bizeli έγραψε:Ναι βασικά όντως μπερδευτήκαμε.
Η όλη κουβέντα ξεκίνησε ως εξής.
Αναρωτήθηκα εγώ για ποιο λόγο διαχρονικά τον άνθρωπο απασχολούν τα ίδια ερωτήματα.
Μου λες εσύ ότι αυτά είναι άνευ νοήματος, είναι ψευδοπροβλήματα και αφού είναι άνευ νοήματος δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση και καλύτερα η φιλοσοφία να σιωπήσει σε αυτές τις περιπτώσεις μόνο η επιστήμη μπορεί να δώσει απαντήσεις και κάτι τέτοια...
Ναι, με τη διευκρίνιση πως ούτε η επιστήμη μπορεί να δώσει απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα και προβλήματα. Η γενικότερη ιδέα είναι πως κάποια ερωτήματα φαίνονται έγκυρα γιατί έχουν τη σωστή σύνταξη και γραμματική στη γλώσσα όπως άλλα, μα στην πραγματικότητα, και αν τα κοιτάξουμε καλύτερα, θα δούμε πως είναι άκυρα. Σαν να ρωτάει κανείς "ποιο χρώμα είναι καλύτερο;", τι θα πει αυτό, δεν έχει νόημα μια τέτοια ερώτηση, οπότε την κρίνουμε ως α-νόητη και δεν την απαντάμε, δείχνουμε μόνο την α-νοησία της και προχωράμε.
bizeli έγραψε:6.53 Η σωστή μέθοδος της φιλοσοφίας θα ήταν στην πραγματικότητα αυτή: Να μη λέμε τίποτα εκτός από αυτό που μπορεί να ειπωθεί, δηλαδή προτάσεις των φυσικών επιστημών - δηλαδή κάτι που δεν έχει να κάνει τίποτα με τη φιλοσοφία -, και κάθε φορά που κάποιος άλλος θα ήθελε να πει κάτι μεταφυσικό, να του υποδείχνουμε πως άφησε ορισμένα σημεία στις προτάσεις του χωρίς να τους προσδώσει μια σημασία. Αυτή η μέθοδος δε θα ικανοποιούσε τον άλλο - δε θα είχε το αίσθημα πως τον διδάσκουμε φιλοσοφία - αλλά αυτή θα ήταν η μόνη αυστηρά σωστή μέθοδος.
Λοιπόν, οκ τα δέχθηκα αυτά που είπες δε σημαίνει ότι συμφώνησα.
Α οκ, γιατί εγώ νόμισα πως όταν έλεγες ότι τα δέχτηκες και αποδέχτηκες, πως συμφώνησες κιόλας. Δηλαδή θες να μου πεις πως από τη μια τα αποδέχεσαι, από την άλλη πως δε συμφωνείς;
bizeli έγραψε:Σε ρωτάω μετά "εσύ δέχεσαι ότι υπάρχουν φιλοσοφικά έστω ψευδοπροβλήματα που απασχολούν διαχρονικά τον άνθρωπο;" Εκεί πήγαινε η ερώτηση. Τον όρο "ψευδοπροβλήματα" εγώ δεν το αποδέχομαι. Τον υιοθέτησα χάριν της συζήτησης.
Η αρχική μου ερώτηση που σου είχα απευθύνει,στην οποία δεν αισθάνομαι ότι έλαβα την απάντηση που θα ήθελα, είναι αν εσύ αποδέχεσαι ότι υπάρχουν φιλοσοφικά -όχι προβλήματα - ερωτήματα που απασχολούν διαχρονικά τον άνθρωπο και αν ναι γιατί συμβαίνει αυτό.
Εξηγεί παραπάνω μάλλον γιατί δεν αισθάνεσαι πως έλαβες την απάντηση που θα ήθελες. Τώρα ερωτήματα-προβλήματα, τι σημασία έχει, το ένα μεταφράζεται στο άλλο έτσι κι αλλιώς. Συνήθως για ένα ερώτημα λέμε για την απάντησή του, ενώ για ένα πρόβλημα κάνουμε λόγο για τη λύση του.
bizeli έγραψε:Μου αντιστρέφεις την ερώτηση και την απευθύνεις σε εμένα. Και σου απαντώ "Μα ναι φυσικά. Τι λέμε τόση ώρα;"
Μα τι ερώτηση είναι αυτή;
Αφού εγώ πρώτη αποδέχθηκα ότι τον άνθρωπο τον απασχολούν ανέκαθεν τα ίδια προβλήματα που για σένα είναι ψευδοπροβλήματα.
Νομίζω πως άλλο ρώτησες εσύ, και άλλο εγώ. Τελοσπάντων, ας μην μπούμε σε μια τέτοια διαδικασία τώρα, μου-πες σου-πα.
bizeli έγραψε:Για να γίνω πιο σαφής όταν αναφέρομαι σε ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο αναφέρομαι για παράδειγμα στην ηθική, στην ευδαιμονία του, στον τρόπο που πρέπει να ζει τη ζωή και τέλος πάντων σε οτιδήποτε απασχολεί την ανθρώπινη σκέψη και την κατανόηση του κόσμου και τη θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτόν.
Εγώ το ψευδοπρόβλημα δεν το αποδέχομαι για να είμαι ειλικρινής.
Από τη στιγμή που υπάρχει το ερώτημα, υπάρχει και το πρόβλημα.
Ναι, είναι όλα αυτα τα ηθικά που αναφέρεις, μαζί με τα παραδοσιακά προβλήματα της φιλοσοφίας, τα εξής 3: αν υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός, αν η ψυχή είναι αθάνατη, και αν ο άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση. Ε, σε αυτά λοιπόν "απαντάμε" πως δεν είναι πραγματικά προβλήματα/ερωτήματα, αλλά κίβδηλα. Δεν έχουν νόημα, τουλάχιστον όχι νόημα το οποίο μπορεί να περιγραφεί με λόγο, με τη γλώσσα. Οπότε είναι ανώφελο να καθόμαστε να γράφουμε για αυτά. Επίσης, η λογική είναι αναρμόδια να τα εξετάσει, καθώς αυτή εξετάζει πράγματα που μπορούν να ειπωθούν με λόγο. Εφόσον αυτά βρίσκονται "εκτός λόγου", ο λόγος σιωπά.
.gif "Laughing")
