Οδηγός μετανάστευσης

[Freisinniger]

Σίγουρα τα πράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα σχετικά με την μετανάστευση και το ακόμη χειρότερο ο τόπος προορισμού δεν είναι σίγουρο πως θα σας εξασφαλίσει μόνιμη εργασία. Δηλαδή ακόμη και σε εργοστάσιο να βρεθεί θέση εργασίας, αυτή δεν είναι σίγουρη και κατοχυρωμένη. Πολλοί από τους επιχειρηματίες πλέον έχουν επενδύσει σε νέα αυτοματοποιημένα συστήματα τα οποία μειώνουν το προσωπικό εργασίας. Η παλιά χειρονακτική μέθοδος μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Πλέον όλες οι εκβιομηχανοποιημένες θα χρειαστούν εξειδικευμένα εργατικά χέρια πχ χειριστές μηχανημάτων, τεχνίτες, μηχανικούς, σχεδιαστές, αρχιτέκνονες κλπ. Όσο τα χειρονακτικά χέρια μειόνονται άλλο τόσο πρέπει να απορροφηθούν οι υπόλοιποι σε άλλους εξειδικευμένους κλάδους. Όπως πχ παλιά ο μαραγκός απορροφήθηκε από σχεδιαστή παπουτσιών ή από χειριστή μηχανημάτων παπουτσιού.


Η μετανάστευση περιλαμβάνει δυο πτυχές εντός ΕΕ. Η μια είναι η εξασφάλιση εργασίας εντός αγγλικών χωρών, που έχει ως επακόλουθο την αρχική οικονομική ενίσχυση. Η δεύτερη είναι σε κράτη στα οποία η αγγλική είναι περιθωριακή γλώσσα ή δεν μπορεί να ομιληθεί και αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι της μεταναστευτικής σκέψης. Χώρες όπως η Αγγλία, Ολλανδία, Δανία, Νορβηγία, Σουηδία ομιλούνται η αγγλική γλώσσα. Στις υπόλοιπες Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο ομιλούνται οι γηγενείς.

Σαφώς είναι πιο εύκολο να μεταναστέψει κάποιος στις αγγλόφωνες χώρες, αλλά απαιτείται και το ανάλογο ρευστό, γιατί το κόστος ζωής σε αυτές τις χώρες είναι δυσβάσταχτο και τα ενοίκια επίσης που είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι τις επιβίωσης. Στις μη αγγλόφωνες χώρες θα πρέπει ένας μετανάστης να έχει ξεκινήσει την διαδικασία της εκμαθήσεως της γλώσσας από την πατρίδα του, δηλαδή να μην πάει κάποιος απροετοίμαστος, γιατί το πολιτισμικό σοκ θα είναι μεγάλο και δυσβάσταχτο και θα χρειαστεί παραπάνω χρόνια προετοιμασίας και ένταξης σε αυτές τις μεγάλες χώρες. Ας πάρουμε σαν παράδειγμα εμένα, αν και είχα ξεκινήσει τα γερμανικά στην Ελλάδα και είχα φτάσει σε επίπεδο Β2, η αρχική επικοινωνία με τους γερμανούς ναι μεν καταλάβαινα 2 - 3 πράγματα, τα υπόλοιπα δεν καταλάβαινα απολύτως τίποτα, γιατί το αυτί μου δεν είχε συνηθίσει ούτε στις διαφορετικές φωνές, αλλά ούτε και στην Γερμανική γενικότερα. Μου πήρε να την συνηθίσω περίπου 6 - 7 μήνες. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες χώρες, εξαιρώ Ιταλία ίσως και Ισπανία που είναι αρκετά πιο εύκολο να μαθευτούν αυτές οι γλώσσες.

Συνάντησα και συναντώ μετανάστες που δεν μπορούν να μιλήσουν, αλλά ούτε έχουν όρεξη να μάθουν γενικά την γερμανική αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι εργάτες και το μόνο που σκέφτονται είναι το πως θα δουλεύουν για να βγάλουν περισσότερα χρήματα, όπου δεν υπάρχει απολύτως χρόνος για να μάθει κάποιος την γλώσσα.

Πέραν της γλώσσας το πιο σημαντικό είναι να διαθέτει κάποιος χρήματα, ένα αρχικό κεφάλαιο που θα μπορεί να ενοικιάσει σπίτι και να μπει σε μια αρχική πορεία. Βασικά αυτό το τοποθετώ πάνω από 7 χιλ €, για οικογένεια τα πράγματα είναι πιο δύσκολα καθώς θα απαιτηθούν πάνω από 15 χιλ αρχικώς. Εξαρτάται βέβαια πως θα έρθει, σε ποια πόλη θα εγκατασταθεί, αν έχει ήδη βρεθεί εργασία γιατί αν όχι κλάφτα Χαράλαμπε.

Το ρίσκο.

Πως μπορείς να ρισκάρεις όταν δεν έχεις μια, παρά μόνο για τις βασικές ανάγκες σου;

Δεν είναι απλό εάν δεν έχεις συγγενείς, φίλους ή γνωστούς οι οποίοι θα πρέπει να σε βοηθήσουν στα πρώτα αρχικά βήματα. Βέβαια για να πω την αλήθεια ήρθα σε αυτή την χώρα μόνος μου χωρίς καμία βοήθεια με πολύ ελάχιστα χρήματα κάπου στα 700€, γιατί από πτωχευμένη χώρα ήρθαμε, ευτυχώς όμως είχα ξεκινήσει ήδη την προεργασία εκμάθησης της Γερμανικής γλώσσας και βρισκόμουν σε καλό επίπεδο. Η πρώτη μου εργασία ήταν σε εστιατόρια, βασικά χρειάστηκα 2 μήνες μέχρι να συλλέξω κάποια χρήματα μόνο και μόνο για να μπορώ να ενοικιάσω σπίτι. Στο μεσοδιάστημα λόγω ότι γνώριζα την γερμανική και μπορούσα φυσικά να γράφω, έφτιαξα το αρχικό μου βιογραφικό κουτσά στραβά, μη γνωρίζοντας πως ακριβώς φτιάχνουν, γιατί είναι εντελώς διαφορετικό σε κάθε σοβαρή χώρα.

Μετά από λίγο καιρό ήρθε και η πρώτη μου δουλειά, πρώτη συνέντευξη στα αγγλικά, στα γερμανικά ναι μεν μπορούσα να γράψω άνετα κείμενα, αλλά δεν μου βγαίνανε καθόλου, δηλαδή σπαστά, με πήρε 4 -5 μήνες μέχρι να την συνηθίσω και λίγες συμβουλές από κάποιους φίλους μετανάστες που πέρασαν και αυτή δύσκολα. Βέβαια όσους ρώτησα μου είπαν τα ίδια και τα ίδια. Στους περισσότερους τους πήρε μια 4 - 5 χρόνια να τα συνηθίσουν στην ομιλία τους, εμένα με πήρε κάπου στους 6 -7 μήνες, για να τελειοποιηθούν, με πολύ διάβασμα μέσα σε τρένα, λεωφορεία διάφορα λογοτεχνικά βιβλία και όχι μόνο.

Πρέπει ως νεομετανάστης να σκεφτείτε πως το στρες είναι μια καθημερινότητα, δεν είναι Ελλάδα εδώ, όλοι τρέχουν σαν τρελοί πρωί πρώι να προλάβουν το τραμ, λεωφορεία κλπ. Ατέλειωτες ώρες στο δρόμο, ταλαιπωρία, απίστευτο ποδαρόδρομο. Χρειάζεται σύνεση και κριτική σκέψη, ηρεμία, λίγο πλάκα με τους συναδέλφους όταν πιάνεται την βάρδια σας. Και το σημαντικό, εδώ είναι οργανωμένα τα πράγματα, υπάρχουν βάρδιες, Πρωινή 6 - 14, μεσημεριανή 8 - 16 ή 9 - 17, απογευματινή 14 - 22 και νυχτερινή 22 μέχρι στις 6 το πρωί.

συνεχίζεται......

[ВладимирВладимирович]

Ενδιαφερον.

[Freisinniger]

Πολλοί θεωρούν πως το να κάνει κάποιος μια διαφορετική εργασία από αυτό που έχει σπουδάσει είναι μειονεκτικό ή αργότερα δεν θα μπορεί γιατί δεν θα διαθέτει τα κατάλληλα προσόντα. Μπορώ να πω πως αυτό ισχύει για μια συνολική περίπτωση, μόνο στην περίπτωση της ΕΕ. Οι εργοδότες γενικά στην ΕΕ είναι απαιτητικοί, θέτουν όρια, χρειάζονται ένα σωρό χαρτιά κλπ. Στην περίπτωση της Αμερικής, Καναδά, Αυστραλίας και σε πολλές περιπτώσεις Μεγάλη Βρετανίας δεν είναι τόσο απαιτητικά τα πράγματα. Βασικό στοιχείο όμως για αυτές τις χώρες είναι η προϋπηρεσία το οποίο και το λογικό ακόμη και πτυχίο να μην έχεις, αυτό σημαίνει πως κατέχεις ήδη τις επιστημονικές γνώσεις που εργάζεσαι ή είχες εργαστεί στο παρελθόν σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις.

Οπότε βασικό εργαλείο είναι πάντα η εργασιακή εμπειρία, παρά τα πτυχία που φυσικά ήταν ένα αρχικό βήμα στην ατομική σου σταδιοδρομία.

Να μην θεωρεί κάποιος κατέχοντας πτυχίου, πως είναι κακό ή δαιμονοποιημένο να εργαστείς πάνω σε άλλους τομείς ή σαν εργάτης ή οτιδήποτε διαφορετικό. Το αρχικό στάδιο του καθενός συμπεριλαμβάνει την ένταξή του μέσα σε μια διαφορετική χώρα. Όσους έχω γνωστούς σε Αμερική πχ στα πρώτα τους χρόνια, κάνανε όλα τα παραπάνω, βέβαια τώρα οι αμοιβές τους είναι πολύ καλές και με αρκετή προϋπηρεσία. Γενικά είναι καλό να εργάζεσαι με οποιονδήποτε τρόπο σε βοηθά σε πολλούς τομείς.

Οι δυνατότητες που δίνονται στο εξωτερικό είναι άπειρες για εξειδικευμένη εργασιακή απορρόφηση. Το μόνο κακό είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί κάποιος να χρειαστεί ένα αρχικό κεφάλαιο γιατί την εξειδίκευση στην ΕΕ δεν την πληρώνει κανείς, άρα για κάμποσους μήνες πρέπει κάποιος να επιβιώσει με τις δικές του δυνατότητες και αποθέματα.

Καλό είναι λοιπόν να γίνει και η αντίστοιχη επιλογή πόλης στην οποία θα διαμείνει κάποιος, αλλιώς δεν θα μπορέσει να του εξασφαλίσει όλα τα παραπάνω, καθώς επίσης η μετακόμιση είναι ένα δυσβάσταχτο φαινόμενο. Μέσα σε ένα χρόνο με 5 μετακομίσεις, έχω να πω πως καλύτερο είναι ως μετανάστης να βρει κάποιος σπίτι κοντά στον τόπο εργασίας του, να αποφεύγει τις πολύωρες μετακινήσεις, να ψάξει για φθηνό ενοίκιο αρχικώς και να αφιερώνει χρόνο να βελτιώνει τον τρόπο επικοινωνίας του, γραπτώς και προφορικώς.

συνεχίζεται.....

[Freisinniger]

Οι λόγοι κυρίως που θα πάρει αυτή την απόφαση ποικίλουν, αλλά γενικά με την περιρρέουσα κατάσταση είναι δυστυχώς ή ευτυχώς μια αναγκαία ανάγκη. Οι περισσότεροι όπως προείπα έρχονται εντελώς απροετοίμαστοι. Με πήρε τηλέφωνο ένας γνωστός και πάνω στην ομιλία και στην εξομολόγησή του μου είπε πήγε για 2 χρόνια Αυστραλία παράνομα, έκανε αίτηση για βίζα και μου είπε όσους γνώρισε που πήγαν από Ελλάδα - Αυστραλία πήγαν παράνομα με τουριστική βίζα και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν πίσω, φυσικά τον ρώτησα μέσα σε αυτό το διάστημα τι έκανε εκεί και τα λοιπά. Μου είπε πως ήταν οδηγός φορτηγού και αρχικώς δούλευε για ένα λαμόγιο Έλληνα και δεν μπορούσε να του φτιάξει τα χαρτιά. Τα λεφτά που έβγαζε τα έστελνε στην Ελλάδα όλα γιατί είχε 3 παιδιά και την γυναίκα του να ταΐσει, μου εξομολογήθηκε πως δεν ήξερε χριστό από αγγλικά, ε τότε τι πήγες να κάνεις εκεί κάτω χωρίς να ξέρεις αγγλικά; Χωρίς να ξέρεις να επικοινωνείς, σαφώς μετά την λήξη των 2 χρόνων επέστρεψε πίσω στην Ελλάδα όπως και αρκετοί παράνομοι που πήγαν εκεί, τώρα είναι πάλι άνεργος 9 μήνες και ψάχνει να βρει χώρα να ξαναφύγει. Του απάντησα φυσικά με αυτό το σκεπτικό που πάει, θα ξαναγυρίσει πίσω.

Η προετοιμασία είναι το πιο βασικό στοιχείο μιας μεταναστευτικής οδού, δεν υπάρχουν επιλογές πολλές, πρέπει οπωσδήποτε κάποιος να κάνει την προεργασία από την Ελλάδα και αργότερα να μπορεί να βασίζεται στις δικές του δυνάμεις. Η προεργασία όπως είπα ενέχει την εκμάθηση μια γλώσσας, της έρευνας πάνω σε θέματα που αφορούν την πόλη της επιλογής του, εργασιακές ευκαιρίες κλπ. Βασικό στοιχείο είναι η έρευνα.

Υπάρχουν όμως και άτομα που δεν ικανοποιούνται με τίποτα. Μιλώντας με ένα φίλο Πολωνό είχε γυρίσει και είχε διαμείνει σε 5 χώρες συμπεριλαμβανομένων των Καναδά, Αγγλία, Ολλανδία, Δανία και Γερμανία, όπου και τελικά δεν είχε πάρει την τελική του απόφαση σχετικά με το τι πρέπει να κάνει. Το σίγουρο είναι πως είχε το σθένος από 17 χρονών να τα μαζέψει και να φύγει από την χώρα του και να εργάζεται σκληρά στο εξωτερικό και όπου έβρισκε. Βασικό στοιχείο επικοινωνίας του σε αυτές ήταν ότι έμαθε αγγλικά από μόνος του χωρίς την βοήθεια κανενός.

Αυτές οι πτυχές βέβαια όταν βρίσκονται στην ανάπτυξη της δημιουργικότητος συνάδουν με το μεγάλο και αποφασιστικό ρίσκο. Λίγοι άνθρωποι ρισκάρουν, αν δεν ρισκάρεις το σίγουρο είναι πως δεν θα πετύχεις, αλλά για να ρισκάρεις πρέπει να κάνεις την προετοιμασία σου, χωρίς αυτή το μέλλον είναι αβέβαιο.

συνεχίζεται....

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Σιγὰ μὴν καθήσω καὶ διαβάσω ὅλον αὐτὸν τὸν κακογραμμέ-
νον Ὁδηγό.
Παραμένω στὴν Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα,
μετανάστης ἀναγκαστικὰ αὐτοδίδακτος,
ἐφ' ὅσον Ἕλληνες ἐδῶ δὲν ὑπάρχουν πιά.
Ἄ, θὰ παραμείνω καὶ ἀπροσάρμοστος.
Κωλομετανάστης στὸν τόπο μου. Λόγῳ βαρεμάρας; Ἴσως!