Κ. Μαρξ

[Λαχουρένιος]

Δεν θέλω να γίνω ο μαλάkας τις παρέας που κάνει τις αφελείς ερωτήσεις, αλλά θα το κάνω. Θα το παίξω Simplicio και ας με νουθετήσει ο Salviati (ή και ο Sagredo).

Η κριτική, οι ιδέες και οι προτάσεις το Μάρξ είναι αδιαμφισβήτητα προχωρημένες ιδέες για την εποχή τους (και απ' οτι φαίνεται και για σήμερα, έτσι όπως πάει το πράγμα στα εργασιακά) και είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην κοινωνικοπολιτικοοικονομική φιλοσοφία. Αυτό που μου κάνει εντύπωση όμως, είναι το γεγονός πως ακόμη και ο Μάρξ δεν μπήκε στη διαδικασία να αμφισβητήσει τα θεμέλια της οικονομίας, που είναι το χρήμα και κατ' επέκταση το χρηματοπιστωτικό σύστημα (σ' αυτό το σημείο ειδικά θέλω την διόρθωσή σας, γιατί δεν είμαι απόλυτα βέβαιος, έχουν περάσει καμιά δεκαριά χρόνια από τότε που διάβασα το κεφάλαιο και μόνο το μανιφέστο έχω διαθέσιμο στο σπίτι). Δεν θέλω να το πάω σε zeitgeistικες παπαρίες τύπου the venus project και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες. Αν σκεφτεί κανείς όμως πως λόγω κόστους και χρήματος παραμένουν κλειδωμένα τα potentials της ανθρωπότητας (όπως το να κάνουμε έρευνα για σοβαρές ασθένειες, να ταξιδέψουμε στο διάστημα), ή και οι βασικές παροχές που χρειάζεται ένας άνθρωπος (όπως στέγη, τροφή, νερό, ενέργεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), δεν φαίνεται πως κάτι είναι λάθος στα θεμέλια του κοινωνικοοικονομικού συστήματος; Προφανώς και δεν μπορείς να θεωρήσεις πως θα καταργήσεις το χρήμα σε μια νύχτα και θα λύσεις τα προβλήματα της ανθρωπότητας την επόμενη μέρα. Δυστυχώς η οικονομία δεν είναι θεωρητική φυσική, ή μαθηματικά που μπορείς να αμφισβητήσεις τα θεμέλια και να μην επηρεαστεί κανείς, αλλά είναι ένα πρακτικό σύστημα που καθορίζει της ζωές όλων μας και έχει ένα momentum χιλιετιών, το οποίο δεν μπορεί να φρεναριστεί απότομα. Θα περίμενα όμως τουλάχιστον ένα εισαγωγικό σημείωμα στο οποίο γίνεται κριτική πάνω στην ιδέα του νομίσματος και του χρήματος γενικότερα, από έναν άνθρωπο με τόσο ρηξικέλευθες ιδέες για την εποχή του.

Έστω κάτι του στυλ, παιδιά το χρήμα είναι για τον πoύτσo, αλλά επειδή δεν μπορούμε να το καταργήσουμε μια και μας το φορέσανε από την εποχή που τρώγαμε βελανίδια, έχω να προτείνω...

Το χρημα αντανακλα την υπαρξη της ατομικης ιδιοκτησιας: καθε παραγωγος ειναι ξεκομμενος απο τον αλλον και οι ανταλλαγες διαμεσολαβουνται μεσω του εμποριου αρα και του χρηματος.

Αρα το χρημα ειναι συστατικο στοιχειο τοσο του καπιταλισμου οσο και των πρωτων σταδιων του σοσιαλισμου οπου η κοινωνικοποιηση δεν θα εχει προχωρησει επαρκως. Ειναι κατι αναγκαιο στην λειτουργια της οικονομιας, δεν υπαρχει επειδη το επεβαλλαν καποιοι κακοι τραπεζιτες.

Γενικα ο Μαρξ δεν κανει ηθικες κρισεις, αν και ολοι πιστευουν το αντιθετο. Εξεταζει τον καπιταλισμο οπως ειναι, δεν ειναι σαν καποιους συγχρονους αριστερους (πρακτικα σοσιαλδημοκρατες) οικονομολογους που κανουν κριτικη στον ''καζινοκαπιταλισμο'' ως παρεκκλιση απο τον ''σωστο'' καπιταλισμο.

Εκει που ο ιδιος ο Μαρξ δεν μπορει να δωσει απαντησεις αμεσα ειναι στη συγχρονη μορφη χρηματος, που δεν ειναι χρυσος ουτε διατακτικο χρημα (fiat money) οπως εκεινο του 19ου. Μπορουν ομως να δωθουν απαντησεις μεσω της αναπτυξης της μαρξιστικης θεωριας.

Μια συγχρονη μαρξιστικη προσεγγιση ειναι εκεινη του Γ. Λαμπρινιδη* με τιτλο ''Mαρξιστικη Θεωρια του Χρηματος - Μια Συγχρονη Προσεγγιση''. Το διαθετει δωρεαν σε pdf στην σελιδα του (40 σελ.) η οποια δυστυχως ομως ειναι σε συντηρηση απ'οτι βλεπω
http://www.voiceofpeople.eu/en/sources/ ... eory-money

Στο pdf κανει μια μικρη ανασκοπηση της ιστοριας του χρηματος, των μαρξιστικων θεσεων για το χρημα και στις τελευταιες 10 σελιδες αναλυει την θεση του για το συγχρονο (μετα τον ΑΠΠ) χρημα.

Αν θες τις αποψεις του ιδιου του Μαρξ θα τις βρεις στα πρωτα κεφαλαια του 1ου τομου του Κεφαλαιου, καθως και εκτενεστερα στο ''Κριτικη της Πολιτικης Οικονομιας''. Μια αλλη εναλλακτικη ειναι το ''Πολιτικη Οικονομια του Καπιταλισμου'' που ειχαν βγαλει οι σοβιετικοι.

Ολα αυτα υπαρχουν σε pdf και ισως μπορεις να βρεις περιληψεις σε αρθρα.

*Ο Λαμπρινιδης αρθρογραφει και στο Κατιουσα, το λεω για να μην πει ο Ρεκ. οτι ειναι οπορτουνας και αυτος

[Λαχουρένιος]

Δεν ισχυει αυτο. Το οτι ο τομεας του εμποριου δεν παραγει αξια, το αναπαραγουν τοσο οι σοβιετικοι στα δικα τους εγχειριδια, οπως και πολλοι μη ακαδημαικοι μαρξιστες οπως ο Ρεκλαμας. Και εγω ο ιδιος εκανα το ιδιο λαθος παλια.

Ο Σταματης λεει οτι ο κλαδος του εμποριου οπως και εκεινος των υπηρεσιων παραγει κανονικα αξια και υπεραξια και οτι η συγχυση οφειλεται σε λαθος αναγνωση του τριτου κεφαλαιου του Μαρξ.

Ειναι μια αντιπαραθεση που συμβαινει και στους κολπους των μαρξιστων δηλαδη.

Όχι είναι μία αντιπαράθεση που δεν συμβαίνει.
Γιατί εγώ δεν έχω διαβάσει ποτέ ούτε τον Μαρξ, ούτε άλλα βιβλία, ούτε μαρξιστές να λένε ότι οι υπηρεσίες δεν παράγουν αξία και υπεραξία και το ανήκουστο -συνεπαγόμενο συμπέρασμα- ότι ο κλάδος του εμπορίου εξαιρείται από την καπιταλιστική παραγωγή, δηλαδή ο Μαρξ αναιρεί τον εαυτό του.
Αυτά δεν τα έλεγε ούτε ο Μαρξ, ούτε μαρξιστές, ούτε τα είδα πουθενά γραμμένα.
Μπουρδουκλώματα ότι δήθεν είπε ο ένας κι άλλος διάβασα πολλά. Μαρξιστή να λέει ότι το εμπόριο δεν είναι κομμάτι της συνολικού προτσές της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής γιατί κάποιοι υποστηρίζουν ότι κάποιοι άλλοι το λένε, κι ότι αυτοί οι άλλοι το χρεώνουν στο Μαρξ, είναι ένα φάντασμα κι όσοι το επικαλούνται να το αποδείξουν.

Παν εγω αυτο το εχω διαβασει και εδω



και εδω



και την ιδια αποψη εχει και ο Ρεκλαμας. Κανε ενα κοπο και διαβασε ολη την διαφωνια μας απο την αρχη γιατι ισως δεν εχεις καταλαβει ακριβως.

Ο Ρεκλαμας αυτο που λεει ειναι μεν λαθος κατα την γνωμη μου, αλλα δεν το βγαλε ουτε απο το μυαλο του, ουτε απο οπορτουνιστες οικονομολογους. Ειναι μια πολυ συνηθισμενη αναγνωση του εργου του Μαρξ.

[pan]

Εγώ δεν ξέρω που κι αν το έχει δει κάποιος. Ξέρω ότι τέτοιο κείμενο δεν έχει παρατεθεί, να το γράφει. Γιατί το τι λέει το κείμενο από το τι νομίζει ο αναγνώστης πολλές φορές έχει διαφορά όση η μέρα με τη νύχτα. Ειδικά αν θέλει να ανατρέψει τον μαρξισμό με σοφίσματα.
Γιατί η κατηγορία ότι οι μαρξιστές δεν καταλαβαίνουν δήθεν ότι το εμπόριο είναι καπιταλιστική παραγωγή γιατί κάπου ο Μαρξ δε μίλησε για αυτό και όλοι αυτό νόμιζαν από τότε δήθεν, είναι μία κριτική που τους θεωρεί όλους ηλίθιους, του Μαρξ συμπεριλαμβανομένου. Δηλαδή ότι δεν ξέρουν τι πραγματεύεται ο μαρξισμός, κι αυτά για την εμπορευματική παραγωγή δεν αφορούν το κεφάλαιο (καθώς δεν παράγουν αξία και υπεραξία), είναι άσχετα με την καπιταλιστική παραγωγή και παρεπιμπτόντος είπε ο Μαρξ να γράψει ένα ολόκληρο τόμο για το θέμα, παρ ότι άσχετο με τον καπιταλισμό!
Οπότε μιας κι εγώ δεν τα έχω δει ποτέ αυτά, όποιος τα έχει δει να δείξει συγκεκριμένα, το εδάφιο.

Και με τον ρεκλάμα δεν κατάλαβα αυτό που λες. Δεν είδα να λέει πουθενά ότι το εμπόριο εξαιρείται της παραγωγής. Ότι ένα υλοποιημένο προϊόν δεν αποκρυσταλλώνει νέα υπεραξία κατά την κυκλοφορία μάλλον εννοεί, πράγμα που είναι σωστό.
Από αυτό δε βγαίνει το συμπέρασμα ότι όλο το εμπόριο είναι παρασιτικό ή εκτός καπιταλιστικής παραγωγής που παράγει αξία και υπεραξία.
Αυτό το συμπέρασμα το βγάζει ο Σταμάτης στο κείμενο του για κάποιους άλλους. Αλλά εγώ βγάζω το συμπέρασμα ότι έχει αλλάξει συζήτηση και χρησιμοποιεί παραδείγματα άσχετα, που μόνο σύγχυση προκαλούν.

Γιατί και μαρξισμό να μην ξέρει κάποιος ξέρει ελληνικά. Άλλο κυκλοφορία, κι άλλο παραγωγική και μη παραγωγική εργασία. Το πάντρεμα με ποιο κριτήριο γίνεται, θα το ξέρει ο συγγραφέας. Αλλά ο Μαρξ μιλάει για άλλο, για την κυκλοφορία, όχι για την εργασία όσων εργάζονται στην κυκλοφορία. Εκτός κι αν υπάρχει κυκλοφορία χωρίς εργασία, αλλά σκέτη-νέτη όπως τα λένε και οι μορφωμένοι στα λατινικά.

[Ραν ταν πλαν]

Και με τον ρεκλάμα δεν κατάλαβα αυτό που λες. Δεν είδα να λέει πουθενά ότι το εμπόριο εξαιρείται της παραγωγής. Ότι ένα υλοποιημένο προϊόν δεν αποκρυσταλλώνει νέα υπεραξία κατά την κυκλοφορία μάλλον εννοεί, πράγμα που είναι σωστό.

Δεν το εννοώ απλά, το έγραψα ξεκάθαρα κάθε φορά που αναφέρθηκα στην παραγωγική και εμπορευματική διαδικασία ως συνεχή αλληλοτροφοδοτούμενη λειτουργία ξεκινώντας από το παρακάτω.

Ο τριτογενής τομέας δεν παράγει υλικά αγαθά ή προϊόντα. Εξυπηρετεί ανάγκες με την παροχή υπηρεσιών.
Το ότι και οι τρεις τομείς είναι αλληλένδετοι και αλληλοτροφοδοτούμενοι δε σημαίνει ότι και οι τρεις παράγουν υπεραξία.
Υπεραξία παράγει ο τομέας που επεμβαίνει με την ανθρώπινη εργασία, σε συνεργασία με τη μηχανή, στην πρώτη ύλη και παράγει εμπόρευμα ανταλλάξιμο, ως υλική αξία χρήσης, που περιέχει σταθερό και μεταβλητό κεφάλαιο και αυθαίρετα προστιθέμενη από τον καπιταλιστή αξία, την υπεραξία.
Ο τριτογενής τομέας δεν παράγει ανταλλακτική αξία αλλά άυλη αξία άμεσης χρήσης χωρίς ανταλλακτική αξία.
Η αμοιβή για κάθε υπηρεσία δεν εμπεριέχει υπεραξία γιατί δεν υπάρχει σε αυτή υλική αξία και δεν ανταλλάσσεται με κεφάλαιο αλλά με εισόδημα.
Ας πούμε ότι εσύ παρέχεις, ως εμπορευματικός κεφαλαιούχος, υπηρεσίες πώλησης αυτοκινήτων. Αυτό που κάνεις είναι να ρευστοποιείς την προϋπάρχουσα υπεραξία που περιέχει το τελικό προϊόν, το αυτοκίνητο, αμειβόμενος με ένα προκαθορισμένο ποσοστό κέρδους που προστίθεται στην τελική τιμή του αυτοκινήτου, την οποία καθορίζει ο καπιταλιστής ιδιοκτήτης του προσθέτοντας σταθερό και μεταβλητό κεφάλαιο που ξόδεψε για να το παράξει και την υπεραξία που αυθαίρετα πρόσθεσε σε αυτό, συν τα αφανή έξοδα (διαφήμιση ή άλλες προωθητικές ενέργειες) και τέλος το ποσοστό κέρδους του εμπόρου.
Αυτό το ποσοστό κέρδους δεν είναι υπεραξία γιατί είναι προκαθορισμένο και λογίζεται ως μικτό εμπορικό εισόδημα, και από το οποίο αφαιρείς τα έξοδα λειτουργίας της εμπορικής επιχείρησης σου βάζοντας στην τσέπη σου το υπόλοιπο ως ατομικό εισόδημα.
Βλέπεις κάπου σε αυτή τη διαδικασία παραγωγή υπεραξίας ή απλά την παραγωγή ατομικού κέρδους;
Αφού εσύ δεν μπορείς να προσθέσεις ούτε ένα ευρώ προς τα πάνω στην τελική τιμή του αυτοκινήτου, παρά μόνο προς τα κάτω μέσα στα πλαίσια του ποσοστού κέρδους σου αν θέλεις να είσαι ανταγωνιστικός με τον διπλανό έμπορο.

Και κατόπιν με αυτό.

Γα να το κάνουμε λιανά, εσύ ως υπάλληλος του εμπορευματικού κεφαλαίου προσφέρεις υπηρεσίες πουλώντας δημιουργημένες αξίες, που εμπεριέχουν σταθερό και μεταβλητό κεφάλαιο και ενσωματωμένη υπεραξία,
με αμοιβή ένα ποσοστό κέρδους που καθορίζει την τελική τιμή του προϊόντος σύμφωνα με τον ανταγωνισμό τιμών, γιατί την τιμή ανταγωνισμού την καθορίζει ο κεφαλαιούχος παραγωγός με βάση το σταθερό και μεταβλητό κεφάλαιο που έχει επενδύσει για την παραγωγή του και την υπεραξία που αυθαίρετα προσθέτει στην τιμή που το διαθέτει στον εμπορευματικό κεφαλαιούχο, περιορίζοντας τον σε ένα ποσοστό κέρδους που θα κρατήσει μέσα στον ανταγωνισμό το προϊόν του.

Αυτή είναι η μαρξιστική θέση (που παραμένει αμετάβλητη όπως αμετάβλητος παραμένει και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, διανομής και εμπορίας), για τη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, από την αρχική συγκέντρωση του παραγωγικού κεφαλαίου μέχρι τη στιγμή της διάθεσης του τελικού προϊόντος.

[Λαχουρένιος]

....

Προφανως δεν εχεις παρακολουθησει την συζητηση ουτε εχεις διαβασει τα σοβιετικα βιβλια που εβαλα

[Ραν ταν πλαν]

Μία διόρθωση. Δεν χρησιμοποιούμε τον χρυσό ως αξία αναφοράς από τα Brendon Woods και μετά. Το χρήμα σήμερα δεν έχει αναφορά σε τίποτα, εκτός, ίσως, από τα δάνεια τα οποία το δημιουργούν. Είναι μία αφηρημένη έννοια που ζει σαν νούμερα στους υπολογιστές των τραπεζών και που η ποσότητα της ελέγχεται από τις κεντρικές τράπεζες.

Ωραία. Αφού λοιπόν σήμερα το χρήμα είναι αφηρημένη έννοια (υποχρεωτικό) και όχι αντιπροσωπευτικό (σε αξία αναφοράς) τι μας εμποδίζει να φύγουμε από την ευρωζώνη, να τυπώσουμε δικό μας υποχρεωτικό χρήμα, να ξεχρεώσουμε και να δώσουμε μισθούς 10.000 ευρώ το μήνα κάνοντας όλους τους Έλληνες πλούσιους;
Οπότε αν το χρήμα, σύμφωνα με τη λογική σου, δεν αντιπροσωπεύει παραγμένα και διαθέσιμα εμπορεύματα ως μέτρο αξίας όλων των εμπορευμάτων που βρίσκονται εντός της επικράτειας, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του, ας πλουτίσουμε με αέρα.
Μη μασάς από την παραπλάνηση του καπιταλιστικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αν δεν παράγεις αξίες χρήσης που ανταλλάσσονται σύμφωνα με το νόμο της αξίας, δεν έχεις χρήμα αλλά αέρα κοπανιστό.

[break]

Οπότε αν το χρήμα, σύμφωνα με τη λογική σου, δεν αντιπροσωπεύει παραγμένα και διαθέσιμα εμπορεύματα ως μέτρο αξίας όλων των εμπορευμάτων που βρίσκονται εντός της επικράτειας

Οχι, με παρεξήγησες, δεν ενούσα αυτό. Φυσικά και το χρήμα είναι μέτρο αξίας αγαθών απλώς δεν αντιστοιχεί σε κάποια ποσότητα πολύτιμου μετάλου και άρα μπορεί να έχει ότι ποσότητα θέλουμε να έχει.

Φυσικά πάντα υπήρχε νόθευση της ποσότητας του χρήματος. Είτε εκδίδοντας νόμισμα από άλλο μέταλο, είτε νοθεύοντας το νόμισμα, είτε δίνοντας IOU, τα κράτη από αρχαιοτάτους χρόνους έβρισκαν τρόπο να φουσκόνουν την ποσότητα του χρήματος.

Αλλά τώρα πλέον η ποσότητα ελέγχεται με αυστηρούς κανόνες και με συγκεκριμένες διαδικασίες που έχουν συμφωνήσει να ακολουθούν οι κεντρικές τράπεζες (Basel III). Αυτό το σύστημα δημιουργήθηκε από το 70 και μετά και φυσικά ήταν αδύνατο να υπάρξει πριν την εποχή των δυκτίων και των υπολογιστών.

τι μας εμποδίζει να φύγουμε από την ευρωζώνη, να τυπώσουμε δικό μας υποχρεωτικό χρήμα, να ξεχρεώσουμε και να δώσουμε μισθούς 10.000 ευρώ το μήνα κάνοντας όλους τους Έλληνες πλούσιους;

Αν τυπώσεις το δικό σου νόμισμα θα δίνεις πλέον μισθούς στο δικό σου νόμισμα ενώ τα δάνεια σου θα εξακολουθούν να είναι απαιτητά σε ευρώ. Δηλαδή θα έχεις κάνει μία τρύπα στο νερό.

[pan]

....

Προφανως δεν εχεις παρακολουθησει την συζητηση ουτε εχεις διαβασει τα σοβιετικα βιβλια που εβαλα

Λάχου το είπα εξ αρχής δεν απαντώ σε κάτι άλλο από αυτό που παρατίθεται.

Τη συζήτηση δεν την έχω παρακολουθήσει αλλά ξέρω τι σχετική φιλολογία.
Κι επειδή ξέρω τη σχετική φιλολογία, λέω ότι αυτά που λένε δεν υπάρχουν μεταξύ των μαρξιστών. Αυτά πρέπει να έχουν λυθεί ήδη από το 1850 για τους μαρξιστές.

Γιατί όταν κατηγορούνται κάποιοι ότι "στο εμπόριο δεν παράγεται αξία" σημαίνει ότι αυτοί δεν αναγνωρίζουν το εμπόριο ούτε σαν καπιταλιστική δραστηριότητα όπως το ορίζει ο μαρξισμός. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουν ότι είναι εργαζόμενοι στο εμπόριο, σε τελική ανάλυση δεν δέχονται το μαρξισμό αφού δεν παράγουν αξίες. Αν μάλιστα στηρίζονται και σε μαρξιστικά τσιτάτα, σημαίνει ότι και ο Μαρξ -κατ αυτούς- ασκεί πολεμική στο μαρξισμό. Γιατί ο μαρξισμός είπε ότι ο καπιταλισμός είναι αδιαίρετος και μόνο έτσι εξετάζεται, δεν υπάρχει αυτόνομο εμπόριο χωρίς παραγωγή όπως δεν υπάρχει και παραγωγή χωρίς εμπόριο. Κι όλα αυτά μόνο αν υλοποιείται με υπεραξία το προτσές παραγωγής. Αυτά είναι τυφλοσούρτης στον μαρξισμό. Όποιος τα απομονώνει για να τους δώσει γενική ισχύ, σημαίνει ότι είναι πολιτικά αντιμαρξιστής. Οπότε δεν του κάνεις ενός τέτοιου ανθρώπου κριτική σα μαρξιστή, αλλά σαν αντιμαρξιστή.

Δηλαδή στην πράξη αν ίσχυε αυτό, όταν θα έκαναν οι εργαζόμενοι στο εμπόριο απεργία, οι κομμουνιστές θα έπρεπε να λένε να αφήσουν τους ανθρώπους να βρούνε καμία δουλειά γιατί τώρα είναι παράσιτα και αυτό που κάνουν δεν είναι δουλειά. Τέτοιος παραλογισμός.
Γιατί οι κομμουνιστές αντιτάσονται στον παρασιτισμό γενικά, όχι ειδικά των κεφαλαιοκρατών. Αν έλεγαν τους εργαζόμενους στο εμπόριο παράσιτική εργασία θα τους είχαν εχθρούς. Όπως τους παπάδες.

Στο τέλος-τέλος όμως το πάει αλλού αυτή η θεωρία. Ότι βγαίνει κέρδος και χωρίς αξία. Δηλαδή ότι δεν ισχύει καθόλου ο μαρξισμός.
Αλλά στην επιστήμη αυτά δεν περνάνε. Στους πολιτικούς μπορεί ειδικά όταν είναι τέτοια ανύπαρκτα μεγέθη όπως οι σημερινοί κυβερνώντες.


Για αυτό είπα να παρατεθεί ένα σχετικό εδάφιο που μαρξιστές λένε ότι υπάρχουν στον καπιταλισμό εργασίες με σκοπό όχι το κέρδος, αλλά τη μη παραγωγική εργασία. Γιατί εγώ δεν το έχω δει ποτέ αυτό, σε κανένα βιβλίο, και όλα τα βιβλία είναι συλλογική δουλειά, δεν μπαίνει ένα βιβλίο σαν μαρξιστικό αν δεν το δεχτούν οι άλλοι, όπως και να αυτοτιτλοφορείται το ίδιο.

[Ραν ταν πλαν]

τι μας εμποδίζει να φύγουμε από την ευρωζώνη, να τυπώσουμε δικό μας υποχρεωτικό χρήμα, να ξεχρεώσουμε και να δώσουμε μισθούς 10.000 ευρώ το μήνα κάνοντας όλους τους Έλληνες πλούσιους;

Αν τυπώσεις το δικό σου νόμισμα θα δίνεις πλέον μισθούς στο δικό σου νόμισμα ενώ τα δάνεια σου θα εξακολουθούν να είναι απαιτητά σε ευρώ. Δηλαδή θα έχεις κάνει μία τρύπα στο νερό.

Γιατί; Αφού υποστηρίζεις ότι το χρήμα δεν έχει αντιπροσωπευτική αξία (σε χρυσό) αλλά υποχρεωτική (διατακτική), εμείς στο δικό μας νόμιμα θα δώσουμε την υποχρεωτική αξία που μας συμφέρει, μια και το χρήμα σήμερα, όπως λες, δεν έχει αξία αναφοράς (το χρυσό) αλλά η ανταλλακτική του αξία καθορίζεται από άλλους αυθαίρετους παράγοντες που καταργούν την ισοτιμία ανταλλαγής χρήματος και εμπορεύματος (νόμος της αξίας).
Οπότε υποστηρίζεις ότι και τα δύο πλέον (χρήμα και εμπόρευμα) δεν έχουν αξία αναφοράς το χρυσό ή άλλη σταθερή και αναλλοίωτη αξία για τον καθορισμό μισθού, τιμής και κέρδους αλλά μόνο υποχρεωτική (διατακτική) ανταλλακτική αξία που επιβάλλεται αυθαίρετα σύμφωνα με τα συμφέροντα αυτών που το κατέχουν (τράπεζες) ως άυλη αξία;
Γιατί σύμφωνα με αυτή τη λογική, της διατακτικής αξίας του χρήματος, δικαιωματικά εμείς μπορούμε να καθορίσουμε την ισοτιμία έναντι άλλων με βάση το δικό μας συμφέρον δίνοντας αυθαίρετα αξία στο ίδιο το χρήμα χωρίς να βασίζεται αυτή στην όποια αξία αναφοράς του.
Μήπως χρειάζεται να το ξαναδείς το θέμα από την πλευρά της παραγωγής αξιών χρήσης και της διαδικασίας ανταλλαγής τους με χρήμα, μέσα στο σύνολο της καπιταλιστικής λειτουργίας, και όχι μόνο από την πλευρά της εμπορίας και διάθεσης του ίδιου του χρήματος με την μορφή του χαρτονομίσματος που έχεις στην τσέπη σου;

[stavmanr]

Φυσικά και το χρήμα είναι μέτρο αξίας αγαθών απλώς δεν αντιστοιχεί σε κάποια ποσότητα πολύτιμου μετάλου και άρα μπορεί να έχει ότι ποσότητα θέλουμε να έχει.

Στην πραγματικότητα, το χρήμα είναι μία φανταστική ποσότητα η οποία καθορίζεται από το φαντασιακό των ανθρώπων για να ρυθμίσει τις ενδοκοινωνικές σχέσεις...

Φυσικά πάντα υπήρχε νόθευση της ποσότητας του χρήματος. Είτε εκδίδοντας νόμισμα από άλλο μέταλο, είτε νοθεύοντας το νόμισμα, είτε δίνοντας IOU, τα κράτη από αρχαιοτάτους χρόνους έβρισκαν τρόπο να φουσκόνουν την ποσότητα του χρήματος.

Αλλά τώρα πλέον η ποσότητα ελέγχεται με αυστηρούς κανόνες και με συγκεκριμένες διαδικασίες που έχουν συμφωνήσει να ακολουθούν οι κεντρικές τράπεζες (Basel III). Αυτό το σύστημα δημιουργήθηκε από το 70 και μετά και φυσικά ήταν αδύνατο να υπάρξει πριν την εποχή των δυκτίων και των υπολογιστών.

Αν βάλεις μέσα και το ξέπλυμα του χρήματος που γίνεται στις τράπεζες με την ευλογία των τραπεζών, μόλις ανακάλυψες τη σύγχρονη νόθευση του χρήματος.

Αν τυπώσεις το δικό σου νόμισμα θα δίνεις πλέον μισθούς στο δικό σου νόμισμα ενώ τα δάνεια σου θα εξακολουθούν να είναι απαιτητά σε ευρώ. Δηλαδή θα έχεις κάνει μία τρύπα στο νερό.

Εξαρτάται. Αν αρχίσει να καταρρέει το νόμισμα του ευρώ, που πιθανότατα θα συμβεί στο άμεσο μέλλον, τότε έχεις κάνει μία πολύ καλή επιλογή.