Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

ἐκ τοῦ παρελθόντος.
~~
28 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 3:01.
==== Ἀφορμὴ: Αχ τι θα κάνω με σένα!!
Εσύ κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις πολυαγαπημένε.
Θέλεις να με ξεφτελίσεις, να με δεις να κυλιέμαι στα πατώματα..
Εντάξει, καν΄το στριμμένε, αν αυτό σε κάνει να νιώθεις ευτυχής!
Εγώ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα συνεχίσω να σ αγαπώ᾿
Μοιραῖα_ὅλα.
* * *
Ὑπεύθυνος Μοιραία Δήλωσις.

Διὰ τοῦ παρόντος ἀριστουργήματός μου,
βεβαιῶ κι' ὀμνύω,
(στὴν ἀνάγκη, μηνύω
τὰς ἀντιθέτους γνώμας: μηνύματός μου
ἐγκυρότητα ποτὲ δὲν διεψεύσθη·
πᾶς ἀντικρούων, ξέρετε, ἐγεύθη
τῆς γλώσσης μου τὴν ράβδον
καὶ ἐξορίσθη στὴν Γαῦδον),
βεβαιῶ κι' ὀμνύω, ἄνευ φόβου κι' ἄνευ πάθους
πὼς εἶναι, μπὶτ γιὰ μπίτ, χαζοβιόλα! μεγίστου βάθους
αὐτή, ποὺ μαζύ μου θέλει νὰ τὰ βάλει
(μὲ λατρεύει, καλέ, μὲ τρέλλα μεγάλη,
σᾶς τὸ λέω καὶ γιὰ χάρη μου πεθαίνει
- μόλις μὲ δεῖ, σύγκορμη, κάτι παθαίνει),
ἀλλὰ δὲν ξέρει πῶς νὰ ἀντιδράσει
(ἄς καλέσει τὴν Ἄμεσο Δράση!...)
ἀλλὰ κι' ἐμένα - σιγὰ!... - τί μὲ νοιάζει; Λὲς νὰ σκάσω;
Ἀπὸ Μοιραῖες_ὅλες!...Ποιάν ἀπ' ὅλες νὰ προφτάσω;
Μιὰ ματιὰ τοὺς ρίχνω, κι' ὅλες πέφτουνε μπροστά μου,
γονατιστές! Εἶναι καλές, γιὰ τὰ ποσοστά μου!
Δὲν στοιχίζει δὰ νὰ τοὺς πῶ: - Ἀγάπη μου, σ' ἀγαπάω!
( Τὸ πιστέψανε; Κακῶς!) Ἀγάπα με...νὰ μὴ σὲ φάω!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

[blackpaint]

βαζω το μπιτ

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Τῆς ἀγάπης τὸ μαχαῖρι.

Ὁ ὡραῖος φόνος, γίνεται μὲ τῆς ἀγάπης τὸ μαχαῖρι
κι' ὄχι μ' αὺτό, οὔτε μ' ἐκεῖνο, οὔτε μὲ τ' ἆλλο.

Ὁ σατανικὸς φόνος, γίνεται μὲ τῆς ἀγάπης τὸ μαχαῖρι
κι' ὄχι μ' αὐτό, οὔτε μ' ἐκεῖνο, οὔτε μἐ τ' ἆλλο.

Ὁ γνήσιος φόνος, γίνεται μὲ τῆς ἀγάπης τὸ μαχαῖρι
κι' ὄχι μ' αὐτό, οὔτε μ' ἐκεῖνο, οὔτε μὲ τ' ἄλλο.
Κι' ὁ φόνος γίνεται ὅσο ζῆς.
Κι' ὁ φόνος γίνεται ὅσο ἀγαπᾶς.
(Ἀθήνα, 1971, τρίτη δημοσίευση).

Παροχὴ ὑπηρεσιῶν.

Παρακαλῶ, ἔχετε τὴν καλωσύνη
νὰ μὲ διαφθείρετε;
Γιὰ τὴν ὥρα,
σᾶς ἐξοφλῶ μὲ δάκρυα
τὸν παληὸ λογαριασμό μας
γιὰ τὴν καρδιὰ ποὺ μοῦ χαλάσατε.
Ἡ ἀπόδειξη ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ποίηση.
Ὁ φόρος, μὲ μοναξιὰ, βαραίνει ἐμένα.
Μιὰν ὑπογραφή, παρακαλῶ,
ὲδῶ ποὺ λέει:
Ἄνθρωποι!...
...Εὐχαριστῶ.
(Ἀθήνα, 1971, τρίτη δημοσίευση.
Σημ.: Τὸ ὡς ἄνω, εἶχε χρεωθεῖ, ἀπὸ τυπογραφικὸ λάθος, στὸν ἐκλεκτὸ ποιητὴ Σπύρο Κοκκίνη, στὴν "Ἀνθολογία" τῶν ἐκδόσεων Ἄγκυρα, 1971, καὶ...ξαναγίνεται δικὸ μου τὸ 2008!).

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

5 Ὀκτωβρίου 2010, καὶ ὥρα 6:57.
~
Νέα τάξις Σχολικῶν Προγραμμάτων.
(Στὸν φίλο μου oldjedi).

- Παιδιὰ, καθεῖστε! Ἀπὸ δῶ, ἡ κυρα-Τραγώνα.
Τῆς Ἑλληνικῆς Ἰσοπεδίας ἡ Γοργόνα!
- Καλημέρα σας, Τουρκόπουλά μου καὶ Τουρκοποῦλες!
Δὲν μοιάζετε στοὺς Γιουνάν, ἐσεῖς - τοὺς βλάκες!... τὶς τσοῦλες!...
Δὲν θὰ μακρυγορήσω, μόνο μιὰ πληροφορία:
Μοῦ δώσανε τὸ πάσσο καὶ παραγράφω Ἱστορία,
μὲ τρόπον λίαν εὔκολον καὶ πολὺ πρακτικόν:
ὅ,τι εἶν' ἑλληνικό, θὰ τὸ λέτε τουρκικόν!
Κᾶντε τώρα μιὰ φορὰ τὸν σταυρό σας
νἄχετε, ἆντε, τὸν Ἀλλὰχ στὸ πλευρό σας!
Γονατῖστε νὰ σᾶς φωτίζει!
(Νέα Ἔγκύκλιος τ' ὁρίζει!)
Ξέρετε, μήπως, νὰ μοῦ πεῖτε: ζεῖ, δὲν ζεῖ, ποῦ βρίσκεται, τὶ κάνει
κεῖνος ὁ Μεγαλέξανδρος;
- ...........................................Κυρία! Κυρία! Ἔχει εὐτυχῶς πεθάνει.
- Μπράβο, παιδί μου! Ξέρει, κανείς σας, κι’ ἀπὸ τί;
- ................................................... Τὄχε παρακάνει
στὶς κατακτήσεις,
μ' ἑλληνοποιήσεις,
καὶ τὸν σκοτώσανε, - καθὼς πρέπει στὸν κάθε βάρβαρο
ποὺ ἀσύστολα καταπατᾶ τῶν Σκοπιανῶν τὸ λάβαρο.
- Ἄριστα, μὲ τόνο, δέκα! Καὶ κάποιος ἆλλος, ἄς μᾶς πεῖ,
νὰ δῶ λίγο καλλίτερα τῆς Τάξης σας τὴν προκοπή,
κάτι γιὰ τὸ Εἴκοσι Δύο...
- Νά, δὲν χωρούσανε στὸ πλοῖο,
κι' ὅσοι στὴ θάλασσα δὲν πνιγήκανε,
πρόσφυγες, μεμιᾶς, γινήκανε!
- Εἶμ' εὐτυχής! Στὴν κυρία Ξεδιαντροπούλου τὴν ἱκανοποίησή μου θὰ μεταβιβάσω.
Καί, τὸν δάσκαλό σας, τὸν μεσιὲ Κλινό, κὸμ ἰλ-φὼ μπιέν, σ' Ἀκαδημαϊκὸ θὰ προβιβάσω.
Ἰάνης Λό Σκόκκο.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

~ * Ἱστορικὴ καὶ ἀνεπανάληπτη στὴν Οἰκουμένη στιγμή,
τὸ α΄ μήνυμά μου στὸ Διαδίκτυο:

12 Αὐγούστου 2008, καὶ ὥρα 1:44.
προτείνω Κ Λ Ι Ν Ο Σ Ο Φ Ι Σ Τ Ε Ι Ε Σ μου.
-------------------------------------------------------------------------------------
Ἡ λέξη "κλινοσοφιστὴς" προέκυψε στὴν ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, ὅπου συχνάζει τὰ βράδυα μιὰ καλὴ συντροφιὰ ἀντρῶν ποὺ παρακολουθοῦν ἐκδηλώσεις, συμμετέχουν δέ, οἱ περισσότεροι, καὶ στὸν μπουφέ [ἀτραξιὸν τῶν ὁμιλητῶν, αὐτό!] καὶ αὐτοαποκαλοῦνται δειπνοσοφιστὲς [ὁ Ἀθήναιος, Ἕλλη-
νας λόγιος ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ἔχει γράψει τοὺς "Δειπνοσοφιστές", - τὸ παίξαμε στὸ Ραδιόφωνο]. Λιτοδίαιτος ἐγώ, δήλωσα δεινὸς περὶ τὰ...ἐρωτικά, ἄρα (τότε μοῦ ἦρθε): κλινοσοφιστής!
Γρήγορα μοῦ βγῆκε ... σὲ καλό, γιατὶ μοῦ ζήτησαν νὰ γράψω, τὶ ἆλλο; "Κλινοσοφιστεῖες", παρα-
καλῶ! Αὐτό, κάπου, κάποτε, ἄς μὴν τὸ φανερώσω καθὼς ἀκολουθοῦν οἱ ἑξῆς ἐρωτήσεις:
1.- Τὶς ἔχετε ὑπ' ὄψιν σας;
2.- Σᾶς ἄρεσαν;
3.- Νὰ τὶς συνεχίσω ἐδῶ, στὸ Φόρουμ;
4.- Ἄν τὶς εἴχατε ὑπ' ὄψιν σας, σᾶς ἔλειπαν ὅταν ...ἔλειπαν;
5.- Τί σκεφτήκατε ποὺ ἔλειπαν;
Θὰ σᾶς εἶμαι εὐγνώμων ἄν ἀπαντήσετε κάπως σύντομα. Εὐχαριστῶ.
Ἰάνης, κλινοσοφιστής ἕως θανάτου. <------ (τωρινὴ προσθήκη ἐν θαλασσὶ χρώματι).

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Χειμωνιάτικη διαφήμιση.
Ἡ τυφλή μου ἀγκαλιὰ
εἶναι τοῦ μοντέρνου τύπου.
Ἄνοιξέ την κι' ἔλα...μπὲς νὰ ξαποστάσεις.

Μὲ ζεστὰ δάκρυα θὰ σὲ λούσω
καὶ θὰ σοῦ σερβίρω δάκρυα μὲ μιὰ παλιὰ τσαγιέρα.
Κι' ὅσα γλυκόλογα πλακάκια ζάχαρη θελήσεις.

Ἔλα. Θὰ σὲ φωτίζω μὲ φιλιὰ
καὶ μὲς τὴν ἀγκαλιά μου θὰ χορεύεις Τσαϊκόφσκυ
καὶ Ντελίμπ,
ὅλη τὴ νύχτα τῆς καρδιᾶς σου.

Καὶ σὰν ξημερώσει, κλείδωσε τὴν κραυγὴ
ποὺ θά 'βγαζα
καὶ φύγε... Καὶ πάρε μαζύ σου τὸ κλειδί,
νὰ μὲ θυμᾶσαι.
(10 Δεκεμβρίου 1970, τρίτη δημοσίευση).

Κοινωνικές χαρές.
Μιὰ σταγόνα στὸ σεντόνι, - δές!... -
εἶναι ὁ γυιός μας, μᾶς τὸν φέραν οἱ χαρές.
Μὲς τὸ πάθος συνετή, μοῦ εἶπες: - Βγές!...
Μὲ τὸ Ρὸλ θὰ φύγει ὁ λεκές.
(17 Νοεμβρίου 1971, τρίτη δημοσίευση).

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

δύο παληά μου ποιήματα.

Τ ὸ Τ ά μ α.
Ἡδονή μου μεγαλόχαρη,
ἦρθα μὲ δάκρυα
καὶ προσκυνῶ σε.

Ἡδονή μου πλατυτέρα,
ἦρθα μὲ φλόγες
καὶ διψῶ σε.

Ἡδονή μου, παναγιά μου,
μὲ δάκρυα καὶ φλόγες
διψῶ καὶ προσκυνῶ σε.
Τάμα σοῦ φέρνω τὴν καρδιά μου,
τὴν χαρά μου σῶσε.
[1971]

Ὁ μ ε σ α ῖ ο ς.
Ὁ μεσαῖος,
μὲ τὴν μοναξιὰ καρφιτσωτὴ στὸ στῆθος
- δὲς τί ἦθος! -
συνουσίες ἔχει μὲ τὸ χθὲς καὶ μὲ τὸ αὔριο,
συνάμα.
Στὴν Παναγία τό 'χει τάμα,
- ὁ μεσαῖος μὲ τὸ ἦθος
καὶ τὰ δάκρυα ἕνα πλῆθος -
τὶς παρέες π' ἀγκαλιάζει τὶς πολὺ ἑλκυστικές,
νὰ τὶς φορᾶ καρφιτσωτὲς στὸ στῆθος.
Ἄχ, ὁ μεσαῖος,
ποὺ ἔχει δυὸ χείλη ρόζ,
πίνει Κάλτσιουμ-Σαντὸζ
κι' ὁ νοῦς του ὁλοένα στὸν Μπερλιὸζ
θὰ τρέχει,
θεό, μέσα του, δὲν ἔχει.
Καὶ ζεῖ νεκρὸς
καὶ ζεῖ γερὸς
σὲ μιὰν ἀνύπαρκτη χώρα
- στὸ τώρα.
[1971]

* Σημ.: ὅλα μου τὰ παληὰ ποιήματά μου ἦταν ἀφιεωμένα στὸν ἐκλιπόντα ἠθοποιό Δημήτρη Ἰωάννου.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

κι' ἆλλα δύο...

Β ά σ ι α - π λ η γ ή].
Τούτη τὴν νύχτα, ἔλα καὶ δὲς
πῶς ἐρωτεύομαι πληγές.
Σεντόνια, μαξιλάρια, ὄνειρα-ἀντιβιοτικά,
νὰ τὶς πεθάνω μία-μία κυνικά.
Μὲς τὸ κόκκινο φῶς
χλώμιασες; Μὰ...πῶς;
Τὸ 'χεις φριχτὸ νὰ φανταστεῖς
πὼς εἶμαι φίνος ἐραστὴς
τῆς εἰρωνείας;
Βάσια, χαζή, μέ 'θελες θύμα μιᾶς ἀνίας;
Θά 'ρθεις; Ἄχ, ἔλα, πληγή, νὰ τραγουδήσεις.
Θὰ δεῖς πολλά,
ἀλλὰ
σοῦ τ' ὁρκίζομαι, ἐσὺ θὰ ζήσεις.
[1969]
-------------------------------
"Τέχνῃ κρατοῦμεν ὧν φύσει νικώμεθα"
Ἀντιφάνης. (Μὲ τὴν τέχνη ἐξουσιάζουμε σ' ὅ,τι ἀπὸ τὴν φύση ὑστεροῦμε).

ἀγκαλιά μου.
Μὲς τὰ πάθη
ἐσταυρωμένο,
μέ 'βρε ἡ ἕλξη σου.
Μ' ἀποκαθήλωσαν τὰ μάτια σου,
μὲ θάψανε τὰ λόγια σου
στ' ἀσίγαστο πλάνταγμα τῶν μελῶν σου,
ὅπου λούζομαι τὴν ἀνάσα σου
καὶ ξάστερος
- σὰν ὅ,τι φιλήδονο -
ποθῶ
μιὰν ἀνάσταση
ἀδάκρυτη,
τὶς νύχτες,
σὰν δὲν πρέπει νὰ πεθάνω, ἀγκαλιά μου!
[30.5.1971].

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

23 Ἰουνίου 2012, καὶ ὥρα 5:18.
Κλινοσοφιστεῖες.
~~~~
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο...


θέλει σπουδὲς νὰ γίνεις Κλινοσοφιστὴς,
δὲν ἀρκεῖ μόνον ἔρωτες νὰ φανταστεῖς.

.............................................................."...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Ὀλίγες γνώσεις χρωστῶ στὸ σχολειό μου,
- τὸ διπλὸ κρεβάτι στὸ δωμάτιό μου.
Ἐλάχιστα, κατ' οἶκον, θἆχα μάθει!

Μὲ φροντιστήρια πέτυχα, στὰ πάθη,
νὰ πάρω καὶ βραβεῖα καὶ διπλώματα.
- Στὶς γωνιὲς καὶ στὰ δάση, ἐξετάσεις

δῶσε, μοῦ 'παν, ἄν θὲς στὸ σὲξ ν' ἁγιάσεις!
Καὶ ποῦ δὲν ἔτρεξα γιὰ νὰ προκόψω,
σταυροκοπιόμουν μὴ τυχὸν προσκόψω

σ' ἐμπόδια. Τρόμαζα τάξη μὴ... χάσω.
Προβιβαζόμουν χωρὶς νὰ διαβάσω,
περνοῦσα πᾶντα πρῶτος κι' ἀριστοῦχος...

- ἔ, ἤμουν κι' ἐκ φύσεως προνομιοῦχος,
πῶς νὰ τὸ κάνουμε, δὲν σᾶς τὸ κρύβω...
Ὅλα μου τἆχα πολλαπλά, στὸν κύβο!

Ἀκόμα μοὔχει μείνει δοξασμένο,
κάτι - δὲν θὰ πῶ τί - πεπειραμένο
σ' εἰσόδους, σ' ἐξόδους, κοπανίσματα...

- ἄν καὶ, ποῦ καὶ ποῦ, μοῦ κάνει πείσματα!
Τὸ χαϊδεύω, τὸ θωρῶ μὲ λατρεία,
σηκωτό, μὲ πολλὴ κοκεταρία.

Ὤ, μὸν Ντιὲ, μόνον Σὺ ξέρεις πῶς ξέρω
τί γλύκας λαῦρα λόγια νὰ προφέρω,
ἐραστής, σ' ὅποιο κρεβάτι κι' ἄν πέσω.

Λεπτομέρειες μὴν θὲς νὰ παραθέσω
- δὲν κάνει! - μὴ τυχὸν σκανδαλιστοῦνε
κι' ὅσοι κι' ὅσες τὰ διαβάζουν... στηθοῦνε!
................................................................................. μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

11 Σεπτεμβρίου 2011, καὶ ὥρα 9:30.
~



ἕνας χρόνος, ποὺ ἀπὸ τὸν Γεώργιο Σουρῆ πῆρα τὴν σκυτάλη...
Τί; δὲν τὸ ξέρατε; σώπα!... Μπρίκια κολλᾶμε; Νἆταν' κι' ἄλλη.

Ἕνας χρόνος κιόλας πέρασε - καὶ δύο μέρες,
π' ὅταν λάμπρυναν ἄστρα, ξάνοιξαν αἰθέρες...
Γιὰ θυμηθεῖτε: στὸ Μνημόσυνο τοῦ Σουρῆ,
γεννήθηκα...κι' ἔλαχε στὴν Ἑλλάδα φλουρὶ
ξανά,
μανά.
Ἀπὸ Σάτιρες ποτέ της δὲν θὰ γλιτώσει!
Τέτοιες κυράδες, ποιὸς ἆλλος νὰ τὶς φουχτώσει
πέρ' ἀπὸ μένα;
Καλοθρεμμένα
γοῦστα ποιὸς ἆλλος ἔχει, πλὴν τοῦ Κλινοσοφιστοῦ;
Τοῦ γέλοιου καὶ τοῦ κλάματος μοντέρνου ρυθμιστοῦ;
Τούρτα μὲ δηλητήριο,
πρὶν μπῶ στὸ Κοιμητήριο,
κάθε τόσο θὰ σᾶς κερνάω
( ψεῦτες, κλέφτες δὲν προσκυνάω).
Κι' ἄν κόψιμο σᾶς πιάσει,
ἡ γλώσσα μου ν' ἁγιάσει.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.