OI ΟΡΑΜΑΤΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΚΡΙΣΕΩΝ, ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ

[ΜΥΘΗΡΑ]

Εθνομιμιδιακή Φιλοσοφική Κοινότητα
11 ώρ. ·
Τι γίνεται με τους στοχαστές,τους διανοουμένους και τους ανθρώπους που έχουν ουσιαστική επιρροή στα πνευματικά δρώμενα;Έχετε ποτέ παρατηρήσει κάτι;Φαίνεται συχνά και μάλλον έτσι θα 'ναι,ότι στον χώρο των διανοουμένων και στοχαστών υπάρχει μια τάση προς την αριστερή ιδεολογική κατεύθυνση.Δεν κοιτάμε αν αυτοί οι διανοούμενοι είναι κακοί ή καλοί,αν έχουν αναλυτική σκέψη ή όχι,αν έχουν νόημα αυτά που υποστηρίζουν ή όχι,αλλά μόνο αν είναι γνωστοί και υπάρχουν κυρίως στον ακαδημαϊκό χώρο.Μόνο έτσι μπορούμε έστω να παρατηρήσουμε το φαινόμενο{...}
Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό;Γιατί οι διανοούμενοι τις περισσότερες φορές τείνουν προς στην υποστήριξη αριστερών και σοσιαλιστικών ιδεολογιών;{...}
Μετά από την εμπειρία μου στα ελληνικά και μη, ακαδημαϊκά ιδρύματα πιστεύω ότι έχω τις απαντήσεις.Ας δούμε όμως μερικές οπτικές του θέματος.
Ο Roger Scruton είναι σίγουρα ο κορυφαίος φιλόσοφος αυτή τη στιγμή στον χώρο του συντηρητισμού.Ο Σκρούτον χρόνια στον χώρο των διανοουμένων καταθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη για αυτή την σχέση διανοουμένων και αριστεράς.
Οι στοχαστές που καταπιάνονται με κοινωνικά προβλήματα,από την ίδια την φύση του κοινωνικού προβληματισμού,θα οδηγηθούν σχεδόν "νομοτελειακά" σε αριστερές και σοσιαλιστικές τάσεις. Δεν χρειάζεται να έχεις αναλύσει σε βάθος τα ερωτήματα που σε απασχολούν.Αν είσαι διανοούμενος,σε ελκύει τρομερά η ιδέα του να γίνεις εσύ ο ίδιος ο δημιουργός μιας κοινωνικής αλλαγής.Θεωρείς ότι το κύρος των γνώσεων σου,σου δίνει την δυνατότητα να γίνεις ο φορέας κοινωνικών δράσεων και αλλαγών.Εδώ ταιριάζει απόλυτα το σκεπτικό του Γκράμσι.Η γνώση σημαίνει σοφία και η σοφία σημαίνει αυτόματα το δικαίωμα στο να "κυβερνάς",στο να έχεις ρόλο στην διαμόρφωση της κοινωνίας και παράλληλα η έννοια της "διαμόρφωσης",της καθοδηγημένης κοινωνίας,είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αριστερά.
Η κοινωνία είναι λάθος και πρέπει οπωσδήποτε να την αλλάξουμε.Αυτή η ιδέα φαίνεται αξιολάτρευτα αρεστή στους διανοούμενους και ο μόνος δρόμος για να την πραγματοποιήσουν,είναι ο σοσιαλισμός.Αυτό το σκεπτικό όπως έδειξε και ο Έρικ Βόγκελιν είναι η βάση του Γνωστικισμού.Έχω το βασικό αγαθό,την γνώση.Οφείλω να ελέγχω!
Για να στρίψεις προς συντηρητικό δρόμο, πρέπει να κάνεις κάποιες στοχαστικές και ενδεχομένως λιγότερο αρεστές παραδοχές ως διανοούμενος:
-Ο άνθρωπος είναι ατελής και πεπερασμένος με συγκεκριμένες δυνατότητες.
-Οι κοινωνικοί θεσμοί παράλληλα αποτελούν δομές δοκιμασμένες στον χρόνο και αυτό αποτελεί μεγαλύτερο πειστήριο ορθότητας, από ξαφνικές και ταχύτατες αναλύσεις,επαναστάσεις και αλλαγές.
-Μπορούμε να μετατρέψουμε τον κόσμο προς κάτι άλλο,περιορισμένα και όχι ολικώς. Ξέρεις ότι η αλλαγή και η επανάσταση κόντρα σε μια μεγάλη πολιτισμική δομή,δεν είναι η λύση,αλλά ενδεχομένως το πρόβλημα.
-Η κοινωνία ακόμα και έτσι,με τα όποια προβλήματά της,έχει καταστάσεις και δομές,οι οποίες είναι ωραίες,χρήσιμες και υγιείς για όλους
Αν σαν διανοούμενος κάνεις αυτούς τους συλλογισμούς,τότε αυτόματα χάνεις την ηδονιστική ιδέα να γίνεις εσύ ο ίδιος ένας φορέας αλλαγής.Δυστυχώς, ο εγωισμός των διανοουμένων για να γίνουν το κέντρο κοινωνικών αλλαγών,είναι και ο βασικός λόγος έλξης τους προς το μόνο μονοπάτι,που θα τους δώσει αυτή την ευκαιρία για να γίνουν αυτό το επίκεντρο,την αριστερά.
Μήπως ξεφεύγει αυτή τάση από την κοινωνικοπολιτική ακτίνα επιρροής και πατάει μέχρι και σε βιολογικά πεδία; Προσωπικά είμαι πεπεισμένος,αλλά αυτό αποτελεί δική μου προσωπική γνώμη. Κάλλιστα όμως, αυτές οι ισοπεδωτικές εξισωτικές τάσεις θα μπορούσαν να προκύπτουν από την εξελικτική προσαρμογή,γιατί αυτές οι τάσεις ήταν εκείνες που συντήρησαν τις ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, την εποχή που το μοίρασμα των αποκτηθέντων αγαθών ήταν ο βασικός και κύριος κοινωνικός δεσμός. Αλλά θεωρώ την εξήγηση αυτή λιγότερο ολοκληρωμένη.Άλλωστε δεν πιστεύω ότι υπάρχει ουσιαστική υπεροχή της αριστερής σκέψης εντός ολόκληρης της κοινωνίας,αλλά μόνο στον ακαδημαϊκό χώρο.Η εξελικτική αυτή εξήγηση θα όφειλε να καλύπτει όλο το φάσμα του κοινωνικού συνόλου ή έστω ένα σημαντικό πλειοψηφικό μέρος αυτού.
(μέρος Α')

σχόλιο 38

..θίγεις πολλά σοβαρά θέματα στις μακροσκελείς αυτές παρεμβάσεις σου νέμο .. δεν τις αγνόησα απλα είμουν για μέρες αποκλεισμένη ...

..θα σχολιάσω ...σύντομα .. προς το παρόν έχω να παρουσιάσω τον Γ.Λιερό και το Γ.Καλή

..χμ ...σε ανομονή λοιπόν γιανα γίνουν όλα βάση ενός σχεδιασμού ανάπτυξης του νήματος ... θα ακολουθήσει η παρουσιάση του οραματικού εργου των συγγραφέων με αναφορά στις αμεσοδημοκρατία ..

[nemo]

δεν ηταν δικο μου αν και συμφωνω σε καθε γραμμη και εχω να πω οτι το κειμενο δεν ολοκληρωνει γιατι δεν θελει να πληγωσει και οσα κειμενα δεν το κανουν για αυτους τους λογους τα κατακρινω

[ΜΥΘΗΡΑ]

ΑΝΑΔΕΙΞΗ 19

οι πολιτικές διάλυσης των <<κοινών>> - τοπικών κοινοτήτων, δήμων, συνεταιρισμών κτλ

...αποκαλυπτικός ο Γ.Λιερός στο απολογιστικό άρθρο του <Οι Περιπέτειες του Προτάγματος της Αποανάπτυξης και της Αλληλέγγυας Συναργατικής Οικονομίας σην Ελλάδα της Κρίσης >
https://www.babylonia.gr/2017/06/28/oi- ... is-krisis/

.... ένα ανάρτημα του 2017 όπου ο Γ.Λιερός ευστόχως παρατηρεί την αποτυχία του προτάγματος της αποανάπτυξης με δρομολογηση πολιτικών - θεσμικών πλαίσιων διάλυσης, συρρίκνωσης και άλωσης από τα μέσα των λεγόμενων <<κοινών>> επί μνημονιακής κρίσης...
...η αποτυχία μαρτυρείται ως συρρίκνωση των τοπικών κοινοτήτων, διάλυση των μικρών και μεσαίων δήμων, διάλυση των συνεταιριστικών δομών με πολύ χαμηλή συμμετοχικότητα σε αυτές κτλ ....αυτά που ο Γ.Λιερός ονομάζει δηλαδή ως <<κοινά>> δέχτηκαν τα τελευτάι χρόνια μια απιστευτη απαλλοτριωτική και καταστροφική πίεση ..
...διαβάζουμε παρακάτω ...


======================================
Οι Περιπέτειες του Προτάγματος της Αποανάπτυξης και της Αλληλέγγυας/Συνεργατικής Οικονομίας στην Ελλάδα της Κρίσης
0
Ιούνιος 28, 2017
Γιώργος Λιερός

Με την αποανάπτυξη και την αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία προσπαθήσαμε να σχεδιάσουμε μια απάντηση στην κρίση. Ήδη από το 2010 -με την αρχή των μνημονίων- κατατέθηκε στον δημόσιο διάλογο και περιγράφηκε με μια σχετική επάρκεια το πρόταγμα της αποανάπτυξης, ενώ σκιαγραφήθηκε σε αδρές γραμμές ο ρόλος της αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας στην παραγωγική ανασυγκρότηση και την έξοδο από την κρίση σε μια αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Την περίοδο 2010-12 στοχαστές όπως ο Σερζ Λατούς είχαν μιλήσει σε κατάμεστα αμφιθέατρα, κυκλοφόρησαν βιβλία, καταβλήθηκαν πολλές προσπάθειες να μεταφερθεί η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής αλλά και της Ευρώπης, κινητοποιήθηκαν οι πανεπιστημιακοί κ.λπ. Με την ώθηση που έδωσαν οι πλατείες πολλαπλασιάστηκαν οι δομές αλληλεγγύης και τα συνεργατικά εγχειρήματα.

Μέχρι την αρχή του 2012 τα βασικά είχαν λίγο-πολύ ειπωθεί: παραγωγικοί/καταναλωτικοί συνεταιρισμοί, αυτοδιαχείριση των χρεωκοπημένων επιχειρήσεων, τοπικές κοινωνικά ελεγχόμενες αυτοσυντηρούμενες οικονομίες, οικονομίες εγγύτητας, τροφική κυριαρχία, ενεργειακή αυτάρκεια από τοπικές ανανεώσιμες πηγές, τοπική επεξεργασία της αγροτικής παραγωγής, βιοτεχνικά/βιομηχανικά τοπικά οικοσυστήματα, μια τεχνολογικά προηγμένη μαστορική, τοπικές αγορές, τοπικά νομίσματα, συντονισμός των μικρής κλίμακας οικονομιών σε ευρύτερες βιοπεριφέρειες.

Σήμερα, το 2017, είμαστε πλέον αναγκασμένοι να ομολογήσουμε ότι αυτές οι ιδέες, και οι πρώτες πειραματικές πρακτικές, δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια υπολογίσιμη κοινωνική δυναμική, να αποτελέσουν τα πρώτα έστω βήματα σε μια διαδικασία παραγωγικής/κοινωνικής ανασυγκρότησης υπό την ηγεμονία των λαϊκών τάξεων. Γιατί;

– Ούτε καν εμείς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε το 2010 ποια ήταν η πραγματική έκταση που είχε πάρει η τραγωδία των κοινών στην Ελλάδα. Το 2010, σε μια μεγάλη έκταση, η καταστροφή των τοπικών κοινωνιών είχε ήδη συντελεστεί, περισσότερο βέβαια όσον αφορά τις γειτονιές των μεγάλων αστικών κέντρων, λιγότερο στις επαρχιακές πόλεις και χωριά. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στη χώρα μας μόνο το 7% των αγροτών είναι συνεταιρισμένοι, ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά της Ευρώπης, όπου συνήθως συνεταιρισμένοι είναι το 50-80% των αγροτών, οι ενεργοί αγροτικοί συνεταιρισμοί στην Ελλάδα δεν ξεπερνούν τους 150[1]. Ήδη πριν ξεκινήσει η κρίση είχε εξανεμιστεί το «κοινωνικό κεφάλαιο», οι δυνατοί κοινωνικοί δεσμοί, που θα επέτρεπαν την ρωμαλέα ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας, ένα μαζικό κίνημα συλλογικής αυτοαπασχόλησης κ.λπ.

– Τα κόμματα της Αριστεράς -συμπτώματα και ενεργοί συντελεστές της τραγωδίας των κοινών- ήταν αδιάφορα (ΣΥΡΙΖΑ) ή και εχθρικά (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) σ’ αυτές τις ιδέες και πρακτικές και η έχθρα τους δεν ερχόταν από το παρελθόν, η συλλήβδην απόρριψη των συνεταιρισμών δεν θα μπορούσε καν να περάσει από το μυαλό των παλαιότερων σταλινικών. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υιοθέτησε ποτέ, και μάλιστα ως κύριο μέρος του προγράμματος του, τις απόψεις της αυτοδιαχείρισης, των αγροτοβιομηχανικών συνεταιρισμών, της κοινωνικοποίησης (αντί της κρατικοποίησης) όπως το ΠΑΣΟΚ το 1974-81. Αλλά ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε, δεν θα μπορούσε -κάτι τέτοιο προϋποθέτει σιδερένια γιακωβινική θέληση και όχι τιποτένιους απατεώνες- να μετασχηματίσει τις σκόρπιες θεωρητικές ιδέες σε συνεκτικές κρατικές πολιτικές στην κατεύθυνση της «κατασκευής του κατασκευαστή[2]» της παραγωγικής ανασυγκρότησης (του κατασκευαστή που εξέλειπε λόγω της τραγωδίας των κοινών). Το 2012-15 η διεκδίκηση μιας κυβέρνησης που θα έσκιζε τα μνημόνια, θα έπρεπε να συμβαδίζει με την προετοιμασία ενός καλοδουλεμένου σχεδίου το οποίο θα επέτρεπε στην κυβέρνηση της Αριστεράς να δράσει ως θεσμικός καταλύτης -ο όρος είναι της Ε. Όστρομ- για να απελευθερώσει μπλοκαρισμένες κοινωνικές δυναμικές. Μα τι πάμε και τους ζητάμε τώρα! Τρία χρόνια στην κυβέρνηση και ακόμη δεν έχουν καταφέρει να σχεδιάσουν μια στοιχειώδη πολιτική για την κοινωνική οικονομία!

.......................................

...και παρακάτω το σημαίνον μέρος του άρθρου όπου ο Λιερός μιλά για τους τρεις γύρους καταστροφής των κοινών στην Ελλάδα απο τα τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια ώς τις μέρες μας ..

Μιλώντας για την τραγωδία των κοινών στη χώρα μας ουσιαστικά αναφερόμαστε στον κίνδυνο να χαθεί η σπουδαία ελληνική παράδοση ανεξαρτησίας, ανεξαρτησία σε επίπεδο ατομικό, οικογενειακό, κοινοτικό, πολιτικό (όχι ότι αυτή η παράδοση είναι η μόνη στην περιοχή, η Ροζάβα είναι μόνο ένα επεισόδιο μιας άλλης εξίσου παλιάς και σπουδαίας παράδοσης στην άλλη πλευρά του Αιγαίου).

Ο νεότερος ελληνισμός κυοφορήθηκε στις κοινότητες των ελληνικών βουνών και των νησιών οι οποίες όχι μόνο ήταν πρακτικά κοινωνίες έξω από το κράτος, αλλά επίσης ήταν στενά συνδεδεμένες με τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα της εποχής τους: Παρίσι, Βιέννη, Μόσχα, Κωνσταντινούπολη, Κάιρο, Βαγδάτη. Εδώ ωρίμασαν οι δυνάμεις οι οποίες διεξήγαγαν με επιτυχία τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, το 1821. Έκτοτε γνωρίσαμε τρεις γύρους καταστροφής των κοινών.

Τον πρώτο γύρο τον επιχείρησε το αρτιγέννητο ελληνικό έθνος-κράτος. Και όμως όχι μόνο άντεξαν οι παλαιότερες κοινοτικές δομές αλλά ήδη από τα τέλη του 19ου αι. αναδύεται μια ιδιαίτερα πλούσια συλλογική ζωή με νέες μορφές και περιεχόμενα: συνεταιρισμοί αγροτικοί και αστικοί, «συντεχνίες», σωματεία, ταμεία αλληλοβοήθειας, αυτασφάλισης, μορφωτικοί και εκπαιδευτικοί όμιλοι κ.ά. Όλος αυτός ο κοινωνικός και πολιτιστικός πλούτος υποστρώνει μια έντονη δημόσια ζωή και θα κορυφωθεί με την ελεύθερη Ελλάδα των βουνών, την Ελλάδα του ΕΑΜ, ένα κοινοτικό κράτος, μια πραγματική κοινοτική δημοκρατία όπως την είχε ονειρευτεί ο Καραβίδας.

Ο δεύτερος γύρος καταστροφής των κοινών ήταν υπόθεση της αντεπανάστασης και του μετεμφυλιακού κράτους που οικοδόμησε.

Ο τρίτος και πιο αποφασιστικός γύρος, δεν χρησιμοποίησε τόσο τη βία αλλά τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 με την «πρώτη φορά Αριστερά» (το ΠΑΣΟΚ) και ολοκληρώνεται στις μέρες μας στο καθεστώς της κρίσης με την «δεύτερη φορά Αριστερά» (τον ΣΥΡΙΖΑ). Ό,τι δεν κατάφερε με την καταστολή το μετεμφυλιακό κράτος, το πέτυχαν τα ευρωπαϊκά προγράμματα.

Ήδη από την αρχή της κρίσης -και αυτό σήμερα γίνεται περισσότερο καθαρό από ποτέ- δεν ήταν δυνατή κανενός είδους παραγωγική ανασυγκρότηση έξω από ένα ευρύτερο κίνημα κοινωνικής, πολιτισμικής και πολιτικής αναγέννησης, τέτοιου που να ανοίγει δρόμους και για όλους τους άλλους λαούς της περιοχής. Το πρόταγμα της αποανάπτυξης -και μαζί εκείνο της άμεσης δημοκρατίας- παραπέμπει σε ένα τέτοιο πολυεπίπεδο κίνημα. Είμαστε σε θέση να αναδείξουμε πρακτικά αυτό το πρόταγμα σε όλο τον πλούτο των περιεχομένων του;

[ΜΥΘΗΡΑ]

Εθνομιμιδιακή Φιλοσοφική Κοινότητα
11 ώρ. ·
Τι γίνεται με τους στοχαστές,τους διανοουμένους και τους ανθρώπους που έχουν ουσιαστική επιρροή στα πνευματικά δρώμενα;Έχετε ποτέ παρατηρήσει κάτι;Φαίνεται συχνά και μάλλον έτσι θα 'ναι,ότι στον χώρο των διανοουμένων και στοχαστών υπάρχει μια τάση προς την αριστερή ιδεολογική κατεύθυνση.Δεν κοιτάμε αν αυτοί οι διανοούμενοι είναι κακοί ή καλοί,αν έχουν αναλυτική σκέψη ή όχι,αν έχουν νόημα αυτά που υποστηρίζουν ή όχι,αλλά μόνο αν είναι γνωστοί και υπάρχουν κυρίως στον ακαδημαϊκό χώρο.Μόνο έτσι μπορούμε έστω να παρατηρήσουμε το φαινόμενο{...}
Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό;Γιατί οι διανοούμενοι τις περισσότερες φορές τείνουν προς στην υποστήριξη αριστερών και σοσιαλιστικών ιδεολογιών;{...}
Μετά από την εμπειρία μου στα ελληνικά και μη, ακαδημαϊκά ιδρύματα πιστεύω ότι έχω τις απαντήσεις.Ας δούμε όμως μερικές οπτικές του θέματος.
Ο Roger Scruton είναι σίγουρα ο κορυφαίος φιλόσοφος αυτή τη στιγμή στον χώρο του συντηρητισμού.Ο Σκρούτον χρόνια στον χώρο των διανοουμένων καταθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη για αυτή την σχέση διανοουμένων και αριστεράς.
Οι στοχαστές που καταπιάνονται με κοινωνικά προβλήματα,από την ίδια την φύση του κοινωνικού προβληματισμού,θα οδηγηθούν σχεδόν "νομοτελειακά" σε αριστερές και σοσιαλιστικές τάσεις. Δεν χρειάζεται να έχεις αναλύσει σε βάθος τα ερωτήματα που σε απασχολούν.Αν είσαι διανοούμενος,σε ελκύει τρομερά η ιδέα του να γίνεις εσύ ο ίδιος ο δημιουργός μιας κοινωνικής αλλαγής.Θεωρείς ότι το κύρος των γνώσεων σου,σου δίνει την δυνατότητα να γίνεις ο φορέας κοινωνικών δράσεων και αλλαγών.Εδώ ταιριάζει απόλυτα το σκεπτικό του Γκράμσι.Η γνώση σημαίνει σοφία και η σοφία σημαίνει αυτόματα το δικαίωμα στο να "κυβερνάς",στο να έχεις ρόλο στην διαμόρφωση της κοινωνίας και παράλληλα η έννοια της "διαμόρφωσης",της καθοδηγημένης κοινωνίας,είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αριστερά.
Η κοινωνία είναι λάθος και πρέπει οπωσδήποτε να την αλλάξουμε.Αυτή η ιδέα φαίνεται αξιολάτρευτα αρεστή στους διανοούμενους και ο μόνος δρόμος για να την πραγματοποιήσουν,είναι ο σοσιαλισμός.Αυτό το σκεπτικό όπως έδειξε και ο Έρικ Βόγκελιν είναι η βάση του Γνωστικισμού.Έχω το βασικό αγαθό,την γνώση.Οφείλω να ελέγχω!
Για να στρίψεις προς συντηρητικό δρόμο, πρέπει να κάνεις κάποιες στοχαστικές και ενδεχομένως λιγότερο αρεστές παραδοχές ως διανοούμενος:
-Ο άνθρωπος είναι ατελής και πεπερασμένος με συγκεκριμένες δυνατότητες.
-Οι κοινωνικοί θεσμοί παράλληλα αποτελούν δομές δοκιμασμένες στον χρόνο και αυτό αποτελεί μεγαλύτερο πειστήριο ορθότητας, από ξαφνικές και ταχύτατες αναλύσεις,επαναστάσεις και αλλαγές.
-Μπορούμε να μετατρέψουμε τον κόσμο προς κάτι άλλο,περιορισμένα και όχι ολικώς. Ξέρεις ότι η αλλαγή και η επανάσταση κόντρα σε μια μεγάλη πολιτισμική δομή,δεν είναι η λύση,αλλά ενδεχομένως το πρόβλημα.
-Η κοινωνία ακόμα και έτσι,με τα όποια προβλήματά της,έχει καταστάσεις και δομές,οι οποίες είναι ωραίες,χρήσιμες και υγιείς για όλους
Αν σαν διανοούμενος κάνεις αυτούς τους συλλογισμούς,τότε αυτόματα χάνεις την ηδονιστική ιδέα να γίνεις εσύ ο ίδιος ένας φορέας αλλαγής.Δυστυχώς, ο εγωισμός των διανοουμένων για να γίνουν το κέντρο κοινωνικών αλλαγών,είναι και ο βασικός λόγος έλξης τους προς το μόνο μονοπάτι,που θα τους δώσει αυτή την ευκαιρία για να γίνουν αυτό το επίκεντρο,την αριστερά.
Μήπως ξεφεύγει αυτή τάση από την κοινωνικοπολιτική ακτίνα επιρροής και πατάει μέχρι και σε βιολογικά πεδία; Προσωπικά είμαι πεπεισμένος,αλλά αυτό αποτελεί δική μου προσωπική γνώμη. Κάλλιστα όμως, αυτές οι ισοπεδωτικές εξισωτικές τάσεις θα μπορούσαν να προκύπτουν από την εξελικτική προσαρμογή,γιατί αυτές οι τάσεις ήταν εκείνες που συντήρησαν τις ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, την εποχή που το μοίρασμα των αποκτηθέντων αγαθών ήταν ο βασικός και κύριος κοινωνικός δεσμός. Αλλά θεωρώ την εξήγηση αυτή λιγότερο ολοκληρωμένη.Άλλωστε δεν πιστεύω ότι υπάρχει ουσιαστική υπεροχή της αριστερής σκέψης εντός ολόκληρης της κοινωνίας,αλλά μόνο στον ακαδημαϊκό χώρο.Η εξελικτική αυτή εξήγηση θα όφειλε να καλύπτει όλο το φάσμα του κοινωνικού συνόλου ή έστω ένα σημαντικό πλειοψηφικό μέρος αυτού.
(μέρος Α')

σχόλιο 39

...πού σοβαρά αυτά που λέγονται στο άρθρο αυτό... αποδειγμένα ( υπάρχουν έρευνες ) οι αριστεροι γενικα ψηφοφοροι εχουν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο ...οι δεξιοι εινα οι λιγοτερο ως πλειοψηφια μιλωντας μορφωμένοι ..

..η ιστορικα εκδηλωμένη αριστερά τυποις συνδεεται με την αντισταση στο συστημα και με ότι αυτό πρεσβεύει ως συντηρητική δύναμη θεσμών ιστορικα κατεγραμμενων ως υπαιτιων μεγαλου κοινωνικού πόνου ,,
,,,και λεω τυποις γιατι μια βαθυτερη αναλυση και θεωρηση αποκαλυπτε τις κρυμμενες συστημικες σχεσεις της κυριαρχης κοινοβουλευτικης κι εξωκοινοβουλευτικης αριστερας της μαρξολενινιστικης ή τροτσκιστικης προελευσης ...ή για ένα αποτερο μακρυνο επαναστικο παρελθόν ναροντικής και γιακωβινικής προελευσης .. η κυριαρχη λοιπον αριστερα με μια βαθυτερη θεωρηση αποδεικνυεται δεκανικι το καπιταλισμού,, ενα δεκανικι που το συστημα απο τις αρχες του προηουμενου αιώνα μοιαζει να ανεχεται και να του δινει θρονο παλνητικής ""συγκυβέρνησης ""παραχωρωντας σε συγκεκριμενα μαρξολενινιστικης η τροτσκιστικής προελευσης αριστερα κομματα, θωκους -εδρανα κοινοβουλίων ...


...δεν ειναι καθολου τυχαιο οτι στην κριση της ψευδοπανδημίας τα τυπικα σικέ αριστερα κομματα τα κοινοβουλευτικά ή και εξωκοινοβουλευτικα μαρξολενινιστικης ιδεολογικής χρωσης απλα εσκυψαν ταπεινά το κεφαλι και πιστεψαν όλα όσα οι επίσημοισσυτημικοί υγειονομικοί φορείς και τα συστημικα μεγαλα μεσα διεδιδαν και διαδιδουν για το κινδυνο ενος νεόυ τύπου κορωναιου και ελαχιστα κινηματικη δυναμικη ανεπτυξαν ολο αυτο το διαστημα που ο καπιταλισμος προχωρα με τους βιοτρομοκρατημένους πληθυσμους των αναπτυγμενων χωρων κλεισμενους στα σπίτια τους κομπαζοντας στην εποχη της ψηφιακης ολοκληρωσης του παραλληλα με την ολοκλήρωση του κοινωνικού ελεγχου μεσω του βιοτρόμου ...

...και δεν είναι τυχαίο οτι ακομη κι οραματικοι συγγραφεις της αμεσοδημοκρατιας που κατακραζουν τις συγχρονες αστικες ψευδοδημοκρατιες και προτασσουν το οραμα της κοινωνικής ισοτητας και της καταργηςση της ατομικής ιδιοκτησίας οντας μαρξολενινιστικης πολιτικης θρησκοληψιας κουβέντα δεν ειχαν να πουν για τις συνομωσιες που σέρνονται ολο αυτο το καιρο σχετικα με ενα ιο φαντασμα ,, τιποτε δεν αμφισβήτησαν από την προπαγανδα τη ακριβοπληρωμένη των ΜΜΕ ..καποιοι βέβαια εκαναν κριτική αλλά κουβεντα δνε ειπαν για το ιο φαντασμα ...πολλοι δε συστημικοι αριστεροι που ξερουν ναλενε πολυ καλα το ιδεολογικο μαρξολεννιστικο ποιηματακι εφτασαν να γινουν και κουκουλοφοροι βοηθοι της βιοτρομοκρατιας, απειλωντας με καταγγελιες η και καταγγελωντας όσους γραφαμε ή συνεχιζουμε γνωμες εναντια στην βιοτρομοκρατια που είναι ενα ειδος ντεμπουτου της νεας καπιταλιστικής ταξης ..

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΙ ΟΜΩΣ .. Η ΨΕΥΔΟ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΡΑΒΗΞΕ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΣΥΤΗΜΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΜΑΡΞΟΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΚΙ ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΘΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΠΟΣΟ ΚΑΛΟ ΔΕΚΑΝΙΚΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΩ ΔΙΔΥΜΟ ΑΔΕΡΦΙ ΤΟΥ ...

..συνεχίζω και με αλλα σχολια πανω στο ακρως επίκαιρο δημοσίευμα που παράθεσες νέμο ...