Κλασικη λογοτεχνια

[Λαχουρένιος]

Απο αυτα εχω διαβασει Δικη, Εγκλημα και Τιμωρια και πολυ παλια το Περηφανεια και Προκαταληψη

[Freisinniger]

30 βιβλία που θα έπρεπε να έχει διαβάσει ένας καλλιεργημένος άνθρωπος
Δημοσιεύθηκε 17 Δεκεμβρίου 2017 | 18:42



febe47ea0348990172021d9c701793c4 victor hugo quotes les miserables movie


δημου....
Πολλοί από σας μου ζητήσατε τον κατάλογο των "30 βιβλίων" που χρησιμοποιούσα στο μάθημα της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας.



Από τον Μεσαίωνα ως το 1950 αυτές είναι οι επιλογές μου (αυστηρά προσωπικές). Δεν είναι η λίστα που έδινα στους μαθητές μου - εκεί είχα αντικαταστήσει μερικά βιβλία, λόγω δυσκολίας:



Δάντης: Η Θεία Κωμωδία
Βοκκάκιος: Το Δεκαήμερο
Μονταίνι: Τα Δοκίμια
Ραμπελαί: Γαργαντούας
Θερβάντες: Δον Κιχώτης
Σαίξπηρ: Άπαντα
Ντε Φόου: Ροβινσώνας Κρούσος
Σουίφτ: Ταξίδια του Γκιούλιβερ
Βολτέρος: Καντίντ και άλλες ιστορίες
Γκαίτε: Φάουστ Τζαίην
Ώστεν: Περηφάνια και Προκατάληψη
Μπαλζάκ: Μπάρμπα Γκοριό ή οποιοδήποτε από την «Ανθρώπινη Κωμωδία»
Σταντάλ: Το κόκκινο και το μαύρο
Β. Ουγκώ: Οι Άθλιοι
Πόε: Διηγήματα
Φλομπέρ: Μαντάμ Μποβαρύ
Ντίκενς: Νταίηβιντ Κόπερφιλντ
Μοπασάν: Διηγήματα
Ντοστογέφσκυ: Δαιμονισμένοι (ή/και όποιο άλλο από τα 4 αριστουργήματα: Έγκλημα και Τιμωρία, Αδελφοί Καραμαζόφ, Ο Ηλίθιος)
Τολστόι: Πόλεμος και Ειρήνη ή/και Άννα Καρένινα).
Τσέχοφ: Διηγήματα
Μέλβιλ: Μόμπυ Ντικ
Ντίκινσον: Ποιήματα
Τουαίην: Χωκ Φιν
Φ. Κάφκα: Η Δίκη (ή/και Το Κάστρο)
Προυστ: Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο
Τζόυς: Οδυσσέας Τόμας
Μαν: Το μαγικό βουνό (ή/και Δόκτωρ Φάουστους, Μπούντενμπρουκς)
Ρ. Μούζιλ: Ο Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες
Τ. Σ. Έλιοτ: Ποιήματα.



Αυτά είναι τα τριάντα βιβλία που (νομίζω πως) ο κάθε καλλιεργημένος άνθρωπος θα έπρεπε να έχει διαβάσει. Όχι μόνο επειδή είναι τα καλύτερα - αλλά επειδή είχαν μεγάλη επιρροή και καθόρισαν την πορεία του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

απο αυτα τα τεσσερα ....

σιγά μην διαβάσουμε τα παλιομοδιτικα

[Διάδοχος]

Δεν υπάρχει μόδα στην λογοτεχνία. Προσωπικά αηδιάζω όταν βλέπω στα μμμ να διαβάζουν σαβουρο-νουβέλες best seller, ενώ δεν έχουν διαβάσει κλασσική λογοτεχνία.


Μπολντάρω αυτά που έχω διαβάσει

Δάντης: Η Θεία Κωμωδία
Βοκκάκιος: Το Δεκαήμερο
Μονταίνι: Τα Δοκίμια
Ραμπελαί: Γαργαντούας
Θερβάντες: Δον Κιχώτης
Σαίξπηρ: Άπαντα
Ντε Φόου: Ροβινσώνας Κρούσος
Σουίφτ: Ταξίδια του Γκιούλιβερ
Βολτέρος: Καντίντ και άλλες ιστορίες
Γκαίτε: Φάουστ Τζαίην
Ώστεν: Περηφάνια και Προκατάληψη
Μπαλζάκ: Μπάρμπα Γκοριό ή οποιοδήποτε από την «Ανθρώπινη Κωμωδία»
Σταντάλ: Το κόκκινο και το μαύρο
Β. Ουγκώ: Οι Άθλιοι
Πόε: Διηγήματα
Φλομπέρ: Μαντάμ Μποβαρύ
Ντίκενς: Νταίηβιντ Κόπερφιλντ
Μοπασάν: Διηγήματα
Ντοστογέφσκυ: Δαιμονισμένοι (ή/και όποιο άλλο από τα 4 αριστουργήματα: Έγκλημα και Τιμωρία, Αδελφοί Καραμαζόφ, Ο Ηλίθιος)
Τολστόι: Πόλεμος και Ειρήνη ή/και Άννα Καρένινα).
Τσέχοφ: Διηγήματα
Μέλβιλ: Μόμπυ Ντικ
Ντίκινσον: Ποιήματα
Τουαίην: Χωκ Φιν
Φ. Κάφκα: Η Δίκη (ή/και Το Κάστρο)
Προυστ: Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο
Τζόυς: Οδυσσέας Τόμας
Μαν: Το μαγικό βουνό (ή/και Δόκτωρ Φάουστους, Μπούντενμπρουκς)
Ρ. Μούζιλ: Ο Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες
Τ. Σ. Έλιοτ: Ποιήματα.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η λίστα δεν περιλαμβάνει ένα έστω μυθιστόρημα του Ζούλς του Βέρν

[Λαχουρένιος]

Ναι οντως, γιατί Μετρ την σνομπαρεις;

ΔΘ εχεις να προτεινεις κάτι;

Νέμο θενξ για την λιστα

[Διάδοχος]

ΔΘ εχεις να προτεινεις κάτι;

- Robinson Crusoe (Daniel Defoe)
- Treasure Island (Robert Louis Stevenson)

[Freisinniger]

Γιατί τα μισά (τα έχω διαβάσει), ναι μεν κομματάρες ΣΑΝ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, αλλά ζούμε στο 2018.

Ναι, και είμαι πολύ ευτυχισμένος που διαβάζω bestseller βιβλία, γιατί ζω στο 2018 και μάλιστα πολλά από αυτά, όπως πχ το πρόσφατο του Dan Brown Origin, μου προσφέρει ήδη αρκετά για το πως μπορεί να εξελιχθεί το μέλλον.

[Λαχουρένιος]

Άλλο το να προτιμάς την μοντερνα λογοτεχνια και άλλο να σνομπαρεις την κλασικη

[Freisinniger]

Η κλασσική για την εποχή της ήταν κορυφή, κανείς δεν το αμφισβητεί και στην σήμερον εποχή, τα καλύτερα είναι τα bestseller.

Αλλά τώρα να υμνώ την κλασσική και να πετώ στα σκουπίδια τα bestseller, δεν παίζει, εκεί έγκειται η διαφορά μας. Δεν σνομπάρω την κλασσική, δεν ταιριάζει με το σήμερα, απλά πράγματα, είναι σαν να λες, τι βλακεία που εφευρέθηκε το φως, πριν με το κερί ήταν όλα τέλεια.

[nemo]

οταν διαβαζουμε το ιδιο βιβλιο σε μια ηλικια απο μια αλλη ηλικια αντιλαμβανομαστε και διαφορετικα πραγματα

εχει να κανει μαλλον με τις εμπειριες που συσσωρευει ο εγκεφαλος στον χρονο

πχ την ιλιαδα την πρωτοδιαβασα στην ηλικια των 8 -με 9 ..μαλλον σε παιδικη εκδοση το μυαλο μου
ειχε κολλησει στο δραμα του αχιλλεα με τον πατροκλο θυμαμαι ακομη και σημερα τα δακρυα που σκουπιζα
απο τοτε την εχω διαβασει πολλες φορες και καθε φορα διακρινω και καινουργιες εννοιες
το θεωρω το καλυτερο βιβλιο που γραφτηκε ποτε σε αυτο θα βρεις σε ψηγματα εστω
ολες τις ιδεολογιες του κοσμου ακομη και ψυχολογια του ατομου και του οχλου
ο καφκα ηταν ο συγγραφέας που δεν καταλαβαινα τον διαβαζα αλλα δεν μου ελεγε τιποτα
τον ξαναδιαβασα πριν λιγο καιρο και επιτελους αρχισα καπως να καταλαβαινω τι προσπαθουσε να πει
αλλα δεν μπορω ακομη και σημερα να πω για το εργο του τιποτα περισσοτερο
τον ελιοτ τον εχω ξεσκισει στο διαβασμα η ποιηση δεν εχει αρχη και τελος
και να σας λυσω τις οποιες αποριες για τα βιβλια και το διαβασμα θα σας πω οτι
ειχα την τυχη να εχω διπλα μου μια μεγαλη βιβλιοθηκη και καθε εβδομαδα αλλαζα δυο βιβλια
τα περισσοτερα απο οσα μου αρεσαν τα εχω τωρα και στην προσωπικη βιβλιοθηκη

σημερα πλεον δεν γραφουν τοσα καλα οσο παλια ...οπως συμβαινει και σε αλλες ασχολιες του ανθρωπου
ολοι οι σημερινοί αντιγραφουν τους παλιους δεν υπαρχει καμια πρωτοτυπη σκεψη

[ВладимирВладимирович]

Δάντης: Η Θεία Κωμωδία
Βοκκάκιος: Το Δεκαήμερο
Μονταίνι: Τα Δοκίμια
Ραμπελαί: Γαργαντούας
Θερβάντες: Δον Κιχώτης
Σαίξπηρ: Άπαντα
Ντε Φόου: Ροβινσώνας Κρούσος
Σουίφτ: Ταξίδια του Γκιούλιβερ
Βολτέρος: Καντίντ και άλλες ιστορίες
Γκαίτε: Φάουστ Τζαίην
Ώστεν: Περηφάνια και Προκατάληψη
Μπαλζάκ: Μπάρμπα Γκοριό ή οποιοδήποτε από την «Ανθρώπινη Κωμωδία»
Σταντάλ: Το κόκκινο και το μαύρο
Β. Ουγκώ: Οι Άθλιοι
Πόε: Διηγήματα
Φλομπέρ: Μαντάμ Μποβαρύ
Ντίκενς: Νταίηβιντ Κόπερφιλντ
Μοπασάν: Διηγήματα
Ντοστογέφσκυ: Δαιμονισμένοι (ή/και όποιο άλλο από τα 4 αριστουργήματα: Έγκλημα και Τιμωρία, Αδελφοί Καραμαζόφ, Ο Ηλίθιος)
Τολστόι: Πόλεμος και Ειρήνη ή/και Άννα Καρένινα).
Τσέχοφ: Διηγήματα
Μέλβιλ: Μόμπυ Ντικ
Ντίκινσον: Ποιήματα
Τουαίην: Χωκ Φιν
Φ. Κάφκα: Η Δίκη (ή/και Το Κάστρο)
Προυστ: Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο
Τζόυς: Οδυσσέας Τόμας
Μαν: Το μαγικό βουνό (ή/και Δόκτωρ Φάουστους, Μπούντενμπρουκς)
Ρ. Μούζιλ: Ο Άνθρωπος χωρίς Ιδιότητες
Τ. Σ. Έλιοτ: Ποιήματα.

Αυτα εχω διαβασει, τους Ντοστογεφσκι Τσεχοφ και Τολστοϊ απο σχολικο προγραμμα γι'αυτο τους συχανομαι ακομα και τωρα (ειδικα το Πολεμος και Ειρηνη ). Απο Ντικενς εχω διαβασει το Ολιβερ Τβιστ.
Συμφωνω επισης με Διαδοχο οτι χωρις τον Βερν η λιστα ειναι γτπ.