Space Travellers

[Διάδοχος]

Μεταμφιεσμένος δράκος στάνταρντ.

[Spark]

ο τζακ σε πηγαίνει στο υπνοδωμάτιο του διαστημοπλοίου του,



ειναι άνετο μέρος, αυτός λέει: σαν στο σπίτι σου, πάρε ένα ποτήρι να πιούμε εις υγείαν.
το μπουκάλι περιέχει ποτό με χρωμα μπλε..
σου λέει: αυτό ειναι το περίφημο δρακοόλ, το ξέρεις; όχι; θα σου πω γι αυτό.
βάζει στα ποτήρια ποτό, λέει: το δρακοόλ δεν προέρχεται απο δράκους όπως νομίζουν.
ξέρω την ιστορία γιατί δούλευα για την εταιρεία εκμετάλλευσης δρακοόλ, ημουν καπετάνιος σε διαστημόπλοιο συλλογής των υλικών που φτιάχνεται το δρακοόλ.

Υπεύθυνο για όλα ήταν το τμήμα έρευνας κ τεχνολογίας της εταιρείας, το αρμόδιο για την δημιουργία νέων όπλων. Γιατί όπως συμβαίνει με κάθε σοβαρό διαγαλαξιακό κολοσσό, η πολεμική τεχνολογία αποτελεί βασικό κομμάτι της παραγωγής, τα προϊόντα της οποίας πουλιούνται στη συνέχεια στις πάντα ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις των κόσμων.

Την εποχή εκείνη λοιπόν, όλοι εκεί μέσα ασχολιόντουσαν με το κελεπούρι που είχε ανακαλυφθεί σε έναν μακρινό ακατοίκητο πλανήτη στην άλλη άκρη του γαλαξία. Ήταν ένα άγνωστο μέχρι τότε φυτόζωο με εκπληκτικές ιδιότητες. Έμοιαζε να έχει ανατρέψει την οικολογία του πλανήτη, πνίγοντας σχεδόν κάθε άλλη φυτική ζωή εξ αιτίας της πρωτοφανούς του δίψας. Απομυζούσε κάθε σταγόνα υγρασίας. Και διέθετε ένα αλάνθαστο ένστικτο για να την βρει.

Οι επιστήμονες πειραματίστηκαν για χρόνια με το φυτόζωο προσπαθώντας να το κάνουν ακόμα πιο άγριο και πιο ακόρεστο απ’ όσο ήταν. Και τέλος γεμάτοι ικανοποίηση έδρεψαν τους καρπούς των μόχθων τους και παρέδωσαν στα αφεντικά τους ένα θαύμα των ασύλληπτων προόδων της γενετικής και της μοριακής βιολογίας: Το δόντι του δράκου.

Οι ζωντανές του ρίζες έρποντας σαν σκουλήκια μέσα στο χώμα, μετακινούν ολόκληρο το φυτό, αναζητώντας νέα υγρά εδάφη, αφού έχουν απομυζήσει και την τελευταία σταγόνα εκεί όπου πρωτοφύτρωσαν.
Ένα φυτό που μπορεί να μετακινείται. Να τι είναι ένα συνηθισμένο φυτόζωο. Όμως είναι απίστευτες οι ιδιότητες αυτού του νέου «βελτιωμένου» είδους. Πρώτα πρώτα έχει μια εκπληκτικά γρήγορη ανάπτυξη. Δύο με τρεις μόλις ώρες από τη στιγμή που σπέρνεις το σπόρο αρκούν για να ξεπεταχτεί πανίσχυρο. Κι αν μάλιστα οι συνθήκες υγρασίας είναι ευνοϊκές, τότε απαιτείται ακόμη λιγότερος χρόνος.
Έπειτα είναι η φοβερή του δύναμη, σε συνδυασμό με την ακόρεστη δίψα του. Τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί στις επιθέσεις του φυτόζωου. Οποιοσδήποτε ζωντανός οργανισμός – από μυρμήγκι μέχρι ελέφαντας- βρεθεί στο δρόμο του, θα είναι νεκρός μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ξεσκισμένος σε χιλιάδες μικρά κομμάτια, τελείως ξεζουμισμένος απ’ τις φριχτές βεντούζες του με τα μικρά κοφτερά δόντια, που κόβουν και ρουφάνε ασταμάτητα.
Και το μέγεθος του αυξάνει συνεχώς όσο τρέφεται. Κι όσο αναπτύσσεται, χρειάζεται όλο και περισσότερη τροφή. Ένας εφιαλτικός φαύλος κύκλος που δεν κλείνει παρ’ εκτός κι αν εξαφανιστεί και η τελευταία ρανίδα, όταν πια θα έχει απομείνει μόνο ένας νεκρός κόσμος.
Και τέλος διαθέτει κι εκείνη τη θαυμαστή ικανότητα να βρίσκει τα υγρά που του είναι απαραίτητα. Το δόντι του δράκου εφοδιασμένο λες με ένα εκπληκτικής ακρίβειας εσωτερικό ραντάρ μπορεί να εντοπίσει κάθε πηγή υγρασίας σε μεγάλη ακτίνα γύρω του. Και τότε, αλίμονο αν βρεθείς στο δρόμο του. Ένας στρατός από κινούμενες φρίκες θα ορμήσει πάνω σου και το εφιαλτικό τέλος θα είναι ζήτημα λεπτών. Τίποτα δεν μπορεί να σε προστατέψει.
Οι ίδιοι οι δημιουργοί τούτης της παραλλαγής του αρχικού φυτόζωου είχαν δει έντρομοι παχείς τοίχους να καταρρέουν κάτω από τις μανιασμένες επιθέσεις του δημιουργήματος τους. Είχαν δει τις ρίζες να βρίσκουν δρόμο διαβρώνοντας την πέτρα, το τσιμέντο, το ξύλο, το πλαστικό, ακόμα και το μέταλλο. Είχαν δει τους φοβερούς κορμούς και τα κλαδιά να χτυπούν λυσσασμένα πάνω σε κτίρια μέχρι να τα διαλύσουν, για να ακολουθήσει το φριχτό γεύμα, μια ακόμα μάταια προσπάθεια να κορεστεί η άσβηστη δίψα…

Καταλάβες λοιπόν; Το τέλειο όπλο. Αρκούσε να πετάξεις μερικά τσουβάλια σπόρων σ’ έναν πλανήτη, κι ύστερα ο μόνος αστάθμητος παράγοντας θα ήταν ο χρόνος μέσα στον οποίο κάθε μορφή ζωής θα εξαλειφόταν.
Τα πράγματα θα είχαν μείνει στο σημείο αυτό, θα ήταν ένα ακόμη μυστικό υπερόπλο στις αποθήκες της γήινης κυβέρνησης, με το αζημείωτο φυσικά για την εταιρεία. Όμως μετά ανακαλύφθηκε η άλλη ιδιότητα του δοντιού του δράκου.

Εκείνο το υπόλευκο υγρό που κυλά στο εσωτερικό του κορμού, των κλαδιών και των πλοκαμιών του, με την παράξενη, μεθυστική μυρουδιά. Απʼ την αρχή είχε κινήσει την περιέργεια των επιστημόνων. Το μελέτησαν, το ανέλυσαν, το επεξεργάστηκαν, το ανέμειξαν με άλλες ουσίες, και μια μέρα γεμάτοι υπερηφάνεια παρουσίασαν
το υπέροχο «δρακοόλ». Το καλύτερο ποτό σʼολόκληρο τον γαλαξία. Τέλειο σε γεύση, με θαυμαστά αποτελέσματα αν έπινες αρκετό. Μεθούσε γλυκά, χαρίζοντας όνειρα πιο όμορφα κι από τις τολμηρότερες προσδοκίες, και το πρωί ξυπνούσες με κεφάλι πανάλαφρο, καθάριο και με διαύγεια σκέψης ανώτερη από ότι συνήθως. Χώρια που οι ιατρικές έρευνες έδειξαν ότι όχι μόνο δεν ήταν βλαβερό αλλά, αντίθετα, η λογική χρήση του έκανε καλό σε κάμποσα όργανα, με πρώτο και καλύτερο τον εφιάλτη των αλκοολικών, το σηκώτι, και επί πλέον δεν ήταν καθόλου εθιστικό.

Το τμήμα μαρκετινκ της εταιρείας κινήθηκε δραστήρια. Η ανταπόκριση του κοινού έδειξε ότι η τεράστια επιτυχία ήταν εγγυημένη και το μονοπώλιο εξασφαλισμένο. Να γιατί, πρώτη φορά στην ιστορία, μια τεράστια διαγαλαξιακή εταιρεία προτίμησε να μην αποκαλύψει τίποτα στις κυβερνήσεις των κόσμων για το υπερόπλο που είχε στα χέρια της, αλλά να το χρησιμοποιήσει για την παραγωγή του θρυλικού δρακοόλ. Και βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται για φιλειρηνική πολιτική της εταιρείας και άλλα τέτοια. Αυτά είναι για τους ιδεολόγους. Εδώ το ζήτημα ήταν καθαρά οικονομικό: Το δόντι του δράκου απέδιδε πολύ περισσότερα ως πρώτη ύλη για δρακοόλ παρά ως υπερόπλο.

Το μπουκάλι με σήμα τον δράκο είναι, όπως έδειξαν κοινωνιολογικές έρευνες, το πλέον αναγνωρίσιμο αντικείμενο στον γαλαξία. Κι όμως πολύ λίγοι από το πλήθος των καταναλωτών ξέρουν από πού και πως παράγεται το δρακοόλ κι ας κυκλοφορούν διάφορες παράξενες φήμες.

Πως καλλιεργούν κάτι το οποίο μπορεί να καταστρέψει σε λίγες μέρες έναν ολόκληρο πλανήτη;
Οι άνθρωποι της εταιρείας είχαν λύσει το πρόβλημα εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που το ποτό δρακοόλ
κυκλοφόρησε θριαμβευτικά στην αγορά. Είχαν ψάξει κι είχαν βρει έναν ακατοίκητο, άνυδρο πλανήτη, ξεχασμένον απʼ όλους, στην άλλη άκρη του γαλαξία. Η εταιρεία τον αγόρασε αρκετά φθηνά την εποχή εκείνη, όταν κανείς δεν ήξερε ακόμη τι σκόπευε να τον κάνει. Ίσως αν προσπαθούσε να τον αγοράσει σήμερα, με τις κυβερνήσεις να γνωρίζουν πόσο προσοδοφόρο είναι το προϊόν που παράγεται, το κόστος να ήταν απαγορευτικό, ακόμη και για έναν κολοσσό.



Ο Φαχρ δεν είναι παρά μια απέραντη έρημος, ένας εφιάλτης για κάθε ναυαγό του διαστήματος. Καλύπτεται ολόκληρος από κατάξερο, γυμνό, κοκκινωπό χώμα, σκασμένο, γεμάτο βαθιές χαράδρες, διάσπαρτο με πελώρια κάθετα, μυτερά βράχια σε σχήματα αλλόκοτα, αποτέλεσμα αιώνων διάβρωσης από καυτούς ανακατεμένους με σκόνη ανέμους.
Οι κορυφές των πιο ψηλών βράχων χάνονται σʼ έναν ουρανό πάντα ανέφελο, κι όμως κάθε άλλο παρά καθαρό. Έναν ουρανό βρώμικο και κοκκινωπό από τα σύννεφα της σκόνης, που στροβιλίζεται αιώνια στην ατμόσφαιρα παρασυρμένη από τους λυσσασμένους ζεματιστούς ανέμους.
Ο ανελέητος ήλιος, ένα θολό κατακόκκινο μάτι, σε τυφλώνει αν τολμήσεις να τον κοιτάξεις. Αραιά και που γιγάντιοι κρατήρες ανοίγονται στην έρημη γη. Μερικοί από ρωγμές στις πλαγιές ή στον πυθμένα τους βγάζουν πνιγερούς θειώδεις καπνούς, δείγμα της παλιάς ηφαιστειακής δραστηριότητας, που τώρα μοιάζει να έχει καταλαγιάσει.
Νερό δεν υπάρχει πουθενά. Στον Φαχρ, δε βρέχει ποτέ. Με την θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της μέρας να μην πέφτει ποτέ κάτω από τους 50 βαθμούς Κελσίου και το μεσημέρι να αγγίζει τους 90, ο Φαχρ είναι μια κόλαση χωρίς ίχνος ζωής. Έτσι τουλάχιστον δήλωσαν οι ειδικοί και γι αυτό αγοράστηκε απο την εταιρεία.

Στη βόρεια «εύκρατη» ζώνη του πλανήτη δεσπόζει το οροπέδιο. Δεν του είχαν δώσει άλλο όνομα. Το έλεγαν απλά έτσι. Είναι μια τεράστια, σχετικά επίπεδη έκταση, σε υψόμετρο χιλίων περίπου μέτρων, μεγάλη σαν την Ευρώπη. Διακόπτεται από μάλλον αβαθείς κρατήρες και από κείνα τα θεόρατα κάθετα βράχια. Από την αρχή φάνηκε ότι ήταν το ιδανικό χωράφι για το δόντι του δράκου.

Πελώρια φορτηγά διαστημόπλοια έφταναν στον Φαχρ και αποβίβαζαν στους σταθμούς σε επιλεγμένα σημεία του οροπεδίου, όπου το έδαφος ήταν πιο επίπεδο, ομάδες από 6-7 ειδικά εκπαιδευμένους άντρες η κάθε μία. Μεγάλες προκατασκευασμένες καλύβες από σκληρό μονωτικό πλαστικό στήνονταν στη συνέχεια κοντά στα ερείπια των προηγούμενων. Εκεί περίμεναν κι οι επιβλητικές αγροτικές μηχανές –γιγάντια τρακτέρ φτιαγμένα για να οργώνουν και να σπέρνουν χωράφια με διαστάσεις ασύλληπτες για τα γήινα μεγέθη. Τέλος, μαζί με τις προμήθειες ξεφορτώνουν
και οι τεράστιες ατσάλινες, ερμητικά σφραγισμένες δεξαμενές, που ήταν γεμάτες με σπόρο από το δόντι του δράκου. Ύστερα τα σκάφη έφευγαν για άλλες εμπορικές αποστολές σε γειτονικά πλανητικά συστήματα. Οι ομάδες των καλλιεργητών έμεναν για τρεις περίπου μήνες στην κόλαση του Φαχρ, διασκορπισμένες στο οροπέδιο και σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων η μια από την άλλη. Οι επόμενοι δύο μήνες ήταν περίοδος σκληρής δουλειάς για τους άντρες. Με ειδικές στολές, για να προφυλάσσονται από τη ζέστη, εξοπλισμένες με φίλτρα που απομόνωναν την πανταχού παρούσα σκόνη και έκαναν τον αέρα αναπνεύσιμο, έβγαιναν κάθε μέρα και όργωναν με τις μηχανές τους το οροπέδιο.
Μετά από ενάμιση περίπου μήνα κοπιαστικής δουλειάς, αρχίζει το δεκαπενθήμερο της σποράς. Οι ατσάλινες δεξαμενές αποσφραγίζονταν και οι «γεωργοί» του Φαχρ έσπερναν το δόντι του δράκου στο οργωμένο χώμα.
Όταν τελείωνε κι αυτό, οι άνδρες δεν είχαν παρά να περιμένουν το γυρισμό των σκαφών. Ακριβείς σαν κύριοι στο ραντεβού τους, οι γίγαντες του ουρανού επέστρεφαν στην προκαθορισμένη μέρα και ώρα και μάζευαν τους καλλιεργητές από τον πλανήτη. Κι ύστερα άρχιζε η δεύτερη φάση: «Η περίοδος των βροχών».

Κατά την επιστροφή τους στον Φαχρ τα σκάφη μετατρέπονταν σε υδροφόρες του διαστήματος.
Τα τεράστια ντεπόζιτα τους άδειαζαν τόνους νερό πάνω από τα απέραντα χωράφια με το δόντι του δράκου. Κι όταν το νερό τελείωνε, παρήγαγαν κι άλλο επί τόπου χρησιμοποιώντας κατάλληλα το οξυγόνο και το υδρογόνο της ατμόσφαιρας και των ορυκτών του πλανήτη. Καταρράκτες τεχνιτής βροχής έπεφταν τότε από τον ουρανό, κι η κατάξερη γη του Φαχρ ρουφούσε αχόρταγα. Και τότε άρχιζε η αληθινή φρίκη. Ο Φαχρ ήταν πάντα μια άνυδρη κόλαση, όμως αυτή η κόλαση δεν ήταν τίποτα μπροστά σ’ εκείνη που τη διαδεχόταν, καθώς απ’ την υγρή γη ξεπετιόταν πανίσχυρο το δόντι του δράκου.
Δεν πέρναγαν καλά καλά δύο ώρες από την έναρξη της βροχής και το οργωμένο χώμα τιναζόταν στον αέρα σαν από χιλιάδες μικρές εκρήξεις. Οι πράσινοι κορμοί ορμούσαν προς τον ουρανό και τα φοβερά ζωντανά πλοκάμια τους συστρέφονταν, τυλίγονταν το ένα στο άλλο, απλώνονταν ψηλά ή βουτούσαν πάλι στο χώμα ψάχνοντας λυσσασμένα για νερό. Οι χιλιάδες βεντούζες ανοιγόκλειναν μανιασμένες ρουφώντας την υγρασία όπου την έβρισκαν, κάνοντας ταχύτατα το χώμα τόσο ξερό, όσο ήταν και πριν τον υδάτινο βομβαρδισμό.

Παγωμένοι οι άντρες έβλεπαν στις οθόνες τα φυτόζωα να γιγαντώνονται σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Και τώρα, στη δεύτερη φάση της τεχνητής βροχής, φριχτά υδροχαρή πλοκάμια τινάζονταν στον ουρανό σαν να ήθελαν να αρπάξουν, να ξεζουμίσουν όχι μόνο τα σκάφη, αλλά και τους επιβάτες τους. Και αυτοί παρακολουθούσαν σαν σε ταινία παιγμένη πολύ γρήγορα ένα τεράστιο τροπικό δάσος να μεγαλώνει μπροστά στα μάτια τους σε λίγες μόνο ώρες, ένα δάσος που κανονικά θα χρειαζόταν χρόνια να δημιουργηθεί. Έβλεπαν τα φυτόζωα να μετακινούνται με ταχύτητα, καθώς
οι ρίζες τους έρποντας ανατριχιαστικά άνοιγαν δρόμο στο σκληρό χώμα, να μετακινούνται απειλητικά, να τυλίγονται και να χώνονται μέσα στα κάθετα βράχια, να ξαναβγαίνουν, να μετακινούνται πάλι. Έβλεπαν τις πλαστικές καλύβες, στις οποίες έμεναν λίγες μόλις ώρες πριν, να γίνονται συντρίμμια κάτω από τα φοβερά χτυπήματα των πλοκαμιών, που έψαχναν για λίγη υγρασία ή έστω και για δροσερότερο αέρα.

Κι ύστερα τα σκάφη έπαυαν να ρίχνουν νερό. Τα πληρώματα, κρατώντας την αναπνοή τους, περίμεναν μουδιασμένα την τελική, την αγριότερη πράξη που θα ολοκλήρωνε το δράμα. Τα φυτόζωα απλώνονταν, έψαχναν κάθε σπιθαμή εδάφους, ρουφούσαν και την τελευταία σταγόνα. Μετά έμενε μονάχα ο αμείλικτος πυρακτωμένος ήλιος. Το νερό είχε εξαντληθεί. Ελάχιστα λεπτά ηρεμίας. Μικρές μόνο σπασμωδικές κινήσεις, πλοκάμια που χώνονταν στο χώμα αργά. Έπειτα μια ξαφνική κίνηση. Όπως του αιλουροειδούς που ορμά στο ανύποπτο θύμα του. Κάποιο από τα φυτόζωα είχε καταλάβει. Το μήνυμα σαν ηλεκτρικό ρεύμα μεταδιδόταν αστραπιαία, κι ένα ένα τα υπόλοιπα, λες και διέθεταν συλλογικό εγκέφαλο, καταλάβαιναν ότι όλο το νερό του πλανήτη βρίσκονταν πλέον μέσα στα ίδια τους τα σώματα.
Αυτό που ακολουθούσε ήταν ένα αληθινό μακελειό, ένα θέαμα απίστευτης αγριότητας, ένας μάταιος, ανελέητος αγώνας για επιβίωση. Εκατομμύρια φυτόζωα ορμούσαν το ένα πάνω στο άλλο, ξέσκιζαν, απομυζούσαν, κομμάτιαζαν, κατέστρεφαν. Πλοκάμια, κορμοί, ρίζες συμπλέκονταν μανιασμένα, άπειρες βεντούζες ανοιγόκλειναν λυσσασμένες κόβοντας με τα μυτερά τους δόντια ότι έβρισκαν μπροστά τους.
Όλο το οροπέδιο παλλόταν, σάλευε σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα. Κι οι άντρες από ψηλά παρακολουθούσαν εκστατικοί ένα αποτρόπαιο κανιβαλικό όργιο αφόρητης σκληρότητας. Τα σκάφη τους δεν είχαν πια παρά να περιμένουν. Μετά από τόσα χρόνια οι άντρες ήξεραν με ακρίβεια πόσος χρόνος χρειαζόταν ακόμα. Ωστόσο, καλού κακού, άφηναν αρκετά περιθώρια.
Το δόντι του δράκου δεν είναι κάτι με το οποίο μπορεί να παίζει κανείς. Και τέλος ερχόταν η ώρα. Ούτε ένα φυτόζωο δεν απέμεινε ζωντανό. Κι αν μετά τον αλληλοσπαραγμό τύχαινε να απομείνει κανένα, η φοβερή ζέστη κι η δίψα το αποτελείωναν.

Κι άρχιζε η τρίτη φάση. Η συγκομιδή. Οι ομάδες των ανδρών αποβιβάζονταν και πάλι στον Φαχρ, με κάποια κρυφή ανατριχίλα τούτη τη φορά. Το οροπέδιο παρουσίαζε τώρα μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Ήταν ολόκληρο καλυμμένο από νεκρό, ξερό κιόλας από την αφόρητη ζέστη, δόντι του δράκου. Απέραντες εκτάσεις γεμάτες με τσακισμένους κορμούς, ξεριζωμένα, κυριολεκτικά διαλυμένα φυτόζωα, κομματιασμένα πλοκάμια.
Ένα απέραντο πεδίο μάχης σκεπασμένο από εκατομμύρια κουφάρια. Τον τελευταίο μήνα οι άντρες, οδηγώντας τα αγροτικά τους μηχανήματα, μάζευαν τους κορμούς, τις ρίζες και τα πλοκάμια, τα στίβαζαν σε τεράστιους σωρούς και τα φόρτωναν στα σκάφη. Κι ύστερα εγκατέλειπαν τον Φαχρ, με τα γιγάντια αμπάρια τους άδεια πια από νερό, αλλά γεμάτα τώρα μέχρι πάνω με το θερισμένο δόντι του δράκου, κι επέστρεφαν στη γη ή σε άλλους πλανήτες και παρέδιδαν το πολύτιμο φορτίο τους στα εργοστάσια της εταιρείας, όπου άρχιζε η κατεργασία. Σε λίγο το ποτό απ’ την καινούργια σοδειά ήταν έτοιμο να βγει στην αγορά και να σβήσει τη δίψα των δισεκατομμυρίων αγοραστών του.

[relativer777]

Καλημέρα.
Φίλε Spark σ'έπιασε ο συγγραφικός σου Ίστρος και έγραψες ολόκληρο σεντόνι στο κορίτσι.
Θα έχει να διαβάσει ολόκληρο μυθιστόρημα !!!
Θα γίνει μελετηρό πολύ.
Χέ χέ χέ... Ο πάντα απρόβλεπτος και γεμάτος εκπλήξεις Spark !

[Ίφιδα]

Σ ευχαριστώ Τζακ για το ποτό αλλά δεν πίνω, ευχαριστώ και που μ άφησες να ξεκουραστώ στον χώρο σου
Πολυ ενδιαφέροντα όσα μου είπες για το δρακοόλ και τον πλανήτη Φαχρ. Πέρασε όμως η ώρα και πρέπει να φύγω. Θα χαρώ να σε ξαναπετύχω στον ανεφοδιασμό για να μου πεις κι άλλα

[relativer777]

Φίλη Ίφιδα αυτός οΤζάκ καθόλου μα καθόλου φλίαρος έ !
Χά χά χά...

[Ίφιδα]

Νομίζω ήταν λίγο μεθυσμένος απ το δρακοόλ κι αν σου πω, στεναχωρέθηκα λίγο, φαινόταν να έχει ανάγκη να τα πει, να μιλήσει με κάποιον άνθρωπο, να εχει λίγη παρέα

[Spark]

Τζακ Βανς:
Αρθουρ φευγω τωρα, ξυπνησαμε νωρίς για να ταξιδέψουμε, ειναι η κατάλληλη ωρα,
μην πεις τίποτα απο αυτά που ξερεις, ξερεις πολλα εσυ, κάνεις πως σερβιρεις μα δεν ξεχνάς ότι ακους...
https://www.youtube.com/watch?v=TVvGEj84y98

Spark:

καλημέρα

“Who wants to sleep on a beautiful day like this”

δεν ειναι και μεγάλο το κείμενο, 2 σελίδες επικόλλησα, έτσι για να έχετε να διαβάζετε, λογοτεχνία επ.φαντασίας..
πάω για το βουνό
χρόνια πολλά Τριάδα !!!

[relativer777]

Μπάααα πού χρόνος για τόσο μεγάλο κείμενο. Διαβάζω ένα e-book επιστημονικής φαντασίας 1.400 Σελίδων !
Καλά να περάσεις στο βουνό.

[Ίφιδα]

Ελπίζω να πέρασες καλά στο βουνό Σπάρκ κι αν εβγαλες, ανέβασε καμια φωτό απ τη Μητέρα Φύση του πλανήτη Γη ...μας έλειψε εδώ στο διάστημα

[Spark]

Ελπίζω να πέρασες καλά στο βουνό Σπάρκ κι αν εβγαλες, ανέβασε καμια φωτό απ τη Μητέρα Φύση του πλανήτη Γη ...μας έλειψε εδώ στο διάστημα

άλλη μια καλημέρα!
https://elefthero.net/viewtopic.php?f=27&t=7372&p=182037#p182037

για τους ταξιδιώτες του διαστήματος που θελουν να συνεχίσουν, ενημερώνω...
στο σενάριο υπάρχει κάπου γραμμένος ένας γρίφος, όποιος έχει το "κλειδί" μπορει να ξεκλειδώσει περιπέτεια του σενάριου. διχως το "κλειδί" ο παικτης που εχει εφόδια απλά μπορει να συνεχίσει.
το "κλειδί" μπορει να κάνει τον παικτη να φθάσει στο τέρμα του παιχνιδιού, υπέρμαχος νικητής.
το "κλειδί" ειναι κρυμμένο στο σενάριο όπως το έγραψα.
δεν απαντώ σχετικά με το "κλειδί", είναι γρίφος.