Βγῆκα στὴν Ἀχαρνῶν ἀναζητῶντας Φαρμακεῖο...
Ἑκατοντάδες ἀλλοδαποὶ διασκεδάζουν στοὺς δρόμους, χωρὶς μᾶσκες,
ἐννοεῖται, καὶ ὅλα τους τὰ μαγαζάκια ἀνοιχτά, - δουλεύουν κανονικό-
τατα.
Πολλὲς ὧρες μετὰ τὰ μεσάνυχτα.
Σ' αὐτὸ τὸ κράτος, ὅ,τι ἀναπάντεχο καὶ νὰ συμβεῖ ποτέ, ἀναμενόμενο
εἶναι.
Νέα Τουρκοκρατία.
Εἶδα καὶ τὴ σημαία μας ποὺ μαγάρισαν οἱ Τοῦρκοι στὸ Καστελλόριζο.
Μὲ ἕνα ἠχηρὸ μήνυμα θὰ τοὺς βάλουμε στὴ θέση τους.
Δὲν μπορῶ τίποτα ν' ἀκούσω καὶ νὰ τὸ πάρω στὰ σοβαρὰ ἀπὸ τοὺς ἐνα-
πομείναντες Ἕλληνες.
ΔΕΝ ὑπάρχουν γνήσιοι Ἕλληνες παρὰ μόνον στὸ ΦέιςΜπούκ, γεναῖοι
καὶ σπουδαῖοι.
Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Πᾶντα ἰσχύει ἔτσι
------
* 6 Ὀκτωβρίου 2018.
Περὶ παρενοχλήσεων καὶ ἐκβιασμῶν.
* * *
Ἔγινε πολὺ τῆς μόδας τὸ ξεμπρόστιασμα τῶν καθηγητῶν καὶ ἄλλων, ποὺ ἐκμεταλλεύονται τὶς περιστάσεις γιὰ νὰ βγάλουν λεφτά, πολλά, - καὶ νὰ ἐξασφαλίσουν σεξουαλικὰ θύματα, τάχα μου κατακτήσεις.
Κάλλιο ἀργὰ παρὰ ποτέ, ποὺ γίνονται γνωστά, αὐτά. Ἀλλὰ νὰ πέσει μαχαῖρι. Μὴ ξεθωριάσει ὁ ἀγώνας. Ποὺ δὲν τὸ πολυβλέπω, γι' αὐτὸ καὶ λέω "ἔγινε πολὺ τῆς μόδας".
Καὶ τὰ τέρατα: ἐργοδότες, καθηγητές, ἐκδότες, σκηνοθέτες... θὰ βροῦν, πᾶντα βρίσκουν, τρόπους νὰ δράσουν.
Καὶ τὰ θύματα, θὰ σιωπήσουν πάλι. Σὲ ἀμέτρητες περιπτώσεις, τὰ...θύματα πᾶνε γυρεύοντας καὶ πολλὲς φορὲς ἀποτυγχάνουν, δὲν πιάνει τὸ κόλπο τους.
Κάπου εἶχα διαβάσει: "καριέρα χωρὶς πορνεία δὲν στήνεται". Ἀλλά, ἄς ἀφήσουμε καὶ λίγο φῶς ἀθωότητας στὸ περιβᾶλλον. Κι' ὅταν ἔχεις πολλὰ λεφτὰ δικά σου ἤ γονεῖς διάσημους, δὲν θὰ πᾶς χαμένος, ἀκόμα κι' ἄν εἶσαι μέτριο πράμα, καὶ θὰ μπορεῖς νὰ καυχιέσαι πὼς μόνο μὲ τὴν ἀξία σου κτλ. Ἀμέτρητα παραδείγματα ἔχουμε ζωντανά.
*
Ἄς ἀπαριθμήσω πόσες φορὲς ὑπῆρξα στόχος σεξουαλικός:
1) μία σὲ ἐφημερίδα, - μὲ διώξανε,
2) μία σὲ ἀεροπορικὴ ἑταιρία, - βρῆκαν ἀφορμὴ νὰ μὲ διώξουν, ὅταν μαθεύτηκε πὼς πήγαινα στὴν Δραματικὴ Σχολή: "Δὲν θέλουμε ἐμεῖς ἐδῶ θεατρίνους" (Ἕλληνας τὸ δήλωσε, ὄχι ξένος),
3) δύο ἀπὸ ἐκδόσεις,
τὴν πρώτη φορὰ κλείδωσε καὶ τὴν πόρτα γιὰ νὰ μὴν φύγω καὶ ν' ἀναγασθῶ..."νὰ τὸ κάνουμε",
ἐνῶ τὴν δεύτερη (ἆλλος, ὑπεύθυνος μεταφραστικοῦ, μεγίστου ἐκδοτικοῦ οἴκου) δὲν μοῦ ξανάδωσε δουλειά, μολονότι ἡ μετάφρασή μου θεωρεῖται πᾶντα ἄριστη,
4) στὴν Δραματικὴ Σχολή, δύο φορὲς λυσσώδης ἐκδίκηση, ἀπὸ παληογύναικο τοῦ Ὑπουργείου,
5) στὸ θέατρο, ἀπὸ δύο σκηνοθέτες, - μοὔκλεισαν πόρτες,
ὁ ἕνας εἶπε: - Καλός, ἀλλὰ δὲν μοὔδειξες τὸν π. σου καὶ τὸν κ. σου, δὲν θὰ σὲ πάρω ποτέ,
6) στὴν τηλεόραση, ἀπὸ ἕναν πασίγνωστο σκηνοθέτη, μοῦ τὸ ἔθεσε ὅρο: ἤ κάνουμε ἤ τίποτα...
7) παραλείπω ἀμέτρητα περιστασιακά, τῆς πεταχτῆς, ποὺ ἀπέτυχαν πρὶν κἄν ἐκφραστοῦν.
ΔΕΝ ἤθελα, δὲν ἔκανα τίποτα. Βέβαια, τοὺς ἔχεσα πατόκορφα. Αὐτὸ τὸ πρόλαβα.
Ἐὰν ἔκανα, δὲν θὰ ἔβγαινα ὕστερα νὰ διαμαρτυρηθῶ. Γιατί κι' αὐτὸ συμβαίνει καὶ τὸ κατακρίνω, πέρα γιὰ πέρα.
Τὸ σέξ μου εἶναι ἐντελῶς δικό μου ζήτημα καὶ τὸ μοιράστηκα (χιλιάδες φορές, ὑπὲρ λίαν ἐπιτυχῶς, δόξα τῷ θεῷ!...), ὅταν ἔνιωθα ὅτι ἔπρεπε, γιατί ἔτσι νιώθαμε καὶ οἱ δύο συμμετέχοντες, καὶ ΠΟΤὲ γιὰ λόγους συμφέροντος. Ἐπ' αὐτοῦ εἶμαι ἐνδόξως Παρθένος, μὲ κεφαλαῖο Π.
--
ὙστερόΓατο.
Τώρα πρόσεξα, 6.10.2019 πὼς δὲν μιλῶ καὶ γιὰ...ἐκβιασμούς. Θἄλεγα, πὼς δὲν μοῦ συνέβησαν καὶ εἶναι κάπως θολὸ στὸν νοῦν μου τὸ τοπίο.
Σχόλια
Γράψτε ένα σχόλιο...
------
* 6 Ὀκτωβρίου 2018.
Περὶ παρενοχλήσεων καὶ ἐκβιασμῶν.
* * *
Ἔγινε πολὺ τῆς μόδας τὸ ξεμπρόστιασμα τῶν καθηγητῶν καὶ ἄλλων, ποὺ ἐκμεταλλεύονται τὶς περιστάσεις γιὰ νὰ βγάλουν λεφτά, πολλά, - καὶ νὰ ἐξασφαλίσουν σεξουαλικὰ θύματα, τάχα μου κατακτήσεις.
Κάλλιο ἀργὰ παρὰ ποτέ, ποὺ γίνονται γνωστά, αὐτά. Ἀλλὰ νὰ πέσει μαχαῖρι. Μὴ ξεθωριάσει ὁ ἀγώνας. Ποὺ δὲν τὸ πολυβλέπω, γι' αὐτὸ καὶ λέω "ἔγινε πολὺ τῆς μόδας".
Καὶ τὰ τέρατα: ἐργοδότες, καθηγητές, ἐκδότες, σκηνοθέτες... θὰ βροῦν, πᾶντα βρίσκουν, τρόπους νὰ δράσουν.
Καὶ τὰ θύματα, θὰ σιωπήσουν πάλι. Σὲ ἀμέτρητες περιπτώσεις, τὰ...θύματα πᾶνε γυρεύοντας καὶ πολλὲς φορὲς ἀποτυγχάνουν, δὲν πιάνει τὸ κόλπο τους.
Κάπου εἶχα διαβάσει: "καριέρα χωρὶς πορνεία δὲν στήνεται". Ἀλλά, ἄς ἀφήσουμε καὶ λίγο φῶς ἀθωότητας στὸ περιβᾶλλον. Κι' ὅταν ἔχεις πολλὰ λεφτὰ δικά σου ἤ γονεῖς διάσημους, δὲν θὰ πᾶς χαμένος, ἀκόμα κι' ἄν εἶσαι μέτριο πράμα, καὶ θὰ μπορεῖς νὰ καυχιέσαι πὼς μόνο μὲ τὴν ἀξία σου κτλ. Ἀμέτρητα παραδείγματα ἔχουμε ζωντανά.
*
Ἄς ἀπαριθμήσω πόσες φορὲς ὑπῆρξα στόχος σεξουαλικός:
1) μία σὲ ἐφημερίδα, - μὲ διώξανε,
2) μία σὲ ἀεροπορικὴ ἑταιρία, - βρῆκαν ἀφορμὴ νὰ μὲ διώξουν, ὅταν μαθεύτηκε πὼς πήγαινα στὴν Δραματικὴ Σχολή: "Δὲν θέλουμε ἐμεῖς ἐδῶ θεατρίνους" (Ἕλληνας τὸ δήλωσε, ὄχι ξένος),
3) δύο ἀπὸ ἐκδόσεις,
τὴν πρώτη φορὰ κλείδωσε καὶ τὴν πόρτα γιὰ νὰ μὴν φύγω καὶ ν' ἀναγασθῶ..."νὰ τὸ κάνουμε",
ἐνῶ τὴν δεύτερη (ἆλλος, ὑπεύθυνος μεταφραστικοῦ, μεγίστου ἐκδοτικοῦ οἴκου) δὲν μοῦ ξανάδωσε δουλειά, μολονότι ἡ μετάφρασή μου θεωρεῖται πᾶντα ἄριστη,
4) στὴν Δραματικὴ Σχολή, δύο φορὲς λυσσώδης ἐκδίκηση, ἀπὸ παληογύναικο τοῦ Ὑπουργείου,
5) στὸ θέατρο, ἀπὸ δύο σκηνοθέτες, - μοὔκλεισαν πόρτες,
ὁ ἕνας εἶπε: - Καλός, ἀλλὰ δὲν μοὔδειξες τὸν π. σου καὶ τὸν κ. σου, δὲν θὰ σὲ πάρω ποτέ,
6) στὴν τηλεόραση, ἀπὸ ἕναν πασίγνωστο σκηνοθέτη, μοῦ τὸ ἔθεσε ὅρο: ἤ κάνουμε ἤ τίποτα...
7) παραλείπω ἀμέτρητα περιστασιακά, τῆς πεταχτῆς, ποὺ ἀπέτυχαν πρὶν κἄν ἐκφραστοῦν.
ΔΕΝ ἤθελα, δὲν ἔκανα τίποτα. Βέβαια, τοὺς ἔχεσα πατόκορφα. Αὐτὸ τὸ πρόλαβα.
Ἐὰν ἔκανα, δὲν θὰ ἔβγαινα ὕστερα νὰ διαμαρτυρηθῶ. Γιατί κι' αὐτὸ συμβαίνει καὶ τὸ κατακρίνω, πέρα γιὰ πέρα.
Τὸ σέξ μου εἶναι ἐντελῶς δικό μου ζήτημα καὶ τὸ μοιράστηκα (χιλιάδες φορές, ὑπὲρ λίαν ἐπιτυχῶς, δόξα τῷ θεῷ!...), ὅταν ἔνιωθα ὅτι ἔπρεπε, γιατί ἔτσι νιώθαμε καὶ οἱ δύο συμμετέχοντες, καὶ ΠΟΤὲ γιὰ λόγους συμφέροντος. Ἐπ' αὐτοῦ εἶμαι ἐνδόξως Παρθένος, μὲ κεφαλαῖο Π.
--
ὙστερόΓατο.
Τώρα πρόσεξα, 6.10.2019 πὼς δὲν μιλῶ καὶ γιὰ...ἐκβιασμούς. Θἄλεγα, πὼς δὲν μοῦ συνέβησαν καὶ εἶναι κάπως θολὸ στὸν νοῦν μου τὸ τοπίο.
Σχόλια
Γράψτε ένα σχόλιο...
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
17 Οκτωβρίου 2018.
5, 1/2 ὧρες
περιμένω
τὸ ἀσθενοφόρο.
7 τηλεφωνήματα.
Ἦρθε, λέει. Ἀλλὰ κανεὶς δὲν τὸ εἶδε.
Ἀκόμα νὰ δοῦμε πότε θἄρθει.
Ἄν εἶχα πεθάνει, θὰ ἤμουν ἕτοιμος καὶ γιὰ ταφὴ τώρα.
(Καλὰ κι' ἐσεῖς, μὴ μὲ θάψετε σήμερα - κι' αὔριο μέρα εἶναι!).
~
Ἀκολουθοῦν οἱ ἀγανακτήσεις μου!
~~~~
1ο σχόλιο.
..Σὲ ρωτᾶνε καὶ ἡλικία, νὰ σ' ἔχουν ξεγραμμένο!...
--
2ο σχόλιο.
Ἀκόμη μία ὥρα. Λιγάκι ὑπομονή, λέει, ἔχουνε πολλὴ δουλειά.
--
3ο σχόλιο.
Καὶ μετὰ ἀναρωτιόμαστε....
....Ποιός καὶ ποῦ θὰ σὲ θάψει στὴν Ἀθήνα, ἄν εἶσαι ἀλλόθρησκος ἤ ἄπορος;
Κανεὶς καὶ πουθενά, ἄν εἶσαι Ἕλληνας τουλάχιστον.
--
4ο σχόλιο.
Μόλις ξύπνησα. Ἄν μποροῦσα νὰ περπατήσω...
Θὰ ξανακαλέσω τὸ ΕΚΑΒ, χθὲς δὲν ἤρθανε.
Τὰ γράφω αὐτὰ συγχρόνως γιὰ νὰ μὴ λέει κανεὶς
αὔριο ὅτι λέω ψέματα.
--
5ο σχόλιο.
Ἡ εἴδησις: 15.10.2018 | 11:27
Διασώστες του ΕΚΑΒ ξεγέννησαν έγκυο - Δεν προλάβαινε να πάει στο νοσοκομείο. (Ἕνα ἀγοράκι).
Στη Ρόδο.
--
6ο σχόλιο.
• 3 λεπτὰ πρίν.
Μπράβο τους! * Ψάχνοντας ἄκρη, πού, ἀπὸ χθές, περιμένω ἀσθενοφόρο, τουλάχιστον εἶδα μιὰ καλὴ
εἴδηση.
--
7ο σχόλιο.
Μήπως νὰ πυροβολήσω κανέναν (ἀστόχως, ὄχι, δὲν θέλω νὰ σκοτώσω ἄνθρωπο, ἄν καὶ θἄπρεπε πολ-
λούς... - εὐτυχῶς ὅμως, πέθαναν ἀπὸ μόνοι τους) γιὰ νὰ ἔρθουν;
*
Προχθές, εἶχαν ἀφήσει ὅπως πᾶντα οἱ ἀλλοδαποὶ τὸ ἀσανσὲρ στὸν β΄ ὄροφο ἀνοιχτὸ καὶ...δὲν μποροῦ-
σα ν' ἀνέβω στὸν πέμπτο. Βγῆκα στὸν δρόμο, τοὺς εἶδα νὰ κάθονται στὸ μπαλκόνι, τοὺς φώναξα ἑκατὸ
φορὲς νὰ πᾶνε νὰ κλείσουν τὴν πόρτα, τίποτα. Πέρα ἔβρεχε. Ἀπ' ὅλη τὴν πολυκατοικία, τσιμουδιά. Οὔ-
τε σὲ νεκροταφεῖο τόση σιωπή.
Μιὰ κοπέλλα περαστική, ἄγνωστη, προσφέρθηκε ν' ἀνεβεῖ στὸν β΄ ὄροφο καὶ νὰ φέρει τὸ ἀσανσέρ.
Ἄς μὴ μιλήσω γιὰ διαχείριση. Πέρυσι, μόλις γύρισα ἀπὸ τὴν ἐγχείρηση καρδιᾶς, 4 ἡμέρες τὸ ἀσανσὲρ
χαλασμένο. Κι' οὔτε λέξη γιὰ "συγγνώμη".
Οἱ ἄνθρωποί μας ἔχουν τὶς κυβερνήσεις ποὺ τοὺς ταιριάζουν, δὲν φταῖνε αὐτές. Ὅσο γιὰ μερικούς, μειο-
νότητες εἴμαστε. Ὄχι τοῦ καλοῦ κόσμου, ποὺ βλέπουν ἀφ' ὑψηλοῦ, ἀλλὰ τῆς ἀνθρωπιᾶς.
--
8ο σχόλιο καὶ τελευταῖο.
Νὰ λέμε...καὶ τοῦ στραβοῦ τὸ δίκηο: ὥρα 9:20 τηλεφώνησα,
ὥρα 10.- τὸ ΕΚΑΒ ἦταν ἐδῶ.
Τηλεφώνησα σὲ γυναίκα.
Στὸ ΕΚΑΒ μὲ φρόντισε γυναίκα.
Γιατρός, ἦταν γυναίκα. Τὄχε ἡ μέρα νὰ πᾶνε ὅλα καλά.
5,1/2 ὧρες ἔμεινα στὸν "Εὐαγγελισμό".
Ἕνα παληὸ χτύπημα στὸ γόνατο ξέσπασε πρὶν λίγες μέρες...
Ἐντάξει, σὲ λίγες μέρες θὰ περπατῶ πάλι σὰν χορευτής. Τί ἆλλο νὰ θέλω;
-
18 Ὀκτωβρίου 2020.
~
Πολὺ καλὸ αὐτό, τὸ νὰ σοῦ θυμίζουν, νὰ θυμᾶσαι, πράματα καὶ θάματα. Ἀλλὰ τώρα. τί νὰ πρωτοθυμη-
θεῖς!... Ὑπάρχουν περιπτώσεις ποὺ δοξάζεις τὸ ΦέιςΜπούκ/Λεύκωμα. Ξεδίδεις κάθε μέρα, σ'τ'ἀναπαρά-
γει τοῦ χρόνου καὶ τὸν ἆλλο χρόνο καὶ πάει λέγοντας - δὲν ἔχω σκοπὸ νὰ τὰ τινάξω, ἔννοια σας. Ἔχουμε
κορονωϊοπληξία. Ἔ, καί; Ὅσο πιὸ μακρυά μου βρίσκεστε, τόσο καλλίτερα γιὰ σᾶς: δὲν θὰ κολλήσετε
ἀνεξαρτητομυαλία ἀπὸ μένα τὸν νοσηρογεννημένο! Μὴ σᾶς πάρω στὸν λαιμό μου, μακρυά!...Ξέρετε πό-
σοι ἔχουν πεθάνει ποὺ θέλανε νὰ μὲ βλάψουν; Ὅλοι. Ἔ, λοιπόν, μὴν εἶναι ἡ σειρά σας τώρα. Μακρυά!...
Ὁ Ἐρντογὰν νὰ σᾶς πάρει καὶ νὰ σᾶς σηκώσει παρὰ ἐγώ - τόσο ποὺ σᾶς μισῶ, Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνες.
5, 1/2 ὧρες
περιμένω
τὸ ἀσθενοφόρο.
7 τηλεφωνήματα.
Ἦρθε, λέει. Ἀλλὰ κανεὶς δὲν τὸ εἶδε.
Ἀκόμα νὰ δοῦμε πότε θἄρθει.
Ἄν εἶχα πεθάνει, θὰ ἤμουν ἕτοιμος καὶ γιὰ ταφὴ τώρα.
(Καλὰ κι' ἐσεῖς, μὴ μὲ θάψετε σήμερα - κι' αὔριο μέρα εἶναι!).
~
Ἀκολουθοῦν οἱ ἀγανακτήσεις μου!
~~~~
1ο σχόλιο.
..Σὲ ρωτᾶνε καὶ ἡλικία, νὰ σ' ἔχουν ξεγραμμένο!...
--
2ο σχόλιο.
Ἀκόμη μία ὥρα. Λιγάκι ὑπομονή, λέει, ἔχουνε πολλὴ δουλειά.
--
3ο σχόλιο.
Καὶ μετὰ ἀναρωτιόμαστε....
....Ποιός καὶ ποῦ θὰ σὲ θάψει στὴν Ἀθήνα, ἄν εἶσαι ἀλλόθρησκος ἤ ἄπορος;
Κανεὶς καὶ πουθενά, ἄν εἶσαι Ἕλληνας τουλάχιστον.
--
4ο σχόλιο.
Μόλις ξύπνησα. Ἄν μποροῦσα νὰ περπατήσω...
Θὰ ξανακαλέσω τὸ ΕΚΑΒ, χθὲς δὲν ἤρθανε.
Τὰ γράφω αὐτὰ συγχρόνως γιὰ νὰ μὴ λέει κανεὶς
αὔριο ὅτι λέω ψέματα.
--
5ο σχόλιο.
Ἡ εἴδησις: 15.10.2018 | 11:27
Διασώστες του ΕΚΑΒ ξεγέννησαν έγκυο - Δεν προλάβαινε να πάει στο νοσοκομείο. (Ἕνα ἀγοράκι).
Στη Ρόδο.
--
6ο σχόλιο.
• 3 λεπτὰ πρίν.
Μπράβο τους! * Ψάχνοντας ἄκρη, πού, ἀπὸ χθές, περιμένω ἀσθενοφόρο, τουλάχιστον εἶδα μιὰ καλὴ
εἴδηση.
--
7ο σχόλιο.
Μήπως νὰ πυροβολήσω κανέναν (ἀστόχως, ὄχι, δὲν θέλω νὰ σκοτώσω ἄνθρωπο, ἄν καὶ θἄπρεπε πολ-
λούς... - εὐτυχῶς ὅμως, πέθαναν ἀπὸ μόνοι τους) γιὰ νὰ ἔρθουν;
*
Προχθές, εἶχαν ἀφήσει ὅπως πᾶντα οἱ ἀλλοδαποὶ τὸ ἀσανσὲρ στὸν β΄ ὄροφο ἀνοιχτὸ καὶ...δὲν μποροῦ-
σα ν' ἀνέβω στὸν πέμπτο. Βγῆκα στὸν δρόμο, τοὺς εἶδα νὰ κάθονται στὸ μπαλκόνι, τοὺς φώναξα ἑκατὸ
φορὲς νὰ πᾶνε νὰ κλείσουν τὴν πόρτα, τίποτα. Πέρα ἔβρεχε. Ἀπ' ὅλη τὴν πολυκατοικία, τσιμουδιά. Οὔ-
τε σὲ νεκροταφεῖο τόση σιωπή.
Μιὰ κοπέλλα περαστική, ἄγνωστη, προσφέρθηκε ν' ἀνεβεῖ στὸν β΄ ὄροφο καὶ νὰ φέρει τὸ ἀσανσέρ.
Ἄς μὴ μιλήσω γιὰ διαχείριση. Πέρυσι, μόλις γύρισα ἀπὸ τὴν ἐγχείρηση καρδιᾶς, 4 ἡμέρες τὸ ἀσανσὲρ
χαλασμένο. Κι' οὔτε λέξη γιὰ "συγγνώμη".
Οἱ ἄνθρωποί μας ἔχουν τὶς κυβερνήσεις ποὺ τοὺς ταιριάζουν, δὲν φταῖνε αὐτές. Ὅσο γιὰ μερικούς, μειο-
νότητες εἴμαστε. Ὄχι τοῦ καλοῦ κόσμου, ποὺ βλέπουν ἀφ' ὑψηλοῦ, ἀλλὰ τῆς ἀνθρωπιᾶς.
--
8ο σχόλιο καὶ τελευταῖο.
Νὰ λέμε...καὶ τοῦ στραβοῦ τὸ δίκηο: ὥρα 9:20 τηλεφώνησα,
ὥρα 10.- τὸ ΕΚΑΒ ἦταν ἐδῶ.
Τηλεφώνησα σὲ γυναίκα.
Στὸ ΕΚΑΒ μὲ φρόντισε γυναίκα.
Γιατρός, ἦταν γυναίκα. Τὄχε ἡ μέρα νὰ πᾶνε ὅλα καλά.
5,1/2 ὧρες ἔμεινα στὸν "Εὐαγγελισμό".
Ἕνα παληὸ χτύπημα στὸ γόνατο ξέσπασε πρὶν λίγες μέρες...
Ἐντάξει, σὲ λίγες μέρες θὰ περπατῶ πάλι σὰν χορευτής. Τί ἆλλο νὰ θέλω;
-
18 Ὀκτωβρίου 2020.
~
Πολὺ καλὸ αὐτό, τὸ νὰ σοῦ θυμίζουν, νὰ θυμᾶσαι, πράματα καὶ θάματα. Ἀλλὰ τώρα. τί νὰ πρωτοθυμη-
θεῖς!... Ὑπάρχουν περιπτώσεις ποὺ δοξάζεις τὸ ΦέιςΜπούκ/Λεύκωμα. Ξεδίδεις κάθε μέρα, σ'τ'ἀναπαρά-
γει τοῦ χρόνου καὶ τὸν ἆλλο χρόνο καὶ πάει λέγοντας - δὲν ἔχω σκοπὸ νὰ τὰ τινάξω, ἔννοια σας. Ἔχουμε
κορονωϊοπληξία. Ἔ, καί; Ὅσο πιὸ μακρυά μου βρίσκεστε, τόσο καλλίτερα γιὰ σᾶς: δὲν θὰ κολλήσετε
ἀνεξαρτητομυαλία ἀπὸ μένα τὸν νοσηρογεννημένο! Μὴ σᾶς πάρω στὸν λαιμό μου, μακρυά!...Ξέρετε πό-
σοι ἔχουν πεθάνει ποὺ θέλανε νὰ μὲ βλάψουν; Ὅλοι. Ἔ, λοιπόν, μὴν εἶναι ἡ σειρά σας τώρα. Μακρυά!...
Ὁ Ἐρντογὰν νὰ σᾶς πάρει καὶ νὰ σᾶς σηκώσει παρὰ ἐγώ - τόσο ποὺ σᾶς μισῶ, Ἀλλοδαπ'-Ἕλληνες.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Ἑλλάδα
ὁμοιοκαταληκτεῖ μὲ τὸ:
κουράδα.
Τώρα, νὰ πῶ πώς, - λέγοντας τοῦτο, - χαίρομαι;
Ἄν ἔτσι ταιριάζει σ' ὅσους ὑποφέρομε!...
Γύρω μας, σκυλοβρωμᾶ τόση ἀηδία...
πού, θἄλεγες, προστάξαν τὸν γλύπτη Φειδία:
νὰ φορέσει μάσκα,
περιττὴ παλάσκα,
στὸν ἀκατανόμαστον Ὀλύμπιον Δία,
- μὴ μάθει τὸ σῦμπαν πὼς δεινὴ πανδημία
ἔπεσε στοὺς Ἕλληνες, ἡ ἀναρχιδία.
Ποιές τσουτσοῦνες ψάχνεις νὰ δεῖς καί τί αἰδοῖα!
-
21 Ὀκτωβρίου 2018.
Ἡ εἴδησις (τὸ διέσωσα):
Ἑλλάδα
Ξεκίνησε ἡ αποκομιδὴ τῶν σκουπιδιῶν.
~~
Κλινοσοφιστής.
23/10/2011, 11:36
Ποιός τὰ πῆρε καὶ μοὔφυγαν,
τὰ σκουπίδια μας, φῶς μου!...
Δὲν σκεφτῆκαν' πὼς ἤσαντε
μέρος τοῦ διακόσμου!.
~~
Κλινοσοφιστής.
22/10/2011, 11:48
Σῶπα!... Καὶ τί κάνουν ἔξω οἱ φωτογράφοι; Φωτογραφίζουν τὴν ὀσμή;
ὁμοιοκαταληκτεῖ μὲ τὸ:
κουράδα.
Τώρα, νὰ πῶ πώς, - λέγοντας τοῦτο, - χαίρομαι;
Ἄν ἔτσι ταιριάζει σ' ὅσους ὑποφέρομε!...
Γύρω μας, σκυλοβρωμᾶ τόση ἀηδία...
πού, θἄλεγες, προστάξαν τὸν γλύπτη Φειδία:
νὰ φορέσει μάσκα,
περιττὴ παλάσκα,
στὸν ἀκατανόμαστον Ὀλύμπιον Δία,
- μὴ μάθει τὸ σῦμπαν πὼς δεινὴ πανδημία
ἔπεσε στοὺς Ἕλληνες, ἡ ἀναρχιδία.
Ποιές τσουτσοῦνες ψάχνεις νὰ δεῖς καί τί αἰδοῖα!
-
21 Ὀκτωβρίου 2018.
Ἡ εἴδησις (τὸ διέσωσα):
Ἑλλάδα
Ξεκίνησε ἡ αποκομιδὴ τῶν σκουπιδιῶν.
~~
Κλινοσοφιστής.
23/10/2011, 11:36
Ποιός τὰ πῆρε καὶ μοὔφυγαν,
τὰ σκουπίδια μας, φῶς μου!...
Δὲν σκεφτῆκαν' πὼς ἤσαντε
μέρος τοῦ διακόσμου!.
~~
Κλινοσοφιστής.
22/10/2011, 11:48
Σῶπα!... Καὶ τί κάνουν ἔξω οἱ φωτογράφοι; Φωτογραφίζουν τὴν ὀσμή;
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Εἴπαμε: τώρα πάω στὴν πλατεία Γ_ἀττικῆς,
πιὸ καλὰ εἶναι ἐκεῖ,
ἄν καὶ τρέμω - ἀπὸ φιλότιμο - μὴ τοὺς
(τοὺς ἄλλους, τοῦ προηγουμένου μου Καφενείου, ποὺ μὲ βλέπουν καὶ περνάω ὅσο γίνεται ἀπὸ πιὸ μακρυά τους),
κολλήσω γατίτιδα.
Κάθομαι στὴν ἄκρη, αὐτὸ τὸ ξέρουνε κι' οἱ γάτες, ποὺ μὲ περιμένουν κάθε πρωὶ κατὰ τὶς ἐννιάμισυ - δύο μῆνες τώρα,
στὸ Καφενεῖο τῆς Γκαλίνας.
Πρώτη μου κουβέντα: < - Ἐγώ, ταΐζω γάτες, ἄν δὲν μὲ θέλετε, δὲν πειράζει, πάω ἀλλοῦ...>. Πάντως, μὲ ἕναν παληὸ
γνωστὸ ποὺ ἔρχεται συχνὰ καὶ τά λέμε, διαπιστώνουμε πὼς ἡ Γκαλίνα εἶναι εὐχάριστος ἄνθρωπος.
Ἄμ, οἱ γάτες νὰ δεῖς!...
πιὸ καλὰ εἶναι ἐκεῖ,
ἄν καὶ τρέμω - ἀπὸ φιλότιμο - μὴ τοὺς
(τοὺς ἄλλους, τοῦ προηγουμένου μου Καφενείου, ποὺ μὲ βλέπουν καὶ περνάω ὅσο γίνεται ἀπὸ πιὸ μακρυά τους),
κολλήσω γατίτιδα.
Κάθομαι στὴν ἄκρη, αὐτὸ τὸ ξέρουνε κι' οἱ γάτες, ποὺ μὲ περιμένουν κάθε πρωὶ κατὰ τὶς ἐννιάμισυ - δύο μῆνες τώρα,
στὸ Καφενεῖο τῆς Γκαλίνας.
Πρώτη μου κουβέντα: < - Ἐγώ, ταΐζω γάτες, ἄν δὲν μὲ θέλετε, δὲν πειράζει, πάω ἀλλοῦ...>. Πάντως, μὲ ἕναν παληὸ
γνωστὸ ποὺ ἔρχεται συχνὰ καὶ τά λέμε, διαπιστώνουμε πὼς ἡ Γκαλίνα εἶναι εὐχάριστος ἄνθρωπος.
Ἄμ, οἱ γάτες νὰ δεῖς!...
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
29 Ὀκτωβρίου 2019.
(Ἀντίγραφον - κοντὰ στὸν Ὕμνον τοῦ ΕΑΜ):
~
* Δὲν ξέρω τί νὰ πῶ. Σὲ καιρὸ εἰρήνης (γεννήθηκα καὶ σὲ δυὸ μῆνες φύγανε οἱ Γερμανοί...), ἕναν μόνον Ὕμνο ἀναγνωρίζω, τὸν Ἐθνικό. Ἴσως ἀπὸ ποιητικὴ διάθεση κι' ὀνειροφαντασιά. https://www.youtube.com/watch?v=5Eg6O9vifEY
Φαντάζομαι, ὅμως, πώς, ἄν ζοῦσα τότε, θὰ ἀνῆκα κι' ἐγὼ στὸ ΕΑΜ καὶ φυσικὰ θὰ ἔλεγα καὶ τὸν ὕμνο του.
Μόνο πιὰ ποὺ πλέον, ἔχουμε τόσο χαθεῖ ἀνἀμεσά μας οἱ ἄνθρωποι. Κανένας δὲν συμφωνεῖ μὲ κανέναν καὶ μονάχα ἀνόητες παπαγαλίες μοιάζουν νὰ συνδέουν, χωρὶς κι' αὐτὸ νὰ ἐπιβεβαιώνεται, τοὺς ἀστόχαστους. Νομίζω πὼς χορτάσαμε ἀπὸ φαΐ καὶ ἆλλες ἀχορτασιές.
Ὁπότε καταλαβαίνω, ὅτι αὐτὸ εἶναι κακό, γιὰ τὸ ἦθος κάθε ἀνθρώπου καὶ κάθε λαοῦ - ἐννοεῖται καὶ μπασταρδεμένου, ὅπως ἐξελίχθηκε καὶ ὁ δικός μας στὶς μέρες μας.
Λέω <εἶμαι Ἕλλην>, γιατί κάτι μ' ἑλκύει πρὸς αὐτό, ἐνστικτωδῶς. Ἀλλὰ δύσκολα ἀναγνωρίζω γύρω μου κάτι ὡς ἑλληνικό. Καὶ ὡς ἀνθρώπινο. Λείπει ἡ ἀνθρωπιά, στὸ ὄνομα τῆς ὁποίας καλλιεργεῖται τόση εὐφυὴς ἀπάτη.
Σοῦ λέει ὁ ἆλλος: <Ὅ,τι θέλεις, τὸ βρίσκεις στὸ διαδίκτυο. Τὸ ψάχνεις, τὸ βρίσκεις καὶ κάνεις τὸ βίτσιο σου, μόνος σου, κατ' οἶκον. Τί; Θέλεις καὶ στὴν πραγματικότητα νὰ ζεῖς ὅπως νομίζεις; Ἀφελέστατε ἠλίθιε, θὰ σὲ ἀποκαλοῦσε κάποιος ποὺ δὲν θὰ νοιαζόταν γιὰ σένα ἐπικερδῶς - καλὰ ποὺ ἔχεις ἐμᾶς, τοὺς φωστῆρες τῆς κάθε φυσιολογικῆς προδοσίας. * Στὴν ζωή σου, θὰ ὑπηρετεῖς τὸ Κεφάλαιο καὶ τὸ Ψεῦδος, ἀλλοιῶς μαῦρος κορωνοϊός, ποὺ σ' ἔφαγε>. Ἔτσι καταργοῦνται καὶ τὰ πᾶντα, τὰ ὅσα ἤξερες. Ἔ, τί, ἤθελες νὰ γιορτάζουμε ἀκόμη τὰ Ἀδώνια, τὰ Ἀμαρύνθια, τὰ Ἀνθεστήρια, τὰ Ἀπολλώνια, τὶς Γυμνοπαιδιές...κι' ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἀρχαῖα, ἐσύ, μοντέρνος ἄνθρωπος, χωρὶς τσιφτετέλια καὶ εὐκολομάσητα (ἥζυ λίσενινγκ) βλακοτράγουδα, ὅπως Ἀμερική; Ἄκου νὰ θέλεις νὰ καταθέσεις στεφάνι στὸν Ἄγνωστο Στρατιώτη - τί ντεμοντέ!... Βλέπε τὸ Ὀροὺτς-Ρέις πού, μὲ πόση δόξα καὶ καμάρι, ἀλωνίζει τὸ Αἰγαῖο. Ποὺ μοῦ τὄθελε δικό του, - ποιός; - ὁ Αἰγεύς, καὶ πῆγε κι' ἔπεσε, τόσους αἰῶνες πρίν, στὸ πέλαγος. Τόσα χρόνια, χαμένο κι' ἀπαράδεκτο ὄνομα. Σήμερα, ἀγαπητέ μου Ἄλλονταπ-Γκρὴκ μὲ τὴ βούλα, ἐκεῖ, ποὺ ἄλλοτε γίνονταν Ναυμαχίες τῆς Σαλαμίνας, τώρα, εὐχαρίστως βυθίζονται, στὰ καλὰ καθούμενα, καράβια τῆς "Παναγίας τῆς Τήνου" (2016) (καὶ νἆταν τὸ μόνο; Προχθές, πλοῖο τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, δὲν τράκαρε μὲ Ἐμπορικὸ πλοῖο κι' ἔγινε δυὸ κομμάτια); Γι' αὐτό, βάλε μάσκα καὶ μὴ σὲ νοιάζει, ἆντε γιατί δὲν βλέπω νὰ ὑπάρχουν πολλὲς ἀκόμη διαθέσιμες Κλίνες Ἐντατικῆς Θεραπείας. Καὶ ἄχνα μὴ ξαναβγάλεις.
(Ἀντίγραφον - κοντὰ στὸν Ὕμνον τοῦ ΕΑΜ):
~
* Δὲν ξέρω τί νὰ πῶ. Σὲ καιρὸ εἰρήνης (γεννήθηκα καὶ σὲ δυὸ μῆνες φύγανε οἱ Γερμανοί...), ἕναν μόνον Ὕμνο ἀναγνωρίζω, τὸν Ἐθνικό. Ἴσως ἀπὸ ποιητικὴ διάθεση κι' ὀνειροφαντασιά. https://www.youtube.com/watch?v=5Eg6O9vifEY
Φαντάζομαι, ὅμως, πώς, ἄν ζοῦσα τότε, θὰ ἀνῆκα κι' ἐγὼ στὸ ΕΑΜ καὶ φυσικὰ θὰ ἔλεγα καὶ τὸν ὕμνο του.
Μόνο πιὰ ποὺ πλέον, ἔχουμε τόσο χαθεῖ ἀνἀμεσά μας οἱ ἄνθρωποι. Κανένας δὲν συμφωνεῖ μὲ κανέναν καὶ μονάχα ἀνόητες παπαγαλίες μοιάζουν νὰ συνδέουν, χωρὶς κι' αὐτὸ νὰ ἐπιβεβαιώνεται, τοὺς ἀστόχαστους. Νομίζω πὼς χορτάσαμε ἀπὸ φαΐ καὶ ἆλλες ἀχορτασιές.
Ὁπότε καταλαβαίνω, ὅτι αὐτὸ εἶναι κακό, γιὰ τὸ ἦθος κάθε ἀνθρώπου καὶ κάθε λαοῦ - ἐννοεῖται καὶ μπασταρδεμένου, ὅπως ἐξελίχθηκε καὶ ὁ δικός μας στὶς μέρες μας.
Λέω <εἶμαι Ἕλλην>, γιατί κάτι μ' ἑλκύει πρὸς αὐτό, ἐνστικτωδῶς. Ἀλλὰ δύσκολα ἀναγνωρίζω γύρω μου κάτι ὡς ἑλληνικό. Καὶ ὡς ἀνθρώπινο. Λείπει ἡ ἀνθρωπιά, στὸ ὄνομα τῆς ὁποίας καλλιεργεῖται τόση εὐφυὴς ἀπάτη.
Σοῦ λέει ὁ ἆλλος: <Ὅ,τι θέλεις, τὸ βρίσκεις στὸ διαδίκτυο. Τὸ ψάχνεις, τὸ βρίσκεις καὶ κάνεις τὸ βίτσιο σου, μόνος σου, κατ' οἶκον. Τί; Θέλεις καὶ στὴν πραγματικότητα νὰ ζεῖς ὅπως νομίζεις; Ἀφελέστατε ἠλίθιε, θὰ σὲ ἀποκαλοῦσε κάποιος ποὺ δὲν θὰ νοιαζόταν γιὰ σένα ἐπικερδῶς - καλὰ ποὺ ἔχεις ἐμᾶς, τοὺς φωστῆρες τῆς κάθε φυσιολογικῆς προδοσίας. * Στὴν ζωή σου, θὰ ὑπηρετεῖς τὸ Κεφάλαιο καὶ τὸ Ψεῦδος, ἀλλοιῶς μαῦρος κορωνοϊός, ποὺ σ' ἔφαγε>. Ἔτσι καταργοῦνται καὶ τὰ πᾶντα, τὰ ὅσα ἤξερες. Ἔ, τί, ἤθελες νὰ γιορτάζουμε ἀκόμη τὰ Ἀδώνια, τὰ Ἀμαρύνθια, τὰ Ἀνθεστήρια, τὰ Ἀπολλώνια, τὶς Γυμνοπαιδιές...κι' ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἀρχαῖα, ἐσύ, μοντέρνος ἄνθρωπος, χωρὶς τσιφτετέλια καὶ εὐκολομάσητα (ἥζυ λίσενινγκ) βλακοτράγουδα, ὅπως Ἀμερική; Ἄκου νὰ θέλεις νὰ καταθέσεις στεφάνι στὸν Ἄγνωστο Στρατιώτη - τί ντεμοντέ!... Βλέπε τὸ Ὀροὺτς-Ρέις πού, μὲ πόση δόξα καὶ καμάρι, ἀλωνίζει τὸ Αἰγαῖο. Ποὺ μοῦ τὄθελε δικό του, - ποιός; - ὁ Αἰγεύς, καὶ πῆγε κι' ἔπεσε, τόσους αἰῶνες πρίν, στὸ πέλαγος. Τόσα χρόνια, χαμένο κι' ἀπαράδεκτο ὄνομα. Σήμερα, ἀγαπητέ μου Ἄλλονταπ-Γκρὴκ μὲ τὴ βούλα, ἐκεῖ, ποὺ ἄλλοτε γίνονταν Ναυμαχίες τῆς Σαλαμίνας, τώρα, εὐχαρίστως βυθίζονται, στὰ καλὰ καθούμενα, καράβια τῆς "Παναγίας τῆς Τήνου" (2016) (καὶ νἆταν τὸ μόνο; Προχθές, πλοῖο τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, δὲν τράκαρε μὲ Ἐμπορικὸ πλοῖο κι' ἔγινε δυὸ κομμάτια); Γι' αὐτό, βάλε μάσκα καὶ μὴ σὲ νοιάζει, ἆντε γιατί δὲν βλέπω νὰ ὑπάρχουν πολλὲς ἀκόμη διαθέσιμες Κλίνες Ἐντατικῆς Θεραπείας. Καὶ ἄχνα μὴ ξαναβγάλεις.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
31 Ὀκτωβρίου 2019.
====
(Ἀντίγραφον):
~
Μάνη: «Την είχα σαν παιδί μου» λέει ο ιερέας που κατηγορείται για κακοποίηση 12χρονης.
~
vallon:
Το πιο τραγικό είναι ότι η μητέρα προσπαθούσε να πείσει το παιδί να μην μιλήσει.
===
* Δὲν εἶναι πρωτοφανές.
Ὑπάρχουν τὰ λεφτὰ στὴ μέση.
===
* * Κάποτε εἶχε συμβεῖ κάτι παρόμοιο σὲ φιλικὸ περιβᾶλλον μας. Πατέρας βίαζε τὴν κόρη του, ἀπὸ 9 ἕως 12 χρονῶ.
Ἠθικός, κατὰ τὰ ἆλλα, πατέρας, ποὺ ἐμένα μοῦ ἔλεγε νὰ μὴν ἔχω φαβορίτες, ἀλλὰ νὰ κουρεύομαι σὰν τὸ παιδὶ τοῦ λαοῦ, τὸν Νίκο Ξανθόπουλο (βρῆκε κιόλας... σὲ ποιόν νἄμοιαζα!...)
Μόλις μαθεύτηκε, ἦρθε στὴν μάννα μου νὰ δικαιολογηθεῖ καὶ νὰ ζητήσει συμπαράσταση.
- Θὰ σὲ κάψω, παληάνθρωπε! τοῦ εἶπε. Θὰ σὲ θάψω μὲ τὰ ἴδια μου τὰ χέρια.
Ἤμουν μπροστά.
Ἡ μάννα μου πῆγε μάρτυρας κατηγορίας στὸ Ἀγρίνιο.
Ὁ πατέρας ἐκεῖνος, ποὺ ἦταν καὶ τόσο ἄντρας, φυλακίστηκε γιὰ 7 χρόνια.
Ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε καὶ ἐμεῖς εἴχαμε στενὴ καὶ καθημερινὴ ἐπαφὴ μαζύ τους. Ἡ μάννα τοῦ κοριτσιοῦ ἔρεβε κάθε στιγμὴ ποὺ περνοῦσε. Στὰ 7 χρόνια καὶ λίγες μέρες, πέθανε, μὴ ἀντέχοντας στὴ σκέψη ὅτι αὐτὸς θὰ ἔβγαινε ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ θὰ τοὺς εὕρισκε κάπου. Στὴν κηδεία, ἡ μάννα μου πρώτη, δῖπλα στὴν νεκρή, νὰ κλαίει τὴν φίλη της. Ξάφνου, φάνηκε αὐτός, ἀπὸ τὸ πουθενά!... Θρεμμένος, ὡραῖος, ἄνετος!...Μόλις τὸν πῆρε χαμπάρι ἡ μάννα μου, πετάχτηκε ὄρθια καὶ μὲ τὶς κλωτσιὲς τὸν ἔδιωξε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, βρίζοντάς τον.
- Ἔ, κυρὰ Κατίνα, συμβαίνουν αὐτά!... τῆς εἶπε.
- Ἔξω παληάνθρωπε, μὴ σοῦ βγάλω τὰ μάτια!...
Οἱ παρευρισκόμενοι θίχτηκαν!
- Ἔ, ὄχι καὶ τέτοια συμπεριφορὰ μέσα στὸν ναό!..., εἶπαν.
Ἴσως ἤμουν ὁ μόνος ποὺ τῆς εἶπα:
-Μπράβο, μαμά, ὅρμα του!...
Τῆς ἔχω μοιάσει ἀπόλυτα.
Ὅταν πέθανε, ἀπαγόρευσα στὸν γαμπρό μου (ἆλλο τέρας ἐκεῖνος - ψόφιος τώρα κι' αὐτός...) νὰ πατήσει. Ἤθελε νἄρθει, νὰ κουτσομπολέψει, νὰ κακολογήσει, ὅπως συνήθως!... Ὅταν τοῦ εἶπαν ὅτι δὲν ἀστειευόμουν, (κατὰ κάποιον τρόπο, πολλοὶ, ἀκόμη, μὲ ἔχουν γιὰ μαμόθρεφτο κι' ἆλλοι ξέρουν τὸ τσαγανό μου), μπῆκε στ' αὐτοκίνητό του νὰ φύγει καί, στὴν λύσσα του ἐπάνω, τράκαρε καὶ τὄκανε μαντάρα. Ἆλλος ἠθικὸς Ἕλληνας. Τέρας. Κι' ἄς ἔχει πεθάνει πρὶν εἴκοσι χρόνια. Κτῆνος θὰ τὸν λέω. Αὐτὸς μᾶς κατέστρεψε καὶ πέθανε τὴν μάννα μου, σκατὰ στὸν τάφο του.
====
(Ἀντίγραφον):
~
Μάνη: «Την είχα σαν παιδί μου» λέει ο ιερέας που κατηγορείται για κακοποίηση 12χρονης.
~
vallon:
Το πιο τραγικό είναι ότι η μητέρα προσπαθούσε να πείσει το παιδί να μην μιλήσει.
===
* Δὲν εἶναι πρωτοφανές.
Ὑπάρχουν τὰ λεφτὰ στὴ μέση.
===
* * Κάποτε εἶχε συμβεῖ κάτι παρόμοιο σὲ φιλικὸ περιβᾶλλον μας. Πατέρας βίαζε τὴν κόρη του, ἀπὸ 9 ἕως 12 χρονῶ.
Ἠθικός, κατὰ τὰ ἆλλα, πατέρας, ποὺ ἐμένα μοῦ ἔλεγε νὰ μὴν ἔχω φαβορίτες, ἀλλὰ νὰ κουρεύομαι σὰν τὸ παιδὶ τοῦ λαοῦ, τὸν Νίκο Ξανθόπουλο (βρῆκε κιόλας... σὲ ποιόν νἄμοιαζα!...)
Μόλις μαθεύτηκε, ἦρθε στὴν μάννα μου νὰ δικαιολογηθεῖ καὶ νὰ ζητήσει συμπαράσταση.
- Θὰ σὲ κάψω, παληάνθρωπε! τοῦ εἶπε. Θὰ σὲ θάψω μὲ τὰ ἴδια μου τὰ χέρια.
Ἤμουν μπροστά.
Ἡ μάννα μου πῆγε μάρτυρας κατηγορίας στὸ Ἀγρίνιο.
Ὁ πατέρας ἐκεῖνος, ποὺ ἦταν καὶ τόσο ἄντρας, φυλακίστηκε γιὰ 7 χρόνια.
Ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε καὶ ἐμεῖς εἴχαμε στενὴ καὶ καθημερινὴ ἐπαφὴ μαζύ τους. Ἡ μάννα τοῦ κοριτσιοῦ ἔρεβε κάθε στιγμὴ ποὺ περνοῦσε. Στὰ 7 χρόνια καὶ λίγες μέρες, πέθανε, μὴ ἀντέχοντας στὴ σκέψη ὅτι αὐτὸς θὰ ἔβγαινε ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ θὰ τοὺς εὕρισκε κάπου. Στὴν κηδεία, ἡ μάννα μου πρώτη, δῖπλα στὴν νεκρή, νὰ κλαίει τὴν φίλη της. Ξάφνου, φάνηκε αὐτός, ἀπὸ τὸ πουθενά!... Θρεμμένος, ὡραῖος, ἄνετος!...Μόλις τὸν πῆρε χαμπάρι ἡ μάννα μου, πετάχτηκε ὄρθια καὶ μὲ τὶς κλωτσιὲς τὸν ἔδιωξε ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, βρίζοντάς τον.
- Ἔ, κυρὰ Κατίνα, συμβαίνουν αὐτά!... τῆς εἶπε.
- Ἔξω παληάνθρωπε, μὴ σοῦ βγάλω τὰ μάτια!...
Οἱ παρευρισκόμενοι θίχτηκαν!
- Ἔ, ὄχι καὶ τέτοια συμπεριφορὰ μέσα στὸν ναό!..., εἶπαν.
Ἴσως ἤμουν ὁ μόνος ποὺ τῆς εἶπα:
-Μπράβο, μαμά, ὅρμα του!...
Τῆς ἔχω μοιάσει ἀπόλυτα.
Ὅταν πέθανε, ἀπαγόρευσα στὸν γαμπρό μου (ἆλλο τέρας ἐκεῖνος - ψόφιος τώρα κι' αὐτός...) νὰ πατήσει. Ἤθελε νἄρθει, νὰ κουτσομπολέψει, νὰ κακολογήσει, ὅπως συνήθως!... Ὅταν τοῦ εἶπαν ὅτι δὲν ἀστειευόμουν, (κατὰ κάποιον τρόπο, πολλοὶ, ἀκόμη, μὲ ἔχουν γιὰ μαμόθρεφτο κι' ἆλλοι ξέρουν τὸ τσαγανό μου), μπῆκε στ' αὐτοκίνητό του νὰ φύγει καί, στὴν λύσσα του ἐπάνω, τράκαρε καὶ τὄκανε μαντάρα. Ἆλλος ἠθικὸς Ἕλληνας. Τέρας. Κι' ἄς ἔχει πεθάνει πρὶν εἴκοσι χρόνια. Κτῆνος θὰ τὸν λέω. Αὐτὸς μᾶς κατέστρεψε καὶ πέθανε τὴν μάννα μου, σκατὰ στὸν τάφο του.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Ἀντίγραφον - γιὰ νἄμαστε ἐξηγημένοι παντοιοτρόπως:
====
* Ιάνης Λο Σκόκκο
Nora Nora
Ὅλα ἀνεξαιρέτως δὲν ἰσχύουν οὔτε κατὰ διάνοια γιὰ μένα. Ἄς σὲ...καθοδηγήσω: δὲν ξέρω νὰ ὁδηγῶ καὶ τὸ ποδήλατὀ μου τὸ παράτησα πρὶν 10 χρόνια, προληπτικῶς, μὴν πάθω τίποτα στὸν δρόμο καὶ μὲ πληρώνει κάποιος ἄτυχος. Τὸ μυαλό μου ἔχει πάψει νὰ εἶναι στὸ σέξ, ἀλλὰ ἡ αἰσθητική μου ἀναπτύσσεται διαρκῶς. Πληρωμένο ἔρωτα οὔτε ποὺ ἔχω σκεφτεῖ κἄν νὰ κάνω ποτέ, ἀκόμη καὶ τότε ποὺ μὲ κυνηγοῦσαν νὰ μὲ πληρώσουν. Στὶς ἐρωτικές μου σχέσεις ἤμουν πᾶντα ξεκάθαρος καὶ πιστός. Καὶ ταλαντοῦχος. Ποτὲ δὲν ἔμοιασα στοὺς Ἕλληνες σὲ τίποτα ἐπ' αὐτοῦ. Τὴν τηλεόραση, τὴν ἀποφεύγω σὰν τὸν διάολο καὶ μὲ τὸ ζόρι ἔκανα μερικὰ ἐπεισόδια, ποὺ χάθηκαν (ΕΡΤ) καὶ μόνο τρεῖς μικρὲς ἐμφανίσεις μου ὑπάρχουν. Ἀπὸ τὴν Α΄ τάξη στὴ Δραματικὴ Σχολὴ εἶχα ΔΗΛΩΣΕΙ, στὸν καθηγητὴ τηλεοπτικῶν μαθημάτων, ὅτι δὲν μ' ἐνδιαφέρει. Πόσο μᾶλλον αὐτὰ τὰ γελοῖα στὰ ὁποῖα ἀναφέρεσαι. Πρὶν λίγα χρόνια, ἔβαλα μπρὸς τὸ διαζύγιο καὶ σ' ἕνα μήνα τὸ πῆρα, μὲ δικά μου ἔξοδα. Κι' ἀπὸ τότε "φτιάχτηκα" καὶ οἰκονομικῶς, τόσο ποὺ νὰ μὴ κινδυνεύω νὰ πεινάσω. Ὁ Θεὸς μοῦ ἐπιφύλλαξε (ὥς τώρα) καλὰ γεράματα. Ἔχω βασανιστεῖ πέραν τοῦ δέοντος στὴ ζωή μου ἀπὸ τοὺς χοντροκομμένους ἀνθρώπους γύρω μου. Ἕνα μόνο μὲ βασανίζει: ὁ ἐξευτελισμὸς τῆς Ἑλλάδος, τὴν ὁποία, ὡς χώρα, ὡς Ἱστορία, ὡς παραδεδομένον Πολιτισμό, καὶ κοντὰ σ' αὐτόν, ὡς Γλώσσα Ἑλληνική, μὲ θλίβει, μὲ ἀηδιάζει, μοὔρχεται νὰ κάνω ἔγκλημα. Στῆν κηδεία μου (πολιτική) ἔχω πεῖ νὰ μὴν ἔρθει κανείς.
====
* Ιάνης Λο Σκόκκο
Nora Nora
Ὅλα ἀνεξαιρέτως δὲν ἰσχύουν οὔτε κατὰ διάνοια γιὰ μένα. Ἄς σὲ...καθοδηγήσω: δὲν ξέρω νὰ ὁδηγῶ καὶ τὸ ποδήλατὀ μου τὸ παράτησα πρὶν 10 χρόνια, προληπτικῶς, μὴν πάθω τίποτα στὸν δρόμο καὶ μὲ πληρώνει κάποιος ἄτυχος. Τὸ μυαλό μου ἔχει πάψει νὰ εἶναι στὸ σέξ, ἀλλὰ ἡ αἰσθητική μου ἀναπτύσσεται διαρκῶς. Πληρωμένο ἔρωτα οὔτε ποὺ ἔχω σκεφτεῖ κἄν νὰ κάνω ποτέ, ἀκόμη καὶ τότε ποὺ μὲ κυνηγοῦσαν νὰ μὲ πληρώσουν. Στὶς ἐρωτικές μου σχέσεις ἤμουν πᾶντα ξεκάθαρος καὶ πιστός. Καὶ ταλαντοῦχος. Ποτὲ δὲν ἔμοιασα στοὺς Ἕλληνες σὲ τίποτα ἐπ' αὐτοῦ. Τὴν τηλεόραση, τὴν ἀποφεύγω σὰν τὸν διάολο καὶ μὲ τὸ ζόρι ἔκανα μερικὰ ἐπεισόδια, ποὺ χάθηκαν (ΕΡΤ) καὶ μόνο τρεῖς μικρὲς ἐμφανίσεις μου ὑπάρχουν. Ἀπὸ τὴν Α΄ τάξη στὴ Δραματικὴ Σχολὴ εἶχα ΔΗΛΩΣΕΙ, στὸν καθηγητὴ τηλεοπτικῶν μαθημάτων, ὅτι δὲν μ' ἐνδιαφέρει. Πόσο μᾶλλον αὐτὰ τὰ γελοῖα στὰ ὁποῖα ἀναφέρεσαι. Πρὶν λίγα χρόνια, ἔβαλα μπρὸς τὸ διαζύγιο καὶ σ' ἕνα μήνα τὸ πῆρα, μὲ δικά μου ἔξοδα. Κι' ἀπὸ τότε "φτιάχτηκα" καὶ οἰκονομικῶς, τόσο ποὺ νὰ μὴ κινδυνεύω νὰ πεινάσω. Ὁ Θεὸς μοῦ ἐπιφύλλαξε (ὥς τώρα) καλὰ γεράματα. Ἔχω βασανιστεῖ πέραν τοῦ δέοντος στὴ ζωή μου ἀπὸ τοὺς χοντροκομμένους ἀνθρώπους γύρω μου. Ἕνα μόνο μὲ βασανίζει: ὁ ἐξευτελισμὸς τῆς Ἑλλάδος, τὴν ὁποία, ὡς χώρα, ὡς Ἱστορία, ὡς παραδεδομένον Πολιτισμό, καὶ κοντὰ σ' αὐτόν, ὡς Γλώσσα Ἑλληνική, μὲ θλίβει, μὲ ἀηδιάζει, μοὔρχεται νὰ κάνω ἔγκλημα. Στῆν κηδεία μου (πολιτική) ἔχω πεῖ νὰ μὴν ἔρθει κανείς.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Ἐπανάληψις.
====
8 Νοεμβρίου 2018.
Θέμα: Να είσαι περήφανος για... Όχι για το τι κάνεις στο κρεβάτι σου...
~
Ἀκριβὲς πάλι ἀντίγραφο:
Χαζομάρες. Δικαίωμά του ἦταν νὰ μὴ μιλήσει, ὅταν τοῦ τὸ ζήτησαν. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀποδεικνύει καὶ καμιὰ ἀξιοπρέπεια ἀπὸ μέρους του. Δηλαδή, οἱ χιλιάδες ἑκατομμύρια ἆλλοι ὁμοφυλόφιλοι, ποὺ καταπιέζονται, καταπνίγονται κάθε στιγμή, ἀπὸ χίλιες-δυὸ μεριές, κοινωνία, οἰκογένεια, δὲν ἔχουν ἀξιοπρέπεια ἤ δικαίωμα στὴν ἀξιοπρέπεια; Εἶναι γελοῖοι; Οὔτε ἀπὸ ἔνστικτο αὐτοσυντήρησης; Δὲν εἶναι γελοῖοι ὅσοι παριστάνουν τοὺς γκόμενους καὶ ὅσες πετᾶνε τὰ βυζιά τους καὶ τὰ κωλομέρια τους ἔξω γιὰ ν' ἀποδείξουν μὲ ὑπερηφάνεια ὅτι εἶναι ἄντρες ἤ γυναῖκες μὲ τὰ ὅλα τους τὰ σεξουαλικά; Γιατί γι' αὐτὰ ὑπερηφανεύονται. Καὶ γιὰ τίποτ' ἆλλο. Καὶ πρέπει, σώνει καὶ καλά, νὰ παριστάνουν, ὅλοι, τοὺς <ὁμαλούς>, ἔστω κι' ἄν "τὸν παίρνουν" στὰ κρυφά, χωρὶς αὐτὸ νὰ πολυφαίνεται στὴ συμπεριφορά τους; Ἀκατανίκητη ὑποκρισία. Ἀηδιάζω κάθε φορὰ ποὺ ἀκούω τέτοια σχόλια ἠθικότητας καὶ σεβασμοῦ καὶ ἀξιοπρεπείας. Θεόσκατα.
--------------------
Λένε ἀμέτρητες φορὲς οἱ ἔξυπνοι κρυφοφονιάδες: οἱ ὁμοφυλόφιλοι νὰ ἐπιβάλλονται / νὰ γίνονται δηλαδὴ ἀνεκτοί μέσῳ τῆς δουλειᾶς τους: καλλιτέχνες, ζωγράφοι, ἠθοποιοί...* Ὑπάρχει τόση κρίση μυαλοῦ στὴν ἀνθρωπότητα; Ἕνας μανάβης, ἕνα πωλητὴς σὲ κατάστημα, ἕνας νεκροθάφτης, ἕνας παππάς, ἕνας περιπτεράς, ..., ἄν ὅλοι αὐτοὶ γεννηθοῦν ὁμοφυλόφιλοι, τί νὰ κάνουν, νὰ πᾶνε νὰ πνιγοῦν ἤ...νὰ γίνουν καλλιτέχνες γιὰ νὰ τοὺς παραδεχθοῦν κάπως οἱ ὁμαλοὶ καὶ οἱ στερημένοι; Ὅταν μιὰ ζωὴ πνίγονται ἀπὸ τοὺς ἄλλους, παντοῦ, στὴν καθημερινότητα, στὴ δουλειά, στὸ σχολεῖο, στὴν ἐκκλησία(!) [ἐκεῖ, ὁρκίζομαι, ὅλα πᾶνε φίνα καὶ ὑπὲρ ὁμαλά - μόνο στὸ Βατικανὸ παρεκτρέπονται, ἀλλὰ τί μᾶς νοιάζει ἐμᾶς;], δὲν τοὺς ἀξίζει καὶ μία ἡμέρα τὸν χρόνο νὰ ξεδίνουν, νὰ πετᾶνε κατάμουτρα στοὺς ὑπολοίπους, ποὺ δὲν εἶναι[;] ὁμοφυλόφιλοι, ἕνα μέρος ἐλάχιστο ἀπὸ τὸ φτύσιμο ποὺ τοὺς κάνουν ἐκεῖνοι διαρκῶς, μὲ λύσσα, μίσος καὶ στρατηγικὸ προγραμματισμό;
Προσωπικὰ ἐμένα, δὲν μ' ἀρέσει ἕνα πρᾶγμα στὶς Παρελάσεις Ὑπερηφάνειας: ἡ ἀμερικανιά στὶς μουσικές τους. Κι' ἀφοῦ ἀπευθὐνονται στὸν ἑλληνικὸ λαό, νὰ χρησιμοποιοῦν θὰ ἤθελα, ἑλληνικὲς παραδοσιακὲς μουσικές.
* Κάποιος μουσικὸς μοῦ εἶπε κάποτε γιὰ τὸν Μάνο Χατζιδάκι, ἐπὶ λέξει:
<Ἐπειδὴ ἔγραφε τόσο ὡραία μουσική, τοῦ συγχωρᾶμε τὶς ἁμαρτίες του>.
Ἄς ποῦμε ξαφνιάστηκα (ἔχω ἀκούσει ἑκατομμύρια βλακεῖες ἀπὀ ἀπογόνους Ἀρχαίων Ἑλλήνων - μὴ χέσω!...), στάθηκα λίγο καὶ ἀποφασιμένος τοῦ εἶπα:
- Ἄει στὸ Διάολο, μὴ μοῦ ξαναμιλήσεις.
* Μοῦ τηλεφώνησε πολλὲς φορές (πάνω ἀπὸ 10), δὲν τοῦ ξαναμίλησα ποτέ.
* Ἄν θέλετε κι' ἆλλα παρόμοια καὶ ἑκατοντάκις χειρότερα ἀνέκδοτα, μπορῶ νὰ σᾶς γράφω ἀπὸ 10 τὴν ἡμέρα, ὥσπου νὰ ξεκουτιάνω τελείως καὶ νὰ μὴν ἀναγνωρίζω τὰ πλῆκτρα τοῦ Ὑπολογιστῆ μου ἤ ποιό πράμα εἶναι Ὑπολογιστής.
* Ἄ! Καὶ ρῖξτε μιὰ ματιὰ σὲ κάτι ἄντρακλες μὲ τὰ ὅλα τους, γύρω σας. Θὰ καταλάβετε.
* Τέλος, δὲν μιλάω γιὰ γυναῖκες, πρῶτον γιατί οἱ σφαῖρες ρίχνονται σὲ μᾶς τοὺς ἆντρες (εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα προβλήματά μας, ἄν ὄχι τὸ πρῶτο), καὶ δεύτερον γιατί γιὰ τὶς λεσβίες δὲν μπορῶ νὰ ἔχω κρίση, δὲν εἶμαι γυναίκα.
* Στὸ θέατρο, μόνον τὴν <Ἠλέκτρα> τοῦ Σοφοκλέους θὰ δεχόμουν νὰ ἔπαιζα ποτέ.
====
8 Νοεμβρίου 2018.
Θέμα: Να είσαι περήφανος για... Όχι για το τι κάνεις στο κρεβάτι σου...
~
Ἀκριβὲς πάλι ἀντίγραφο:
Χαζομάρες. Δικαίωμά του ἦταν νὰ μὴ μιλήσει, ὅταν τοῦ τὸ ζήτησαν. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀποδεικνύει καὶ καμιὰ ἀξιοπρέπεια ἀπὸ μέρους του. Δηλαδή, οἱ χιλιάδες ἑκατομμύρια ἆλλοι ὁμοφυλόφιλοι, ποὺ καταπιέζονται, καταπνίγονται κάθε στιγμή, ἀπὸ χίλιες-δυὸ μεριές, κοινωνία, οἰκογένεια, δὲν ἔχουν ἀξιοπρέπεια ἤ δικαίωμα στὴν ἀξιοπρέπεια; Εἶναι γελοῖοι; Οὔτε ἀπὸ ἔνστικτο αὐτοσυντήρησης; Δὲν εἶναι γελοῖοι ὅσοι παριστάνουν τοὺς γκόμενους καὶ ὅσες πετᾶνε τὰ βυζιά τους καὶ τὰ κωλομέρια τους ἔξω γιὰ ν' ἀποδείξουν μὲ ὑπερηφάνεια ὅτι εἶναι ἄντρες ἤ γυναῖκες μὲ τὰ ὅλα τους τὰ σεξουαλικά; Γιατί γι' αὐτὰ ὑπερηφανεύονται. Καὶ γιὰ τίποτ' ἆλλο. Καὶ πρέπει, σώνει καὶ καλά, νὰ παριστάνουν, ὅλοι, τοὺς <ὁμαλούς>, ἔστω κι' ἄν "τὸν παίρνουν" στὰ κρυφά, χωρὶς αὐτὸ νὰ πολυφαίνεται στὴ συμπεριφορά τους; Ἀκατανίκητη ὑποκρισία. Ἀηδιάζω κάθε φορὰ ποὺ ἀκούω τέτοια σχόλια ἠθικότητας καὶ σεβασμοῦ καὶ ἀξιοπρεπείας. Θεόσκατα.
--------------------
Λένε ἀμέτρητες φορὲς οἱ ἔξυπνοι κρυφοφονιάδες: οἱ ὁμοφυλόφιλοι νὰ ἐπιβάλλονται / νὰ γίνονται δηλαδὴ ἀνεκτοί μέσῳ τῆς δουλειᾶς τους: καλλιτέχνες, ζωγράφοι, ἠθοποιοί...* Ὑπάρχει τόση κρίση μυαλοῦ στὴν ἀνθρωπότητα; Ἕνας μανάβης, ἕνα πωλητὴς σὲ κατάστημα, ἕνας νεκροθάφτης, ἕνας παππάς, ἕνας περιπτεράς, ..., ἄν ὅλοι αὐτοὶ γεννηθοῦν ὁμοφυλόφιλοι, τί νὰ κάνουν, νὰ πᾶνε νὰ πνιγοῦν ἤ...νὰ γίνουν καλλιτέχνες γιὰ νὰ τοὺς παραδεχθοῦν κάπως οἱ ὁμαλοὶ καὶ οἱ στερημένοι; Ὅταν μιὰ ζωὴ πνίγονται ἀπὸ τοὺς ἄλλους, παντοῦ, στὴν καθημερινότητα, στὴ δουλειά, στὸ σχολεῖο, στὴν ἐκκλησία(!) [ἐκεῖ, ὁρκίζομαι, ὅλα πᾶνε φίνα καὶ ὑπὲρ ὁμαλά - μόνο στὸ Βατικανὸ παρεκτρέπονται, ἀλλὰ τί μᾶς νοιάζει ἐμᾶς;], δὲν τοὺς ἀξίζει καὶ μία ἡμέρα τὸν χρόνο νὰ ξεδίνουν, νὰ πετᾶνε κατάμουτρα στοὺς ὑπολοίπους, ποὺ δὲν εἶναι[;] ὁμοφυλόφιλοι, ἕνα μέρος ἐλάχιστο ἀπὸ τὸ φτύσιμο ποὺ τοὺς κάνουν ἐκεῖνοι διαρκῶς, μὲ λύσσα, μίσος καὶ στρατηγικὸ προγραμματισμό;
Προσωπικὰ ἐμένα, δὲν μ' ἀρέσει ἕνα πρᾶγμα στὶς Παρελάσεις Ὑπερηφάνειας: ἡ ἀμερικανιά στὶς μουσικές τους. Κι' ἀφοῦ ἀπευθὐνονται στὸν ἑλληνικὸ λαό, νὰ χρησιμοποιοῦν θὰ ἤθελα, ἑλληνικὲς παραδοσιακὲς μουσικές.
* Κάποιος μουσικὸς μοῦ εἶπε κάποτε γιὰ τὸν Μάνο Χατζιδάκι, ἐπὶ λέξει:
<Ἐπειδὴ ἔγραφε τόσο ὡραία μουσική, τοῦ συγχωρᾶμε τὶς ἁμαρτίες του>.
Ἄς ποῦμε ξαφνιάστηκα (ἔχω ἀκούσει ἑκατομμύρια βλακεῖες ἀπὀ ἀπογόνους Ἀρχαίων Ἑλλήνων - μὴ χέσω!...), στάθηκα λίγο καὶ ἀποφασιμένος τοῦ εἶπα:
- Ἄει στὸ Διάολο, μὴ μοῦ ξαναμιλήσεις.
* Μοῦ τηλεφώνησε πολλὲς φορές (πάνω ἀπὸ 10), δὲν τοῦ ξαναμίλησα ποτέ.
* Ἄν θέλετε κι' ἆλλα παρόμοια καὶ ἑκατοντάκις χειρότερα ἀνέκδοτα, μπορῶ νὰ σᾶς γράφω ἀπὸ 10 τὴν ἡμέρα, ὥσπου νὰ ξεκουτιάνω τελείως καὶ νὰ μὴν ἀναγνωρίζω τὰ πλῆκτρα τοῦ Ὑπολογιστῆ μου ἤ ποιό πράμα εἶναι Ὑπολογιστής.
* Ἄ! Καὶ ρῖξτε μιὰ ματιὰ σὲ κάτι ἄντρακλες μὲ τὰ ὅλα τους, γύρω σας. Θὰ καταλάβετε.
* Τέλος, δὲν μιλάω γιὰ γυναῖκες, πρῶτον γιατί οἱ σφαῖρες ρίχνονται σὲ μᾶς τοὺς ἆντρες (εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα προβλήματά μας, ἄν ὄχι τὸ πρῶτο), καὶ δεύτερον γιατί γιὰ τὶς λεσβίες δὲν μπορῶ νὰ ἔχω κρίση, δὲν εἶμαι γυναίκα.
* Στὸ θέατρο, μόνον τὴν <Ἠλέκτρα> τοῦ Σοφοκλέους θὰ δεχόμουν νὰ ἔπαιζα ποτέ.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος σήμερα.
Ναί, μάλιστα, βεβαιώθηκα βλέποντας κάτω δεξιὰ τὴν ἡμερομηνία. Πῶς ἀλλοιῶς;
Θὰ τὰ ξεχάσουμε ὅλα, πρὶν ξεκουτιάνουμε.
Οὔτε οἱ καμπάνες δὲν περιμένω νὰ χτυπήσουν... Νἆταν ἡ πρώτη φυλετικὴ ἀπόδραση!...
Κάποτε γιόρταζε ὁ πατέρας μου.
Ὕστερα τὄχα καημὸ νὰ κάνω ἕναν γυιό, νὰ τὸν λένε Σπύρο. Δὲν ἤθελα τίποτ' ἆλλο δικό
μου, παρὰ ἕναν γυιό, νὰ τὸν λένε Σπύρο. Καὶ τὸν άπέκτησα, τὸν ἔχω, εἶναι 39 ἐτῶν.
Ἀλλὰ δὲν ξέρω ἄν σήμερα θὰ τὸν δῶ. Μὲ τί κόλπο, ποὺ πρέπει νὰ στείλω ἤ νὰ στείλει
ἐκεῖνος μήνυμα στὴν κυβέρνηση.
Κάθε στιγμὴ ἀγωνιῶ μὴ γίνει πόλεμος καὶ χάσω τὴν μοναδική μου ἐλπίδα, τὸ καμάρι μου,
σὲ μιὰ χώρα ποὺ ὅλα ξεπουλιόνται. Ποιός θὰ θυμᾶται σὲ λίγον καιρὸ Χριστούγεννα, Φῶτα,
Πᾶσχα, 25ες Μαρτίου, Ἅγιους Σπυρίδωνες, Κέρκυρες, Αἰγαῖα Πελάγη...
Ὅ,τι δὲν ἀρέσει στοὺς συμμάχους νἄχουμε, θὰ τὸ ἀπεμπολίσουμε - ἄσχημα θἆναι, ἀφοῦ
θὰ γλυτώσουμε κι' ἀπὸ τὰ Ἑλληνικά;
Στὸ ΦέιςΜπούκ βλέπουμε ποιά εἶναι ἡ γλώσσα μας σήμερα. Καὶ ποῦ ὁδεύει: ἀγγλικὰ ἤ
τίποτα, ἐμβόλιο ἤ θάνατος, ἀλλοδαποὶ ἤ ἀλλοδαπέστεροι.
Ἕνα πιάτο φαΐ ὡς ἐπίδομα, οὔτε κἄν κόλλυβα.
Θὰ ἰσοπεδοθοῦν, ὡς ἀχρείαστα, μέχρι καὶ τὰ Νεκροταφεῖα μας. Θὰ γίνουν ἀλλόθρησκα.
Ἀλλά, σήμερα γιορτάζει ὁ Σπύρος.
Πῶς γιορτάζει; Ποὺ μοῦ ἐπιβάλλουν νὰ μὴ τὸν δῶ;
Τί ζητάω;
Παρηγοριὰ στὸν γέροντα ὥσπου νὰ βγεῖ ἡ ψυχή του, ἔτσι κι' ἀλλοιῶς: μὲ τὸν καιρὸ ἤ
μὲ δοκιμὲς ἐμβολίων;
Σὲ ὅλους ποὺ σήμερα γιορτάζουν,
Σπυρίδωνα Νικολοβιέννη,
Σπύρο Σούφη,
Σπύρο Ρωμάνο,
............................. εὔχομαι (δὲν μπορῶ κάτι ἆλλο)
νὰ παραμείνουν Ἕλληνες,
μὲ τὴν καλλίτερη σημασία τῆς λέξεως καὶ τῆς ἐννοίας της
καὶ ν' ἀφήσουν πίσω τους Ἕλληνα καὶ Ἑλληνίδα,
σὲ ὅλα.
------
Ἕνας δοξασμένος Σπύρος, ὁ Λούης.
Ναί, μάλιστα, βεβαιώθηκα βλέποντας κάτω δεξιὰ τὴν ἡμερομηνία. Πῶς ἀλλοιῶς;
Θὰ τὰ ξεχάσουμε ὅλα, πρὶν ξεκουτιάνουμε.
Οὔτε οἱ καμπάνες δὲν περιμένω νὰ χτυπήσουν... Νἆταν ἡ πρώτη φυλετικὴ ἀπόδραση!...
Κάποτε γιόρταζε ὁ πατέρας μου.
Ὕστερα τὄχα καημὸ νὰ κάνω ἕναν γυιό, νὰ τὸν λένε Σπύρο. Δὲν ἤθελα τίποτ' ἆλλο δικό
μου, παρὰ ἕναν γυιό, νὰ τὸν λένε Σπύρο. Καὶ τὸν άπέκτησα, τὸν ἔχω, εἶναι 39 ἐτῶν.
Ἀλλὰ δὲν ξέρω ἄν σήμερα θὰ τὸν δῶ. Μὲ τί κόλπο, ποὺ πρέπει νὰ στείλω ἤ νὰ στείλει
ἐκεῖνος μήνυμα στὴν κυβέρνηση.
Κάθε στιγμὴ ἀγωνιῶ μὴ γίνει πόλεμος καὶ χάσω τὴν μοναδική μου ἐλπίδα, τὸ καμάρι μου,
σὲ μιὰ χώρα ποὺ ὅλα ξεπουλιόνται. Ποιός θὰ θυμᾶται σὲ λίγον καιρὸ Χριστούγεννα, Φῶτα,
Πᾶσχα, 25ες Μαρτίου, Ἅγιους Σπυρίδωνες, Κέρκυρες, Αἰγαῖα Πελάγη...
Ὅ,τι δὲν ἀρέσει στοὺς συμμάχους νἄχουμε, θὰ τὸ ἀπεμπολίσουμε - ἄσχημα θἆναι, ἀφοῦ
θὰ γλυτώσουμε κι' ἀπὸ τὰ Ἑλληνικά;
Στὸ ΦέιςΜπούκ βλέπουμε ποιά εἶναι ἡ γλώσσα μας σήμερα. Καὶ ποῦ ὁδεύει: ἀγγλικὰ ἤ
τίποτα, ἐμβόλιο ἤ θάνατος, ἀλλοδαποὶ ἤ ἀλλοδαπέστεροι.
Ἕνα πιάτο φαΐ ὡς ἐπίδομα, οὔτε κἄν κόλλυβα.
Θὰ ἰσοπεδοθοῦν, ὡς ἀχρείαστα, μέχρι καὶ τὰ Νεκροταφεῖα μας. Θὰ γίνουν ἀλλόθρησκα.
Ἀλλά, σήμερα γιορτάζει ὁ Σπύρος.
Πῶς γιορτάζει; Ποὺ μοῦ ἐπιβάλλουν νὰ μὴ τὸν δῶ;
Τί ζητάω;
Παρηγοριὰ στὸν γέροντα ὥσπου νὰ βγεῖ ἡ ψυχή του, ἔτσι κι' ἀλλοιῶς: μὲ τὸν καιρὸ ἤ
μὲ δοκιμὲς ἐμβολίων;
Σὲ ὅλους ποὺ σήμερα γιορτάζουν,
Σπυρίδωνα Νικολοβιέννη,
Σπύρο Σούφη,
Σπύρο Ρωμάνο,
............................. εὔχομαι (δὲν μπορῶ κάτι ἆλλο)
νὰ παραμείνουν Ἕλληνες,
μὲ τὴν καλλίτερη σημασία τῆς λέξεως καὶ τῆς ἐννοίας της
καὶ ν' ἀφήσουν πίσω τους Ἕλληνα καὶ Ἑλληνίδα,
σὲ ὅλα.
------
Ἕνας δοξασμένος Σπύρος, ὁ Λούης.
0 .