Θέλετε να ανοίξουμε Λέσχη Ανάγνωσης, να συζητάμε βιβλία που θα επιλέγουμε να διαβάζουμε, ΝΑΙ ή ΟΧΙ;

NikosVy

Θέλετε;

nemo

θελω αν και εχω σταματησει την αγορα βιβλιων εδω και λιγα χρονια και ο λογος που το εκανα ειναι γιατι
δεν βρισκω πλεον καλα βιβλια λογω των απαιτησεων που εχω γιατι εχω διαβασει τοσο πολυ και τα μετρια βιβλια
δεν μπορω να τα διαβασω και να τα τελειωσω και ενας αλλος λογος ειναι γιατι βαριεμαι πλεον να ψαχνω
με τις ωρες στα βιβλιοπωλεία των αθηνων επι ωρες ...απλα με περασε η τρελα που ειχα
συν τα τρελα εξοδα με τις μερες που ζουμε αλλα να πληρωνω και να τα πεταω ειναι χειροτερο
αν εχει καποιος μια γνωμη για ενα καλο βιβλιο θα ηθελα να την πει

Θέλουμε.
Θα έβαζα προς συζήτηση το ''Κεφάλαιο'' του Μαρξ και ειδικά το τρίτο, τέταρτο και πέμπτο μέρος του πρώτου τόμου που αναλύεται λεπτομερώς η παραγωγή της απόλυτης και σχετικής υπεραξίας αλλά μάλλον θα συμπεριληφθεί στα βιβλία που δε σηκώνουν συζήτηση.
Οπότε προτείνω για αρχή και για να μπούμε στο κλίμα του θέματος το ''Αμαρτωλέ μου άγγελε.'' της Ντόρας Γιαννακοπούλου και το ''Οι τοξικές ενώσεις του αρσενικού.'' της Μάιρας Παπαθανασοπούλου.
Το πρώτο αναφέρεται στον απαγορευμένο έρωτα της διάσημης πιανίστριας Δάφνης με τον ξάδερφο της και τη γνωριμία της με κάποιον ομοφυλόφιλο συγγραφέα που μαζί του γνώρισε την ακολασία χωρίς όρια και φραγμούς.
Το δεύτερο μιλάει για τη συνύπαρξη τριών διαφορετικών αντρών κάτω από την ίδια στέγη, ενός χήρου αλκοολικού, ενός ''μπήχτη'' και ενός ομοφυλόφιλου του οποίου η κολλητή φίλη θα αναστατώσει τη ζωή και των τριών.
Νομίζω ότι για αρχή αυτά τα δύο είναι μια χαρά αν έχω αντιληφθεί επαρκώς το πνεύμα της ''αστίλας'' πάνω στο οποίο θα κινηθεί το θέμα.

NikosVy

Φοβάμαι μήπως είμαστε πάρα πολλοί για να συζητήσουμε βιβλία και δεν θα προφταίνει κανένας να αρθρώσει λόγο.

Πάντως, έχοντας αφουγκραστεί το τι συζητιέται εδώ μέσα, ίσως άρχιζα με μια πρόταση για να ξεκινάγαμε με το "Σώσα" του Ισαάκ Μπασέβις Σίνγκερ.

Λαχουρένιος

Μια παρακληση μονο, να μην συζητηθει το ''Κιβωτιο'' του Αρη Αλεξανδρου γιατι θα ερθει σε δυσκολη θεση το Κομμα.

Εκ μερους της τριανδριας Μαλενκωφ-Μολοτωφ-Μπουλγκανιν

nemo

θα εχει ενδιαφερον μια και κανενα απο οσα λετε δεν το γνωριζω να εχει ενας τον λογο εδω για να γινει συζητηση
γιατι οι κεκεδες παρακτρεπονται πετωντας την μπαλα 161 φορες στην εξεδρα
ο λαχου το κανει εσκεμενα και ο ραν επιτηδες για αυτο να τοποθετηθει ο νικος επικεφαλης στον διαλογο
και να επαναφερει την λογικη εκει που θα ξεφευγει κυνηγωντας την μπαλα

nemo

απο περιεργεια θα κοιταξω να βρω κατι για το Σώσα του Ισαάκ Μπασέβις Σίνγκερ.

NikosVy

Ο λόγος για τον οποίο μου ήρθε σαν πρώτη ιδέα ο Ισαάκ Μπασέβις Σίνγκερ είναι, ότι είναι Εβραίος, και μου έχει τύχει σε άλλους συγγραφείς, με ευκαιρία το έργο τους, να περνάνε χωρίς πολλή συζήτηση, πλαγίως μία αυθαίρετα διατυπωμένη θέση σε θέματα όπως της Παλαιστίνης, για τα οποία υπάρχουν αντίθετες απόψεις που έχουν απασχολήσει την ανθρωπότητα, και δεν είναι θέμα απλά θέσεων ή κοσμοθεωρίας αλλά στηρίζονται σε αναντίρρητα ιστορικά στοιχεία.

Ο Σίνγκερ γράφει στη Σώσα με ένα τρόπο που δείχνει σεβασμό στον αναγνώστη και στην αντίθετη άποψη που μπορεί να έχει, σε διάφορα θέματα δευτερεύοντα (δημιουργία Κράτους Ισραήλ και θέμα Παλαιστίνης) σε σχέση με το κύριο που είναι η κατάσταση στην εβραϊκή κοινότητα της Πολωνίας λίγο πριν την Γερμανική εισβολή.

Αντίθετα ο Άμος Οζ με στο βιβλίο του "Ιούδας" με ευκαιρία την προσχηματική προσπάθειά του να μας αποδείξει ότι υπήρχε και άγνωστο "Ευαγγέλιο του Ιούδα" που το εξαφάνισαν οι κακοί Χριστιανοί που επικράτησαν στις Οικουμενικές Συνόδους (λες και περιμέναμε από αυτόν να μας πει για το τι λογοκρισία έχει πέσει στα θέματα των Ευαγγελίων ή δεν ξέρουμε τι κοπτοραπτική έχει πέσει και με τα κομμάτια της Παλαιάς Διαθήκης που θεωρούν ως "Βίβλο" οι Εβραίοι σήμερα), περνάει με μια τελείως γκεμπελική θεώρηση στο συμπέρασμα ότι "τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ" και ότι "για κάποιο ανεξήγητο λόγο το 1948 το έβαλαν στα πόδια και έφυγαν οι Άραβες της Παλαιστίνης ενώ οι Εβραίοι τους παρακαλούσαν να μείνουν". Άν και δεν είναι Εβραίος, τό ίδιο γκεμπελικά ο Τούρκος Λιβανελί, στο δακρύβρεχτο ρομάντζο του "Σερενάτα" που περιγράφει μια τελείως εξωπραγματική αναχώρηση πλοίου από την Κωνστάντζα το 1942 (εν μέσω χιτλερικής παντοδυναμίας) φορτωμένου με Εβραίους που πήγαιναν παράνομα προς την Παλαιστίνη (άλλη απιθανότητα, που το 1942 οι Άγγλοι είχαν με βάση τη "Λευκή Βίβλο" απαγορεύσει την άφιξη Εβραίων στην υπό Βρετανική Εντολή Παλαιστίνη) για να καταλήξει και αυτός με ευκαιρία μία Εβραία που πάτησε το κουμπί για να κάνει στάση το πλοίο στην Κωνσταντινούπολη να συναντήσει τον αγαπημένο της (στην Τουρκία το 1942 άλλη απιθανότητα να κάνει στάση το παράνομο πλοίο). Όλα αυτά για να μας πει ο Λιβανελί για την εβραϊκή μετανάστευση στην Παλαιστίνη. Έκανε και μια παρουσίαση ο Λιβανελί στο ν Ιανό όπου πήγα να του τα ψάλλω, αλλά με διέκοψε η Φαραντούρη η οποία για να κατασιγάσει τα σχόλια του αφιέρωσε ένα τραγούδι για να πάει καλά η βραδιά στο φίλο της.

Η "Σώσα" με εξαίρεση τις πρώτες 50 σελίδες που προσπαθεί κανένας να θυμηθεί όλα τα ονόματα των συγγενών και φίλων στην κοινότητα, οι υπόλοιπες σελίδες μέχρι περίπου τη σελίδα 380 έχουν μια συνεχή ένταση που σε κάνει να μη μπορείς να το αφήσεις το βιβλίο (το τελείωσα 460 σελίδες σε μια μέρα), που παραλληλίζοντάς το με μουσική θυμίζει κάπως την "ατονική μουσική" η οποία συντηρεί την ένταση χωρίς να προσφέρει ούτε στιγμιαία χαλάρωση, μέχρι το τέλος. Έτσι γίνεται και στο βιβλίο αυτό όπου η "λύση" έρχεται στις τελευταίες 40-50 σελίδες. Η ένταση κρατιέται σε όλο το βιβλίο, αφού ο αναγνώστης ξέρει ότι όσες εντάσεις και αν γίνονται ανάμεσα στην έχθρα της πλειοψηφίας των Πολωνών προς την εβραϊκή κοινότητα, τη στιγμή που είναι γνωστό ότι αμέσως μετά γινόταν η γερμανική εισβολή στην Πολωνία και ότι ο πρωταγωνιστής ήταν ψυχικά δεμένος με μια γυναίκα σωματικά και ψυχικά μειονεκτική ήταν σίγουρο ότι κάτι πολύ κακό θα συνέβαινε. Ο συγγραφέας φτάνει στη λύση, με τρόπο σαν να διηγείται εκ των υστέρων, το 1948 για το τι είχε συμβεί στην κορύφωση. Ίσως ο Σίνγκερ να μην ήθελε να περιγράψει καταστάσεις για τις οποίες θα τον κατηγορούσαν ότι ο ίδιος είχε καταφέρει να τις αποφύγει και να μην τις ζήσει αφού κατέφυγε στις ΗΠΑ.

nemo

θα πω κατι πανω σε αυτα που λεει ο νικος καλα ολα αυτα αλλα απο ρεαλισμο δεν με βαζει να μαθω λεπτομερειες
στο τι σκεφτοταν ο συγχωρεμενος σε θεματα που τα εχουμε δει να συμβαινουν και ξερουμε πλεον
και την παραμικρη λεπτομερεια στο πως και γιατι εγιναν
α !να πω οτι οταν σινγκερ εφευγε απο το ξενοδοχειο χωρις να φαει πρωινο οι δικοι μου ζουσαν την μερα
απο το μαντρι στο σπιτι τρωγωντας για πρωινο τραχανα ή πλιγουρι στις καλες μερες
πληροφοριακα να μου πειτε για να μαθω τι περιμενετε να μαθετε περισσοτερο απο οτι ξερετε
πανω σε αυτο το θεμα ....

NikosVy