Γενικές πληροφορίες για τα υποχρεωτικά μαθήματα

[Adminović]

Για να οδηγηθείτε στο οικείο τόπικ κάθε μαθήματος, κάνετε κλικ στον τίτλο.


Τομέας Α' Ιδιωτικού δικαίου


Γενικές Αρχές Αστικού Δικαίου (Α΄ εξάμηνο):

Ι. Έννοια και λειτουργία του δικαίου – πηγές – κανόνες δικαίου. ΙΙ. Δικαίωμα: έννοια – διακρίσεις – γένεση – κτήση – αλλοίωση – απώλεια – άσκηση. ΙΙΙ. Τα Πρόσωπα: η έννοια του προσώπου ως θεμελιώδης νομική έννοια – φυσικά πρόσωπα – νομικά πρόσωπα. IV. Οι Δικαιοπραξίες: έννοια και είδη – προαπαιτούμενα – κατάρτιση σύμβασης – ακυρότητα, ακυρωσία – ερμηνεία. V. Αιρέσεις – προθεσμίες. VI. Συναίνεση – έγκριση. VII. Αντιπροσώπευση. VIII. Ο χρόνος στο δίκαιο.

Οικογενειακό Δίκαιο (Β΄ εξάμηνο):

Ι. Εισαγωγή: οικογένεια και συγγένεια – έννοια και χαρακτηριστικά του Οικογενειακού Δικαίου – σύγχρονα ζητήματα (τεχνητή υποστήριξη της ανθρώπινης παραγωγής, ελεύθερες ενώσεις κ.λπ.). ΙΙ. Ο γάμος: η σύμβαση του γάμου – η έγγαμη σχέση – η κρίση του γάμου (διάσταση, διαζύγιο). ΙΙΙ. Η γονική σχέση: η θεμελίωση της μητρότητας και της πατρότητας – η υιοθεσία – οι συνέπειες από τη γονική σχέση (επώνυμο, διατροφή, γονικές παροχές κ.λπ.) – η επιτροπεία και η αναδοχή ανηλίκων. IV. Η προστασία ανίκανων (ή περιορισμένα ικανών) προσώπων στο πλαίσιο της οικογένειας – η δικαστική συμπαράσταση.

Εμπράγματο Δίκαιο (Γ΄ εξάμηνο):

Ι. Γενικές αρχές του Εμπραγμάτου Δικαίου (ειδικότητα, τυπικότητα, δημοσιότητα, αμεσότητα). ΙΙ. Σχέσεις εμπραγμάτου και ενοχικού δικαιώματος. ΙΙΙ. Η νομή. IV. Η κυριότητα. V. Τα περιορισμένα εμπράγματα δικαιώματα (δουλείες, επικαρπία κ.λπ.). VII. Η εμπράγματη ασφάλεια (ενέχυρο, υποθήκη, καταπιστευτική μεταβίβαση κυριότητας κινητού και ακινήτου κ.λπ.). VIII. Η δημοσιότητα των εμπραγμάτων δικαιωμάτων. IX. Αναγκαστική απαλλοτρίωση και άλλα ειδικά θέματα.

Γενικό Ενοχικό Δίκαιο (Γ΄ εξάμηνο):

Ι. Βασικές έννοιες, αρχές και ρυθμίσεις: η έννοια της «ενοχής» – οι αρχές της ιδιωτικής αυτονομίας, της συμβατικής ελευθερίας και της καλής πίστεως. ΙΙ. Είδη ενοχών κατά τον γενεσιουργό τους λόγο: ενοχές από δικαιοπραξία (κυρίως η συμβατική ενοχή) και ενοχές εκ του νόμου (κυρίως οι ενοχές από αδικοπραξία και αδικαιολόγητο πλουτισμό). ΙΙΙ. Διάκριση ενδοσυμβατικής και αδικοπρακτικής ευθύνης: διαφορές στις προϋποθέσεις και τις έννομες συνέπειες – περιπτώσεις συρροής των δύο μορφών ευθύνης. IV. Φυσιολογία της ενοχής. V. Ανώμαλη εξέλιξη της ενοχής (αδυναμία παροχής, υπερημερία οφειλέτη, πλημμελής εκπλήρωση, υπερημερία δανειστή κ.λπ.). VI. Απόσβεση της ενοχής. VII. Η συμμετοχή τρίτων στην ενοχή. VIII. Η πολυπρόσωπη ενοχή. IX. Μεταβίβαση ενοχικού δικαιώματος ή ενοχικής υποχρέωσης (εκχώρηση, αναδοχή).

Ειδικό Ενοχικό Δίκαιο (Δ΄ εξάμηνο):

Ι. Οι «επώνυμες» ενοχικές συμβάσεις του Αστικού Κώδικα, αλλά και νεώτερων ειδικών νόμων: ιδίως συμβάσεις για τη μεταβίβαση πράγματος ή δικαιώματος (λ.χ. πώληση, δωρεά) – συμβάσεις για την παραχώρηση χρήσεως πράγματος ή δικαιώματος (λ.χ. μίσθωση) – συμβάσεις παροχής έργου (λ.χ. μίσθωση έργου) ή υπηρεσιών (λ.χ. σύμβαση εργασίας) – συμβάσεις ενισχυτικές της κύριας ενοχής (λ.χ. σύμβαση εγγύησης). ΙΙ. Ενοχές εκ του νόμου: διοίκηση αλλοτρίων, αδικαιολόγητος πλουτισμός, αδικοπραξίες. ΙΙΙ. Νεώτερες εξελίξεις αναφορικά με την αντιμετώπιση και τη ρύθμιση της εξωδικαιοπρακτικής συμπεριφοράς (ευθύνη από διακινδύνευση, ευθύνη παραγωγού ελαττωματικών προϊόντων κ.λπ.).

Κληρονομικό Δίκαιο (Ε΄ εξάμηνο):

Ι. Γενικό Μέρος: εισαγωγή – η κληρονομική διαδοχή (γενικά) – σχολάζουσα κληρονομία – αποδοχή και αποποίηση κληρονομίας – κληρονομική αναξιότητα – πλειονότητα κληρονόμων – ευθύνη κληρονόμου – προστασία κληρονόμου και των συναλλαγών – εκποίηση κληρονομίας – κληρονομικές συμβάσεις. ΙΙ. Ειδικό Μέρος: η εξ αδιαθέτου διαδοχή – η διαδοχή από διαθήκη – η αναγκαστική διαδοχή (νόμιμη μοίρα) – δωρεά αιτία θανάτου – δικαιοπραξίες εν ζωή για την περίπτωση θανάτου.

Εφαρμογές Αστικού Δικαίου (Ζ΄ εξάμηνο):

Σύνθεση των επιμέρους κλάδων του Αστικού Δικαίου και εμβάθυνση σε κρίσιμα πρακτικά και θεωρητικά ζητήματα, με ανάλυση και επεξεργασία πρακτικών θεμάτων και σημαντικών αποφάσεων της νομολογίας.

[Adminović]

Τομέας Β' Ιδιωτικού δικαίου

Εμπορικό Δίκαιο Ι (Γενικό Μέρος - Δίκαιο Αξιογράφων) (Γ΄ εξάμηνο)

Γενικό μέρος: Έννοια και αντικείμενο του εμπορικού δικαίου. ­Δικαιολογητικός λόγος του εμπορικού δικαίου ως ιδιαίτερου κλάδου δικαίου-Σχέσεις με άλλους κλάδους δικαίου-Ιστορική εξέλιξη του ε­μπορικού δικαίου-Νομοθετικές πηγές-Οι δογματικές βάσεις του εμπορικού δικαίου-Εμπορικές πράξεις-Έμποροι (νομοθετικό καθεστώς) ­Συνέπειες της εμπορικότητας-Η διοικητική οργάνωση του εμπορικού επαγγέλματος-Βασικές έννοιες και ρυθμίσεις του δικαίου της αγοράς.

Αξιόγραφα: Αξιόγραφο είναι έγγραφο που ενσωματώνει ένα ιδιωτικό περι­ουσιακό δικαίωμα κατά τέτοιο τρόπο ώστε η κατοχή του εγγράφου να είναι απαραίτητη για την άσκηση και την μεταβίβαση του ενσωματού­μενου δικαιώματος. Αξιόγραφα είναι η συναλλαγματική, το γραμμάτιο σε διαταγή, η επιταγή, τα εμπορικά αξιόγραφα σε διαταγή (εμπορική εντολή πληρωμής, εμπορικό χρεωστικό ομόλογο, αποθετήριο και ενε­χυρόγραφο κ.λπ.) και τα ανώνυμα αξιόγραφα της κεφαλαιαγοράς (α­νώνυμα χρεώγραφα, μετοχές).


Πολιτική Δικονομία Ι (Οργάνωση των Δικαστηρίων, Διαγνωστική Διαδικασία, Απόδειξη) (Δ΄εξάμηνο)

Με τον όρο "Οργανισμός Δικαστηρίων" καλείται το σύνολο των κανόνων δικαίου που καθορίζουν τα όργανα απονομής της δικαιοσύνης και παροχής δικαστικής προστασίας. Με βάση αυτή την εννοιολογική οριοθέτησή του ο Οργανισμός Δικαστηρίων υπάγεται συστηματικά στο Δικονομικό Δίκαιο που σύμφωνα και με τη διδασκαλία του Γεωργίου Ράμμου διαιρείται στα ακόλουθα δύο τμήματα: αφενός στον Οργανισμό Δικαστηρίων και αφετέρου στην κυρίως ή με στενή έννοια Δικονομία (ή σύμφωνα με άλλη διατύπωση στο κυρίως ή με στενή έννοια δικονομικό δίκαιο). Τα δύο αυτά τμήματα απαρτίζουν το Δικονομικό Δίκαιο με ευρεία έννοια, που είναι το σύνολο των κανόνων δικαίου που καθορίζουν τα όργανα και τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Ειδικότερα στον Οργανισμό Δικαστηρίων (το νομικό θεμέλιο του οποίου αποτελούν τα άρθρα 87–100Α) του Συντάγματος 1975 και ο Ν. 1756/1988, όπως ισχύει σήμερα) υπάγονται οι κανόνες δικαίου που ρυθμίζουν τα όργανα απονομής της δικαιοσύνης, δηλαδή τα δικαιοδοτικά όργανα / δικαστήρια και τον τρόπο λειτουργίας αυτών, καθώς και το νομικό καθεστώς των νομικών επαγγελμάτων και την υπηρεσιακή / νομική κατάσταση των λειτουργών και υπαλλήλων που συγκροτούν τα όργανα απονομής δικαιοσύνης και συμπράττουν μαζί με τους δικαστικούς λειτουργούς στην απονομή της δικαιοσύνης, λ.χ. οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, οι δικαστικοί επιμελητές.

Στη "Διαδικασία ενώπιον των Πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων" υπάγονται οι ρυθμίσεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠολΔ)για τα ακόλουθα θέματα: Δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων, Προσδιορισμός της αξίας του αντικειμένου της δίκης, Καθ΄ ύλην αρμοδιότητα, Κατά τόπον αρμοδιότητα, Παρέκταση της αρμοδιότητας, Έρευνα της αρμοδιότητας, Παραπομπή από δικαστήριο σε δικαστήριο, Εξαίρεση δικαστών και υπαλλήλων της γραμματείας, Διάδικοι, Ομοδικία, Συμμετοχή τρίτων στη δίκη, Πληρεξουσιότητα, Θεμελιώδεις δικονομικές αρχές, Εκθέσεις, Δικόγραφα, επιδόσεις, Προθεσμίες, Επαναφορά των πραγμάτων στη προηγούμενη κατάσταση, Ακυρότητες, Εγγυοδοσία, Δικαστικά έξοδα, Ευεργέτημα πενίας, Ποινές, Απόπειρα συμβιβασμού, Άσκηση της αγωγής, συνέπειες από την άσκηση της αγωγής, Εισαγωγή της αγωγής για συζήτηση, Συζήτηση στο ακροατήριο, Παρεμπίπτοντα, Διακοπή και επανάληψη της δίκης, Κατάργηση και περάτωση της δίκης, Απόφαση, Διαδικασία διόρθωσης και ερμηνείας αποφάσεων, Δεδικασμένο, Ειδικές διατάξεις για τις μικροδιαφορές, Ειδικές διατάξεις για τη λογοδοσία, Ειδικές διατάξεις για τη διανομή.

Αντικείμενο του "Δικαίου της Απόδειξης" είναι η Απόδειξη: Απόδειξη λέγεται το σύνολο των ενεργειών των διαδίκων, του δικαστή κλπ., με τις οποίες επιδιώκεται ο σχηματισμός δικανικής πεποιθήσεως στο δικαστή για την αλήθεια ή αναλήθεια κάποιου πραγματικού ισχυρισμού. Με την απόδειξη διαπιστώνεται η αλήθεια ή αναλήθεια του πραγματικού υλικού, το οποίο αποτελεί την ελάσσονα πρόταση του νομικού συλλογισμού, με βάση τον οποίο εκδίδεται η απόφαση. Την Απόδειξη αφορούν οι ρυθμίσεις του ΚΠολΔ για τα ακόλουθα θέματα: Γενικές διατάξεις, Ομολογία, Αυτοψία, Πραγματογνωμοσύνη, Μάρτυρες, Εξέταση των διαδίκων, Όρκος, Έγγραφα, και τα Δικαστικά Τεκμήρια. Τα είδη της αποδείξεως είναι τα ακόλουθα: Κύρια απόδειξη και ανταπόδειξη, ευθεία ή άμεση απόδειξη και έμμεση απόδειξη, τακτική και έκτακτη απόδειξη, προαπόδειξη, συντηρητική απόδειξη, πλήρης και ατελής απόδειξη, αυστηρή ή τυπική απόδειξη και ελεύθερη ή άτυπη απόδειξη.


Εμπορικό Δίκαιο ΙΙ (Δίκαιο των Εμπορικών Εταιριών) (Ε΄ εξάμηνο)

Δίκαιο των εταιρειών είναι το δίκαιο των ενώσεων προσώπων ιδιωτι­κού δικαίου που έχουν ιδρυθεί με δικαιοπραξία για την επιδίωξη ορισμέ­νου κοινού σκοπού. Το δίκαιο των εμπορικών εταιρειών περιλαμβάνει ειδικότερα αφενός τις προσωπικές εμπορικές εταιρείες, δηλ. την ομόρ­ρυθμη, ετερόρρυθμη και την αφανή εταιρεία, και αφετέρου τις κεφαλαι­ουχικές εταιρείες, δηλ. την ανώνυμη εταιρεία και την εταιρεία περιορι­σμένης ευθύνης. Στις τελευταίες περιλαμβάνονται ως ιδιαίτερα εταιρικά μορφώματα οι μονοπρόσωπες εταιρείες και οι συνδεδεμένες επιχειρήσεις.


Εμπορικό Δίκαιο ΙΙΙ (Βιομηχανική Ιδιοκτησία) (ΣΤ΄ Εξάμηνο)

Η βιομηχανική ιδιοκτησία είναι ο κλάδος του δικαίου που αποβλέπει στη προστασία της οικονομικής ελευθερίας είτε κατά την άσκησή της από ορισμένες μορφές προσβολής είτε στα πνευματικά επιτεύγματά της. Το δίκαιο της βιομηχανικής ιδιοκτησίας απαρτίζεται από το γενικό μέρος, στο οποίο γίνεται μια συνθετική παρουσίαση και προσδιορίζεται το αντικείμενο και οι αρχές προστασί­ας, και από το ειδικό μέρος, στο οποίο εξετάζονται οι τεχνικές δημι­ουργίες (ευρεσιτεχνία, υποδείγματα χρησιμότητας, βιομηχανικά σχέδια και υποδείγματα κ.λπ.), τα διακριτικά γνωρίσματα (σήμα, εμπορική επωνυμία) και το δίκαιο του αθέμιτου ανταγωνισμού και των περιορι­σμών του ανταγωνισμού.


Ατομικό Εργατικό Δίκαιο (ΣΤ΄ εξάμηνο)

Γένεση, ιστορική εξέλιξη και πηγές του εργατικού δικαίου, η ατομι­κή σύμβαση εργασίας, δικαιώματα και υποχρεώσεις του εργαζομένου, υποχρεώσεις και δικαιώματα του εργοδότη, η νομική οργάνωση της εκμεταλλεύσεως επιχειρήσεως, μεταβολή των όρων εργασίας, αναστο­λή και λήξη της σχέσεως εργασίας, καταγγελία της συμβάσεως εργασί­ας.


Πολιτική Δικονομία ΙΙ (Ένδικα Μέσα, Αναγκαστική Εκτέλεση) (ΣΤ΄ εξάμηνο)

"Ένδικα μέσα", κατά την κύρια έννοια του όρου, καλούνται τα μέσα με τα οποία ζητείται από το ίδιο ή άλλο δικαστήριο (ομοιόβαθμο ή ανώτερο) η εξαφάνιση ή μεταρρύθμιση κάποιας αποφάσεως ως εσφαλμένης και βλαπτικής για το πρόσωπο που τα ασκεί. Έτσι κύριο χαρακτηριστικό των ενδίκων μέσων είναι η απόδοση σφάλματος στην προσβαλλόμενη απόφαση. Ένδικα μέσα, κατά την έννοια που αναπτύχθηκε προηγουμένως, είναι η ανακοπή ερημοδικίας, την οποία όμως ορισμένοι δεν θεωρούν ένδικο μέσο, γιατί δεν προϋποθέτει συνήθως σφάλμα, αλλά η θέσπισή της στηρίζεται στην αρχή της εκατέρωθεν ακροάσεως (η οποία κατοχυρώνεται και από το άρθρο 20 του Συντάγματος 1975), η έφεση, η αναψηλάφηση και η αναίρεση.

Μέρος του μαθήματος "Πολιτική Δικονομία ΙΙ" αφορά τα ένδικα μέσα, δηλαδή μελετώνται οι διατάξεις του ΚΠολΔ (άρθρα 495-590) που θεσπίζουν τις γενικές διατάξεις συνολικά για τα ένδικα μέσα, καθώς και τις ειδικότερες διατάξεις που ρυθμίζουν την ανακοπή ερημοδικίας, την έφεση, την αναψηλάφηση και την αναίρεση.

"Αναγκαστική εκτέλεση" λέγεται η μεταβολή που με τη συνδρομή των αρμόδιων οργάνων επέρχεται στον εξωτερικό κόσμο και αποτελεί την πραγματοποίηση του περιεχομένου του δικαιώματος. Η έννομη προστασία που παρέχεται με τη μορφή της εκδόσεως ευνοϊκής αποφάσεως θα ήταν ατελής, αν δεν υπήρχε αναγκαστική εκτέλεση, η οποία μπορεί να δημιουργεί εκείνη την κατάσταση, δυνάμει της οποίας ικανοποιείται ο δικαιούχος πετυχαίνοντας λ.χ. την είσπραξη της απαιτήσεως του και γενικότερα την πραγμάτωση του αντίστοιχου δικαιώματος του ή της αντίστοιχης αξιώσεώς του. Η αναγκαστική εκτέλεση γίνεται από τα όργανα της Πολιτείας. Η αυτοδικία απαγορεύεται. Κύρια όργανα της αναγκαστικής εκτελέσεως είναι ο δικαστικός επιμελητής και ο συμβολαιογράφος ή ο ειρηνοδίκης που τον αναπληρώνει. Εφόσον καλούνται από τα κύρια όργανα, οφείλουν να συμπράττουν στην αναγκαστική εκτέλεση τα όργανα της ελληνικής αστυνομίας και γενικά των ενόπλων δυνάμεων, ιδίως όταν προβάλλεται αντίσταση, οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι και κάθε πολίτης. Όλοι αυτοί μπορούν να χαρακτηρισθούν ως έμμεσα όργανα εκτελέσεως, απλώς περιάπτει τον εκτελεστήριο τύπο στους εκτελεστούς τίτλους και επιλύει τις διαφορές που αναφύονται (ΚΠολΔ 924 επ., 933 επ.). Στις περιπτώσεις όμως των άρθρων 1034 επ. Και 1047 επ. ΚΠολΔ μπορεί και το δικαστήριο να θεωρηθεί ως όργανο εκτελέσεως. Στο τμήμα του μαθήματος που αφορά την Αναγκαστική Εκτέλεση αντικείμενο της διδασκαλίας είναι οι διατάξεις του ΚΠολΔ (άρθρα 904-1054), που χαρακτηρίζονται λόγω της γενικής εφαρμογής τους στη διαδικασίας της Αναγκαστικής Εκτελέσεως ως Γενικές Διατάξεις (άρθρα 904-940Α), καθώς και εκείνες που ρυθμίζουν τα ακόλουθα θέματα: Μέσα της αναγκαστικής εκτελέσεως, Κατάσχεση της κινητής περιουσίας του οφειλέτη, Κατάσχεση σε χέρια τρίτου, Κατάσχεση ακινήτων, πλοίων ή αεροσκαφών του οφειλέτη, Διατάξεις κοινές για τον πλειστηριασμό κινητών και ακινήτων, Κατάσχεση ειδικών περιουσιακών στοιχείων, Αναγκαστική Διαχείριση και Προσωπική Κράτηση.


Συλλογικό Εργατικό Δίκαιο (Ζ΄ Εξάμηνο)

Η δημιουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, συνδικαλιστικές ελευθερίες-Σύνταγμα και διεθνείς εγγυήσεις, δίκαιο των συνδικαλιστι­κών οργανώσεων, προστασία της συνδικαλιστικής δράσεως, δίκαιο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, επίλυση των συλλογικών διαφορών με μεσολάβηση και διαιτησία, δίκαιο της εκμεταλλεύσεως (κανονισμοί εργασίας-συμβούλια εργαζομένων), δίκαιο της απεργίας και της αντα­περγίας.

Εφαρμογές Πολιτικής Δικονομίας (Η΄ Εξάμηνο)

Το μάθημα αποσκοπεί στην εξοικείωση της συνδυαστικής εφαρμογής του συνόλου των διατάξεων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και του Εισαγωγικού Νόμου του, στο πλαίσιο μιας συνολικής θεώρησης του δικονομικού προβληματισμού και των θεωρητικών ή πρακτικών δικονομικών ζητημάτων που ανακύπτουν. Οι παραδόσεις και τα φροντιστήρια επικεντρώνονται σε ορισμένους βασικούς κύκλους δικονομικών θεματικών, όπως είναι η λειτουργία των διαδικαστικών πράξεων, η δικονομική αξιολόγηση των διαδικαστικών πράξεων κ.ά., σε όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας (πρώτο και δεύτερο βαθμό, Άρειος Πάγος), σε όλα τα είδη της διαδικασίας (αμφισβητούμενη δικαιοδοσία, εκούσια δικαιοδοσία, ασφαλιστικά μέτρα, ειδικές διαδικασίες, τακτική διαδικασία) και σε όλα τα είδη των δικών (διαγνωστική δίκης και δίκη εκτελέσεως). Οι σχετικές διατάξεις αναλύονται και συζητούνται και υπό το πρίσμα του Συντάγματος, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του Ενωσιακού Δικαίου, με βάση και τη νομολογία των Ανωτάτων Δικαστηρίων της Ελλάδος, του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στις αντίστοιχες αποφάσεις της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που αποφαίνονται σε θέματα αστικού δικονομικού δικαίου (πολιτικής δικονομίας) που συνιστούν δικονομικά ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος ή δικονομικά ζητήματα που συνδέονται με την ενότητα νομολογίας ή δικονομικά ζητήματα που ανακύπτουν σε αποφάσεις που έχουν ληφθεί με διαφορά μιάς ψήφου ή δικονομικά ζητήματα που συνδέονται με εφαρμογή συγκεκριμένης δικονομικής διάταξης για την οποία προκύπτει θέμα συμβατότητάς της με το Σύνταγμα.

[Adminović]

Τομέας Δημοσίου Δικαίου

Συνταγματικό Δίκαιο (Α΄ εξάμηνο)

Ι. Έννοια του Συνταγματικού Δικαίου: Κράτος (έννοια και στοιχεία), Σύνταγμα (έννοια, διακρίσεις, νομικοπολιτική σημασία), Άμεσες και έμμεσες πηγές του συνταγματικού δικαίου, Συντακτική εξουσία, Αναθεωρητική λειτουργία, Τήρηση του Συντάγματος.

ΙΙ. Θεμελιώδεις αρχές: Δημοκρατική αρχή, αρχή του κράτους δικαίου, αρχή του κοινωνικού κράτους, αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αρχή της ισότητας, αρχή της ελευθερίας.

ΙΙΙ. Το Πολίτευμα: Πολίτευμα, Δημοκρατικό πολίτευμα, Αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, Οργανωτικές βάσεις του πολιτεύματος, Διάκριση των εξουσιών, Αντιπροσωπευτικό σύστημα, Συστήματα κυβερνήσεως, Ανάδειξη αρχηγού του κράτους, Το πολίτευμα κατά το άρθρο 1 Συντ., Προστασία του πολιτεύματος.

IV. Άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας: Το δικαίωμα πολιτικής ψήφου, το εκλογικό σώμα, τα πολιτικά κόμματα.

V. Βουλή: Ανάδειξη των μελών της Βουλής, Νομικό καθεστώς των βουλευτών, Εσωτερική δομή της Βουλής, Λειτουργία της Βουλής, Αρμοδιότητες της Βουλής, Διάλυση της Βουλής.

VI. Εκτελεστική εξουσία: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ανάδειξη, θητεία, συνταγματική θέση, αρμοδιότητες), η Κυβέρνηση (σύνθεση, νομική θέση, αρμοδιότητες, σχηματισμός, σχέσεις Κυβερνήσεως, Προέδρου της Δημοκρατίας και Βουλής, ευθύνη υπουργών), η Διοίκηση (οργάνωση, συγκεντρωτικό-αποκεντρωτικό σύστημα, αυτοδιοίκηση καθ’ ύλη και τοπική, ειδικό καθεστώς Αγ. Όρους, όργανα της διοικήσεως, βασικές γραμμές υπηρεσιακής καταστάσεως).

VII. Δικαστική εξουσία: Δικαστήρια (είδος οργάνων, κατηγορίες, αρμοδιότητες), Συνταγματικές εγγυήσεις της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης (προσωπικές και λειτουργικές), Δικαστήρια προβλεπόμενα ειδικά από το Σύνταγμα.

VIIΙ. Ελληνική Συνταγματική Ιστορία

IX. Οι κανόνες δικαίου (αναθεώρηση συντάγματος, νόμοι, ευρωπαϊκό δίκαιο, κανονιστική αρμοδιότητα εκτελεστικής εξουσίας, κατάσταση πολιορκίας κ.λπ.)


Γενικό Διοικητικό Δίκαιο ( Β΄ εξάμηνο)

Διοίκηση και διοικητικό δίκαιο. Πηγές του διοικητικού δικαίου. Νομική δέσμευση και διακριτική ευχέρεια της διοικήσεως. Έννομη σχέση διοικητικού δικαίου. Κανονιστική πράξη της διοικήσεως. Ατομική διοικητική πράξη. Διοικητική σύμβαση. Άλλες μορφές δράσεως της διοικήσεως. Διοικητική διαδικασία. Κανόνες διοικητικής δράσεως. Διοικητικός καταναγκασμός. Γενικές αρχές οργανώσεως της δημόσιας διοικήσεως. Κεντρική κρατική διοίκηση. Διοικητική αποκέντρωση. Τοπική αυτοδιοίκηση. Ειδική αυτοδιοίκηση. Δημόσια πράγματα. Αναγκαστική απαλλοτρίωση. Αστική ευθύνη του δημοσίου


Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα (Δ΄ εξάμηνο)

Γενική θεωρία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων: έννοια και σημασία, ιστορική ανασκόπηση και σύγχρονη κατοχύρωση, διακρίσεις και φορείς, δεσμευτικότητα, πεδίο ισχύος (τριτενέργεια) και αμοιβαίες σχέσεις, προσδιορισμοί και περιορισμοί των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Τα επιμέρους ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα: Γενική ελευθερία, δικαίωμα ζωής και σωματικής και ψυχικής ακεραιότητας, Προσωπική ελευθερία και ασφάλεια, δικαίωμα ιδιωτικής σφαίρας, ελευθερία θρησκείας, πληροφορίας και γνώμης, ελευθερία και εγγυήσεις μαζικής επικοινωνίας, ελευθερία πνευματικής δημιουργίας και διδασκαλίας, συλλογικές ελευθερίες, οικονομική ελευθερία, δικαίωμα εργασίας, συνδικαλιστική ελευθερία-συλλογική αυτονομία, δικαίωμα ιδιοκτησίας, γενική αρχή της ισότητας, ειδικές μορφές της ισότητας, αξία του ανθρώπου, δικαίωμα στο περιβάλλον, δικαίωμα στην πληροφόρηση, ελευθερία αναπτύξεως της προσωπικότητας, δικαίωμα ιθαγένειας. Προστασία των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων: Διοικητική προστασία, δικαστική προστασία, πολιτική και διακρατική προστασία


Διοικητική Δικονομία (Ε΄ εξάμηνο)

Ο έλεγχος της διοίκησης και η διοικητική δικαιοσύνη. Το διοικητικό δικονομικό δίκαιο. Το δικαίωμα δικαστικής προστασίας. Διοικητική δικαιοδοσία και διοικητικές διαφορές. Οργάνωση και αρμοδιότητες των διοικητικών δικαστηρίων. Η διοικητική δίκη. Οι γενικές δικονομικές αρχές. Είδη ενδίκων βοηθημάτων και γενικές προϋποθέσεις παραδεκτής ασκήσεώς τους. Η αίτηση ακυρώσεως. Η προσφυγή. Η αγωγή αποζημιώσεως. Τα άλλα ένδικα βοηθήματα. Η απόφαση του διοικητικού δικαστηρίου και η συμμόρφωση της διοικήσεως. Γενική θεωρία των ενδίκων μέσων κατ’ αποφάσεων των διοικητικών δικαστηρίων. Η ανακοπή ερημοδικίας. Η τριτανακοπή. Η έφεση. Η αναθεώρηση. Η επανάληψη της διαδικασίας. Η αναίρεση.


Εφαρμογές Δημοσίου Δικαίου (Η΄ εξάμηνο)

Ανάλυση και επεξεργασία πρακτικών θεμάτων που διατρέχουν το σύνολο του δημοσίου δικαίου, με έμφαση στο συνταγματικό και στο διοικητικό δίκαιο. Αυτό το μάθημα συνήθως εξετάζεται προφορικά.

[Adminović]

Τομέας Ποινικών Επιστημών


Γενικό Ποινικό Δίκαιο (Β' Εξάμηνο)

Έγκλημα και ποινή στον Π.Κ. Η αρχή n.c.n.p.c.l. και η τεχνική-πρακτική έννοια του εγκλήματος. Τα στοιχεία του εγκλήματος. Η ανθρώπινη συμπεριφορά (πράξη). Η ειδική ποινική υπόσταση του εγκλήματος, αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση. Το άδικο. Ο καταλογισμός εις ενοχήν. Ειδικές μορφές εμφανίσεως του εγκλήματος (απόπειρα-συμμετοχή-συρροή). Λόγοι εξαλείψεως του αξιοποίνου-Δικαστική έφεση του αξιοποίνου.


Ειδικό Ποινικό Δίκαιο (Γ' Εξάμηνο)

Εγκλήματα κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας και υγείας. Εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας. Εγκλήματα κατά των περιουσιακών εννόμων αγαθών. Εγκλήματα περί τα υπομνήματα. Εγκλήματα κατά της τιμής.


Ποινική Δικονομία (Ε' Εξάμηνο)

Θεμελιώδεις αρχές της ποινικής δίκης. Προδικασία-Ενδιάμεσος διαδικασία-Διαδικασία στο ακροατήριο. Απόδειξη. Ένδικα μέσα και βοηθήματα.


Εφαρμογές Ποινικού Δικαίου-Ποινικής Δικονομίας (Η' Εξάμηνο)

Ασκήσεις εμβάθυνσης σε όλο το φάσμα του ουσιαστικού και δικονομικού ποινικού δικαίου με ανάλυση των τεχνικών επίλυσης σύνθετων προβλημάτων. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στους λόγους άρσης του αδίκου, στη συμμετοχή, στα ζητήματα συρροής, στα εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας και περιουσίας, στα εγκλήματα κατά της ζωής και σωματικής ακεραιότητας, στην πλαστογραφία, καθώς και στα ένδικα μέσα, τις ακυρότητες της ποινικής διαδικασίας κ.λπ.

[Adminović]

Τομέας Διεθνών Σπουδών


Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο (Β' Εξάμηνο)

Ι. Διεθνές δίκαιο και διεθνής κοινότητα: Θεμελιώδεις αρχές του συστήματος.

ΙΙ. Πηγές του διεθνούς δικαίου: Έθιμο, διεθνείς συμβάσεις, ιεράρχηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, σχέσεις διεθνούς και εσωτερικού δικαίου.

ΙΙΙ. Υποκείμενα διεθνούς δικαίου: Κράτος: συστατικά στοιχεία, διεθνής αναγνώριση, διαδοχή. Διεθνείς οργανισμοί: νομική προσωπικότητα. Αλλοι δρώντες: άτομα, μη κρατικές οντότητες

IV: Διεθνείς δραστηριότητες των κρατών: διπλωματικές και προξενικές σχέσεις, ετεροδικία, διεθνής ευθύνη κρατών, διπλωματική προστασία.

V: Διεθνείς οργανισμοί: ΟΗΕ. Αντιμετώπιση διεθνών κρίσεων και ειρηνική επίλυση διεθνών διαφορών

VI: Δίκαιο της θάλασσας


Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ' Εξάμηνο)

Δίκαιο της Ε.Ε. Διαφοροποίηση από το εσωτερικό δίκαιο. Διαφοροποίηση από το δημόσιο δίκαιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως έννομη τάξη και ως Ένωση δικαίου, η απομάκρυνση από το δημόσιο διεθνές δίκαιο, τα υποκείμενα της ενωσιακής έννομης τάξης, αυτονομία της ενωσιακής έννομης τάξης, αρμοδιότητες και αρχές λειτουργίας της Ένωσης.

Πηγές του ενωσιακού δικαίου (άγραφες και γραπτές) και ιεράρχηση.

Νομοθετικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Οργάνωση και λειτουργία του δικαιοδοτικού συστήματος της Ένωσης. Μηχανισμοί δικαστικής προστασίας στην Ε.Ε.

Σχέσεις ενωσιακού και εθνικού δικαίου (Αμεση ισχύς και «αρχή της υπεροχής», Άμεση εφαρμογή και «άμεσο αποτέλεσμα», η σύμφωνη με το ενωσιακό δίκαιο ερμηνεία του εθνικού δικαίου, εξωσυμβατική ευθύνη κράτους μέλους).


Εφαρμογές Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου (ΣΤ' Εξάμηνο)

I. Εφαρμογές του διεθνούς δικαίου στη διεθνή και στην εσωτερική έννομη τάξη: ερμηνεία και εφαρμογή του διεθνούς και του κοινοτικού κανόνα από διεθνή και εθνικά δικαστήρια και από την εθνική διοίκηση.

Η πρακτική της ερμηνείας και εφαρμογής του διεθνούς δικαίου από διεθνή και εθνικά όργανα και η συμβολή τους στη διαμόρφωση αρχών, κανόνων και θεσμών διεθνούς δικαίου. Θεματική εξέταση της νομολογίας διεθνών και εθνικών δικαστηρίων στη διαμόρφωση και προοδευτική ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου.

II. Εφαρμογές του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου στην ενωσιακή έννομη τάξη: σύναψη διεθνών συμβάσεων σε ενωσιακό επίπεδο. Επιβολή διεθνών κυρώσεων μέσω των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ανάλυση και εμβάθυνση νομολογίας σχετικά με ζητήματα του θεσμικού και του ουσιαστικού δικαίου της Ε.Ε, και των γενικών αρχών της ενωσιακής έννομης τάξης (αρχές της καλόπιστης συνεργασίας, της επικουρικότητας, της αναλογικότητας, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων).


Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο (Ζ' Εξάμηνο)

Εισαγωγή - Έννοια - Διακρίσεις - Μέθοδος - Ιστορική επισκόπηση - Γενική θεωρία (νομικός χαρακτηρισμός, renvoi, προκρίματα, καταστρατήγησις δικαίου, εφαρμογή αλλοδαπού δικαίου, δημόσια τάξη κ.λπ.). Ειδικό μέρος: φυσικά και νομικά πρόσωπα στο ιδιωτικό διεθνές δίκαιο, ενοχικό διεθνές δίκαιο, εμπράγματο διεθνές δίκαιο, οικογενειακό διεθνές δίκαιο, κληρονομικό διεθνές δίκαιο, δικονομικό διεθνές δίκαιο (διεθνής δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών δικαστικών και διαιτητικών αποφάσεων, δικαστική αρωγή), ιθαγένεια (γενική θεωρία, κτήση και απώλεια ελληνικής ιθαγένειας).

[Adminović]

Τομέας Ιστορίας και Θεωρίας του Δικαίου


Ιστορία του Δικαίου (Α’ Εξάμηνο)

Ανάπτυξη θεμελιωδών ζητημάτων του δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου από τις έννομες τάξεις της ελληνικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας, του Βυζαντίου και των νεότερων χρόνων. Στόχος του μαθήματος είναι η μελέτη της φύσης, προέλευσης και ιστορικής εξέλιξης των διαφόρων μορφών πολιτεύματος, των θεσμών του δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, της δημόσιας διοίκησης, των γενικών αρχών του δικαίου, των ειδικότερων ανά κλάδους διατάξεων του δικαίου, των επιμέρους νομοθεσιών και των κωδικοποιήσεων του δικαίου, που εφαρμόστηκαν στον ελλαδικό χώρο, από την αρχαιότητα έως τους νεότερους χρόνους.


Εισαγωγή στην Επιστήμη του Δικαίου (Α΄ Εξάμηνο)

Το μάθημα διεξάγεται υπό τη μορφή παραδόσεων με συνεχή συζήτηση με τους φοιτητές. Εξετάζονται τα θεμελιώδη ερωτήματα που τίθενται προκειμένου να ορισθεί το δίκαιο (η σχέση του δικαίου με την κοινωνική ηθική και τις συνήθειες, η δεσμευτικότητα του δικαίου, η σύνδεση του δικαίου με το κράτος και η θετικότητά του, το ιδανικό θεμέλιο του δικαίου, το εξαναγκαστό του δικαίου) και να προσδιορισθούν οι μέθοδοι προσέγγισής του κατά την εφαρμογή και την ερμηνεία του (αντικείμενο ερμηνείας, μέθοδοι κατά την παραδοσιακή διδασκαλία – η ενότητα της ερμηνείας). Παρουσιάζονται και συζητούνται και οι σημαντικότερες θεωρίες που έχουν διατυπωθεί ως προς τα ερωτήματα αυτά (κλασικό και νεότερο φυσικό δίκαιο – κρατικός, κοινωνιολογικός και νομικός θετικισμός).


Φιλοσοφία του Δικαίου (Ζ΄ Εξάμηνο)

Η διδασκαλία περιλαμβάνει μια γενική εισαγωγή στη φιλοσοφία του δικαίου. Στην εισαγωγή εξηγείται τί είναι γενικά η φιλοσοφία και ειδικά η φιλοσοφία του δικαίου και γιατί η εισαγωγή σε αυτήν είναι ευκολότερο να γίνει με ιστορικό τρόπο. Επίσης, παρουσιάζονται οι περίοδοι στις οποίες διακρίνεται η ιστορία του φιλοσοφικού στοχασμού για το δίκαιο και τη δικαιοσύνη. Ο στόχος όμως μιας ιστορικής εισαγωγής δεν είναι ιστορικός, αλλά φιλοσοφικός. Τα μαθήματα αποβλέπουν στην ανάδειξη των φιλοσοφικών προβλημάτων, μέσω της παρουσιάσεως της διδασκαλίας ορισμένων μεγάλων φιλοσόφων του παρελθόντος. Εξετάζονται οι απαρχές του φιλοσοφικού στοχασμού για το δίκαιο από τη γένεση της φιλοσοφίας και εν συνεχεία οι Σοφιστές και οι αντινομίες του σχετικισμού. Ακολούθως, εξετάζεται η ανανέωση της ηθικής φιλοσοφίας από τον Σωκράτη, η ιδανική πολιτεία του Πλάτωνος και η θεωρία περί πολιτικής αρετής του Αριστοτέλους. Τέλος, από την Αρχαιότητα εξετάζονται και οι θεωρίες φυσικού δικαίου κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο. Από τη Νεωτερικότητα εξετάζονται οι θεωρίες του νεότερου φυσικού δικαίου και του κοινωνικού συμβολαίου με επίκεντρο εκείνες των Hobbes, Locke, Rousseau και Kant και εν κατακλείδι του John Rawls.

[georgepapi1998]

Καλησπέρα Admin! Φέτος μπήκα στη Νομική Αθηνών, και τα μαθήματα αρχίζουν σε μια βδομάδα. Ήθελα αν μπορείς να μου πεις 2-3 λογια για τη δυσκολία, τους καθηγητές και ότι άλλη πληροφορία θεωρείς εσύ χρήσιμη γύρω από τα 4 υποχρεωτικά μαθήματα του Α' εξαμήνου. Επίσης , μπορείς να μου πεις αν ενδείκνυται να πάρει κανείς μάθημα επιλογής ήδη από το πρώτο εξάμηνο και αν ναι ποιο θα συνιστούσες? Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

[Adminović]

Καλησπέρα Γιώργο, καλώς ήρθες στο φόρουμ και συγχαρητήρια!!

Τα μαθήματα στο α' εξάμηνο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολα. Το Συνταγματικό και τις Γενικές Αρχές Αστικού να προσέξεις κυρίως. Οι καθηγητες γενικά είναι νορμάλ, εκτός από κάτι λίγους κομπλεξικούς ή στόκους.

Μπορείς να πάρεις επιλογής από τώρα. Θα έλεγα να δεις αυτό το νήμα viewtopic.php?f=41&t=3001 όπου τα συζητούμε αναλυτικά.
Επίσης, κοίτα και εδώ viewtopic.php?f=43&t=4410