27 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 5:06.
Μαντὰμ Le chat, μαννούλα μου!
Καὶ - Κατρὶν!...καὶ - Λὲ Σὰ!...νὰ σὲ φωνάξω,
ἀνάστατο τὸ σπίτι ὅλο κι' ἄν ψάξω,
ἄχ! τὸ ξέρω - π' άνάθεμά σε! -
κάπου κρύβεσαι καὶ κοιμᾶσαι!
Κι' ἀνέλπιστον: νὰ σὲ ξυπνήσω.
Μπορῶ λοιπὸν νὰ μὴ δακρύσω;
Βγῆκα καὶ πίνω τὸν καφέ μου.
Πιὲς μιὰ γουλιὰ, μαμά, καὶ πέ μου,
τὸν ἔκανα καλό; σ' ἀρέσει;
Δὲ μοῦ μιλᾶς! Μά, μ' ἔχεις χέσει;
Ξέχασες τ' ἀστεῖα τὰ παληά μας;
Τὰ παρατσούκλια, τὰ γατιά μας;
Δὲ θυμᾶσαι ποὔκανα στρὶπ-τήζ,
κι' ἤμουν...στὸ σλιπάκι : - Μπάστα, πλήζ!...
μοῦ εἶπες ἀλλὰ 'γὼ τἄβγαλα ὅλα·
σ ἔπνιξε, τέλος, ἡ Κόκα-κόλα;
Χορέψαμε μαζὺ "Τραβιάτα"
καὶ σπάσανε, μπροστά μας, πιάτα;
Ἔβαλα ρεβύθια καὶ βράζω·
στὰ ντουλάπια πάντα στιβάζω
μακαρόνια, ζάχαρη, φακὲς...
μέρες, ὤ! μὴ μὲ 'βρουνε κακές,
- χωρὶς δραχμή - κι' ἀφοῦ στὴ ζήση
θέλεις φαγί, βρέξει-χιονίσει.
Γέμισα γλᾶστρες τὸ μπαλκόνι.
Ἄλλοτε, σύ, τὄφτιαχνες μόνη.
Ἔπλεκες, διάβαζες, κεντοῦσες
καὶ πότε-πότε μὲ βαροῦσες.
- Νὰ γίνεις ἄνθρωπος!... Μισοῦσες
τοὺς ἀνάξιους κι' ἀγαναχτοῦσες...
...μὲ ὅσους λεφτὰ παντοῦ χρωστᾶνε,
κάνουν ἀμάν! ψωμὶ νὰ φᾶνε,
ζοῦνε σὰν τὰ σκυλιὰ... - Μακάρι,
σ' ὅλα σου νὰ γίνεις παλληκάρι!
Ἔφτιαξα, ἔλα, καφὲ νὰ πιοῦμε μαζὺ.
- Καλέ! Δὲν εἶσαι πεθαμένη; Τί χαζή!...
Ἰάνης Λό Σκόκκο.
Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
22 Ἰανουαρίου 2018, καὶ ὥρα 7:00.
~
Κλινοσοφιστεῖες ἔμφραγμα,
δυστυχῶς ἀθεράπευτον.
*
Μοιρασμένη ἀφειδῶς...
ἡ τῶν Ἑλλήνων αἰδώς.
~
Τὸ "πατριῶτες" πολὺ (δὲν) μοῦ ἀρέσει! Σαχλή πλάκα ἔχει ἡ λέξη παρὰ
τοῖς Ἕλλησι.
Ἡ Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα ΔΕΝ ἔχει παρὰ μίαν ἐλάχιστη μειοψηφία πατριω-
τῶν
καὶ
ἕναν πολυπληθέστερο ἀριθμὸ καπηλευτῶν τοῦ ὅρου "πατριωτισμός".
Ἡ καταρριπτικὰ συντριπτικὴ πλειοψηφία εἶναι ξενομανεῖς.
Ἔχουμε καὶ κάμποσα ἑκατομμύρια ἀλλοδαποὺς...- ἆντε βγάλ' τα πέρα
μαζύ τους! Οἱ τελευταῖοι θεωροῦν τὸν τόπο δικό τους (γιὰ...τολμῆστε
νὰ τοὺς πεῖτε ὅτι:
"εἶναι προσωρινοί", "περαστικοὶ ἀπὸ δῶ...",
θὰ σᾶς ποῦν:
" - Ἐσὺ νὰ φύγεις. Ἐδῶ ἡ χώρα εἶναι δική μας", ὅλοι μαζύ.
Οἱ Ἕλληνες στὸ λεωφορεῖο εἶναι ἄς ποῦμε 4, οἱ εἰσβολεῖς 35.
(Θὰ μοῦ πεῖτε, ἐσεῖς κυκλοφορεῖτε μὲ Ι.Χ. καὶ δὲν ξέρετε τί γίνεται, κι' ἄν
σᾶς λέω ἀλήθεια).
Τολμῆστε νὰ πεῖτε σὲ ἕναν ἀλλοδαπό:
- Μίλα (στὸ λεωφορεῖο πᾶντα) πιὸ σιγά.
Ὁ ὁδηγὸς θὰ σὲ κατεβάσει κάτω καὶ αὐτοὶ ὅλοι μὲ μιᾶς θὰ σοῦ ὁρμήξουν.
Ἀλλὰ...ποῦ νὰ τολμήσετε νὰ πεῖτε λέξη!
Νἆναι καλὰ τὸ Φόρουμ.άλονταπ.γκροὺ* καὶ τὰ ψευδώνυμα ἀνδρείας ποὺ
μόνοι σας ἀποδίδετε στοὺς ἑαυτούς σας.
Τὸ κάθε συλλαλητήριο εἶναι πλέον ἀποτυχημένο ἐκ τῶν πραγμάτων.
Ἄν μοίραζαν κινητὰ τηλέφωνα καὶ σουβλάκια, ὅλη ἡ Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα
θὰ ἔτρεχε στὴν Θεσσαλονίκη.
Ὅσο λύθηκε τὸ Κυπριακὸ ἆλλο τόσο καὶ χειρότερα θὰ λυθεῖ καὶ τὸ Μακε-
δονικὸ εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος. Συγγνώμη: Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδος (προσωρι-
νὸ ὄνομα, ὥσπου νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν κάποιο ἀγγλοτουρκοειδές) ἤθελα νὰ
πῶ.
Ἀκούσατε τὸν Νίμιτς πῶς ἀποκλαλεῖ προκαταβολικὰ τὰ Σκόπια;
- Μακεδόνες.
Ὁ Oldjedi πιστεύει ὅτι τὰ πράματα ἔχουν ν' ἀκολουθήσουν κάποιους κα-
νόνες. Αὐτὰ ποὺ ξέρει, ὄντως τὰ ξέρει, ἀλλὰ νὰ τὰ ξεχάσει.
Ἡ μειοδοσία καλὰ κρατεῖ καὶ ἐπαυξάνεται.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
* Τὸ Φόρουμ πέθανε, ζήτω οἱ Ἄλλονταπ. Ἑλληνοποιοῦνται στὸ πὶ καὶ φί, γιὰ νὰ ψηφίσουν.
* Πρὸς ἀλλοῦ τρέχουν οἱ ἆλλοι, πρὸς ἀλλοῦ ὁ Κλινό!...
~
Κλινοσοφιστεῖες ἔμφραγμα,
δυστυχῶς ἀθεράπευτον.
*
Μοιρασμένη ἀφειδῶς...
ἡ τῶν Ἑλλήνων αἰδώς.
~
Τὸ "πατριῶτες" πολὺ (δὲν) μοῦ ἀρέσει! Σαχλή πλάκα ἔχει ἡ λέξη παρὰ
τοῖς Ἕλλησι.
Ἡ Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα ΔΕΝ ἔχει παρὰ μίαν ἐλάχιστη μειοψηφία πατριω-
τῶν
καὶ
ἕναν πολυπληθέστερο ἀριθμὸ καπηλευτῶν τοῦ ὅρου "πατριωτισμός".
Ἡ καταρριπτικὰ συντριπτικὴ πλειοψηφία εἶναι ξενομανεῖς.
Ἔχουμε καὶ κάμποσα ἑκατομμύρια ἀλλοδαποὺς...- ἆντε βγάλ' τα πέρα
μαζύ τους! Οἱ τελευταῖοι θεωροῦν τὸν τόπο δικό τους (γιὰ...τολμῆστε
νὰ τοὺς πεῖτε ὅτι:
"εἶναι προσωρινοί", "περαστικοὶ ἀπὸ δῶ...",
θὰ σᾶς ποῦν:
" - Ἐσὺ νὰ φύγεις. Ἐδῶ ἡ χώρα εἶναι δική μας", ὅλοι μαζύ.
Οἱ Ἕλληνες στὸ λεωφορεῖο εἶναι ἄς ποῦμε 4, οἱ εἰσβολεῖς 35.
(Θὰ μοῦ πεῖτε, ἐσεῖς κυκλοφορεῖτε μὲ Ι.Χ. καὶ δὲν ξέρετε τί γίνεται, κι' ἄν
σᾶς λέω ἀλήθεια).
Τολμῆστε νὰ πεῖτε σὲ ἕναν ἀλλοδαπό:
- Μίλα (στὸ λεωφορεῖο πᾶντα) πιὸ σιγά.
Ὁ ὁδηγὸς θὰ σὲ κατεβάσει κάτω καὶ αὐτοὶ ὅλοι μὲ μιᾶς θὰ σοῦ ὁρμήξουν.
Ἀλλὰ...ποῦ νὰ τολμήσετε νὰ πεῖτε λέξη!
Νἆναι καλὰ τὸ Φόρουμ.άλονταπ.γκροὺ* καὶ τὰ ψευδώνυμα ἀνδρείας ποὺ
μόνοι σας ἀποδίδετε στοὺς ἑαυτούς σας.
Τὸ κάθε συλλαλητήριο εἶναι πλέον ἀποτυχημένο ἐκ τῶν πραγμάτων.
Ἄν μοίραζαν κινητὰ τηλέφωνα καὶ σουβλάκια, ὅλη ἡ Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδα
θὰ ἔτρεχε στὴν Θεσσαλονίκη.
Ὅσο λύθηκε τὸ Κυπριακὸ ἆλλο τόσο καὶ χειρότερα θὰ λυθεῖ καὶ τὸ Μακε-
δονικὸ εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος. Συγγνώμη: Ἀλλοδαπ'-Ἑλλάδος (προσωρι-
νὸ ὄνομα, ὥσπου νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν κάποιο ἀγγλοτουρκοειδές) ἤθελα νὰ
πῶ.
Ἀκούσατε τὸν Νίμιτς πῶς ἀποκλαλεῖ προκαταβολικὰ τὰ Σκόπια;
- Μακεδόνες.
Ὁ Oldjedi πιστεύει ὅτι τὰ πράματα ἔχουν ν' ἀκολουθήσουν κάποιους κα-
νόνες. Αὐτὰ ποὺ ξέρει, ὄντως τὰ ξέρει, ἀλλὰ νὰ τὰ ξεχάσει.
Ἡ μειοδοσία καλὰ κρατεῖ καὶ ἐπαυξάνεται.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
* Τὸ Φόρουμ πέθανε, ζήτω οἱ Ἄλλονταπ. Ἑλληνοποιοῦνται στὸ πὶ καὶ φί, γιὰ νὰ ψηφίσουν.
* Πρὸς ἀλλοῦ τρέχουν οἱ ἆλλοι, πρὸς ἀλλοῦ ὁ Κλινό!...
1 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Ὄχι, θὰ σᾶς ἄφηνα ἥσυχους κι' ἀβομβάρδιστους!...
24 Ἰανουαρίου 2013, καὶ ὥρα 14:30.
κι' ἀτέλειωτο νἆναι κάθε φιλί,
- ποτὲ καθὼς τὸ θέλουν οἱ δειλοί.
Σὰν μὲ κηδέψουν, ὅλοι νὰ 'ρθεῖτε, νὰ διασκεδάσετε·
ὅσο ζεῖτε, στὴν θλίψη μου, μὴν σώσετε νὰ φτάσετε.
Μὲ πρόδωσαν σὰν νἄμουνα κι' ἐγὼ τῆς Παναγιᾶς ὁ Γυιός·
κι' ἡ μάννα κι' ἡ γυναίκα μου, φίλοι, κι' ἆλλος, δὲν ξέρω ποιός,
ποὺ νὰ μ' ἔχει φιλήσει,
πρὶν ἀλέκτωρ λαλήσει.
Ἄν ἀνάψετε κεριὰ καὶ λιβάνια; Καταραμένοι
νά 'στε. Ξεροί, χάμω νὰ πέσετε, κατατρομαγμένοι,
κι' ἔλεος, πουθενά, ποτέ σας, ἀπὸ Διάβολο μὴ βρεῖτε·
κι' ἀνάμεσα στὰ σκέλια, ψηλά, ζαμαὶ νὰ μὴ χαρεῖτε,
ἀπάνθρωπα τομάρια...
- ποὺ νὰ σᾶς δῶ σφαχτάρια!
Σὰν θὰ μὲ ξεθάψουν, νὰ μ' ἔχετ' ὅλοι σας ξεχασμένο,
στὴν ἀνάγκη νὰ διαγνωσθεῖ τὸ μυαλό σας κλουβιασμένο·
θέλω, ρεμάλια, νὰ ξεφύγω διὰ παντὸς ἀπὸ μνῆμες
ποὺ δὲν γνώρισαν λοῦστρο καρδιᾶς καὶ στοχασμοῦ σὲ κνῆμες!
Ἄχ! κλινοσοφιστικῶς,
ἐρωτο-διορατικῶς,
κι' ὄχι κουτσομπολευτικῶς, δές, τοῦ φιλιοῦ τὴν ἀξία
μαθαίνει ἀφειδῶς κανεὶς νὰ σκορπᾶ στὸν Γαλαξία
καὶ τίποτ' ἀπ' τὰ πλούτη τῆς ζωῆς πιὰ νὰ μὴν τοῦ λείπει:
οὐδὲν τί κι' ἀπὸ ἡδονὴ κι' οὐδὲν τὶ ἀπὸ ἀγάπης λύπη.
Μ' ἕνα φιλὶ γίνεται;
Ἄν τὸ παρατείνετε!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
24 Ἰανουαρίου 2013, καὶ ὥρα 14:30.
κι' ἀτέλειωτο νἆναι κάθε φιλί,
- ποτὲ καθὼς τὸ θέλουν οἱ δειλοί.
Σὰν μὲ κηδέψουν, ὅλοι νὰ 'ρθεῖτε, νὰ διασκεδάσετε·
ὅσο ζεῖτε, στὴν θλίψη μου, μὴν σώσετε νὰ φτάσετε.
Μὲ πρόδωσαν σὰν νἄμουνα κι' ἐγὼ τῆς Παναγιᾶς ὁ Γυιός·
κι' ἡ μάννα κι' ἡ γυναίκα μου, φίλοι, κι' ἆλλος, δὲν ξέρω ποιός,
ποὺ νὰ μ' ἔχει φιλήσει,
πρὶν ἀλέκτωρ λαλήσει.
Ἄν ἀνάψετε κεριὰ καὶ λιβάνια; Καταραμένοι
νά 'στε. Ξεροί, χάμω νὰ πέσετε, κατατρομαγμένοι,
κι' ἔλεος, πουθενά, ποτέ σας, ἀπὸ Διάβολο μὴ βρεῖτε·
κι' ἀνάμεσα στὰ σκέλια, ψηλά, ζαμαὶ νὰ μὴ χαρεῖτε,
ἀπάνθρωπα τομάρια...
- ποὺ νὰ σᾶς δῶ σφαχτάρια!
Σὰν θὰ μὲ ξεθάψουν, νὰ μ' ἔχετ' ὅλοι σας ξεχασμένο,
στὴν ἀνάγκη νὰ διαγνωσθεῖ τὸ μυαλό σας κλουβιασμένο·
θέλω, ρεμάλια, νὰ ξεφύγω διὰ παντὸς ἀπὸ μνῆμες
ποὺ δὲν γνώρισαν λοῦστρο καρδιᾶς καὶ στοχασμοῦ σὲ κνῆμες!
Ἄχ! κλινοσοφιστικῶς,
ἐρωτο-διορατικῶς,
κι' ὄχι κουτσομπολευτικῶς, δές, τοῦ φιλιοῦ τὴν ἀξία
μαθαίνει ἀφειδῶς κανεὶς νὰ σκορπᾶ στὸν Γαλαξία
καὶ τίποτ' ἀπ' τὰ πλούτη τῆς ζωῆς πιὰ νὰ μὴν τοῦ λείπει:
οὐδὲν τί κι' ἀπὸ ἡδονὴ κι' οὐδὲν τὶ ἀπὸ ἀγάπης λύπη.
Μ' ἕνα φιλὶ γίνεται;
Ἄν τὸ παρατείνετε!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Κατάρες ὅ,τι πρέπει.
29 Δεκεμβρίου 2013, καὶ ὥρα 8:00.
ξέφρενες κατάρες, στιχουργικῶς εἰπωμένες,
πρὸς ὑπολήψεις κοινωνικῶς καλουπωμένες.
Μακρὰν ἐμοῦ πᾶς τίμιος καὶ προπαντός - φτού, κακά!... - πάσα τιμία,
- χίλιες φορὲς νὰ δοξαστῶ στὴν ἀτιμία!
Τὰς πιστὰς συζύγους, ὦ, πόσον τὰς σιχαίνομαι, καθὼς βαριοῦνται,
γκόμενον ἄλλονε νὰ βροῦν, γιὰ νὰ πηδιοῦνται.
Πόσην νιώθω χαρὰν νἄχουν οἱ ἆντρες προκεχωρημένον προστάτη,
στὶς γκόμενες νὰ τρέχουν μὲ συμπαραστάτη.
Κι' ὅσοι κι' ὅσες ἀνωμαλεύουν, θέ μου, πάραυτα νὰ ἐξομαλισθοῦν.
Νὰ μείνουν ἀδρανεῖς... - ὅμως νὰ ὑποτιτλισθοῦν
τὰ σιχαμερὰ τὰ ἔνστικτά τους, τὰ νεκρά, τὰ ζωντοπεθαμένα.
Νὰ διαβάζονται, νὰ μὴν ἔρχονται σὲ μένα,
τ' ἐνὸς καὶ τ' ἄλλου νὰ 'ξηγῶ τὶς ἀλλόκοτες σεξοπαρορμήσεις.
- Τί μὲ νοιάζει σὰν δὲν μπορεῖς νὰ ξεζουμίσεις;
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
29 Δεκεμβρίου 2013, καὶ ὥρα 8:00.
ξέφρενες κατάρες, στιχουργικῶς εἰπωμένες,
πρὸς ὑπολήψεις κοινωνικῶς καλουπωμένες.
Μακρὰν ἐμοῦ πᾶς τίμιος καὶ προπαντός - φτού, κακά!... - πάσα τιμία,
- χίλιες φορὲς νὰ δοξαστῶ στὴν ἀτιμία!
Τὰς πιστὰς συζύγους, ὦ, πόσον τὰς σιχαίνομαι, καθὼς βαριοῦνται,
γκόμενον ἄλλονε νὰ βροῦν, γιὰ νὰ πηδιοῦνται.
Πόσην νιώθω χαρὰν νἄχουν οἱ ἆντρες προκεχωρημένον προστάτη,
στὶς γκόμενες νὰ τρέχουν μὲ συμπαραστάτη.
Κι' ὅσοι κι' ὅσες ἀνωμαλεύουν, θέ μου, πάραυτα νὰ ἐξομαλισθοῦν.
Νὰ μείνουν ἀδρανεῖς... - ὅμως νὰ ὑποτιτλισθοῦν
τὰ σιχαμερὰ τὰ ἔνστικτά τους, τὰ νεκρά, τὰ ζωντοπεθαμένα.
Νὰ διαβάζονται, νὰ μὴν ἔρχονται σὲ μένα,
τ' ἐνὸς καὶ τ' ἄλλου νὰ 'ξηγῶ τὶς ἀλλόκοτες σεξοπαρορμήσεις.
- Τί μὲ νοιάζει σὰν δὲν μπορεῖς νὰ ξεζουμίσεις;
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
2 Νοεμβρρίου 2010, καὶ ὥρα 12:31.
~
κλινοσοφιστικὴ προσευχὴ
μὲ δόση μοντερνισμοῦ.
Ἄν θὲς ν' ἀκούσεις, ἄκουσε, Θεέ, μίαν παράκλησή μου.
Μὴ μὲ κολάσεις, σκέψου το, Σ' τὸ λέω, κι' εἶναι πρὸς τιμή μου:
ἔγκλημα φρικιαστικὸ κι' ἄκρως σαδιστικὸ κι' ἄν κάνω,
Σύ, μὴν μοῦ πεταχτεῖς! Μὴν κρίνεις καὶ πεῖς πὼς ἁμαρτάνω!
Δικαίωμά μου. Σὰν μαζύ Σου πιὰ δὲν ζῶ... - χωρίσαμε,
κατάλαβέ το, χώνεψέ το! Σ' εὐχαριστῶ, ζήσαμε
στιγμὲς ὄμορφες, ἐσὺ κι' ἐγώ, γλυκές, δὲν ἀμφιβάλλω.
Δὲν θὰ Σὲ πῶ κομπλεξικό, δὲν τείνω νὰ Σὲ προσβάλω.
Προτιμῶ τὰ βάρη νὰ τὰ ρίξω ὅλα στὸν ἑαυτό μου,
ἄν καὶ δὲν πιστεύω, Σ' τ' ὁρκίζομαι, κάνω τὸ Σταυρό μου,
τὸν φιλῶ, σκαρφαλώνω κι' ἀπάνω Του σεμνὰ κρεμιέμαι.
Ἀλλά, πρὶν ἀπ' τὸ "τετέλεσται", τὸν Κόσμο καταριέμαι.
Κεῖνο ποὺ δέον δὰ καὶ Σὺ νὰ καταλάβεις - καὶ μ' ἀρέσει! -
μὴν πάει χαμένη τῶν ἁμαρτωλῶν ἡ πρώτη θέση.
Γιὰ πάρτη μου χαλάλησέ την, κι' ἐγὼ νὰ τὴν κερδίσω!
Κρυφίως δεῖχνε μου Ἐσὺ στίχους ἀχρείους νὰ κουρδίσω
ἔτσι, πού: τ' ἀνάθεμα τ' ἀφορισμοῦ μετάλλειο νὰ πάρω.
Σὰν κλείσαμε ραντεβοῦ χθὲς ἐρωτικό, μὲ τὸν Χάρο,
σταράτα, μοὖπε, νὰ ντυθῶ συχωρεμένος, χωρὶς κἄν
περίβλημα κοινωνισμοῦ κι' ἄλλα τοιαῦτα σελοφάν.
Φλερτάρω κάμποσον καιρό, ξέρεις, μὲ τὸν θάνατό μου!
Μὰ τὶ Σ' τὰ λέω; Σύ, γιαχνὶ μαγείρεψες τὸ καλό μου!
Τὄχεις ἕτοιμο, ζεστό, στῆς γῆς τὸ πιάτο, μὲ κρασάκι
- ὄχι σὰν τῆς ζωῆς - φτιαγμένο μ' ἀγγελικὸ μεράκι.
Ὡστόσο, μ' ἆλλα λόγια, μὴν ξεχνιόμαστε, Πλάστη ἀκριβέ.
Ἄσε ν' ἁμαρτήσω, κι' ἄχνα μὴ βγάλεις, ὅλα νἆν' πριβέ,
τ' ἀνομήματά μου.
Κι' οὔτε στὸν παππά μου
νὰ τὰ μαρτυρήσεις!
Νὰ τὸν παρατήσεις
στὴν ἀφέλειά του, νὰ σαχλονομίζει
πὼς ἐρίφια καὶ πρόβατα χωρίζει.
Ὁ Ἰάνης, ἐννοεῖται καὶ καμάρι Σου, Λὸ Σκόκκο,
πού, μετὰ βδελυγμοῦ, τὸν ἀναμάρτητον ἐκδιώκω.
~
κλινοσοφιστικὴ προσευχὴ
μὲ δόση μοντερνισμοῦ.
Ἄν θὲς ν' ἀκούσεις, ἄκουσε, Θεέ, μίαν παράκλησή μου.
Μὴ μὲ κολάσεις, σκέψου το, Σ' τὸ λέω, κι' εἶναι πρὸς τιμή μου:
ἔγκλημα φρικιαστικὸ κι' ἄκρως σαδιστικὸ κι' ἄν κάνω,
Σύ, μὴν μοῦ πεταχτεῖς! Μὴν κρίνεις καὶ πεῖς πὼς ἁμαρτάνω!
Δικαίωμά μου. Σὰν μαζύ Σου πιὰ δὲν ζῶ... - χωρίσαμε,
κατάλαβέ το, χώνεψέ το! Σ' εὐχαριστῶ, ζήσαμε
στιγμὲς ὄμορφες, ἐσὺ κι' ἐγώ, γλυκές, δὲν ἀμφιβάλλω.
Δὲν θὰ Σὲ πῶ κομπλεξικό, δὲν τείνω νὰ Σὲ προσβάλω.
Προτιμῶ τὰ βάρη νὰ τὰ ρίξω ὅλα στὸν ἑαυτό μου,
ἄν καὶ δὲν πιστεύω, Σ' τ' ὁρκίζομαι, κάνω τὸ Σταυρό μου,
τὸν φιλῶ, σκαρφαλώνω κι' ἀπάνω Του σεμνὰ κρεμιέμαι.
Ἀλλά, πρὶν ἀπ' τὸ "τετέλεσται", τὸν Κόσμο καταριέμαι.
Κεῖνο ποὺ δέον δὰ καὶ Σὺ νὰ καταλάβεις - καὶ μ' ἀρέσει! -
μὴν πάει χαμένη τῶν ἁμαρτωλῶν ἡ πρώτη θέση.
Γιὰ πάρτη μου χαλάλησέ την, κι' ἐγὼ νὰ τὴν κερδίσω!
Κρυφίως δεῖχνε μου Ἐσὺ στίχους ἀχρείους νὰ κουρδίσω
ἔτσι, πού: τ' ἀνάθεμα τ' ἀφορισμοῦ μετάλλειο νὰ πάρω.
Σὰν κλείσαμε ραντεβοῦ χθὲς ἐρωτικό, μὲ τὸν Χάρο,
σταράτα, μοὖπε, νὰ ντυθῶ συχωρεμένος, χωρὶς κἄν
περίβλημα κοινωνισμοῦ κι' ἄλλα τοιαῦτα σελοφάν.
Φλερτάρω κάμποσον καιρό, ξέρεις, μὲ τὸν θάνατό μου!
Μὰ τὶ Σ' τὰ λέω; Σύ, γιαχνὶ μαγείρεψες τὸ καλό μου!
Τὄχεις ἕτοιμο, ζεστό, στῆς γῆς τὸ πιάτο, μὲ κρασάκι
- ὄχι σὰν τῆς ζωῆς - φτιαγμένο μ' ἀγγελικὸ μεράκι.
Ὡστόσο, μ' ἆλλα λόγια, μὴν ξεχνιόμαστε, Πλάστη ἀκριβέ.
Ἄσε ν' ἁμαρτήσω, κι' ἄχνα μὴ βγάλεις, ὅλα νἆν' πριβέ,
τ' ἀνομήματά μου.
Κι' οὔτε στὸν παππά μου
νὰ τὰ μαρτυρήσεις!
Νὰ τὸν παρατήσεις
στὴν ἀφέλειά του, νὰ σαχλονομίζει
πὼς ἐρίφια καὶ πρόβατα χωρίζει.
Ὁ Ἰάνης, ἐννοεῖται καὶ καμάρι Σου, Λὸ Σκόκκο,
πού, μετὰ βδελυγμοῦ, τὸν ἀναμάρτητον ἐκδιώκω.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
2 Νοεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 12:31.
Κλινοσοφιστεῖες.
-------------------------------------------" ...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Συναισθηματικὴ ἰσορροπία.
Τὄχα δεῖ στὸ Δελτίο Ἐρωτικοῦ Καιροῦ πὼς θἄβρεχε στὴν καρδιά σου καὶ πῆρα τὸ ὀμπρελάκι μου. Ἀποφεύγω νὰ συναχώνονται τὰ μάτια μου. Ἕνα ἀλεξιδάκρυο εἶναι τὸ κατόρθωμα τοῦ αἰώνα μας, δὲν θὰ μποροῦσα νὰ μὴν ἔχω κι’ ἐγὼ τὸ δικό μου, - πῶς νὰ ζήσω; Μπορῶ ὡστόσο νὰ σὲ κοιτάζω ποὺ κλαῖς, μὲ τὶς ὧρες, γιατί τότε εἶσαι πιὸ ὄμορφη, ἀληθινὴ, ἀσήμαντη μπροστά μου καὶ ἀπαιτητική, ὅσο κι' ἄν ἐκλιπαρεῖς λίγη ἀγάπη, - ἔτσι τὴν λές, τὴν μεγάλη τρέλλα ποὺ θέλεις νὰ σοῦ ἀνταποδώσω, ἐπειδὴ τὴν αἰσθάνεσαι - ἤ τέλος πάντων αὐτὸ λές - γιὰ μένα.
Σὲ βεβαιώνω, εἶμαι ἕνας καλὸς θεατής. Σὲ προσέχω καὶ σὲ καταλαβαίνω, σὲ νιώθω, ἀφοῦ θέλεις νὰ τὸ πῶ ἔτσι. Μά, μὴν ξεχνᾶς, ἤδη σ' τὸ εἶπα: θεατὴς εἶμαι. Δὲν σ' ἀγαπῶ ἀλλὰ μ' ἀρέσει αὐτὸ ποὺ βλέπω σὲ σένα κι' ἔχει ἀπήχηση σὲ μένα, ἀπ' ὅπου καὶ ξεκινάει. Ἀλήθεια, ἐγὼ εἶμαι ἡ πηγὴ τῶν συναισθημάτων σου ἤ ἐσὺ καὶ ἡ φαντασία σου;
Γιατὶ δὲν τολμῶ νὰ ἀναγνωρίσω στὸν ἑαυτό μου παραγωγὴ καὶ διάδοση ἐρωτικῶν παλμῶν καὶ πόθων, δὲν μοὔχει ξανασυμβεῖ. Καὶ κάπου νομίζω, μ' ὅλ' αὐτά, πὼς πατῶ σὲ ξένο, νοικιασμένο ἴσως, ἔδαφος, καρποφόρο ἤ ἀνθοφόρο, ἐρώτων. Ποιός νὰ μοῦ τὄλεγε - ἐγώ; Ἄ, ναί, γιατὶ ὄχι; Λίγος σοῦ πέφτω;
Ξέρω πολὺ καλὰ πώς, ἀπὸ μόνος μου, δὲν ἐμπνέω τίποτα. Συνήθως μὲ στραβοκοιτάζουν, ἄλλοτε μὲ εἰρωνεύονται, τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς μὲ κοροϊδεύουν καὶ μοῦ λένε: - Πόσα ξέρεις ἐσύ! Πόσες καρδιὲς ἔχεις κάψει!... Μὰ, δὲν θυμᾶμαι τίποτα ἐγώ. Βρὲ σύ! Μπᾶς καὶ ὅσα μοῦ ὁμολογεῖς ἀφοροῦν κάποιον ἄλλο, ὄχι ἐμένα; Νὰ δεῖς, αὐτὸ θἆναι. Εἶναι. Δὲν βλέπεις ἐμένα. Κοιτᾶς ὅ,τι θέλεις νὰ δεῖς σὲ μένα, ὅσα θέλεις, χωρὶς νὰ ρωτήσεις ἐμένα - ζητᾶς καὶ τὰ ρέστα ἀπὸ μένα! Εὐτυχῶς ποὺ δὲν μοὔστριψε, ὅπως ἐσένα.
Σύντομα τὰ μάτια σου θ' ἀνοίξουν, τώρα ὀνειρεύεσαι. Καί, τότε, θὰ δεῖς, θὰ μετανιώσεις. Εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴ μετανιώσεις ποὺ μοῦ ἀφέθηκες τόσο, ἐσὺ νὰ κλαῖς κι' ἐγὼ νὰ στρέφω ἀλλοῦ, μὴ μὲ πάρουν τὰ μπάζα τῶν δακρύων σου. Μετά, θὰ τὸ πάρεις ἀπόφαση. Δὲν ἄξιζα τὸν κόπο γιὰ σένα. Θὰ ἀραιώσεις τοὺς λυγμοὺς καὶ τὶς συναντήσεις μας. Αὐτὸ ὅμως δὲν θὰ μοῦ πολυαρέσει. Θὰ ψάξω νὰ σὲ βρῶ...Ὄχι! Θεατὴς χωρὶς θέαμα, εἶναι στέρηση σαδισμοῦ.
Γραμμένο μία κι' ἔξω, ἀφιερωμένο ἅπαξ καὶ διὰ παντὸς στὴν ὅποια πάρει ὁ Χάρος, - τώρα, ἄν πῶ ἀπὸ πάνω καὶ: μὲ ἀγάπη, γλυτώνω τὸ ὅπου φύγει-φύγει;
................................................................. μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες.
Κλινοσοφιστεῖες.
-------------------------------------------" ...καὶ ξάπλωσα γυμνούλης μὲ τὸ χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Συναισθηματικὴ ἰσορροπία.
Τὄχα δεῖ στὸ Δελτίο Ἐρωτικοῦ Καιροῦ πὼς θἄβρεχε στὴν καρδιά σου καὶ πῆρα τὸ ὀμπρελάκι μου. Ἀποφεύγω νὰ συναχώνονται τὰ μάτια μου. Ἕνα ἀλεξιδάκρυο εἶναι τὸ κατόρθωμα τοῦ αἰώνα μας, δὲν θὰ μποροῦσα νὰ μὴν ἔχω κι’ ἐγὼ τὸ δικό μου, - πῶς νὰ ζήσω; Μπορῶ ὡστόσο νὰ σὲ κοιτάζω ποὺ κλαῖς, μὲ τὶς ὧρες, γιατί τότε εἶσαι πιὸ ὄμορφη, ἀληθινὴ, ἀσήμαντη μπροστά μου καὶ ἀπαιτητική, ὅσο κι' ἄν ἐκλιπαρεῖς λίγη ἀγάπη, - ἔτσι τὴν λές, τὴν μεγάλη τρέλλα ποὺ θέλεις νὰ σοῦ ἀνταποδώσω, ἐπειδὴ τὴν αἰσθάνεσαι - ἤ τέλος πάντων αὐτὸ λές - γιὰ μένα.
Σὲ βεβαιώνω, εἶμαι ἕνας καλὸς θεατής. Σὲ προσέχω καὶ σὲ καταλαβαίνω, σὲ νιώθω, ἀφοῦ θέλεις νὰ τὸ πῶ ἔτσι. Μά, μὴν ξεχνᾶς, ἤδη σ' τὸ εἶπα: θεατὴς εἶμαι. Δὲν σ' ἀγαπῶ ἀλλὰ μ' ἀρέσει αὐτὸ ποὺ βλέπω σὲ σένα κι' ἔχει ἀπήχηση σὲ μένα, ἀπ' ὅπου καὶ ξεκινάει. Ἀλήθεια, ἐγὼ εἶμαι ἡ πηγὴ τῶν συναισθημάτων σου ἤ ἐσὺ καὶ ἡ φαντασία σου;
Γιατὶ δὲν τολμῶ νὰ ἀναγνωρίσω στὸν ἑαυτό μου παραγωγὴ καὶ διάδοση ἐρωτικῶν παλμῶν καὶ πόθων, δὲν μοὔχει ξανασυμβεῖ. Καὶ κάπου νομίζω, μ' ὅλ' αὐτά, πὼς πατῶ σὲ ξένο, νοικιασμένο ἴσως, ἔδαφος, καρποφόρο ἤ ἀνθοφόρο, ἐρώτων. Ποιός νὰ μοῦ τὄλεγε - ἐγώ; Ἄ, ναί, γιατὶ ὄχι; Λίγος σοῦ πέφτω;
Ξέρω πολὺ καλὰ πώς, ἀπὸ μόνος μου, δὲν ἐμπνέω τίποτα. Συνήθως μὲ στραβοκοιτάζουν, ἄλλοτε μὲ εἰρωνεύονται, τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς μὲ κοροϊδεύουν καὶ μοῦ λένε: - Πόσα ξέρεις ἐσύ! Πόσες καρδιὲς ἔχεις κάψει!... Μὰ, δὲν θυμᾶμαι τίποτα ἐγώ. Βρὲ σύ! Μπᾶς καὶ ὅσα μοῦ ὁμολογεῖς ἀφοροῦν κάποιον ἄλλο, ὄχι ἐμένα; Νὰ δεῖς, αὐτὸ θἆναι. Εἶναι. Δὲν βλέπεις ἐμένα. Κοιτᾶς ὅ,τι θέλεις νὰ δεῖς σὲ μένα, ὅσα θέλεις, χωρὶς νὰ ρωτήσεις ἐμένα - ζητᾶς καὶ τὰ ρέστα ἀπὸ μένα! Εὐτυχῶς ποὺ δὲν μοὔστριψε, ὅπως ἐσένα.
Σύντομα τὰ μάτια σου θ' ἀνοίξουν, τώρα ὀνειρεύεσαι. Καί, τότε, θὰ δεῖς, θὰ μετανιώσεις. Εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴ μετανιώσεις ποὺ μοῦ ἀφέθηκες τόσο, ἐσὺ νὰ κλαῖς κι' ἐγὼ νὰ στρέφω ἀλλοῦ, μὴ μὲ πάρουν τὰ μπάζα τῶν δακρύων σου. Μετά, θὰ τὸ πάρεις ἀπόφαση. Δὲν ἄξιζα τὸν κόπο γιὰ σένα. Θὰ ἀραιώσεις τοὺς λυγμοὺς καὶ τὶς συναντήσεις μας. Αὐτὸ ὅμως δὲν θὰ μοῦ πολυαρέσει. Θὰ ψάξω νὰ σὲ βρῶ...Ὄχι! Θεατὴς χωρὶς θέαμα, εἶναι στέρηση σαδισμοῦ.
Γραμμένο μία κι' ἔξω, ἀφιερωμένο ἅπαξ καὶ διὰ παντὸς στὴν ὅποια πάρει ὁ Χάρος, - τώρα, ἄν πῶ ἀπὸ πάνω καὶ: μὲ ἀγάπη, γλυτώνω τὸ ὅπου φύγει-φύγει;
................................................................. μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
2 Δεκεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 9:26.
δεκαετὴς στρατηγὸς σεξουάλισε παρανόμως!
[σήμερα εἶχα τὴν πρώτη μου σεξουαλικὴ ἐπαφή,
Λόρδος Ταντρίδης*]
- Τὄκανες, αὐτό, πρὶν πάρεις, ἄτιμε, τὴν ἄδειάν μου;
- Ζητῶ, μεσιὲ Κλινό, συγγνώμη, διὰ τὴν αὐθάδειάν μου...
- Γεύτηκες ἐπιτρεπτὸν καρπὸν κι' ἀπὸ πάνω μιλᾶς;
Φτού σου! Φταίω, τώρα - ποὺ σὲ προόριζα...μ' ἄνδραν νὰ πᾶς -
νὰ μὴ σὲ στείλω, λοιπὸν, στὸ Κλινοστρατοδικεῖον;
- Μά, γιατί, μεσιὲ Κλινό!... Μοὔτυχε τρύπιον αἰδοῖον·
τἄρπαξα, τὸ γλέντησα, μ' ἄρεσε... Καὶ στὰ δικά σας!
- Σκασμός!...
- ...............Ἀνακατεύτηκα 'γὼ στὰ ἐρωτικά σας,
Ἀρχηγέ; Πάτησα πλέον τὰ δέκα μου τὰ χρόνια!
- Καὶ τί μ' αὐτό; Χρέος σου, παρθένος νἄμενες αἰώνια,
εἶχες...
- Τρίχες!
Ὁ Μπάξ*... δόξασα τὴν πατρίδαν, λέει· τὴν Ἑλλάδαν!
- Καλά, μπορεῖ νὰ σ' ἄφηνε, αὐτός, καὶ μ' ἀγελάδαν
νὰ πᾶς... - ἐσύ θὰ πήγαινες; Ἀποκρίσου, χαμένε!
- Πρᾶγμα τέτοιο, ποτέ, Κλινό μου πολυχρονεμένε!
- Ξέρεις, συγχωρῶ τῶν ἁμαρτωλῶν τὰ πρῶτα λάθη.
Ἕνα μὲ νοιάζει πιὸ πολύ. Τὸ Φόρουμ μὴν τὸ μάθει.
- Μερσὶ μπωκού! Τὴν πέννα σας, ἀφεῖστε νὰ φιλήσω!
- Ἀφίεταί σοι τὸ ἁμάρτημα! Στὴ μούρη σου θὰ χύσω
ὅλο τὸ μελάνι ποὔχει τὸ μελανοδοχεῖον...
Μόνο μὴ μάθω πὼς ἔσμιξες καὶ μ' ἆλλο αἰδοῖον!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
(*) Ψευδωνυμομάχοι.
Τὸ ποίημα σατιρίζει “δήλωσιν” τοῦ Λόρδου Ταντρίδη.
δεκαετὴς στρατηγὸς σεξουάλισε παρανόμως!
[σήμερα εἶχα τὴν πρώτη μου σεξουαλικὴ ἐπαφή,
Λόρδος Ταντρίδης*]
- Τὄκανες, αὐτό, πρὶν πάρεις, ἄτιμε, τὴν ἄδειάν μου;
- Ζητῶ, μεσιὲ Κλινό, συγγνώμη, διὰ τὴν αὐθάδειάν μου...
- Γεύτηκες ἐπιτρεπτὸν καρπὸν κι' ἀπὸ πάνω μιλᾶς;
Φτού σου! Φταίω, τώρα - ποὺ σὲ προόριζα...μ' ἄνδραν νὰ πᾶς -
νὰ μὴ σὲ στείλω, λοιπὸν, στὸ Κλινοστρατοδικεῖον;
- Μά, γιατί, μεσιὲ Κλινό!... Μοὔτυχε τρύπιον αἰδοῖον·
τἄρπαξα, τὸ γλέντησα, μ' ἄρεσε... Καὶ στὰ δικά σας!
- Σκασμός!...
- ...............Ἀνακατεύτηκα 'γὼ στὰ ἐρωτικά σας,
Ἀρχηγέ; Πάτησα πλέον τὰ δέκα μου τὰ χρόνια!
- Καὶ τί μ' αὐτό; Χρέος σου, παρθένος νἄμενες αἰώνια,
εἶχες...
- Τρίχες!
Ὁ Μπάξ*... δόξασα τὴν πατρίδαν, λέει· τὴν Ἑλλάδαν!
- Καλά, μπορεῖ νὰ σ' ἄφηνε, αὐτός, καὶ μ' ἀγελάδαν
νὰ πᾶς... - ἐσύ θὰ πήγαινες; Ἀποκρίσου, χαμένε!
- Πρᾶγμα τέτοιο, ποτέ, Κλινό μου πολυχρονεμένε!
- Ξέρεις, συγχωρῶ τῶν ἁμαρτωλῶν τὰ πρῶτα λάθη.
Ἕνα μὲ νοιάζει πιὸ πολύ. Τὸ Φόρουμ μὴν τὸ μάθει.
- Μερσὶ μπωκού! Τὴν πέννα σας, ἀφεῖστε νὰ φιλήσω!
- Ἀφίεταί σοι τὸ ἁμάρτημα! Στὴ μούρη σου θὰ χύσω
ὅλο τὸ μελάνι ποὔχει τὸ μελανοδοχεῖον...
Μόνο μὴ μάθω πὼς ἔσμιξες καὶ μ' ἆλλο αἰδοῖον!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
(*) Ψευδωνυμομάχοι.
Τὸ ποίημα σατιρίζει “δήλωσιν” τοῦ Λόρδου Ταντρίδη.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
Εξηγήστε μου γιατί δεν το πιάνω. Όταν ο Έλληνας είναι μετανάστης στη Γερμανία, θέλουμε να νιώθει Έλληνας. Όταν ο Αλβανός είναι μετανάστης στην Ελλάδα, θέλουμε πάλι να νιώθει Έλληνας. Δεν βγαίνουν τα κουκιά, παιδιά.
Ζωὴ Ρηγοπούλου.
~~~~~
Ἕλληνάς τις ξένος
κι' Ἕλλην βιδωμένος,
ἀπ' τὰ κόκκαλα βγαλμένος
κι' Ἕλλην κόμματ'-ἐμπαιγμένος.
Ἕλληνες ὑπάρχουν πολλοί,
κι' Ἕλλην εἶναι μία δόξα,
δ' ἔτι καὶ ὀλίγον...λόξα,
καμιὰ φορὰ καὶ προσβολή.
Ἐτέθη πρόβλημα μεγάλο:
ἀπ' τὸ νιονιό της πῶς θὰ βγάλω,
ποὔχει μπερδέψει τὰ κουκιά
μὲ πίτουρα; Μὲ ματσουκιά,
λέτε, νὰ τὴν βαρέσω;
Ξέρετε κἅν' ἆλλο μέσο;
Τὄχε ποτέ της ἡ Ρηγοπούλου μας ὀνειρευτεῖ,
πὼς ἀγρίως ὁ Λὸ Σκόκκο θὰ μᾶς τὴν εἰρωνευτεῖ,
ποὺ δυὸ γαϊδάρων σανὸ δὲν ξέρει
νὰ χωρίσει καὶ γνώμην νὰ ἐκφέρει;
Τί 'ν' ὁ Ἕλληνας καὶ τί 'ναι τὸ ζουμί του;
Τίς ἡ διαφορὰ τοῦ ἄνθους - ξέρει; - καὶ τοῦ βλήτου;
Ἀμφότερα φυτρώνουν - καὶ μετ' ἀπολύτου
σιγουριᾶς, τὴν βεβαιώνω
(κι' ἀκριβὰ τῆς τὸ χρεώνω):
διάφορον ἔχουν ὀμορφιὰν κι' ἀσύγκριτον ἀξίαν!
Τῆς Ζωίτσας τὸ μυαλό, κατ' ὁμολογίαν,
πάντων, ἔστιν - φεῦ!... - πολὺ ὀλίγον· καὶ δὲν ἐπαρκεῖ
πάρεξ γιὰ σκέψεως ὄντα λίαν ὀλιγαρκή.
Σιγὰ δὲ μὴ καὶ στὸν προβληματισμόν αὐτῆς δώσω ἐξηγήσεις!
Ἁπλῶς ἄς ξέρει: Ἕλληνας εἶσαι, καὶ θές; Ἴσως θαυματουργήσεις.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Ζωὴ Ρηγοπούλου.
~~~~~
Ἕλληνάς τις ξένος
κι' Ἕλλην βιδωμένος,
ἀπ' τὰ κόκκαλα βγαλμένος
κι' Ἕλλην κόμματ'-ἐμπαιγμένος.
Ἕλληνες ὑπάρχουν πολλοί,
κι' Ἕλλην εἶναι μία δόξα,
δ' ἔτι καὶ ὀλίγον...λόξα,
καμιὰ φορὰ καὶ προσβολή.
Ἐτέθη πρόβλημα μεγάλο:
ἀπ' τὸ νιονιό της πῶς θὰ βγάλω,
ποὔχει μπερδέψει τὰ κουκιά
μὲ πίτουρα; Μὲ ματσουκιά,
λέτε, νὰ τὴν βαρέσω;
Ξέρετε κἅν' ἆλλο μέσο;
Τὄχε ποτέ της ἡ Ρηγοπούλου μας ὀνειρευτεῖ,
πὼς ἀγρίως ὁ Λὸ Σκόκκο θὰ μᾶς τὴν εἰρωνευτεῖ,
ποὺ δυὸ γαϊδάρων σανὸ δὲν ξέρει
νὰ χωρίσει καὶ γνώμην νὰ ἐκφέρει;
Τί 'ν' ὁ Ἕλληνας καὶ τί 'ναι τὸ ζουμί του;
Τίς ἡ διαφορὰ τοῦ ἄνθους - ξέρει; - καὶ τοῦ βλήτου;
Ἀμφότερα φυτρώνουν - καὶ μετ' ἀπολύτου
σιγουριᾶς, τὴν βεβαιώνω
(κι' ἀκριβὰ τῆς τὸ χρεώνω):
διάφορον ἔχουν ὀμορφιὰν κι' ἀσύγκριτον ἀξίαν!
Τῆς Ζωίτσας τὸ μυαλό, κατ' ὁμολογίαν,
πάντων, ἔστιν - φεῦ!... - πολὺ ὀλίγον· καὶ δὲν ἐπαρκεῖ
πάρεξ γιὰ σκέψεως ὄντα λίαν ὀλιγαρκή.
Σιγὰ δὲ μὴ καὶ στὸν προβληματισμόν αὐτῆς δώσω ἐξηγήσεις!
Ἁπλῶς ἄς ξέρει: Ἕλληνας εἶσαι, καὶ θές; Ἴσως θαυματουργήσεις.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
22 Μαρτίου 2011, καὶ ὥρα 9:36.
~~~~
Κλινοσοφιστεῖες.
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
. ὀλίγαι, ἐκ τῶν πολλῶν, κλινοσοφιστοσυνταγῶν στύσεως.
(ἐννοεῖται ἀπευθυνόμεναι πρὸς ἄρρενας).
----------------------------------------"....καί ξάπλωσα γυμνούλης μέ τό χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Χίλιες καὶ μία λάγνες περιπτύσσεις·
νὰ κι' ἡ στύσις!
Μὲ χάρη, θερμὰ ἄν μὲ προσελκύσεις,
θὰ δεῖς στύσεις!
Μὲ ματιές, σὰν στρὶπ-τήζ, ἄν μὲ γδύσεις,
τρελλὲς στύσεις.
Κορμὶ προσφερθὲν εἰς περιηγήσεις,
πὸπ-κὸρν στύσις.
Μὴν ζητᾶς - σὰν δὲν δεῖς - ἐξηγήσεις:
ποῦ 'ν' ἡ στύσις·
ἄγκυρα ἔριξες σὲ ναυπηγήσεις
πρὶν φιλήσεις.
Τὰ κρεβάτια φτιάχτηκαν γι' ἀσκήσεις·
κι' οὐ ποιήσεις
ταῦτα διὰ νωθρὰς ὑπνοκατακλίσεις,
κι' ἆλλες ρήσεις
τῶν παπάδων· ἀλλ' ἄς προσκυνήσεις
ὅσες κλίσεις
σοὔδωσ' ὁ Θεὸς· νὰ μὴ δυστυχήσεις
μὲ στερήσεις.
Κοίταξε καλὰ πρὶν ξεψυχήσεις,
νὰ ἁμαρτήσεις.
Τοῦτο σημαίνει καυτὲς διειδύσεις,
κι' ἀναβλύσεις
χυμῶν· μὴ φοβᾶσαι νὰ μεθύσεις,
νὰ ριγήσεις,
ξέχνα τὶς θρησκοξομολογήσεις·
μὴν ἀργήσεις
κάθε καύλας τοὺς καρποὺς νὰ τρυγήσεις·
συγκινήσεις
ὅπου κι' ἄν βρεῖς, νὰ τὶς κυνηγήσεις·
ν' ἀγνοήσεις
ἠθικὲς τοῦ κόσμου παρανοήσεις
κι' ἐπινοήσεις.
Σοῦ πέσαν τὰ μαλλιά; Παρορμήσεις
μὴν ἀφήσεις
στὴν μπάντα. Τέτοιες γελοιογραφήσεις,
μὴ μασήσεις.
Ψηλὰ τὸν ψῶλο νὰ συντονίσεις,
ν' ἀγαπήσεις.
----------------------------------------------------------------- .....μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
~~~~
Κλινοσοφιστεῖες.
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
. ὀλίγαι, ἐκ τῶν πολλῶν, κλινοσοφιστοσυνταγῶν στύσεως.
(ἐννοεῖται ἀπευθυνόμεναι πρὸς ἄρρενας).
----------------------------------------"....καί ξάπλωσα γυμνούλης μέ τό χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Χίλιες καὶ μία λάγνες περιπτύσσεις·
νὰ κι' ἡ στύσις!
Μὲ χάρη, θερμὰ ἄν μὲ προσελκύσεις,
θὰ δεῖς στύσεις!
Μὲ ματιές, σὰν στρὶπ-τήζ, ἄν μὲ γδύσεις,
τρελλὲς στύσεις.
Κορμὶ προσφερθὲν εἰς περιηγήσεις,
πὸπ-κὸρν στύσις.
Μὴν ζητᾶς - σὰν δὲν δεῖς - ἐξηγήσεις:
ποῦ 'ν' ἡ στύσις·
ἄγκυρα ἔριξες σὲ ναυπηγήσεις
πρὶν φιλήσεις.
Τὰ κρεβάτια φτιάχτηκαν γι' ἀσκήσεις·
κι' οὐ ποιήσεις
ταῦτα διὰ νωθρὰς ὑπνοκατακλίσεις,
κι' ἆλλες ρήσεις
τῶν παπάδων· ἀλλ' ἄς προσκυνήσεις
ὅσες κλίσεις
σοὔδωσ' ὁ Θεὸς· νὰ μὴ δυστυχήσεις
μὲ στερήσεις.
Κοίταξε καλὰ πρὶν ξεψυχήσεις,
νὰ ἁμαρτήσεις.
Τοῦτο σημαίνει καυτὲς διειδύσεις,
κι' ἀναβλύσεις
χυμῶν· μὴ φοβᾶσαι νὰ μεθύσεις,
νὰ ριγήσεις,
ξέχνα τὶς θρησκοξομολογήσεις·
μὴν ἀργήσεις
κάθε καύλας τοὺς καρποὺς νὰ τρυγήσεις·
συγκινήσεις
ὅπου κι' ἄν βρεῖς, νὰ τὶς κυνηγήσεις·
ν' ἀγνοήσεις
ἠθικὲς τοῦ κόσμου παρανοήσεις
κι' ἐπινοήσεις.
Σοῦ πέσαν τὰ μαλλιά; Παρορμήσεις
μὴν ἀφήσεις
στὴν μπάντα. Τέτοιες γελοιογραφήσεις,
μὴ μασήσεις.
Ψηλὰ τὸν ψῶλο νὰ συντονίσεις,
ν' ἀγαπήσεις.
----------------------------------------------------------------- .....μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
0 .
-
- Basic poster
- Δημοσιεύσεις: 921
- Τοποθεσία: Ἀθήνα
Re: Ὁ μεσιὲ Κλινὸ χτυπᾶ (ἀλύπητα).
14 Φεβρουαρίου 2011, καὶ ὥρα 10:31.
Κλινοσοφιστεῖες.
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Mιὰ μέρα, εἶπε ὁ Ἔρωτας στὴν Φιλία: - Γιατὶ ὑπάρχεις ἐσύ;
Κι' ἀπάντησε ἡ Φιλία: - Γιὰ νὰ σφουγγίζω τὰ δάκρυά σου.
. ἐρωτικὸ συμπέρασμα.
-----------------------------------------------"....καί ξάπλωσα γυμνούλης μέ τό χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Γιορτάζουν δεκατέσσερις Φεβρουαρίου
οὶ γλυκοστάλαχτοι τοῦ πλήρους φεγγαρίου
(τὸ καλόψησαν, μ' ἄφθονον ἅλας καὶ μὲ μέλι,
τσάκνα μπόλικη στὸν φοῦρνο, τέσσερα σκέλη,
σιδαύλιστρον ἀπαραιτήτως πυρακτωθέν·
φιλιὰ τρελλὰ ἁπανταχοῦ: σῆμα κατατεθέν).
Ἐκ παραδόσεως, πᾶντες ἐρωτεύονται·
ματιές, χάδια, μὰτς μοὺτς καὶ...κοροϊδεύονται:
- Πές μου, πᾶντα ἐσὺ θὰ μ' ἀγαπᾶς;
- Ἄν μ' ἄλλους (ἤ ἆλλες) δὲν μ' ἀπατᾶς!...
Ἐκ παραδόσεως, πᾶντες κερατώνονται·
τέκνα συχνῶς (κι' ὄχι κέρατα) φορτώνονται.
Φέρανε τὸν Σὰν-Βαλεντίνο προστάτη τους
( τὸν μουρόχαβλο ξάδερφο τῆς ἀπάτης τους)·
χαίρονται, κλαῖνε κι' ὀνειρεύονται φωνηδόν,
βρίζονται, βγάζουν τὰ μάτια τους ἀναφανδόν.
- Εἴθε, κυρ' Ἀφροδίτη μου, στὸν διάολο νὰ πᾶς!
Κι' ἄν ἐγὼ σ' ἀγαπῶ, κάλλιο, Σὺ, μὴ μ' ἀγαπᾶς.
............................................................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
Κλινοσοφιστεῖες.
Γράφει ὁ Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
Mιὰ μέρα, εἶπε ὁ Ἔρωτας στὴν Φιλία: - Γιατὶ ὑπάρχεις ἐσύ;
Κι' ἀπάντησε ἡ Φιλία: - Γιὰ νὰ σφουγγίζω τὰ δάκρυά σου.
. ἐρωτικὸ συμπέρασμα.
-----------------------------------------------"....καί ξάπλωσα γυμνούλης μέ τό χέρι ἐκεῖ. Ὁπότε θυμήθηκα:
Γιορτάζουν δεκατέσσερις Φεβρουαρίου
οὶ γλυκοστάλαχτοι τοῦ πλήρους φεγγαρίου
(τὸ καλόψησαν, μ' ἄφθονον ἅλας καὶ μὲ μέλι,
τσάκνα μπόλικη στὸν φοῦρνο, τέσσερα σκέλη,
σιδαύλιστρον ἀπαραιτήτως πυρακτωθέν·
φιλιὰ τρελλὰ ἁπανταχοῦ: σῆμα κατατεθέν).
Ἐκ παραδόσεως, πᾶντες ἐρωτεύονται·
ματιές, χάδια, μὰτς μοὺτς καὶ...κοροϊδεύονται:
- Πές μου, πᾶντα ἐσὺ θὰ μ' ἀγαπᾶς;
- Ἄν μ' ἄλλους (ἤ ἆλλες) δὲν μ' ἀπατᾶς!...
Ἐκ παραδόσεως, πᾶντες κερατώνονται·
τέκνα συχνῶς (κι' ὄχι κέρατα) φορτώνονται.
Φέρανε τὸν Σὰν-Βαλεντίνο προστάτη τους
( τὸν μουρόχαβλο ξάδερφο τῆς ἀπάτης τους)·
χαίρονται, κλαῖνε κι' ὀνειρεύονται φωνηδόν,
βρίζονται, βγάζουν τὰ μάτια τους ἀναφανδόν.
- Εἴθε, κυρ' Ἀφροδίτη μου, στὸν διάολο νὰ πᾶς!
Κι' ἄν ἐγὼ σ' ἀγαπῶ, κάλλιο, Σὺ, μὴ μ' ἀγαπᾶς.
............................................................................μὲ χοὲς στοὺς νεκροὺς ἔρωτες".
0 .