Παγκόσμια οικονομική καταιγίδα στον ορίζοντα

[paralo]

Αυτό με τον προδοσία παίζει ΠΑΡΑ πολύ σε κυκλους συζητησεων...ο κόσμος το πιστευει, όντως.

Αφου αυτη ειναι η αληθεια, τι να κανουμε;

Λες κατα τυχη να εγιναν ολα αυτα;

α, δλδ η "παγκόσμια οικονομική καταιγίδα στον οριζοντα" ειναι στα πλαισια της παγκόσμιας προδοσίας κι αυτή.
Μπορεί...ας κανουμε μια λιτανεία να μαθουμε.

[ksmyrn]

Αυτό με τον προδοσία παίζει ΠΑΡΑ πολύ σε κυκλους συζητησεων...ο κόσμος το πιστευει, όντως.

Αφου αυτη ειναι η αληθεια, τι να κανουμε;

Λες κατα τυχη να εγιναν ολα αυτα;

α, δλδ η "παγκόσμια οικονομική καταιγίδα στον οριζοντα" ειναι στα πλαισια της παγκόσμιας προδοσίας κι αυτή.
Μπορεί...ας κανουμε μια λιτανεία να μαθουμε.

Εσυ ειρωνευσου οσο θες. Δεν αλλαζει η αληθεια ομως. Ουτε η αφελεια οτι ολα γινονται "κατα τυχη"

[Άρης Κλάρας]

Έπεσε μέσα σε όλα!



Ο Αριστοτέλης Ωνάσης αντιλαμβανόταν καλύτερα τον κόσμο και μπορούσε να προβλέψει σε τι δεινή κατάσταση θα βρισκόταν χρόνια μετά ολόκληρος ο πλανήτης χτυπημένος από την οικονομική κρίση. Άλλωστε μάλλον τυχαία δεν είναι η…
προφητική δήλωση που είχε κάνει πριν πολλά πολλά χρόνια ο Έλληνας Κροίσος. Ουσιαστικά με τα λόγια που θα διαβάσετε παρακάτω ο Αριστοτέλης Ωνάσης μιλούσε για όλα όσα σήμερα βιώνει ο κόσμος κάτω από το «μαστίγιο» της κρίσης. Η αφήγηση ανήκει στον δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο και η στιχομυθία του διαλόγου στον οποίο περιλαμβάνεται η «προφητεία» έχει ως εξής:

Κάποτε είχα πει στον Ωνάση :
«τι ανάγκη έχετε εσείς, εξασφαλίσατε τον πλούτο σε πέντε γενιές απογόνων σας…»
Είχε χαμογελάσει, τσίμπησε λίγη φέτα, κατάπιε μία γουλιά ούζο και μια ρουφηξιά προυσαλιό και με κοίταξε κατάματα:

«Τι λες ρε ψηλέ και άμυαλε; Θα έρθει μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης θα αποθηκευτεί στις τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους, που οι πολλοί μη κατέχοντες θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση…»

«Μα, υπάρχει και ο κομμουνισμός, η ελπίδα των κολασμένων…», τόλμησα να σχολιάσω…
Με ξανακοίταξε, μου έριξε ούζο στο ποτηράκι μου και είπε:
«Μεγάλες ιδέες υπάρχουν, μικροί είναι οι άνθρωποι να τις γονιμοποιήσουν δημιουργικά…»
Πηγή:onassis-fans.blogspot.gr

[Freisinniger]

αυτό νομίζω είναι χοαξ

[pluton]

Αν υποθέσουμε ότι στην Γενική της Συνέλευση η Τράπεζα της Ελλάδας λάμβανε μία τρελή απόφαση να μοιράσει τα αποθεματικά που είχε σε χρυσό σε όλους τους Έλληνες, πόσος χρυσός πιστεύεται ότι θα μας αναλογούσε;


Αυτό είναι ουσιαστικά που δείχνει ο παρακάτω χάρτης, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Ούτε πόσο πλούσια είναι μία χώρα ούτε πόσο φτωχή. Απλά τα αποθέματα χρυσού που διαθέτει η εκάστοτε κεντρική τράπεζα σε γραμμάρια κατανεμημένα εξίσου στο σύνολο των κατοίκων της.

Όπως η Ελλάδα κατέχει ένα σχετικά υψηλό κατα κεφαλήν απόθεμα χρυσού (10,2 γραμμάρια), κάποιες άλλες χώρες μπορεί να διαθέτουν πολλαπλάσια ή υποπολλαπλάσια αποθέματα σε άλλα πολύτιμα μέταλλα ή σε συνάλλαγμα, ομόλογα ή μετοχές. Τα αποθέματα παλαιότερα - προ ευρώ - βοηθούσαν τους κεντρικούς τραπεζίτες ώστε να εφαρμόσουν νομισματική πολιτική, σήμερα περισσότερο αποτελούν τα "ασημικά" που πωλούνται ώστε να κλείσουν "τρύπες" σε δάνεια.

Αναμφισβήτητος πρωταθλητής στην Ευρώπη - αλλά και στον κόσμο - είναι η Ελβετία με 128,7 γραμμάρια χρυσού σε απόθεμα να αναλογούν για κάθε κάτοικο της με την Γερμανία (41,9 γρ.) και την Ιταλία (41 γρ.) να ακολουθούν σε μεγάλη απόσταση.

Στον αντίποδα τα θησαυροφυλάκια της Νορβηγίας, Μολδαβίας και Κροατίας στερούνται παντελώς της λάμψης του χρυσού.

Σε ότι αφορά στην Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία που κοινοποίησε η Τράπεζα της Ελλάδος, την 31η Δεκεμβρίου 2016 τα διαθέσιμα και οι απαιτήσεις σε χρυσό φτάνουν τους 149,1 τόνους και η αξία τους τα 5,2 δισ. ευρώ.

Το ήμισυ σχεδόν των διαθεσίμων σε χρυσό βρίσκεται στο θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Ελλάδος, από το οποίο δεν έχει μετακινηθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Το υπόλοιπο φυλάσσεται εδώ και πολλές δεκαετίες στην Τράπεζα της Αγγλίας, στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης στις ΗΠΑ και στην Ελβετία. Η φύλαξη μέρους του χρυσού και εκτός συνόρων αποτελεί διεθνή πρακτική για όλες σχεδόν τις Κεντρικές Τράπεζες.



http://www.msn.com/el-gr/money/economy/ ... pb?ocid=sf

[Διάδοχος]

,
Πονάει τον Τράμπφ το κινεζικό εμπόριο και το Γουάν:

[Εθνικοκοινωνιστης]

Eρχεται (οχι ο σαντερς)

[Λαχουρένιος]

Αμερικανος Τσιπρας?

[Άρης Κλάρας]

Φεβρουάριος 8, 2018
Στο κόκκινο η Ευρώπη – Πτώση άνω του 1% στον DAX



Διευρύνουν τις πρωινές απώλειες οι ευρωπαϊκοί δείκτες, με τους επενδυτές να αποτιμούν τα τελευταία εταιρικά αποτελέσματα και εν αναμονή των αποφάσεων της Τράπεζας της Αγγλίας που συνεδριάζει σήμερα για τη νομισματική πολιτική που θα ακολουθήσει.

Ο πανευρωπαϊκός STOXX 600 σημείωνε πριν λίγο απώλειες 0,76%, ενώ στη Φρανκφούρτη ο δείκτης DAX καταγράφει απώλειες 1,33%.

Στο Λονδίνο ο FTSE100 χάνει 0,84%, στο Παρίσι ο CAC40 -1,07%, στο Μιλάνο ο FTSE MIB -1,50%, ενώ στη Μαδρίτη ο ΙΒΕΧ35 υποχωρεί 1,55%.

Η μεταβλητότητα συνεχίζεται και σήμερα στις συναλλαγές, ακολουθώντας την τάση των διεθνών αγορών, καθώς το πρωί τα ασιατικά χρηματιστήρια έκλεισαν στην πλειοψηφία τους με κέρδη, ενώ η Wall είχε απώλειες, μετά την άνοδο των επιτοκίων σε υψηλά πολλών ετών.

Στο μεταξύ, συνεχίζεται και σήμερα η ανακοίνωση αποτελεσμάτων από μεγάλες εταιρείες, μεταξύ των οποίων η Zurich Insurance που σημείωσε άνοδο 2% μετά την ανακοίνωση αποτελεσμάτων καλύτερων των προβλέψεων. Τα καθαρά κέρδη του 2017 ανήλθαν σε 3 δισ. δολ., έχοντας μιεωθεί κατά 6%, υπερβαίνοντας ωστόσο τις εκτιμήσεις που έκαναν λόγο για 2,72 δισ. δολ.

Η Swiss Re με άνοδο 4% μετά την ανακοίνωση ότι είναι σε συνομιλίες με την ιαπωνική Softbank για μια δυνητική επένδυση μειοψηφίας, για να προσθέσει πάντως ότι οι συζητήσεις είμαι σε πρώιμο στάδιο.

Αλμα 18% για τη μετοχή τη TDC μετά την ανακοίνωση της εταιρείας τηλεπικοινωνιών ότι η αυστραλιανή Macquarie και άλλα τρία δανέζικα ταμεία συντάξεων την προσέγγισαν με προτάσεις εξαγοράς.

Η Societe Generale ανακοίνωσε πτώση 82% στα καθαρά κέρδη τριμήνου, ενώ η Commerzbank είχε πτώση 51% στα καθαρά κέρδη δ΄τριμήνου, με τη μετοχή ωστόσο να ανακάμπτει.

Η UniCredit με άνοδο 2,3%, ενώ η ιταλική Banco BPM σημείωσε άνοδο 2,5% μετά την αύξηση του στόχου της για μείωση κόκκινων δανείων.

Ο διαφημιστικός κολοσσός Publicis σημείωσε άνοδο 6,4% ενώ η Thomas Cook ανακοίνωσε πως τα κέρδη της ήταν σε συμφωνία με τις ετήσιες προβλέψεις της, παρ'ολ'αυτά, η μετοχή της σημείωσε βουτιά 5,5%.

Σήμερα, συνεδριάζει και η ΒοΕ και αναμένονται αποφάσεις για τη νομισματική πολιτική, με τους επενδυτές να περιμένουν να δουν αν θα υπάρξει κάποια νέα ανακοίνωση για τα επιτόκια ή τη μεταβλητότητα στις αγορές, το Brexit και την κατάσταση της βρετανικής οικονομίας.

Στο μεταξύ, σε έρευνα του Reuters, στρατηγικοί αναλυτές προβλέπουν ότι η πρόσφατη άνοδος της στερλίνας φτάνει στο τέλος της, καθώς οι ανησυχίες για το Brexit (οι διαπραγματεύσεις για το οποίο συνεχίζονται σήμερα στις Βρυξέλλες) αναμένεται να αυξήσουν τις πιέσεις στο βρετανικό νόμισμα σύντομα.
http://www.newmoney.gr/agores/347137-ep ... ko-prosimo

Feb. 7, 2018
The stock market is not the economy — but the wild ride of the past 3 days is telling us something really important.



This massive stock market sell-off does not mean there is something wrong with the economy.
But it is telling us that the world is a riskier place.
Some economists might call this the end of a cycle of trust.

ΚΡΥΦΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΜΦΑΝΙΣΗ

For days, beginning with the stock market's brutal sell-off on Friday and continuing Monday and into a Tuesday marked by wild swings, this has been the conversation in offices across Wall Street:

Traders, who had been levered up to their eyeballs, are speaking with their risk managers. And their risk managers are explaining that, according to the new model that factors in a new economic reality, they'll have to borrow less money to play in the market.

Volatility, these killjoys will say, has returned. After laying dormant for months, the VIX, Wall Street's volatility index, has roared back to life.

"The VIX is now pricing the equivalent of a 2% S&P 500 move up / down each day for the next month," according to the Chief Investment Office at UBS Wealth Management. "The market-implied probability of another sell-off in excess of 5% over the next two weeks is about 25%."

In other words, even after the dust settles from the breathtaking sell-off we just saw, we'll still be living in a riskier world.

Every man for himself
Now, the stock market is not the economy. The economy is doing well. But investors are in fact adjusting to very real changes in economic conditions. It's a world that's growing faster, but with more risk.

This is a moment Wall Street has been waiting for since the financial crisis. Not because stocks were overvalued, or because of a Trump rally, or because tax cuts were priced in.

Instead, we have reached the end of an economic cycle of trust.

Some economists, specifically Martin Nowak, a mathematical biologist at Harvard, believe that markets move in cycles of cooperation. When everyone's working together for a common goal, we get rich. Then bad actors realize they can game the system, and they start misbehaving. Trust breaks down, and suddenly everyone is sniping at everyone else. The market becomes riskier until cooperation is seen as the only remedy. Then the cycle starts again.

For years the world has been coordinating its interest-rate policies, working to ensure a uniform gravitational pull for money around the world. If that's not cooperation, I don't know what is.

But as growth takes hold, bringing inflation with it, central banks will have to start looking out for themselves. If inflation in the US does pick up faster than expected, and the Federal Reserve decides to raise rates based on the health of our domestic economy alone (not the world's), that will shift the gravitational pull of the financial universe.

For central banks, saving the world from getting sucked into a deflationary pull by keeping rates low is no longer their singular concern. It's every man for himself.

Y'all are late
Back in 2014, Dylan Grice, a portfolio manager at Aeris Capital, wrote a paper on this cycle of trust theory at a time when markets were riding high but the world was looking riskier. Russia had just invaded Ukraine, and corporations were suing one another or being sued at a record rate.

At that time, though, central banks were working in a cooperative mindset, coordinating their efforts to ensure maximum global stability through interest-rate control.

"What we do think we know is that financial markets are playing with a very cooperative mind-set while the key players and factions in the outside world are not," Grice said. "Non-cooperators are on the ascendancy and the investment climate will soon reflect this."

That brings us to today, when inflation — a force unseen really anywhere on earth since the bottom dropped out in 2008 — has returned. That could inject uncertainty about interest-rate policy into what was our incredibly stable mix, creating an environment where central-bank cooperation will no longer serve as a buffer against the realities of the world.

Interest-rate policy is not the only place where we can observe cooperation fraying more dramatically thanks to inflation. Consider the weakness of the US dollar, another piece of the inflationary puzzle. Its weakness already has some on Wall Street warning of a "cold currency war," with an administration making unconventional statements about the strength of the dollar injecting a new level of uncertainty around the world's reserve currency.

I’m not saying all these risks are going to bring us down. I'm saying our defenses are lower now. Everyone in the market has new risk factors to consider. This is what Wall Street is spending days of horror reimagining.

The market is not an omniscient indicator of the future; it is a survey of the way we think of the future in the present. So with that in mind, tell me. Haven’t you felt as if the world is a more unforgiving place lately?
http://www.businessinsider.com/what-the ... rld-2018-2

[Άρης Κλάρας]

Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου 2018
Το «κραχ», από τη Wall Street στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Γράφει ο Ceteris Paribus



Πρώτα το «Μακεδονικό» και ύστερα η Novartis, δεν επέτρεψαν να αξιολογηθεί η σημασία του «κραχ» στη Wall Street.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα θεάματα της εγχώριας πολιτικής σκηνής απορροφούν όλη την ενέργεια του πολιτικού και μιντιακού συστήματος και εξορίζουν τα σημαντικά στις πίσω σελίδες των «ειδικών» ρεπορτάζ – εν προκειμένω στα «διεθνή οικονομικά»....
Όμως εδώ δεν μιλάμε για κάτι που συμβαίνει «αλλού», αλλά για το δικό μας, της Ευρώπης και της Ελλάδας, «υπαρξιακό» αύριο.

Το διπλό «κραχ» (5 και 8 Φεβρουαρίου) και η εβδομάδα αναταραχής στη Wall Street πυροδοτήθηκαν από ένα καλό νέο: την αύξηση των θέσεων εργασίας – μείωση της ανεργίας στις ΗΠΑ που έφεραν αύξηση του πληθωρισμού. Είναι επίσης γνωστό γιατί αυτό προκάλεσε το «κραχ» και την αναταραχή στις αμερικανικές αγορές: διότι προεξοφλεί τολμηρότερες αυξήσεις επιτοκίων του δολαρίου και γρηγορότερη εξέλιξη του tapering από την ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ. Επειδή όλα αυτά ακούγονται πολύ τεχνικά και ενδεχομένως είναι δυσνόητα για τους μη εξοικειωμένους με τα οικονομικά, να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: το τέλος της εποχής -και της πολιτικής- του φτηνού χρήματος έρχεται με… απειλητικά γρηγορότερους ρυθμούς.

Μια «ανώμαλη» κατάσταση
Το φτηνό χρήμα (πολύ χαμηλά ή και μηδενικά επιτόκια και «κόψιμο» χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες) βύθισε τα προηγούμενα χρόνια τις αποδόσεις τους στα τάρταρα. Σε πολλές περιπτώσεις και για μεγάλα διαστήματα έγιναν έως και αρνητικές, που σημαίνει ότι υπήρξαν χώρες που οι δανειστές τους τις πλήρωναν για να τις δανείσουν (χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Γερμανίας)! Το αποτέλεσμα ήταν οι επενδυτές (κι όχι μόνο τα hedge funds αλλά και τα ασφαλιστικά επενδυτικά ταμεία) να στραφούν στις μετοχές.

Η συντονισμένη μεσοπρόθεσμη οικονομική ανάκαμψη (στις ΗΠΑ από το 2010-2011, στην Ευρώπη από το 2012-2013), ιδιαίτερα από τα μέσα του 2016 και ύστερα, αλλά και η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ με ένα φιλοεπιχειρηματικό πρόγραμμα, οδήγησαν τις μετοχές σε δυσθεώρητα ύψη και σε κατάρριψη όλων των ιστορικών ρεκόρ ανόδου στα χρηματιστήρια των μετοχών.
Ως αποτέλεσμα, η συζήτηση για μεγάλες «φούσκες» στις αγορές παραμένει hot σε όλο το διεθνή Τύπο εδώ και έναν τουλάχιστον χρόνο.

Στον αντίποδα, οι αποδόσεις των ομολόγων καθηλώθηκαν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Τράπεζες και ασφαλιστικά επενδυτικά ταμεία, που εξαρτώνται από το χαρτοφυλάκιο ομολόγων που χρησιμοποιούν, είδαν τα κέρδη τους από τα ομόλογα να εξανεμίζονται ή και να μετατρέπονται σε ζημίες, με αποτέλεσμα να στραφούν επίσης στις μετοχές ή και σε προϊόντα υψηλότερου ρίσκου.

Εν ολίγοις, η πολιτική των κεντρικών τραπεζών έσπρωξε ακόμη και τους… «αγίους» στις μετοχές και σε προϊόντα υψηλού ρίσκου, δημιουργώντας επικίνδυνες «φούσκες» στις αγορές. Επρόκειτο για πείραμα πρωτοφανές στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, που όμως δεν μπορεί πλέον να συνεχιστεί.

Ήρθε έτσι η ώρα της μετάβασης σε και νέα ισορροπία, στο πλαίσιο της οποίας η παγκόσμια οικονομία πρέπει να αποτοξινωθεί από τον μακρόχρονο εθισμό στο φτηνό χρήμα. Το ερώτημα που απασχολεί όλους είναι αν η… αποτοξίνωση θα είναι πολύ οδυνηρή και ποια θα είναι η ένταση των… στερητικών σπασμών…

Από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη…
Σε κάθε περίπτωση, είμαστε στην αρχή αυτής της μετάβασης και… αποτοξίνωσης και το 2018 προβλέπεται έτος-σταθμός. Η ομοσπονδιακή κεντρική αμερικανική τράπεζα προβλέπεται ότι θα αυξήσει φέτος τρεις φορές τα επιτόκια του δολαρίου και θα «μαζέψει» τον ισολογισμό της ο οποίος «ξεχείλωσε» με την «ποσοτική χαλάρωση».

Όλα αυτά αναπόφευκτα θα έρθουν στην Ευρώπη. Μέσα στο 2018 ή, το αργότερο, στο πρώτο εξάμηνο του 2019. Αυτές τις μέρες, τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια γνώρισαν τη δική τους πτώση, όχι όμως τόσο έντονη όσο των αμερικανικών. Ο λόγος δεν είναι ότι η ευρωπαϊκή οικονομία είναι πιο εύρωστη από την αμερικανική, αλλά ότι τη συγκεκριμένη στιγμή η αναταραχή στις ευρωπαϊκές αγορές είναι εισαγόμενη από τις ΗΠΑ και δεν έχει εσωτερικές αιτίες.

Στην Ευρώπη, το τέλος της πολιτικής του φτηνού χρήματος (των μηδενικών επιτοκίων και της «ποσοτικής χαλάρωσης») από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει προαναγγελθεί, αλλά ακολουθεί την πολιτική της FED με διαφορά φάσης περίπου εννέα μηνών – ενός έτους.
Η ΕΚΤ θα αν αναγκαστεί να ακολουθήσει τις αυξήσεις επιτοκίου της FED από τα μέσα του έτους. Τότε θα έρθει η ώρα να «χτυπήσουν» πρωτογενώς τα… στερητικά σύνδρομα τις ευρωπαϊκές αγορές. και τότε θα μετρήσουν τρία πράγματα που (θα) κάνουν την κατάσταση στην Ευρώπη δυσκολότερη απ’ ό,τι και στις ΗΠΑ:

Πρώτο, το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι πιο αδύναμες και εκτεθειμένες στα «κόκκινα» δάνεια σε σχέση με τις αμερικανικές.
Δεύτερο, το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή οικονομία δεν ανέκαμψε τόσο δυναμική όσο η αμερικανική.
Τρίτο, το γεγονός ότι το «πολιτικό ρίσκο» στην Ευρώπη (προβλήματα στη λεγόμενη ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, πολιτικά προβλήματα σε ισχυρές χώρες) είναι μεγαλύτερο.
Όταν η ενδογενής αναταραχή στις αγορές «χτυπήσει» την Ευρώπη, τα πράγματα θα είναι πιθανότατα πιο δύσκολα σε σχέση με τις ΗΠΑ…

Όμως, τα προβλήματα δεν τελειώνουν εδώ. Πέρα από την αναταραχή που προκαλεί η δύσκολη μετάβαση από τη φτηνό στο ακριβό χρήμα, το 2019 αναμένεται για τη διεθνή και ευρωπαϊκή ιδιαίτερα οικονομία, μία ακόμη μεγάλη πρόκληση: το τέλος του κύκλου της διεθνούς ανάκαμψης. Σε μια τέτοια συνθήκη, όλα όσα είπαμε μέχρις εδώ, θα ισχύσουν στο τετράγωνο.

…κι από κει στην Ελλάδα
Το ερώτημα είναι, τι συνέπειες θα έχουν όλα αυτά για την Ελλάδα. Πρώτα, αναμένεται μια άμεση συνέπεια: πώς θα επηρεαστεί το «πακέτο» μετάβασης στη μεταμνημονιακή εποχή της επιτήρησης. Όσο περισσότερο δείξει τα δόντια της η χρηματιστηριακή αναταραχή τους επόμενους μήνες, τόσο πιο ενισχυμένη αναμένεται η μορφή της μεταμνημονιακής εποπτείας.
Κάτι τέτοιο θα είναι απαραίτητη μορφή εγγύησης προς τις αγορές ώστε σε μια περίοδο κλυδωνισμών να μην αποσύρουν το ενδιαφέρον τους από τα ελληνικά ομόλογα και να μην εκτιναχτεί το επιτόκιο δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου – κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση το οικοδόμημα της μεταμνημονιακής ρύθμισης. Οι σοβαρότερες συνέπειες όμως θα είναι βραχυμεσοπρόθεσμες.

Όταν η αναταραχή στις ευρωπαϊκές αγορές γίνει ενδογενής, η Ελλάδα θα κινδυνεύσει πισωγύρισμα σε μνημονιακού τύπου μορφή στήριξης και επιτήρησης. Αν μάλιστα οι ευρωπαϊκές πολιτικές συνθήκες είναι δύσκολες ή πολύ περίπλοκες, δεν αποκλείονται και εξελίξεις χειρότερες και από αυτήν…

Ο κίνδυνος είναι τόσο σοβαρός και αξίζει ανάλογης προσοχής. Το ξαναλέω, παρόλο τον κίνδυνο να γίνω δυσάρεστος: το μέλλον θα καθοριστεί από αυτές τις προοπτικές, κι όχι από το «Μακεδονικό» και το σκάνδαλο Novartis, με τα οποία οι «θερμόαιμοι» του Νότου συνηθίζουν να περνάνε τον καιρό τους και να σπαταλούν όλη τους την ενέργεια…