είναι η αγάπη σκόνη και το όνειρο καπνός

[Spark]

Μια γυναίκα ζητά έναν άντρα και όχι ενα αγόρι. πως να την έλξεις κοντά σου; πως θα φανείς πως είσαι άντρας με ευγένεια και ότι δεν θα παίξεις τον ωραίο και τον κοσμογυρισμένο; πως θα την πείσεις ότι είσαι ο άντρας της ζωής της και όχι ένας ακόμα απο τον σωρό;
πως θα της δείξεις οτι αξίζει να είναι μαζί σου; τι το ξεχωριστό έχεις για να διαλέξει εσένα και όχι κάποιον που σου μοιάζει;
τα κουστούμια είναι παρόμοια, η καρδιά είναι διαφορετική. πως θα αποδείξεις οτι έχεις καρδιά μέσα σου και ότι είναι αληθινή;
αν ο πήχης της είναι ψηλά σημαίνει ότι ζητά πολλά, αλλά και ότι θα δώσει πίσω τα ανάλογα.
δεν κάνουμε εκπτώσεις στα αισθήματα κύριε...

Ήταν ένα καπρίτσιο μου; ένα "κάτι" που ο εγωισμός μου ήθελε σωνει και ντε να κερδίσει; Το μυαλό κροτάλιζε τις σκέψεις μου, αναζωπυρωνόταν η αμφιβολία και όλοι οι φόβοι, παλιά τραύματα, χαλασμένες απο τον καιρό εμπειρίες, πένθος,,
και έγινε ένα απαίσιο πανηγύρι με χαρακτήρες, τρελοί, άλλοι που προσπαθούν να επιβιώσουν, άλλοι που προσπαθούν να βρουν λύτρωση, να βρουν γιατριά να μην πονούν, μερικοί καραγκιόζηδες που πουλάνε παραμύθια, άλλοι που υποδύονται ρόλους, ζωντανοί, νεκροί...

Ήθελα να καταφέρω το αδύνατο για τον εγωισμό μου; βαριόμουν τη ζωή μου και αυτό ήταν η σωτηρία μου;
και μετά; τι γίνεται αν την γνωρίσω και θέλει να'μαστε μαζί; τότε θα έχω πετύχει τον σκοπό μου; δεν θα έχω άλλο σκοπό ζωής μετά;
Είναι έπαθλο η αγάπη; να την βάλω στο τραπεζάκι που ακουμπώ τα πράματα μου και να την θαυμάζω;

και γινόταν χαμός και φασαρία αφάνταστη μέσα στο κεφάλι μου, εμείς που βλέπουμε με τα μάτια ενος ανώτερου θεού είμαστε υπερβολικά ευαίσθητοι αλλά δεν το δείχνουμε. το ένα αντίκρουε το άλλο και όλα μαζί σε αλυσιδωτή αντίδραση. πήγαινα να τρελαθώ.
τι ζητώ πραγματικά; απο εμένα, από εσένα, απο την ζωή; ευκαιρία για τι;
ευκαιρία για ευτυχία, και έλεγα οτι τα χειρότερα είχαν περάσει..

διασκευασμένο απόσπασμα απο το βιβλίο "το σεντούκι με τα φιλιά" της Κωνσταντίνας Φίλη.

[Spark]

Τι όμορφο συναίσθημα να σε αγαπάνε, όσοι αγαπάς. Σε έναν ιδανικό κόσμο δεν θα υπήρχε κακία, δεν θα ευδοκιμούσε η ζήλια. Οι άνθρωποι θα έδιναν βοήθεια χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς να περιμένουν ανταπόδοση. Θα σηκώναμε τα ποτήρια μας και θα λέγαμε στην υγεία μας με χαρά. Τι ωραίο συναίσθημα το στην υγεία μας, τι ωραία ευχή. Σηκώνουμε τα ποτήρια μας και δεν ξέρουμε γιατί ευχόμαστε και απλά το λέμε, γιατί έτσι πρέπει. Πόσο πιο ωραίο να το ευχόμαστε επειδή το νιώθουμε. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα σπέρναμε κόκκους χαράς σε χέρσα χωράφια και δεν θα θερίζαμε ανέμους. Σε έναν ιδανικό κόσμο η αγκαλιά θα ήταν το όπλο μας και η ψυχή η δύναμη μας.

Καταφέραμε να βλέπουμε περίεργους τους ανθρώπους που δίνουν την ψυχή τους. Μας πνίγει η αγάπη τους και να μας τρομάζει η χαρά τους. Καταφέραμε να απομακρύνουμε ανθρώπους που μας αγάπησαν, τους διώχνουμε με την σιωπή μας, χωρίς να ξέρουμε το γιατί. Ίσως γιατί θέλουμε να τους πληγώσουμε που μας αγάπησαν, ίσως επειδή κάποτε μας πλήγωσαν κάποιοι άλλοι και αντί να το ξεχάσουμε και να πάμε παρακάτω, βρίσκουμε την ευκαιρία να πληγώσουμε και εμείς. Όμοιος αντί ομοίων. Αυτό γινόμαστε. Αυτό καταφέραμε. Ξεχνάμε τον ιδανικό κόσμο και τα θέλω μας και γινόμαστε έρμαια κακών συναισθημάτων, χωρίς καν να το καταλάβουμε.

Όχι ρε φίλε, συγνώμη αλλά δεν θα πάρω. Θέλω να μείνουν όσοι με αγαπάνε. Όσοι δεν με αγαπάνε να μου το πουν και να φύγουν. Και αν δεν μου το πουν δεν πειράζει, ας φύγουν, απλά θα καταλάβω τον λόγο. Έχω τόσο πιστέψει σε έναν ιδανικό κόσμο, τον έχω τόσο ονειρευτεί, έχω σεργιανίσει στα σοκάκια του, έχω μυρίσει τις μυρωδιές του, που θα έρθει. Δεν γίνεται να μην έρθει και αν δεν έρθει θα πάω εγώ σε αυτόν. Όσοι μας αγαπάνε μένουν εδώ όσοι δεν μας αγαπάνε να πάνε στο καλό.

από την Έφη Παναγοπούλου

[Spark]

Αν είχες έναν φίλο που ήξερες πως δεν θα ξαναδείς ποτέ, τι θα του έλεγες;
Αν μπορούσες να κάνεις ένα τελευταίο πράγμα για κάποιον που αγαπάς, τι θα ήταν αυτό;

Πες το , Κάνε το , Μην περιμένεις
τίποτα δεν κρατά για πάντα.

[Spark]

Άμα πεινάς το ξέρεις. Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου. Άμα κρυώνεις, το ίδιο. Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; Γιατί: τι είναι η αγάπη;
Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα. Είπε πως είναι κάτι σαν φωτιά. Μα είναι; Άλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα, άλλος σαν δοξαριά. Τι είναι τέλος πάντων… Κι αν, πάλι, αγάπη είναι κάτι που το λένε «αγάπη», είναι αυτό η αγάπη;

Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά! Μα αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;
Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχο σ” ένα έρημο δάσος… Αν δεν τ” ακούσει κανείς.. είναι κελάηδημα; Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι, αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού;

Πήγαν κι οι σοφοί να πούνε κάτι πάνω σ’ αυτό και τα κάνανε θάλασσα. Αυτοί, γι’ αγάπη!… Τα μωρά ξέρουν περισσότερα.

Ένα λουλούδι είπε: «Αγάπη; Είμαι εγώ». Τρελαίνεσαι με τέτοια καμώματα. Ένας «Πέρσης» θα πει αυτό είναι «τρίχα». Ένας βαρκάρης θ” αφήσει τα κουπιά και θα σκουπίσει το κούτελο του. Δε θα ξέρει να πει τίποτα. Μπορεί αυτό να είναι αγάπη. Μα είναι; Ποιος να του το πει;

Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις.
Σε καίει… Σε λιώνει… Εσύ το βλέπεις. Κι αντί να βάλεις τα κλάματα, το ρίχνεις στο τραγούδι. Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα!
Αλήθεια… αυτό είναι η αγάπη; Όποιος αγαπά δεν μπορεί να το πει. Κι όποιος δεν αγαπά, δεν το ξέρει.

Aπόσπασμα από το βιβλίο «Ένα παιδί μετράει τ’άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη.

είναι η αγάπη σκόνη και το όνειρο καπνός

[vallon]

κάποιος πεινάει για αγάπη...

καλύτερα να αγαπήσεις πρώτα τον εαυτό σου και μετά θα έρθουν όλα τα άλλα
άλλωστε

δεύτερη ζωή δεν έχει
όπως λέει και το άσμα

[Spark]

κάποιος πεινάει για αγάπη...
δεύτερη ζωή δεν έχει
όπως λέει και το άσμα

δεν τρώω σκόνη, ότι αγάπησα πέθανε και έγινε σκόνη, άλλη σκόνη δεν θέλω.
το άσμα του θέματος είναι αυτό που έβαλα στο πρώτο ποστ όχι αυτο που ακους εσύ.

[vallon]

κάποιος πεινάει για αγάπη...
δεύτερη ζωή δεν έχει
όπως λέει και το άσμα

δεν τρώω σκόνη, ότι αγάπησα πέθανε και έγινε σκόνη, άλλη σκόνη δεν θέλω.
το άσμα του θέματος είναι αυτό που έβαλα στο πρώτο ποστ όχι αυτο που ακους εσύ.

μόνο και μόνο η απάντησή σου αγαπητέ σπαρκ βγάζει μια έντονη απογοήτευση

Λυπάμαι που δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις πόσο βαθιά απογοήτευση εκφράζεις με αυτά που γράφεις, προσπάθησε να αγαπήσεις τον εαυτό σου, έτσι όπως σε διαβάζω , δεν μπορείς να το αντέξεις και πρέπει να σκεφτείς σοβαρά μια εξειδικευμένη βοήθεια.

[Spark]

πρέπει να σκεφτείς σοβαρά μια εξειδικευμένη βοήθεια.

ναι εντάξει θα πάρω την βοήθεια του κοινού
βαλλον δεν ταιριάζουμε δεν θα συμπεθεριάσουμε
συμβουλές να δίνεις σε κατίνες που νταλαβερίζεσαι όχι σ'εμένα

[vallon]

πρέπει να σκεφτείς σοβαρά μια εξειδικευμένη βοήθεια.

ναι εντάξει θα πάρω την βοήθεια του κοινού
βαλλον δεν ταιριάζουμε δεν θα συμπεθεριάσουμε
συμβουλές να δίνεις σε κατίνες που νταλαβερίζεσαι όχι σ'εμένα

κοίτα
δεν με απασχολεί το προσβλητικό ύφος περί "κατίνων που νταραβερίζομαι" κλπ
ούτε με ενοχλεί ότι δεν καταλαβαίνεις πως βγάζεις μια σημαντική απογοήτευση
το θέμα που με ενοχλεί είναι ότι δεν είσαι σε θέση να κάνεις κάτι για να βγεις από το λούκι που είσαι

βέβαια, όλοι μέχρι ενός σημείου έχουμε και εμείς ευθύνη για τον εαυτό μας
καιρός είναι να αναλάβεις τις ευθύνες σου λοιπόν
τίποτε άλλο
καλή συνέχεια