Αγαπημενος αρχαιος ελληνας ή ρωμαιος φιλοσοφος?

[Λαχουρένιος]

Για την ανάπτυξη της τεχνολογίας είναι υπεραρκετός ο γραπτός και ο προφορικός λόγος και γενικώς το να μιλάμε στο περίπου και προσεγγιστικά (που κι εκεί, για πιο περίπλοκες κατασκευές, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά). Για την φιλοσοφία και την επιστήμη δεν είναι αρκετός, πρέπει να μιλάμε με ακρίβεια. Για έναν μηχανικό, δέκα ψηφία του π μετά την υποδιαστολή είναι υπεραρκετά για να σου φτιάξει το οτιδήποτε. Πως να το κάνουμε όμως, το π έχει άπειρα ψηφία και επιστημονικά δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε (και η έννοια του απείρου δεν είναι μια απλή και διαισθητική έννοια). Η απλή πράξη της πρόσθεσης, για την κοινή μας λογική είναι ένα απλό concept, ένα μήλο, κι άλλο μήλο, δύο μήλα. Ο Ράσελ, έγραψε τριακόσιες εξήντα δύο (362) γαμημένες σελίδες απόδειξη για το 1+1=2 στο Principia Mathematica. Ο υπολογιστής (μιας και ανέφερα τον Ράσελ), αυτό το τεχνούργημα που χρησιμοποιούμε αυτή τη στιγμή για να επικοινωνήσουμε, είναι το παράγωγο της προσπάθειας θεμελίωσης των μαθηματικών. Μια επιστημονική (και φιλοσοφική όπως εξελίχθηκε) συζήτηση που κράτησε τετρακόσια χρόνια. Κι όμως μας πήρε ελάχιστα χρόνια για να φτιάξουμε έναν υπολογιστή από τη στιγμή που προέκυψε η έννοια του από την συζήτηση για τη θεμελίωση.

Εκεί που θέλω να καταλήξω (κι αυτό που έγραψα και παραπάνω), είναι πως δεν είναι όλες οι συζητήσεις ίδιες, ούτε έχουν την ίδια περιπλοκότητα. Το πως θα ανάψεις μια φωτιά, δεν είναι ίδια συζήτηση με το τι είναι η φωτιά, ή γιατί καίγεται κάτι.

Ειναι διαφορετικο πραγμα να επιζητουμε την ακριβεια της γλωσσας που ειναι πραγματι σημαντικο, και αλλο να αναγουμε την γλωσσα σε υψιστο ζητημα και υψιστη πραγματικοτητα και να παριστανουμε οτι δεν καταλαβαινουμε απλες προτασεις επειδη αυτο επιτασσει μια ψευτοφιλοσοφικη ιδεοληψια.

Σε μια συζητηση μπορεις να συζητας επι της ουσιας, ή μπορεις να κανεις αυτο που λενε στο χωριο μου ''arguing semantics'' και να ασχολεισαι με σχολαστικους ορισμους και συζητησεις για το φυλο των αγγελων για να αποφυγεις την πραγματικη συζητηση. Το δευτερο κανουν ολοι αυτοι οι φιλολογοι που παριστανουν τους φιλοσοφους.

Ειναι εντελως αυτιστικη αυτη η εμμονη με την γλωσσα. Ειναι μια πτυχη της φιλοσοφιας αλλα οχι το παν.

Exactly, η κοινή (συλλογική εν προκειμένω) λογική μας λέει οτι υπάρχει Θεός. Θα το αποδεχθείς τόσο εύκολα, ή θα μπεις σε διαδικασία να το analύσεις λιγάκι;

Δεν ισχυριστηκα κατι τετοιο.

[itteithe]

Ειναι διαφορετικο πραγμα να επιζητουμε την ακριβεια της γλωσσας που ειναι πραγματι σημαντικο, και αλλο να αναγουμε την γλωσσα σε υψιστο ζητημα και υψιστη πραγματικοτητα.

Σε μια συζητηση μπορεις να συζητας επι της ουσιας, ή μπορεις να κανεις αυτο που λενε στο χωριο μου ''arguing semantics'' και να ασχολεισαι με σχολαστικους ορισμους και συζητησεις για το φυλο των αγγελων για να αποφυγεις την πραγματικη συζητηση. Το δευτερο κανουν ολοι αυτοι οι φιλολογοι που παριστανουν τους φιλοσοφους.

Ειναι εντελως αυτιστικη αυτη η εμμονη με την γλωσσα. Ειναι μια πτυχη της φιλοσοφιας αλλα οχι το παν.

Μα δεν έχει ανάγει κανείς τη γλώσσα σε ύψιστη πραγματικότητα, ή σε αυθύπαρκτη υπερβατική οντότητα. Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις δεν λειτουργεί. Αυτό έκαναν οι αναλυτικοί φιλόσοφοι, εξέτασαν την επάρκεια και την λειτουργικότητα του εργαλείου. Δεν είναι εμμονή με την γλώσσα, αλλά εμμονή με την αλήθεια.

Στην προηγούμενη σελίδα, σου ανέφερα ένα ερώτημα, το γιατί ο ουρανός είναι γαλανός. Αυτό το φαινομενικά παιδικό ερώτημα, κρύβει τις πιο βαθιές έννοιες της σύγχρονης φυσικής, οι οποίες δεν είναι καθόλου διαισθητικές. Άντε κάνε κουβέντα ουσίας με ένα μικρό παιδί (ή και με ενήλικα) γι αυτό το ερώτημα, χωρίς να κάνεις arguing semantics

Exactly, η κοινή (συλλογική εν προκειμένω) λογική μας λέει οτι υπάρχει Θεός. Θα το αποδεχθείς τόσο εύκολα, ή θα μπεις σε διαδικασία να το analύσεις λιγάκι;

Δεν ισχυριστηκα κατι τετοιο.

Ναι δεν το ισχυρίστηκες, ήταν ρητορική ερώτηση για την επάρκεια της κοινής λογικής.

[Λαχουρένιος]

Μα δεν έχει ανάγει κανείς τη γλώσσα σε ύψιστη πραγματικότητα, ή σε αυθύπαρκτη υπερβατική οντότητα. Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις δεν λειτουργεί. Αυτό έκαναν οι αναλυτικοί φιλόσοφοι, εξέτασαν την επάρκεια και την λειτουργικότητα του εργαλείου. Δεν είναι εμμονή με την γλώσσα, αλλά εμμονή με την αλήθεια.

Στην συγκεκριμενη περιπτωση δεν βλεπω γιατι η γλωσσα δεν λειτουργει στο ερωτημα ''υπαρχει θεος?''. Για ολους τους αλλους πλην των αναλυτικων μια χαρα λειτουργει.

Στην προηγούμενη σελίδα, σου ανέφερα ένα ερώτημα, το γιατί ο ουρανός είναι γαλανός. Αυτό το φαινομενικά παιδικό ερώτημα, κρύβει τις πιο βαθιές έννοιες της σύγχρονης φυσικής, οι οποίες δεν είναι καθόλου διαισθητικές. Άντε κάνε κουβέντα ουσίας με ένα μικρό παιδί (ή και με ενήλικα) γι αυτό το ερώτημα, χωρίς να κάνεις arguing semantics

Δεν ειναι ακριβες το παραδειγμα σου ομως. Κοινη λογικη ειναι το ''ο ουρανος ειναι γαλανος''. Το ερωτημα ''γιατι ο ουρανος ειναι γαλανος'' ειναι κατι που οντως χρειαζεται ειδικες επιστημονικες γνωσεις για να απαντηθει και δεν επαρκει η κοινη λογικη. Ομως αυτο ειναι θεμα γνωσεων οχι γλωσσας.

Δεν ειναι ομως ο ιδιος τυπος ερωτησης με μεταφυσικα ερωτηματα που εχουν να κανουν με την ψυχη ή τον θεο.

[itteithe]

Μα δεν έχει ανάγει κανείς τη γλώσσα σε ύψιστη πραγματικότητα, ή σε αυθύπαρκτη υπερβατική οντότητα. Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις δεν λειτουργεί. Αυτό έκαναν οι αναλυτικοί φιλόσοφοι, εξέτασαν την επάρκεια και την λειτουργικότητα του εργαλείου. Δεν είναι εμμονή με την γλώσσα, αλλά εμμονή με την αλήθεια.

Στην συγκεκριμενη περιπτωση δεν βλεπω γιατι η γλωσσα δεν λειτουργει στο ερωτημα ''υπαρχει θεος?''. Για ολους τους αλλους πλην των αναλυτικων μια χαρα λειτουργει.

Στην προηγούμενη σελίδα, σου ανέφερα ένα ερώτημα, το γιατί ο ουρανός είναι γαλανός. Αυτό το φαινομενικά παιδικό ερώτημα, κρύβει τις πιο βαθιές έννοιες της σύγχρονης φυσικής, οι οποίες δεν είναι καθόλου διαισθητικές. Άντε κάνε κουβέντα ουσίας με ένα μικρό παιδί (ή και με ενήλικα) γι αυτό το ερώτημα, χωρίς να κάνεις arguing semantics

Δεν ειναι ακριβες το παραδειγμα σου ομως. Κοινη λογικη ειναι το ''ο ουρανος ειναι γαλανος''. Το ερωτημα ''γιατι ο ουρανος ειναι γαλανος'' ειναι κατι που οντως χρειαζεται ειδικες επιστημονικες γνωσεις για να απαντηθει και δεν επαρκει η κοινη λογικη. Ομως αυτο ειναι θεμα γνωσεων οχι γλωσσας.

Δεν ειναι ομως ο ιδιος τυπος ερωτησης με μεταφυσικα ερωτηματα που εχουν να κανουν με την ψυχη ή τον θεο.

Και σ' αυτήν την και στην προηγούμενη σελίδα, αναφέρθηκα στο γιατί είναι γαλανός ο ουρανός, όχι στην πρόταση ο ουρανός είναι γαλανός.

Και ναι, είναι θέμα γλώσσας, της γλώσσας που χρησιμοποιείται στη φυσική. Μιας γλώσσας που έχει τους ορισμούς της, το συντακτικό και την γραμματική της. Πρέπει να ορίσεις τι είναι το φως και πως λειτουργεί για να απαντήσεις το παραπάνω ερώτημα. Όχι φιλολογικά, αλλά επιστημονικά και με ακρίβεια, όπως το απαιτεί η επιστήμη της φυσικής. Η αλλαγή του ορισμού του φωτός, αλλάζει την ίδια την επιστήμη της φυσικής. Δεν αρκεί να πεις οτι το φως είναι ηλεκτρομαγνητικό κύμα (αυτό είναι αποστήθιση), θα πρέπει να το αποδείξεις κιόλας (αυτό είναι γνώση) και θα το κάνεις μόνο γνωρίζοντας την γλώσσα της φυσικής, που είναι το εργαλείο της συζήτησης. Δεν πρέπει όμως να αποδείξεις οτι το εργαλείο σου λειτουργεί και είναι ικανό να δώσει απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα; Δεν είναι σαν να κάνεις συζήτηση σε σαθρές βάσεις, αν δεν είναι θωρακισμένο το εργαλείο σου;

Για να επανέλθω και να μην κάνω derail τη συζήτηση, οι αναλυτικοί ισχυρίζονται οτι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπορούμε να δώσουμε απάντηση σε κάποια ερωτήματα, γιατί το εργαλείο επικοινωνίας των ιδεών και των απόψεων που είναι η γλώσσα, είναι περιορισμένων δυνατοτήτων. Το κακό είναι πως κάποιοι οικειοποιούνται αυτές τις απόψεις για να αποδείξουν τις δικές τους θέσεις. Π.χ. κάποιοι ένθεοι θα το χρησιμοποιήσουν για να ισχυριστούν οτι δεν μπορείς να αποδείξεις οτι ΔΕΝ υπάρχει Θεός, εφόσον δεν μπορούμε να τον ορίσουμε, όπερ έδει δείξαι, υπάρχει Θεός. Δεν πάει έτσι όμως, γιατί ακριβώς για τον ίδιο λόγο δεν μπορείς να αποδείξεις οτι υπάρχει. Η συζήτηση αυτή είναι κούφια, δεν έχει νόημα. Αν το σκεφτείς, οι αναλυτικοί δεν διαφέρουν από τους υλιστές, εσύ τους έχεις παρεξηγήσει.

Στην τελευταία πρόταση, έρχεσαι στα λόγια μου. Δεν είναι όλες οι συζητήσεις ίδιες και δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε μια χοντροκομμένη λογική στα πάντα.

[Λαχουρένιος]

Και σ' αυτήν την και στην προηγούμενη σελίδα, αναφέρθηκα στο γιατί είναι γαλανός ο ουρανός, όχι στην πρόταση ο ουρανός είναι γαλανός.

Και ναι, είναι θέμα γλώσσας, της γλώσσας που χρησιμοποιείται στη φυσική. Μιας γλώσσας που έχει τους ορισμούς της, το συντακτικό και την γραμματική της. Πρέπει να ορίσεις τι είναι το φως και πως λειτουργεί για να απαντήσεις το παραπάνω ερώτημα. Όχι φιλολογικά, αλλά επιστημονικά και με ακρίβεια, όπως το απαιτεί η επιστήμη της φυσικής. Η αλλαγή του ορισμού του φωτός, αλλάζει την ίδια την επιστήμη της φυσικής. Δεν αρκεί να πεις οτι το φως είναι ηλεκτρομαγνητικό κύμα (αυτό είναι αποστήθιση), θα πρέπει να το αποδείξεις κιόλας (αυτό είναι γνώση) και θα το κάνεις μόνο γνωρίζοντας την γλώσσα της φυσικής, που είναι το εργαλείο της συζήτησης.

Επιχειρηματολογεις για διαφορετικο πραγμα απο οτι ο Μικρο. Εσυ επιχειρηματολογεις υπερ της ακριβειας της επιστημονικης γλωσσας και της χρησης της καταλληλης γλωσσας ανα περιπτωση, πραγμα με το οποιο συμφωνω. Ο Μικρο επιχειρηματολογει υπερ του οτι για καποια πραγματα δεν μπορουμε να συζητησουμε καν επειδη η γλωσσα δεν μπορει να τα αποδωσει σωστα.

Δεν πρέπει όμως να αποδείξεις οτι το εργαλείο σου λειτουργεί και είναι ικανό να δώσει απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα; Δεν είναι σαν να κάνεις συζήτηση σε σαθρές βάσεις, αν δεν είναι θωρακισμένο το εργαλείο σου;

Συμφωνω, αλλα δεν ειναι το εργαλειο της επιστημης η γλωσσα καθ'εαυτη ομως.

Για να επανέλθω και να μην κάνω derail τη συζήτηση, οι αναλυτικοί ισχυρίζονται οτι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπορούμε να δώσουμε απάντηση σε κάποια ερωτήματα, γιατί το εργαλείο επικοινωνίας των ιδεών και των απόψεων που είναι η γλώσσα, είναι περιορισμένων δυνατοτήτων. Το κακό είναι πως κάποιοι οικειοποιούνται αυτές τις απόψεις για να αποδείξουν τις δικές τους θέσεις. Π.χ. κάποιοι ένθεοι θα το χρησιμοποιήσουν για να ισχυριστούν οτι δεν μπορείς να αποδείξεις οτι ΔΕΝ υπάρχει Θεός, εφόσον δεν μπορούμε να τον ορίσουμε, όπερ έδει δείξαι, υπάρχει Θεός. Δεν πάει έτσι όμως, γιατί ακριβώς για τον ίδιο λόγο δεν μπορείς να αποδείξεις οτι υπάρχει. Η συζήτηση αυτή είναι κούφια, δεν έχει νόημα. Αν το σκεφτείς, οι αναλυτικοί δεν διαφέρουν από τους υλιστές, εσύ τους έχεις παρεξηγήσει.

Το μεγενθυμενο το ισχυριζονται και οι αναλυτικοι. Αυτοι λενε οτι δεν μπορεις να αποδειξεις ουτε οτι υπαρχει ουτε οτι δεν υπαρχει γιατι η γλωσσα μας δεν επαρκει και αυτο το ερωτημα δεν εχει νοημα κλπ κλπ. Δε θα τους χαρακτηριζα υλιστες γιατι οι υλιστες παιρνουν σαφη θεση υπερ της υλης, ενω αυτοι ειναι αγνωστικιστες ουσιαστικα.

Αυτοι οταν λενε πως ενα τετοιο ερωτημα δεν εχει νοημα, το λενε απο γλωσσικη αποψη (οπως αντιλαμβανονται αυτην την γλωσσα τελος παντων) και οχι απο την αποψη οτι αυτα ειναι μαλακιες αρα δεν εχει σημασια να τα συζηταμε.

Στην τελευταία πρόταση, έρχεσαι στα λόγια μου. Δεν είναι όλες οι συζητήσεις ίδιες και δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε μια χοντροκομμένη λογική στα πάντα.

Συμφωνω αλλα οπως εγραψα και πριν αλλο λεγαμε πριν με τον Μικρο.

[itteithe]

Ο Μικρο επιχειρηματολογει υπερ του οτι για καποια πραγματα δεν μπορουμε να συζητησουμε καν επειδη η γλωσσα δεν μπορει να τα αποδωσει σωστα.

Όχι κι εγώ το ίδιο ισχυρίζομαι. Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο, μια ανθρώπινη επινόηση, που αντικατοπτρίζει την ίδια την ανθρώπινη σκέψη. Ως εκ τούτου, έννοιες που δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε, δεν μπορούμε να τις αποδώσουμε σωστά. Σε προηγούμενες σελίδες, είχα αναφέρει το εξής παράδειγμα, που αναφέρεται και στο locigomix πάνω στον φανταστικό διάλογο μεταξύ Ράσελ και Βίτγκενσταϊν.

Β(ίτγκενσταϊν): Αλλά δεν έχουμε ανάγκη τα σύνολα! Και να λες οτι "το Χ ισχύει για το άπειρο" είναι κούφιο. Σαν μια πρόταση που μιλά "για το σύμπαν".

Ρ(άσελ): Λάθος! Να μια πρόταση μη-κούφια: "Υπάρχουν τουλάχιστον τρία πράγματα στο σύμπαν". Και να, κοίτα... Αυτό το κλαρί έχει τρία φύλλα. Οπότε... "Υπάρχουν τουλάχιστον τρία πράγματα στο σύμπαν!"

Β: Όχι, κάνεις τόσο πολύ λάθος! Μπορείς να πεις "στο δέντρο υπάρχουν τρία φύλλα...", αλλά όχι στο "σύμπαν"... Το απαγορεύει η λογική, αφού για το σύμπαν δεν μπορείς να έχεις εικόνα! Έπρεπε από τα παράδοξα να το καταλάβεις, Ράσελ. Η λογική είναι κενή. Να μιλήσει για τον κόσμο, δεν μπορεί. Μια κενή μορφή, για την ουσία λέει μόνο μπούρδες!

Ρ: Όμως η δήλωση "αύριο είτε θα χιονίσει, είτε όχι" είναι μεν κενή, αλλά ταυτόχρονα και απόλυτα ακριβής.

Β: Ναι, αλλά δεν λέει τίποτα για το τι καιρό θα κάνει αύριο!

Ρ (εσωτερική σκέψη): Αυτό ήταν λοιπόν: είκοσι χρόνια ίδρωνα για να θεμελιώσω την ύπαρξη μιας μηχανής παραγωγής ταυτολογιών!

Β: Το βιβλίο μου (σ.σ. TLP) οριοθετεί τη γλώσσα και άρα και τη σκέψη. Αλλού είναι όμως το θέμα. Είναι... πως να ζούμε. Μα γι αυτό δεν μιλάμε. Κι αν ξέρεις όλη την επιστήμη, δεν φτάνει για να κατανοήσεις το νόημα του κόσμου. Γι αυτό πρέπει να βγεις έξω από τον κόσμο!

Ρ: Δίχως γλώσσα και σκέψη, όμως, πως να κατανοήσεις το οτιδήποτε;

Β: Σφυρίζοντας ίσως;

Βέβαια, εγώ δεν ισχυρίζομαι πως η γλώσσα περιορίζει την σκέψη, αλλά πως η ίδια μας η σκέψη είναι περιορισμένη από την ίδια μας τη βιολογία.

[nemo]

εχει δικιο ο λαχουρ

[Λαχουρένιος]

Όχι κι εγώ το ίδιο ισχυρίζομαι. Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο, μια ανθρώπινη επινόηση, που αντικατοπτρίζει την ίδια την ανθρώπινη σκέψη. Ως εκ τούτου, έννοιες που δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε, δεν μπορούμε να τις αποδώσουμε σωστά.

Επι του συγκεκριμενου δηλαδη, γιατι δεν μπορει να απαντησει καποιος (με ενα ναι, οχι, ισως κλπ) στην ερωτηση ''υπαρχει θεος?''. Απο εκει ξεκινησε η συζητηση και ο Μικρο ελεγε οτι δεν εχει νοημα αυτη η ερωτηση για φιλολογικους λογους.

Σε προηγούμενες σελίδες, είχα αναφέρει το εξής παράδειγμα, που αναφέρεται και στο locigomix πάνω στον φανταστικό διάλογο μεταξύ Ράσελ και Βίτγκενσταϊν.

Β(ίτγκενσταϊν): Αλλά δεν έχουμε ανάγκη τα σύνολα! Και να λες οτι "το Χ ισχύει για το άπειρο" είναι κούφιο. Σαν μια πρόταση που μιλά "για το σύμπαν".

Ρ(άσελ): Λάθος! Να μια πρόταση μη-κούφια: "Υπάρχουν τουλάχιστον τρία πράγματα στο σύμπαν". Και να, κοίτα... Αυτό το κλαρί έχει τρία φύλλα. Οπότε... "Υπάρχουν τουλάχιστον τρία πράγματα στο σύμπαν!"

Β: Όχι, κάνεις τόσο πολύ λάθος! Μπορείς να πεις "στο δέντρο υπάρχουν τρία φύλλα...", αλλά όχι στο "σύμπαν"... Το απαγορεύει η λογική, αφού για το σύμπαν δεν μπορείς να έχεις εικόνα! Έπρεπε από τα παράδοξα να το καταλάβεις, Ράσελ. Η λογική είναι κενή. Να μιλήσει για τον κόσμο, δεν μπορεί. Μια κενή μορφή, για την ουσία λέει μόνο μπούρδες!

Ρ: Όμως η δήλωση "αύριο είτε θα χιονίσει, είτε όχι" είναι μεν κενή, αλλά ταυτόχρονα και απόλυτα ακριβής.

Β: Ναι, αλλά δεν λέει τίποτα για το τι καιρό θα κάνει αύριο!

Ρ (εσωτερική σκέψη): Αυτό ήταν λοιπόν: είκοσι χρόνια ίδρωνα για να θεμελιώσω την ύπαρξη μιας μηχανής παραγωγής ταυτολογιών!

Β: Το βιβλίο μου (σ.σ. TLP) οριοθετεί τη γλώσσα και άρα και τη σκέψη. Αλλού είναι όμως το θέμα. Είναι... πως να ζούμε. Μα γι αυτό δεν μιλάμε. Κι αν ξέρεις όλη την επιστήμη, δεν φτάνει για να κατανοήσεις το νόημα του κόσμου. Γι αυτό πρέπει να βγεις έξω από τον κόσμο!

Ρ: Δίχως γλώσσα και σκέψη, όμως, πως να κατανοήσεις το οτιδήποτε;

Β: Σφυρίζοντας ίσως;

Χαζομαρες λεει ο Βιτγκενσταιν. Αυτο που ειπε ο Ρασελ για το δεντρο και τα φυλλα ειναι σωστο.

Βέβαια, εγώ δεν ισχυρίζομαι πως η γλώσσα περιορίζει την σκέψη, αλλά πως η ίδια μας η σκέψη είναι περιορισμένη από την ίδια μας τη βιολογία.

Αυτο ειναι αλλο πραγμα απο αυτο που λεει ο Μικρο. Με αυτο συμφωνω.

[Λαχουρένιος]

Επισης θελω να ζητησω συγγνωμη απο τον Μικρο για το υφος μου πριν γιατι ενω ειναι καλος συνομιλητης εγω παραφερθηκα απεναντι του και δεν του αξιζει.

[itteithe]

Επι του συγκεκριμενου δηλαδη, γιατι δεν μπορει να απαντησει καποιος (με ενα ναι, οχι, ισως κλπ) στην ερωτηση ''υπαρχει θεος?''. Απο εκει ξεκινησε η συζητηση και ο Μικρο ελεγε οτι δεν εχει νοημα αυτη η ερωτηση για φιλολογικους λογους.

Το ναι/όχι είναι απαντήσεις που χρειάζονται απόδειξη, για την οποία θα πρέπει να προηγηθούν συγκεκριμένοι ορισμοί. Εκεί μπορεί να προκύψουν διάφορες αδυναμίες, γιατί αναφερόμαστε σε ένα υπερβατικό ον για το οποίο δεν έχουμε καν αντίληψη για το τι είναι (ούτε οι ένθεοι, αλλά ούτε και οι άθεοι). Δεν μπορεί να αποδειχθεί οτι υπάρχει, αλλά δεν μπορεί να αποδειχθεί και οτι δεν υπάρχει, γιατί απλά δεν ξέρουμε για τι μιλάμε. Είναι μια χαζή κουβέντα για το τίποτα, που συντηρείται κυρίως από ένθεους γιατί δεν θέλουν να αποδεχθούν πως υπάρχουν πιο απλές ή πιο περίπλοκες απαντήσεις από το γιατί έτσι το ήθελε ο Θεός για τα σύμπαν και τον κόσμο.

Το ίσως είναι απάντηση κενή νοήματος.

Χαζομαρες λεει ο Βιτγκενσταιν. Αυτο που ειπε ο Ρασελ για το δεντρο και τα φυλλα ειναι σωστο.

Ο Βίτγκενσταϊν είναι γενικά υπερβολικός, αλλά εν προκειμένω έχει ορισμένο δίκιο.