Αρχειδήμων έγραψε:Εάν οι Μακεδόνες είχαν κατακτηθεί κάποτε απο κάποιον στρατό της Χαμουρτζιάς, τότε ναι, θα είχε ισχύ αυτή η αντιστοίχηση.
Το βασίλειο φέρεται αρχικά να ιδρυθηκε μετά απο κατάκτηση ΕΛ εισβολέων.
Caranus or Karanos (Greek: Κάρανος, Káranos) was the first king of the ancient kingdom of Macedon according to later traditions. According to Herodotus, however, the first king was Perdiccas I. Caranus is first reported by Theopompus and is the mythical founder of the Argead dynasty.
According to a Greek myth, Caranus was the son of Temenus,king of Argos, who in turn was a Heraclid, a descendant of Heracles. Plutarch agrees on the Heraclid lineage of Caranus and argues that Alexander the Great is a descendant of Heracles through Caranus.
Temenus, along with Cresphontes and Aristodemus were the three Doric leaders who invaded the Mycenean Peloponnese region. Then they proceeded to divide the conquered territories between them. Cresphontes was given Messenia and Sparta; Aristodemus took Laconia; and finally Temenus was given Argos.
Following the death of Temenus, the princes argued about who should be king. One of them, Pheidon, defeated his brothers in battle and took over the kingship. Caranus then decided to find another kingdom of his own, where he could be king. First, however he went to the Oracle of Delphi to ask Pythia's advice. "You should find your kingdom there, where you will find plenty of game and domestic animals, she advised."
Thus Caranus and his entourage moved to the North, in search of suitable land to establish his new kingdom. Finally, he discovered a green valley, with a lot of game and goats, whereupon he thought that the prophecy of Pythia had been fulfilled. Thus he built a city there, which he named Aigai (Greek: Αἰγαί), present day Vergina, a site of substantial archaeological activity, as numerous important findings have been unearthed.
Οι βασιλιάδες των Μακεδόνων, αρχής γενομένης με τον Αλέξανδρο Α, φαίνεται να επιθυμούσαν να περάσουν για ΕΛ (αν πιστέψουμε και την παραπάνω μυθολογία, μπορεί να ήταν εν μέρει κιόλας), χωρίς όμως οι υπόλοιποι ΕΛ να τους το αναγνωρίζουν παρά μόνο μετά απο έφεση στο ελλανοδικείο (μιλάμε πάντα για τους βασιλείς, όχι για τους Μακεδόνες γενικά).
Ένα καλό παράδειγμα, μη-κατακτημένων κιόλας, είναι οι Κουσσανοί, οι οποίοι άρχισαν να ελληνίζουν πριν καν κατακτήσουν τους Ελληνοϊνδούς, υιοθετώντας την γραφή τους, τα ονόματά τους (τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεμόνων, πχ
Ηραίος), την τέχνη τους, τα ρούχα τους, κλπ.
Η διαφορά βέβαια είναι ότι εκεί είχαμε μερικούς χιλιάδες ΕΛ κάποιων ελληνιστικών βασιλείων με πολυπληθέστερους ντόπιους κατοίκους, μακριά απο την Ελλάδα, ενώ οι μακεδόνες βρισκόταν κολλητά με τον πυρήνα του ΕΛ κόσμου.
Αλλη διαφορά είναι ότι οι Μακεδόνες κατέκτησαν την Άνω Μακεδονία, η οποία σε μεγάλο ποσοστό της κατοικούνταν απο ΕΛ δωρικές φυλές.
Αρίστος
