Φαναράκι-φαναράκι.

[Cavaliere]

Eλληνικές λουτροπόλεις,παραλία, καλοκαίρι.
Πάγκοι με βιβλία, ο λουτροπαραλιοβιβλιοπώλης ήταν τρομερό επάγγελμα.
Συνήθως ήταν μια οικογένεια.
Μπορεί κι όχι.
Καλαμπόκια να ψήνονται, τσακατσούκα πασατέμπος κι ηλιόσπορος (μαύρα σπόρια, άσπρα σπόρια, δηλαδή), ιώδιο, μπίχλα, ίσως και μοσχοβολιά Θαλάσσης, κι η πιτσαρία στη γωνιά.
Ή κάντρο παραλία.
Η οικογένεια, τα παιδιά χαίρονται, ο σερβιτόρος φορά άσπρο πουκάμισο.
Greek and strong, charm, θα ήταν καμάκι αν δούλευε σε καφετέρια και πουλούσε καφέ σε ποτήρι με μεταλλική θήκη, αλλά εδώ πουλά πίτσες και μπολωναίζ σε οικογένειες.
Η Μπολωναίζ είναι φαγητό της δεκαετίας 70, 80, ελληνική κουζίνα.
Είναι αυτό που λέμε, Μακαρόνια Με Κιμά, απλά κι ελληνικά.
Η ονομασία της έρχεται από το ραγού alla bolognese, ragù bolognese, που είναι μία από το πλήθος των παραλλαγών της ιταλικής μακαρονάδας με κιμά ή με πολύ ψιλοκομμένο κρέας.
Εκτός της Μπολωναίζ υπήρχε και η Ναπολιταίν.
Στα ίδια μαγαζιά.

Κατακαημένη Νάπολη.
Ρημάδα Santa Lucia, κατακαημένο (και κατακαμμένο) Θέατρο του San Carlo, ε, ρε, Σπανιόλκη Συνοικία, Surriento, κι ερείπια της Πομπηίας, ε, ρε, έρμε και ξερέ Βεζούβιε,με το Ercolano σου, να ήξερες τι είναι η Ναπολιταίν.
Μακαρόνια με σάλτσα ντομάτα θέλαν να φαν οι άνθρωποι, να γυαλίσουν τα σαγόνια τους και να λαδώσει η κοιλιά τους, και τους το σερβίραν για σπαγγέτι ναπολιταίν.
Και δως του, να μαλώνει το κουτάλι με το πιρούνι και το κεφαλοτύρι το τριμμένο.
Πώς είπατε;
Όχι παρμεζάνα ούτε πεκορίνο.
Εμείς όμως είμασταν πιο προχώ, και πήγαμε στα λεγόμενα ιταλικά εστιατόρια.
La Diavola, La Mamma, La Traviata, La Scala, La Porta, La παράθυρο, όλα τα λα, λα, λα, ανοίξαν να υποδεχτούν τους Λαλάκηδες.
Μανιτάρια ετοιματζήδικα, πίτσα στον φούρνο με ξύλα, όχι πια καναδικού τύπου, μακαρονάδες με τέσσερα, έξι, 58, 4.990, 2.000.589.598.890 τυριά.
Rigatoni 4 τυριά, ο κύριος, πάστα alla marinara, η κυρία.
Όροι όπως al dente, αντικατέστησαν την Μπολωναίζ, τώρα πια ο καθένας ήξερε πως οποιοσδήποτε κιμάς σε μακαρόνια λέγεται bolognese, (μόνο οι Μπολωνιέζοι δεν το ήξεραν).

[Cavaliere]

Ο οδηγός σταματάει, όχι, δεν χαρμάνιασε για τσιγάρο, όλη τη διαδρομή κάπνιζε.
Φαΐ, κατούρημα, ξεμούδιασμα, καφεδάκι.
Μαγειρείο στην εθνική οδό.
ΚΤΕΛ.
Κατεβαίνουμε ταλαιπωρημένοι, παντού βρώμα, στροφές, ο μικρός ζαλιζόταν και παρά λίγο να γεμίσει ρουκέτες τους κυρίους, να γίνουμε και ρεζίλι.
Με το που κατεβαίνουμε, μπλιαχ, ένα κύμα εμετού αρχινά, μλιαχ, δεύτερο κύμα, και νιώθω ξαλαφρωμένος.
Τι θα φάμε;
Μια βιτρίνα μας χωρίζει από τα εκλεκτά εδέσματα τα οποία μας σερβίρει σε πιάτα ο μουστακαλής (οχτώ κιλά το μουστάκι) με το δίκοχο του μάγειρα, άσπρο, και την ποδιά.
Γιουβετσάκι.
Μοσχαράκι.
Σουτζουκάκια.
Χταποδάκι στιφάδο.
Μακαρονάκι κοφτό.
Σαλτσούλα.
Κοτοπουλάκι.
Ψαράκι πλακί.
Όλα σε -άκι, όλα υποκοριστικά, για να γλυκαθεί το αυτί προτού γευτεί ένα παράξενο πραγματάκι, που θα ανακαλύψει μέσα στο πιατάκι, και θα του κοστίσει μια ταλαιπωρία στο εντεράκι.

[Cavaliere]

Τελευταία νύχτα στην πόλη για αυτήν τη μικρή περίοδο. Έφαγα καλά, ήπια μισό λίτρο νερό, και πήγα να βρω τους παλιούς τους φίλους. Ο Α, ο R, η Μ, ο Ε ο χοντρός, με τις φασιστικές ιδέες και τη χρυσή καρδιά. Παραγγείλαμε ποτά, ώσπου με πήρε η Β. "Έρχομαι στο ξενοδοχείο σου, ήμουν στην θάλασσα". Ζήτησα την άδεια της παρέας να πάω στο ξενοδοχείο να μιλήσουμε. Ήταν ηλιοκαμμένη, και ψυχοκαμμένη. Χωρίς να το θέλω έμπλεξα σε μια παρεξήγηση επαγγελματικής ίντριγκας, τα μισώ. Τα είπαμε. Κάναμε σχέδια. Την έστειλα σπίτι και γύρισα στην παλιοπαρέα των λύκων. Αυτή η πόλη με αναπαύει. Όλα είναι όπως παλιά. Το μπαρ, μιαν αγκαλιά για όλους. Γέλια. Με τον Ε θυμηθήκαμε κείνο το τρελό μεθύσι στη Σαγκάη, ένα μεσημέρι στην NanJing Lu. Του είπα πως μετά, στο δρόμο για το αεροδρόμιο, είπα του ταξιτζή να σταματήσει στη γέφυρα αλλιώς θα κατουρηθώ επάνω μου. Τελείωνε ο τυφώνας, νομίζω ήταν ο Hayan, αν δεν απατώμαι. Τα κάτουρα φεύγαν προς κάθε κατεύθυνση, έγινα παπί. Αύριο ταξιδεύω. Γύρισα λυπημένος στο δωμάτιο. Πώς να αφήσεις τέτοια συντροφιά; Άνοιξα το μέιλ και βρήκα ένα μήνυμα. Η Μ έγραφε πως ξέρει καλά τα μέρη, κι αυτή αρέσκεται να βάζει μουσική και να ταξιδεύει. Αυτή τη φορά έχω μόνο ράδιο, κανένα σι ντι. Δεν θέλω πρόγραμμα. Ό,τι πιάσω. Στην ανάγκη, τραγουδάω εγώ. Ο νυχτερινός θυρωρός, με χαιρέτησε, όπως πάντα, εγκάρδια. Το ξέρεις πως έχει γράψει ένα βιβλίο; Τόσα χρόνια θυρωρός της νύχτας, το έγραφε. Αυτές είναι σχέσεις στους σταθμούς του Κόσμου. Ξεχωριστές. Κι εσύ μου ζητάς να αποκτήσω βάση. Πώς μπορώ; Φοβάμαι μη χάσω τη λευτεριά μου. 25 βαθμοί.

[Cavaliere]

Αποχαιρετισμός στα όπλα. Το έλεγες μια μικρή ΝΟΡΑ. Παρ'όλα αυτά, εγώ, το αγάπησα, και ως έφηβος, το διάβασα δεύτερη και τρίτη φορά. To coolness μάς απαγόρευε να διαβάζουμε και να δακρύζουμε πάνω από τέτοια αναγνώσματα. Απόψε χαιρετηθήκαμε και σου είπα, Και σε σένα το ίδιο, και θυμήθηκες σαν είπα στην αδερφή σου για κείνη την ψεύτικη ιστορία της με τους πέντε καβαλάρηδες πάνω στη βέσπα στη λίμνη του Κόμο. Με περιμένει ο Δ στην τάδε πόλη, να παίξουμε τάβλι. Πώς θ' αντέξω να δω τη μητέρα μου, γριά, άρρωστη, και ξεροκέφαλη. Μήπως εγώ δεν έγινα ξεροκέφαλος... Με ταξιδεύει η δύναμη των αναμνήσεων. Σταμάτησα εδώ και τέσσερα χρόνια να βάζω σι ντι στο αμάξι, βάζω ράδιο κι ό,τι κάτσει. Δεν επιθυμώ πλέον ν' ακούσω αυτό που θέλω, αλλ' αυτό που μπορώ να μάθω. Μέχρι τα 40 σου διδάσκεις, μετά, μαθαίνεις. Δεν αντέχει το σώμα τόση εγωιστική κράτηση, τόση αυθεντία, τόση υποκρισία. Γρήγορα πέρασαν τα χρόνια για να κοιτάζουμε τους πρώην δασκάλους μας με αλαζονικό βλέμμα, ποιός ξέρει πόσο γρήγορα θα περάσουμε στο παρελθόν και οι κουβέντες θα ακούγονται μόνο σε συζητήσεις Θυμάσαι, ρε... Και τι έχουμε να πούμε; Πως αποτύχαμε σε όλα; Η γυναίκα μου, λέει, δεν αποτύχαμε, απλά χάσαμε την ειλικρίνειά μας με την Ιστορία. Όλες οι γενιές αποτύχαν και πετύχανε. Μόνο που δεν τα είχαν όλα μαζί στην τσέπη. Αλίμονο. Σε αγκάλιασα, γλυκέ μου φίλε, και με λες αδελφό σου κι ας είσαι πατέρας μου. Και παππούς μου θα ήσουν, μάλλον. Αποχαιρετάς και με τον πονόδοντό σου μουρμουράς κάτι στη γλώσσα σου που δεν καταλαβαίνω 100% και ρωτάς. Βαρέθηκα να με ρωτάνε. Ευτυχώς μας διακόπτει ο Michy που αφηγείται μια παλιά ιστορία με καραβάνια από το Αφγανιστάν στην Κίνα. Πίσω παίζουν Black Sabbath. Μπρος, άλλο ένα ταξείδι. Και η Μ που χάσαμε πριν κάποιες μέρες.

[Cavaliere]

Κάποιες φορές, αφελώς, λες, δεν θα συμβεί σε μένα. Και ποιός είσαι, ρε μαλάκα... Το πρώτο κέντρο είχε πει, 1 βδομάδα το λιγότερο. Η πανεπιστημιακή Κλινική είπε, 2 μέρες. Τελικά ήταν σχεδόν μια βδομάδα. Ποιος να ξέρει πόσα αποθέματα ψυχής να έχεις, που μπήκες σε μια τέτοια διαδικασία και μας σκέφτεσαι... "Πήγαινε κοιμήσου," λες, και δεν μπορείς να ανασάνεις. Ναι, καρδιά μου, δεν θα κοιμηθώ, άπλωσα τα ρούχα, έβαλα πλυντήριο πιάτων, ακύρωσα δουλειές, Θες να μου χρεώσεις βία; Ναι, νιώθω. Μα πρώτα νιώθω πως , εσύ, είσαι το Νο 1 στην ύπαρξή μου, διότι ο μικρός ήρθε από σένα. Μου τρώει ο πόνος το σώμα. Θέλω να ακουστώ στο σύμπαν, μα δεν γίνεται. Δίπλα μένουν γείτονες.

[Cavaliere]

Μάιος, 2013.

Τι 24ωρο. Χτες ήθελα να πιω μια μπίρα στο μπαρ και να πάω για ύπνο. Κάθησα σε ένα τραπέζι και παράγγειλα, στο διπλανό σκάει μύτη η σύζυγος ενός μεγάλου μόνη της, φορώντας ένα μίνι κάποιων εκατοστών, κόκκινο. Χαιρετηθήκαμε, εγώ σηκώθηκα ευγενικά και χαιρέτησα, αλλά κάθισα στα αβγά μου κοιτώντας αλλού μη θεωρηθεί πως έπεσα στο μεζέ. Σε λίγα λεπτά μου λέει, Να έρθω στο τραπέζι σου, ήρθε, έκατσε, κι άρχισε μετά από κάποιες μπίρες -δεν μπορούσα να την αφήσω μόνη, θα ήταν αγένεια- να κάνει κεφαλοκλείδωμα, Και τι ρομαντικοί που είστε εσείς οι greek, και η πιο ρομαντική χώρα, και, και, και εγώ να κάνω το Γερμανό* ενώ όλο το μαγαζί βλέπει και μας ξέρει. Τέλος πάντων, η βραδιά τελείωσε πολιτισμένα χωρίς υπερβολές και χαζαμάρες. Με τα σου' πα και τα μου'πες πάντως πήγε σχεδόν πρωί, και σα να μην έφτανε αυτό, σήμερα κουτουλάω και το πρωί μας κάναν ξαφνικά συναγερμό αντιτρομοκρατικής άσκησης. Της πούτσας η χαρά, κουτουλάγαμε, μόνο από τους καπνούς που μας αμόλησαν πήγα να πάθω. Τελικά αυτοί οι τρομοκράτες είναι μεγάλα καριόλια.

* Δηλ. την κρύα πίτα.



Την επόμενη νύχτα, αχ, νύχτα, πηγαίνω στο ίδιο μπαρ για να τσιμπήσω κάτι σουβλάκια και να πιω μια μπύρα πριν πάω σπίτι. Βλέπω τον σύζυγο, η πρώτη μου μέριμνα είναι ναν του πω, ότι ψες τα ήπια με τη γυναίκα του, και τι καλή που είναι. Δείχνει έκπληκτος. Ή δεν του είπε για ψες, ή με δουλεύουν. Η γκαρσόνα με ρωτά, αν θέλω τα σουβλάκια καρυκευμένα ή όχι. Φυσικά, τόσον καιρό, πια, με ξέρουν. Τι να εξηγήσω. Πόσο μου λείπεις... Τέσπα, εδώ ο Θεός σταμάτησε, φαίνεται. Τα κτίρια φωτίζουν και οι κόκκινες επιγραφές διαφημίζουν τι μας φέρνει τύχη, και τι όχι. Νιώθω μια γαλήνη. Απόψε, υγρασία πολύ. Νύχτα.

[Cavaliere]

Με φώναξε να συναντηθούμε ο Κ. Ωραία βιογραφία, πρώην Καθηγητής Φιλολογίας που έπαιξε ρόλο πράκτορα επί ψυχρού πολέμου. Γίναμε φίλοι για λόγους...καλλιτεχνικούς. Ήθελα πάντα το αρχείο του -σπουδαίο- και τη βοήθειά του σε πληροφορίες, κι έτσι, τελείως χυδαία, εκμεταλλεύτηκα το ιδεολογικό μου ψευτοπροφίλ, και...γίναμε φίλοι. Σύντροφε, μου έλεγε με άριστη ελληνική προφορά -τον είχαν στείλει στην Ελλάδα να βοηθήσει τα χρόνια των διώξεων. Απόψε που η οικογένειά μου έλειπε στους πεθερούς για το ευαγγελικό πάσχα βρήκα ευκαιρία να τον δω. Έχεις δει κατουρημένο γέρο; Εγώ, είδα. Έκλαιγε, ήδη πιωμένος, την επέτειο της εκτέλεσης του Μπελογιάννη, βρίζοντας όσους άλλαξαν την οδό Μπελογιάννη σε οδό Βουδαπέστης. Μου τραγούδησε το Ήρωες, και του είπα τη στροφή Τον Ντανεφ και Ποπόφ, τον Τέλμαν κι άλλους
αντιφασίστες αρχηγούς, κι έβαλε τα κλάματα. Άντε να διαχειριστείς κατρημένο γέρο, που είπες να του κάνεις το χαρτζιλίκι να πιείτε κάτι να μη νιώθει χάλια. Δεν ήταν άσχημα, ούτε αυτός ήταν χάλια όταν δίδασκε, αλλά το Κράτος τον εκδικήθηκε,ξέροντας τι ρόλο έπαιξε. Ναι, πράκτορας. Ο Κ μένει σε υπόγειο και βγάνει σύνταξη κάπου 700 ευρά, δηλαδή δεν βγαίνει ούτε για νοίκι. Πέρασε από γραφεία και κεράσματα Αρχηγών (ΒιέτΝαμ, κλπ). Στην DDR έδενε κι έλυνε. Ίσως να έδενε περισσότερο. Τον χρειάστηκα πριν χρόνια, να μου βρει κάτι κείμενα από τα ρώσσικα. Ναι,το είχε. Δεν ξέρω αν πρέπει να νιώθω άσχημα που τον βλέπω σπάνια, αλλά, κι εγώ, τι να πρωτοκάνω;

[Cavaliere]

23 Μάη 2013, κάπου προς τις εκβολές του Γιανγκ Τσε.

Βγαίνω στη γειτονιά να βρω κάτι τις να φάω. Συνήθισα στα πειράγματα των ντόπιων, αρσενικών και θηλυκών, όσο και στην περιέργειά τους να φωτογραφηθούν με Ξένο, Λευκό, συνήθισα, ακόμα, και στο πώς εκπλήσσονται που ξέρω να χρησιμοποιώ τα chopsticks. Μάγισσα νύχτα. Μυρίζουν τα κανάλια, το ποτάμι αναδεύει μπόχα, αγοράζω τα καλά τσιγάρα των 50 γουάν, μήπως βρω τυχαία κανέναν από τη δουλειά (τέτοια ώρα βγαίνουν παγανιά). Μου λείπεις και δε νιώθω την ανάγκη να το παίξω με λίγα γουάν γαμιάς ολκής. Δεν το έκανα, δεν το κάνω, δε θα το κάνω. Μαζί στην Υγεία, μαζί στην αρρώστια, μαζί στη μοναξιά. Το πώς γίνεται Μοναξιά και μαζί μόνο η δική μας κατάσταση μπορεί να το εξηγήσει. Brucia la Terra. Βλέπω τον Khalid να με καλεί στο τραπέζι του. Νύχτα μαγική. Ήταν κι η ριμάδα η ψύξη στη μέση, που δεν με άφησε να βγω. Η νύχτα η πόρνη, εδώ στην ακέραια πόρνη, είναι μαγική. Φώτα. Παραγγέλνω μπίρα Snow, και για μεζέ, δύο μύδια για τον καθένα. Ο Άραβας φίλος έχει βγάλει τα παπούτσια και διηγείται. Αιθίοπες τριγύρω μαζεύονται, όλα γίνονται μια νύχτα. Ο ποταμός χύνει τα περισσεύματά του στον Ειρηνικό Ωκεανό. Χημικά κατάλοιπα. Μόλυνση περιβάλλοντος. Επιστροφή στο σπίτι. Νύχτα.

[Cavaliere]

Πριν τόσα χρόνια.
Eξαντλημένος, σήμερα, από ένα πήγαιν-έλα μερικών εκατοντάδων χιλιομέτρων . Ταξίδι-αστραπή, πρωί φύγαμε, μεσημέρι μας γύρισαν. Η φίλη μου είχε όρεξη να πάμε στην τάδε πόλη, που ο Alessandro ο Ιταλός έχει ρεστωράν. Πού να ξαναταξιδεύω της είπα , Λυπήσου με, από έναν και μήνα θεραπείας προέρχομαι. Καλά, απαντά, Πάμε να φάμε δω στον Ινδό. Πήγαμε, φάγαμε, μετά τι της ήρθε να πάμε βόλτα σε μια λίμνη. Αντί να πάμε σε κάποιο κέντρο, σε κανά καμπαρέ, μπαρ, θα τρέχουμε στα σκοτάδια λες κι είμαστε αρραβωνιασμένοι. Φτάνουμε είχα κάτι μούτρα σαν παρατημένη οικοδομή απ' τον καιρό της Χούντας. Κάπνιζα μανιωδώς. Της στέλνει μήνυμα ένας φοιτητής της, είναι, λέει, με νέα φιλενάδα. Δηλ., αν είσαι φοιτητής, πρέπει, όταν αλλάζεις γκόμενα, να ενημερώνεις πάραυτα τον αρμόδιο Καθηγητή σου, βραδιάτικα, ίσως και την Πρυτανική Αρχή; Ας μου ΄στέλνε μένα φοιτητής τέτοιο μήνυμα, να έβλεπε τι θα του απαντούσα! Τι είναι ο Καθηγητής σου, ρε, η θεία Λόλα στο περιοδικό ΜΑΝΙΝΑ, να του γράφεις τις ερωτικές σου ανησυχίες; Αυτή, τους κάλεσε κιόλα στη λίμνη να γνωρίσουμε την περίφημη αγαπημένη του. Ξεροκατάπια. Κι όσο σκεφτόμουν πως, τα παλιόσκυλα οι φίλοι μου, είναι ήδη στο μπαρ μας, κι αδειάζουν κανά CHIVAS ίδρωσα. Ήρθε, ο ερίφης, του λέμε, Πού είναι η Λεγάμενη; Όπου να'ναι σχολάει, είπε. Η Αμερικάνα καθηγήτρια πρότεινε να πάμε αλά κουαρτέτο να πιούμε κάπου. Έτριψα τα χέρια μου. Ό,τι να΄ναι μπαρ θα είναι σ' αυτήν τη χώρα παντού καπνίζεις. Θ' ανεχτώ το κουαρτέτο. Ξέρετε, λέει ο τεντιμπόης, Τα παμπ εδώ γύρω είναι ακριβά. Ευθύς σκέφτηκα πως θα προτείνει να πάρουμε ταξί και να πάμε σε καμιά φοιτητοσυνοικία. Πάλι καλά! Αμ, δε! Να πάρουμε μπίρες, να τις πιούμε στη λίμνη , είπε με θράσος. Great, ούρλιαξε η Profesora, ελπίζοντας να ξαναζήσει τα νιάτα τση. Ωχ, λέω, μπλέξαμε! Πήγαμε στο μίνι μάρκετ και πληρώσαμε 39 για 6 μπουκάλια, και κάτσαμε περιμένοντας τη νέα του Κατάκτηση, να προστεθεί στη ρομάντζα. Μόνο μια κιθάρα έλειπε, να τραγουδήσουμε Πλιάτσικα. Είμαι σίγουρος, πως αν το κάναμε η Νεβαδιανή θα δάκρυζε. Να πάμε μια μέρα στη σάλα, μέρος που παν ζευγάρια και χορεύουν να χορέψουμε βαλς μου κάνει , με πόνο. Εσύ, που έκανες στη Βιένη, θα σ' αρέσει. Μου λέει με τη γνωστή αμερικάνική της αφέλεια. Τώρα τι να της πω, ότι από τη Βιένη έπαιρνα εξπρές τρένο, να πάω, να παίξω Ζάρια με Σέρβους περιτυλιγμένος από Γερμανοκροάτισσες, που με παλαμάριαζαν , μπας και αποσυγκεντρωθώ, να χάσω εν μέσω των καπνών πούρου, και της επήρειας βότκας; Άσκοπο. Ποιός είμαι, Κυρά μου, ο Μακαρίτης ο Χάιντερ, να σε χορέψω στη σάλα; Της είπα. Χωρίς φράκο, εγώ, Βαλς δε χορεύω, κι εκεί παν μέχρι και με τις σαγιονάρες! Πού να ράβω φράκο εδώ πέρα! Στο φράκο κώλωσε. Φοβήθηκα, μη μου πει, να νοικιάσω, αλλά το μοβόρο βαλκανικό βλέμμα μου την ευνούχισε. Ο παρλαπίπας φοιτητής, μας ζάλισε. Ευτυχώς ήρθε η Δικιά του! Σεμνό κορίτσι με γυαλιά, άψογα αγγλικά... Θα λυγουρεύτηκε προίκα, ο μασκαράς, σκέφτηκα. Δεν απέκλεισα, και το ενδεχόμενο, να γούσταρε την Καθηγήτριά του. Και θέλει να δείξει, ότι γαμάει. Νορμάλ! Αν είναι έτσι εύγε του! Αν εννοεί, να παντρευτεί αυτό το πλάσμα Έτσι είπε είναι μπούφος. Εκτός αν έχει 2-3 εργοστάσια ο Πατέρας της. Αλλά ποιός ειμ εγώ, να τον κρίνω; Περπατήσαμε στη ρομαντζάδα, οι 4, ώσπου φτάσαμε σε μιάνε πλατεία, που μαζεύονταν όλοι οι σκυλάδες με τους σκύλους των. Από αλσατικούς λύκους μέχρι κανίς με ρούχα. Πάλι μπλέξαμε. Η Profesora με τους νεαρούς Ερωτευμένους δεν παρέλειψε να κάνει ερωτική εξομολόγηση σε κάθε παλιόσκυλο. Ω, puppy, κι ο puppy ερχόταν κουνάμενος, να λάβει τα εύσημα από χείρας, και στόματος, Ακαδημαϊκών. Αφού συγχαρήκαμε κάθε σκύλο της πόλης συνεχίσαμε τη βόλτα. Οι γυναίκες μείναν πίσω, κι εγώ με τον φοιτητή κουβεντιάζαμε περί ανέμων κι υδάτων. Τελικά μου εξήγησε, ότι έχω φάει σκύλο. Μου έχουν κλέψει 4 σκυλιά, είπε. Βρε, τς πούστηδοι! Σχολίασα κάνοντας τον θιγμένο. Καλά, τον ρωτάω, Τρώνε στην περιοχή μας σκυλιά; Ου! Απαντά. και μου αναφέρει ένα ρεστωράν, που την πρώτη μου βδομάδα εδώ επέλεξα, για να ικανοποιήσω την κοσμοπολίτικη ματαιοδοξία μου. Ο κατάλογος ήταν στα τάδε και στα τάδε δύο γλώσσες σε μένα άγνωστες.
Διάλεξα στην τύχη ένα πιάτο. Κι έφαγα κάτι κρέατα. Αυτό, μου λέει ο φοιτητής Είναι σκυλί. Καλά που δεν το άκουσε η Αμερικάνα, να της έρθει ταμπλάς! Εκτός, κι αν οι puppies στην πλατεία της άνοιγαν κι αυτής την όρεξη. πρότεινα στη Γιάνκησσα, ν ' αφήσουμε τα παιδιά μόνα τους με τρόπο το βρήκε τόσο ρομαντικό αυτό που σκέφτηκα! Σχεδόν με συνεχάρη ως puppy. Εγώ, πάλι είχα σκοπό να τη συνοδέψω ως το σπίτι της, και να βγω αλητότσαρκα. Αφήσαμε τα παιδιά να ρομαντζάρουν στη λίμνη, το φεγγάρι, και την όμορφη νιότη τους. Διότι όπως, και να το πιάσεις γι' αυτά ειν η Ζωή. Μπορούν ακόμα με φτηνή μπίρα, φεγγάρι, και 2,3, γλυκά φιλιά να ζουν στον Παράδεισο. Υπάρχει κάτι πιο γνήσιο απ' αυτό; Θυμήθηκα το φλερτ μου σαν ήμουν, κι εγώ, παιδαρέλι. Τι χορτάρια, τι πέτρες, τι φεγγαράδες! Καθείς με τη σειρά του, σκέφτηκα, και σφήνωσα τον χοντρό μου σβέρκο στους ώμους. Στον δρόμο περάσαμε από street-barbecues. Σ'ένα από αυτά ήταν δεμένος ένας ζωηρός puppy. Αχ, βρε έρμε, συλογίστηκα!

[Cavaliere]

Δεύτερη μέρα χωρίς εσένα. Όλη μέρα σήμερα, μιλήσαμε το πρωί, μετά μπήκες στο χειρουργείο, ύστερα πήρε ο υπεύθυνος να με ενημερώσει, και εσύ, εσύ, αγάπη μου, ακόμα δεν μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μας. Ευτυχώς που το παιδί απόψε κοιμήθηκε γρήγορα, χωρίς απορίες για το πού είσαι. Δεν είναι χαζός, ούτε δεν του λείπεις, αλλά νομίζω, κάνει υπομονή, και κρυφά, με τον τρόπο του προσεύχεται, ελπίζει, πιστεύει. Αυτοί οι μικροί καλοί άνθρωποι έχουν δυνάμεις που λείπουν σε μας. Τελείωσε η μέρα, κι έβαλα πλυντήριο πιάτων, ετοίμασα το κολατσιό του μικρού αύριο, και έβαλα Weißbier και σφηνάκι. Πρέπει και να διαβάσω γα τη δουλειά, αλλά που μυαλό. Αύριο. Αν με ρωτήσεις τι θα ήθελα, να χτυπήσει ένας φίλος, να μπει χωρίς πολλά λόγια, και να του βάλω να πιει χωρίς να ρωτήσω τι θέλει να πιει. Όπως κάνανε παλιά. Είχαν μια ρακή, ένα λικέρ, ό,τι σκατά, βγάζαν ένα δίσκο, "Πάρε και πιες και σκάσε, δεν έχω άλλο". Φαναράκι-φαναράκι πάμε, και ο Θεός ξέρει πού τρακάρουμε και πού μας πιάνει λάστιχο.