Περί Γότθων και Ούννων

[Adminović]

Κατ' αρχήν να αναφέρουμε ότι οι Σκανδιναβοί της αρχαιότητας ήταν γνωστοί ως Γερμανοί. Το νοτιότερα από αυτά τα φύλα έμειναν γνωστά στην ιστορία ως Γότθοι. Αρχική τους κοιτίδα πιστεύεται ότι ήταν περιοχές της νότιας Σκανδιναβίας και της Βαλτικής. Από εκεί θα επεκταθούν προς το νότο και θα φτάσουν ως τα όρια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από όπου θα αρχίσουν να κάνουν πολλές και καταστροφικές επιδρομές και λεηλασίες. Έγιναν γνωστοί ως Οστρογότθοι (= Ανατολικοί Γότθοι) και Βησιγότθοι (= Δυτικοί Γότθοι), ενίοτε δε και με τα ονόματα των διαφόρων επιμέρους φυλών (πχ Σάξονες, Αλεμανοί, Φράγκοι, Βάνδαλοι, Βουργουνδοί κοκ).

Όταν θα αρχίσουν να δέχονται επιθέσεις από τα ανατολικά, κυρίως από τους Ούννους και τους Σαρμάτες (ιρανικά φύλα, συγγενικά προς τους Σκύθες), θα μετακινηθούν προς τη δύση και το νότο και θα εισβάλουν στα εδάφη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Θα εγκατασταθούν κυρίως σε περιοχές της σημερινής Ιταλίας, Αγγλίας, Γαλλίας, Ισπανίας και ορισμένοι θα περάσουν και στη βόρεια Αφρική (όπως πχ οι -ξακουστοί για τις καταστροφές που προκαλούσαν- Βάνδαλοι).

Η αρχική κοιτίδα των Ούννων θεωρούνται οι στέπες της κεντρικής Ασίας. Από τα γλωσσικά στοιχεία που έχουν καταγραφεί και τις συνήθειές τους πιστεύεται πως ήταν τουρκικά φύλα. Οι Ούννοι, ενωμένοι με τους Σαρμάτες και άλλα ιρανικά και τουρκικά φύλα, θα περάσουν μέσα από τις στέπες της Ουκρανίας και της νότιας Ρωσίας και θα εγκατασταθούν σε πολλές περιοχές της κεντρικής Ευρώπης, ήτοι περιοχές κυρίως της σημερινής Ρουμανίας, Ουγγαρίας, Αυστρίας, Τσεχίας, Γερμανίας κλπ. Εκεί θα αναμειχθούν και με το ντόπιο γοτθο-γερμανικό πληθυσμό και από εκεί θα αρχίσουν τις επιδρομές και τις λεηλασίες κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των διαφόρων βασιλείων των Γότθων.

Η παρουσία των Ούννων έγινε αρχικά γνωστή από τους μεγάλους όγκους του πληθυσμού των Γότθων που μετακινήθηκαν εντός των ορίων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αναζητώντας καταφύγιο. Οι Γότθοι αρχικά θα εισβάλουν στο ανατολικό τμήμα της Αυτοκρατορίας και από εκεί θα μετακινηθούν στο δυτικό, όπου και θα εγκατασταθούν μόνιμα. Η αυτοκρατορία των Ούννων, η οποία είχε όριο με την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τον Δούναβη, ήταν στο απόγειο της όταν βασιλιάς ήταν ο Αττίλας και στη συνέχεια σταδιακά διαλύθηκε. Η γλώσσα της αυτοκρατορίας των Ούννων φέρεται να ήταν οι γερμανικές διάλεκτοι, γεγονός που καταδεικνύει την ύπαρξη ισχυρού γοτθικού στοιχείου, το οποίο μετά από διαδοχικές εξεγέρσεις ανέτρεψε την εξουσία των διαδόχων του Αττίλα και μέσα από την αχανή αυτοκρατορία των Ούννων ξεπήδησαν διάφορα γοτθο-γερμανικά βασίλεια (όπως πχ το βασίλειο των Γέπιδων).

Υπολείμματα της ουννικής αυτοκρατορίας πρέπει να ήταν και οι Άβαροι, οι οποίοι εμφανίζονται στο προσκήνιο μερικές δεκαετίες μετά τον πλήρη αφανισμό του κράτους των Ούννων και έχουν πολλές ομοιότητες σαν λαός με τους Ούννους. Θα κυριαρχήσουν για αρκετούς αιώνες στην κεντρική Ευρώπη και θα αποτελέσουν απειλή τόσο για το Βυζάντιο όσο και για τα βασίλεια των Γότθων. Σε συνδυασμό και με τις μεγάλες μετακινήσεις σλάβικων πληθυσμών από τον 5^ο αιώνα και μετά, τους οποίους είχαν είτε ως υποτελείς είτε ως συμμάχους οι Άβαροι, θα καταφέρουν να εκδιώξουν τους Γότθους από όλη την κεντρική Ευρώπη και την Βαλκανική. Εν τέλει το κράτος των Αβάρων διαλύθηκε λόγω εσωτερικών διαμαχών και ό,τι απέμεινε απορροφήθηκε κυρίως από τους Βούλγαρους, τους Ούγγρους και τους Φράγκους.

Η αρχική κοιτίδα των Γότθων:



Οι Ούννοι, οι μετακινήσεις και οι κυριότερες περιοχές εγκατάστασής τους:



Οι μετακινήσεις και οι κυριότερες επιδρομές των Γότθων και των Ούννων:

[Επισκέπτης]

Στηρίζω Γότθους απ όπου κι αν προήλθαν. Προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στην ανθρωπότητα, όταν υπό τις διαταγές του Μέγα Θεοδοσίου έσφαζαν τους πισωγλέντηδες παιδεραστές αρχαιοΕΛς.

[Τλαξκαλτέκος]

- Στο κράτος των Ούννων η κοινή γλώσσα επικοινωνίας ήταν τα γοτθικά, ενώ σε αυτό των Αβάρων τα σλαβικά. Το όνομα "Αττίλας" ήταν γοτθικό.

- Οι αρχικοί Άβαροι, οι Άβαροι της Ασίας δηλαδή , ήταν μογγολικής καταγωγής. Αντίθετα οι γνωστοί μας Άβαροι , οι Άβαροι της Ευρώπης , ήταν μικτής καταγωγής : μογγολικής + τουρκικής + ιρανικής + σλαβικής + γερμανικής.

- Όταν οι οι Γότθοι κατέβηκαν στην Δακία, συσχετίστηκαν ονομαστικά με τους Γέτες ( αρχαίο θρακικό φύλο ) , χωρίς να έχουν καμιά σχέση. Βλ. την Ιστορία των Γότθων του Ιορδάνη που ονομάζεται Getica. Γι' αυτό όποιος έχει δεί την ταινία Μπέογουλφ θα δεί τον λαό του πρωταγωνιστή να ονομάζεται "Γέτες", στην πραγματικότητα όμως ήταν Γότθοι που από τη Νότια Σουηδία, πήγαν να βοηθήσουν τους Δανούς απέναντι , μέσω της άγριας θάλασσας της … Βαλτικής.


- Το κεφάλι του γιού του Αττίλα, του Ντενγκιζίκ , στόλισε τον Ιππόδρομο της Κων/πολης. Έτσι γλεντάγαν οι μεσαιωνικοί Έλληνες τους Ούννους.

- Γλωσσικά οι παλαιοί Γερμανοί διαιρούνταν σε Ανατολικούς και Δυτικούς Γερμανούς. Ανατολικοί ήταν oi Γότθοι, Γεπίδες, Έρουλοι, Σκίροι , Ρούγιοι, Βουργουνδοί , Βάνδαλοι κ.α. Δυτικοί ήταν οι Φράγκοι, οι Αλαμανοί, οι Λογγοβάρδοι, οι Σουήβοι, οι Θουρίγγιοι κ.α. Από ένα καπρίτσιο της τύχης δεν έχει μείνει σήμερα τίποτα απ' τους Ανατολικούς Γερμανούς.


- Όπως οι Γότθοι και οι Έρουλοι προέρχονταν από τη Νότια Σουηδία, έτσι και οι Ρούγιοι προέρχονταν από τη Νότια Νορβηγία. Ο Οδόακρος που κατέλυσε το Δυτικό Ρωμαίκό κράτος ήταν Έρουλος και αρχηγός Ρούγιων και Σκίρων μισθοφόρων.


- Οι Γότθοι και οι Έρουλοι επέδραμαν τον 3ο αι. μ.Χ. στην Ελλάδα και στις παραλιακές πόλεις της Μ.Ασίας. Στην Έφεσο κατέστρεψαν το Ναό της Αρτέμιδος , ένα απ' τα Επτά Θαύματα του Κόσμου. Στις Θερμοπύλες δόθηκε μια μάχη των Ελλήνων κατά των Γόθτων ( η λιγότερο γνωστή απ' τις πέντε : https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Thermopylae_(disambiguation) ). Οι Έλληνες έκαναν τους Γερμαναράδες με τα κρεμμυδάκια . Τι Στάλινγκραντ και παπαριές να λέμε τώρα …

[Τλαξκαλτέκος]

Γοτθογραίκοι.

Γότθοι που είχαν εγκατασταθεί στην Μικρά Ασία ( θέμα Οψικίου ) και είχαν ανακατευτεί με τους εκεί Έλληνες. Τους αναφέρει ο Θεοφάνης ο Ομολογητής. Ονομάστηκαν έτσι με τον τρόπο που πήραν το όνομά τους οι Γαλάτες της Μ. Ασίας ( Ελληνογαλάτες / Γραικογαλάτες ).

… οἱ δὲ ἀντάρται ἀναβαλόντες καὶ συγκινήσαντες ὅλον τὸ θέμα τοῦ Ὀψικίου καὶ τοὺς Γοτθογραίκους … οἱ δὲ παράνομοι λαοὶ τοῦ Ὀψικίου ἅμα τῶν Γοτθογραίκων τῇ νυκτὶ εἰς τοὺς οἴκους τῶν πολιτῶν διαδραμόντες μεγίστην εἰργάσαντο ἅλωσιν ...

[Τλαξκαλτέκος]

Ένας πολύ ωραίος χάρτης των μαθητικών μας χρόνων . Αυτός των Δημητράκου - Καρολίδου που δείχνει την μετανάστευση των λαών τον 5ο αι. μ.Χ. . Αναφέρεται πλήθος λαών , τους οποίους και θα καταγράψω.

Στιγμιότυπο οθόνης 2021-04-05 180300.png

Στιγμιότυπο οθόνης 2021-04-05 174315.png

Στιγμιότυπο οθόνης 2021-04-05 175047.png

Στιγμιότυπο οθόνης 2021-04-05 175111.png

Στιγμιότυπο οθόνης 2021-04-05 175130.png

Στην Βόρεια Ιέρνη ( Ιρλανδία ) ζούσαν Σκώτοι.

Στην Καληδονία ( Σκωτία ) ζούσαν Σκώτοι και Πίκτες. Οι Σκώτοι ήταν Κέλτες , ενώ οι Πίκτες ήταν Κέλτες ή άγνωστης καταγωγής.

Στην Ανατολικοί Βρεττανία ζούσαν Άγγλοι, Σάξωνες και Ιούτοι. Ήταν και οι 3 λαοί Γερμανοί.

Στην Δυτική Βρεττανία ζούσαν Βρεττανοί Κέλτες.

Στην ΒΔ Γαλλία ( Αρμορική 449 μ.Χ. ) ζούσαν Βρεττανοί Κέλτες.

Στη Β. Γαλλία είχαμε το κράτος του Συάγριου ( ενός Ρωμαίου αξιωματούχου που αυτονομήθηκε ).

Στη ΒΑ Γαλλία - Δ. Γερμανία είχαμε τους γερμανικής καταγωγής Φράγκους ( διακρίνονταν σε Σάλιους στα βορειοδυτικά και Ριπουάριους στα νοτιοανατολικά ) , καθώς και τα γερμανικά φύλα των Χαύκων και των Χερούσκων.

Στην Ολλαδία είχαμε τους γερμανικής καταγωγής Φρείσιους.

Στην Ανατολική Γερμανία είχαμε τους γερμανικής καταγωγής Θουρίγγιους ( ή Ερμάνδουρους ) , τους Λαγγοβάρδους και τους Βαυαρούς ή Βογιάρους ( απόγονοι του γερμανικού φύλου των Μαρκομάννων ).

Στη Νότια Γερμανία είχαμε τους Αλαμανούς.

Στη Βόρεια Γερμανία ( και αλλού ) είχαμε τους Σουήβους ( γερμανικής καταγωγής ).

Στην Κεντρική Ευρώπη ( Αυστρία , Ουγγαρία , Τσεχοσλοβακία κ.λπ. ) είχαμε τα γερμανικά φύλα των Ρουγίων , Σκίρων και Ερούλων. Οι Έρουλοι είχαν καταλήξει στον Άνω Δούναβη ξεκινώντας απ' την Νότια Σουηδία ! Τα 3 αυτά φύλα με αρχηγό τον Οδόακρο κατέλυσαν την ρωμαϊκή εξουσία την Ιταλία και δημιούργησαν δικό τους κράτος ( κράτος του Οδόακρου ) !

Στη Νοτιοανατολική Γαλλία είχαμε το γερμανικό φύλο των Βουργουνδίων.

Στην Ανατολική Ευρώπη έχουμε Σλάβους.

Στη Δακία ( 454 μ.Χ. ) ζούσε το γερμανικό φύλο των Γεπιδών.

Κάτω δεξιά του χάρτη διακρίνονται η Βυζαντινή Αυτοκρατορία , το περσικό κράτος των Σασσανιδών , και η επικράτεια των Γασσανιδών Αράβων ( σύμμαχοι των Βυζαντινών ).

Στις ανατολικές ακτές του Ευξείνου Πόντου διακρίνεται η χώρα των Λαζών.

Το γερμανικό φύλο των Βανδάλων ή Βανδήλων ξεκίνησε απ' την Βόρεια Γερμανία , πέρασε στην Παννονία ( σημερινή Ουγγαρία , 334 μ.Χ. ) , από εκεί στην Γαλλία ( 406 μ.Χ. ) , από εκεί στην Ισπανία ( 409 ) ως υποτελείς των Βησιγότθων και από εκεί στην Βόρεια Αφρική ( Καρχηδώνα 429 ), όπου και ίδρυσαν δικό τους κράτος. Κατέλαβαν τη Σαρδηνία και την Κορσική ( 465 ) , το νοτιοδυτικό τμήμα της Σικελίας και την Μάλτα. Λεηλάτησαν με τον αρχηγό τους Γιζέριχο την Ιταλία ( 440 ) και την Ρώμη ( 455 ) , την Ζάκυνθο ( 462 ) κ.α. Στα αξιοσημείωτα ότι ηττήθηκαν από τους Ελευθερολάκωνες ( sic ) στο Ταίναρο !

Νότια του βανδαλικού κράτους ( Μαρόκο , Αλγερία , Λιβύη ) ζούσαν οι Μαυρούσιοι.

Οι Ούννοι , απ' τον Δνείστερο ( 375 μ.Χ. ) , φτάνουν στην Δακία ( 434 - 454 ) με αρχηγό τον Ρουγίλα . Στην περιοχή Παννονίας - Δακίας σχηματίζεται ( 434 - 454 ) το κράτος του Αττίλα. Στον χάρτη παρακολουθούμε τις εκστρατείες του στη Γαλατία ( Καταλαυνικά πεδία ) και στην Ιταλία ( Ρώμη ).

Το γερμανικό φύλο των Γότθων ( Γότθοι ή Γούττωνες ή Γύθωνες ) ξεκίνησε από τη Νότια Σουηδία , πέρασε στην Πολωνία και στον ποταμό Δνείστερο ( 150 μ.Χ. ) . Τότε διαιρέθηκαν σε Βησιγότθους και Οστρογότθους.

Οι Οστρογότθοι αρχικά ήταν υποτελείς των Ούννων ( 375 μ.Χ. ). Έπειτα απέκτησαν την δική τους επικράτεια στην Παννονία/Δούναβη ( 453 ) για να δημιουργήσουν τελικά δικό τους κράτος στην Ιταλία. Το κράτος τους κατέστρεψε ο Ιουστινιανός.

Οι Βησιγότθοι δημιούργησαν δικό τους κράτος στην στη ΝΔ Γαλλία και στην Ισπανία. Στην Ιβηρική Χερσόνησο είχαν ως υποτελείς τους 2 λαούς : α) στη Νότια Ισπανία τους Βανδάλους β) στην σημερινή Πορτογαλία το ιρανικής καταγωγής φύλο των Αλανών , το οποίο ξεκινώντας από τον Καύκασο κατέληξε στην Δυτική Ευρώπη. Σημερινοί τους απόγονοι που παρέμειναν στον Καύκασο είναι οι Οσετοί.

Στη ΒΔ Ισπανία ( Γαλικία ) έφτιαξε δικό του κράτος το γερμανικό φύλο των Σουήβων.

Στην Βόρεια Ισπανία βλέπουμε δύο θύλακες ( άσπρο χρώμα ). Ο ένας αφορά τους Καντάβρους. Οι Καντάβροι είναι αρχαίος λαός , άγνωστης καταγωγής , που αντιστάθηκε στους Ρωμαίους και στους Βησιγότθους. Εκλατινίστηκαν και η παρουσία τους μαρτυρείται ως τον 7ο αι. μ.Χ. Ο δεύτερος θύλακας αφορά τους Ουάσκωνες , προγόνους των σημερινών Βάσκων. Είχαν την δική τους επικράτεια και πολέμησαν τους Βησιγότθους , τους Φράγκους και τους Άραβες.

[Τλαξκαλτέκος]

Στο παραπάνω ξέχασα να αναφέρω τις αρχικές κοιτίδες των 3 γερμανικών φύλων που μετανάστευσαν στην Βρετανία : τους Ιούτους - Δανία , τους Άγγλους ( ΑΓΓΕΙΛΑΙ ) - Νότια Δανια/Βόρεια Γερμανία και τους Σάξωνες - Βόρεια Γερμανία.

Υ.Γ. Για το γερμανικό φύλο των Ερούλων, ο Προκόπιος λέει πως ένα τμήμα τους κατά τον 6ο αι. μετανάστευσε απ' την Βαλκανική στην Θούλη ( Σκανδιναβία ; Νότια Σουηδία ; ). Λέει δηλαδή πως αφού οι Έρουλοι νικήθηκαν απά ένα άλλο γερμανικό φύλο , τους Λαγγοβάρδους , κάποιοι απ' αυτούς εγκαταστάθηκαν στην ρωμαϊκή επαρχία του Ιλλυρικού , ενώ άλλοι πέρασαν τον Δούναβη προς τον βορρά , διέσχισαν την χώρα των σλαβικών εθνών , μετά διέσχισαν μια έρημη χώρα , έπειτα έφτασαν στην χώρα των Δανών και τελικά μέσω θάλασσας στην Θούλη , η οποία είναι 10 φορές μεγαλύτερη απ' την Βρεττανία. Περιγράφει δηλαδή μάλλον την αντίστροφη πορεία της πρώτης τους μετανάστευσης.

Ἡνίκα Ἔρουλοι Λαγγοβαρδῶν ἡσσηθέντες τῇ μάχῃ ἐξ ἠθῶν τῶν πατρίων ἀνέστησαν, οἱ μὲν αὐτῶν, ὥσπερ μοι ἔμπροσθεν δεδιήγηται, ᾠκήσαντο ἐς τὰ ἐν Ἰλλυριοῖς χωρία, οἱ δὲ δὴ ἄλλοι Ἴστρον ποταμὸν διαβαίνειν οὐδαμῆ ἔγνωσαν, ἀλλ' ἐς αὐτάς που τὰς ἐσχατιὰς τῆς οἰκουμένης ἱδρύσαντο· οὗτοι γοῦν πολλῶν ἐκ τοῦ βασιλείου αἵματος ἡγουμένων σφίσιν ἤμειψαν μὲν τὰ Σκλαβηνῶν ἔθνη ἐφεξῆς ἅπαντα, ἔρημον δὲ χώραν διαβάντες ἐνθένδε πολλὴν ἐς τοὺς Οὐάρνους καλουμένους ἐχώρησαν. μεθ' οὓς δὴ καὶ ∆ανῶν τὰ ἔθνη παρέδραμον οὐ βιαζομένων σφᾶς τῶν τῇδε βαρβάρων. ἐνθένδε τε ἐς ὠκεανὸν ἀφικόμενοι ἐναυτίλλοντο, Θούλῃ τε προσχόντες τῇ νήσῳ αὐτοῦ ἔμειναν. ἔστι δὲ ἡ Θούλη μεγίστη ἐς ἄγαν. Βρεττανίας γὰρ αὐτὴν πλέον ἢ δεκαπλασίαν ξυμβαίνει εἶναι.

[Τλαξκαλτέκος]

Ο Βανδαλικός Πόλεμος του Ιουστινιανού

Ο γερμανικός λαός των Βανδάλων που κατείχε την Βόρεια Αφρική και τα νησιά της Δυτικής Μεσογείου - πλην της Σικελίας - ήταν ολιγάριθμοι εν μέσω πολυάριθμων Βερβέρων και Μαυριτανών ιθαγενών. Οι Βάνδαλοι είχαν υιοθετήσει τον ρωμαϊκό διοικητικό μηχανισμό , είχαν εκφυλιστεί και είχαν απωλέσει τον πολεμικό χαρακτήρα τους. Ο ηγεμών τους Γελίμερος ( 530 -534 ) δεν είχε τις ικανότητες του προπάππου του Γιζέριχου ( 429 - 477 ) . Το 532 οι Βυζαντινοί άρχισαν να ετοιμάζονται. Ο Ιουστινιανός δωροδόκησε τους διοικητές των υπό βανδαλική κυριαρχία Τριπολιτιδα και Σαρδηνία και επαναστάτησαν κατά των Βανδάλων. Ο Βελισάριος με την σύζυγό του Αντωνίνα , τον γραμματικό του Προκόπιο , 18.000 άνδρες , 500 μεταγωγικά πλοία , 92 πολεμικά πλοία και μισθοφόρους Ούννους ( "Μασσαγέτες" ) ξεκίνησε την βανδαλική εκστρατεία. Διέσχισε το Αιγαίο , στάθμευσε στη Ζάκυνθο , έπειτα στη Σικελία , κατόπιν στη Μελίτη ( Μάλτα ) και τέλος έφθασε στην Αφρική. Αντιμετώπισε τον Γελίμερο στο Δέκιμον , 14 χλμ. νότια της Καρχηδόνας. Ο ανιψιός και ο αδελφός του Γελίμερου σκοτώθηκαν και ενώ ο βανδαλικός στρατός νικούσε , ο Γελίμερος αποσύρθηκε για να θρηνήσει τους νεκρούς συγγενείς του ! Έτσι ο Βελισάριος αντεπιτέθηκε και κέρδισε ανέλπιστη νίκη. Κατέλαβε την Καρχηδόνα ( 14/9 ) και νίκησε εκ νέου τον Γελίμερο στο Τρικάμαρο , 30 χλμ. δυτικά της Καρχηδόνας. O Γελίμερος κατέφυγε στα βάθη της Νουμιδίας ( σημ. Αλγερίας ). Οι Βυζαντινοί κατέλαβαν την Σαρδηνία , την Κορσική και τις Βαλεαρίδες Νήσους . Ο Γελίμερος παραδόθηκε στον Βελισάριο τον Μάρτιο του 534. Έτσι διαλύθηκε το βανδαλικό κράτος που είχε εδραιώσει ο ικανότατος Γιζέριχος. Ο Ιουστινιανός πρότεινε στον Βελισάριο να γίνει αρχιστράτηγος στην Αφρική. Ο Βελισάριος όμως ήθελε να γυρίσει πίσω γιατί κάποιοι τον κατηγορούσαν πως ήθελε να γίνει ανεξάρτητος ηγεμών στην Αφρική. Επέστρεψε τελώντας μεγαλοπρεπή θρίαμβο , ανάλογο των ρωμαϊκών του παρελθόντος , έχοντας μαζί του τους ιστορικούς ρωμαϊκούς θησαυρούς που είχε αρπάξει ο Γιζέριχος το 455 και αιχμάλωτο τον ίδιο τον Γελίμερο.

Ο Βελισάριος με πανοπλία τελετής θριάμβου σε σχέδιο Χρήστου Γιαννόπουλου :


Ο Βελισάριος προσκύνησε το αυτοκρατορικό ζεύγος και ακολούθησε ο Γελίμερος ψιθυρίζοντας : ματαιότης ματαιοτήτων , τα πάντα ματαιότης . * Ο Ιουστινιανός τίμησε τον Βελισάριο και στον Γελίμερο παραχώρησε κτήματα στη Μικρασία . Έτσι ο τελευταίος Βάνδαλος ηγεμών έζησε ως αγρότης ως τον θάνατό του. Οι αιχμάλωτοι Βάνδαλοι εντάχθηκαν στον βυζαντινό στρατό. Στην Αφρική πάντως τα ρωμαϊκά ( βυζαντινά ) εδάφη συνέχισαν να δέχονται επιθέσεις των Μαυρουσίων και άλλων μαυριτανικών φυλών και η κατάσταση άργησε να ηρεμήσει.

* Η φράση αυτή είναι από το βιβλίο Εκκλησιαστής ( A 2 ) της Παλαιάς διαθήκης. Το βιβλίο αυτό έγραψε ο Σολομών , γιος του Δαβίδ ( Α1 : Ῥήματα ἐκκλησιαστοῦ υἱοῦ Δαβὶδ βασιλέως Ἰσραὴλ ἐν Ἱερουσαλήμ. ) , δηλαδή Εκκλησιαστής = Σολομών και συνεπώς η πατρότητα της φράσης του Γελίμερου ανήκει στο βασιλιά Σολομώντα.

Ο Οστρογοτθικός Πόλεμος του Ιουστινιανού

Ο Οστρογότθος ηγεμών Θευδέριχος Αμαλός ( 493 - 526 ) είχε φτιάξει στην Ιταλία ένα ισχυρό ρωμαϊκού τύπου κράτος. Το 488 είχε ανατρέψει Ρούγιο ηγεμόνα της Ιταλίας Οδόακρο ( Ρούγιοι - > γερμανικό φύλο με απώτερη καταγωγή από τη Νορβηγία ) και δήλωσε στον Βυζαντινό ( Ρωμαίο ) αυτοκράτορα πως ήταν μόνο διοικητής της Ιταλίας, η οποία όμως συνεχίζει να ανήκει τυπικά στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ( της Κωνσταντινούπολης ). Ο Θευδέριχος ήταν αρειανιστής , διατηρούσε όμως καλές σχέσεις με την Εκκλησία της Ρώμης. Πέθανε το 526 και τον διαδέχτηκε ο γαμπρός του Ευθάριχος.

Ο Ευθάριχος είχε νυμφευθεί την Αμαλασούνθα , κόρη του Θευδέριχου. Πέθανε όμως σύντομα και τον διαδέχτηκε ο μικρός γιος της Αμαλασούνθας , ο Αθαλάριχος. Οι Γότθοι όμως ηγεμόνες αφαίρεσαν την κηδεμονία του μικρού βασιλιά απ' την μητέρα του . Λίγο αργότερα , σε εφηβική ηλικία , ο Αθαλάριχος πέθανε από τον ακόλαστο βίο που τον παρέσυραν οι νέοι κηδεμόνες του , οι Γότθοι ευγενείς. Οι τελευταίοι μάλιστα δεν δίστασαν να συλλάβουν την Αμαλασούνθα και να την στραγγαλίσουν . Ο Ιουστινιανός βρήκε ως αφορμή τον θάνατο της φίλης του Αμαλασούνθας για να επέμβει στην Ιταλία.

Το 535 , ο στρατηλάτης του Ιλλυρικού Μούνδος , συνεργάτης του Βελισάριου στην καταστολή της Στάσης του Νίκα προ τριετίας , βάδισε κατά της οστρογοτθοκρατούμενης Δαλματίας. Ταυτόχρονα ο Βελισάριος έπλευσε προς τη Σικελία. Στη Δαλματία ο Μούνδος σημείωσε νίκες. Το 536 ο Βελισάριος πέρασε από την Σικελία στην Καλαβρία και άρχισε να προελαύνει. Στις 9/12/536 απελευθερώνει τη Ρώμη. Το 537 όμως 120.000 Γότθοι αρχίζουν να την πολιορκούν για να την ξαναπάρουν πίσω. Ο Ιουστινιανός έστειλε σε βοήθεια του Βελισάριου 1500 μισθοφόρους ιππείς και 5000 σκληροτράχηλους ορεσίβιους Ίσαυρους και Θράκες. Οι Γότθοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία. Ο Βελισάριος συνέχισε να απελευθερώνει τις ιταλικές πόλεις και οι Γότθοι έκαναν συμμαχία με τους πέραν των Άλπεων Φράγκους , η οποία όμως γρήγορα διαλύθηκε. Kαι οι Βυζαντινοί είχαν τα προβλήματά τους. Ο στρατηγός Ναρσής - όχι ο γνωστός ευνούχος που θα δούμε παρακάτω - δεν υπάκουε τις εντολές του Βελισαρίου και ο Ιουστινιανός ανακάλεσε τον Ναρσή.

Τον Μάιο του 540 ο Βελισάριος κατέλαβε την Ραβέννα. Εν τω μεταξύ ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης άρχισε πάλι τις εχθροπραξίες στην ανατολή. Έτσι ο Βελισάριος αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη. Στο οστρογοτθικό στρατόπεδο τώρα , τον Γότθο βασιλιά Βίτιγι διαδέχτηκε ο Ιλδίβαδος , ο οποίος όμως δολοφονήθηκε. Βασιλιάς έγινε ο Εράριχος που ήταν ηγεμών του υποτελούς στους Γότθους γερμανικού φύλου των Ρογών ( ή Ρούγιων ). Δολοφονήθηκε όμως και ο Εράριχος και βασιλιάς των Γότθων έγινε ο Τωτίλας ( 541 - 552 ).

Ο Τωτίλας προήλασε από βορρά και κατέλαβε το Βενεβεντό . Ξεσήκωσε όχι μόνο τους Γότθους , αλλά και τον αγροτικό πληθυσμό της Ιταλίας. Το 543 κατέλαβε τη Νεάπολη. Ο Ιουστινιανός ξανάστειλε τον Βελισάριο στην Ιταλία , με ισχνές όμως δυνάμεις , δίνοντας πάντα πίστη στους συκοφάντες πως ο Βελισάριος θα μπορούσε να τον ανατρέψει. Τα αιτήματα του Βελισαρίου να του σταλεί και άλλος στρατός δεν εισακούστηκαν από τον καχύποπτο Ιουστινιανό. Στις 17/12/545 ο Τωτίλας κατέλαβε την Ρώμη και το 549 την Περυσία ( Περούτζα ). Στο μεταξύ είχε πεθάνει η αυτοκράτειρα Θεοδώρα στις 28/6/548 , πιθανώς από καρκίνο των οστών. Ο Ιουστινιανός ανακάλεσε τον Βελισάριο στην Κωνσταντινούπολη και ο Τωτίλας , εκμεταλλευόμενος την απουσία του ικανότατου Βυζαντινού στρατηγού , κυριάρχησε σε ολόκληρη την Αδριατική.

Την άνοιξη του 551 ο Ιουστινιανός όρισε νέο αρχιστράτηγο κατά των Οστρογότθων τον 70ετή ευνούχο Ναρσή , ο οποίος απολάμβανε την εμπιστοσύνη όλων. To 552 ο Ναρσής με 30.000 στρατό έφτασε στη Ραβέννα δια μέσου της Δαλματίας και της Ενετίας. Ο στρατός του με αυτόν του Τωτίλα συγκρούστηκαν στη θέση των Βουσταγαλλώρων , όπου ο ευφυής Ναρσής εξουδετέρωσε το γοτθικό ιππικό με τους τοξότες του. Σκοτώθηκαν 6.000 Γότθοι μεταξύ των οποίων και ο Τωτίλας.

Ακολούθως ο Ναρσής ανακατέλαβε τη Ρώμη και σε μάχη κοντά στην Κύμη σκοτώθηκε και ο διάδοσχος του Τωτίλα και τελευταίος Οστρογότθος ηγεμών Τέιας. Έτσι έληξε ο 20ετής πόλεμος των Βυζαντινών κατά των Οστρογότθων. Οι περισσότεροι Οστρογότθοι έφυγαν από την Ιταλία και εγκαταστάθηκαν πέρα από τις Άλπεις μαζί με τους ομοφύλους τους Βησιγότθους.

Ο Ναρσής. Λέει γι' αυτόν πολύ όμορφα ο Παπαρρηγόπουλος :
Ο Ναρσής ήτο ευνούχος, αλλ' ήτο εκ των ευαρίθμων τοιούτων ανθρώπων όσοι ου μόνον δέν έχουσι τά συνήθη αυτοίς ηθικά ελαττώματα, αλλά και μεταξύ των διαπρεπεστέρων της ιστορίας ανδρών δικαιούνται νά καταταχθώσι. Τό μέν ανάστημα αυτού ήτο βραχύ και τό σώμα ασθενές. Εντός όμως του άθλιου τούτου σκεύους εσκήνου ψυχή μεγαλεπήβολος και τολμηρά. Διαγαγών την νεότητα περί τάς θηλυπρεπείς εργασίας περί άς συνήθως ησχολούντο οι αμφοτερόβιοι εκείνοι άνθρωποι, άπορον δεν είναι ότι εκτήσατο λεπτότητα και δεξιότητα πνεύματος, ης ούτοι δεν έστεροΰντο συνήθως. Το θαυμάσιον είναι ότι ανέπτυξε ρώμην διανοημάτων και την απαιτουμένην πρός εκτέλεσιν αυτών τόλμην και δραστηριότητα.


Ο Βησιγοτθικός Πόλεμος του Ιουστινιανού

Ο Ιουστινιανός , έχοντας ως αφορμή την βοήθεια που του ζήτησε ο βασιλικός γόνος Βησιγότθος Αθανάγιλδος κατά του βασιλιά των Βησιγότθων Αγίλα , έστειλε εναντίον των Βησιγότθων της Ισπανίας τον 80ετή αξιωματούχο Λιβέριο. Οι Βυζαντινοί κατέλαβαν ολόκληρη τη νοτιοδυτική Ισπανία , δολοφόνησαν τον Αγίλα και ανέβασαν στον θρόνο Αθανάγιλδο. Σύντομα όμως οι βυζαντινές κτήσεις της Ισπανίας θα περάσουν στα χέρια των Βησιγότθων μετά τον θάνατο του Ιουστινιανού. Επί Ηρακλείου ο Βησιγότθος βασιλιάς Σβινθίλας θα έχει απαλλάξει την Ισπανία από κάθε βυζαντινή παρουσία.

[Τλαξκαλτέκος]

Το Βαλκανικό Μέτωπο την εποχή του Ιουστινιανού. Τα ουννικά φύλα των Ονόγουρων Πρωτοβούλγαρων , των Κουτρίγουρων και των Ουτριγούρων

Το 541 οι αλταϊκής ( ουννικής ) καταγωγής Ονόγουροι Βούλγαροι λεηλάτησαν την Βαλκανική και έφτασαν ως την Κόρινθο νότια και τα προάστια της Κωνσταντινούπολης ανατολικά. Ο Ιουστινιανός ανακάλεσε τον Βελισάριο από την Μεσοποταμία. Ο Βελισάριος άλλο που δεν ήθελε , αφού υπήρχαν φήμες για απιστία της συζύγου του. Οι Ονόγουροι αποχώρησαν προς τον βορρά.

Άλλοι αντίπαλοι της αυτοκρατορίας στην Βόρεια Βαλκανική ήταν τα γερμανικά φύλα των Γεπίδων ( Γήπαιδες ) και των Ερούλων. Ο Ιουστινιανός χρηματοδότησε το 552 τους ομοεθνείς τους Λογγοβάρδους προκειμένου να τους εξουδετερώσουν.

Τον 6ο αι. οι αλταϊκής καταγωγής Άβαροι συγχωνεύθηκαν με ουννικά υπολείμματα και τουρκικούς λαούς και υπέταξαν τους Σλάβους. Το 544 Ονόγουροι Βούλγαροι και Σλάβοι λεηλάτησαν εκ νέου την Βαλκανική. Το ίδιο έτος οι Άντες ( μάλλον πρωτοσλαβικός λαός ) που ζούσαν βόρεια της Μαιώτιδος Λίμνης ( Αζοφικής Θάλασσας ) λεηλάτησαν την Θράκη. Σλαβοβούλγαροι επέδραμαν και το 550 - 551.

Στο ουννικό μέτωπο τώρα ο Ιουστινιανός έστρεψε τους Ουτιγούρους ( ή Ουτρίγουρους ) Ούννους κατά των ομοφύλων τους Κουτριγούρων Ούννων . Και τα δύο αυτά ουννικά υπολείμματα ζούσαν στις πεδιάδες του Τάναϊ ( Ντον ). Το 559 οι Κουτρίγουροι , ακολουθούμενοι από Σλάβους , εισέβαλαν στην Βαλκανική : έφτασαν ως τα στενά των Θερμοπυλών , λεηλάτησαν την Θράκη και έφτασαν έξω απ' την Κωνσταντινούπολη. Ο Ιουστινιανός ανακάλεσε στην στρατιωτική ενέργεια τον απόστρατο Βελισάριο για να τους αντιμετωπίσει. Αυτός κατάφερε να τους αναχαιτίσει .

Καθώς οι Κουτρίγουροι επέστρεφαν στα εδάφη τους χτυπήθηκαν από τους Ουτιγούρους . Το 560 οι Κουτρίγουροι και οι Ουτίγουροι υποδουλώθηκαν στους Αβάρους. Τον 7ο αι. οι πρώτοι αφομοιώθηκαν απ' τους Βουλγάρους που εγκαταστάθηκαν βόρεια της θάλασσας του Αζόφ , ενώ οι δεύτεροι ενώνθηκαν το 576 με τους τουρκικούς λαούς του Καρς.

Οι Άβαροι μετακινήθηκαν απ' τα βόρεια του Καυκάσου προς τον Δούναβη . Ο Ιουστινιανός προσπάθησε να τους στρέψει κατά των Φράγκων. Αργότερα ο αβαρικός κίνδυνος απασχόλησε και πάλι το Βυζάντιο.



Ο Περσικός Πόλεμος του Ιουστινιανού. Το ουννικό φύλο των Σαβ(ε)ίρων.
Οι Βυζαντινοί και οι Πέρσες συγκρούονταν για την Αρμενία και τον Καύκασο. Ο βυζαντινός στρατός υπό τον Σίττα νίκησε τους Πέρσες του Καβάδη Α΄το 528. Το 529 όμως οι Πέρσες νίκησαν τον βυζαντινό στρατό που διουκούσε ο 24χρονος και άπειρος τότε Βελισάριος στην μάχη του Δάρας. ( Το Δάρας ήταν το ακροτελεύτιο βυζαντινό οχυρό στη Μεσοποταμία. ) Οι σύμμαχοι των Περσών Λαχμίδες Άραβες εισέβαλαν στην Συρία και ο Καβάδης Α΄ επέδραμε ξανά εναντίον του Δάρας. Ο Βελισάριος όμως , περισσότερο έμπειρος τώρα , σημείωσε περιφανή νίκη κατά των υπέρτερων περσικών δυνάμεων.

Ο Ιουστινιανός συμμάχησε με την ηγεμονίδα του βορείως του Καυκάσου ουννικού ή τουρανικού ( τουρκικού ) λαού των Σαβείρων , την Βόα. [ Οι Σάβειροι αφομοιώθηκαν αργότερα από τους Αβάρους. Κατά μια άποψη η Σιβηρία έλαβε το όνομά της από δαύτους .] Μάλιστα η ικανή αυτή καλλονή αμαζόνα επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη όπου την υποδέχτηκαν με τιμές.

Με την συμμαχία αυτή η Βόα με τους Σαβείρους της επέδραμε κατά των Περσών.

Ο Καβάδης Α΄, εκμεταλλευόμενος την εξέγερση των Σαμαρειτών της Παλαιστίνης κατά του Βυζαντίου , εισέβαλε στη Συρία. Ο Βελισάριος που έσπευσε να τον αντιμετωπίσει ηττήθηκε στο οχυρό Καλλίνικον . Ο Ιουστινιανός αντικατέστησε τον Βελισάριο με τους Μούνδο και Σίττα. Ο Καβάδης Α΄ πέθανε στις 13/9/531. Ο γιος και διάδοχός του Χοσρόης Α΄( 531 - 579 ), προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία του στην Περσία , υπέγραψε με τον Ιουστινιανό την "απέραντη ειρήνη" ( 532 ). Η Ιβηρία ( Γεωργία ) δόθηκε στους Πέρσες και η Λαζική ( Αμπχαζία ) δόθηκε στους Βυζαντινούς.

Η "απέραντος ειρήνη" κράτησε μόλις 8 χρόνια. Ο Χοσρόης , έχοντας αναμορφώσει το κράτος του , άρχισε πάλι εχθροπραξίες στην Αρμενία. Το 538 σκοτώθηκε ο Σίττας στην Αρμενία από φιλοπέρσες επαναστάτες Αρμένιους. Εκείνη την εποχή ο βυζαντινός στρατός ήταν απασχολημένος με τους Γότθους στην Ιταλία. Έτσι , το 540 , ο Χοσρόης κατέλαβε το Δάρας και εκπόρθησε την Αντιόχεια. Έσφαξε τους κατοίκους της και λεηλάτησε την πόλη. Έπειτα κατέλαβε την Λαζική.

Το 541 ο Ιουστινιανός ανακάλεσε τον Βελισάριο απ' την Ιταλία . Στην Ανατολή ο Βελισάριος είχε επιτυχίες , αλλά αναγκάστηκε να γυρίσει στην Κωνσταντινούπολη γιατί η σύζυγός του Αντωνίνα ανέπτυξε ερωτικό δεσμό με τον θετό γιό του Θεοδόσιο ! Τον δεσμό αυτό αποκάλυψε στον Βελισάριο ο γιος του από προηγούμενο γάμο ή μια άλλη ερωτική σχέση της Αντωνίνας , κάποιος Φώτιος . Ο Βελισάριος φυλάκισε τον Θεοδόσιο. Η Αντωνίνα όμως ορκίστηκε συζυγική πίστη , και με την παρέμβαση της αυτοκράτειρας Θεοδώρας , ο Θεοδόσιος αποφυλακίστηκε και φυλακίστηκε ο καταδότης Φώτιος ! Τα παραπάνω μας μεταφέρει ο ιστοριογράφος Προκόπιος που αποστρεφόταν τόσο την Αντωνίνα όσο και την Θεοδώρα.

Το 542 οι Βυζαντινοί υπέστησαν νέα ταπεινωτική ήττα κοντά στο Τίβιο. Τελικά , το 545 , υπογράφηκε νέα βυζαντινοπερσική συνθήκη ειρήνης . Οι εχθροπραξίες όμως δεν έπαψαν στη Λαζική.

Κι άλλη συνθήκη υπογράφηκε το 547 : το Δάρας θ' ανήκε στο Βυζάντιο , έγιναν εμπορικές συμφωνίες και τέλος οι Βυζαντινοί θα έδιναν κάθε χρόνο 30.000 χρυσά νομίσματα στους Πέρσες. Η ειρήνη αυτή ήταν να διαρκέσει 50 έτη. Γρήγορα όμως θα ξανάρχιζαν οι συγκρούσεις .

______________
Ερυθρός ( Κιδαρίτης ) Ούννος πολεμιστής σε σχέδιο του Χρήστου Γιαννόπουλου. Οι Λευκοί ( Εφθαλίτες ) Ούννοι και οι Ερυθροί Ούννοι έμειναν στην Ασία και απασχόλησαν κυρίως τους Πέρσες. Οι Μαύροι Ούννοι του Αττίλα ήταν που απασχόλησαν τους Ευρωπαίους .

[Τλαξκαλτέκος]

Οι Σλάβοι έλεγαν τους Γερμανούς Νέμτσους , δηλαδή ανθρώπους που μιλάνε ακατανόητη γλώσσα. Το πήραμε και εμείς και ονομάζαμε Νεμίτζους ή Νεμίτσους ή Νέμτσους τους Γερμανούς , τους Αυστριακούς και τους ( γερμανόφωνους ) Ελβετούς. ( Τους Σουηδούς τους λέγαμε Σφέτσους ) .

Το Νέμτσοι μπορεί να συνδέεται και με μια αρχαία γερμανική φυλή , τους Νεμέτους.


https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstr ... %8Cc%D1%8C
https://en.wikipedia.org/wiki/Nemetes

[Τλαξκαλτέκος]

Κουάδοι : Γερμανικός λαός στη σημερινή περιοχή της Μοραβίας. Αρχικά είχαν καλές σχέσεις με τους Ρωμαίους. Αργότερα όμως , μαζί με τους Μαρκομάννους, πολέμησαν κατά των Ρωμαίων επί Μάρκου Αυρηλίου και Κομμόδου . Τον 3ο - 4ο αι. εισέβαλαν με άλλους λαούς στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία .

Μαρκομάν(ν)οι : Γερμανικό φύλο. Αποτελούσε μέλος της γερμανικής ομοσπονδίας των Σουήβων ( 100 π.Χ. ) . Το 9 π.Χ. μετανάστευσαν απ' τον ποταμό Μάιν στην Βοημία, όπου σχημάτισαν μια ισχυρή ένωση φυλών υπό την ηγεμονία του βασιλιά τους Μαροβούδου. Οι Μαρκομάννοι και οι Κουάδοι , αν και αρχικά είχαν φιλικές σχέσεις με τους Ρωμαίους , επιτέθηκαν εναντίον τους το 88 - 89 μ.Χ. , όμως αποκρούστηκαν. Το 167 μ.Χ. εισέβαλαν στην Ιταλία , αλλά ο Μάρκος Αυρήλιος τους νίκησε . Ο τελευταίος μάλιστα βρισκόταν συνεχώς σε εμπόλεμη κατάσταση μαζί τους και προσπαθούσε να προσαρτήσει την χώρα τους ως το 180 μ.Χ. , οπότε και πέθανε. Ο γιος του Κόμμοδος εγκατέλειψε αυτό το σχέδιο. Σταδιακά οι Μαρκομάννοι εξαφανίστηκαν απ' το προσκήνιο της ιστορίας. Μάλλον αφομοιώθηκαν απ' τους Αλαμανούς.

πηγή : εγκυκλοπαίδεια Π-Λ-Μπ

Για περισσότερες πληροφορίες βλ. αυτό το τετρασέλιδο άρθρο του βυζαντινολόγου και πανεπιστημιακού Αλέξιου Σαββίδη στο παλαιό περιοδικό "Στρατιωτική Ιστορία" των εκδόσεων Περισκόπιο.
Θα διαβάσετε :
- για την συνεργασία με τους Ιρασνούς Σαρμάτες
- την ήττα τους απ' τον Κωνστάντιο Β΄
- για το πως ο Βαλεντινιανός ο Α ΄πέθανε 45 ετών απ' την οργή του κατά την διάρκεια διαπραγματεύσεων μαζί τους
- για την εισβολή των Μαρκομάννων , των Αλεμάννων και των Κουάδων ( ομοσπονδία Σουήβων ) στην Γαλατία και την Ιβηρική Χερσόνησο και την ίδρυση του βασιλείου των Σουηβών στην σημερινή ΒΔ Ισπανία
- για τις πηγές ( Τάκιτος , Δίων Κάσσιος, Αμμιανός Μαρκελλίνος )
- για την αναγκαστική εγκατάσταση μερικών Μαρκομάννων στην Βρεταννία
- χάρτες

ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ