ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟΥ ( ΜΑΡΞ ΕΝΓΚΕΛΣ)... ΤΟ ΞΥΡΙΣΜΑ

[Ραν ταν πλαν]

....................... συνεχίζεται >>>>>>>>

ΩΧ. Περίμενε να φορέσουμε πρώτα κράνη και αλεξίσφαιρα.

[pan]

ΞΥΡΑΦΙΟΝ 2

........ξεκιναμε λοιπον το "Ξυρισμα"...
σελ.14
http://kiatipis.org/Books_Hosted_gr/Mar ... sto-gr.pdf

Αστοί και προλετάριοι[1]

Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών[2] είναι η ιστορία ταξικών α-γώνων.
Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπά-ροικος, μάστορας[3] και κάλφας, με μια λέξη, καταπιεστής και καταπιε-ζόμενος, βρίσκονταν σε ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν αδιάκοπο αγώνα, πότε καλυμμένο, πότε ανοιχτό, έναν αγώνα που τελε-ίωνε κάθε φορά με έναν επαναστατικό μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας ή με την από κοινού καταστροφή των τάξεων που αγωνίζον-ταν.

...αυτό δεν είναι παρά μόνο η μερική αλήθεια ,,μια ολιστική θεώρηση της ανθρώπινης ιστορίας αποκαλύπτει ότι πέρα από τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις υπήρχε κι ο ενδοταξικός ανταγωνισμός πολύ πιο καθοριστικός για την κοινωνική εξέλιξη όπου μεγ'αλες φατριές μεσα στην ίδια τάξη χρησιμοποιώντας ως όχημα κοινωνικό τις πολυπληθέστατες αδύναμες κοινωνικά τάξεις προκαλούσαν μετάθεση η υπερσυγκέντρωση εξουσίας με αποτέλεσμα να γίνονται οι κοινωνίες παίγνια των εξουσιαστικών σχεδίων των ισχυρών φατριών των ανώτερων κοινωνικών τάξεων...οι κοινωνικές επαναστάσεις ήταν τα εργαλεία της μετάθεσης και υπερσυγκέντρωσης εξουσίας ανάμεσα σε ισχυρές ανταγωνιζόμενες φατρίες εντός των ιδίων κοινωνικά ανώτερων τάξεων ...

Στις προηγούμενες εποχές της ιστορίας βρίσκουμε σχεδόν παντού μια πλήρη διαίρεση της κοινωνίας σε διάφορες κλειστές τάζεις, μια πολύτ-ροπη διαβάθμιση των κοινωνικών θέσεων. Στην αρχαία Ρώμη βρίσκο-υμε πατρίκιους, ιππείς, πληβείους, δούλους. Στο μεσαίωνα φεουδάρχες, υποτελείς, μαστόρους, καλφάδες, δουλοπάροικους κι επιπλέον σε κα-θεμιά απ' αυτές τις τάξεις βρίσκουμε ξανά ιδιαίτερες διαβαθμίσεις.

... το πόρισμα αυτό είναι επίσης μερικό και μαρτυρά μια παιδαριώδη υπεραπλουστευτική θεώρηση εξαιτίας και μη σφαιρική αντίληψη της ιστορίας των κοινωνίων ( για τις ανάγκες βέβαια της προπαγάνδισης των κομμουνιστικών ιδεών ) ...

.... οι κοινωνικές τάξεις δεν ήταν ποτέ απόλυτα κλειστές υπήρχε διαρκής κινητικότητα ανάμεσα τους, από πάνω προς τα κάτω κι αντίστροφα, με κυρίαρχη την καθοδική κατεύθυνση, όπου ισχυροί οίκοι ανώτερων τάξεων εκπίπταν προς τις μεσαίες και κατώτερες ταξεις, κυρίως λόγω χρεών ή αποτυχημένων κινημάτων ισχυροποίησης της εξουσίας τους μέσα στις τάξεις που ανήκαν,,,μάλιστα πολλές φορές καταντούσαν να χάνουν και την ελευθερία τους και να υποδουλώνονται εντελώς σε ισχυρούς οίκους ...

Η σύγχρονη αστική κοινωνία που πρόβαλε από την καταστροφή της φεουδαρχικής κοινωνίας δεν κατάργησε τις ταξικές αντιθέσεις, έβαλε μονάχα στη θέση των παλιών νέες τάξεις, νέους όρους καταπίεσης, νέες μορφές πάλης.
Ωστόσο, η εποχή μας, η εποχή της αστικής τάξης, χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι απλοποίησε τις ταξικές αντιθέσεις. Ολόκληρη η κοινω-νία όλο και περισσότερο χωρίζεται σε δύο μεγάλα αντίπαλα στρατόπε-δα, σε δύο μεγάλες τάξεις, που βρίσκονται άμεσα αντιμέτωπες η μια με την άλλη: στην αστική τάξη και το προλεταριάτο.

...καθόλου πιο απλές δεν έγιναν οι ταξικές αντιθέσεις, η αστική τάξη είναι πανάρχαιας καταβολής εμφανίζεται από τότε που δημιουργούνται τα πρώτα αρχαία αστικά κέντρα ,, δεν ήταν ποτέ ενιαία και ήταν πάντα διαστρωματωμένη, δηλαδή υπήρχαν ανώτερα και κατώτερα στρώματα μέσα σε αυτήν και επιμέρους οικονομικές ταξεις ...

... κατά την νεώτερη εποχή με την έντονη βιομηχανοποίηση της παραγωγής και την έντονη αστικοποίηση που ακολούθησε η αστική κοινωνία και οι τάξεις της καθόλου πιο απλές δεν γίνονται αλλά πιο σύνθετες και περίπλοκες ..ενώ τα βασικά πολωτικά χαρακτηριστικά ανάμεσα σε κάποιες πανίσχυρες αστικές ταξεις και στις εντελώς εξουθενωμένες διαβιωτικά και οικτρά καταπιεσμένες τάξεις διατηρούνται και εντατικοποιούνται ..

... το δίπολο ισχυρή αστική τάξη ( πλουτοκράτες, ιδιοκτήτες ) και αδύναμη αστική τάξη ( δούλοι ή μισθωτοί εργάτες, άκληροι ) είναι διαχρονικό βαστά απο την αρχαίοτητα κι απλά εντατικοποιείται η αντιθετική του δυναμική ....

....ο εργαζόμενος ( δούλος η ελεύθερος ) σε μια αστική παραγωγική μονάδα είναι μέρος του αστικού πληθυσμού ανήκει στα κατώτερα στρώματα της λεγόμενης αστικής τάξης (που είναι πολυσύνθετη και ιεραρχημένη σε ανώτερα αστικά στρώματα και κατώτερα )

...αστοί ( με την κυριολεκτική σημασία του όρου ) είναι όλοι όσοι συγκεντρώνονται στα μεγάλα αστικά κέντρα και αναπτύσσουν οικονομικές δραστηριότητες μέσα σε αυτά δημιουργώντας σχέσεις αλληλεξάρτησης και εξουσιαστικής αλληλεπίδρασης .....

Μία σελίδα, του νεαρού Μαρξ διάβασες και έμαθες ένα σορό νέα πράγματα. Ότι υπήρχε δουλεία, αρχαία Ελλάδα, Ρώμη, μεσαίωνας, καλφάδες και προλετάριοι, ιστορία, τάξεις και αγώνες.
Που να τα διαβάσεις αυτά σε καμία άλλη επιφανή προσωπικότητα της δεξιάς όπως ο Ρήγκαν, η Θάτσερ κι ο Αβέρωφ. Αυτοί το μυαλό τους όλο στο τσεκούρι και τα τόμαχωκ το έχουν. Για τίποτα άλλο δε συζητάνε.

[ΜΥΘΗΡΑ]

Μία σελίδα, του νεαρού Μαρξ διάβασες και έμαθες ένα σορό νέα πράγματα. Ότι υπήρχε δουλεία, αρχαία Ελλάδα, Ρώμη, μεσαίωνας, καλφάδες και προλετάριοι, ιστορία, τάξεις και αγώνες.
Που να τα διαβάσεις αυτά σε καμία άλλη επιφανή προσωπικότητα της δεξιάς όπως ο Ρήγκαν, η Θάτσερ κι ο Αβέρωφ. Αυτοί το μυαλό τους όλο στο τσεκούρι και τα τόμαχωκ το έχουν. Για τίποτα άλλο δε συζητάνε.

σχολιο 2

....λες να περιμεναμε τα λογακια τα απλοικα του νεαρου Μαρξ σ εμια προπαγανδιστικη φυλλαδα που τα διαβαζε απο τους διανοουμενους της εποχη του για να μαθουμε τι κοινωνια υπηρχε πριν απο το σωτηριο ετος του <<κομμουνιστικου μανιφεστου >>?? χεχε ...πλακα εχει...

[ΜΥΘΗΡΑ]

ξυραφιον 3

Η ανακάλυψη της Αμερικής, ο περίπλους της Αφρικής δημιούργησαν για την αστική τάξη που γεννιόταν ένα καινούργιο πεδίο δράσης. Οι αγορές των Ανατολικών Ινδιών και της Κίνας, ο αποικισμός της Αμερι-κής, οι ανταλλαγές με τις αποικίες, ο πολλαπλασιασμός των μέσων αν-ταλλαγής και των εμπορευμάτων γενικά έδωσαν μια άγνωστη ως τα τότε ώθηση στο εμπόριο, τη ναυσιπλοΐα, τη βιομηχανία και προκάλε-σαν έτσι μια γρήγορη ανάπτυξη τού επαναστατικού στοιχείου της φεο-υδαρχικής κοινωνίας που κατέρρεε.
Ο ίσαμε τότε φεουδαρχικός ή συντεχνιακός τρόπος οργάνωσης της βι-ομηχανίας δεν έφτανε πια για να καλύψει τις ανάγκες που με τις νέες αγορές μεγάλωναν. Η μανιφακτούρα πήρε τη θέση του. Οι συντεχνια-κοί μάστοροι παραμερίστηκαν από τη βιομηχανική μεσαία τάξη. Ο κα-ταμερισμός της δουλειάς ανάμεσα στις διάφορες συντεχνίες εξαφανίσ-τηκε μπροστά στον καταμερισμό της δουλειάς μέσα στο ίδιο το ξεχω-ριστό εργαστήρι.
Όμως οι αγορές όλο και μεγάλωναν, η ζήτηση όλο και αύξαινε. Και η μανιφακτούρα δεν επαρκούσε πια. Τότε ο ατμός και η μηχανή επανασ-τατικοποίησαν τη βιομηχανική παραγωγή.

Στη θέση της μανιφακτού-ρας μπήκε η μεγάλη σύγχρονη βιομηχανία. Στη θέση της βιομηχανικής μεσαίας τάξης μπήκαν οι βιομήχανοι εκατομμυριούχοι, οι αρχηγοί ο-λόκληρων βιομηχανικών στρατιών, οι σύγχρονοι αστοί.

.... το εγκώμιο της ανάδυσης της νεο κεφαλαιοκρατικής ταξης ξεκινά απο την σελίδα αυτή .. να γιατί ο μαρξισμό ήταν το αγαπημενο <<εχθρικό>>παιδίον του νεώτερου καπιταλισμού,,,να γιατι τον ανέκτηκε και τον έκανε διάσημο, του έδωσε χώρο να εδραιωθεί στην Ευρωπαική Ανατολή στην Κεντρικη Ασία ..γιατι απλούστατα ο νεαρός αυτός με το παιδαριώδες ως προς την ιστορική αντίληψη μανιφεστάκι του διείδε ως προοδευτική την κίνηση των κοινωνιών στα πλαίσια της κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης ...

...πουθενά δεν γίνεται λόγος για τις τραγικά άνισες σχέσεις που δημιούργησε η νεοαποικιοκρατία των δυτικών ευρωπαίων ( γιατί η εκμεταλλευτική αποικιοκρατία ήταν επίσης παλαιά τακτικη των κεφαλαιοκρατικών κοινωνιών απο την αρχαιότητα σε Δύση και Ανατολή )

.. απόλυτη σιώπη του Μαρξ για το πως αυτές οι άνισες εμπορικές σχέσεις οδήγησαν το ευρωπαικό κεφάλαιο σε κατακόρυφη εκτίναξη κερδοφορική ...ο Μάρξ εδώ μιλά μόνο για αύξηση της ζήτησης κι όχι για το πώς το ευρωπαικο αποικιοκρατικό κεφάλαιο άρπαξε ληστρικά και με την βοηθεια της στρατιωτικής υπερισχύος του, πολύτιμες πρώτες ύλες και παραγωγικους πόρους (ανθρώπινους δούλους, εύφορη γη, μέταλλα, διαμάντι κτλ ) και διοχέτευσε στην παγκόσμια αποικιοκρατούμενη αγορά μαζικά τα αστικά του προιόντα πολύ χαμηλής ποιότητας...

....ο νεαρός Μάρξ πλέκει ουσιαστικά το εγκώμιο των νεοαποιοκρατικών εκμεταλλευτικών σχέσεων θεωρώντας τις σαν την μοιραία προοδευτική κίνηση προς το κομμουνισμό χωρίς καμμιά απολύτως αναφορά στο άνισο εμπόριο και πως αυτό δημιουργησε τις προυποθεσεις για την νεοκεφαλαιοκρατική ανάπτυξη ...
...παράλληλα ομολογώντας ότι η διέλευση μέσα απο αυτή τη φάση της νεοκαπιταλιστικής ληστρικής ανάπτυξης είναι αυτό που πρέπει να γίνει ως ιστορικο πεπρωμένο, για να οδηγηθούμε στις αν-εργατικές κοινωνίες τις κοινωνίες πού δεν έχουν ανάγκη την ανθρώπινη εργασία ...χμμμ....

..στην νεώτερη δούλοι άφθονοι ανθρώπινοι παραγωγικοι πόροι προήλθαν μεσα απο τις επιχειρήσεις δουλεμπόρων κυνηγών αγρίων ιθαγενών ,,αλλα και τρους μαζικα κυματα μεταταστων στην παμφθηνη εργασία τους στήρικτηκε την νεοκαπιταλιστική ανάπτυξη αγροτικη και βιομηχανική τα τελευταία 300 χρόνια .....

...δουλοπάζαρο λευκών κυρίως αιχμαλώτων πολέμων στην αρχαιότητα


...δουλοπάζαρο μαύρων από κυνήγια ιθαγενών στους νεώτερους χρόνους


...η δουλεμπορία καλά κρατά ως τις μέρες μας ..

[ΜΥΘΗΡΑ]

....................... συνεχίζεται >>>>>>>>

ΩΧ. Περίμενε να φορέσουμε πρώτα κράνη και αλεξίσφαιρα.

σχολιο 3

...θα χρειαστεις μοναχα μια ζωνη πρστασιας της μυτης σου ...αυτη κινδυνευει να πεσει οριστικα και να μαραζωσει..

[pan]

Μία σελίδα, του νεαρού Μαρξ διάβασες και έμαθες ένα σορό νέα πράγματα. Ότι υπήρχε δουλεία, αρχαία Ελλάδα, Ρώμη, μεσαίωνας, καλφάδες και προλετάριοι, ιστορία, τάξεις και αγώνες.
Που να τα διαβάσεις αυτά σε καμία άλλη επιφανή προσωπικότητα της δεξιάς όπως ο Ρήγκαν, η Θάτσερ κι ο Αβέρωφ. Αυτοί το μυαλό τους όλο στο τσεκούρι και τα τόμαχωκ το έχουν. Για τίποτα άλλο δε συζητάνε.

σχολιο 2

....λες να περιμεναμε τα λογακια τα απλοικα του νεαρου Μαρξ σ εμια προπαγανδιστικη φυλλαδα που τα διαβαζε απο τους διανοουμενους της εποχη του για να μαθουμε τι κοινωνια υπηρχε πριν απο το σωτηριο ετος του <<κομμουνιστικου μανιφεστου >>?? χεχε ...πλακα εχει...

Ήξερες ότι υπήρχε αρχαία Ελλάδα; εντύπωση μου κάνει γιατί εσείς μιλάτε μόνο για φαλτσέτες, Κοεμτζήδες και τι θα κάνετε τους Εβραίους, τον Λένιν και τον Μαρξ όταν θα έρθει η χρυσαυγή.

Για αρχαία Ελλάδα κουβέντα δεν έχετε πει, για αυτά ο Μαρξ μιλούσε κι έγραφε.

[ΜΥΘΗΡΑ]

Ήξερες ότι υπήρχε αρχαία Ελλάδα; εντύπωση μου κάνει γιατί εσείς μιλάτε μόνο για φαλτσέτες, Κοεμτζήδες και τι θα κάνετε τους Εβραίους, τον Λένιν και τον Μαρξ όταν θα έρθει η χρυσαυγή.

Για αρχαία Ελλάδα κουβέντα δεν έχετε πει, για αυτά ο Μαρξ μιλούσε κι έγραφε.

σχολιο 4
..παλι με ταυτιζεις με λαθος ομαδες ...η Χρυσαυγη η Μυθηριακη ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΜΕ ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ....και την αξια της προσπαθησα να διαχωρισω απο την οργανωσουλα των κλωτσοβαραδων πορτιερηδων και νταβατζηδων της αγορας και της νυχτας .. γιατι αυτο ειναΙ η οργανωση αυτη ...
..γιατι με συνδεεις επιμονως με αυτους???

...οι ΚΟΜΕ τζηδες οπως θα δειξω και στο θεμα <<ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ>>ειναι μερος κι αυτοι της μαρξιστικης αριστερας ..με καποιο αληθωρισμα προς τη δεξια ..χμμ...
η τροτσκιστικη αριστερα ειναι μαρξιστικη ο Τροτσκυ δεν αποκηρυξ ετον Μαρξ .. τυφλοσουρτι τον πηραν

[pan]

με τίποτα δε σας συνδέω Μύθηρα.

Απλά σας ενημερώνω ότι η χρυσή εποχή για τον άνθρωπο είναι κάτι που έχει ήδη συμβεί.
Κι αυτό το επιβεβαιώνει το γέλιο των ανθρώπων από άκρη σε άκρη.
Δείτε και μόνη σας.

Αν αυτά τα χρώματα, κι αυτές οι εικόνες δεν είναι η χρυσή εποχή του Ανθρώπου ολοζώντανη
τι είναι; Οι διακηρύξεις πολιτικών για τις μεγάλες εποχές που θα έρθουν;

[ΜΥΘΗΡΑ]

σχολιο 5

...εδώ διαβάζουμε τρεις επισημάνσεις του Γιώργου Οικονόμου για το έργο του Μαρξ...

...την αναλήθεια ότι οι παραγωγικες δυνάμεις κινούν μόνες τους την ιστορία ( μαριξιστική μεταφυσική του απόλυτου οικονομισμού )

...την αναλήθεια ότι η συνείδηση των ανθρώπων καθορίζεται μόνο από το κοινωνικό είναι τους

...την αναλήθεια οτι μια δικτατορία των εργατών ειναι εφικτή και και αναγκαία ως στάδιο για μετάβαση στην κομμουνιστική κοινωνία ( θέση ολοσδιόλου χωρίς οντολογικό ανθρωπολογικό βάθος αγνοοώντας τι είναι οι ανθρώπινες φυλές και πως κανένα είδος εκβιαστικής δικτατορίας δεν μπορεί να επιβληθεί για την κοινωνικη εξέλιξη,, χωρις να γινει στυγερό καθεστώς τυρρανικο )

...αλλα ας δουμε τι ακριβως μας λέει ο Γ. Οικονομου ...πως ακριβώς <<ξυρίζει >> με τις επισημάνσεις
του τον Μαρξ ...

ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ;
http://oikonomouyorgos.blogspot.com/201 ... -post.html

Ένα μεγάλο μειονέκτημα του Μαρξ ήταν το ότι υπερτίμησε τη θεωρία (του) και την παρουσίασε ως τη μοναδική «επιστημονική» αλήθεια για τον κόσμο - κυρίως την άποψή του ότι οι παραγωγικές δυνάμεις και οι σχέσεις παραγωγής είναι το καθοριστικό στην ιστορία. Επεξεργάσθηκε έτσι τη θεωρία τού «ιστορικού υλισμού», που εισήγαγε «νόμους» στην εξέλιξη της ιστορίας, δηλαδή ιστορική νομοτέλεια. Στη βάση αυτή ανήγαγε το προλεταριάτο στην καθοριστική τάξη της καπιταλιστικής ανατροπής για την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού, με μεταβατικό στάδιο τον σοσιαλισμό. Αυτά όμως που ο Μαρξ θεώρησε ως «νόμους» της αντικειμενικής πραγματικότητας δεν ήταν παρά οι δικές του απόψεις που επέβαλε στην πραγματικότητα, με συνέπεια τη διαστρέβλωσή της και την στρεβλή εικόνα της σε εκατομύρια άτομα ανά τον κόσμο.
Ένα άλλο αρνητικό στοιχείο του Μαρξ είναι η μηχανιστική αντίληψη για τον άνθρωπο που συνοψίζεται στη φράση του «Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που ορίζει το Eίναι τους, αλλά αντίστροφα το κοινωνικό τους Eίναι καθορίζει τη συνείδησή τους». Η διάψευση αυτής της θέσης μπορεί να συναχθεί από την ανθρώπινη ιστορία. Εάν οι άνθρωποι καθορίζονταν από το κοινωνικό τους είναι, δεν θα είχαν φθάσει σε άλλες καταστάσεις, σε άλλες θεσμίσεις, θα είχαν παραμείνει στο αρχικό στάδιο του υποτιθέμενου καθορισμού τους από την κοινωνική τους κατάσταση. Η αλήθεια είναι ότι το κοινωνικό είναι δεν υπάρχει αντικειμενικά, αλλά είναι ανθρώπινη δημιουργία.
Το πιο μεγάλο μειονέκτημα της μαρξικής θεωρίας που αποδείχθηκε μοιραίο είναι, κατά τη γνώμη μου, η απουσία της δημοκρατίας. Η απουσία αυτή φαίνεται ήδη το 1848 όταν ο Μαρξ και ο Ένγκελς κυκλοφορούν το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος», στο οποίο ασκούν δριμεία κριτική στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και ευαγγελίζονται μία άλλη κοινωνία, την κομμουνιστική. Το «Μανιφέστο» ξεκινάει με την περίφημη φράση: «Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη - το φάντασμα του κομμουνισμού». Οι δύο συγγραφείς του εννοούσαν ότι η επικείμενη προλεταριακή επανάσταση θα ανέτρεπε την αστική εξουσία, θα εγκαθιστούσε την εργατική κυριαρχία και τον κομμουνισμό. Φυσικά οι δύο εμπνευσμένοι συγγραφείς του Μανιφέστου έπεσαν έξω, όπως και σε πολλές άλλες απόψεις και προφητείες τους. Εξέλαβαν την επιθυμία τους και τη φαντασίωσή τους ως πραγματικότητα.
Το σημαντικό όμως είναι ότι στο «Μανιφέστο» η έννοια της δημοκρατίας απουσιάζει εντελώς, δεν απασχολεί τους συντάκτες του ούτε στα υπόλοιπα έργα τους. Κάποιες γενικές θεωρητικές σκέψεις εκφράζει ο Μαρξ μόνο στην «Κριτική της εγελιανής φιλοσοφίας του κράτους και του δικαίου» (1843-44). Εδώ έγκειται, κατά τη γνώμη μου, ένα στοιχείο που έμελλε να παίξει βαρύνοντα αρνητικό ρόλο στα μετέπειτα χρόνια. Το στοιχείο αυτό είναι το γεγονός ότι η κριτική και η αντίσταση στον καπιταλισμό και την αστική ολιγαρχία ξεκινά και εδραιώνεται με απουσία της δημοκρατίας. Η αντίπαλη και εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό, την οποία αντιπροτείνουν ο Μαρξ και ο κομμουνισμός, ήταν η αντιδημοκρατική «δικτατορία του προλεταριάτου». Όταν λέω δημοκρατία δεν εννοώ το αντιπροσωπευτικό καθεστώς που είναι καθαρά ολιγαρχικό, αλλά την άμεση δημοκρατία.

[Ραν ταν πλαν]

Το παραπάνω αστείο πόνημα είναι κάτι λιγότερο και από έκθεση ιδεών μαθητή έκτης δημοτικού και απευθύνεται σε καθυστερημένους και παντελώς άσχετους με το κοινωνικό γίγνεσθαι σε όλα του τα επίπεδα.
Κατάλαβες τίποτα ρε βούρλο;


Πάμε τώρα εδώ.

«Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που ορίζει το Eίναι τους, αλλά αντίστροφα το κοινωνικό τους Eίναι καθορίζει τη συνείδησή τους».

Αυτό σημαίνει ρε καθυστερημένο σούργελο ότι το κλειδί ανάπτυξης των ανθρώπινων κοινωνιών δεν το αναζητάμε στις κάθε φιλοσοφικές μαλακίες περί ''ατομικής συνείδησης'' αλλά στις συνθήκες της υλικής τους ζωής και στις αναπτυσσόμενες μεταξύ τους υλικές σχέσεις στο σύνολο της διαδικασίας της παραγωγής και είναι αποτέλεσμα των γενικών νόμων που ισχύουν τόσο στη φύση όσο και στην κοινωνία όπως ''Ο νόμος ενότητας και πάλης των αντιθέτων'', ''Ο νόμος των ποσοτικών αλλαγών σε ποιοτικές'' και ο ''Νόμος της άρνησης της άρνησης''.
Τράβα τώρα να διαβάσεις τι σημαίνει ''ανάπτυξη ως πάλη των αντιθέτων'', ''βαθμιαία συσσώρευση ποσότητας και μετατροπή της σε ποιότητα'' και ''άρνηση της μη διακοπής της σύνδεσης'' και έλα μετά να ξαναγίνεις ρόμπα.
Και ουστ γιατί μας τα 'πρηξες φιλοσόφα της κακιάς ώρας.