὔτε ἱστορίες καὶ Ἱστορία, - γκέκε;
- Μ' ἔριξες πάλι!
- Δὲν ξέρω ἀπὸ κλινοσοσφιστεῖες ἐγώ. Ὅ ἐλέχθη, ἐλέγχθη.
- Καλά, καλά, μὴν ἀγριεύεις! (Τί σοῦ εἶναι, μωρέ, αὐτὸς ὁ Θεός... Μὲ τίποτα δὲν τρώγεται).
..................................................................................... μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
Κλινοσοφιστεῖες.
Γράφει .... ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
... Στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὴν Κυριακή,ὁ πρωθυπουργός!
................................. " ...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Κάποτε, νόμιζα πὼς ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡμέρα ξεχωριστή. Πολλὲς Κυριακὲς δὲν εἶχα οὔτε νὰ φάω. Ἐσύ, τὸ ξέρεις, Θεέ μου!
Κάποτε, νόμιζα πὼς τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἅγιο, ἤθελα μάλιστα καὶ νὰ τὸ ἐπισκεφτῶ. Καλὰ ποὺ δὲν πῆγα - ἀρκετὲς ἁμαρτίες ἔχω!
Κάποτε νόμιζα πὼς ὁ πρωθυπουργὸς εἶναι κάτι ξεχωριστό - κι' αὐτὸ δὲν ἔπαψα νὰ τὸ νομίζω: μοιάζουμε, ὅλοι ἐμεῖς, γιὰ πρωθυπουργοί;
Οἱ καλόγεροι ἔχουν μιὰ δόση τρέλλας, πὼς εἶναι πρωθυπουργοί. Ἡ διαφορὰ εἶναι ἐλάχιστη. Δὲν ψηφίζουν Νόμους. Τοὺς διαδίδουν καὶ προσπαθοῦν νὰ τοὺς ἐπιβάλλουν, κάμποσες φορὲς τὸ πετυχαίνουν, ἀλλὰ ὄχι μὲ τὴν μία κι' ἔξω. Γανιάζει τὸ στόμα τους.
Στοὺς οὐρανούς, κράτος καὶ κράτη δὲν ὑφίστανται - αὐτὸ τὸ ξέρουν;
Μὲ ἑλικόπτερο δὲν ἔχω ταξειδέψει ποτέ, οὔτε γκρεμοτσακίστηκα στὴν θάλασσα - ἀλλὰ δὲν ζηλεύω, καλὰ εἶμαι κι' ἔτσι.
Τί θὰ πεῖ Ἀθεόφοβος; Ποτέ μου δὲν φοβήθηκα τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἄνθρωπος. Τὰ πάω μιὰ χαρὰ μαζύ Του κι' Ἐκεῖνος μοῦ κλείνει συχνὰ τὸ ματάκι:
- Μὴ φοβᾶσαι, Κλινό, n' aie pas peur mon cher Clino, ἄνθρωπος, ποὺ πεθαίνει κάθε μέρα, δὲν ἁμαρτάνει, μὲ τὴν ψυχὴ στὸ στόμα.
Ἔμ, ἆλλο πρᾶγμα νὰ προσπαθεῖς νὰ ζήσεις καὶ νἄχεις τὴν ψυχὴ ὅλο μπροστὰ στὰ μάτια σου κι' ἆλλο τὸ νὰ ζεῖς καὶ νἄχεις τὴν ψυχή σου πουλημένη στὸν Διάβολο καὶ νὰ μὴν τὴν βλέπεις πιά.
- Θεέ μου, θὰ μ' ἀφήσεις ποτὲ χωρὶς λεφτά;
- Τὶ λές, βρὲ χαζοκλινούλικο; Ἔχεις παράπονα; Πᾶντα δὲν ἀφαιρῶ κάτι ἀπὸ τοὺς ἔχοντες καὶ σ' τὸ δίνω ἐσένα; Κι' αὐτομάτως ἔχων γίνεσαι κι' ἐσύ;
- Νὰ κοιμᾶμαι ἥσυχος, λοιπόν;
- Νὰ κοιμᾶσαι σὰν βασιληάς, ὅπως ἀξίζεις...
- Καὶ μὲ τὸ χέρι... ἐκεῖ;
- Γιατί ὄχι;
- Μερσί, Γκρὰν Μεσιέ!
- Πὰ ντὲ κουά, σὲρ - ὄχι sir ἀλλὰ cher - Κλινό!...
- Ἄ, δὲν Σὲ ρώτησα, Θεούλη!...
- Λέγε, εἶμαι ὅλος αὐτιά.
- Πειράζει ποὺ γράφω στὸ Φόρουμ; Εἶμαι ἀποτυχημένος τῆς Τέχνης; Εἶμαι ἁμαρτωλός;
- Ἄ, μοῦ βάζεις δύσκολα.
- Ἔχω ἀγωνία, κάποιοι μὲ βρίζουν...Λένε πὼς δὲν τὰ κατάφερα ἀλλοῦ καὶ τελικῶς τὴν ψώνισα. Μήπως νὰ προσχωρήσω στὸ Ἅγιον Ὄρος;
- Μ' αὐτὸ τὸ ψευδώνυμο; Ἀδελφὸς Κλινοσοφίστιος, frère Clinossophistius; Καί, τί νὰ κάνεις ἐκεῖ; Νὰ γράφεις ΚλινοΣουρικοὺς Ὕμνους; Καί, μιᾶς καὶ τὄφερε ἡ κουβέντα, θὰ σὲ ρωτήσω κι' ἐγὼ κάτι: σὲ ποιὸν πιστεύεις πιὸ πολύ, στὸν Σουρῆ ἤ σὲ Ἐμένα;
- Ἐσύ, Θεέ μου, εἶσαι μπὶτ ἀνίκανος νὰ πεῖς ψέματα. Στὴν Ρητορικὴ πῆρες μηδὲν, μόνον στὴν Ποίηση τοῦ Κόσμου ἀρίστευσες...
- Δὲν ξέρεις τί λές. Ἐγὼ εἶμαι Λόγος. Αὐτὸ ἀρκεῖ.
- Δὲν μὲ κατάλαβες, Θεὲ καὶ νὰ Σ' τὸ ἐξηγήσω. Δὲν εἶσαι Ψευδολόγος.
- Ποτὲ κανεὶς δὲν ξέρει, μὴν ὁρκίζεσαι!
- Ἄ, ὅλα κι' ὅλα! Μὲ συγχωρεῖ ἡ Χάρη Σου, ἀλλὰ γιὰ τὸν Γεώργιο Σουρῆ, ὁρκίζομαι, ἔλεγε τὴν Ἀλήθεια.
- Τὶ σὲ κάνει νὰ τὸ λὲς αὐτό;
- Δές, στὴν Ἑλλάδα ζοῦσε - τόση παληανθρωπιά, οὔτε Ἐσὺ δὲν θὰ τὴν ἄντεχες. Τώρα Σοὔχω δέσει τὴ γλώσσα.
- Ἆντε, καλέ. Δὲν πέθανα ἐγὼ κι’ οὔτε πρόκειται... - ἐσεῖς πεθαίνετε καὶ καλὰ νὰ πάθετε.
- Χαίρεσαι; Ντροπή Σου!
- Κλινό, βγάζεις γλώσσα, ἀλλὰ σὲ συγχωρῶ. Σηκώνεις ἀνάστημα ἀλλὰ σὲ προτιμῶ ἔτσι. Σ' ἔφτιαξα ἄνθρωπο, δὲν σὲ προόριζα γιὰ σκουλῆκι...Τἄθελα καὶ τἄπαθα!
- Ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὸ ἴδιο σκεπτικὸ δὲν τοὺς ἔπλασες;
- Νὰ σοῦ πῶ: φαίνεται πὼς κάποια στιγμὴ τὸ πῆρα ἐπάνω μου, πὼς πλάθω ἀνθρώπους, πὼς ἔγινα μάστορης καὶ πὼς θἄπρεπε νὰ προσλάβω μετανᾶστες τοῦ Οὐρανοῦ γιὰ βοηθούς. Καὶ τὴν πάτησα. Αὐτοὶ ποὺ βλέπεις γύρω σου, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πλάσματα Θεοῦ.
- Καὶ...μὴ μοῦ πεῖς πώς, βάζοντας ἄλλους νὰ πλάθουν ἀνθρώπους, Ἐσὺ τὄριξες στὶς γυναῖκες καὶ στὰ γλέντια;
- Καλά, γιὰ τὸν Δία Μὲ πέρασες;
- Γιατί, ὁ Ζεὺς δὲν ἦταν θεός;
- Ναί, συνάδελφος, δὲν λέω... ἀλλὰ...
- Καλά, κατάλαβα, συνάδελφος ἴσον γιὰ θάψιμο!
- Μόνος του θάφτηκε!
- Ἔ, ἔ, ἔ! Σὲ τὰ μᾶς;
- Τρὲ σὲρ - cher, μὴν ξεχνιόμαστε - ὅταν διαβάζεις ἱστορίες καὶ Ἱστορία, καλλιεργεῖς τὶς ἐπίγειες γνώσεις καὶ τὴν φαντασία σου. Ὁ Θεὸς εἶναι Ἀγάπη. Ἐγὼ, εἶμαι Ἀγάπη. Δὲν χρειάζομαι οὔτε γνώσεις οὔτε ἱστορίες καὶ Ἱστορία, - γκέκε;
- Μ' ἔριξες πάλι!
- Δὲν ξέρω ἀπὸ κλινοσοσφιστεῖες ἐγώ. Ὅ ἐλέχθη, ἐλέγχθη.
- Καλά, καλά, μὴν ἀγριεύεις! (Τί σοῦ εἶναι, μωρέ, αὐτὸς ὁ Θεός... Μὲ τίποτα δὲν τρώγεται).
..................................................................................... μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
1 .
-
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
18 Ὀκτωβρίου 2012, καὶ ὥρα 2:23.
* Κλινοτρικυμίες,
ἀπὸ τὸν Ἰάνη Λὸ Σκόκκο.
γά τ α τσέπης, 5.
Καὶ πραγματικὰ ἔνιωσα ἐλεύθερο γατάκι μὲ διάθεση νὰ προσευχηθῶ δι' ἐμὲ καὶ τὸν πλησίον, τοὺς πλησίους καλλίτερα, τοὺς πάντας ἔτι κάλλιον. Ἔκανα νὰ μπῶ στὴν αἴθουσα ἀναμονῆς θανάτου ἀλλ' ἀμέσως τρόμαξα στὴ σκέψη πὼς ὅλοι οἱ ἅγιοι θὰ μὲ κοίταζαν σὰν ὑποψήφιο σὲ καλλιστεῖα ἀρετῆς. Ὅλοι οἱ νεκροί, ποὺ πέρασαν ἀπὸ ἔλεγχο, μὲ διορθωσοῦλες κι' αὐστηρὲς παρατηρήσεις ἀπὸ τοὺς πρυτάνεις τῆς ἐπὶ γῆς ὁσιότητος καὶ ἐπιφωτεστεφανώθηκαν, θὰ μὲ λοξοκοίταζαν, ἐντὸς τοῦ ναοῦ, πίσω ἀπὸ τὶς πλάτες τοῦ Θεοῦ, (ὁ ὁποῖος ἔχει ἐπαναπαυθεῖ εἰς τοὺς ἐδῶ ἐκπροσώπους Του) - μπροστά Του πάπιες, καθώς:
- Ἐκεῖνος κρίνει κι' ὁ Ἴδιος ἀποφασίζει.
Εἶμ' ἕνας νεκρὸς ποὺ ζεῖ ἀκόμα καὶ προτιμῶ τὸν καθαρὸ ἀέρα, ἔστω καὶ τῆς ὁδοῦ Αἰόλου (ὑπάρχουν καὶ χειρότερες καὶ βρωμερότερες, νά, ὅπως ἐκεῖ γύρω ἀπὸ τὴν πλατεία Βάθη...- οὔ, μὴν τὸ σκέφτομαι καὶ πρὸ παντὸς ἄς τὸ κρύβουμε). Ὑπὸ τὸν οὐρανό, στὸν καθαρὸν ἀέρα, ἐπὶ γῆς ἡ ἐξομολόγηση εἶναι πιὸ θεραπευτικὴ.
Ὄχι, βρὲ χαζὰ γατάκια, δὲν φοβᾶμαι τὸν θάνατο, - μὰ τὶ χαζομάρες πᾶτε καὶ σκέφτεστε κι' ἄς μὴν τὶς νιαουροψελλίζετε; Ὅλη ἡ ζωή μας δὲν εἶναι ἀναμονή μας θανάτου;
Πράξη καρδιᾶς δὲν εἶναι κι' αὐτός; Τί ποιός; Ὁ καλὸς ποιμήν, ὁ κυρ-Χάρος, χάνει ποτὲ κανένα πρόβατό του ἤ χρειάζεται ποτὲ μαντρί, σκυλὶ καὶ φόβο λύκου; Ὁ θάνατος ἔχει ὅ,τι θέλει χωρὶς νὰ κουνήσει κἄν τὸ δαχτυλάκι του. Ὅλα δικά του.
Ἐκεῖ, στὸν Πλάτανο, γονάτισα. Πῆρα δυὸ φῦλλα του φυλαχτὸ κι' ἔκλεισα λίγο τὰ μάτια. Διψοῦσα...
Δίπλα, ἔχει μιὰ κρήνη, ποὺ ὁ δῆμος Ἀθηναίων δὲν τὴν ἀφήνει νὰ τρέχει νὰ δροσίζει τοὺς περαστικοὺς. Ἄν διψᾶνε; Ἔ, νὰ πληρώσουν νὰ πιοῦν ἤ νὰ σκάσουν ἄνυδροι. Ὁ πλάτανος, ἔννοια σου, ποτίζεται ἀπὸ προαιώνια ὑπόγεια δάκρυα, σιγὰ μὴν περίμενε...ἄσε, μὴν πῶ τίποτα!
Ἐσύ, μεσιέ, μπορεῖς νὰ κλάψεις ἄνετα, μέχρι κορεσμοῦ. Κανεὶς δὲν θὰ δώσει σημασία (αὐτὴ εἶναι ἡ τρέχουσα ἀρετή, λὰ πιοὺ γκράντε σκασίλα τῶν ἀνθρώπων ντὲ λὰ Γκρέτσια) καὶ τὰ φῦλλα θὰ ἐκτιμήσουν τὴν προσπάθειά σου νὰ τὰ ποτίσεις δι' ὀφθαλμοκαταρρακτῶν, ἔστω κι' ἄν αὐτὰ, τὰ δάκρυα, δὲν φτάνουν οὔτε γιὰ "ζήτω!"... - μὴν ξεχνᾶς: ἡ πρόθεση μετράει.
Τὸ πολὺ-πολὺ κάποιος νὰ πεῖ:
- Ἄς πρόσεχε!...
Βέβαια, ἄν τὸν ἄκουγε κάποιος τρίτος, τί μουρμουρίζει, μπορεῖ καὶ νἄλεγε:
- Ἄχ, ὁ καθένας μὲ τὸ σταυρό του στὴν πλάτη!... Μεγάλο λόγο μὴ λές.
Πάντως καὶ οἱ δύο - καὶ οἱ τρεῖς, ἄν ὑπάρξουν τέσσερις - θὰ βιαστοῦν νὰ φύγουν, γιὰ ἕναν καὶ μόνον λόγο: ὅλοι βιάζονται καὶ δὲν προλαβαίνουν ν’ ἀσχοληθοῦν.
Ἄ, νά! Κάποιοι κοντοστέκονται κι' ἀποφασίζουν νὰ μποῦν στὴν ἐκκλησία, ν' ἀνάψουν τὸ κεράκι τους, νὰ φιλήσουν τὴν εἰκόνα ποὺ προτιμοῦν καὶ κάτι ἆλλα τέτοια ποὺ δὲν στοιχίζουν καὶ πολὺ - ὅσα προαιρεῖσαι, ἄς ποῦμε καὶ μισὸ εὐρώ: οἱ ἅγιοι ἀνέκαθεν ἐκτιμοῦσαν τοὺς ὀβολοὺς ποὺ δίδονται μὲ τὴν καρδιά.
Γιὰ νὰ μεσολαβήσουν ὑπὲρ ὑγείας, ἕνα κεράκι εἶναι ἔνσημο ἱκανό.
Ἡ κηδεία εἶναι ποὺ κοστίζει πολλὰ καὶ νὰ σοῦ πῶ γιατὶ: αὐτοὶ ποὺ σὲ κηδεύουν (ἀναγκαστικά) δὲν σ' ἀγαποῦσαν ντὲ καὶ καλά! Κι' ἄν εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν τὸ ξέρουν (τὰ κουτσομπολιὰ μέχρι ἐκεῖ φτάνουν καὶ καθαγιάζονται βεβαίως βεβαίως) οἱ ἅγιοι, οἱ ὅσιοι καὶ οἱ ἄγγελοι, μὲ πρῶτον ἀπ' ὅλους τὸν Μιχαὴλ (Παναγία μου, τὶ αὐστηρὸς ποὺ εἶν' αὐτός! Ἀπὸ τὸ στόμα του δὲν ἀκοῦς τίποτ' ἆλλο παρά: "Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου!" καὶ μὴν ξεχνᾶμε πὼς, αὐτὸς ὁ ἴδιος, ὁδήγησε τοὺς πρωτοπλάστους ἔξω ἀπὸ τὸν Παράδεισο, γιατί αὐτοί, ἦταν ἱκανοὶ νὰ παραμείνουν ἀρμένικα ἐκεῖ ἤ ποιός ξέρει ἆλλο τί) καὶ φυσικὰ σοῦ λέει, παρὰ τὴν ὑπαξιωματικὴ ἀγιοσύνη του, μὲ μπόλικη τσουχτερότητα, γιατί πολὺ θᾶρρος τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός:
- Μπᾶ, θέλεις διὰ τὸν τεθνεώτα σου διαμέρισμα ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως; Τὰ εἶχεν αὐτὰ κι' ἐν ζωῇ; Τὶ σόι ἀπαιτήσεις εἶν' αὐτές;
Ἄσε ποὺ μπορεῖ νὰ πεταχτεῖ καὶ κανένας Κλινοσοφιστής, νὰ πετάξει τὸ μακρύ του (κοντὸ δὲν ἔχει), ὁ ἀσεβέστατος:
- Ἔχει χαράτσια κι' ἐκεῖ ἰδιοκατοίκησης;
Ἀλλὰ μᾶλλον κάτι τέτοιο μοιάζει ἀπίθανο, διότι κι' αὐτὸς κάπου-κάπου ὅλο καὶ κάτι σέβεται - μὴν τὸν βλέπεις ἔτσι! Κάνει τὸν τολμηρὸ, δὲν εἶναι παρὰ μόνο στὰ γραφόμενά του!...
Ἀλλὰ ξεφύγαμε. Οἱ ἅγιοι, οἱ ὅσιοι καὶ οἱ ἄγγελοι , μὲ πρῶτον ἀπ' ὅλους τὸν Μιχαὴλ θὰ προσθέσουν:
- Θέλεις τὸν μακαρίτη σου καὶ...ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμὸς; Μπᾶ! Τώρα σ' ἔπιασε ἡ πόνεση; Καὶ τόσα χρόνια γιατὶ τοὔβγαζες τὴν ψυχὴ κάθε λεπτό; Τέρας ἀνθρώπινο ποὺ λύσσαξες στὸ κατ' εἰκόναν καὶ ὁμοίωσιν τῶν τεράτων;
Ὤχ, γατάκι μου, δὲν θἄθελα μὲ τίποτα νὰ μὲ καλέσουν γιὰ μάρτυρα στὴν Θεία Δίκη. Μὲ ποιανοῦ τὸ μέρος νὰ πήγαινα ἄλλωστε;
Τοὺς ζωντανοὺς τοὺς ἀγαπάω - κι' ἄς μὴν τούς θέλω οὔτε ζωγραφιστούς.
Τοὺς ἀποθαμένους, τούς νοσταλγῶ. Ἀλλ' ἄν τούς εἶχα τώρα, ἐδῶ, μπροστά μου, καὶ τί δὲν θὰ τοὺς ἔσουρνα - συγγνώμη "ἔψελνα" ἤθελα νὰ πῶ, - ...εἶναι καθὼς πρεπέστερον ὑπὸ τὰς συνθῆκας μνημοσύνου. Ἄχ, γατάκι μου, γατούλη μου, Αἴολε, τί ἕωλος, τί ἄτολμος ποὺ εἶμαι, ἀνούσιος κι' ἀηδής!... Ἀντὶ νὰ σοῦ μιλῶ μὲ χάδια γιὰ φαγάκια, μεζέδες, γατοῦλες μὲ ρὸζ μυτοῦλες ποὺ κουνᾶνε τὴν οὐρά, βάλθηκα νὰ σἐ κλινοσοφοζαλίζω. Καὶ δὲν εἶπα ἕνα καὶ δυὸ μονάχα. Ἑκατὸν δυὸ παράτολμα ξεστόμισα. Γατάκι ἀγράμματο εἶσαι, μωρέ, ὀρφανὸ καὶ παραπεταμένο στοὺς πέντε δρόμους, τὶ νὰ μοῦ κάνεις; Καὶ ποὺ κάθησες καὶ μ' ἄκουσες, ὅ,τι καὶ νὰ κατάλαβες, ἐγὼ σ' εὐχαριστῶ, σ' ἀγαπῶ, σὲ φιλῶ στὴν κοιλίτσα. Βρέ! Τὸ βρῆκα: ἐδῶ πιὸ κεῖ εἶναι καὶ τὸ Λαϊκὸ Πανεπιστήμιο. Πάω ν' ἀκούσω μαθήματα. Γιατί, ὅποιος δὲν μαθαίνει πράματα, εἶναι σὰν νεκρὸς ποὺ τὸν ξεθάψανε. Καὶ βρωμάει, οὔουου!... τί νὰ σοῦ λέω!... σὰν θεόνεκρη ψοφόγατα! Ὅσο καὶ νὰ πλένεται, ὅπως καὶ νὰ ντύνεται, νὰ στολίζεται καὶ νὰ κερνάει γιὰ νὰ τὸν κολακεύουν, ἡ ἀμορφοσιὰ ξεπλένεται καὶ κατανικιέται μόνο μὲ τὸ λεύτερο πουλὶ τῆς μάθησης.
- Τὰ λέμε τουμόροου, καλό νιὰρ πὲρ στασέρα!
[Συνεχίζει ὡς: γάτα τσέπης, 6.]
~~~~~~~~~~~~~~~~
Μπροστὰ στὸν καθρέφτη:
- Ἔτσι μοὖρθε... .. νὰ τὸν γρατζουνίσω σήμερα! Τί galimatias* ἔλεγε κι' ἐγὼ καθόμουν καὶ κρυφάκουγα; (Λόγια ἄλλης γάτας κατὰ τύχην παραπλεύρως εὑρισκομένης).
~~
(*) Ἀρλοῦμπες.
* Κλινοτρικυμίες,ἀπὸ τὸν Ἰάνη Λὸ Σκόκκο.
γά τ α τσέπης, 5.Καὶ πραγματικὰ ἔνιωσα ἐλεύθερο γατάκι μὲ διάθεση νὰ προσευχηθῶ δι' ἐμὲ καὶ τὸν πλησίον, τοὺς πλησίους καλλίτερα, τοὺς πάντας ἔτι κάλλιον. Ἔκανα νὰ μπῶ στὴν αἴθουσα ἀναμονῆς θανάτου ἀλλ' ἀμέσως τρόμαξα στὴ σκέψη πὼς ὅλοι οἱ ἅγιοι θὰ μὲ κοίταζαν σὰν ὑποψήφιο σὲ καλλιστεῖα ἀρετῆς. Ὅλοι οἱ νεκροί, ποὺ πέρασαν ἀπὸ ἔλεγχο, μὲ διορθωσοῦλες κι' αὐστηρὲς παρατηρήσεις ἀπὸ τοὺς πρυτάνεις τῆς ἐπὶ γῆς ὁσιότητος καὶ ἐπιφωτεστεφανώθηκαν, θὰ μὲ λοξοκοίταζαν, ἐντὸς τοῦ ναοῦ, πίσω ἀπὸ τὶς πλάτες τοῦ Θεοῦ, (ὁ ὁποῖος ἔχει ἐπαναπαυθεῖ εἰς τοὺς ἐδῶ ἐκπροσώπους Του) - μπροστά Του πάπιες, καθώς:
- Ἐκεῖνος κρίνει κι' ὁ Ἴδιος ἀποφασίζει.
Εἶμ' ἕνας νεκρὸς ποὺ ζεῖ ἀκόμα καὶ προτιμῶ τὸν καθαρὸ ἀέρα, ἔστω καὶ τῆς ὁδοῦ Αἰόλου (ὑπάρχουν καὶ χειρότερες καὶ βρωμερότερες, νά, ὅπως ἐκεῖ γύρω ἀπὸ τὴν πλατεία Βάθη...- οὔ, μὴν τὸ σκέφτομαι καὶ πρὸ παντὸς ἄς τὸ κρύβουμε). Ὑπὸ τὸν οὐρανό, στὸν καθαρὸν ἀέρα, ἐπὶ γῆς ἡ ἐξομολόγηση εἶναι πιὸ θεραπευτικὴ.
Ὄχι, βρὲ χαζὰ γατάκια, δὲν φοβᾶμαι τὸν θάνατο, - μὰ τὶ χαζομάρες πᾶτε καὶ σκέφτεστε κι' ἄς μὴν τὶς νιαουροψελλίζετε; Ὅλη ἡ ζωή μας δὲν εἶναι ἀναμονή μας θανάτου;
Πράξη καρδιᾶς δὲν εἶναι κι' αὐτός; Τί ποιός; Ὁ καλὸς ποιμήν, ὁ κυρ-Χάρος, χάνει ποτὲ κανένα πρόβατό του ἤ χρειάζεται ποτὲ μαντρί, σκυλὶ καὶ φόβο λύκου; Ὁ θάνατος ἔχει ὅ,τι θέλει χωρὶς νὰ κουνήσει κἄν τὸ δαχτυλάκι του. Ὅλα δικά του.
Ἐκεῖ, στὸν Πλάτανο, γονάτισα. Πῆρα δυὸ φῦλλα του φυλαχτὸ κι' ἔκλεισα λίγο τὰ μάτια. Διψοῦσα...
Δίπλα, ἔχει μιὰ κρήνη, ποὺ ὁ δῆμος Ἀθηναίων δὲν τὴν ἀφήνει νὰ τρέχει νὰ δροσίζει τοὺς περαστικοὺς. Ἄν διψᾶνε; Ἔ, νὰ πληρώσουν νὰ πιοῦν ἤ νὰ σκάσουν ἄνυδροι. Ὁ πλάτανος, ἔννοια σου, ποτίζεται ἀπὸ προαιώνια ὑπόγεια δάκρυα, σιγὰ μὴν περίμενε...ἄσε, μὴν πῶ τίποτα!
Ἐσύ, μεσιέ, μπορεῖς νὰ κλάψεις ἄνετα, μέχρι κορεσμοῦ. Κανεὶς δὲν θὰ δώσει σημασία (αὐτὴ εἶναι ἡ τρέχουσα ἀρετή, λὰ πιοὺ γκράντε σκασίλα τῶν ἀνθρώπων ντὲ λὰ Γκρέτσια) καὶ τὰ φῦλλα θὰ ἐκτιμήσουν τὴν προσπάθειά σου νὰ τὰ ποτίσεις δι' ὀφθαλμοκαταρρακτῶν, ἔστω κι' ἄν αὐτὰ, τὰ δάκρυα, δὲν φτάνουν οὔτε γιὰ "ζήτω!"... - μὴν ξεχνᾶς: ἡ πρόθεση μετράει.
Τὸ πολὺ-πολὺ κάποιος νὰ πεῖ:
- Ἄς πρόσεχε!...
Βέβαια, ἄν τὸν ἄκουγε κάποιος τρίτος, τί μουρμουρίζει, μπορεῖ καὶ νἄλεγε:
- Ἄχ, ὁ καθένας μὲ τὸ σταυρό του στὴν πλάτη!... Μεγάλο λόγο μὴ λές.
Πάντως καὶ οἱ δύο - καὶ οἱ τρεῖς, ἄν ὑπάρξουν τέσσερις - θὰ βιαστοῦν νὰ φύγουν, γιὰ ἕναν καὶ μόνον λόγο: ὅλοι βιάζονται καὶ δὲν προλαβαίνουν ν’ ἀσχοληθοῦν.
Ἄ, νά! Κάποιοι κοντοστέκονται κι' ἀποφασίζουν νὰ μποῦν στὴν ἐκκλησία, ν' ἀνάψουν τὸ κεράκι τους, νὰ φιλήσουν τὴν εἰκόνα ποὺ προτιμοῦν καὶ κάτι ἆλλα τέτοια ποὺ δὲν στοιχίζουν καὶ πολὺ - ὅσα προαιρεῖσαι, ἄς ποῦμε καὶ μισὸ εὐρώ: οἱ ἅγιοι ἀνέκαθεν ἐκτιμοῦσαν τοὺς ὀβολοὺς ποὺ δίδονται μὲ τὴν καρδιά.
Γιὰ νὰ μεσολαβήσουν ὑπὲρ ὑγείας, ἕνα κεράκι εἶναι ἔνσημο ἱκανό.
Ἡ κηδεία εἶναι ποὺ κοστίζει πολλὰ καὶ νὰ σοῦ πῶ γιατὶ: αὐτοὶ ποὺ σὲ κηδεύουν (ἀναγκαστικά) δὲν σ' ἀγαποῦσαν ντὲ καὶ καλά! Κι' ἄν εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν τὸ ξέρουν (τὰ κουτσομπολιὰ μέχρι ἐκεῖ φτάνουν καὶ καθαγιάζονται βεβαίως βεβαίως) οἱ ἅγιοι, οἱ ὅσιοι καὶ οἱ ἄγγελοι, μὲ πρῶτον ἀπ' ὅλους τὸν Μιχαὴλ (Παναγία μου, τὶ αὐστηρὸς ποὺ εἶν' αὐτός! Ἀπὸ τὸ στόμα του δὲν ἀκοῦς τίποτ' ἆλλο παρά: "Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου!" καὶ μὴν ξεχνᾶμε πὼς, αὐτὸς ὁ ἴδιος, ὁδήγησε τοὺς πρωτοπλάστους ἔξω ἀπὸ τὸν Παράδεισο, γιατί αὐτοί, ἦταν ἱκανοὶ νὰ παραμείνουν ἀρμένικα ἐκεῖ ἤ ποιός ξέρει ἆλλο τί) καὶ φυσικὰ σοῦ λέει, παρὰ τὴν ὑπαξιωματικὴ ἀγιοσύνη του, μὲ μπόλικη τσουχτερότητα, γιατί πολὺ θᾶρρος τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός:
- Μπᾶ, θέλεις διὰ τὸν τεθνεώτα σου διαμέρισμα ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως; Τὰ εἶχεν αὐτὰ κι' ἐν ζωῇ; Τὶ σόι ἀπαιτήσεις εἶν' αὐτές;
Ἄσε ποὺ μπορεῖ νὰ πεταχτεῖ καὶ κανένας Κλινοσοφιστής, νὰ πετάξει τὸ μακρύ του (κοντὸ δὲν ἔχει), ὁ ἀσεβέστατος:
- Ἔχει χαράτσια κι' ἐκεῖ ἰδιοκατοίκησης;
Ἀλλὰ μᾶλλον κάτι τέτοιο μοιάζει ἀπίθανο, διότι κι' αὐτὸς κάπου-κάπου ὅλο καὶ κάτι σέβεται - μὴν τὸν βλέπεις ἔτσι! Κάνει τὸν τολμηρὸ, δὲν εἶναι παρὰ μόνο στὰ γραφόμενά του!...
Ἀλλὰ ξεφύγαμε. Οἱ ἅγιοι, οἱ ὅσιοι καὶ οἱ ἄγγελοι , μὲ πρῶτον ἀπ' ὅλους τὸν Μιχαὴλ θὰ προσθέσουν:
- Θέλεις τὸν μακαρίτη σου καὶ...ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμὸς; Μπᾶ! Τώρα σ' ἔπιασε ἡ πόνεση; Καὶ τόσα χρόνια γιατὶ τοὔβγαζες τὴν ψυχὴ κάθε λεπτό; Τέρας ἀνθρώπινο ποὺ λύσσαξες στὸ κατ' εἰκόναν καὶ ὁμοίωσιν τῶν τεράτων;
Ὤχ, γατάκι μου, δὲν θἄθελα μὲ τίποτα νὰ μὲ καλέσουν γιὰ μάρτυρα στὴν Θεία Δίκη. Μὲ ποιανοῦ τὸ μέρος νὰ πήγαινα ἄλλωστε;
Τοὺς ζωντανοὺς τοὺς ἀγαπάω - κι' ἄς μὴν τούς θέλω οὔτε ζωγραφιστούς.
Τοὺς ἀποθαμένους, τούς νοσταλγῶ. Ἀλλ' ἄν τούς εἶχα τώρα, ἐδῶ, μπροστά μου, καὶ τί δὲν θὰ τοὺς ἔσουρνα - συγγνώμη "ἔψελνα" ἤθελα νὰ πῶ, - ...εἶναι καθὼς πρεπέστερον ὑπὸ τὰς συνθῆκας μνημοσύνου. Ἄχ, γατάκι μου, γατούλη μου, Αἴολε, τί ἕωλος, τί ἄτολμος ποὺ εἶμαι, ἀνούσιος κι' ἀηδής!... Ἀντὶ νὰ σοῦ μιλῶ μὲ χάδια γιὰ φαγάκια, μεζέδες, γατοῦλες μὲ ρὸζ μυτοῦλες ποὺ κουνᾶνε τὴν οὐρά, βάλθηκα νὰ σἐ κλινοσοφοζαλίζω. Καὶ δὲν εἶπα ἕνα καὶ δυὸ μονάχα. Ἑκατὸν δυὸ παράτολμα ξεστόμισα. Γατάκι ἀγράμματο εἶσαι, μωρέ, ὀρφανὸ καὶ παραπεταμένο στοὺς πέντε δρόμους, τὶ νὰ μοῦ κάνεις; Καὶ ποὺ κάθησες καὶ μ' ἄκουσες, ὅ,τι καὶ νὰ κατάλαβες, ἐγὼ σ' εὐχαριστῶ, σ' ἀγαπῶ, σὲ φιλῶ στὴν κοιλίτσα. Βρέ! Τὸ βρῆκα: ἐδῶ πιὸ κεῖ εἶναι καὶ τὸ Λαϊκὸ Πανεπιστήμιο. Πάω ν' ἀκούσω μαθήματα. Γιατί, ὅποιος δὲν μαθαίνει πράματα, εἶναι σὰν νεκρὸς ποὺ τὸν ξεθάψανε. Καὶ βρωμάει, οὔουου!... τί νὰ σοῦ λέω!... σὰν θεόνεκρη ψοφόγατα! Ὅσο καὶ νὰ πλένεται, ὅπως καὶ νὰ ντύνεται, νὰ στολίζεται καὶ νὰ κερνάει γιὰ νὰ τὸν κολακεύουν, ἡ ἀμορφοσιὰ ξεπλένεται καὶ κατανικιέται μόνο μὲ τὸ λεύτερο πουλὶ τῆς μάθησης.
- Τὰ λέμε τουμόροου, καλό νιὰρ πὲρ στασέρα!
[Συνεχίζει ὡς: γάτα τσέπης, 6.]
~~~~~~~~~~~~~~~~
Μπροστὰ στὸν καθρέφτη:
- Ἔτσι μοὖρθε... .. νὰ τὸν γρατζουνίσω σήμερα! Τί galimatias* ἔλεγε κι' ἐγὼ καθόμουν καὶ κρυφάκουγα; (Λόγια ἄλλης γάτας κατὰ τύχην παραπλεύρως εὑρισκομένης).~~
(*) Ἀρλοῦμπες.
0 .
-
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
2 Μαΐου 2012, καὶ ὥρα 17:30.
Ἐθνικοφιλελεύθερος ἔγραψε: (...) υ.γ. ούτε από χιούμορ δεν σκαμπάζετε.
~
χιοῦμορ ἔχουμε - κι' ὀμνύω,
τὰ ἰμάτιά μου διαρρηγνύω.
Ἔ, ὄχι καὶ νὰ μᾶς λές: οὔτ' ἀπὸ χιοῦμορ δὲν σκαμπάζουμε!...
Τώρα π' ἀνοίξανε τὰ μυαλά μας; Κι' ἀπὸ ποῦ δὲν μπάζουμε
γνώσεις, ἰδέες, μούρλιες κι' ἆλλα τόσα νοητικῶς πρωτοφανὴ;
(Λόγια μίσους, λές· φθόνου· ποὺ τὰ λέν' τῆς εὐφυΐας ὀρφανοί).
Χιοῦμορ, κρυμμένο ἔχουμ' ὥς τὶς ἀποθῆκες τῆς κοιλιᾶς μας·
σκέψου: μᾶς περισσεύει, ποὺ μ' αὐτὸ...σέρνουμε τὰ σκυλιά μας!
Τἄχω χαμένα καὶ δὲν ξέρω τί σὲ πιάνει... κι' ὧρες-ὧρες
νά! χωρὶς ἀσφάλεια, σοῦ πέφτουνε τοῦ νοῦ κιλοβατῶρες.
Ὅσοι δὲν μᾶς πιστεύετε, μπορεῖτε νἄρθετε νὰ δεῖτε·
Ψᾶξτ' ἀπ' τὸν ἐγκέφαλο ὥς τὸν πωπό μας! Κι' ἄν δὲν ἐκπλαγεῖτε,
πᾶρτε τὰ ψευδώνυμά μας, ἀφεῖστε μας ξεβράκωτους...
Χωρὶς κἄν τάφο νὰ μᾶς θάψετε, ἐντελῶς ἀκαπάκωτους.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Ἐθνικοφιλελεύθερος ἔγραψε: (...) υ.γ. ούτε από χιούμορ δεν σκαμπάζετε.
~
χιοῦμορ ἔχουμε - κι' ὀμνύω,
τὰ ἰμάτιά μου διαρρηγνύω.
Ἔ, ὄχι καὶ νὰ μᾶς λές: οὔτ' ἀπὸ χιοῦμορ δὲν σκαμπάζουμε!...
Τώρα π' ἀνοίξανε τὰ μυαλά μας; Κι' ἀπὸ ποῦ δὲν μπάζουμε
γνώσεις, ἰδέες, μούρλιες κι' ἆλλα τόσα νοητικῶς πρωτοφανὴ;
(Λόγια μίσους, λές· φθόνου· ποὺ τὰ λέν' τῆς εὐφυΐας ὀρφανοί).
Χιοῦμορ, κρυμμένο ἔχουμ' ὥς τὶς ἀποθῆκες τῆς κοιλιᾶς μας·
σκέψου: μᾶς περισσεύει, ποὺ μ' αὐτὸ...σέρνουμε τὰ σκυλιά μας!
Τἄχω χαμένα καὶ δὲν ξέρω τί σὲ πιάνει... κι' ὧρες-ὧρες
νά! χωρὶς ἀσφάλεια, σοῦ πέφτουνε τοῦ νοῦ κιλοβατῶρες.
Ὅσοι δὲν μᾶς πιστεύετε, μπορεῖτε νἄρθετε νὰ δεῖτε·
Ψᾶξτ' ἀπ' τὸν ἐγκέφαλο ὥς τὸν πωπό μας! Κι' ἄν δὲν ἐκπλαγεῖτε,
πᾶρτε τὰ ψευδώνυμά μας, ἀφεῖστε μας ξεβράκωτους...
Χωρὶς κἄν τάφο νὰ μᾶς θάψετε, ἐντελῶς ἀκαπάκωτους.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
0 .
-
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Καὶ τώρα, φανερώνω τὴν ψῆφο μου!
26 Ἀπριλίου 2012, καὶ ὥρα 17:30.
Ψηφίζω γιὰ τὸ συμφέρον,
πάντων τῶν τρελλοκαμπέρων.
~
Θὰ ψηφίσω ἐκεῖνο τὸ καλὸ κόμμα ποὺ θὰ μ' ἀναγκάσει,
νὰ ξαναρχίσω νὰ δουλεύω... μέχρι νὰ μὲ κατεβάσει
ἀποφρὰς
τις τετρὰς
μὲ σχοινιὰ σὲ προσωπικὸ τάφο, - δίχως ψαλμούς, ἐννοεῖται!
Μόλις τὸ μάθετε, ποιητὲς ἀθάνατοι, μὴ λυπηθεῖτε...
- προστάζω.
Σκευάζω
πουγκί, γιὰ χάρη σας, κατάμεστο κατάρες. Θὰ τὶς βρεῖτε
στ' ὁλότρυπιο βρακί μου, ποὺ ἐνδόξως καὶ πλήρως ἐμφορεῖται
ἀπ' εὐχὰς
καὶ χαρᾶς,
ποὺ λαθρομετανᾶστες θἄχετε γι' ἀφεντικά σας, τότε,
π' ἐσεῖς, σ' αὐτοὺς, θἄσαστε δοῦλοι κι' ἐκεῖνοι θἆναι πατριῶται
Ἑλλάδος·
κι' Ἰλιάδος
κι' Ὀδυσσείας γνῶστες, σ' ἀπαγγελίαν ἀπολύτως τουρκικήν·
θὰ νυμφεύεται ὁ Ἀχμὲτ τὴν Ἀϊσέ, κι' ὄχι ὁ Τάσος τὴν Κικήν.
Ψηφίζω;
...Νομίζω!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
26 Ἀπριλίου 2012, καὶ ὥρα 17:30.
Ψηφίζω γιὰ τὸ συμφέρον,
πάντων τῶν τρελλοκαμπέρων.
~
Θὰ ψηφίσω ἐκεῖνο τὸ καλὸ κόμμα ποὺ θὰ μ' ἀναγκάσει,
νὰ ξαναρχίσω νὰ δουλεύω... μέχρι νὰ μὲ κατεβάσει
ἀποφρὰς
τις τετρὰς
μὲ σχοινιὰ σὲ προσωπικὸ τάφο, - δίχως ψαλμούς, ἐννοεῖται!
Μόλις τὸ μάθετε, ποιητὲς ἀθάνατοι, μὴ λυπηθεῖτε...
- προστάζω.
Σκευάζω
πουγκί, γιὰ χάρη σας, κατάμεστο κατάρες. Θὰ τὶς βρεῖτε
στ' ὁλότρυπιο βρακί μου, ποὺ ἐνδόξως καὶ πλήρως ἐμφορεῖται
ἀπ' εὐχὰς
καὶ χαρᾶς,
ποὺ λαθρομετανᾶστες θἄχετε γι' ἀφεντικά σας, τότε,
π' ἐσεῖς, σ' αὐτοὺς, θἄσαστε δοῦλοι κι' ἐκεῖνοι θἆναι πατριῶται
Ἑλλάδος·
κι' Ἰλιάδος
κι' Ὀδυσσείας γνῶστες, σ' ἀπαγγελίαν ἀπολύτως τουρκικήν·
θὰ νυμφεύεται ὁ Ἀχμὲτ τὴν Ἀϊσέ, κι' ὄχι ὁ Τάσος τὴν Κικήν.
Ψηφίζω;
...Νομίζω!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
0 .
-
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
21 Ἀπριλίου 2012, καὶ ὥρα 9:30.
Re: Σρί Λάνκα: Κότα γέννησε κοτόπουλο χωρὶς αὐγό!
~~~~
γεννήθηκε πουλὲ χωρὶς τσῶφλι,
σὲ ἀριστοκρατικὸ κατῶφλι.
Ἐξωτσώφλιο Κοτόπουλό μου,
καρπὲ γάμου καινοτόμου,
πόσο λυπᾶμαι ποὺ θὰ ζήσεις,
τῆς δυστυχίας δοθείσης,
τὴν κατακραυγὴ τῶν τιμίων
χριστιανῶν κοτοποιείων.
Μαῦρο 'σὺ θὰ τρῶς καλαμπόκι!
Ὅλα τ' ἀσπράδια καὶ οἱ κρόκοι
θὰ σὲ μισοῦν, θὰ σὲ σνομπάρουν,
τὴν ζωή σου θὰ μπλοκάρουν...
Γεννήθηκες καταραμένο,
βρέφος ξεξωτσωφλιασμένο!
Ἀλλ' ἄς τὸ κλινοτσωφλίσουμε,
- κι’ ἄς μὴν θρηνολογήσουμε:
σ' ἔτεκεν ἐξωκοκκορικῶς
ἡ κλώσσα· νά, προφορικῶς!
Ἄνευ δηλαδὴ συνουσίας
καὶ τοῦ πετεινοῦ βλακείας.
Ἔ, καί; Τσίου τσίου δὲν κάνεις;
Τάχα κουτσουλιὲς δὲν φτιάνεις;
Νεράκι μὲ ράμφος δὲν πίνεις,
- τὸ βλέμμα στὸν Θεὸ δὲν τείνεις;
Πρῶτα τοὺς μᾶγκες θὰ ρεζιλέψω...
- κι' ἔλα 'δῶ νὰ σὲ χαϊδέψω!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Re: Σρί Λάνκα: Κότα γέννησε κοτόπουλο χωρὶς αὐγό!
~~~~
γεννήθηκε πουλὲ χωρὶς τσῶφλι,
σὲ ἀριστοκρατικὸ κατῶφλι.
Ἐξωτσώφλιο Κοτόπουλό μου,
καρπὲ γάμου καινοτόμου,
πόσο λυπᾶμαι ποὺ θὰ ζήσεις,
τῆς δυστυχίας δοθείσης,
τὴν κατακραυγὴ τῶν τιμίων
χριστιανῶν κοτοποιείων.
Μαῦρο 'σὺ θὰ τρῶς καλαμπόκι!
Ὅλα τ' ἀσπράδια καὶ οἱ κρόκοι
θὰ σὲ μισοῦν, θὰ σὲ σνομπάρουν,
τὴν ζωή σου θὰ μπλοκάρουν...
Γεννήθηκες καταραμένο,
βρέφος ξεξωτσωφλιασμένο!
Ἀλλ' ἄς τὸ κλινοτσωφλίσουμε,
- κι’ ἄς μὴν θρηνολογήσουμε:
σ' ἔτεκεν ἐξωκοκκορικῶς
ἡ κλώσσα· νά, προφορικῶς!
Ἄνευ δηλαδὴ συνουσίας
καὶ τοῦ πετεινοῦ βλακείας.
Ἔ, καί; Τσίου τσίου δὲν κάνεις;
Τάχα κουτσουλιὲς δὲν φτιάνεις;
Νεράκι μὲ ράμφος δὲν πίνεις,
- τὸ βλέμμα στὸν Θεὸ δὲν τείνεις;
Πρῶτα τοὺς μᾶγκες θὰ ρεζιλέψω...
- κι' ἔλα 'δῶ νὰ σὲ χαϊδέψω!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
0 .
-
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Πρὸς τὸν σωτήρα τῆς Ἑλλάδος, τὸν ΤΥΨΕΙΣ.
20 Ἀπριλίου 2012, καὶ ὥρα 11:00.
Re: θὰ μὲ ψηφίζατε; ΤΥΨΕΙΣ.
~~~~
νὰ πῶς ἡ Ἑλλὰς πρέπει νὰ σωθεῖ:
κόμμα ποὺ δὲν ἔχει ἐπανεκδοθεῖ.
Νὰ σὲ ψηφίσω νὰ μᾶς βγεῖς πολιτικός!
Νὰ κλαίγω, μ' ἔχεις δεῖ, κωμικοτραγικῶς;
Κάλλιο μὴ μὲ δεῖς ποτέ σου καὶ τρομάξεις·
θὰ χρειαστεῖς πολλῶν Ἑλλήνων ἀφαιμάξεις,
καθὼς θὰ σοῦ κοποῦν ἥπατα κι' αἵματα.
(Δύναμαι διδάξειν σε, νὰ λὲς ψέματα).
Καλά, καὶ ...μὲ ποιό κόμμα λὲς νὰ κατέβεις;
Πόσω ἄρχισες τὴν μάννα σου νὰ κλέβεις;
Ἐν Φόρουμ, τί καλὸ πᾶς νὰ μὲ διορίσεις;
Θὰ συμπεριλάβεις κι' ἄλλους; - Μὴν τολμήσεις!
Σκέψου μόνον πόσω ἀξίζω γιὰ συνδιασμό...
(Στοὺς φόρους, κάνεις καλὸ πολλαπλασιασμό;)
Γιὰ χάρη μου, μάθε κι' ἀπταίστως γαλλικά,
νὰ σοῦ κάνω τοὺρ ντὲ Φρὰνς στὰ σεξουαλικά.
Θὰ καταργήσεις ἅπασες τὶς θρησκεῖες
καὶ πρὸς Ἁγίους τάματα, δωροδοκίες;
Πόσες μίζες ἐτησίως μοῦ κατοχυρώνεις;
(Τὰ ὄργιά μου, τίνι τρόπῳ θὰ... κουκουλώνεις;)
Στὶς παρελάσεις, παρέχεις προστασία;
Πειράζει ποὺ δὲν θἄχω προϋπηρεσία;
Ποιά σύνορα μπορῶ κι' ἐγὼ νὰ γκρεμίσω;
Θἄχω λαισὲ-πασὲ Τούρκους νὰ γμσ;
Ἅπαντα ταῦτα - καὶ ἆλλα - δέον δεσμευθῆναι
(νὰ λάμψουν αἱ κλειναὶ-σοφαί ἡμῶν Ἀθῆναι).
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο
ἤ Κλινοσοφιστὴς.
20 Ἀπριλίου 2012, καὶ ὥρα 11:00.
Re: θὰ μὲ ψηφίζατε; ΤΥΨΕΙΣ.
~~~~
νὰ πῶς ἡ Ἑλλὰς πρέπει νὰ σωθεῖ:
κόμμα ποὺ δὲν ἔχει ἐπανεκδοθεῖ.
Νὰ σὲ ψηφίσω νὰ μᾶς βγεῖς πολιτικός!
Νὰ κλαίγω, μ' ἔχεις δεῖ, κωμικοτραγικῶς;
Κάλλιο μὴ μὲ δεῖς ποτέ σου καὶ τρομάξεις·
θὰ χρειαστεῖς πολλῶν Ἑλλήνων ἀφαιμάξεις,
καθὼς θὰ σοῦ κοποῦν ἥπατα κι' αἵματα.
(Δύναμαι διδάξειν σε, νὰ λὲς ψέματα).
Καλά, καὶ ...μὲ ποιό κόμμα λὲς νὰ κατέβεις;
Πόσω ἄρχισες τὴν μάννα σου νὰ κλέβεις;
Ἐν Φόρουμ, τί καλὸ πᾶς νὰ μὲ διορίσεις;
Θὰ συμπεριλάβεις κι' ἄλλους; - Μὴν τολμήσεις!
Σκέψου μόνον πόσω ἀξίζω γιὰ συνδιασμό...
(Στοὺς φόρους, κάνεις καλὸ πολλαπλασιασμό;)
Γιὰ χάρη μου, μάθε κι' ἀπταίστως γαλλικά,
νὰ σοῦ κάνω τοὺρ ντὲ Φρὰνς στὰ σεξουαλικά.
Θὰ καταργήσεις ἅπασες τὶς θρησκεῖες
καὶ πρὸς Ἁγίους τάματα, δωροδοκίες;
Πόσες μίζες ἐτησίως μοῦ κατοχυρώνεις;
(Τὰ ὄργιά μου, τίνι τρόπῳ θὰ... κουκουλώνεις;)
Στὶς παρελάσεις, παρέχεις προστασία;
Πειράζει ποὺ δὲν θἄχω προϋπηρεσία;
Ποιά σύνορα μπορῶ κι' ἐγὼ νὰ γκρεμίσω;
Θἄχω λαισὲ-πασὲ Τούρκους νὰ γμσ;
Ἅπαντα ταῦτα - καὶ ἆλλα - δέον δεσμευθῆναι
(νὰ λάμψουν αἱ κλειναὶ-σοφαί ἡμῶν Ἀθῆναι).
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο
ἤ Κλινοσοφιστὴς.
1 .
-
ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
