Ο ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ Νο 50

[pluton]

Πάρα πολύ καλό, το αποθήκευσα για να το μελετήσω.

Θα πρέπει να ξέρεις ότι η καθοδήγηση πάντα είχε προνόμια, από την καθοδήγηση της ομάδας μέχρι την καθοδήγηση του κόμματος.... όσο ανέβαιναν στην ιεραρχία τόσο περισσότερα προνόμια είχαν .... τα περί ισότητας είναι για τους αφελείς.

Για παράδειγμα ο Γούσιας στην πορεία των αμάχων της Ρούμελης ήταν καβάλα σε άλογο, φόραγε μπότες, έτρωγε κανονικά (μάλιστα απαιτούσε να έχει προσωπικό μάγειρα βλέπε "Ο ΔΡΟΜΟΣ ΗΤΑΝ ΑΣΩΤΟΣ" ) και το παγούρι του ήταν γεμάτο κονιάκ για το κρύο. Καμιά σχέση με τον ξυπόλυτο, πεινασμένο και γυμνό "μαχητή".

Μη νομίζεις ότι οι διακρίσεις υπήρχαν μόνο στον ΔΣΕ, και στις εξορίες και τις φυλακές υπήρχαν διακρίσεις, ο Β Μπαρτζιώτας περιγράφει σε βιβλίο (εκδόσεις ΣΕ) πως κουτουπώνανε τις νησιωτοπούλες στην Γαύδο....

Και στο Μπουλκές υπήρχαν διακρίσεις ο Μ Πεχτασίδης γλεντούσε στο Βελιγράδι σε κέντρα ειδικά για στελέχη και ξόδευες αστρονομικά ποσά συγκεκριμένα στο "ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ 1945-1949" του Αλ Κουτσούκαλη αναφέρεται μεταξύ των άλλων: "...έτρωγαν σε ξεχωριστά κρυφά εστιατόρια με έμπιστους μαγείρους, ξόδευαν τεράστια ποσά χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα πήγαιναν στο Νόβισαντ και ξόδευαν σε διάφορα μπαρ και εστιατόρια τεράστια ποσά. Υπήρξε φήμη η οποία αργότερα αποδείχτηκε σωστή, ότι ο Πεχτασίδης και ο πολυθρύλητος Βενέτης ξόδεψαν 20.000 δηνάρια σε μια βραδιά. Φυσικά δεν τα ξόδεψαν μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για ορισμένους πιστούς φρουρούς του Πεχτασίδη και τις παλλακίδες του (Μαρτυρία Λεωνίδα Εξαρχάκου)...".

Για αυτά τα ζητήματα δεν έχουμε καν αρχίσει.... άηντε γιατί πολύ μας έχουν ζαλίσει με το αλάθητό τους και το ηθικό τους πλεονέκτημα, εμπαθέστατα άτομα ήταν, ο μόνιμος αξιωματικός του ΕΣ ήταν απείρως εγκρατέστερος, δίκαιος και ίσος σε σχέση με τους ΠΕ και κλπ μεγαλόσχημους του ΔΣΕ.

[Τλαξκαλτέκος]

Πάρα πολύ καλό, το αποθήκευσα για να το μελετήσω.

Ο Καλλιανιώτης είναι πολύ καλός. Έχω διαβάσει το διδακτορικό του δύο φορές !

Θα πρέπει να ξέρεις ότι η καθοδήγηση πάντα είχε προνόμια, από την καθοδήγηση της ομάδας μέχρι την καθοδήγηση του κόμματος.... όσο ανέβαιναν στην ιεραρχία τόσο περισσότερα προνόμια είχαν .... τα περί ισότητας είναι για τους αφελείς.

Για παράδειγμα ο Γούσιας στην πορεία των αμάχων της Ρούμελης ήταν καβάλα σε άλογο, φόραγε μπότες, έτρωγε κανονικά (μάλιστα απαιτούσε να έχει προσωπικό μάγειρα βλέπε "Ο ΔΡΟΜΟΣ ΗΤΑΝ ΑΣΩΤΟΣ" ) και το παγούρι του ήταν γεμάτο κονιάκ για το κρύο. Καμιά σχέση με τον ξυπόλυτο, πεινασμένο και γυμνό "μαχητή".

Μη νομίζεις ότι οι διακρίσεις υπήρχαν μόνο στον ΔΣΕ, και στις εξορίες και τις φυλακές υπήρχαν διακρίσεις, ο Β Μπαρτζιώτας περιγράφει σε βιβλίο (εκδόσεις ΣΕ) πως κουτουπώνανε τις νησιωτοπούλες στην Γαύδο....

Και στο Μπουλκές υπήρχαν διακρίσεις ο Μ Πεχτασίδης γλεντούσε στο Βελιγράδι σε κέντρα ειδικά για στελέχη και ξόδευες αστρονομικά ποσά συγκεκριμένα στο "ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ 1945-1949" του Αλ Κουτσούκαλη αναφέρεται μεταξύ των άλλων: "...έτρωγαν σε ξεχωριστά κρυφά εστιατόρια με έμπιστους μαγείρους, ξόδευαν τεράστια ποσά χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα πήγαιναν στο Νόβισαντ και ξόδευαν σε διάφορα μπαρ και εστιατόρια τεράστια ποσά. Υπήρξε φήμη η οποία αργότερα αποδείχτηκε σωστή, ότι ο Πεχτασίδης και ο πολυθρύλητος Βενέτης ξόδεψαν 20.000 δηνάρια σε μια βραδιά. Φυσικά δεν τα ξόδεψαν μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για ορισμένους πιστούς φρουρούς του Πεχτασίδη και τις παλλακίδες του (Μαρτυρία Λεωνίδα Εξαρχάκου)...".

Για αυτά τα ζητήματα δεν έχουμε καν αρχίσει.

Έχω διαβάσει τα σχετικά που έχει ο Μαραντζίδης στο βιβλίο του για τον Δημοκρατικό Στρατό.

Και την γυναίκα του φονιά του Ζεύγου δεν την είχαν πλανέψει άλλοι σύντροφοι ; Ή τουλάχιστον έτσι δεν ισχυριζόταν αυτός ;

[pluton]

Ο φονιάς του Ζευγού*, ήταν πρώην ΕΛΑΣίτης που τον είχαν στείλει στο Μπουλκές, εκεί συνέβησαν φοβερά και τρομερά πράγματα, στο τέλος μετά την ήττα υποχρεώθηκε το ΚΚΕ να τα καταδικάσει, φυσικά τίποτα δεν γινόταν στο Μπουλκές που δεν ήταν σε γνώση του ΚΚΕ, αυτός έπαθε πολλά στο Μπουλκές και μετά γύρισε σφοδρός αντικομμουνιστής.




Τώρα για την δολοφονία του Ζευγού που ήταν ένα μετριοπαθές άτομο, υπάρχουν πολλές εκδοχές για τον δολοφόνο και την δολοφονία, ο Σόλων Νεοκ Γρηγοριάδης στο βιβλίο "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1941-1974" αναφέρει σχετικά:

Επίσημη εκδοχή: Πρώην ΕΛΑΣίτης που παραδόθηκε στις αρχές και τον ελευθέρωσαν (ΣΣ εδώ μπαίνει το ερώτημα με ποιο αντάλλαγμα;) ελατήριο το όψιμο μίσος κατά του ΚΚΕ.

Άκρας Δεξιάς εκδοχή: Ο φονιάς ενεργούσε με εντολή του Ν Ζαχαριάδη, ο οποίος ήθελε να απαλλαγή από τον διαλλακτικό Ζευγό.

Αριστεράς εκδοχή: Ενήργησε κατά εντολή των παρακρατικών ή και κρατικών παραγόντων για να εξαφανιστεί ένας υπέρμαχος του κατευνασμού ώστε να συνεχιστεί ο πόλεμος και να συντριβεί το ΚΚΕ.

Ν Ζαχαριάδη εκδοχή: Ηθικός αυτουργός ο ίδιος ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν Ζέρβας.




Μετά από δύο μήνες πέθανε στην κλινική του Κόκκαλη από καρδιά και Γ Σιάντος (μετριοπαθής υπέρ του κατευνασμού)

Δολοφονία Ζευγού 20/3/1947.
Θάνατος Σιάντου 20/5/1947

Άκρας Δεξιάς εκδοχή: Ο Ν Ζαχαριάδης έβαλε τον Κόκκαλη να τον σκοτώσει, για να απαλλαγεί από ένα μετριοπαθή.

Ν Ζαχαριάδη εκδοχή: Με άρθρο στον "Ρ" με τίτλο " Άβυσσος, άβυσσον επικαλείται" κατηγορεί τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Ν Ζέρβας ως ηθικό αυτουργό, ο Σιάντος δολοφονήθηκε από την Ιντέλιτζενς Σέρβις διότι ήταν "ισόβιος πράκτωρ των Άγγλων" οι οποίοι έσπευσαν να τον δολοφονήσουν διότι επέκειτο η αποκάλυψη του από τον αρχηγό του ΚΚΕ που από καιρό τον υποπτευόταν.

* Η τριανδρία που διοικούσε το ΚΚΕ στην κατοχή και τα Δεκεμβριανά ήταν Σιάντος, Ζεβγός, Ιωαννίδης. Ο πιο μορφωμένος απ αυτούς ήταν Ζευγός (πραγματικό όνομα Γιάννης Ταλαγάνης) σπούδασε παιδαγωγικά στο Διδασκαλείο της Αθήνας, ο αμέσως πιο μορφωμένος ήταν ο Σιάντος είχε τελειώσει το Δημοτικό, ο Γ Ιωαννίδης δεν είχε πάρει πτυχίο Δημοτικού (άγνωστο μεχρι ποια τάξη έφτασε).









Άβυσσος, άβυσσον επικαλείται....

[pluton]

Όπως αποκαλύφθηκε, δολοφόνος ήταν ο 32χρονος κρεοπώλης Χρήστος Βλάχος, ένας πρώην κομμουνιστής από τις Σέρρες. Ο συλληφθείς δολοφόνος θα υποστηρίξει πως μόλις είδε μπροστά του τον Ζέβγο του «ανέβηκε στο αίμα στο κεφάλι. Οι κομμουνιστές με βασάνισαν επειδή δεν συμφωνούσα μαζί τους».



Στην απολογία του θα αναφέρει επίσης ότι οι κομμουνιστές είχαν εκπορνεύσει τη γυναίκα του, με την οποία είχε χωρίσει, όταν αυτός βρισκόταν στη Γιουγκοσλαβία. Εκείνη ωστόσο από την πλευρά της θα υποστηρίξει αργότερα ότι τον χώρισε επειδή ήταν προδότης του κόμματος.

Ο Χρήστος Βλάχος πάντως, ως ούτως ή άλλως φυσικός αυτουργός της δολοφονίας θα καταδικαστεί στις 28 Μαΐου του 1948 σε φυλάκιση μόλις δύο ετών.

Μετά από δύο χρόνια αποφυλακίζεται και φυγαδεύεται στο μακρινό Μπουένος Άιρες, το 1968 επιστρέφει στις Σέρρες, το 1981 είναι τρόφιμος στο ψυχιατρείο Λέρου.

Ο ίδιος από το ψυχιατρείο υποστήριξε ότι ήταν πράκτορας του κράτους....

Αρκετά χρόνια αργότερα ο Μάρκος Βαφειάδης, ο οποίος την εποχή της δολοφονίας ήταν αρχηγός του ΔΣΕ και γνώριζε πράγματα, υποστήριξε ότι ο Ζέβγος δολοφονήθηκε εκ των έσω, κατ’ εντολήν της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε.

[pluton]

Έτσι για την ιστορία...

Ανάφερα ήδη ότι είχαμε δύο θανάτους:

Δολοφονία Ζευγού 20/3/1947.
Θάνατος Σιάντου 20/5/1947.

Ψέματα σας είπα είχαμε τρεις θανάτους.

1/4/1947 πέθανε ο Βασιλιάς Γεώργιος Β από καρδιά.

Μόλις είχε τελειώσει η αγγλική κηδεμονία και μόλις άρχιζε η αμερικάνικη, ακριβώς εκείνη την στιγμή πέθανε ο αγγλόφιλος Γεώργιος Β ...

Πάλι για την ιστορία....

Όταν ανακοινώθηκε ο θάνατός του οι Έλληνες δεν το πίστεψαν, νόμισαν ότι ήταν πρωτοαπριλιάτικο ψέμα.....

Άβυσσος, άβυσσον επικαλείται....

[pluton]

Έτσι για την ιστορία...

Άτομα με διαταραγμένη προσωπικότητα, έχουν χρησιμοποιηθεί πολλές φορές από "κέντρα" και "υπηρεσίες".... για δολοφονίες πχ ο Αλέξανδρος Σχοινάς που δολοφόνησε τον βασιλιά Γεώργιο Α στην Θεσσαλονίκη το 1913 ....



Η δολοφονία του μακροβιότερου βασιλιά στην Ελλάδα δεν διαλευκάνθηκε και καμία ερμηνεία δεν είναι τεκμηριωμένη.

[TAYGETHS]

Διάβασε το γράφει ο Γ . Λ. Γκαγκούλια (πολιτικός Επίτροπος της 7ης Μεραρχία του ΔΣΕ) στο βιβλίο του - Η ΑΘΕΑΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

Για το θεμα εχουν γραψει πολλοι
σχεδόν ολοι οι εμπλεκομενοι.

[TAYGETHS]

Αρκετά χρόνια αργότερα ο Μάρκος Βαφειάδης, ο οποίος την εποχή της δολοφονίας ήταν αρχηγός του ΔΣΕ και γνώριζε πράγματα, υποστήριξε ότι ο Ζέβγος δολοφονήθηκε εκ των έσω, κατ’ εντολήν της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε.

Ο βαφειαδης λεει ότι ο αρχικος στοχος ηταν ο παρτσαλιδης.Μαλλιστα λεει σαν υποψηφιους δολοφόνους μια φωφω και έναν Υφαντη.αυτος ο υφαντης ηταν σε πολλες σκοτεινες υποθεσεις δολοφονουσε συνηυθως μελη του κομματος.Ηταν 2ο γραφειο του γουσια

[pluton]

Στην εφαρμογή του σχεδίου "Χαραυγή" στην Ρούμελη την άνοιξη του 1948 τον ΔΣΕ τον πήρε και τον σήκωσε, ας δούμε όμως πως αντέδρασαν οι ανθρωπιστές του ΚΚΕ που προσπαθούσαν να διασωθούν και έσερναν μαζί τους γυναίκες, παιδιά και γέρους, έτσι την 4η Μαΐου 1948 .

"Οι Κ/συμμορίται κατά την προσπάθειάν όπως διαφύγωσιν εκ των γραμμών εγκλωβισμού των, ίνα μη προδοθώσιν εκ των κλαυθμηρισμών των νηπίων τα οποία έφεραν μετ αυτών αι ακολουθούσαι αυτούς μητέρες, έπνιξαν αυτά.

Τούτο κατετέθη επισήμως υπό των συλληφθεισών μητέρων των πνιγμένων νηπίων".

ΔΙΣ (σελ 75)


Σε άλλο σημείο της επίσημης ιστορίας του Στατού (ΔΙΣ) αναφέρεται ότι:

Την 30 Απριλίου 1948 βρέθηκαν νεκροί από ψύξη στον Πύργο Γκιώνας 4 γυναίκες και ένας γέρος.

Τα περιστατικά αυτά αναφέρονται και στο βιβλίο :

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ του Σόλωνα Νεικ Γρηγοριάδη.

[pluton]

ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Άνδρες της υποδιεύθυνσης Χωροφυλακής Αγίου Όρους με μοναχό στη διάρκεια του συμμοριτοπόλεμου.




Στις 27 /4/1945 έφτασε στο Άγιο Όρος το πρώτο κλιμάκιο της Χωροφυλακής. Στην δύναμη αυτή υπηρετούσαν 36 αξιωματικοί και χωροφύλακες.

ΠΡΩΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Το πρώτο σοβαρό επεισόδιο ήταν η επίθεση κατά της Δάφνης στις 23/4/1947 από 42 ενόπλους αντάρτες με αρχηγούς τους Κ Παπαγεωργίου και Α Καζάκο με σύνδεσμο το Θ Δαμπάση, αυτή η ομάδα καθήλωσε τη φρουρά του Σταθμού Χωροφυλακής που την αποτελούσαν 3 άνδρες και κατέλαβε το Τελωνείο, το Ταχυδρομείο, τον αστυνομικό σταθμό και τα εμπορικά καταστήματα. Την επόμενη ημέρα στις 3πμ φόρτωσαν τα προϊόντα που κατάσχεσαν (τρόφιμα, 110 σάκους αλεύρι, ιματισμό, υγειονομικό και τηλεπικοινωνιακό υλικό κα) στο πετρελαιοκίνητο "Άγιος Νικόλαος" που έτυχε να βρίσκεται στην Δάφνη και επέπλευσαν με κατεύθυνση Αρκούδα Χαλκιδικής.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας απόσπασμα Χωροφυλακής ΑΟ με ακταιωρούς πρόλαβε τους αντάρτες. Στην συμπλοκή που ακολούθησε οι αντάρτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν σχεδόν όλα τα εφόδια που είχαν πάρει και με απώλειες, σύμφωνα με στοιχεία της χωροφυλακής 2 νεκρούς και 2 τραυματίες διέφυγαν, Από την πλευρά των ανταρτών υποστηρίχτηκε ότι δεν είχαν καμιά απώλεια.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Χωροφύλακες με μέλη της Ιεράς Επιστασίας του Αγίου Όρους. Στο κέντρο με τα διάσημά του ο πρωτεπιστάτης Γρηγόριος Διονυσιάτης.



ΜΑΧΗ 16/10/1948

Η σημαντικότερη όμως μάχη ήταν αυτή που διεξάχθηκε την αυγή της 16/10/1948 από 400 περίπου ένοπλους αντάρτες που ήταν τμήμα της VI Μεραρχίας του ΔΣΕ.


Η δύναμη αυτή είχε στις τάξεις της και γυναίκες και η επιχείρηση έγινε με αντικειμενικό στόχο την προμήθεια τροφίμων και την στρατολόγηση κατοίκων της Χαλκιδικής που είχαν καταφύγει στο ΑΟ, μετά το πέρας της επιχείρησης η δύναμη αυτή θα κατέληγε στον Κάκαβο που στρατοπέδευε και η υπόλοιπη VI Μεραρχία.

Διοικητής των ανταρτών ήταν ο Π Ερυθριάδης και η επίθεση είχε δύο στόχους.

1ον Το Διοικητήριο όπου ήταν ο Διοικητής ΑΟ Π Παναγιωτάκος και 4 άνδρες η οποία και αποκρούστηκε μετά από 8ωρη μάχη και με απώλειες για τους επιτεθέντες, το κτήριο έπαθε μεγάλες ζημιές και κάηκε μεγάλο μέρος από το αρχείο της Διοικήσεως.

2ον Το κτήριο που στεγαζόταν η δύναμη της Χωροφυλακής που και αυτή απέτυχε.

Οι απώλειες των χωροφυλάκων ήταν ένας τραυματίας και των ανταρτών 2 νεκροί και 5 τραυματίες, τραυματίστηκε και ο Παπαγεωργίου.

Πήραν από τις Καρυές τρόφιμα, ιματισμό και χρήματα, παρόμοιες λεηλασίες έκαναν και στην Ι Μ Ιβήρων και Βατοπεδίου, προέβησαν δε σε εκτεταμένη στρατολόγηση , Οι αντάρτες με τα εφόδια που φορτώθηκαν σε 80 υποζύγια αποχώρησαν στις 17/10/1948.


Επισημάνθηκε από την πολεμική αεροπορία και στην πορεία των ανδρών του ΔΣΕ επί δύο ημέρες από τις Καρυές μέχρι τον Κάκαβο η Αεροπορία έκανε συνεχείς επιθέσεις, ταυτόχρονα τους βομβάρδισαν πολεμικά πλοία με συνέπεια να υποστούν σοβαρές απώλειες και να χάσουν το μεγαλύτερο μέρος των εφοδίων που είχαν συναποκομίσει (για την υπόθεση αυτή ο Πατέρας Γαβριήλ ο Διονυσιάτης έχει γράψει μια γλαφυρότατη περιγραφή).




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ένοπλοι χωροφύλακες φωτογραφίζονται μαζί με μοναχό μπροστά στο κτίριο της Ιεράς Κοινότητος στις Καρυές.


ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Στις 22/4/1948 30 αντάρτες εισήλθαν στο ΑΟ και λεηλάτησαν την Ι Μ Χιλιανδαρίου.
Στις 5/8/11948 ο καπετάν Κώστας Παπαγεωργίου με ομάδα από ενόπλους λεηλάτησε την Ι Μ Εσφιγμένου .
Στις 18/10/1948 ο καπετάν Κώστας Παπαγεωργίου λεηλάτησε την Ι Μ Καρακάλλου
Στις 8/11/1948 ο καπετάν Κώστας Παπαγεωργίου λεηλάτησε την Ι Μ Φιλοθέου
Στις 17/11/1948 ο καπετάν Κώστας Παπαγεωργίου προσπάθησε να λεηλατήσει την Ι Μ Ζωγράφου (Βουλγάρικο) η επίθεση αυτή αποκρούστηκε από δύναμη της Χωροφυλακής που φρουρούσε την Μονή (ο λόγος που φρουρείτο ειδικά η Βουλγάρικη Μονή πιο επιμελώς είναι καταφανής, μια ενδεχόμενη λεηλασία της θα έδινε αφορμή να εγείρουν αξιώσεις οι Βούλγαροι για διεθνοποίηση του ΑΟ).
Όλο το 1948 η κατάσταση στο ΑΟ ήταν ρευστή .
Στις 3/12/1948 το ΓΕΣ ζήτησε την εκκαθάριση της περιοχής και προς τούτο ενισχύθηκαν με δυνάμεις Χωροφυλάκων και εφόδια. Μετά την ενίσχυσή τους οι Χωροφύλακες επιτέθηκαν και αιφνιδίασαν τις αντάρτικες ομάδες, με τον τρόπο αυτό επιτεύχθηκε η εκκαθάριση του ΑΟ από τις δυνάμεις του ΔΣΕ.

Ταυτόχρονα οχυρώθηκε το στενό του Ξέρξη από δύναμη Στρατού Χωροφυλακής και ΜΑΔ , ενώ πλοία του στόλου περιπολούσανστην περιοχή.

Το 1949 έμεινε ισχυρή δύναμη Χωροφυλακής από 160 αξιωματικούς και οπλίτες και 40 ΜΑΔ, εφεδρικά δε είχαν οργανωθεί μεταβατικά αποσπάσματα που περιπολούσαν στην περιοχή. Από το καλοκαίρι του 1949 η δύναμη αυτή άρχισε να μειώνεται.

Στις 10/6/1949 μια δύναμη από 150 ενόπλους του ΔΣΕ με επικεφαλής τον ο καπετάν Παπαγεωργίου προσπάθησε να εισβάλει στο ΑΟ αλλά αποκρούστηκε στο στενό του Ξέρξη, κατά την επίθεση οι αντάρτες κατέλαβαν 2 φυλάκια στο χωριό Νέα Ρόδα που τα αποτελούσαν ΜΑΔ, οι επιτιθέμενοι μπήκαν στο χωριό Νέα Ρόδα πήραν τρόφιμα και ζώα, αλλά στις 3 μμ αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς Γομάτι υπό τους κανονιοβολισμούς του Φ Τ 12 και του ν/κ Κάλυμνος, στην συνέχεις ανέλαβε η αεροπορία.

Με την μάχη αυτή έκλεισε για το ΑΟ το κεφάλαιο εμφύλιος, δεν υπήρξε άλλη ενόχληση του Άθωνα από τον ΔΣΕ.

Ο πρωταγωνιστής των αντάρτικων επιθέσεων ο καπετάν Παπαγεωργίου (ταξίαρχου του ΔΣΕ) συνελήφθηκε στις 8/1/1950 στο χωριό Μεγάλη Παναγιά και εκτελέστηκε.




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Στρατού στη Χαλκιδική Κώστας Παπαγεωργίου έφεδρος ανθυπολοχαγός στο μέτωπο της Αλβανίας το 1941.

Η Ευγενία Πέγιου, 18 χρονών εκείνη την εποχή, μία από τα λίγα διασωθέντα μέλη του τμήματος του Κώστα Παπαγεωργίου μίλησε για τις μέρες εκείνες και για το πώς ένοιωσε μπαίνοντας στο Άγιον Όρος παραβιάζοντας κι αυτή μαζί με άλλες αντάρτισσες το άβατον της μοναστικής Πολιτείας:

«Ξεκινήσαμε νύχτα. Έβρεχε. Θέλαμε τρόφιμα και ο μόνος χώρος, όπως έλεγαν οι παλιότεροι ήταν τα μοναστήρια. Είχαν τα πάντα. Πεινούσαμε και υποφέραμε. Οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να μας δώσουν ούτε ψωμί. Περάσαμε μέσα από δάσος. Η πορεία ήταν μαρτύριο. Εμείς κινηθήκαμε προς τη μονή Ιβήρων. Ένιωθα ότι θα έπεφτα κάτω. Τρώγαμε κάστανα και αυτό μας στήριζε. Σκεφτόμουν ότι έκανα μεγάλη αμαρτία. Οι δικοί μου ήταν θεοσεβούμενοι. Ο πατέρας μου δούλευε στο Άγιον Όρος.
Είναι αλήθεια ότι φοβήθηκα, όπως φοβόμουν και μετά, μήπως μου συμβεί κάτι κακό. Άκουγες τότε τόσα πολλά. Για τιμωρίες της Παναγίας, για θαύματα και όλα αυτά με επηρέαζαν ( …) Είχα ακούσει ότι απαγορεύονταν να μπούνε γυναίκες στο Άγιον Όρος. Η διμοιρία μου έφτασε στη μονή Ιβήρων. Οι καλόγεροι δεν άνοιγαν την πόρτα. Εγώ δεν πυροβολούσα. Δεν κυκλοφορούσε κανείς. Τότε θυμάμαι ένας αντάρτης, Αλβανό τον φώναζαν, πήδηξε πάνω από την πόρτα και την άνοιξε. Εγώ δεν μπήκα μέσα. Περίμενα με το όπλο στο χέρι. Ήμουν μόνη. Πρέπει να ήταν και άλλες γυναίκες εκεί κοντά…».

«Αφού οι αντάρτες πήραν ότι πήραν, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Καθήσαμε σε ένα ξέφωτο στο Γομάτι. Μας εντόπισαν τα αεροπλάνα. Εκεί κοντά στα Νέα Ρόδα άρχισαν να μας κτυπούν. Θυμάμαι μια νέα κοπέλα. Πόντια ήταν, που είχε τραυματιστεί. Την μετέφεραν μέσα από ένα μονοπάτι στο βουνό. Στο δρόμο όλο φώναζε ‘ωχ μανούλα μου λελέβω’. Κάποια στιγμή πέθανε…».



(ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» στις 23 Σεπτεμβρίου 1999)



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ιανουάριος 1950. Ο Κώστας Παπαγεωργίου μετά τη σύλληψή του (με την τραγιάσκα δεμένος με χειροπέδες με Χωροφύλακα που φοράει κράνος).


Bιβλιογραφία

1.Δημητρίου Γ. Τσάμη «Άγιον Όρος- Προσέγγιση στην πρόσφατη ιστορία του», Θεσσαλονίκη.

2.Αρχιμανδρίτου Γαβριήλ Διονυσιάτου «Αγιορείτικη Ιστορία 55 ετών», Επετηρίς Αθωνιάδος Σχολής , 1966.