Χωρις να μπουμε σε πολλες λεπτομερειες, η αντιληψη του laissez fairer που πρεσβευαν τα νεοκλασσικα οικονομικα του τελους του 19ου αιωνα εχει εγκαταληφθει μετα την κριση της δεκαετιας του '30. Κανενας σοβαρος οικονομολογος δεν την δεχεται σημερα. Συμφωνα με αυτην την αντιληψη οι τιμες προσαρμοζονται λιγο πολυ αμεσα στις αλλαγες της προσφορας και της ζητησης, οποτε το κρατος το μονο που εχει να κανει ειναι να εγγυηθει θεσμικα την λειτουργια της ελευθερης αγορας και αυτη με την σειρα της ισορροπει αυτοματα χωρις αναγκη εξωτερικων παρεμβασεων οι οποιες ειναι οχι μονο ανουσιες αλλα και επιβλαβεις.
Μετα το '30 αναπτυσσονται τα μακροοικονομικα (που ασχολουνται με την οικονομια σε επιπεδο κοινωνιας-κρατων και οχι μεμονωμενων επιχειρησεων και πολιτων οπως η μικροοικονομια) στην βαση των αποψεων του Κευνς και οι αποψεις αυτες μετατρεπονται στην ορθοδοξια των οικονομικων. Συμφωνα με αυτες τις αποψεις, το κρατος οφειλε μεσω επεκτατικης δημοσιονομικης και νομισματικης πολιτικης να ενισχυσει την ζητηση σε περιοδους υφεσης ωστε να συγκρατησει τον ρυθμο πτωσης του ΑΕΠ. Μετα τον πολεμο, ειχαμε την συνθεση των μακροοικονομικων του Κευνς με τα νεοκλασσικα μικροοικονομικα απο τον Σαμιουελσον και αλλους και αυτο ονομαστηκε νεοκευνσιανισμος ή νεοκλασσικη συνθεση που αποτελεσε την νεα ορθοδοξια. Ο κευνσιανισμος πραγματι περασε μεγαλη κριση με την υφεση του '73 οπως οι νεοκλασσικη με την προηγουμενη κριση μισο αιωνα πριν λογω του φαινομενου του στασιμοπληθωρισμου που δεν μπορεσε να εξηγησει.
Την δεκαετια του '80 αναπτυχθηκαν τα νεα κλασσικα οικονομικα* ως συνεχεια της νεοκλασσικης παραδοσης και κριτικης στην νεοκλασσικη συνθεση ενω την ιδια περιοδο ειχαμε τον νεο κευνσιανισμο** που προσπαθησε και εκεινος να καλυψει κενα της νεοκλασσικης συνθεσης. Ετσι, την δεκαετια του '90 ειχαμε μια νεα συνθεση των δυο παραδοσεων που αποτελει το σημερινο mainstream της οικονομικης σκεψης.
Δεν υπαρχει καποια υποτιθεμενη αντιπαλοτητα μεταξυ φιλελευθερων νεοκλασσικων και ''σοσιαλιστων'' κευνσιανιστων. Ολοι οι mainstream οικονομολογοι εχουν αποδεχθει μια συνθεση μεταξυ αυτων των δυο μοντελων οπου ο νεοκευνσιανισμος εξηγει τις διακυμανσεις της οικονομιας βραχυπροθεσμα (οπου οι τιμες ειναι ανελαστικες και η τεχνολογια σταθερη) ενω η νεοκλασσικη σκεψη εξηγει την πορεια της οικονομιας σε βαθος χρονου με πληρως προσαρμοζομενες τιμες και τεχνολογικη και πληθυσμιακη αναπτυξη. Επισης η νεοκλασσικη σκεψη παραμενει η βαση των μικροικονομικων.
ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ