Η χορτάτη μετεκλογική ελπίδα του Άγγελου.
Ένα μικρό γραφείο απλωνόταν μπροστά τους . Εκεί καθόταν ο Άγγελος, ένας διάσημος, εύσωμος πολιτικός έχοντας απέναντι του καθήμενους τρεις άλλους γνωστούς πολιτικούς.
Ο Άγγελος κατέβασε το ακουστικό του τηλεφώνου του. «Σύντροφοι είναι οριστικό, πιάνουμε 4 έως 5 ποσοστιαίες μονάδες. Μόλις μίλησα με κορυφαίο αναλυτή εκλογολόγο.»
«Μα είναι δυνατόν; Τόσο μικρό ποσοστό; Μήπως έχει γίνει κάποιο λάθος; Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι φτάσαμε τόσο χαμηλά. Πρέπει να γίνει κάτι. Ένα συνέδριο, μια αλλαγή στην πλεύση μας. Δεν μπορεί να καθόμαστε ακίνητοι ενώ το κόμμα μας εξαφανίζεται». Η Φωτεινή ήταν απογοητευμένη και πικραμένη.
«Μα δεδομένων των τεραστίων δυσκολιών αλλά και των δυσμενών συγκυριών οφείλω να πω πως δεν τα πήγαμε άσχημα στις σημερινές εκλογές Φωτεινή. Σηκώσαμε στους ώμους μας το πολιτικό βάρος της σωτηρίας μιας ολόκληρης χώρας, ξέραμε ότι αυτό θα μας κόστιζε αλλά προείχε η σωτηρία της χώρας». Είπε ο Άγγελος σταυρώνοντας τα χέρια.
«Μα τι λές πρόεδρε; Έφτασες το κόμμα στο 4% και μου κάνεις κήρυγμα για τη σωτηρία της χώρας; Θα περίμενα τουλάχιστον λίγη ειλικρίνεια μετά από μια τέτοια εκλογική καταστροφή. Διέλυσες το κόμμα, ενώ ο κόσμος όποτε μας βλέπει στο δρόμο μας φτύνει. Λίγη υπευθυνότητα δεν θα έβλαπτε, έστω και τώρα!». Φώναξε οργισμένα η Φωτεινή.
«Παρακαλώ –παρακαλώ! Μη φωνάζεις! Μαζευτήκαμε εδώ να κάνουμε ένα πολιτισμένο διάλογο και όχι να ακούσουμε ανεύθυνες κραυγές!» Ο Άγγελος χτύπησε το χέρι στο γραφείο.
«Ε, λοιπόν κακώς ήρθα εδώ. Δεν θα χάσω άλλο το χρόνο μου μαζί σου. Θα θέσω θέμα ηγεσίας στο κόμμα, άμεσα και μέσω της τηλεόρασης. Καλό σας βράδυ και καλό ύπνο». Η Φωτεινή σηκώθηκε και βγήκε από το γραφείο κλείνοντας με δύναμη πίσω της την πόρτα.
Το μεγάλο επιτοίχιο ψηφιακό ρολόι πίσω από τον Άγγελο έδειχνε μεσάνυχτα.
«Μάλιστα, ωραίο σόου. Καιρός είναι να ξεμπερδεύουμε με αυτή». Είπε ο Άγγελος σηκώνοντας το τηλέφωνό του.
«Έλα Γιώργο μου, άκουσε με, από αυτή τη στιγμή η Φωτεινή διαγράφεται από το κόμμα». Η τηλεφωνική συνομιλία του Άγγελου δεν κράτησε πολύ.
«Και τώρα κύριοι μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά». Είπε ο Άγγελος προς τους 2 παρευρισκόμενους.
Ο νεαρότερος της παρέας πήρε το λόγο. «Άγγελε μήπως βιάστηκες με τη διαγραφή;»
«Όχι Νικόλα, καθόλου, αντιθέτως περίμενα πολύ, πάρα πολύ. Η Φωτεινή δεν εκλέχτηκε άλλωστε απόψε και δεν μας είναι πολιτικά χρήσιμη. Βέβαια μπρος στις εξελίξεις που έρχονται αυτά είναι ασήμαντες λεπτομέρειες. Α, και να μη ξεχάσω, πριν που μίλησα με τον εκλογολόγο μου ανέφερε πως η Προοδευτική Αριστερά μένει οριστικά πια εκτός βουλής. Αυτό για μας είναι μια καλή εξέλιξη αδιαμφισβήτητα».
«Άγγελε είμαστε στο 4% αν δεν το έχεις καταλάβει. Απορώ από πού αντλείς την ψυχραιμία και την αισιοδοξία σου». Είπε ο Νάσος.
«Θα σου πω Νάσο μου. Καταρχάς ας δούμε τον νέο εκλογικό χάρτη. Οι ριζοσπάστες είναι πρώτοι με 32%, 5 πόντους διαφορά από τους δεξιούς, τρίτοι είναι οι εθνικοσοσιαλιστές με 13%, κι έπειτα οι σταλινικοί με ένα 7αράκι. Έπειτα εμείς μαζί με τους ανεξάρτητους στο 4.5 με 5%. Με λίγα λόγια το πρώτο κόμμα, όπως φαίνεται, φτάνει βία τις 140 έδρες, άρα πρέπει να συνεργαστεί με άλλο κόμμα αναγκαστικά για να σχηματίσει κυβέρνηση. Με τους δεξιούς φυσικά δεν θα επιχειρηθεί συνεργασία, δεν νομίζω να’ χουν τάσεις πολιτικής αυτοχειρίας οι ριζοσπάστες μας άλλωστε. Οι εθνικοσοσιαλιστές και οι σταλινικοί ευνόητα δεν θα συμμετάσχουν σε κυβέρνηση και έτσι αυτό φέρνει εμάς και τους ανεξάρτητους στα πράγματα με περίπου 18 έδρες έκαστος. Αυτά τα νούμερα μας μετατρέπουν σε ρυθμιστές των πραγμάτων, αν μάλιστα, όπως τα υπολογίζω, αρχίσουν οι διαρροές των ανεξάρτητων προς τα ιδεολογικά αδέρφια τους η επιρροή μας θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη». Ο Άγγελος χαμογελούσε προκαλώντας αηδία στον Αλέξανδρο.
«Μα πως είσαι σίγουρος ότι θα συνεργαστούν μαζί μας; Μπορεί να μας πάνε σε επαναληπτικές εκλογές». Είπε ο Νάσος.
«Δεν νομίζω Νάσο μου. Θα φροντίσουμε από απόψε να δείξουμε πως θα συνεργαστούμε με το πρώτο κόμμα χωρίς καμία διαπραγμάτευση. Με λίγα λόγια θα παίξουμε το έργο της παράδοσης άνευ όρων έντονα και επαναληπτικά και αυτό είναι κάτι που θέλω να το μεταφέρετε άμεσα στον κομματικό μηχανισμό μας. Έτσι δεδομένης της συγκαταβατικής μας στάσης αλλά και των γενικότερων συνθηκών που επικρατούν στο εκλογικό σώμα δεν θα τολμήσουν να ρισκάρουν επαναληπτικές εκλογές. Εμείς λοιπόν κύριοι, εμείς θα παραμείνουμε στην κυβέρνηση, σας το λέω και σας το υπογράφω». Η ικανοποίηση γέμιζε το βλέμμα του Άγγελου
Τη συζήτηση διέκοψε η είσοδος στο γραφείο μιας ψηλής καλλίγραμμης μελαχρινής γαλανομάτας γυναίκας. Είχε πιασμένα κότσο τα μαλλιά, φορούσε γυαλιά κι ένα κομψό μαύρο ταγιέρ κουβαλώντας ένα δίσκο με 4 φλιτζάνια πανάκριβου μυρωδάτου και καυτού εσπρέσο.
«Κύριοι τα καφεδάκια σας» Είπε.
«Ααα, σε ευχαριστούμε Μαρία, άσε το φλιτζάνι που περισσεύει στο γραφείο μου, θα το πιω εγώ.» Της είπε ο Άγγελος.
«Καλή συνέχεια κύριοι». Ευχήθηκε η Μαρία και βγήκε από το γραφείο.
«Μμμμ, μου χρειαζόταν αυτό.» Ο Άγγελος γρήγορα ήπιε τον πρώτο εσπρέσο του και ανασκουμπώθηκε στο κάθισμα του. Ο Αλέξανδρος εκνευρισμένος στράφηκε προς το φάντασμα.
«Πάμε να φύγουμε από εδώ , δεν αντέχω άλλο να ακούω τις ανοησίες τους. Αρκετή υπομονή έκανα». Φώναξε.
«Πρόσεχε τα λόγια σου». Ανταπάντησε το φάντασμα.
«Αυτό που δεν μπορώ να υπολογίσω είναι το τι θα γίνει μετά». Είπε ο Άγγελος.
«Για ποιο θέμα;» Ρώτησε ο Νίκος.
«Για το θέμα των ευρωπαίων, του Ταμείου και του μνημονίου. Πραγματικά εκεί είμαι πολύ-πολύ περίεργος να δω τι θα κάνει ο Αλέξανδρος. Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τη νοοτροπία των ξένων αλλά και τα νέα πολιτικά δεδομένα που επικρατούν στη χώρα μας δεν μπορώ να υπολογίσω καν τι θα συμβεί Νικόλα».
«Σύντομα θα το δούμε αυτό». Είπε ο Νίκος.
Περιεχόμενα βιβλίου
«Πράγματι. Σύντομα πολύ σύντομα. Αλλά κάτι μου λέει ότι ο μικρός μας ο Αλέξανδρος οδηγείται σε ανεπανάληπτη πολιτική κωλοτούμπα, δεν τολμώ να διανοηθώ ότι θα κάνει κάτι διαφορετικό. Βεβαία ότι και να συμβεί, εμείς θα βγούμε κερδισμένοι, να’ στε σίγουροι γι’ αυτό». Συμπλήρωσε με μια αλαζονική σιγουριά στα λόγια του.
Ο Αλέξανδρος ακούγοντας αυτά που είπε ο Άγγελος δεν κρατήθηκε:
«Απατεώνες θα πληρώσετε για αυτά που έχετε κάνει. Στην φυλακή θα σας στείλω να σαπίσετε όπως σας αξίζει». Φώναξε εκτός εαυτού.
Τότε το φάντασμα και πάλι πλησίασε αστραπιαία τον Αλέξανδρο και τον άρπαξε από τα μαλλιά.
«Ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να αντιδράσει μπρος στην υπερφυσική δύναμη του φαντάσματος».
«Σου είπα και πριν, πρόσεχε τι λες. Λεονταρισμοί και υποκρισίες δεν περνάνε σε μένα». Είπε οργισμένα η απόκοσμη εκρηκτική ξανθιά και τράβηξε το κεφάλι του ανήμπορου Αλέξανδρου κάτω στο κρύο πάτωμα πιέζοντας το με απίστευτη δύναμη.
«Πρόσεχε τι λές! Δεν θα το ξαναπώ!» Είπε το φάντασμα και έσυρε το κεφάλι του άτυχου Αλέξανδρου πάνω στο πάτωμα.
Ο Αλέξανδρος ένιωσε το κρανίο του να γίνεται ένα με το πάτωμα και να τρίβεται φρικτά με αυτό. Ένιωθε το κρανίο του να καίγεται ενώ τον κατέκλυζαν βίαια κύματα αβάστακτου πόνου. Σύντομα έχασε τις αισθήσεις του παραδομένος στις ορέξεις του φαντάσματος.
Χιονισμένες Βρυξέλλες.
Χωρίς να χει την αίσθηση του χρόνου άνοιξε και πάλι τα μάτια του. Ο πόνος είχε εξαφανιστεί, κι ένιωθε, περιέργως, πολύ καλά, μια γλυκιά ευεξία πλημμύριζε το σώμα του. Μερικά μέτρα πιο πέρα στεκόταν το φάντασμα χαμογελώντας και κοιτώντας τον κατάματα. Ο Αλέξανδρος σηκώθηκε και κοίταξε γύρω του, ήταν πολύ πρωί, η ατμόσφαιρα ήταν παγωμένη και στεγνή, επικρατούσε μια περίεργη ησυχία ενώ από τον ουρανό έπεφτε ψιθυριστά αραιό ψιλό χιόνι. Βρισκόταν στην παγερή και χιονισμένη πόλη των Βρυξελλών. Το φάντασμα τον κατεύθυνε σε μια μεγάλη και πλατιά λεωφόρο. Ο Αλέξανδρος αμέσως κατάλαβε που βρισκόταν.
«Η Λεωφόρος Λουίζ». Ψιθύρισε ασυναίσθητα.
Σε λίγο βρέθηκαν μπροστά σε ένα όμορφο και επιβλητικό κτήριο. Ήταν το ξενοδοχείο Σταηγκενμπέργκερ που τόσες φορές είχε καταλύσει μαζί με το επιτελείο του. Ο Αλέξανδρος ένιωσε άνετα σαν να βρισκόταν στο σπίτι του, άλλωστε είχε ζήσει πολύ όμορφες στιγμές στο χώρο αυτόν τόσο πολιτικά όσο και προσωπικά. Είχε εξερευνήσει σχεδόν κάθε σουίτα αλλά και όλους τους κοινόχρηστους χώρους, το λόμπι, το γυμναστήριο, τις πισίνες, το μπαρ, όπου είχε απολαύσει άπειρα κοκτέηλ ενώ στο εστιατόριο το βορειοευρωπαϊκό γκουρμέ μενού πάντοτε τον εντυπωσίαζε στο παρελθόν. Το πολιτικό επίπεδο στις ευρωπαϊκές επιτροπές που συμμετείχε ήταν υψηλό ενώ άκρως ενδιαφέροντα ήταν και τα αντικείμενα τα οποία διερευνούνταν γεγονός που συνάρπαζε τον Αλέξανδρο τόσο ώστε πολλές φορές σε κάποιες δύσκολες καμπές του άμεσου παρελθόντος του είχε περάσει από το μυαλό η απόδραση στην αγκαλιά του Ευρωπαϊκού μηχανισμού αποφάσεων. Έριξε μια νοσταλγική ματιά στο όμορφο εστιατόριο και στο κοκτέηλ μπαρ αναπολώντας τις όμορφες στιγμές που είχε ζήσει εκεί. Εκείνη τη στιγμή το φάντασμα έδειξε προς μία γωνιά του σαλέ που βρισκόταν δίπλα στο εστιατόριο.
«Εκεί Αλέξανδρε μου». Του είπε.
Ο Αλέξανδρος κατευθύνθηκε στο σημείο που του έδειξε το φάντασμα.
Στη γωνία του σαλέ καθισμένοι σε ένα μεγάλο δερμάτινο και παχύ καναπέ συζητούσαν χαμηλόφωνα δύο πολύ γνωστοί και κοντινοί του συνεργάτες.
«Δηλαδή, Γιάννη μου, τόσο άσχημη ήταν η αντιμετώπιση;» Ρώτησε ο γνωστός καθηγητής Οικονομικών τον συνομιλητή του.
«Ναι Γιώργο, δυστυχώς όλα εξελίχθηκαν όπως φοβόμουν και ακόμη χειρότερα. Δεν ξέρω τι να πω. Φυσικά θα ενημερωθείς λεπτομερειακά από τον πρόεδρο και από τους βοηθούς του ώστε να έχεις πλήρη εικόνα πριν το Εκοφίν, αν και…» Ο έμπειρος πολιτικός Γιάννης βρισκόταν σε απόγνωση.
«Δηλαδή Γιάννη μου το βράδυ ήταν ζόρικο για τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της ριζοσπαστικής Ελλάδας…» Ο Γιώργος θέλησε να παρηγορήσει τον Γιάννη με ένα αστειάκι.
«Ξέρεις πόσο μακριά μου φαίνονται εκείνες οι μέρες της μεγάλης νίκης μας; Σαν να πέρασαν χρόνια, ενώ δεν έχουν περάσει ούτε καν δυο μήνες. Δεν ξέρω τι να πω...»
«Μην τα βάφεις μαύρα βρε Γιάννη μου, εσύ άλλωστε έχεις δει τόσα και τόσα ενώ έχεις ζήσει και μια άλλη κρίση στο παρελθόν. Μπόρα είναι θα περάσει. Με θάρρος, με αγωνιστικότητα, και με πίστη στο δίκιο μας, στο τέλος θα τα καταφέρουμε». Είπε ο Γιώργος.
Ο Γιάννης κοίταξε αφηρημένα στο κενό για μερικές στιγμές κι έπειτα γύρισε προς τον Γιώργο. «Καθηγητή μου, γνωριζόμαστε καλά εδώ και πολλά χρόνια. Σε διαβεβαιώνω πως τέτοια άσχημη αντιμετώπιση δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε από τους ευρωπαίους. Μόνο για τους τύπους δεν μας πέταξαν έξω από τη συνεδρίαση, στο επαναλαμβάνω μόνο για τους τύπους. Μας αντιμετώπισαν ως εχθρούς, όλοι τους, από τον πρώτο βόρειο ηγέτη έως τον τελευταίο νότιο συμβουλάτορα. Οι χειρότεροι εφιάλτες μου επιβεβαιωθήκαν».
«Ηρέμησε Γιάννη, μην ανησυχείς όλα θα πάνε καλά. Γνωρίζαμε από πριν ότι ο χειμώνας του 2015 θα’ταν δύσκολος, άλλωστε είμαστε λίγους μήνες στην κυβέρνηση, και λογικά αυτό μας γεμίζει με νευρικότητα. Θα δούμε το απόγευμα τι θα αποφασιστεί στο Εκοφίν κι έπειτα βλέπουμε. Μην ξεχνάς άλλωστε πως έχουμε κι εμείς βέλη στη φαρέτρα μας, ενώ πάντα στο πλάνο βρίσκονται και οι Αμερικάνοι οι οποίοι διακριτικά μας στηρίζουν» Ο Γιώργος φαινόταν ήρεμος, ακούμπησε την πλάτη του στον πολυτελή καναπέ και ρούφηξε αργά και απολαυστικά τον μυρωδάτο στραγγιστό καυτό καφέ του.
Ο Γιάννης κοίταξε υπό γωνία τον συνομιλητή του να απολαμβάνει τον καφέ του. Μια έντονη σύσπαση σάρωσε στιγμιαία το πρόσωπο του. Άπλωσε το χέρι απότομα κι έσφιξε το μπράτσο του Γιώργου. Αρκετές σταγόνες καυτού καφέ χυθήκαν στο καβάλο του καθηγητή ο οποίος ενστικτωδώς ανασηκώθηκε ξαφνιασμένος από τον αναπάντεχο πόνο. Ο Γιάννης τον τράβηξε κάτω ξανακαθίζοντας τον στον καναπέ και τον κοίταξε οργισμένα στα μάτια.
«Σε ποιόν νομίζεις ότι μιλάς Γιώργο; Με κανένα ταγμένο δημοσιογραφίσκο της τηλεόρασης; Μάλλον δεν κατανόησες τι σου είπα πριν. Οι εταίροι ούτε καν συνομίλησαν μαζί μας για το θέμα άρσης του μνημονίου. Ούτε μία λέξη! Μας ανέχθηκαν εκεί μέσα μόνο για τους τύπους και το μόνο που μας είπαν ήταν ότι πλέον είμαστε μόνοι μας τελειώνοντας το όλο θέμα χωρίς καν συζήτηση. Για ποια όπλα λοιπόν μου μιλάς; Και σε παρακαλώ, μιλάμε οι δυο μας, εγώ κι εσύ, γι’ αυτό μη μου λες για Αμερικάνους, αυτοί για το μόνο που χλιαρά ενδιαφέρονται είναι η γεωπολιτική μας θέση. Τίποτε άλλο». Ο Αλέξανδρος δεν είχε ξαναδεί τον Γιάννη σε τέτοια κατάσταση, ήταν εξαντλημένος αλλά και οργισμένος ενώ τα μάτια του έμοιαζαν να πετούν φωτιές.
Ο Αλέξανδρος παρακολουθούσε σκυθρωπός την συζήτηση.
Ο Γιώργος κάτι πήγε να πει αλλά τον διέκοψε ο Γιάννης σφίγγοντας του δυνατότερα το μπράτσο.
« Ξέρεις τι μας περιμένει από αύριο; Θα αρχίσουν οι μαζικές εκροές κεφαλαίων και οι αναλήψεις καταθέσεων. Τι θα κάνεις υπουργάρα μου; Θα απαγορέψεις την κεφαλαιακή κινητικότητα; Θα θέσεις χαμηλά όρια τραπεζικών αναλήψεων ή μήπως θα τις απαγορέψεις; Και όλα αυτά χωρίς καν να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για το νέο εγχώριο μας νόμισμα το οποίο πλέον είναι αναπόφευκτο; Θα μας σύρουν στις διαπραγματεύσεις για το νέο νόμισμα και το νωρίτερο σε 2-3 μήνες θα κόψουμε νόμισμα μέσα σε μια διαλυμένη οικονομία. 2-3 μήνες θα’ μαστε χωρίς στάλα οξυγόνου στο εσωτερικό! Κι έπειτα Γιώργο μου τι θα κάνεις με το νέο νόμισμα; Με συναλλαγματικά αποθέματα της πλάκας και σταθερή αναγκαστικά, επίσημη ισοτιμία λόγω πανίσχυρων υποτιμητικών πιέσεων; Θα κάτσεις με σταυρωμένα τα χέρια σε μια κλειστή-χωρίς κινήσεις κεφαλαίων, ελλειμματική εμπορικά, οικονομία με τον κόσμο πεινασμένο στα κάγκελα ή θα αρπάξεις το δρεπάνι των ανεπανάληπτα δραστικών περικοπών για να δώσεις στο νέο νόμισμα μια κάποια αξία ώστε να ανακοπεί μικρό μόνο μέρος της τιτάνιας κατακρήμνισης του; Ή μήπως νομίζεις ότι θα σωθείς πουλώντας για πενταροδεκάρες τα δικαιώματα εξόρυξης του Αιγαίου; Η μνημονιακή περίοδος μπροστά σε αυτά που θα γίνουν θα μοιάζει με οικονομικό παράδεισο, το χεις καταλάβει αυτό;»
Ο Γιώργος κοίταζε με ανοιχτό το στόμα το Γιάννη χωρίς να μπορεί να αρθρώσει λέξη έχοντας μια όψη έκπληξης και τρόμου. Μετά από μερικές στιγμές χτύπησε το κινητό του Γιώργου βγάζοντας τον από την δυσάρεστη θέση.
Ο Γιώργος τράβηξε απότομα το μπράτσο του ξεκολλώντας το από το χέρι του Γιάννη και σήκωσε το άηφον του. Ο Γιάννης πήρε μια βαθιά ανάσα και το βλέμμα του ηρέμησε. Έπειτα από λίγα λεπτά ρώτησε τον Γιώργο:
«Ποιος ήταν; Είχαμε κάποιο νέο;»
«Ήταν ο υφυπουργός μου, ο Θανάσης». Είπε ο Γιώργος.
«Ο Θανάσης με το διπλό Νι;» Ρώτησε ειρωνικά ο Γιάννης.
«Σε παρακαλώ Γιάννη ηρέμησε επιτέλους.»
«Ναι-ναι Γιώργο θα ηρεμήσω. Τι σου είπε ο καθηγητής υφυπουργός μας;» Ρώτησε ο Γιάννης ανήσυχος.
«Στην αγορά γίνεται πανικός». Απάντησε ο Γιώργος.
«Σε ποια αγορά; Με τους Αμερικάνους μίλησε; Τι του είπαν; Ποιά η στάση τους;» Ρώτησε αγωνιωδώς ο Γιάννης.
«Τα σπρεντ ήδη απογειωθήκαν και ξεπεράσανε τις 1300 μονάδες βάσης. Ο υφυπουργός μίλησε και με τον Αμερικάνο ομόλογο του αλλά κι εκεί τα πράγματα δεν πήγαν καλά».
Περιεχόμενα βιβλίου
«Δηλαδή τι του είπε ο Αμερικάνος Γιώργο μου;»
«Λίγα πράγματα, τον αποκάλεσε ηλίθιο, πρωτόγονο κι ερασιτέχνη. Καταλαβαίνεις πως ο υφυπουργός μας δεν είχε και πολλά περιθώρια αντίδρασης»
Εκείνη τη στιγμή ο Γιάννης ξέσπασε σε ένα νευρικό γέλιο.
«Χαχαχα!!! Αποκάλεσε ηλίθιο τον Θανάση με τα 2 Νι; Χαχαχα!!! Ε, λοιπόν χαλάλι η ταλαιπωρία που έφαγα στη σύσκεψη εχθές… Χαχαχα!!!»
Μετά από λίγο ο Γιάννης σταμάτησε να γελά, σοβάρεψε η όψη του και συννέφιασαν τα μάτια του. Κοίταξε τον Γιώργο κατάματα .
«Ήδη λοιπόν έχει ξεκινήσει». Είπε στον Γιώργο.
Επικράτησε σιγή μεταξύ των δυο ανδρών.
«Λοιπόν, Γιώργο μου οφείλω να σε ενημερώσω για κάποια πράγματα. Πριν από 2 ώρες, αμέσως μετά το τέλος της σύσκεψης, υπέβαλα την παραίτηση μου από αντιπρόεδρος, στον Αλέξανδρο». Είπε κοφτά ο Γιάννης.
«Μα πως; Γιατί;»
«Σας το χα πει όταν εξετάζαμε τα οικονομικά κυβερνητικά μας σχέδια ότι εγώ δεν θα λάβω μέρος σε κανενός είδους τρέλα. Πρότεινα επανειλημμένα πριν τις εκλογές μια αναθεώρηση της οικονομικής πολιτικής μας μαζί με μαζικές εκκαθαρίσεις στελεχών με επικίνδυνα αναχρονιστικές και σταλινικές απόψεις μέσα στο κόμμα. Κανείς δεν με άκουσε τότε, δυστυχώς όμως σήμερα επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μου με τον χειρότερο τρόπο». Είπε ο Γιάννης.
«Μην το κάνεις αυτό Γιάννη. Ποιος θα αναλάβει στη θέση σου; Περίμενε λιγάκι, ο πρόεδρος ίσως αλλάξει τα δεδομένα».
«Τελείωσε το θέμα αυτό φίλε μου. Πιστεύω πως σήμερα κιόλας θα τοποθετηθεί ο Παναγιώτης στη θέση μου. Όσο για τον πρόεδρο, μην περιμένεις και πολλά, τα χουμε πει αυτά άλλωστε. Πιστεύω ότι μάλλον θα προχωρήσει σε άμεση διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Αυτό θα κάνει και μετά …»
«Μετά τι;» Ρώτησε ο Γιώργος.
«Ο κόσμος φυσικά θα καταψηφίσει στο δημοψήφισμα το ευρώ, δεδομένων των συνθηκών, με τουλάχιστον 70% ποσοστό. Μετά πιστεύω πως ο Αλέξανδρος θα παραιτηθεί. Δεν μπορεί το παιδί. Φαίνεται το πράγμα. Η όλη κατάσταση είναι ένα τραγικό αδιέξοδο». Είπε χαμηλόφωνα ο Γιάννης.
«Μα…» Ο Γιώργος επιχείρησε να ανταπαντήσει αλλά τον διέκοψε ο Γιάννης.
«Άκουσε με Γιώργο, παλιέ μου φίλε και σύντροφε, εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας. Το αεροπλάνο μου σε δυόμιση ώρες απογειώνεται για Νέα Υόρκη. Πρέπει να φύγω για να ετοιμαστώ .Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σύντροφε.»
«Καλό ταξίδι Γιάννη, δεν ξέρω τι άλλο να πω…» Απάντησε εμβρόντητος ο Γιώργος.
Ο Αλέξανδρος ήταν σε άσχημη πια ψυχολογική κατάσταση, χαμένος στις σκέψεις του.
Η εκρηκτική ξανθιά. από την ζώνη του λυκόφωτος, τον πλησίασε και του έτριψε ελαφρά κι ανακουφιστικά την πλάτη.
«Τι συμβαίνει Αλέξανδρε; Σου ‘φαγε η γατούλα τη γλώσσα;» Ρώτησε ειρωνικά.
Ο Αλέξανδρος προσπάθησε να απαντήσει αλλά δεν του έβγαινε λέξη από το στόμα.
Ξαφνικά όλα άρχισαν να σκοτεινιάζουν έως ότου επικράτησε απόλυτο σκοτάδι.
Νέα Ομόνοια, μια πανέμορφη πλατεία.
Μετά από μερικές στιγμές το φως επανήλθε αλλά η τοποθεσία ήταν διαφορετική. Ο Αλέξανδρος βρισκόταν στο κέντρο μίας μεγάλης και πανέμορφης πλατείας, ενώ την ξάστερη νύχτα συντρόφευε ένας αφιλόξενος και παγωμένος άνεμος. Κοίταξε διερευνητικά γύρω του, η περιοχή αυτή του θύμιζε κάτι το οποίο όμως δεν μπορούσε να προσδιορίσει όσο κι αν έστυβε το μυαλό του. Κατευθύνθηκε προς τη μια πλευρά της τετραγωνικής πλατείας η οποία είχε πολλά δέντρα, όμορφη πρασινάδα συνδυασμένη με μονοπάτια για τους πεζούς από ροζ χοντρό χαλίκι και 5 όμορφα θεματικά σιντριβάνια τα οποία σχημάτιζαν μεταξύ τους ένα νοητό μεγάλο πεντάγωνο. Ο Αλέξανδρος όταν έφτασε τελικά στον προορισμό του έκπληκτος διάβασε σε μία πινακίδα το όνομα της πλατείας. Αρχικά δεν πίστευε στα μάτια του και ξαναδιάβασε την πινακίδα. Μετά την έκπληξη συνειδητοποίησε πως ο χώρος αυτός του φαινόταν οικείος ακριβώς γιατί επρόκειτο για την περίφημη κεντρική πλατεία της Αθήνας, την πλατεία Ομόνοιας.
Κοίταξε το χώρο γύρω του και περπάτησε περιμετρικά την σχεδόν τετράγωνη πλατεία. Η Ανατολική της πλευρά έφτανε μέχρι την οδό Αιόλου και 28ης Οκτωβρίου οι οποίες πλέον είχαν μετονομαστεί σε οδό Ανεξαρτησίας, η δυτική πλευρά έφτανε μέχρι το ύψος της παλιάς οδού Μενάνδρου η οποία είχε μετονομαστεί σε οδό Μαρξ. Η Βόρεια πλευρά έφτανε στην οδό Σατωβριάνδου μετονομασμένης σε Λαϊκής Κυριαρχίας ενώ η νότια έφτανε μέχρι την παλιά οδό Αναξαγόρα και την πλατεία Κοτζιά στων οποίων τη θέση είχε κατασκευαστεί η Λεωφόρος Προόδου. Ο Αλέξανδρος παρατήρησε ένα επιβλητικό κτήριο στο μέσο της βόρειας πλευράς της πλατείας , εκεί που κάποτε υπήρχε ένα γνωστό πολυκατάστημα καλλυντικών. Το κτήριο ήταν εντυπωσιακό, στιβαρό κυβικού σχήματος 15όροφο με γυάλινες επιφάνειες να κυριαρχούν ολοκληρωτικά στην εξωτερική κατασκευή του.
Πλησιάζοντας διέκρινε στην πρόσοψη του κτηρίου ένα μεγάλο γυάλινο κόκκινο αστέρι κάτω από το οποίο υπήρχε η φωτεινή επιγραφή του ονόματος του κόμματος του. Ο Αλέξανδρος στάθηκε αποσβολωμένος μπροστά στο επιβλητικό κτήριο, προσπαθώντας να κατανοήσει τι ακριβώς είχε συμβεί. Η αρμονία και η ομορφιά της πλατείας Νέας Ομόνοιας αλλά και η ύπαρξη αυτού του επιβλητικού κτηρίου στο οποίο στεγαζόταν το κόμμα του έδωσε μια νότα αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης που τόσο πολύ είχε ανάγκη. Ναι, ίσως τελικά οι Κασσάνδρες να μην επαληθεύτηκαν, σκέφτηκε, ίσως να αναζωογόνησε την Ελλάδα η πολιτική στρατηγική του ίδιου και του κόμματος του. Ίσως η Δύση να επανεξέτασε το μεγάλο πρόβλημα και να αναθεώρησε τις απόψεις της δίδοντας την ευκαιρία στα σχετικά φτωχά ευρωπαϊκά κράτη να ορθοποδήσουν και να ανθίσουν οικονομικά χωρίς να κανιβαλιστούν οι κοινωνίες τους υπό την πίεση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ίσως τελικά όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι πολιτικοί και οικονομολόγοι της Δύσης να ακυρωθήκαν από την ίδια τη ζωή. Η νύχτα αν και παγερή ήταν όμορφη, ξάστερη και πολλά υποσχόμενη. Ο Αλέξανδρος ανυπομονούσε, πήρε μια βαθιά ανάσα και χαμογελώντας αισιόδοξα προχώρησε προς την είσοδο του κτηρίου. Ξαφνικά εμφανίστηκε το φάντασμα μπροστά του.
«Δεν θα εισέλθεις στο κτήριο. Όχι ακόμα». Του είπε κοιτώντας τον.
Ο κυνηγημένος ριζοσπάστης.
«Μα γιατί;» Ρώτησε ο Αλέξανδρος ανυπόμονα αλλά πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση του το κτήριο και η πλατεία εξαφανίστηκαν από μπροστά του και βρέθηκε μέσα στο ισόγειο μιας σκοτεινής πολυκατοικίας.
Η πολυκατοικία φαινόταν παλιά και κακοσυντηρημένη. Τα μάρμαρα στις σκάλες είχαν χάσει το άσπρο χρώμα τους ανακλώντας μια μουντή κουρασμένη γκρίζα απόχρωση, το φθηνό ξύλο στις πόρτες των διαμερισμάτων είχε ξεφτίσει ενώ η βαμμένη με γαλαζοπράσινη λαδομπογιά σιδερένια πόρτα του ανελκυστήρα ήταν σε πολλά της σημεία θλιβερά σκουριασμένη.
«Γιατί με έφερες εδώ;» Ρώτησε ο Αλέξανδρος το φάντασμα.
Η απόκοσμη ξανθιά αντί για απάντηση έδειξε προς το υπόγειο της πολυκατοικίας.
Ο Αλέξανδρος γρήγορα βρέθηκε σε ένα σκοτεινό ημιυπόγειο μικρό διαμέρισμα το οποίο διέθετε σαλόνι, κουζίνα, τουαλέτα, και ένα υπνοδωμάτιο. Το διαμέρισμα ήταν στενάχωρο γύρω στα 50 τετραγωνικά μέτρα, πολύ λιτό με ένα διακριτό φίλμ παλαίωσης πάνω σε όλο σχεδόν το διάκοσμο και τα έπιπλα του, ενώ η οσμή της μούχλας έκανε αισθητή την παρουσία της στο χώρο. Ενώ παρατηρούσε μια παλιά έγχρωμη τηλεόραση λυχνίας 21 ιντσών στο σαλόνι άκουσε 2 άνδρες να συζητούν στην κουζίνα όπου και γρήγορα κατευθύνθηκε.
Μέσα στην μικρή κουζίνα 2 γνωστοί του σύντροφοι, ο πανεπιστημιακός Στάθης και ο πρώην βουλευτής, λογοτέχνης Πέτρος, συζητούσαν χαμηλόφωνα πίνοντας μυρωδάτο τσίπουρο το οποίο συνόδευε ελιές , ζυμωτό ψωμί, κομμένη ντομάτα και λίγη φέτα.
«Έφαγα τον κόσμο να σε βρω, Πέτρο. Κανείς δεν ξέρει που βρίσκεσαι, και όλοι σε αναζητούν εδώ και μήνες. Και τελικά σε συναντώ κατά τύχη στην Ελευσίνα, αν είναι δυνατόν! Τι σου συμβαίνει , έχεις κάποιο προσωπικό πρόβλημα; Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;» Ο Στάθης ανήσυχος προσπαθούσε να καταλάβει τι συμβαίνει με τον παλιό του φίλο.
Ο Πέτρος κοίταξε καχύποπτα στα μάτια τον Στάθη, έπειτα αργά χαμήλωσε το βλέμμα βυθισμένος στις σκέψεις του και μετά από μερικές στιγμές σήκωσε το γεμάτο με παγωμένο νερωμένο τσίπουρο ποτήρι του.
«Εις υγείαν σύντροφε Στάθη. Στις παλιές καλές μέρες». Είπε και ήπιε μονομιάς το αρωματισμένο με γλυκάνισο πιοτό του.
«Εις υγείαν.» Αντευχήθηκε ο Στάθης και ήπιε μια γουλιά από το δικό του υγρό δυναμίτη.
«Λοιπόν, τι συμβαίνει επιτέλους βρε Πέτρο;» Ρώτησε και πάλι ο Στάθης.
«Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου σύντροφε. Θα σου πώ». Είπε ο Πέτρος ανάβοντας το τσιγάρο του και κοιτάζοντας πάντα στα μάτια τον συναγωνιστή του.
«Όπως θυμάσαι από παλιά εγώ δεν στρογγύλευα το λόγο μου, ούτε χάιδευα αυτιά. Πίστευα στον αγώνα και το σκοπό μας αλλά δεν μπορούσα να παραβλέψω τα κακώς κείμενα. Αυτό ενόχλησε πολλούς και τελικά μου κόστισε την διαγραφή. Αφού ξεπέρασα το αρχικό σοκ, συνέχισα τον αγώνα μου απτόητος. Στα ραδιόφωνα , στο δίκτυο, στα φόρα και όπου αλλού μπορούσα. Στήριξα το κόμμα μας στο δίκαιο αγώνα του αλλά έκανα σκληρή κριτική στα λάθη, στις παραλείψεις και στα κακώς κείμενα. Αυτή η τακτική είχε προσωπικό κόστος. Πολλές πόρτες κλείσανε για μένα οριστικά, σπιλώθηκε η υπόληψη μου, κατηγορήθηκα άδικα και αμφισβητήθηκαν τα πιστεύω και οι ιδέες μου». Ο Πέτρος με νευρικότητα σήκωσε το πιρούνι του για να το βυθίσει γρήγορα σε ένα κομμάτι ζουμερής αλατισμένης τομάτας.
Περιεχόμενα βιβλίου
«Ναι Πέτρο αλλά ίσως κι εσύ κάπου έσφαλες. Ίσως αδίκησες πρόσωπα και καταστάσεις σε μια περίοδο που…»
Ο Πέτρος απότομα με ζωηρή φωνή διέκοψε τον συνομιλητή του :
«Λέω, λοιπόν, ότι κατηγορήθηκα και σπιλώθηκα άδικα. Αρχικά ένιωσα πολύ άσχημα, ειδικά λίγο αργότερα όταν στα τέλη του 2014 το κόμμα ανέλαβε τα ηνία της χώρας. Προσπάθησα πολλές φορές να έρθω σε επαφή με τον πρόεδρο για να τον ενημερώσω για τις προτάσεις μου, την πάντα καλοπροαίρετη κριτική μου αλλά και τα κακώς κείμενα, τα λάθη, τις παραλείψεις τα οποία συνεχώς και πλήθαιναν. Δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση κι έτσι γρήγορα κατάλαβα πως μάταια προσπαθούσα. Παρά τις δυσκολίες συνέχισα να φωνάζω για τις απόψεις και ιδέες μου με ολοένα και σπανιότερες εμφανίσεις στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο.
Μετά τα γεγονότα του Χειμώνα του 2015, το δημοψήφισμα και μετέπειτα την έξοδο μας από το ευρώ με την σχεδόν ταυτόχρονη ανεξέλεγκτη χρεοκοπία ακολούθησε η μεγάλη οικονομική κατάρρευση. Παρά την οικονομική ένδυα , την πείνα και την μαζική μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, πριν κλείσουν τα σύνορα, ο κόσμος ανταποκρίθηκε θετικά στις ιδέες μου και το ίδιο κάποια σημαντικά στελέχη του κόμματος και αυτό για μένα σήμαινε πολλά-πάρα πολλά. Ακόμη και τότε έλπιζα ότι κάτι μπορούσε να γίνει. Γρήγορα όμως διαψευστήκαν οι ελπίδες μου. Ο Αλέξανδρος παραιτήθηκε το Φθινόπωρο μετακομίζοντας στις Βρυξέλλες στο ευρωπαϊκό του κόμμα, οι εθνικοσοσιαλιστές πήραν με το μέρος τους μεγάλο κομμάτι του εξαθλιωμένου λαού εκμεταλλευόμενοι την οικτρή οικονομική κατάσταση και το σημαντικότερο, το κόμμα μας άλλαξε φυσιογνωμία και ιδεολογική οπτική. Ο νέος πρόεδρος και πρωθυπουργός, ο σύντροφος Πάνος, πραγματοποίησε δραματικές αλλαγές. Έκανε μεγάλες εκκαθαρίσεις στο κόμμα ενώ η χώρα γύρισε την πλάτη στη Δύση. Οι εκκαθαρίσεις και οι αλλαγές συνεχίστηκαν με δριμύτητα στον κρατικό μηχανισμό, μετατάξεις, μεταθέσεις ακόμη και απολύσεις υπαλλήλων που είχαν αντιλαϊκές υποτίθεται απόψεις. Κάπου εκεί άρχισα να συνειδητοποιώ τι ακριβώς είχε συμβεί μόνο που πλέον ήταν πολύ αργά για να γίνει οτιδήποτε.
Για αρκετούς μήνες μέσα στο 2016, έγραφα μανιωδώς άρθρα και απόψεις στο Ιντερμέντια, σε μία από τις τελευταίες ελεύθερες γωνιές του Ελληνικού διαδικτύου. Κατακεραύνωνα την κυβέρνηση και τις πρακτικές της χωρίς κανένα στρογγύλεμα και έβλεπα πως ο κόσμος και πάλι με στήριζε ανταποκρινόμενος θετικά στα γραπτά μου. Γρήγορα όμως οι κυβερνητικοί κλείσανε το Ιντερμέντια κυνηγήσανε και φυλακίσανε τους διαχειριστές του. Τότε ένιωσα πως το κυνήγι άρχισε και για μένα, είχε έρθει και η δική μου η σειρά. Από τότε κρύβομαι σαν κυνηγημένος και προσπαθώ μέσω κάποιων φίλων μήπως καταφέρω να διαφύγω στο εξωτερικό. Ποιός να το φανταζόταν κάτι τέτοιο.» Η πίκρα και η απόγνωση έμοιαζαν να χαν καταπιεί τον Πέτρο.
Ο Αλέξανδρος άκουγε τα λεγόμενα κοιτώντας χαμηλά στο πάτωμα. Από τη μία δεν ήθελε να πιστέψει αυτά που άκουγε αλλά κάπου βαθιά φοβόταν κι έτρεμε πως ήταν όλα αλήθεια. Η απογοήτευση και η πικρία ήταν έκδηλη στο πρόσωπο του. Γύρισε προς το φάντασμα.
«Δεν μπορεί να είναι αλήθεια όλα αυτά!!! Δεν γίνεται ! Δεν είμαστε έτσι εμείς, δεν λειτουργεί με αυτό τον τρόπο το κόμμα μου! Πρόκειται περί φάρσας, μιας αισχρής φάρσας!» Ο Αλέξανδρος ήταν εκτός εαυτού και αρνιόταν να πιστέψει τα όσα άκουγαν τα αυτιά του
«Όσο αρνείσαι την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο αυτή θα σε ισοπεδώνει. Να μια συμπαντική σταθερά Αλέξανδρε μου». Το φάντασμα χαμογελούσε ειρωνικά.
«Εντάξει Πέτρο μου. Είσαι υπερβολικός. Η αλήθεια είναι ότι αδικήθηκες από το κόμμα αλλά τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα νομίζεις. Απλά η χώρα δεν έσκυψε το κεφάλι και γι’ αυτό υπήρξαν κάποιες συνέπειες τις οποίες όμως στραβά κουτσά διαχειριζόμαστε». Είπε ο Στάθης.
«Εσύ Στάθη μου, αδικήθηκες από το κόμμα;» Ρώτησε ο Πέτρος.
«Μα εγώ δεν…»
Ο Πέτρος τον διέκοψε και πάλι: «Και αλήθεια που πήγε αυτή η διαχείριση από το κόμμα όταν σφαγιάσθηκαν 30 άτομα από κρατικές δυνάμεις καταστολής σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Συντάγματος;» Ρώτησε κοφτά.
«Ναι η αλήθεια είναι πως εκεί τα πράγματα ξέφυγαν αλλά μην ξεχνάς ότι η Δημοκρατία μας έπρεπε να προστατευθεί από τον όχλο των οπλισμένων νεοναζί».
«Εγώ πάντως νεοναζί δεν είμαι όπως άλλωστε δεν ήταν και η συντριπτική πλειοψηφία των όσων συμμετείχαμε σε εκείνη τη διαδήλωση που πνίγηκε στο αίμα. Αριστεροί δημοκράτες αγωνιστές είμασταν!» Ο Πέτρος ήπιε μονορούφι άλλο ένα ποτήρι τσίπουρο.
Ο Στάθης δεν ήξερε τι να πει.
«Είναι στιγμές που ειλικρινά τρομάζω βλέποντας το πόσο απλά και προβλέψιμα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Είναι κάτι το φρικτά ανατριχιαστικό». Είπε ο Πέτρος κοιτάζοντας στο κενό και φυσώντας τον καπνό από το τσιγάρο του.
«Όπως και να χει Πέτρο ,ίσως γίνανε κάποια λάθη, δεν αντιλέγω, αλλά όλα αυτά πρέπει γρήγορα να τα αφήσουμε πίσω μας. Η κατάσταση αν και δύσκολη έχει πια σταθεροποιηθεί στο εσωτερικό ενώ οι διεργασίες για τη Βαλκανική οικονομική Ένωση προχωρούν γοργά. Ήδη πλην της Βουλγαρίας όλες οι υπόλοιπες όμορες με την Ελλάδα χώρες προωθούν το όλο σχέδιο με ταχείς ρυθμούς. Σύντομα αυτή η προσπάθεια θα αποδώσει καρπούς κι έτσι η ομαλότητα, η σταθερότητα και η ευημερία θα αγκαλιάσουν τον ελεύθερο πια τόπο μας». Ο τόνος στη φωνή του Στάθη ήταν συγκαταβατικός και διπλωματικός.
«Στάθη με περνάς για ηλίθιο;»
«Μα τι είναι αυτά που λες βρε Πέτρο;»
Ο Πέτρος έμεινε αμίλητος για λίγο, έπειτα η έκφραση του προσώπου του μαλάκωσε ενώ το αγριεμένο βλέμμα του μετατράπηκε σε απλανές.
«Όπως και να χει, όλα αυτά δεν έχουν πια νόημα. Η ώρα έχει πάει δέκα και το χω παρακάνει σήμερα με το τσίπουρο, να φανταστείς ότι από το απόγευμα πίνω. Είμαι σίγουρος πως ένα κομματικό στέλεχος με το δικό σου μέγεθος και βάρος θα ναι καλεσμένο σε πολλές και σπουδαίες ρεβεγιόν απόψε παραμονή πρωτοχρονιάς. Το 2018 μας χτυπά την πόρτα Στάθη μου, ας αφήσουμε στην άκρη τις ασήμαντες διαφωνίες μας κι ας το καλωσορίσουμε όσο πιο ευγενικά μπορούμε.» Ο Πέτρος σήκωσε άλλο ένα ποτήρι με τσίπουρο.
«Στις παλιές καλές μέρες Στάθη μου».
«Στις παλιές καλές μέρες Πέτρο».
Ήπιαν και οι δυο μονορούφι το πιοτό τους και ο Στάθης σηκώθηκε και χαιρέτησε τον Πέτρο.
Το βιβλίο μου «Το φάντασμα της ελληνικής κατάρρευσης»
-
- Extreme poster
- Δημοσιεύσεις: 3863
Re: Το βιβλίο μου «Το φάντασμα της ελληνικής κατάρρευσης»
0 .
ΤΟ βιβλίο μου:https://www.smashwords.com/books/view/412984
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
-
- Extreme poster
- Δημοσιεύσεις: 3863
Re: Το βιβλίο μου «Το φάντασμα της ελληνικής κατάρρευσης»
Ο ΠΕτρος ειναι ο Τατσοπουλος.
Ένα λαμπρό κομματικό ρεβεγιόν.
Εκείνη τη στιγμή τα πάντα σκοτείνιασαν και ο Αλέξανδρος βρέθηκε και πάλι μπροστά στην είσοδο του γυάλινου κτηρίου.
«Λοιπόν θα μπούμε;» Ρώτησε περιπαικτικά το φάντασμα.
Ο Αλέξανδρος για αρκετά δευτερόλεπτα έμεινε αμίλητος. Δεν ήθελε να εισέλθει στο κτήριο διότι φοβόταν αυτό που θα αντίκριζε, από την άλλη πλευρά όμως αδυνατούσε να πιστέψει την τροπή της όλης κατάστασης. Αρνιόταν να δεχτεί αυτή τη καταστροφική χιονοστιβάδα γεγονότων που του παρουσιάστηκε.
«Πάμε, δεν φοβάμαι τίποτε». Είπε στο φάντασμα.
«Φυσικά και δεν φοβάσαι Αλέξανδρε.» Του απάντησε και πάλι ειρωνικά το φάντασμα προχωρώντας εντός του κτηρίου.
Γρήγορα βρεθήκαν σε μια μεγάλη πολυτελή αίθουσα η οποία ήταν γεμάτη με κόσμο. Καλοντυμένοι κύριοι με σκούρα κουστούμια, πειθαρχημένες, γυαλιστερές γραβάτες και απαστράπτουσες κυρίες με πολυτελή, καλοραμμένα, λαμπερά φορέματα απολάμβαναν τα πεντανόστιμα εδέσματα του υπερπλήρους μπουφέ συνοδευμένα από αφθονία ποτών και κοκτέιλ ενώ έντεχνη Ελληνική μουσική από τη δεκαετία του 1980 κατέκλυζε τον χώρο. Ο Αλέξανδρος μέσα στο πλήθος των καλεσμένων διέκρινε πολλούς φίλους, καθώς και στενούς συνεργάτες να διασκεδάζουν και να περιφέρονται γεμάτοι χάρη πάνω στην παχιά κόκκινη μοκέτα που απλωνόταν νωχελικά στο πάτωμα της μεγάλης αίθουσας.
Ο Αλέξανδρος πλησίασε μια παρέα η οποία αποτελούνταν από έμπιστους του συνεργάτες.
«Εκεί κατάλαβα ότι ο Αλέξανδρος θα τα έκανε θάλασσα. Ότι κι αν του είπα δεν κατάφερα να τον συνετίσω. Η στάση του ήταν τελείως παθητική απέναντι στην αναλγησία και τον ιμπεριαλισμό των ευρωπαίων. Τελικά ευτυχώς ο λαός έδωσε την απάντηση του στο δημοψήφισμα και τον έδιωξε από τον τόπο». Είπε ο έμπειρος πολιτικός και δικηγόρος Δημήτρης χαϊδεύοντας νευρικά το γκρίζο μουστάκι του.
«Αντιμετώπισε με λάθος οπτική την όλη κατάσταση ο Αλέξανδρος. Μας απογοήτευσε και το κυριότερο έδωσε τη χαριστική βολή στην διαλυμένη οικονομία της χώρας. Ο λαός χτυπήθηκε σκληρά από τις οικονομικές επιλογές του και γρήγορα τον ανάγκασε να παραιτηθεί. Φταίμε όμως κι εμείς. Ως κόμμα και κοινοβουλευτική ομάδα έπρεπε να μην τον αφήσουμε να καταστρέψει ότι είχε απομείνει όρθιο. Κάποιες πληγές από αυτά τα λάθη είναι ακόμη ανοικτές στην κοινωνία». Είπε ο Γιάννος βγάζοντας τα γυαλιά του.
Περιεχόμενα βιβλίου
«Πράγματι Γιάννο έπρεπε να είχαμε αντιδράσει έγκαιρα. Η παθητική στάση του Αλέξανδρου επέτρεψε στα καπιταλιστικά αρπακτικά να συνεχίσουν το έργο της οικονομικής καταστροφής στην χώρα. Έπρεπε άμεσα να στέλναμε το μήνυμα πως οι εκβιαστικές πρακτικές δεν έχουν αποτελέσματα απέναντι μας παρά τις λάθος αποφάσεις του τότε προέδρου μας. Αυτό θα άλλαζε τα δεδομένα και θα ανάγκαζε τους ευρωπαίους να αλλάξουν την πολιτική τους. Έτσι και η Ελλάδα θα ανάσαινε οικονομικά αλλά και η Ευρώπη θα άλλαζε αφήνοντας πίσω τον κοινωνικό κανιβαλισμό που κυριαρχεί πλέον μέσα στις κοινωνίες της». Απάντησε ο Δημήτρης.
«Τον οποίο κανιβαλισμό, Δημήτρη, προσπαθεί μάταια η Ευρώπη να συγκαλύψει με πλαστά και μαγειρεμένα στατιστικά στοιχεία. Να, όπου να’ ναι μέσα στις πρώτες μέρες του 2018 θα ανακοινώσουν ανάπτυξη για την ευρωζώνη γύρω στο 7% μαζί με νέα μεγάλη μείωση της ανεργίας. Μάλλον θεωρούν κουτούς τόσο εμάς όσο και τον ίδιο τον ευρωπαϊκό λαό τους, ο οποίος πλέον στενάζει από τα μέτρα που του έχουν επιβάλει. Ας είναι, εμείς τους αφήσαμε στη μιζέρια και τη βαρβαρότητα τους οριστικά και αμετάκλητα». Είπε ο Γιάννος.
Τη συζήτηση παρακολουθούσε πίνοντας ουίσκι με μπόλικο πάγο ο νεαρότερος της παρέας, παλιός φίλος και συνομήλικος του Αλέξανδρου, Νίκος.
Κοιτάζοντας τον, ο Αλέξανδρος έλπιζε πως θα ακούσει την αληθινή εκδοχή των πραγμάτων, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να δεχτεί πως ήταν αυτή που λέχθηκε έως εκείνη τη στιγμή
«Νίκο εσύ τον ήξερες καλύτερα από όλους μας. Ήσασταν κοντά στην ηλικία και σε εμπιστευόταν περισσότερο από κάθε άλλον. Τι τον ώθησε σε μια τόσο επιζήμια, για τον τόπο, αντιμετώπιση του όλου θέματος;» Ρώτησε ο Γιάννος.
Ο Νίκος ξαφνιάστηκε αρχικά από την ερώτηση. Μετά από μερικές στιγμές όμως τελικά απάντησε.
«Νομίζω πως η δυσκολότερη και πιο αληθινή δοκιμασία για έναν άνθρωπο ξεκινά τη στιγμή που θα αποκτήσει εξουσία στα χέρια του. Εκεί ο καθένας δείχνει από τι υλικό είναι φτιαγμένος, χωρίς καμία αμφιβολία. Τα ψέματα και η υποκρισία δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα μπρος σε αυτή τη σκληρή δοκιμασία». Είπε ο Νίκος.
«Και σε αυτή την περίπτωση ο σύντροφος τα έκανε θάλασσα». Συμπλήρωσε ο Γιάννος.
«Ναι, και είναι πολύ τυχερός που κατάφερε να φύγει ζωντανός από τη χώρα. Οι δημοκρατικές αστυνομικές δυνάμεις ενέργησαν με αυτοθυσία στο αεροδρόμιο. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα συνέβαινε εάν δεν επενέβαινε εγκαίρως η αστυνομία. 80 αστυνομικοί τραυματίστηκαν από τους οποίους οι 25 σοβαρά, η οργή του κόσμου που είχε συγκεντρωθεί έξω από το αεροδρόμιο ήταν μεγάλη. Αλλά τελικά ο σύντροφος κατάφερε να αποδράσει στο αγαπημένο του ευρωκοινοβούλιο και να εργασθεί εκεί ως ευρωβουλευτής της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Μέχρι τις επόμενες ευρωεκλογές βέβαια. Μετά θα πρέπει να ψάξει να βρει άλλη δουλειά «στας Ευρώπας» ». Συνέχισε χαμογελώντας ο Νίκος.
«Δεν μπορεί να τα λες εσύ αυτά!!!» Φώναξε θυμωμένος ο Αλέξανδρος.
«Χαχα, το σκηνικό είναι όντως ντελιριακό». Φώναξε γελώντας η απόκοσμη ξανθιά.
Ο Αλέξανδρος αρχικά δεν απάντησε καθώς δεν μπορούσε να χωρέσει στο μυαλό του όλα όσα άκουγε από τους εμπίστους φίλους και συνεργάτες. Έπειτα όμως στράφηκε με οργή προς το φάντασμα:
«Γι’ αυτό με έφερες εδω, για να με τσαλαπατήσεις;» Φώναξε προς το φάντασμα.
Η ξανθιά συνοδοιπόρος συνέχισε να γελά κοιτώντας τον Αλέξανδρο.
Εκείνη τη στιγμή ο Αλέξανδρος παρατήρησε πως η παρέα των συνεργατών του είχε διαλυθεί, είχε απομείνει μόνον ο Νίκος τον οποίο προσέγγισε μια εντυπωσιακή γυναίκα. Ηλικιακά φαινόταν γύρω στα 30, ήταν μελαχρινή με μακρύ γυαλιστερό ολόισιο μαλλί το οποίο έφτανε ως τη λεπτή της μέση. Το πρόσωπό της είχε λεπτά χαρακτηριστικά βαμμένα με μεσογειακά χρώματα. Είχε αμυγδαλωτά μεγάλα καστανά μάτια με πυκνές και μακριές βλεφαρίδες, λεπτή μύτη, όμορφα κόκκινα χείλια ενώ το δέρμα της ήταν ελαφρά μελαμψό. Ήταν ψηλή ,με αθλητικό σώμα φορούσε ένα μακρύ εντυπωσιακό ολόμαυρο φόρεμα με φαρδιές τιράντες και διάσπαρτα στρασάκια σε όλη του την επιφάνεια. Το φόρεμα είχε ένα βαθύ ντεκολτέ το οποίο έφτανε έως τον αφαλό λίγο πάνω από τη γυαλιστερή μαύρη ζώνη το οποίο τόνιζε το μεσαίου μεγέθους σφριγηλό και σέξι στήθος. Ο Νίκος γρήγορα πέρασε το χέρι του γύρω από τη μέση της εντυπωσιακής γυναίκας.
«Ειρήνη έλα να με σώσεις.» Είπε χαμογελώντας και τη φίλησε στο μάγουλο.
«Τι έγινε τελείωσες με τους καρδινάλιους;» Ρώτησε ειρωνικά η Ειρήνη.
«Ναι ,επιτέλους.»
«Τι σου λέγανε πάλι; Κυβερνητικά μεγαλεπήβολα σχέδια;»
«Αφού ξέρεις τι βάσανα περνώ, τι ρωτάς Ρηνιώ μου;»
«Σαν να ήπιες λιγάκι παραπάνω πάλι Νίκο μου. Για λέγε ,τι είπατε;» Η Ειρήνη ήταν περίεργη για το περιεχόμενο της συζήτησης.
«Λέγαμε πάλι για τον Αλέξανδρο». Η ματιά του Νίκου συννέφιασε.
«Τι ακριβώς λέγατε δηλαδή;»
«Άλλη μια φορά τα ίδια. Το πόσο πολύ κατέστρεψε τη χώρα, το λαό και τα συναφή. Η γνωστή χιλιοειπωμένη συζήτηση».
«Εσύ τι τους είπες;»
«Απήγγειλα τα συνήθη ποιηματάκια». Είπε ο Νίκος πίνοντας μια μεγάλη γουλιά από το ποτό του.
«Νίκο μη σε βασανίζουν οι τύψεις. Έκανες ότι μπορούσες αλλά δεν σε άκουσε.»
«Ναι αλλά είναι στιγμές που δεν μπορώ να χωνέψω αυτά που συνέβησαν. Βέβαια ο Αλέξανδρος έφταιξε αλλά τα πράγματα έγιναν πολύ διαφορετικά από ότι νομίζουν οι περισσότεροι. Ο κομματικός μηχανισμός συνέτριψε τη χώρα ολόκληρη… Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά είναι παραμονή πρωτοχρονιάς». Είπε ο Νίκος με μια σκιά θλίψης ζωγραφισμένη στα μάτια του.
«Ξέρεις, σου χω ετοιμάσει ένα δωράκι.» Είπε ο Νίκος.
«Για πες μου... Κάτσε να μαντέψω. Υπουργική θέση; Επίτροπο στη νέα Βαλκανική Ένωση μήπως;» Είπε η Ειρήνη και γέλασε.
«Α μάλιστα, και νόμιζα πως μόνο εγώ έχω μεθύσει απόψε.» Απάντησε ο Νίκος.
Η Ειρήνη του έδωσε ένα γλυκό φιλί στο στόμα, ο Νίκος τότε δεν κρατήθηκε και της ψιθύρισε στο αυτί:
«Κανόνισα κυβερνητικό ταξίδι στην Κίνα για εμπορικές διαπραγματεύσεις. Εκεί έχω κάποιους Έλληνες επιχειρηματίες φίλους οι οποίοι μπορούν να μας φυγαδεύσουν στην Ισπανία. Τα ‘χω κανονίσει όλα. Έλα μαζί μου μακριά από αυτή την κόλαση». Είπε στην Ειρήνη και την κοίταξε στα μάτια.
«Μαζί σου και στην κόλαση Νίκο μου». Απάντησε η Ειρήνη φιλώντας τον και πάλι στο στόμα.
Εκείνη τη στιγμή η όμορφη μεγάλη γιορτινή αίθουσα εξαφανίστηκε μπροστά από τον Αλέξανδρο.
Ο ατσάλινος πρωθυπουργός.
Ξαφνικά βρέθηκε σε ένα εντυπωσιακό γραφείο με άπλετους χώρους, με σχήμα παραλληλόγραμμο, διαστάσεων περίπου 15 επί 10 μέτρα, υπερπολυτελές ,μοντέρνο , λειτουργικό με ένα τεράστιο κάθετο φιμέ υαλοπίνακα μήκους περίπου 10 μέτρων, και ύψους τριών ,ο οποίος χάριζε μια απίστευτη θέα. Ο Αλέξανδρος κοίταξε έξω από τον υαλοπίνακα , όπου κι απλωνόταν μέσα στην αφιλόξενη και παγωμένη νύχτα η πανέμορφη πλατεία της Νέας Ομόνοιας, γύρω της η πόλη της Αθήνας φάνταζε παραμυθένια και μυστηριώδης. Ο Αλέξανδρος απόλαυσε για μερικά δευτερόλεπτα την υπέροχη αστική θέα αναπολώντας τις νεανικές του αποδράσεις στην άγνωστη του, τότε ,νυχτερινή Αθήνα.
Σύντομα όμως η απρόσκλητη ξανθιά επισκέπτρια του μεσονυχτίου διέκοψε τις σκέψεις του Αλέξανδρου. Τον χάιδεψε απαλά στο σβέρκο, μια ανατριχίλα διαπέρασε σαν ηλεκτρικός σπινθήρας τη ραχοκοκαλιά του Αλέξανδρου.
«Εκεί Αλέξανδρε, τα συντρόφια σου συζητούν». Του είπε και του γνεύσε προς τους 2 άνδρες που συνομιλούσαν καθισμένοι αναπαυτικά στις πολυθρόνες τους.
«Δεν θέλω να ακούσω τίποτε άλλο, φτάνει πια.» Απάντησε ο Αλέξανδρός γεμάτος πίκρα.
«Θέλω να σταματήσει αυτό το σόου. Φτάνει, δεν το αντέχω. Θέλω να επιστρέψω στον κόσμο μου». Συνέχισε.
«Κι εκεί στον κόσμο σου τι θα κάνεις; Θα αναθεωρήσεις τις απόψεις σου;» Ρώτησε το φάντασμα.
«Ίσως να αλλάξω κάποια πράγματα.» Απάντησε ο Αλέξης.
Το φάντασμα τον κοίταξε κατάματα για αρκετές στιγμές. Ο Αλέξης ένιωθε την πύρινη ματιά της ξανθιάς να του τρυπά την ψυχή πέρα ως πέρα.
«Θα ‘πρεπε να σε συντρίψω υποκριτή αλλά ίσως σου αξίζουν τελικά οι συνέπειες των πράξεων σου» Είπε το φάντασμα.
«Δεν είμαι υποκριτής. Θέλω να γυρίσουμε πίσω. Ότι ήταν να δω το είδα. Κατάλαβα κάποια πράγματα ,αλλά ως εδώ, φτάνει!» Φώναξε ο Αλέξανδρος.
Το φάντασμα πλησίασε τον Αλέξανδρο και με το δεξί του χέρι του χάιδεψε την πλάτη.
«Ξέρεις με πόσες άλλες ψυχές έχω παίξει πριν από σένα; Χιλιάδες, σχεδόν όλες γεμάτες με ματαιοδοξία, εγωισμό, και αφθονη φυγοπονία . Νομίζεις πως μπορείς να μου κρυφτείς; Σε ξέρω, σε διαβάζω σαν ανοιχτό γράμμα. Άκου λοιπόν τους συντρόφους και άσε στην άκρη την υποκρισία». Τα μάτια του φαντάσματος σαν να πετούσαν φλόγες.
Ο Αλέξανδρος πλησίασε τους δύο άντρες μην έχοντας άλλη επιλογή, ήταν Ο Πάνος και ο Γιώργος, δύο σύντροφοι του Αλέξανδρου των οποίων οι απόψεις ήταν πάντα σκληροπυρηνικές και απόλυτες έναντι των ευρωπαίων εταίρων και του μνημονίου. Τώρα όμως ο Αλέξανδρος τους έβλεπε να στρογγυλοκάθονται στις υψηλότερες θέσεις του κράτους και να ορίζουν τις τύχες ενός ολόκληρου λαού.
«Οι εξελίξεις θα’ ναι ραγδαίες και πλησιάζει γοργά η ώρα της παλινόρθωσης για τον λαό και τον τόπο μας». Είπε ο Πάνος βγάζοντας τα γυαλιά του.
«Τι ζητάνε οι εταίροι μας;» Ρώτησε ο Γιώργος.
Περιεχόμενα βιβλίου
«Κοίταξε Γιώργο, ακόμη τα πράγματα είναι ρευστά. Οι συζητήσεις που έκανα ήταν μόνο σε ανώτατο επίπεδο αλλά φαίνεται πως υπάρχει ένα κοινό όραμα. Από ότι βλέπω οι συνθήκες πλέον έχουν ωριμάσει ώστε η Βαλκανική ένωση σύντομα να διευρυνθεί τόσο σε βάθος όσο και σε έκταση. Το γεγονός αυτό θα φέρει μεγάλες αλλαγές οι οποίες γρήγορα θα μας επηρεάσουν».
«Δηλαδή πρόεδρε επιβεβαιώνεις πως κατευθυνόμαστε σε κοινό νόμισμα; Είναι μία ενδιαφέρουσα και θετική εξέλιξη.» Είπε ο Γιώργος.
«Γιώργο, δεν είναι απλά τα πράγματα. Θέλει προσπάθεια, προσοχή και σύνεση αλλά πιστεύω ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε».
«Θυμάμαι πρόεδρε τις αντιδράσεις πριν μερικούς μήνες όταν ανακοινώσαμε την ίδρυση της Βαλκανικής οικονομικής ένωσης. Υπήρξαν δυσκολίες αλλά πιστεύω ότι τα καταφέραμε μια χαρά». Είπε ο Γιώργος.
«Ναι ο κόσμος αρχικά δεν πήρε με καλό μάτι την όλη υπόθεση αλλά τελικά καταφέραμε να δείξουμε σε όλους το πόσο καλή για τον τόπο ήταν η συμφωνία που υπογράψαμε. Άλλωστε οι γειτονικοί λαοί δεν έχουν κάτι να χωρίσουν μεταξύ τους ειδικά όταν είναι απαλλαγμένοι από τους καπιταλιστές.» Ο Πάνος ρούφηξε μια γουλιά από το ζεστό του τσαϊ.
«Πράγματι πρόεδρε. Λοιπόν, πως θα κατευθυνθούμε σε ένα κοινό νόμισμα;» Ο Γιώργος φαινόταν ενθουσιασμένος.
«Δεν θα ναι απλό. Πρέπει καταρχάς να ενημερώσουμε τον λαό για τα θετικά αυτού του επιχειρήματος, έπειτα πρέπει να πάρουμε τα αναγκαία μέτρα ώστε να πετύχουμε το στόχο μας. Αρχικά θα υπάρξουν μεγάλες περικοπές στις δαπάνες μας, μιλάμε για χοντρά νούμερα τα οποία θα πονέσουν τον σκληρά δοκιμασμένο λαό μας. Όμως μετά από λίγο καιρό η προσπάθεια θα αποδώσει και η ευημερία θα ναι και πάλι παρούσα στον τόπο μας». Είπε ο Πάνος, έχοντας μια έκφραση ικανοποίησης στο πρόσωπο του.
«Θα αναπτύξουμε ένα νέο σχέδιο αναπτυξιακής στρατηγικής βασισμένο στο πλαίσιο της βαλκανικής ένωσης αλλά και στο επερχόμενο κοινό νόμισμα. Η παραγωγικότητα μας θα πρέπει να αυξηθεί κατακόρυφα σε όλους τους τομείς. Τουρισμός, βιομηχανία, αγροτική παραγωγή, όλοι οι οικονομικοί μας πόροι θα πρέπει να αποδώσουν τα μέγιστα. Το επόμενο δωδεκάμηνο θα ‘ναι δύσκολο αλλά αξίζει τον κόπο μια τέτοια προσπάθεια. Πήρα και κάποιες υποσχέσεις από τον μεγαλύτερο των εταίρων μας. Αν καταφέρουμε να πιάσουμε τους στόχους που τεθήκαν για το επόμενο δωδεκάμηνο θα μας δώσουν το χαμηλότοκο δάνειο που τόσο χρειαζόμαστε αλλά και εξοπλισμό για τις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας όπου η κατάσταση δεν είναι ικανοποιητική. Εκεί θα πάρουμε την πρώτη ανάσα.»
«Πράγματι πρόεδρε το δάνειο θα μας δώσει πολύτιμο οξυγόνο».
«Έπειτα όμως Γιώργο μου θα έρθουν ακόμη καλύτερες εξελίξεις. Είναι η ισχυρή η πιθανότητα μετά από 12 με 18 μήνες να εισέλθουν στην οικονομική ένωση οι Ιρανοί. Αυτό θα σημάνει αυτόματα φθηνό πετρέλαιο για τη χώρα μας. Θα λύσουμε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα μας. Και φυσικά η οικονομική ένωση μας πλέον θα ‘ναι παγκόσμιος παίκτης. Θα χω πολλές συναντήσεις από την επόμενη εβδομάδα στην έδρα της ένωσης, στο Ιστανμπούλ, με αντικείμενο τις επερχόμενες εξελίξεις και δεν σου κρύβω ότι είμαι ενθουσιασμένος». Είπε ο Πάνος.
«Οπωσδήποτε οι εξελίξεις είναι θετικές αλλά πρέπει να προσέξουμε. Οι φασίστες καραδοκούν και θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία».
«Πράγματι τα τσιράκια του κεφαλαίου θα προσπαθήσουν να παρασύρουν το λαό με όπλο τις επερχόμενες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Όμως αυτό δεν θα το αφήσω να συμβεί. Ήδη έχω δώσει εντολές για τη διενέργεια συνταγματικής αναθεώρησης όπου θα ισχυροποιείται η προεδρική δημοκρατία μας παρέχοντας στον πρόεδρο περισσότερες εξουσίες ώστε να διασφαλίζονται ακόμη καλύτερα τα συμφέροντα του λαού. Επίσης θα δοθεί προσοχή και στα σώματα ασφαλείας όπου και θα παρασχεθεί σύγχρονος μεταχειρισμένος εξοπλισμός που καταφερα να αποσπάσω από τους γείτονες. Αν χρειαστεί θα ενεργοποιήσω και μονάδες του στρατού. Σε διαβεβαιώ πως θα ‘μαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την πέμπτη φάλαγγα των ιμπεριαλιστών στη χώρα μας. Θα τους τσακίσουμε τους φασίστες, θα τους λιώσουμε. Eιλικρινά μπρος στο συμφέρον του λαού μας δεν υπάρχει τίποτα απολύτως τίποτα που να με κάνει να διστάσω». Η όψη του Πάνου σκλήραινε και σοβάρεψε.
Ο Αλέξανδρος άκουγε θλιμμένος τη συζήτηση.
Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το άηφον του Πάνου. Ο πρόεδρος μίλησε για λίγο κι έπειτα κατέβασε το κινητό του τηλέφωνο κοιτάζοντας τον Γιάννη με ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του.
« Έχω καλά νέα. Ο Στάθης εντόπισε τον εδώ και καιρό χαμένο «παλιό» μας σύντροφο Πέτρο. Τελικά η πληροφορία που είχαμε για την Ελευσίνα ήταν ολόσωστη.»
«Επιτέλους! Είναι καιρός να τελειώνουμε με αυτό το παράσιτο. Αρκετή ζημιά έκανε στον αγώνα μας. Τι σκοπεύεις να κάνεις με αυτόν;» Ρώτησε ο Γιώργος.
«Μα θέλει και ρώτημα; Ήδη έχω στείλει ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις στο κρησφύγετο του. Θα συλληφθεί Γιώργο μου και θα τιμωρηθεί παραδειγματικά, κι όταν λέω παραδειγματικά το εννοώ. Όσοι τόλμησαν να παίξουν με το λαό μας θα το πληρώσουν ακριβά. Σου ξαναλέω ότι δεν θα αφήσω κανένα και τίποτα να σταθεί εμπόδιο μπρος στην ευημερία του λαού μας» Τα μάτια του Πάνου σφίζαν από σιγουριά και ικανοποίηση αλλά και μια υπέρμετρη δόση ατσάλινης αυστηρότητας.
«Πρόεδρε όλα πάνε κάλα, τίποτα δεν θα μας σταματήσει. Καλό θα ‘ταν όμως να πάμε κάτω. Η ώρα έχει πάει έντεκα και μισή , σε λίγο αλλάζει ο χρόνος. Τα στελέχη και οι αγωνιστές μας περιμένουν να το γιορτάσουμε». Είπε χαμογελαστά ο Γιώργος.
«Ναι, ας πάμε. Και να μου το θυμηθείς Γιώργο, το 2018 θα 'ναι η χρονιά μας». Απάντησε ο Πάνος
Ο Αλέξανδρος στράφηκε προς το φάντασμα. Έπιασε άφοβα το βελούδινο χέρι της απόκοσμης ξανθιάς, την κοίταξε για μερικές στιγμές κατάματα έχοντας βαθιά θλίψη στην έκφρασή του, κι έπειτα της είπε:
«Σε παρακαλώ πάρε με από εδώ. Δεν αντέχω άλλο.»
«Δεν αντέχεις την πραγματικότητα ή την αχαλίνωτη φαντασία;» Ρώτησε το φάντασμα.
«Δεν θα γίνουν τα πράγματα έτσι. Δεν θα το επιτρέψω». Είπε ο Αλέξανδρος χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά.
«Τι είπες Αλέξανδρε; Δεν σε άκουσα. Θα πας στους εταίρους με κατεβασμένο το κεφάλι και θα δώσεις το οκ; Ή μήπως θα παραδεχθείς, στους εμβρόντητους αντιμνημονιακούς ευρωσκεπτικιστές ψηφοφόρους σου, πως προεκλογικά έδινες υποσχέσεις που δεν θα τηρήσει η κυβέρνησή σου; 5% και πολύ θα ‘ναι έπειτα Αλέξανδρε μου». Είπε ειρωνικά το φάντασμα πλησιάζοντας σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο του Αλέξανδρου. Τα κατακόκκινα χυμώδη χείλη της βρισκόταν σε απόσταση λίγων εκατοστών από τα χείλη του Αλέξανδρου. Το πρόσωπο της ήταν εντυπωσιακό, θηλυκό και αψεγάδιαστο, εκτός από τα ολόμαυρά κτηνώδη απόκοσμα μάτια της. Ο Αλέξανδρος απελπισμένος την κοίταξε στα μάτια χωρίς φόβο.
«Όχι δεν θα γίνει ούτε αυτό!» Είπε ο Αλέξανδρος κι έσφιξε τα χείλη.
«Τι θα γίνει τελικά; Με έχεις μπερδέψει μικρέ μου Λένιν» Η έκφραση της ξανθιάς από το υπερπέραν ήταν χλευαστική και αηδιασμένη από τις απαντήσεις του Αλέξανδρου. Ο Αλέξανδρος προσπάθησε να απαντήσει αλλά δεν ήξερε τι να πει. Τότε ένιωσε την παλάμη της ξανθιάς να σφίγγει και να καίει το χέρι του. Ο πόνος έγινε πολύ σύντομα ανυπόφορος ενώ ένα περίεργο αίσθημα μουδιάσματος άρχισε να κατακλύζει το σώμα του. Μετά από λίγο δεν ένιωθε άλλο πόνο παρά μόνο το μούδιασμα που πλέον είχε δυναμώσει γεμίζοντας όλο του το σώμα έντονα σαν να έβραζε η σάρκα του, το πνεύμα του και η συνείδηση του, ενώ η ξανθιά δεν ήταν πια δίπλα του, είχε εξαφανιστεί. Είχε παραλύσει ανίκανος για οποιαδήποτε αντίδραση, το μούδιασμα του τρυπούσε το μυαλό τις σκέψεις τις αισθήσεις, είχε κατακλύσει όλη του την ύπαρξη, και το μόνο που κατάφερνε να κάνει ήταν να κοιτάζει το εντυπωσιακό γύρω του, άδειο πολιτικό γραφείο. Εκείνη τη στιγμή ένα μυστηριώδες λευκό φως άρχισε να λούζει το χώρο δυναμώνοντας σε ένταση όλο και περισσότερο.
0 .
ΤΟ βιβλίο μου:https://www.smashwords.com/books/view/412984
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
-
- Extreme poster
- Δημοσιεύσεις: 3863
Re: Το βιβλίο μου «Το φάντασμα της ελληνικής κατάρρευσης»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ.
«Περιπλάνηση στο έρεβος».
«Μικρέ μου, σου ‘χω κάτι ακόμη.» Ήταν η αινιγματική φωνή της απόκοσμης ξανθιάς. Το φως αργά-αργά δυνάμωνε εωσότου η ένταση του έγινε τόσο ισχυρη ώστε ανάγκασε τον Αλέξανδρο να κλείσει τα μάτια. Μετά από λίγο όμως, ακόμη και με κλειστά μάτια ο Αλέξανδρος τυφλωνόταν από το φως κι ένιωθε σαν να του είχε διαπεράσει σάρκα και πνεύμα χωρίς να μπορεί να ξεφύγει. Πλέον δεν έβλεπε τίποτε παρά μόνο κολυμπούσε μέσα σ’ αυτό το εκτυφλωτικό φως, το ένιωθε στις φλέβες του να τον διαπερνά. Άρχισε να αισθάνεται πολύ παράξενα καθώς το κορμί κυριεύτηκε από το έντονο μούδιασμα το οποίο παρεμβαλλόταν στις αισθήσεις και στις σκέψεις του. Ξαφνικά μέσα στο φώς διέκρινε μια σκοτεινή φιγούρα η οποία έμοιαζε με αυτή του φαντάσματος της μελλοντικής πρωτοχρονιάς. Όμως αυτή η φιγούρα μετά από μερικές στιγμές άλλαξε και πήρε τη μορφή του φαντάσματος του παρελθόντος για να ξαναλλάξει μετά από λίγο παίρνοντας τη μορφή του φαντάσματος του παρόντος. Οι επαναλαμβανόμενες εναλλαγές στη μορφή γινόταν ολοένα και πιο γρήγορα ώσπου δεν μπορούσαν να διακριθούν μεταξύ τους, κι έπειτα από λίγο το φάντασμα και πάλι εξαφανίστηκε. Το μούδιασμα στο σώμα ολοένα και δυνάμωνε έως ότου έγινε τόσο δυνατό που το ένιωθε με όλες του τις αισθήσεις. Το άκουγε, το μύριζε, το έβλεπε σαν εικόνα θορύβου σε παλιά ασπρόμαυρη τηλεόραση, το καταλάβαινε στην αφή του και στη γεύση του. Καθώς η περίεργη κι έντονη αίσθηση έφτασε στο αποκορύφωμα της μέσα από μια έκρηξη ερεθισμάτων ο Αλέξανδρος έχασε την αίσθηση του σώματος και της φυσικής υπόστασης του αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Όλες οι αισθήσεις, η σκέψη και η συνείδηση του πλέον έγιναν ένα και αυτή η περίεργη κατάσταση του θύμιζε μία αίσθηση παρόμοια με αυτή του ονείρου. Ένιωθε πως πετούσε, ανάλαφρος, ασώματος σαν πνεύμα, με οδηγό και αισθητήριο όργανο τη σκέψη του, μια υπέροχη αίσθηση απαλλαγμένη από κάθε τι σαρκικό και ευτελές.
Τότε η ένταση του φωτός άρχισε να χαμηλώνει, ο Αλέξανδρος βρισκόταν πάνω από μια εύφορη καταπράσινη πεδιάδα. Στο βάθος δέσποζε μια μεγάλη οροσειρά την οποία σε ένα σημείο διέκοπτε η ροή ενός μεγάλου ποταμού. Εκεί ένιωσε την μακραίωνη πορεία ενός γνώριμου του τόπου, βιώνοντας μέσα στις σκέψεις του την πορεία μιας ανθρώπινης κοινωνίας. Εκεί κάπου στην τρίτη χιλιετηρίδα προ Χριστού παρακολούθησε την πορεία και την πρόοδο μιας νησιώτικης μεσογειακής φυλής μελαμψών ανθρώπων. Ξεκίνησαν από το νησί της Κρήτης και αργά αργά με το πέρασμα των αιώνων εκμεταλλεύτηκαν και ωθήθηκαν από το σπάνιο γεωλογικά νησιώτικο σύμπλεγμα της μικρής θάλασσας του Αιγαίου. Δειλά στην αρχή ,ως παράκτιοι ψαράδες ,αλλά πιο θαρραλέα αργότερα ως έμποροι και άποικοι νησιών του Αιγαίου και της παράκτιας ζώνης της χερσονήσου του Αίμου. Ο πολιτισμός τους άκμασε, το εμπόριο ώθησε τους Μινωίτες και τους ανεξαρτητοποίησε από την αγροτική ενασχόληση, κυριαρχούσαν στο Αιγαίο ορίζοντας τις τύχες του τόπου.
Αρχαία Ελλάδα.
Εκεί στο μεγαλείο της Μινωικής ακμής ο Αλέξανδρος διέκρινε κάποιες θρησκευτικές τελετουργίες των Μινωιτών οι οποίες είχαν επίκεντρο την φύση και τον άνθρωπο και ειδικότερα τη ζωοδότρα γυναίκα. Δεκάδες μελαχρινές πανέμορφες λυγερόκορμες Κρητικές σχημάτιζαν τεράστιους κύκλους χορεύοντας γυμνόστηθες για να γιορτάσουν τον οργασμό της ανοιξιάτικης φύσης ενώ στους βωμούς σιγοψήνονταν φρέσκα σφακτά για να ευχαριστήσουν τους κρητικούς θεούς. Λαμπροί ναοί και παλάτια στόλιζαν τις πόλεις τους στα νησιά του Αιγαίου το οποίο όργωναν ασταμάτητα τα Κρητικά καράβια. Όμως κάπου στο 1300 προ Χριστού οι μελαμψοί Μινωίτες χτυπήθηκαν αλύπητα από τη φύση, καθώς ένας μεγάλος μετεωρίτης χτύπησε το πανέμορφο νησί της Σαντορίνης δημιουργώντας ένας φονικό τσουνάμι το οποίο κατέστρεψε τις σημαντικότερες Μινωικές πόλεις. Έτσι οι Μινωίτες γονάτισαν και δεν μπόρεσαν να επανακάμψουν έγκαιρα.
Εκεί άρπαξαν την ευκαιρία οι Αχαιοί, μια πολεμική φυλή με ισχυρά όπλα και στρατό η οποίοι και σύντομα κυριάρχησαν στην χερσόνησο του Αίμου και το Αιγαίο πέλαγος. Έπειτα από μερικούς αιώνες ήρθε η σειρά των Δωριέων με τις ατσάλινες λάμες στα σπαθιά τους, οι οποίοι από τα βουνά και τα βαθιά ηπειρωτικά εδάφη κατέλαβαν όλη τη χερσόνησο. Μετά τους Δωριείς οι βίαιες ανακατατάξεις σταμάτησαν, ο τόπος ηρέμησε, μαζί τους όμως χάθηκε η σπιρτάδα της ανθρώπινης προόδου. Πέρασαν αρκετοί αιώνες, οι ζυμώσεις και οι οσμώσεις μεταξύ των κοινωνιών και των φυλών ήταν έντονες, όμως πλέον ο ζωτικός χώρος ήταν μικρός έτσι ξεκίνησε το νέο κύμα αλλαγών με αποικισμούς σε όλη τη Μεσόγειο. Ισχυρές κοινωνίες- πόλεις-κράτη ξεπετάχτηκαν στην χερσόνησο του Αίμου εκμεταλλευόμενες και πάλι το σπάνιο γεωλογικά νησιωτικό σύμπλεγμα αλλά και την κλειστή και φιλόξενη Μεσόγειο θάλασσα.
Ο Αλέξανδρος παρακολουθούσε-ένιωθε εκστασιασμένος την όλη πορεία της ιστορίας που απλωνόταν μπροστά του, χωρίς πλέον να προσπαθεί να κατανοήσει τι ακριβώς του συμβαίνει. Ο έντονος ανταγωνισμός μεταξύ των Ελληνικών πόλεων-κρατών ώθησε τις κοινωνίες στην πρόοδο και την ευημερία. Οι δουλοκτητικές ελληνικές κοινωνίες ανέπτυξαν τις τέχνες ,το εμπόριο ,τη φιλοσοφία σε επίπεδα που παρόμοια τους δεν είχαν υπάρξει σε ολόκληρο τον πλανήτη. Έπειτα μια μεγάλη χερσαία αυτοκρατορία της ασιατικής Ανατολής απείλησε τις αρχαίες αυτές κοινωνίες αλλά αποκρούστηκε ηρωικά από το συνασπισμό των Ελληνικών πόλεων, η πρώτη σπίθα της κοινής εθνικής συνείδησης για τις ομόγλωσσες και ομόθρησκες πόλεις κράτη είχε ανάψει από Περσικό χέρι. Μετά από 1 αιώνα οι πόλεις κράτη υπό την καθοδήγηση ενός μεγάλου στρατηλάτη κατέλαβαν την δυτική Ασία δημιουργώντας μια αχανή αυτοκρατορία. Ο στρατηλάτης γρήγορα δηλητηριάστηκε από τους ίδιους του τους συμπολεμιστές καθώς οι ιδέες του ήταν ριζοσπαστικές και ενάντια στις κατεστημένες αξίες και πιστεύω. Πεθαίνοντας ο μεγάλος έλληνας στρατηλάτης πήρε την εκδίκηση του φυτεύοντας διχόνοια μέσα σε αυτούς που σχεδίασαν τη δολοφονία του μη αφήνοντας διάδοχο. Η μεγάλη αυτοκρατορία παρόλη την τεράστια ισχύ της γρήγορα κατέπεσε και μετά από μερικούς αιώνες συνεχόμενων εσωτερικών συγκρούσεων ολόκληρη η αρχαία Ελλάδα κατακτήθηκε από τους πολιτισμικούς αδερφούς της, τους Ρωμαίους. Και πάλι όμως τα αρχαιοελληνικά ιδεώδη ο ορθολογισμός, η φιλοσοφία , το θέατρο, οι τέχνες, τα γράμματα επέζησαν και άνθισαν μέσα στην πανίσχυρη και μακραίωνη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Η τραγική πτώση.
Τίποτε όμως δεν ζει για πάντα και οι εσωτερικές αδυναμίες των κοινωνιών τελικά αποβαίνουν ανατρεπτικές. Ο πολιτισμός και η δόξα της αρχαίας Ελλάδας σχεδόν σβήστηκαν από προσώπου γης όταν οι αιώνιοι σκλάβοι της πήραν την εκδίκηση τους. Οι τεράστιες μάζες δούλων και φτωχών της ελληνορωμαϊκής περιόδου πίστεψαν με πάθος στη μεσσιανική νέα θρησκεία που υποσχόταν παραδεισένια μετά θάνατο ζωή για όλους τους ενάρετους που βασανίστηκαν από τη φτώχια και τη σκλαβιά. Οι ρωμαίοι αυτοκράτορες κατάλαβαν εν τέλει ότι δεν υπήρχε γυρισμός μπροστά στη ραγδαία και ταχύτατη εξάπλωση της νέας θρησκείας κι έτσι οι ελληνορωμαϊκές κοινωνίες βίαια αποχωρίστηκαν από την παλιά αρχαία δόξα του πολιτισμού και της πατρώας θρησκείας τους και σκεπάστηκαν από τη μονοθεϊστική θρησκεία όπως άλλωστε και ολόκληρη η Ευρώπη. Η θρησκεία αυτή ήταν άκρως προσηλυτιστική, αυστηρή και άλλαξε τελείως την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ο αρχαίος πολιτισμός θάφτηκε βιαστικά για να εδραιωθούν οι νέες βάσεις του χριστιανισμού. Χιλιάδες ανεκτίμητης αξίας έργα και γραπτά αρχαίων Ελλήνων κάηκαν στη πυρά ως ειδωλολατρικά, ενώ ο αμαρτωλός προσδιορισμός ενός ανθρώπου ώς Έλληνα ισοδυναμούσε με τον άμεσο θάνατο του. Σχεδόν όλο το πολιτισμικό απαύγασμα της περίφημης αρχαιοελληνικής περιόδου καταστράφηκε εις το όνομα του ενός και μοναδικού θεού. Η πολιτισμική καταστροφή ήταν τεράστια και δραματική, μια απο τις τραγικότερες σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας .
Έπειτα με το πέρασμα του χρόνου ακλούθησαν νέες μεταβολές. Οι επιστήμες, τα γράμματα βούλιαξαν στο βούρκο της παρακμής και της στασιμότητας, παλιές τέχνες και τεχνολογίες ξεχάστηκαν, οι ρωμαϊκές οδοί καταστράφηκαν, νέες φυλές σάρωσαν και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, ο μεσαίωνας καλά κρατούσε. Στη δυτική φεουδαλική μεσαιωνική Ευρώπη, έξω από τις ζωσμένες με τείχη πόλεις η ανομία όριζε τις τύχες των ανθρώπων ενώ οι κάτοικοι της υπαίθρου εγκατέλειπαν τις εστίες τους μεταναστεύοντας σε πόλεις. Τεράστιες εκτάσεις ευφόρων πεδιάδων μετατράπηκαν σε δάση, στις κοινωνίες κυριαρχούσαν η συντήρηση, οι δεισιδαιμονίες και ο θάνατος επί των γραμμάτων της προόδου του πολιτισμού και της τεχνολογίας. Οι δυτικοί γαιοκτήμονες φεουδάρχες κυριαρχούσαν πάνω σε τεράστιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις οι οποίες όμως άνηκαν στον πανίσχυρο Πάπα.
Ο τρόπος ζωής στην ορθόδοξη Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία θύμιζε το φεουδαλισμό της δύσης αλλά είχε κάποιες ουσιώδεις διαφορές. Η κοινωνία ήταν περισσότερο ελεύθερη οικονομικά, οι αγρότες κατείχαν γη και μπορούσαν να μεταναστεύσουν όταν και όποτε ήθελαν, σε αντίθεση με τους δουλοπάροικους της Δύσης, η θρησκεία όμως παρέμενε ισχυρός θεματοφύλακας του κατεστημένου και της οπισθοδρόμησης διατηρώντας τη θεοκρατία σε όλα τα πλάτη και μήκη της αυτοκρατορίας. Αρχικά αυτή η κοινωνική δομή ήταν αποτελσματικότερη από τον φεουδαλισμό της δύσης αλλά κάπου λίγο μετά από το 1000 μετά χριστό οι εξελίξεις για ακόμη μια φορά προσπερνούσαν την κοινωνία του αρχαίου αυτού τόπου. Οι κακουχίες και η μεγαλύτερη πίεση στις κοινωνίες των δυτικών μακροχρόνια άρχισε να αποφέρει καρπούς χάρη στην αιώνια προσαρμοστική και εκπληκτικά εξελισσόμενη ανθρώπινη φύση. Μερικούς αιώνες μετά το θρησκευτικό σχίσμα μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ευρώπης, οι δυτικοί εν μέρει κατάφεραν και άλλαξαν την κυρίαρχη στα πράγματα θρησκεία τους. Έτσι ξεκίνησε το μαράζωμα της θεοκρατίας στη Δύση, τα κέρδη από δανεισμό νομιμοποιήθηκαν, η ιδιοκτησία επί της γης έδιωξε πολλούς εξαθλιωμένους δουλοπάροικους στις μεγάλες πόλεις, ενώ το χρήμα ως μέσο συναλλαγών ισχυροποιήθηκε, οι λαϊκές αγορές έξω από τα τείχη των πόλεων άρχισαν να ζωντανεύουν και να δυναμώνουν. Λίγο αργότερα ξεπήδησε στις κοινωνίες η τάξη των εμπόρων, και πολύ σύντομα μια νέα τάξη αυτή των αστών τροφοδοτούσε με χρήμα και ισχύ τους περιφερειακούς φεουδάρχες-Βασιλιάδες, αδύναμους έως τότε μπρος στην απόλυτη κεντρική εξουσία του Πάπα. Γρήγορα η δυτική θρησκεία-κράτος κατέπεσε όπως άλλωστε πολύ παλαιότερα παρήκμασαν και οι πόλεις-κράτη των αρχαίων Ελλήνων.
Περιεχόμενα βιβλίου
Μέσα στον μαύρο και απύθμενο ωκεανό της απόκοσμης εμπειρίας που βίωνε ο Αλέξανδρος μια ακαθόριστη σπίθα από τον πραγματικό και δικό του κόσμο τον έκανε να σκεφτεί την οικογένεια του που του έλλειπε πολύ τα τελευταία χρόνια στα οποία είχαν ενταθεί οι πολιτικές του δραστηριότητες. Χρόνος για να γευτεί την οικογενειακή του θαλπωρή δεν υπήρχε, ήταν όλος δοσμένος στον πολιτικό του αγώνα. Κάποιες στιγμές όμως τον έπιανε το παράπονο όταν αναλογιζόταν αυτά που τους στερούσε η κομματική του ταυτότητα. Το βελούδινο άγγιγμα της γλυκείας και όμορφης γυναίκας του, τα μελιστάλαχτα ζεστά φιλιά της, η αγκαλιά των χαρούμενων παιδιών του που τόσο πολύ αγαπούσε. Κάποιες στιγμές το τίμημα του πολιτικού αγώνα φάνταζε στον Αλέξανδρο δυσθεώρητο, βαρύ και ασήκωτο. Ναι, Κάποιες στιγμές το μόνο που ήθελε ήταν να αποδράσει μαζί με την οικογένεια του όσο πιο μακριά μπορούσε. Μακριά από κομματικές υποχρεώσεις και ταξίδια που δεν τον αφήναν να χαρεί την όμορφη οικογένεια που είχε δημιουργήσει. Όμως ο πολιτικός του αγώνας είχε αρχίσει να αποφέρει καρπούς, το κόμμα του δυνάμωσε και ήταν έτοιμο να αρπάξει την εξουσία από τα χέρια των μνημονιακών τύραννων. Ήξερε κατά βάθος πως δεν γινόταν να αφήσει τον αγώνα στην πιο κρίσιμη καμπή, ήξερε πως δεν γινόταν πια να αποφύγει αυτό το πικρό ποτήρι. Πικραμένος και μελαγχολικός ο Αλέξανδρος έστρεψε και πάλι την προσοχή του στην απόκοσμη, παράξενη αλλά και ενδιαφέρουσα εμπειρία που βίωνε.
Η δυτική θεοκρατούμενη αυτοκρατορία ξέφτισε - άλλαξε ουσιωδώς και αμετάκλητα σε αντίθεση με τους ανατολικούς οι οποίοι έμειναν προσκολλημένοι με την οπισθοδρόμηση και τις θεότητές τους. Έτσι σύντομα κατακτήθηκαν από μία άλλη ισχυρότερη θεοκρατούμενη αυτοκρατορία προερχόμενη από την Ασία. Άλλη μια οπισθοδρόμηση για τους δύσμοιρους ανατολικούς σε αντίθεση με τους δυτικούς οι οποίοι κατευθυνόντουσαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς κάτι το καινούργιο και το διαφορετικό. Στη Δύση αναδύθηκε η τάξη των αστών μια ισχυρή κοινωνική τάξη η οποία διέθετε ισχύ και χρήμα ασφυκτιώντας υπό τη διοίκηση των ξεπεσμένων πια φεουδαρχών. Έτσι μετά από μερικούς αιώνες οι αστοί επαναστάτησαν στις 2 μεγάλες δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης και στην Αμερική και τελικά κατανίκησαν τα απομεινάρια του θλιβερού παρελθόντος. Μετά από τις μεγάλες νίκες των αστών η Δύση μπήκε στην περίοδο της βιομηχανικής της επανάστασης τρέχοντας με μεγάλες δρασκελιές προς την πρόοδο και το μέλλον με όχημα τα νέα πανίσχυρα έθνη-κράτη. Η Οθωμανική χερσόνησος του Αίμου όμως τελικά αν και άργησε τελικά δεν έμεινε ανεπηρέαστη από αυτές τις τιτάνιες αλλαγές. Για πολλούς αιώνες οι εξελίξεις είχαν αφήσει πίσω τους αυτόν τον τόπο , αυτή την περίεργη και πολυτάραχη χερσόνησο της , για την οποία όμως ο καιρός των αλλαγών είχε επιτέλους φτάσει.
Η νεοελληνική περιπέτεια.
Η επανάσταση στις αρχές του 19ου αιώνα ξεκίνησε με κυρίαρχα τα εθνικά ελατήρια παρά τα κοινωνικά. Οι Έλληνες αστοί ήταν σχετικά αδύναμοι, οι τοπικοί εφοπλιστές, έμποροι και γαιοκτήμονες δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τους πανίσχυρους αστούς της Δύσης. Ακόμα κι έτσι όμως η επανάσταση εδραιώθηκε αφού βοήθησαν και οι δυτικοί ξεπληρώνοντας εν μέρει παλιά μεγάλα τους λάθη. Το νεοελληνικό κράτος γεννήθηκε με θυσίες αγώνες και αίμα και ξεκίνησε την πορεία του επιλέγοντας το δυτικό τρόπο σκέψης ο οποίος κάποτε είχε γεννηθεί εκεί κάτω από τη παχιά σκιά της θρυλικής Αθηναϊκής ακρόπολης. Όμως οι αιώνες της απραξίας και της οπισθοδρόμησης δεν ήταν εύκολο να ξεπερασθούν. Ο αρχαιοελληνικός ορθολογισμός δεν ήταν απλή υπόθεση να εγκατασταθεί στην ψυχή του αγράμματου, προληπτικού, πεινασμένου, ορθόδοξου χριστιανού Νεοέλληνα. Η πανίσχυρη βιωματική νοοτροπία της νεοελληνικής κοινωνίας κατάφερε και συνέθλιψε τις πρώτες προσπάθειες κάποιων γνωστών στην Ευρώπη ορθολογιστών Ελλήνων να αλλάξουν το νέο και μικρό αυτό κράτος. Έτσι ακολούθησε και πάλι το χάος ώσπου επενέβησαν οι δυτικοί. Αφού επικράτησε τελικά μια σχετική ηρεμία ξεκίνησαν και πάλι οι προσπάθειες των Νεοελλήνων να προοδεύσουν και να δυτικοποιηθούν. Και πάλι όμως τα θιγόμενα καθεστωτικά συμφέροντα αντέδρασαν εκμεταλλευόμενα την δυσαρέσκεια της κοινωνίας η οποία δεν είχε το θάρρος να πιει το πικρό ποτήρι της δυτικής προόδου το οποίο αρχικά θα επέφερε τον οξύ πόνο των κοινωνικών ζυμώσεων και αλλαγών αλλά έπειτα θα τοποθετούσε την Νεοελληνική κοινωνία στον ποθητό δρόμο της προόδου και της ευημερίας.
Ο Αλέξανδρος έβλεπε ότι το λιγοστό πολιτικό ταλέντο των ηγετών δεν έφτανε για να δώσει την απαιτούμενη ώθηση. Αλλά οι συνθήκες και οι εξελίξεις δεν βοήθησαν ιδιαίτερα καθώς δύο από τους ικανότερους ηγέτες που κυβέρνησαν την Ελλάδα δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τις προσπάθειες τους. Ο πρώτος, στα τέλη του 19ου αιώνα, απέτυχε λόγω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η οποία στην Ελλάδα έγινε γνωστή ως η «Κρίση της Σταφίδας» και γονάτισε τελικά την αγροτική, μονοπαραγωγική ελληνική οικονομία.
Ο δεύτερος πολιτικός ηγέτης που τόλμησε να οραματιστεί μια φιλελεύθερη νεοελληνική κοινωνία σύγχρονη προοδευτική και ευημερούσα διακόπηκε από τον αποικιοκρατικά ωθούμενο 1ο παγκόσμιο πόλεμο κι έπειτα από το Αμερικάνικο κραχ του 1929 του οποίου οι δονήσεις οδήγησαν σε χρεοκοπία το 1932 και σε ενταφιασμό των ονείρων του. Λίγο αργότερα οι κραδασμοί ήταν ακόμη μεγαλύτεροι, ξέσπασε ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος καθώς ο φιλελεύθερος καπιταλισμός των αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών της Δύσης αντιμετώπιζε μια ισχυρή συμμαχία μιλιταριστών οπισθοδρομικών ολοκληρωτιστών με μεσσιανικό και λαϊκιστικό πολιτικό λόγο. Εκατομμύρια άνθρωποι αφανίστηκαν με φρικτό τρόπο στα φασιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, η διαφορετικότητα κυνηγήθηκε από τους ολοκληρωτιστές-φυλετιστές-φασίστες οι οποίοι βασιζόμενη στην αισχρή τους προπαγάνδα επιχείρησαν να αφανίσουν Εβραίους, Ρομά και οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα ή φυλή τους ενοχλούσε. Η Ελλάδα κατόρθωσε να αποκρούσει ηρωικά την Ιταλική φασιστική εισβολή αλλά τελικά λύγισε και κατακτήθηκε από τους Ναζί της Γερμανίας του μεγαλύτερου έως τότε εμπορικού εταίρου της. Ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος ήταν σφοδρός, τα θύματα περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Τελικά ο Δυτικός ορθολογισμός και πάλι επικράτησε πανηγυρικά.
Πριν όμως σβήσουν και οι τελευταίες φλόγες του πολέμου μια νέα λυσσαλέα αντιπαλότητα ορθώθηκε σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Απέναντι στον δυτικό καπιταλισμό γιγαντώθηκε ο ανατολικός ευρασιατικός συνασπισμός του Μαρξισμού με οδηγό την Ρωσία η οποία αφού συνέτριψε τους άλλοτε σύμμαχους της Γερμανούς αμφισβητούσε πλέον ανοιχτά την κυριαρχία και αποτελεσματικότητα του ορθολογισμού της Δύσης. Οι δυο νέοι γεωστρατηγικοί πόλοι του πλανήτη αποκρυσταλλώθηκαν ήδη από τα μέσα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου επηρεάζοντας άμεσα και με το χειρότερο τρόπο την κατακτημένη από τους Ναζί Ελλάδα.
Ένας αιματηρός εμφύλιος, μια νέα αρχή.
Η κατακτημένη Ελλάδα η οποία λαβώθηκε στην κατοχή από τον τελευταίο μεγάλο λοιμό που χτύπησε την Ευρώπη αλλά και από υπερπληθωρισμό ο οποίος ήταν από τους μεγαλύτερους σε διάρκεια και ένταση που γνώρισε ο πλανήτης τον 20ο αιώνα έπρεπε να αντιμετωπίσει ακόμη χειρότερα δεινά. Οι αποδυναμωμένες, από το 1943 και μετά, δυνάμεις κατοχής των Ναζί στην Ελλάδα υποχρεώθηκαν να αφήσουν τον μερικό έλεγχο της Ελληνικής υπαίθρου στους ηρωικούς Έλληνες αντιστασιακούς. Όμως σύντομα η πολυπληθέστερη φιλορωσική μαρξιστική μερίδα των αντιστασιακών παραγκώνισαν τους φιλοδυτικούς συμπολεμιστές τους. Με αυτό τον τρόπο ξεκίνησε ο φρικτός Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος δίπλα στον οποίο ωχριούσε ο Πελοποννησιακός πόλεμος της αρχαίας Ελλάδας.
Ο Αλέξανδρος ένιωθε μέσα στο πνεύμα του την Ελλάδα να χωρίζεται στα δυο και να βυθίζεται στο χάος ενός αδυσώπητου αιματηρού εμφυλίου πολέμου. Αν και οι μεγάλες δυνάμεις είχαν αποφασίσει πως η Ελλάδα θα υπαγόταν στο δυτικό μπλοκ, ο Ελληνικός εμφύλιος μεταξύ φιλορώσων και φιλοαμερικάνων έπνιγε με αίμα ένα ολόκληρο λαό-μιαν ολόκληρη χώρα, σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές όπου τα διάφορα φίλα προσκείμενα σε ξένες χώρες νεοελληνικά κόμματα δεν έφτασαν ποτέ σε σημείο γενικευμένης ένοπλης σύγκρουσης. Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1940 ο εμφύλιος τελείωσε υπέρ των φιλοδυτικών όμως οι πληγές που άφησε έμειναν βαθιά χαραγμένες στην ταλαίπωρη Ελληνική κοινωνία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 με Αμερικάνικη αποφασιστική και πολύτιμη βοήθεια η Ελληνική οικονομία για πρώτη φορά κατευθυνόταν στον δυτικό δρόμο του ορθολογισμού. Μέσα σε λίγα χρόνια το πάμπτωχο και ολοκληρωτικά κατεστραμμένο από κατοχή, λοιμό, υπερπληθωρισμό και κυρίως εμφύλιο σπαραγμό Ελληνικό κράτος σημείωνε παγκόσμια ρεκόρ σε ρυθμούς ανάπτυξης εκπλήσσοντας θετικά την παγκόσμια κοινή γνώμη. Η Ελληνική κοινωνία, αν και φτωχή, πατούσε πλέον στα πόδια της και ετοιμαζόταν για πρώτη φορά στην ιστορία της να κάνει το μεγάλο άλμα προς τη Δύση. Η πορεία δεν ήταν εύκολη, η φτώχεια, μια φρικτή δικτατορία, και άλλα αισχρά κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα δυσκόλεψαν αφάνταστα την ταλαιπωρημένη Ελληνική κοινωνία.
Μετά τη στρατιωτική δικτατορία η δημοκρατία επανεγκαταστάθηκε στη γενέτειρα της στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και όλα έδειχναν ότι η Ελλάδα θα άφηνε για πάντα πίσω το σκοτεινό της παρελθόν. Όμως τα πράγματα και πάλι δεν πήγαν όπως θα έπρεπε. Οι βαθιές πληγές του εμφυλίου πολέμου δεν άφησαν την Ελληνική κοινωνία στον υγιή οικονομικό δρόμο που ακολουθούσε έως τότε. Οι ηττημένοι του εμφυλίου κομμουνιστές και αριστεροί, οι οποίοι για 25 χρόνια, μέχρι το τέλος της δικτατορίας, υπέμειναν σε σκληρότατες δοκιμασίες και απάνθρωπους διωγμούς από τους φιλοδυτικούς κατάφεραν να ανεβούν στην εξουσία με τεράστια εκλογική νίκη το 1981. Η κοινωνία βάδιζε προς μια κοινωνικοπολιτικά χειραφετημένη Ελλάδα όμως οικονομικά τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα. Μετά το ξέσπασμα της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης ή κρίσης προσφοράς όπως είχε χαρακτηριστεί, στα μέσα του 1970, οι οικονομικές κεϋνσιανές συνταγές στη δύση αποτύγχαναν η μία μετά την άλλη. Στα τέλη του 1970 κάποιες χώρες πρωτοπόρησαν δοκιμάζοντας νεοκλασική φιλελεύθερη αντιμετώπιση του προβλήματος. Η πρωτοπόρα Θάτσερ, κι έπειτα Βόλκερ και Ρέηγκαν έδειξαν το σωτήριο δρόμο σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη. Η Δύση με μια νεοκλασική αντιμετώπιση του προβλήματος κατάφερε να βγει από την κρίση.
Σύγχρονη Ελλάδα.
Στην Ελλάδα όμως συνέβαινε κάτι διαφορετικό. Η ηττημένη των εκλογών του 1981 Λαϊκή χριστιανοδημοκρατική Δεξιά είχε πρωτύτερα αποτύχει, δοκιμάζοντας κεϋνσιανές λύσεις αυστηρού ελέγχου και ρυθμίσεων της οικονομίας, να επιλύσει το οικονομικό πρόβλημα, το οποίο γεννήθηκε από την πετρελαϊκή κρίση. Όμως οι ριζοσπάστες Νεομαρξιστές που κυριάρχησαν στις εκλογές του 1981 δεν είχαν κατά νου νεοκλασική αντιμετώπιση στο πρόβλημα. Αντιθέτως , το νεομαρξιστικό ριζοσπαστικό κόμμα που έγινε κυβέρνηση το 1981 με συνθήματα όπως «Έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ» εφάρμοσε ακραίες σοσιαλιστικές λύσεις οι οποίες θύμιζαν έντονα τον υπαρκτό σοσιαλισμό του ανατολικού μπλόκ. Η χώρα τελικά δεν αποχώρησε από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ όπως είχαν προεκλογικά υποσχεθεί οι νεομαρξιστές αλλά οι βάσεις της παραγωγικής έως τότε Ελληνικής οικονομίας γρήγορα διαλύθηκαν. Η διαφθορά γιγαντώθηκε σε όλο τον παραγωγικό ιστό, στο δημόσιο έγιναν αθρόες προσλήψεις με καθαρά κομματικά κριτήρια, η γραφειοκρατία κυριαρχούσε παντού θυμίζοντας ή ξεπερνώντας τη γραφειοκρατία πολλών κρατών του ανατολικού μπλοκ. Οι κατατρεγμένοι και οι περιφρονημένοι της Ελλάδας για ακόμη μια φορά έπαιρναν την εκδίκηση τους.
Περιεχόμενα βιβλίου
Την κατάσταση έσωζαν τα μεγάλα χρηματικά πακέτα ανάπτυξης και οι εγγυήσεις από την ΕΟΚ κρύβοντας κάτω από το χαλί ένα διαλυμένο κομματικοποιημένο κρατικό μηχανισμό και μια αντιπαραγωγική οικονομία. Τέλη του 1980 η νέα κυβέρνηση της Λαϊκής δεξιάς επιχείρησε να αντιστρέψει την κατάσταση χωρίς αποτέλεσμα καθώς πέρα από την διαχειριστική της ανικανότητα, η πλειοψηφία της στη βουλή ήταν μικρή λόγω του εκλογικού νόμου.
Μετά από 3 χρόνια η λαϊκοδεξιά κυβέρνηση έπεσε προσπαθώντας να ιδιωτικοποιήσει μεγάλη κρατική εταιρεία, για να ανέλθουν και πάλι στην εξουσία οι νεομαρξιστές οι οποίοι αυτή τη φορά διέθεταν μια περισσότερο σοσιαλδημοκρατική οπτική και κατάφεραν να βελτιώσουν κάποιους τομείς της οικονομίας χωρίς όμως να αντιμετωπίσουν το τέρας της διαφθοράς και του κομματισμού σε όλα τα μήκη και πλάτη του αναποτελεσματικού και γιγαντιαίου κρατικού μηχανισμού. Η χώρα βελτιώθηκε οικονομικά και μετά από μερικά χρόνια απέκτησε το νέο κοινό νόμισμα της Ευρώπης έχοντας πρόσβαση σε φτηνό δανεισμό. Με αυτό τον τρόπο όμως η διαφθορά μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, ενώ η πολιτικά ωθούμενη δημοσιονομική ανευθυνότητα εκτίναξε τα κρατικά χρέη σε δυσθεώρητα επίπεδα με την κοινωνία προσκολλημένη σε μια άρρωστη νοοτροπία. Η νέα λαϊκοδεξιά κυβέρνηση στα μέσα της πρώτης δεκαετίας το 2000 δεν έκανε απολύτως τίποτα για να αλλάξει την κατάσταση αλλά αντιθέτως τη χειροτέρεψε. Όμως όλα, μα όλα τα πεπραγμένα ακολουθούνται από αμείλικτες συνέπειες στο δικό μας σύμπαν.
Το 2008 ξέσπασε μια πολύ σοβαρή παγκόσμια οικονομική κρίση η οποία ήταν συστημική όπως αυτές του 1929 και 1974. Πολλές ιδιωτικές μεγάλες τράπεζες της Αμερικής συνετρίβησαν ξεκινώντας ένα καταστροφικό οικονομικό ντόμινο το οποίο μετά από 2 χρόνια χτύπησε αρκετά δυτικά ανεπτυγμένα κράτη με αδύναμες διαρθρωτικά οικονομίες ή μεγάλες χρεοκοπημένες τράπεζες. Η οικονομία της Ελλάδας βρέθηκε στο κέντρο του τυφώνα, με τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα, τεράστιο κρατικό χρέος, απελπιστικό έλλειμμα 1 προς 4 στο εμπορικό ισοζύγιο, αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο κρατικό μηχανισμό. Η νέα κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών το 2010 χωρίς να έχει άλλη επιλογή εκτός από μια ολοκληρωτικά καταστροφική ανεξέλεγκτη χρεοκοπία επέλεξε την οδυνηρή διεθνή οικονομική εποπτεία.
Η Ελληνική οικονομία αρκετά μετά την είσοδο της σε διεθνή οικονομική εποπτεία έχοντας νέα πολυκομματική κυβέρνηση έκανε αρκετά βήματα προς τη σωτηρία αλλά οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις καθυστερούσαν. Ο Αλέξανδρος παρακολουθούσε τη ροή των γεγονότων με μεγάλο ενδιαφέρον και θλίψη στην καρδιά του όταν ξαφνικά μετά από μερικές στιγμές μια θολούρα τον εμπόδιζε να νιώσει καθαρά τη ροή των πληροφοριών. Σαν να διέκρινε ακόμη 2 πρωθυπουργούς της Ελλάδας έξω από το μέγαρο τους αλλά δεν ήταν σίγουρος καθώς το λευκό φως έλουζε και πάλι την ύπαρξη του. Προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να βιώσει τις εξελίξεις, με δυσκολία ένιωσε έξω από το πρωθυπουργικό μέγαρο ένα νέο άνθρωπο που φαινόταν να του έμοιαζε πολύ. Έπειτα διέκρινε τον Πάνο έξω από το γυάλινο μέγαρο της Νέας Ομόνοιας ενώ λίγες στιγμές μετά ένοιωσε βίαιες κοινωνικές ταραχές με πολλά θύματα και νεκρούς, ανομία, φτώχεια, πείνα. Λίγο μετά με κόπο διέκρινε ένα παχουλό, κοντό, μεσήλικα άνδρα με γυαλιά και βλοσυρό ύφος έξω από ένα άλλο διαφορετικό άγνωστο στον Αλέξανδρο, μεγαλοπρεπές κυβερνητικό μέγαρο. Όμως το φως δυνάμωνε όλο και περισσότερο και πλέον ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να νιώσει τίποτε άλλο παρά μόνο έναν απρόσμενο οξύτατο πόνο που κεραυνοβόλα διαπέρασε και κυρίευσε όλο του το σώμα. Άκουσε και πάλι το φάντασμα να του μιλά:
«Η κατάρρευση πλησιάζει. Είναι στο χέρι σου να αλλάξεις το μέλλον. Στο χέρι σου Αλέξανδρε!»
Ο Αλέξανδρος μάζεψε όσες δυνάμεις διέθετε και προσπάθησε να απαντήσει:
«Θα αλλάξω αυτά που πρέπει!!!» Όμως η φωνή του ήταν ισχνή και αδύναμη.
Προσπάθησε και πάλι με όσο κουράγιο διέθετε. Ακριβώς όμως τη στιγμή που γεμάτος θυμό και απελπισία προσπαθούσε να απαντήσει στο φάντασμα ένιωσε και πάλι το σώμα του μέσα σε μια έκρηξη ερεθισμάτων και αισθήσεων. Ο πόνος εξαφανίστηκε με μιας και ο Αλέξανδρος βρισκόταν και πάλι καθισμένος στην αγαπημένη του πολυθρόνα.
«Θα αλλάξω» φώναξε με αγωνία και ανοίγοντας τα μάτια κοίταξε γύρω του το γνώριμο γραφείο.
«...αυτά που πρέπει». Συμπλήρωσε χαμηλόφωνα και σηκώθηκε από την πολυθρόνα του. Βαριανάσαινε και τον έλουζε κρύος ιδρώτας, η καρδιά του πήγαινε να σπάσει, είχε χάσει κάθε αίσθηση του χώρου και του χρόνου και χρειάστηκε αρκετά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχε συμβεί. Πήρε βαθιές ανάσες και με τα δυο του χέρια σκέπασε τα μάτια του, έπειτα από λίγο σκούπισε με πολύ αργές κινήσεις τον κρύο ιδρώτα που έλουζε το πρόσωπό του. Στάθηκε για αρκετά λεπτά όρθιος ακίνητος σιωπηλός. Στο μυαλό του επικρατούσε τρικυμία καθώς αυτό που βίωσε ήταν πολύ ανάγλυφο, δυνατό και αληθινό αλλά συνάμα τελείως αφύσικο και απόκοσμο.
0 .
ΤΟ βιβλίο μου:https://www.smashwords.com/books/view/412984
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
-
- Extreme poster
- Δημοσιεύσεις: 3863
Re: Το βιβλίο μου «Το φάντασμα της ελληνικής κατάρρευσης»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ.
«Η πολύπλοκα πεζή πραγματικότητα».
Αρχικά είχε ένα έντονο αίσθημα ενοχής για όλα όσα οραματίστηκε, ένιωθε πως έφταιξε που τόσο καιρό δεν είχε καταλάβει και διορθώσει τα κακώς κείμενα, έπειτα όμως κι ενώ τα δευτερόλεπτα κυλούσαν αργά, νωχελικά και βασανιστικά, μέσα στο σκοτεινό και μουντό γραφείο του, άρχισε να αμφιβάλει. Η ανθρώπινη φύση είναι τόσο ματαιόδοξη, φιλόδοξη και εύπλαστη και πάντοτε μπρος στην εξουσία βρίσκει τρόπους και τεχνάσματα για να παρακάμψει κάθε αμφιβολία και προβληματισμό. Βαθιά μέσα του ο Αλέξανδρος ήξερε καλά πως οι κόποι, οι αγώνες και οι ελπίδες τόσων ετών δεν ήταν δυνατόν να σβηστούν ολότελα από ένα περίεργο όνειρο. Σίγουρα υπήρχαν διαφωνίες μέσα στο κόμμα, διαφορετικές απόψεις αλλά και κάποιες έντονες τριβές, αλλά όλα αυτά ήταν φυσιολογικά στα πλαίσια ενός κόμματος που πάλευε να κατακτήσει την εξουσία μιας ολόκληρης χώρας. Από την άλλη ένας λογικός άνθρωπος δεν γίνεται να βασιστεί σε φαντάσματα και καταστροφές που εμφανίζονται στον ύπνο του. Εκεί έξω εκατομμύρια έλληνες οι οποίοι χτυπήθηκαν άσχημα από μέτρα του μνημονίου βασίζονταν πάνω του ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο χωρίς φτώχεια, κακουχίες απελπισία κι αυτό ήταν ένα τεράστιο βάρος και ευθύνη για την ψυχή του τα οποία δεν μπορούσε να σβήσει καμία νεοφιλελεύθερη εφιαλτική Κασσάνδρα.
Όχι, όχι τίποτα δεν ήταν ικανό να σταματήσει την ηρωική πορεία προς την πολυπόθητη εξουσία και το σπάσιμο των δεσμών του μισητού μνημονίου. Πέρασαν γύρω στα 20 λεπτά και ο Αλέξανδρος παρέμεινε βυθισμένος στις σκέψεις του, πλέον όμως ένιωθε ψύχραιμος και σίγουρος. Η ελπίδα, η ζωντάνια και οι φιλοδοξία φώλιασαν και πάλι στην καρδιά του διώχνοντας σιγά-σιγά κάθε μαύρη κι ενοχλητική σκέψη. Κοίταξε έκπληκτος την ώρα και την μέρα στο αηφόν του, ήταν μόλις εντεκάμιση το βράδυ παραμονή πρωτοχρονιάς του 2014. Ναι, δεν έιχε πια καμία αμφιβολία, ήταν απλά ένα όνειρο Ένα σύντομο πνιχτό γέλιο ξέφυγε από τα χείλη του καθώς μέχρι εκείνη τη στιγμή πίστευε πως είχαν περάσει πολλές ώρες από τη στιγμή που αποκοιμήθηκε.
«Πέρασε μόλις μιάμιση ώρα από τη στιγμή που μπήκα στο γραφείο μου!» Μονολόγησε ξαφνιασμένος.
«Ε λοιπόν αυτό το ρεβεγιόν δεν θα το αφήσω να πάει χαμένο». Διέθετε πλέον μια περίεργη κι ευχάριστη ενέργεια στην ψυχή η οποία δεν θα τον άφηνε με τίποτα να περάσει τη βράδια μόνος κι έρημος. Σκάλισε βιαστικά στο άηφον του τον κατάλογο των επαφών καθώς και το φέησμπουκ χωρίς όμως να βρει και πολλές επιλογές για βραδινή παρέα. Εκείνη τη στιγμή ένα ελαφρύ διπλό χτύπημα στην πόρτα τον διέκοψε από τις σκέψεις του.
«Παρακαλώ». Φώναξε και η πόρτα άνοιξε. Μια παρέα τριών ανδρών εισήλθε στο γραφείο, ο Γιάννης, ο Γιώργος, και ο Νίκος οι πιο κοντινοί του φίλοι και συνεργάτες στο κόμμα.
«Καλησπέρα Αλέξανδρε τι κάνεις μόνος μια τέτοια βραδιά;» Μίλησε πρώτος ο γηραιότερος της παρέας ο Γιάννης.
«Νόμιζες ότι θα σε αφήσουμε μόνο απόψε; Ε λοιπόν γελάστηκες». Συμπλήρωσε ο σχεδόν συνομήλικος και φίλος του Νίκος.
«Ε λοιπόν ρε παιδιά , ήρθατε στην κατάλληλη στιγμή». Απάντησε ο Αλέξανδρος κι ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του.
«Όχι θα σ’ αφήναμε έτσι». Απάντησε ο Γιώργος ,ο καθηγητής οικονομικών, γελώντας και χτυπώντας φιλικά την πλάτη του Αλέξανδρου με το χέρι του.
«Λοιπόν πρόεδρε, έχουμε κανονίσει τραπέζι σε κουτουκάκι στην Πλάκα. Ελαφρολαϊκή μουσική, μεζεδάκια ουζάκι και καλή καρδιά, χωρίς επισημότητες χωρίς πρωτόκολλα και αστυνομικές συνοδείες. Είσαι έτοιμος;» Ρώτησε ο πολύπειρος πολιτικός Γιάννης.
«Αν είμαι έτοιμος; Γεννήθηκα έτοιμος!» Απάντησε αστειευόμενος ο Αλέξανδρος.
Η παρέα βγήκε από το γραφείο όπου και τους περίμενε μια όμορφη γυναίκα. Ο Αλέξανδρος έμεινε αποσβολωμένος κοιτώντας την εντυπωσιακή αυτή γυναίκα. Το σώμα της , το πρόσωπο της και όλα τα χαρακτηριστικά της ήταν ίδια και απαράλλακτα με την φάντασμα της μελλοντικής πρωτοχρονιάς εκτός από την κομψή σοβαρή και στιλάτη αμφίεση της και τα σμαραγδένια της μάτια. Ο Αλέξανδρος έμεινε με ανοικτό το στόμα κοιτάζοντας την όμορφη ξανθιά γυναίκα με το εντυπωσιακό σκούρο μωβ ταγιέρ, αλλά πολύ γρήγορα ο Γιάννης κατάλαβε την αμηχανία του συντρόφου του και τον κάλυψε γυρίζοντας προς το μέρος του και καλύπτοντας το οπτικό του πεδίο.
«Τι έγινε βρε Αλέξανδρε; Τι έπαθες; Μήπως ήπιες; Κακώς σε άφησε η οικογένεια σου μόνο τέτοιες μέρες». Είπε ο Γιάννης ψιθυριστά κοιτώντας κατάματα τον Αλέξανδρο.
«Η κοπέλα, ποιά είναι;» Ρώτησε χαμηλόφωνα ο Αλέξανδρος.
«Είναι ένα ανερχόμενο στέλεχος του κόμματος. Την λένε Χριστίνα την είχες γνωρίσει πριν 2 χρόνια σε μια κομματική συγκέντρωση. Είναι λογικό να μην τη θυμάσαι αλλά σύνερθε σε παρακαλώ. Είναι εντυπωσιακή, δεν αντιλέγω, αλλά μην ξεχνάς τη θέση σου». Απάντησε ψιθυριστά ο Γιάννης.
Ο Αλέξανδρος μετά το πρώτο σοκ συνήλθε και ηρέμησε. Σκέφτηκε πως ήταν λογικό να έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό του μια τόσο σέξι γυναικεία φιγούρα και να τον επισκεφτεί στα όνειρα του μετά από τόσο καιρό. Βέβαια ο συγχρονισμός ονείρου και πραγματικότητας του φαινόταν ιδιαίτερα περίεργος αλλά δεν ήταν κάτι το παράλογο και αφύσικο μια τέτοια σύμπτωση. Πήρε μια βαθιά ανάσα ανακουφισμένος και πεπεισμένος για την απλή και τόσο πολύπλοκα πεζή πραγματικότητα. Άπλωσε το χέρι κι έπιασε την απαλή και ζεστή παλάμη της πανέμορφης πρασινομάτας Χριστίνας.
«Καλησπέρα Χριστίνα τι κάνεις; Πέρασαν δυο χρόνια κιόλας από τότε που μιλήσαμε στον Πειραιά. Πως περνάει έτσι ο καιρός ε;»
«Καλησπέρα πρόεδρε. Πράγματι τα χρόνια κυλούν σαν τρεχούμενο νερό». Απάντησε η Χριστίνα.
Εκείνη τη στιγμή ο Αλέξανδρος κατάλαβε ότι είχε ξεχάσει το άηφον στο γραφείο του.
«Μια στιγμή παιδιά να πάρω το κινητό μου κι έφτασα». Είπε προς την παρέα του κι μπήκε βιαστικά στο γραφείο του. Πράγματι το άηφον του βρισκόταν πάνω στο γραφείο δίπλα στο μπουκάλι με το ουίσκι. Η ματιά του Αλέξη ασυναίσθητα έπεσε πάνω στο μπουκάλι του αγαπημένου του ουίσκι. Το μπουκάλι ήταν άδειο αλλά ο Αλέξανδρος ήταν σίγουρος πως πριν κοιμηθεί στην πολυθρόνα το μπουκάλι κατά το ήμισυ ήταν γεμάτο. Κοντοστάθηκε για δυο δευτερόλεπτα, πήρε το μπουκάλι στα χέρια του και το εξέτασε προσεκτικά, αργά, γεμάτος δυσπιστία.
«Μαλακίες! Πρέπει να ελαττώσω το οινόπνευμα». Μονολόγησε και πέταξε το άδειο μπουκάλι στο καλαθάκι των σκουπιδιών.
Βγήκε έξω από το γραφείο του και κλείδωσε βιαστικά την πόρτα πίσω του. Η παρέα του, πιο πέρα στο διάδρομο, τον περίμενε. Το αίσθημα αυτοπεποίθησης αγωνιστικότητας και σιγουριάς είχε επιστρέψει στην καρδιά του άφθαρτου ριζοσπάστη πολιτικού. Ο φρικτός εφιάλτης είχε πια ολότελα τελειώσει.
0 .
ΤΟ βιβλίο μου:https://www.smashwords.com/books/view/412984
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
-
- Extreme poster
- Δημοσιεύσεις: 3863
Re: Το βιβλίο μου «Το φάντασμα της ελληνικής κατάρρευσης»
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αγαπητέ αναγνώστη-αναγνώστρια, κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία μου. Σύντομα, στο κοντινό σχετικά μέλλον, πιστεύω, θα μάθουμε τις αποφάσεις που θα πάρει τελικά ο Αλέξανδρος, θα μας τις αποκρυσταλλώσει ενδεχομένως η αμείλικτη πραγματικότητα.
Είμαι Έλληνας και βιώνω κάθε μέρα την ελληνική πραγματικότητα στην εποχή του μνημονίου και της ανεργίας. Η Ελληνική κοινωνία περνά μια πολύ δύσκολη περίοδο, και ο μέσος Έλληνας-Ελληνίδα πολίτης αναρωτιέται γεμάτος θυμό ποιοι λόγοι οδήγησαν στην καταστροφή. Δυστυχώς η οικονομική ένδυα και οι στερήσεις εύκολα-πολύ εύκολα οδηγούν μια κοινωνία σε λάθος εκτιμήσεις κι έπειτα σε λάθος επιλογές δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο ή αν θέλετε άλλο ένα από τα λεγόμενα σπιράλ θανάτου. Εύχομαι να πρυτανεύσει η λογική, εν τέλει, στην κοινωνία της χώρας μου, και αυτή η εποχή της οικονομική δυσπραγίας να περάσει ανεπιστρεπτί λειτουργώντας ως άλλος ένας φάρος της ιστορίας. Φάρος ο οποίος θα προειδοποιεί τις κοινωνίες για τους μεγάλους κινδύνους που ελλοχεύουν όταν επιλέγονται επανειλημμένα αναποτελεσματικές, ιδεοληπτικές και διεφθαρμένες πολιτικές ηγεσίες στο τιμόνι οποιασδήποτε χώρας.
Αν σας άγγιξε το διήγημά μου μπορείτε να επισκεφτείτε στο διαδίκτυο:
http://thephantomofthegreekcollapse.blogspot.gr
https://www.facebook.com/pages/Alkis-Le ... 252?ref=hl
Μία διαδικτυακή φιλία, ένα απλό “like” και “share” θα ήταν υπερπολύτιμα για το συγγραφικό μου επιχείρημα...
0 .
ΤΟ βιβλίο μου:https://www.smashwords.com/books/view/412984
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
-
- Extreme poster
- Δημοσιεύσεις: 3203
Re: Το βιβλίο μου «Το φάντασμα της ελληνικής κατάρρευσης»
σχολιο 7
παντως η ιδεα που σαρωνει το πονημα οτι ενα πολιτικος θα μας σωσει ..ως δια μαγειας ...αυτη η ιδεα ειναι καπως ιδεοληψια μεσσιανικου τυπου ...οσο για το αν ο Αλεξης Τσιπρας ειναι αυτος εεε αυτο εινα το μεγιστο πλανευμα ...πλεον ..
μου κανει εντυπωση οργισμενε κι η αφιερωση στην οικογενεια σου ...
πχ λες αφιερωμενο στην πανεμορφη γυναικα μου ...χμμ...τωρα τελευταια το να σε λενε ομορφη εινα σνα να σε παρηγορουν για την ελλειψη εξυπναδας ....χμ.. γιατι επισημαινω αυτη την αφιερωση ...γιατι αν κανει εχει ως συντροφο του μια ομορφη γυναικα ...ποσο καλα μπορει να λειτουργησει η κριση του η πολιτικη ???
λοιπον σαν πονημα δημιουργικο ,, δεχομαι το βιβλιο σου και εχιε την αξια του ...αλλα αλλα ελαχιστα συμβαλει στην κοινωνικη μας αφυπνιση καθως ειναι απο αυτε ςτις μυθιστοριες που σαν ιδεα διατηρουν το μυθο του ενος κια μοναδικου μοναρχη-πολιτικου που με δικη του βουληση κυβερνα.. χμ βεβαια αυτο σαν ιδεα ειναι υπεραπλουστευτικο και μακρυα νυχτωμενο απο την οικτρη κυβερνητικη πραγματικοτητα την διαπλεκομενη ...
και ειναι αυτη η αριστερη κοροιδια που βιωνουμε τις μερες τουτες που κανει το πονημα σου ακομη πιο χμμ πλανευτικο ...κι εξω πραγματικο ...σαν να τον καταπιε το φαντασμα της καταρρευσης τον ηρωα σου βρε οργισμενε ...
0 .
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΙΣΗΣ
viewtopic.php?f=23&t=5843
ΤΡΕΜΟΥΝΤΑΝΑ, ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ ΒΑΡΥΤΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ
viewtopic.php?f=23&t=5865&p=182131#p182131
ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ
viewtopic.php?f=23&t=12429
viewtopic.php?f=23&t=5843
ΤΡΕΜΟΥΝΤΑΝΑ, ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ ΒΑΡΥΤΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ
viewtopic.php?f=23&t=5865&p=182131#p182131
ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ
viewtopic.php?f=23&t=12429
-
- Supreme poster
- Δημοσιεύσεις: 11127
- Τοποθεσία: Thessaloniki
Re: Το βιβλίο μου «Το φάντασμα της ελληνικής κατάρρευσης»
Είμαι Έλληνας ΔΥ και βιώνω κάθε μέρα την ελληνική πραγματικότητα στην εποχή του μνημονίου και της ανεργίας.
Τώρα είναι σωστό.
Η παρέα βγήκε από το γραφείο όπου και τους περίμενε μια όμορφη γυναίκα. Ο Αλέξανδρος έμεινε αποσβολωμένος κοιτώντας την εντυπωσιακή αυτή γυναίκα. Το σώμα της , το πρόσωπο της και όλα τα χαρακτηριστικά της ήταν ίδια και απαράλλακτα με την φάντασμα της μελλοντικής πρωτοχρονιάς εκτός από την κομψή σοβαρή και στιλάτη αμφίεση της και τα σμαραγδένια της μάτια. Ο Αλέξανδρος έμεινε με ανοικτό το στόμα κοιτάζοντας την όμορφη ξανθιά γυναίκα με το εντυπωσιακό σκούρο μωβ ταγιέρ
Με το προυφρίντινγκ, βλέπω, έχουμε τσακωθεί, ε?
0 .
"ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ"
Πρωτοσέλιδο "Ριζοσπάστη" 19 Σεπτεμβρίου 1932.
Κομμουνιστικός πατριωτιΖμός.
Πρωτοσέλιδο "Ριζοσπάστη" 19 Σεπτεμβρίου 1932.
Κομμουνιστικός πατριωτιΖμός.
-
- Extreme poster
- Δημοσιεύσεις: 3863
Re: Το βιβλίο μου «Το φάντασμα της ελληνικής κατάρρευσης»
ΜΥΘΗΡΑ έγραψε:
σχολιο 7
παντως η ιδεα που σαρωνει το πονημα οτι ενα πολιτικος θα μας σωσει ..ως δια μαγειας ...αυτη η ιδεα ειναι καπως ιδεοληψια μεσσιανικου τυπου ...οσο για το αν ο Αλεξης Τσιπρας ειναι αυτος εεε αυτο εινα το μεγιστο πλανευμα ...πλεον ..
μου κανει εντυπωση οργισμενε κι η αφιερωση στην οικογενεια σου ...
πχ λες αφιερωμενο στην πανεμορφη γυναικα μου ...χμμ...τωρα τελευταια το να σε λενε ομορφη εινα σνα να σε παρηγορουν για την ελλειψη εξυπναδας ....χμ.. γιατι επισημαινω αυτη την αφιερωση ...γιατι αν κανει εχει ως συντροφο του μια ομορφη γυναικα ...ποσο καλα μπορει να λειτουργησει η κριση του η πολιτικη ???
λοιπον σαν πονημα δημιουργικο ,, δεχομαι το βιβλιο σου και εχιε την αξια του ...αλλα αλλα ελαχιστα συμβαλει στην κοινωνικη μας αφυπνιση καθως ειναι απο αυτε ςτις μυθιστοριες που σαν ιδεα διατηρουν το μυθο του ενος κια μοναδικου μοναρχη-πολιτικου που με δικη του βουληση κυβερνα.. χμ βεβαια αυτο σαν ιδεα ειναι υπεραπλουστευτικο και μακρυα νυχτωμενο απο την οικτρη κυβερνητικη πραγματικοτητα την διαπλεκομενη ...
και ειναι αυτη η αριστερη κοροιδια που βιωνουμε τις μερες τουτες που κανει το πονημα σου ακομη πιο χμμ πλανευτικο ...κι εξω πραγματικο ...σαν να τον καταπιε το φαντασμα της καταρρευσης τον ηρωα σου βρε οργισμενε ...
θΑ διαφωνησω. σε καμια περιπτωση δεν ειναι μεσσιανικη η οπτικη. Απλα δειχνει σε ολο της το μεγαλειο την αντιφατικοτητα και το παραλογισμο μεγαλης μεριδας των πολιτικων μας. Ο π-θ στο διηγημε εκανε καιριες επιλογες για την πορεια της χωρας οι οποιες είχαν συνέπειες. Εν τελει ο π-θ λυγισε υπο το βαρος του ιδιου του λαικισμου που καλιεργησε και ο νεος σφετεριστης και ατσαλινος ηγετης καταφερε να καθισει στο θρονο πολυ ευκολα. Δεν βλεπω πως κολλαει σε ολα αυτα ο μεσσιανισμος.
Η αληθεια ειναι πως πρεπει να ξαναδιαβασω το διηγημα μου.
0 .
ΤΟ βιβλίο μου:https://www.smashwords.com/books/view/412984
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
-
- Extreme poster
- Δημοσιεύσεις: 3863
Re: Το βιβλίο μου «Το φάντασμα της ελληνικής κατάρρευσης»
Διαβαστε ρε
0 .
ΤΟ βιβλίο μου:https://www.smashwords.com/books/view/412984
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 559