Προέλλην έγραψε:Το αισθάνονται, αλλά είναι πεπεισμένοι ότι αρκεί ένα περιοδικό τελετουργικό για να ξορκιστεί η αμαρτία.
Την έχω κάνει την κουβέντα αυτή με παπαδαριό αλλά και λαϊκούς acolytes ενορίτες, και το κονσένσους είναι ότι είναι προτιμότερο να αμαρτάνεις, αλλά να είσαι Χ.Ο. που πηγαίνεις στην εκκλησία και μεταννοείς ειλικρινά*, παρά να είσαι αναμάρτητος και εκτός εκκλησίας. Στην 1η περίπτωση, πας παράδεισο, στην 2η, κόλαση, έστω κι αν δεν έχεις σοβαρές αμαρτίες.
*το ειλικρινά, η συντριπτική πλειοψηφία το αντιλαμβάνονται ως μια έντονη συγκέντρωση την στιγμή που παρακαλάς τον Θεό και κυλιέσαι στα πατώματα ζητώντας συγχώρεση, λες και 100 πατερημών, μετράς κανένα κομποσχοίνι και τέτοια, ως ένα τελετουργικό.
Όχι πχ ότι έκανες ένα λάθος, αυτοτιμωρείσαι με προσευχές και μετάνοια μια ζωή, και δεν ξανακάνεις την αμαρτία αυτή ή άλλη τέτοιας κλίμακας.
Δεν είναι έτσι προέλληνα. Περισσότερο τους ενδιαφέρει το τυπικό σκέλος και λιγότερο το ουσιαστικό. Το λες και μόνος σου. Εντός και εκτός εκκλησίας δεν είπες;
Για να είσαι καλός άνθρωπος πρέπει να ακολουθείς αυστηρά και όλο το τελετουργικό της θρησκείας. Εκτός δεν έχει ισχύ.
Είναι πιο βαριά αμαρτία αν φας αρτύσιμα σε περίοδο νηστείας παρά αν κλοτσήσεις επαίτη.
Γενικά, αμαρτία ορίζουν ό,τι είναι πιο εύκολο να το τηρήσουν. Οι άλλες αμαρτίες δεν υπάρχουν. Έχουν φτιάξει μια δική τους λίστα όπως βολεύει.
Συν ότι δεν είναι μόνο τι κάνεις αλλά και τι δεν κάνεις.
Οι περισσότεροι πιστοί ζουν στην κοσμάρα τους αδιαφορώντας τι γίνεται γύρω τους αλλά τον επιτάφιο πήγαν και τον στόλισαν Μ.Πέμπτη.
Αυτό έχει σημασία.