Διάφορα Θέματα και Ιστορίες.

[Τλαξκαλτέκος]

Στιγμιότυπα απ' τον Β΄Π.Π. απ' τις εκδόσεις Πολεμικός Τύπος.

Σαράφης , Βελουχιώτης , Κωστούλας.

Screenshot 2022-01-28 180158.png

Γερμανός στρατιώτης στο ψύχος του Ανατολικού Μετώπου.

Screenshot 2022-01-29 210800.png

Γερμανικά στρατεύματα πολύ κοντά στην Μόσχα.

Screenshot 2022-01-29 211022.png

εφημερίδα Ταχυδρόμος ( Αίγυπτος ) 17/10/1941
Στο Τομπρούκ της Βόρειας Αφρικής Πολωνοί στρατιώτες συναντάνε Αυστραλιανούς σε εγκάρδιο κλίμα.

Screenshot 2022-01-29 212902.png

[Τλαξκαλτέκος]

Ταχυδρόμος ( Αίγυπτος ) 8/8/1941
Οι βρετανικές απώλειες στην Μάχη της ( ηπειρωτικής ) Ελλάδας και στην Μάχη της Κρήτης.

Συνολικά οι δυνάμεις τους στην Ελλάδα ήταν 57.757 άνδρες : 24.100 Βρεττανοί , 17.125 Αυστραλοί και 16.532 Νεοζηλανδοί.
Κατάφεραν να διασωθούν 44.865 : 16.442 Βρεττανοί , 14.157 Αυστραλοί και 14.266 Νεοζηλανδοί.

Στην Κρήτη οι βρεττανικές δυνάμεις ήταν 27.550 : 14.000 Βρεττανοί , 6.450 Αυστραλοί και 7.100 Νεοζηλανδοί.
Σώθηκαν 14.580 : 7.130 Βρεττανοί , 2.890 Αυστραλοί και 4.560 Νεοζηλανδοί.

[Τλαξκαλτέκος]

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ουδετερότητα Σουηδίας και Ελβετίας.
Όπως λέει ο Tony Judt η Ελβετία λειτουργούσε σαν πλυντήριο χρήματος και δίοδος για τις γερμανικές πληρωμές.Το 40 % των πολεμικών αναγκών της Γερμανίας σε σιδηρομετάλλευμα το κάλυπτε η Σουηδία. Το σιδηρομετάλλευμα έφτανε στην Γερμανία με σουηδικά πλοία , ενώ οι συναλλαγές πληρώνονταν σε χρυσό , μεγάλο μέρος του οποίου ήταν κλεμμένο από τα θύματα της Γερμανίας και διοχετευόταν μέσω Ελβετίας. Το 1941 - 42 το 60% της βιομηχανίας πυρομαχικών , το 50% της βιομηχανίας οπτικών και το 40% της παραγωγής μηχανημάτων της Ελβετίας κατέληγαν στην Γερμανία έναντι χρυσού. Η επιχείρηση μικρών όπλων Buhrle - Orlikon εξακολουθούσε να πουλά ακόμη και τον Απρίλιο του '45 πολυβόλα στην Βέρμαχτ. Συνολικά κατά τη διάρκεια του πολέμου η Γερμανική Τράπεζα του Ράιχ κατέθεσε στην Ελβετία χρυσό αξίας 1,638 δις ελβετικών φράγκων. Οι Ελβετοί πρίν ακόμη αρχίσει ο πόλεμος απαιτούσαν να αναγράφεται στα γερμανικά διαβατήρια αν οι κάτοχοι ήταν Εβραίοι , έτσι ώστε να περιορίσουν τις ανεπιθύμητες αφίξεις. Οι Ελβετοί ήταν φιλικοί προς τους Γερμανούς γιατί τους φοβόντουσαν. Τον Ιούνιο του 1940 η Γερμανία ανέβαλε την εισβολή στην Ελβετία , αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψε τα σχετικά σχέδια. Οι Ελβετοί φοβόντουσαν μην την πάθουν σαν το Βέλγιο και την Ολλανδία. Ομοίως και οι Σουηδοί, οι οποίοι εισήγαγαν απ' την Γερμανία γαιάνθρακα και πουλούσαν σιδηρομετάλλευμα. Επίσης οι Σουηδοί φοβούνταν μην τους επιτεθούν οι Ρώσοι. Γι' αυτό και έκλιναν προς τους Γερμανούς. Κατά την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα επέτρεψαν σε 15.000 Γερμανούς να περάσουν μέσα απ' το σουηδικό έδαφος. Ομοίως επέτρεψαν πολύ αργότερα να περάσουν μέσα απ' το σουηδικό έδαφος οι Γερμανοί που υποχωρούσαν από τη Νορβηγία.
Τον Μάιο του 1946 με τις Συμφωνίες της Ουάσιγκτον οι Ελβετοί υποχρεώθηκαν να προσφέρουν στην ανοικοδόμηση της Ευρώπης "εθελοντική" συνεισφορά 250 εκατ. ελβετικών φράγκων. Κανένα πρόβλημα για τους Ελβετούς. Το 1946 οι τράπεζες της Ελβετίας και η ίδια η χώρα βρίσκονταν σε εξαιρετική ευημερία. Οι Σουηδοί αφέθηκαν ήσυχοι.
Πριν τον Β΄Π.Π. ούτε η Ελβετία ούτε η Σουηδία ευημερούσαν ιδιαιτέρως , ενώ και οι δύο χώρες περιλάμβαναν σημαντικές περιοχές αγροτικής φτώχειας. Ωστόσο με τα πλεονεκτήματα που κέρδισαν κατά την διάρκεια του πολέμου ανέβηκαν στην κορυφή των ευρωπαϊκών κρατών.

Ακρόπολις 26/6/1941
Οι Σουηδοί επιτρέπουν στους Γερμανούς να περάσουν μέσα από τα εδάφη τους για να χτυπήσουν τους Σοβιετικούς.

[Τλαξκαλτέκος]

Στο Αυτοκρατορικό στέμμα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το οποίο έφεραν από το 962 μέχρι το 1806 οι Γερμανοί Αυτοκράτορες, απεικονίζονταν οι βασιλείς της Παλαιάς Διαθήκης, Δαβίδ, Σολομών και Εζεκίας.
http://greekworldhistory.blogspot.com/2 ... s-732.html

[Τλαξκαλτέκος]

Οι Αθηναίοι της κλασικής περιόδου είχαν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Πίστευαν πως ήταν αυτόχθονες , οι "καθαρότεροι" και οι σπουδαιότεροι Έλληνες.

Θουκυδίδης Β 36 και Β 41 ( απ' τον επιτάφιο του Περικλή )
Τὴν γὰρ χώραν οἱ αὐτοὶ αἰεὶ οἰκοῦντες διαδοχῇ τῶν ἐπιγιγνομένων μέχρι τοῦδε ἐλευθέραν δι᾽ ἀρετὴν παρέδοσαν. (...) ‘ξυνελών τε λέγω τήν τε πᾶσαν πόλιν τῆς Ἑλλάδος παίδευσιν εἶναι

Οι πρόγονοί μας , κατοικούντες οι ίδιοι πάντοτε μέχρι σήμερον την χώραν αυτήν κατά την διαδοχήν των αλλεπαλλήλων γενεών μας την παρέδωσαν ελευθέραν δια της ανδρείας των. (...) Συγκεφαλαιώνων, λοιπόν, λέγω ότι και το σύνολον της πόλεως είναι γενικόν της Ελλάδος σχολείον.

Πλάτων , Μενέξενος 245c-d
ἠθέλησαν γὰρ αὐτῷ ἐκδιδόναι καὶ συνέθεντο καὶ ὤμοσαν Κορίνθιοι καὶ Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ καὶ οἱ ἄλλοι σύμμαχοι, εἰ μέλλοι χρήματα παρέξειν, ἐκδώσειν τοὺς ἐν τῇ ἠπείρῳ Ἕλληνας: μόνοι δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐτολμήσαμεν οὔτε ἐκδοῦναι οὔτε ὀμόσαι. οὕτω δή τοι τό γε τῆς πόλεως γενναῖον καὶ ἐλεύθερον βέβαιόν τε καὶ ὑγιές ἐστιν καὶ φύσει μισοβάρβαρον, διὰ τὸ εἰλικρινῶς εἶναι Ἕλληνας καὶ ἀμιγεῖς βαρβάρων. οὐ γὰρ Πέλοπες οὐδὲ Κάδμοι οὐδὲ Αἴγυπτοί τε καὶ Δαναοὶ οὐδὲ ἄλλοι πολλοὶ φύσει μὲν βάρβαροι ὄντες, νόμῳ δὲ Ἕλληνες, συνοικοῦσιν ἡμῖν, ἀλλ᾽ αὐτοὶ Ἕλληνες, οὐ μειξοβάρβαροι οἰκοῦμεν, ὅθεν καθαρὸν τὸ μῖσος ἐντέτηκε τῇ πόλει τῆς ἀλλοτρίας φύσεως.

Οι Κορίνθιοι και οι Αργείοι και οι Βοιωτοί κι όλοι οι άλλοι σύμμαχοί μας δεχτήκανε τους όρους του Πέρση βασιλιά κι εκλείσανε συμφωνία μαζί του κι ορκιστήκανε να του παραδώσουν τους Έλληνες της Μ. Ασίας, εάν έμελλε να τους δώσει χρήματα. Μονάχα εμείς απ᾽ όλους τους άλλους Έλληνες και στη στιγμή αυτή δεν ετολμήσαμε ούτε να παραδώσουμε τους Έλληνες της Μ. Ασίας στους βαρβάρους, ούτε να πάρουμε όρκο πως θα τηρήσουμε μια τέτοια αισχρή συμφωνία. Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων.

Ισοκράτης , Περί Αντιδόσεως 293 και 299
[ Ο Ισοκράτης χαρακτηριστικό παράδειγμα ακραίου τοπικιστή και εθνικιστή ( "φιλέλλην" ) ταυτόχρονα. ]
Ὥσθ’ ἅπασι μὲν βούλεσθαι προσήκει πολλοὺς εἶναι τοὺς ἐκ παιδείας δεινοὺς εἰπεῖν γιγνομένους, μάλιστα δ’ ὑμῖν· καὶ γὰρ αὐτοὶ προέχετε καὶ διαφέρετε τῶν ἄλλων οὐ ταῖς περὶ τὸν πόλεμον ἐπιμελείαις, οὐδ’ ὅτι κάλλιστα πολιτεύεσθε καὶ μάλιστα φυλάττετε τοὺς νόμους οὓς ὑμῖν οἱ πρόγονοι κατέλιπον, ἀλλὰ τούτοις οἷς περ ἡ φύσις ἡ τῶν ἀνθρώπων τῶν ἄλλων ζῴων, καὶ τὸ γένος τὸ τῶν Ἑλλήνων τῶν βαρβάρων τῷ καὶ πρὸς τὴν φρόνησιν καὶ πρὸς τοὺς λόγους ἄμεινον πεπαιδεῦσθαι τῶν ἄλλων (...) οἶμαι δ᾽ ὑμᾶς οὐκ ἀγνοεῖν ὅτι τῶν Ἑλλήνων οἱ μὲν δυσκόλως πρὸς ὑμᾶς ἔχουσιν, οἱ δ᾽ ὡς οἷόν τε μάλιστα φιλοῦσι καὶ τὰς ἐλπίδας τῆς σωτηρίας ἐν ὑμῖν ἔχουσιν. ‘καί φασιν οἱ μὲν τοιοῦτοι μόνην εἶναι ταύτην πόλιν, τὰς δ᾽ ἄλλας κώμας, καὶ δικαίως ἂν αὐτὴν ἄστυ τῆς Ἑλλάδος προσαγορεύεσθαι καὶ διὰ τὸ μέγεθος καὶ διὰ τὰς εὐπορίας τὰς ἐνθένδε τοῖς ἄλλοις γιγνομένας καὶ μάλιστα διὰ τὸν τρόπον τῶν ἐνοικούντων


Ούτω λοιπόν όλοι μεν οι άνθρωποι αρμόζει να θέλουν να είναι πολλοί εκείνοι, οι οποίοι διά της μορφώσεως γίνονται ικανοί να ομιλούν, προ πάντων δε σεις· διότι σεις προσέχετε και διαφέρετε των άλλων όχι με τας πολεμικάς προπαρασκευάς, ούτε διότι έχετε το ωραιότατον πολίτευμα (ζήτε άριστα ως πολίται) και φυλάσσετε περισσότερον από όλους τους άλλους τους νόμους, τους οποίους σας άφησαν οι πρόγονοί σας, αλλά διά των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων, τα οποία θέτουν την ανθρωπίνη φύσιν υπεράνω των άλλων ζώων, και την ελληνικήν φυλήν υπεράνω των βαρβάρων, με το ότι και ως προς την σκέψιν και τους λόγους έχετε μορφωθή καλύτερα από τους άλλους. (...) Δεν αγνοείτε πιστεύω ότι άλλοι Έλληνες διάκεινται δυσμενώς απέναντί σας, ενώ άλλοι τρέφουν για σας αισθήματα βαθιάς αφοσίωσης και στηρίζουν επάνω σας τις ελπίδες τους για σωτηρία. Οι τελευταίοι λένε ότι μόνον η Αθήνα είναι πόλη, ενώ οι άλλες κώμες, και ότι θα ήταν δίκαιο να ονομαστεί πρωτεύουσα της Ελλάδας, λόγω και της έκτασής της και των πόρων και της βοήθειας που προσφέρει στους άλλους ανθρώπους, και, κυρίως λόγω του χαρακτήρα των κατοίκων της.

Ισοκράτης , Πανηγυρικός 24 και 50

Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ᾽ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ᾽ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ᾽ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ᾽ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν. Μόνοις γὰρ ἡμῖν τῶν Ἑλλήνων τὴν αὐτὴν τροφὸν καὶ πατρίδα καὶ μητέρα καλέσαι προσήκει. καίτοι χρὴ τοὺς εὐλόγως μέγα φρονοῦντας καὶ περὶ τῆς ἡγεμονίας δικαίως ἀμφισβητοῦντας καὶ τῶν πατρίων πολλάκις μεμνημένους τοιαύτην τὴν ἀρχὴν τοῦ γένους ἔχοντας φαίνεσθαι. (...)Τοσοῦτον δ᾽ ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ᾽ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασιν, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκεν μηκέτι τοῦ γένους, ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας.


Στη χώρα ετούτη κατοικούμε χωρίς να διώξουμε άλλους· ούτε τη βρήκαμε έρημη· ούτε και μαζευτήκαμε εδώ πέρα ανάκατοι από διάφορα έθνη. Είναι τόσο ωραία και γνήσια, λέω, η καταγωγή μας, ώστε εκεί που γεννηθήκαμε εκεί και κατοικούμε χωρίς καμιά διακοπή, γέννημα–θρέμμα αυτού του τόπου. Έτσι μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη μας με τις ίδιες τρυφερές λέξεις που χρησιμοποιούμε για τους στενούς μας συγγενείς. Μονάχα εμείς δηλαδή από τους Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλέσουμε τροφό, πατρίδα, μάνα. Και αλήθεια πρέπει να είναι σε θέση να προβάλουν μια τόση λαμπρή καταγωγή αυτοί που έχουν εύλογη περηφάνια, διεκδικούν την ηγεμονία με το δίκιο τους και αναφέρονται συχνά στο παρελθόν τους. (...)Τόσο πολύ ξεπέρασε η πόλη μας όλους τους άλλους στην πνευματική ανάπτυξη και στην τέχνη του λόγου, ώστε οι δικοί της μαθητές έγιναν δάσκαλοι στους άλλους· το όνομα πάλι Έλληνες κατόρθωσε να μη συμβολίζει πια την καταγωγή, αλλά την καλλιέργεια του πνεύματος, και Έλληνες να ονομάζονται πιο πολύ όσοι δέχτηκαν τον τρόπο της δικιάς μας αγωγής και μόρφωσης παρά αυτοί που έχουν την ίδια με εμάς καταγωγή.

[Τλαξκαλτέκος]

Κάστρο Μαΐνης - Ένα αρχαιολογικό αίνιγμα

Ο γασμούλος ( τέκνο από γάμο Φράγκου με Ελληνίδα ) που συνέγραψε το Χρονικό του Μορέως , αναφέρει ότι ο Φράγκος πρίγκηπας της Αχαΐας Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος έφτιαξε κάστρο στη Μαΐνη για να υποτάξει τους ανήσυχους κατοίκους του Ταϋγέτου.

κ᾿ ἐπέρασε τὸν Πασσαβᾶν κ᾿ ἐδιάβη εἰς τὴν Μάϊνην·
ἐκεῖ ηὗρεν σπήλαιον φοβερὸν εἰς ἀκριοτῆρι ἀπάνω.
Διατὶ τοῦ ἄρεσεν πολλά, ἐποίησεν ἕνα κάστρον
καὶ Μάϊνην τὸ ὠνόμασε, οὕτως τὸ λέγουν πάλιν.
(...)
Κι ἀφότου γὰρ ἐχτίστησαν τὰ κάστρη ὅπου σὲ εἶπα,
τὸ Λεῦτρον γὰρ κι ὁ Μυζηθρᾶς καὶ τῆς παλαίας Μαΐνης,
ἐδούλωσε τὰ Σκλάβικα κ᾿ εἶχεν τα εἰς θέλημάν του,
καὶ περιεπάτει, ἐχαίρετον ἀπὸ ὅλον τὸ πριγκιπᾶτο,
ὡσὰν τὸ ἐκατακύριεψεν καὶ ἀφεντέψε το ὅλον
(...)
τὸ κάστρον τῆς Μονοβασίας καὶ τῆς μεγάλης Μαΐνης,
τὸ τρίτον κι ὀμορφότερον τοῦ Μυζηθρᾶ τὸ κάστρον

H θέση αυτή του φράγκικου κάστρου της Μαΐνης δεν έχει μέχρι σήμερα διευκρινιστεί. Ακόμη δεν είναι σίγουρο πως ταυτίζεται με το βυζαντινό κάστρο Μαΐνης που αναφέρει τον 10ο αι. ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος, του οποίου επίσης η θέση δεν έχει εντοπιστεί με σιγουριά :

οἱ τοῦ κάστρου Μαΐνης οἰκήτορες οὐκ εἰσὶν ἀπὸ τῆς γενεᾶς τῶν προρρηθέντων Σκλάβων, ἀλλ' ἐκ τῶν παλαιοτέρων Ῥωμαίων, οἳ καὶ μέχρι τοῦ νῦν παρὰ τῶν ἐντοπίων Ἕλληνες προσαγορεύονται διὰ τὸ ἐν τοῖς προπαλαιοῖς χρόνοις εἰδωλολάτρας εἶναι καὶ προσκυνητὰς τῶν εἰδώλων κατὰ τοὺς παλαιοὺς Ἕλληνας

Η δημοφιλέστερη άποψη είναι πως το βυζαντινό κάστρο Μαΐνης ταυτίζεται με το κάστρο στο ακρωτήριο Τηγάνι του Μέζαπου. Πρόκειται για μια μικρογραφία της Μονεμβασιάς στο σχήμα. Κατασκευάστηκε τον 6ο αι. μ.Χ. και δεν είναι σίγουρο πότε εγκαταλείφθηκε ( κατ' άλλους τον 7ο και κατ' άλλους τον 13ο αι. ). Όπως όλα τα κάστρα , έτσι και αυτό, το συνοδεύουν οι παραδόσεις για την κοπέλα που σχετίζεται με την άλωση του κάστρου και έπειτα αυτοκτόνησε. Πολλοί πιστεύουν πως ο Βιλλεαρδουίνος δεν έφτιαξε καινούριο κάστρο , αλλά επισκεύασε το βυζαντινό στο Τηγάνι.

https://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=tigani

Άλλοι εντοπίζουν το φράγκικο κάστρο Μαΐνης στα ερείπια της ακρόπολης της αρχαίας Ιππόλας , στο οροπέδιο της Άνω Πούλας στο Κάβο Γκρόσσο της Μέσα Μάνης. Πολύ δύσκολο όμως να επιβεβαιωθεί μια τέτοια θεωρία.
[ Κοντά στο κάστρο της Άνω Πούλας στο Κάβο Γκρόσσο λένε πως υπάρχει και κάποιο κάστρο της Ωριάς ( Ωραίας ) ή Οχιάς , αλλά εκτός από παραδόσεις δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό γι' αυτό. "Κάστρα της Ωριάς" υπάρχουν πολλά στην Ελλάδα. ]
https://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=poula
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE ... E%BD%CE%B7

[Ακρίδης Κατσαριδόπουλος]

Κάστρο Μαΐνης - Ένα αρχαιολογικό αίνιγμα

Ο γασμούλος ( τέκνο από γάμο Φράγκου με Ελληνίδα ) που συνέγραψε το Χρονικό του Μορέως , αναφέρει ότι ο Φράγκος πρίγκηπας της Αχαΐας Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος έφτιαξε κάστρο στη Μαΐνη για να υποτάξει τους ανήσυχους κατοίκους του Ταϋγέτου.

Αναφερεται στους Σλαβους;

[Τλαξκαλτέκος]

Κάστρο Μαΐνης - Ένα αρχαιολογικό αίνιγμα

Ο γασμούλος ( τέκνο από γάμο Φράγκου με Ελληνίδα ) που συνέγραψε το Χρονικό του Μορέως , αναφέρει ότι ο Φράγκος πρίγκηπας της Αχαΐας Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος έφτιαξε κάστρο στη Μαΐνη για να υποτάξει τους ανήσυχους κατοίκους του Ταϋγέτου.

Αναφερεται στους Σλαβους;

Και αυτοί , αλλά και η ευρύτερη περιοχή αν κρίνει κανείς απ' την θέση των κάστρων. Υπογραμμίζω τις φράσεις που αναφέρονται στους Μελιγγούς :

Λοιπόν, διατὶ τὸν εἴπασιν οἱ ἄνθρωποι τοῦ τόπου,
ὅτι ὁ ζυγὸς τῶν Μελιγῶν ἔνι γὰρ δρόγγος μέγας
κ᾿ ἔχει κλεισοῦρες δυνατὲς καὶ χῶρες γὰρ μεγάλες,
ἀνθρώπους ἀλαζονικοὺς κι οὐ σέβονται ἀφέντην·
ἐκατασκόπησεν πολλὰ τὸ πῶς νὰ τοὺς κυριέψῃ.
Ἐν τούτῳ εἶπεν πρὸς αὐτὸν καὶ ἡ βουλὴ ὅπου εἶχεν,
ὅτι, ἀφότου ἐγένετον τοῦ Μυζηθρᾶ τὸ κάστρον,
καὶ ἔνι ἀπάνω εἰς τὸν ζυγόν, τοῦ Μελιγοῦ τὸν δρόγγον,
νὰ ποιήσῃ κι ἄλλον γύρωθεν ἐκείνων τῶν βουνίων,
ὅπως νὰ κυριέψουσιν ἐκείνους γὰρ τοὺς τόπους.
Ἐν τούτῳ ἐκαβαλλίκεψεν ὁ πρίγκιπας ἀτός του,
καθὼς τὸν ἐσυμβούλεψαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ τόπου,
κ᾿ ἐπέρασε τὸν Πασσαβᾶν κ᾿ ἐδιάβη εἰς τὴν Μάϊνην·
ἐκεῖ ηὗρεν σπήλαιον φοβερὸν εἰς ἀκριοτῆρι ἀπάνω.
Διατὶ τοῦ ἄρεσεν πολλά, ἐποίησεν ἕνα κάστρον
καὶ Μάϊνην τὸ ὠνόμασε, οὕτως τὸ λέγουν πάλιν.
Κι ὡσὰν εἶδαν οἱ ἄρχοντες κ᾿ οἱ ἀρχηγοὶ τοῦ δρόγγου
τὸ πῶς οἱ Φράγκοι ἐποιήσασιν ἐκεῖνα τὰ δύο κάστρη,
βουλὴν ἐπῆραν ἑνομοῦ τὸ πῶς νὰ θέλουν διάξει.
Ἐν τούτῳ ἐλέγαν οἱ ἀρχηγοὶ ὅπου εἶχαν καὶ τὸ πλοῦτος,
ὅτι νὰ στήκουν ἀφιρὰ παρὰ νὰ δουλωθοῦσιν.
Οἱ δέ, τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ τὸ κοινὸν τὸ ὅλον,
εἶπαν κι ἐδώκασιν βουλὴν τοῦ νὰ ἔχουν προσκυνήσει,
μόνι νὰ ἔχουσιν τιμήν, δεσποτικὰ μὴ κάμουν,
ὡσὰν νὰ κάμνουν τὰ χωρία ὅπου εἶναι εἰς τοὺς κάμπους·
«ἐπεὶν ἀφῶν ἐγίνησαν αὐτὰ τὰ δύο κάστρη,
κι οὐδέν ἀπάδειαν ἔχομεν, ὡσὰν μᾶς ἀποκλείσουν,
εἰς κάμπους κατεβαίνωμεν, νὰ κάμνωμεν νὰ ζοῦμεν,
οὐδὲν ἔχομε δύναμιν νὰ ζοῦμε εἰς τὰ ὄρη».
Ἰδόντα γὰρ οἱ ἄρχοντες κι᾿ οἱ ἀρχηγοὶ τοῦ δρόγγου
πῶς τὸ κοινὸν ἠθέλασιν τοῦ νὰ ἔχουν προσκυνήσει,
οὐκ εἴχασι τὸ ποιήσει ἀλλέως, κ᾿ ἐπέσασιν εἰς δρόμον.
Μαντατοφόρους ἔστειλαν στὸν πρίγκιπα Γυλιάμον,
συμβίβασιν ἐζήτησαν τοῦ νὰ ἔχουσιν ἐγκούσιον,
τέλος οὔτε δεσποτικὸν νὰ ποιήσουσι ποτέ τους,
καθὼς οὐδὲν τὸ ἔποικαν ποτέ τους οἱ γονεῖς τους·
προσκύνημα νὰ δίδουσιν, δουλείαν τῶν ἀρμάτων,
ὥσπερ τὸ ἐπολεμούσασιν ὁμοίως τοῦ βασιλέως.
Τὲς συμφωνίες ἐστερέωσεν ὁ πρίγκιπα Γυλιάμος,
ἐγράφως τοὺς τὲς ἔποικεν μὲ κρεμαστὲς τὲς βοῦλες.
Κι ἀφότου ἐπροσκύνησεν τοῦ Μελιγοῦ ὁ δρόγγος,
τινὲς ἀπ᾿ αὔτους εἴπασιν τοῦ πρίγκιπα Γυλιάμου,
ὅτι ἂν θέλῃ νὰ ἔχῃ τὸν ζυγὸν ὅλον στὸ θέλημάν του,
νὰ ποιήσῃ κάστρο εἰς τὸν αἰγιαλὸν πλησίον τῆς Γιστέρνας.
Κι ὁ πρίγκιπας τοῦ ἐπίστεψεν ἐκεινοῦ ὅπου τὸ εἶπεν·
ὥρισε γὰρ κ᾿ ἐχτίσαν το καὶ Λεῦτρο τὸ ὠνομάσαν.
Κι ἀφότου γὰρ ἐχτίστησαν τὰ κάστρη ὅπου σὲ εἶπα,
τὸ Λεῦτρον γὰρ κι ὁ Μυζηθρᾶς καὶ τῆς παλαίας Μαΐνης,
ἐδούλωσε τὰ Σκλάβικα κ᾿ εἶχεν τα εἰς θέλημάν του,
καὶ περιεπάτει, ἐχαίρετον ἀπὸ ὅλον τὸ πριγκιπᾶτο,
ὡσὰν τὸ ἐκατακύριεψεν καὶ ἀφεντέψε το ὅλον.
http://users.uoa.gr/~nektar/history/2ro ... morews.htm

[Τλαξκαλτέκος]

Μπόνι και Κλάιντ
Μπάροου Κλάιντ ( 1909 -1934 ) και Πάρκερ Μπόνι ( 1911 - 1934 ). Ζεύγος ληστών των ΗΠΑ που είχαν θεαματικές συγκρούσεις με την αστυνομία. Λήστευαν βενζινάδικα , εστιατόρια και τράπεζες σε μικρές πόλεις του Τέξας , της Οκλαχόμα , του Νέου Μεξικού και του Μιζούρι. Η λεία τους ουδέποτε υπερέβη τα 1500 δολάρια. Τις ληστείες τους τις έκαναν σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης για τις ΗΠΑ και πολλοί τους έβλεπαν σαν ήρωες. O Κλάιντ ήταν ληστής πριν γνωρίσει την Μπόνι. Η γνωριμία τους έγινε τον Ιανουάριο του 1930. Την ίδια όμως χρονιά ο Κλάιντ συνελήφθη και φυλακίστηκε για 20 μήνες ( 1930 - 32 ). Μετά την αποφυλάκισή του συνδέθηκαν ( 1932 ) , σύστησαν συμμορία και έδρασαν για 21 μήνες. Προδόθηκαν από φίλο τους και φονεύθηκαν από καταιγισμό πυροβολισμών της αστυνομίας εναντίον του αυτοκινήτου τους σε οδόφραγμα - ενέδρα κοντά στο Γκίμπσλαντ της Λουιζιάνα το 1934. Τους έκαναν σουρωτήρι.

Τα κουφάρια τους

[Τλαξκαλτέκος]

Ο Γερμανός αυτοκράτωρ Όθων Α΄ έστειλε πρεσβεία στην Πόλη το 968 , επικεφαλής της οποίας ήταν ο Λομβαρδός επίσκοπος Κρεμόνας Λιουτπράνδος ( 920 - 972 ). Ο Λιουτπράνδος είχε μεταβεί στο Βυζάντιο για πρώτη φορά το 949 ως πρεσβευτής του βασιλιά της Ιταλίας Βερεγγάριου στα χρόνια του Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογέννητου. Στο έργο του "Ανταπόδοσις" ( Antapodosis ) ο Λιουτπράνδος αφηγείται αυτή την πρώτη αποστολή. Την δεύτερή του αποστολή ( 968 ) την αφηγείται στο έργο του "Αναφορά υπό τύπον επιστολής" ( Relatio de legatione Constantinopolitana ) και απευθύνεται προς τον αυτοκράτορα Όθωνα.

Η διήγηση αυτή του Λιουτπράνδου είναι προκατειλημμένη εις βάρος των Ελλήνων. Περιγράφει πως οι Βυζαντινοί τον υποδέχτηκαν άσχημα , ότι δεν ονόμαζαν τον Όθωνα "αυτοκράτορα" αλλά "ρήγα" , πως ο Νικηφόρος Β΄ Φωκάς χλεύασε τον στρατό του Όθωνα και άλλες ταπεινώσεις που του έγιναν.

Ο Λιουτπράνδος επανέφερε το θέμα του συνοικεσίου μεταξύ Βυζαντινών και Γερμανών , τόλμησε μάλιστα να ζητήσει ως προίκα τα θέματα Απουλίας και Καλαβρίας. Εξοργισμένοι οι Βυζαντινοί του απάντησαν πως ήταν ανήκουστο και ανεπίτρεπτο μια πορφυρογέννητη , κόρη πορφυρογέννητου βασιλέα , να παντρευτεί έναν βάρβαρο. Αλλά και αν επερχόταν συμφωνία , ο Όθων θα έπρεπε να δώσει προίκα αντάξια της υψηλής αυτής συγγένειας : να επιστρέψει τη Ρώμη και τη Ραβέννα και όλη τη Νότια Ιταλία.

Ο Λιουτπράνδος παρεξηγήθηκε όταν σε γεύμα στα ανάκτορα , τοποθέτησαν πιο μπροστά από αυτόν στη μακρόστενη τράπεζα των συμποσίων τον πρέσβη των Βουλγάρων , άπλυτο με κοντά μαλλιά και ζωσμένο με αλυσίδες.

Απ' το έργο "Αναφορά υπό τύπον επιστολής" ( Relatio de legatione Constantinopolitana ) διαβάζουμε :

Εγώ ο Λιουτπράνδος επίσκοπος της αγίας Εκκλησίας της Κρεμόνας επιθυμώ , εύχομαι και ποθώ για τους ανίκητους και σεβαστούς αυτοκράτορες των Ρωμαίων Όθωνες ... υγεία , ευημερία και θρίαμβο. (...) Εμείς φτάσαμε στις 4 Ιουνίου στην Κωνσταντινούπολη . Για να σας εξευτελίσουν όμως οι Έλληνες μας υποδέχτηκαν κακώς και μας φέρθηκαν απαίσια ... Με οδήγησαν ενώπιον του αδελφού του [ αυτοκράτορα ] Λέοντα , κουροπαλάτη και λογοθέτη , ο οποίος μας ταλαιπώρησε ώρα εξαιτίας του αυτοκρατορικού σας τίτλου. Εκείνος πράγματι στην γλώσσα του δεν σας αποκαλεί ποτέ "αυτοκράτορα" , δηλαδή "βασιλέα" , παρά "ρήγα" , όπως στην δική μας γλώσσα. Επειδή εγώ του απάντησα πως οι τίτλοι είναι ταυτόσημοι , αλλά στα ελληνικά έχουν ιδιαίτερη φόρτιση , μου απάντησε πως δεν ήρθα για ειρήνη αλλά για να φιλονικήσω. Σηκώθηκε μάλιστα οργισμένος και αγανακτισμένος . Δέχτηκε τις συστατικές επιστολές σας όχι στα χέρια του αλλά περιφρονητικά , μέσω ενός διερμηνέα ... Ο Νικηφόρος είναι πλάσμα τερατώδες ... κι ο λόγος του είναι θρασύς ... : " Έπρεπε ή μάλλον θα θέλαμε να σε υποδεχτούμε ευμενώς και μεγαλόπρεπα ως πρεσβευτή. Δεν μας το επέτρεψε όμως η ασέβεια του κυρίου σου , ο οποίος με τόσο απροκάλυπτα εχθρική εισβολή κατέλαβε τη Ρώμη , αφαίρεσε παράνομα και αθέμιτα τη γη ... άλλους Ρωμαίους τους έσφαξε , άλλους τους απαγχόνισε , άλλους τους τύφλωσε , άλλους τους εξόρισε. Σαν να μην έφτανε όλο αυτό, με φωτιά και τσεκούρι προσπάθησε να υποτάξει τις πόλεις της επικράτειάς μας . Επειδή όμως η μοχθηρή πρόθεσή του δεν είχε αποτέλεσμα , τώρα υποκρίνεται πως θέλει ειρήνη και μας στέλνει εσένα ...
[ απαντά ο Λιουτπράνδος : ] Για να διασκεδάσουμε κάθε υποψία και να αποδείξουμε τις ειλικρινείς μας προθέσεις ο κύριός μου με έστειλε σε σένα για να συμφωνήσεις και εσύ ώστε η θυγατέρα του αυτοκράτορα Ρωμανού ... να παντρευτεί με τον γιο του κυρίου μου τον σεβαστό αυτοκράτορα Όθωνα ...
[ απαντούν οι Βυζαντινοί ] : Δεν ξανακούστηκε ποτέ πορφυρογέννητη , δηλαδή γεννημένη στην πορφύρα , κόρη πορφυρογέννητου , να παντρευτεί κάποιον ξένο . Επειδή όμως ζητάτε τόσο μεγάλη χάρη θα την πετύχετε αν παραχωρήσετε κάτι ανάλογο . Αν δηλαδή παραδώσετε τη Ραβέννα και τη Ρώμη και όλη την υπόλοιπη χώρα μέχρι τα σύνορα μας. Αλλιώς , αν επιθυμεί την φιλία μας χωρίς να συγγενέψουμε , τότε ο κύριός σου να αφήσει ελεύθερη τη Ρώμη...


Πηγή : Ιστορία των Ελλήνων , ΔΟΜΗ , τόμος 7 , κεφ. 8 / Σταυρίδου - Ζάφρακα Αλκμήνη , κεφ. 10 / Μωυσείδου Γιασμίνα