Προέλλην έγραψε:Η αξιολόγηση δεν γίνεται να εξαρτάται απο το αν η κάθε κυβέρνηση θα κάνει τα ελληνικά σχολεία σουηδικά σε υποδομές.
Οκ τότε να προσαρμόσει και τα κριτήρια της αξιολόγησης σε βαλκανικά επίπεδα.
Κάπου δεν κολλάει να θέτεις στόχους σουηδίας όταν ακόμα βρίσκεσαι σε κάρο.
Και υποδομές δεν εννοώ μόνο τις υλικοτεχνικές αλλά το συνολικό πρόγραμμα σπουδών και τη γενικότερη λειτουργία και νομοθεσία που διέπουν τα σχολεία.
Για οικονομία συζήτησης αναφέρθηκα σε "υποδομές".
Προέλλην έγραψε: Στόχο έχει να καθοριστεί ποιοί κάνουν την δουλειά τους υπό τις δεδομένες συνθήκες και ποιοί όχι. Το να αρνούνται κάποιοι τα αυτονόητα, γιατί δεν υπάρχει μια ιδεατή κατάσταση, φαντάζει εκ του πονηρού. Δεν θα αξιολογηθεί ο εκπαιδευτικός γιατί πλημμύρισε η τάξη του ή γιατί έπεσαν οι σοβάδες.
Το εκ του πονηρού είναι από την πλευρά της κυβέρνησης όχι από τους εκπαιδευτικούς.
Όταν η κυβέρνηση εφαρμόζει ξενόφερτες εκπαιδευτικές πολιτικές πρόχειρα σχεδιασμένες που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ελληνικών σχολείων και του ελληνικού μαθητικού πληθυσμού , είναι φυσικό επόμενο το σύστημα αυτό να αποτύχει.
Και την αποτυχία θα τη χρεώσουν στον εκπαιδευτικό που δεν είναι μάγος να εφαρμόσει τα ανεφάρμοστα.
Δε θα βγει κανείς από την πολιτική ηγεσία να πει ότι το τάδε σχέδιο απέτυχε. Φταίει ο εκπαιδευτικός που δεν έκανε καλά τη δουλειά του.
Υπάρχουν ακατάλληλοι εκπαιδευτικοί. Δε σου λέω ότι δεν υπάρχουν. Αλλά η νοοτροπία κάθε υπουργού παιδείας (που ποτέ κανείς δεν είχε σχέση με την εκπαίδευση) είναι ποιος θα το παίξει ο μεγαλύτερος μεταρρυθμιστής κάνοντας πειράματα και αν αποτύχει δεν τρέχει τίποτα. Θα το χρεώσουμε στους εκπαιδευτικούς.
Το θλιβερό είναι ότι ο κόσμος γρήγορα ξεχνά. Όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις έχουν όνομα. Το όνομα κάθε υπουργού παιδείας που έχει περάσει από τη συγκεκριμένη θέση.
Όταν εγώ ως εκπαιδευτικός
αναγκάζομαι να εφαρμόσω κάτι γελοιότητες μέσα στην τάξη (στο όνομα μιας δήθεν μεταρρύθμισης, αφού δεν μπορούμε να λύσουμε τα σοβαρά προβλήματα της παιδείας παίζουμε τις κουμπάρες) ο γονιός και ο καθένας νομίζει ότι είναι δικές μου φαεινές ιδέες όλες αυτές οι γελοιότητες οπότε κρίνομαι ανεπαρκής.
Κανείς δε θα θυμάται το όνομα της Κεραμέως σε λίγα χρόνια. Αυτή ήρθε και θα φύγει.
Εγώ όμως θα μείνω σε ένα σχολείο και θα προσπαθήσω να μαζέψω τα συντρίμμια που άφησε η αποτυχημένη πολιτική της. Και θα φταίω κιόλας.
Μέχρι να έρθει ο επόμενος και πάλι τα ίδια.
Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών διαθέτει την απαραίτητη παιδαγωγική κατάρτιση ώστε να κρίνουν και μόνοι τους τι ωφελεί και τι όχι τους μαθητές. Και ευτυχώς είμαστε εμείς που κρατάμε σε μια υγιή βάση τα σχολεία.
Κι ερχόμαστε στο επόμενο μεγάλο πλήγμα των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων. Πάντα σε όλες τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις απουσίαζε ο διάλογος με τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δλδ τους εκπαιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί ήταν πάντα αποκλεισμένοι από αυτή τη διαδικασία.
Οι αποφάσεις παίρνονταν πάντα από τεχνοκράτες παντελώς άσχετους με την εκπαίδευση και απλά ανακοινώνονταν στους εκπαιδευτικούς.
Ψηφίζονταν νόμοι ερήμην τους. Όπως συνέβη και τώρα. Και όταν αντιδρούν οι εκπ/κοί με την αντιεπιστημόνικοτητα και την προχειρότητα που είναι σχεδιασμένοι αυτοί οι νόμοι τους σέρνει στα δικαστήρια.
Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα από την πλευρά της Κεραμέως.
Εκδίκηση και τιμωρία απέναντι στους εκπαιδευτικούς.
Σε έναν χώρο τόσο ευαίσθητο όσο της παιδείας δε γίνεται να διακόπτεις τον διάλογο με τους εκπαιδευτικούς.
Τα αντικειμενικά στοιχεία λένε ότι οι Έλληνες μαθητές βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις της PISA. Είμαστε περίπου 100 - 150.000 εκπαιδευτικοί σε όλη την Ελλάδα.
Όλοι τόσο σκατά είμαστε;
Μήπως φταίει κάτι άλλο για τις χαμηλές επιδόσεις των μαθητών;
Τα λέμε χρόνια αλλά κανείς δεν μας ακούει. Δεν περιμένουμε την PISA ούτε την Κεραμέως.
Βλέπουμε το χαμηλό επίπεδο των μαθητών και μόνοι μας αλλά το υπουργείο θεωρεί ότι είναι σημαντικότερο να ασχολούμαστε με άλλα
πιο σημαντικά πράγματα.
Μόνο μάθημα δεν κάνουμε τελικά στα σχολεία. Κάνουμε ό,τι άλλο κατέβει στο κεφάλι κάθε υπουργού και στο τέλος απορούμε γιατί είμαστε στις τελευταίες θέσεις της PISA.