Adminović έγραψε:NikosVy έγραψε:Το να στρέφεσαι δικαστικά κατά του Δημοσίου είναι, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, like shooting in a barel. Σωστό χρυσωρυχείο!
Από την -μικρή σχετικά- εμπειρία που έχω πάνω σε αγωγές κατά του Δημοσίου, δεν θα έλεγα πάντως ότι δίνονται και ιδιαίτερα μεγάλα ποσά.
Εγώ έχω διαφορετική εμπειρία. Αν έχεις συγκεντρώσει και μερικές ακυρωτικές αποφάσεις που στις οποίες δεν έχει συμμορφωθεί το Δημόσιο, τότε η αγωγές αποζημίωσης που δεν περιορίζονται μόνο στην ίδια βάση με την ακυρωτική απόφαση αλλά πάνε και λίγο πιο πέρα, έχεις σαφώς ένα αβαντάζ που δεσμεύει τον δικαστή του Διοικητικού Πρωτοδικείου/Εφετείου.
Ο Τόκος 6% σε κάνει μερικές φορές να εύχεσαι να καθυστερήσει η έκδοση απόφασης όσο το δυνατόν περισσότερο για να μαζευτούν περισσότερα λεφτά.
Εγώ πάντως δεν περιμένω να εξαντληθεί το πεδίο των ακυρωτικών δικών για να αρχίσω τις αποζημιωτικές. Κάπου τυχαίνει και προτού εκδοθεί η απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου/Εφετείου έρχεται και η έκδοση της Απόφασης του Σ.τ.Ε. φωνάζει ο Νομικός Σύμβουλος του Δημοσίου "όχι δεν είναι δεδικασμένο στην παρούσα υπόθεση", αλλά στην ουσία γίνεται δεδικασμένο, δεν είναι κάτι που θα αγνοήσει ο δικαστής.
Adminović έγραψε:Το ΕΔΔΑ είναι σαφώς καλύτερο, δίνει καλύτερες αποζημιώσεις και γενικότερα αναγνωρίζει την ευθύνη ενός κράτους να αποζημιώσει πιο εύκολα σε σχέση με τα εγχώρια δικαστήρια. Αλλά είναι και λίγο ζήσε Μάη μου που λένε, διότι πρώτα πρέπει να περάσεις από τα ελληνικά δικαστήρια, όπου μπορεί να περιμένεις πάνω από 10 χρόνια.
Όχι απόλυτα. Μου έτυχε να βασιστεί το Ε.Δ.Δ.Α. σε μία απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου, για την οποία είχε ασκηθεί έφεση (πήγαινε για φούντο επειδή δεν αναγνώριζε αποθετική ζημία, αναγνώριζε ηθική βλάβη και τα μάσαγε ως προς το αν είχε συμμορφωθεί ή όχι το Δημόσιο σε προηγούμενη απόφαση του Σ.τ.Ε.). Εθεώρησε λοιπόν το Ε.Δ.Δ.Α. ότι ύπαρχει "Διαφορά Ιδιωτικού Δικαίου" μεταξύ πολίτη και Κυβέρνησής του, κάτι που θεωρείται ως προαπαιτούμενο (εξωφρενικό) για να γίνει παραδεκτή η προσφυγή στο πρώτο στάδιο και να μην πάει στα σκουπίδια.
Στη συνέχεια τραινάροντας την υπόθεση στο Ε.Δ.Δ.Α., στην ουσία το Δημόσιο γίνεται όμηρος σε μια υπόθεση που δεν ξέρει πως θα τελειώσει, επομένως υπάρχει κίνητρο για να ικανοποιήσει τον πολίτη όσο γίνεται καλύτερα και να δείξει το αποτέλεσμα "Κύριοι του ΕΔΔΑ βλέπετε τι ωραία που ικανοποίησα τον πολίτη μου; Τι θέλετε τώρα;"
Επίσης αν υπάρχει υποψία ότι παραβιάζεται Κοινοτικό Δίκαιο (οδηγία κλπ) καλό είναι να γίνεται μια επίσκεψη στα Γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα (Βασιλίσσης Σοφίας) με μια δισέλιδη αναφορά/καταγγελία κατά του Κράτους. Δεν κοστίζει τίποτα, την παίρνει ευγενικά ο αστυνομικός στην είσοδο και μετά 2 μέρες σου έχουν απαντήσει με αριθμό πρωτοκόλλου και διαβεβαιώσεις ότι την έστειλαν στις Βρυξέλλες. Μια παρέμβαση της Επιτροπής κατά του Κράτους με κάποιο πρόστιμο ή και με παραπομπή στο Δικαστήριο της Ε.Ε. δεν είναι λίγη υπόθεση. Ακόμα και αν τυπικά δεν έχει επίπτωση στον πολίτη, ουσιαστικά είναι ένα σημαντικό χαρτί, με το οποίο ο πολίτης ακόμα και για μια απλή περίπτωση αντιδικίας με το Κράτος, μπορεί με το χαρτάκι αυτό να ζητήσει με βάση το άρθρο 234 την Προδικαστική Παραπομπή της υπόθεσης στο Δικαστήριο της Ε.Ε.
