Μουσικές, στιχάκια και λοιπά εδώδιμα και αποικιακά.

[nemo]

επισης και αυτο ειναι δυνατο
Καλλιτέχνης: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Άλμπουμ: Παράξενη γιορτή
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2000
Είδος: Ποπ
Στίχοι
Και θα χαθώ από κοντά σου θα χαθώ
καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό
και θα χυθώ μες στα ποτάμια θα χυθώ
κοντά σου ούτε ένα, ούτ' ένα λεπτό
Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές
τα Σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι
στου σκοτωμένου έρωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνει
Και θα ριχτώ μέσα στο κύμα θα ριχτώ
αφρός θα γίνω βότσαλο, βότσαλο αλμυρό
και θ' αρνηθώ, όλο τον κόσμο θ' αρνηθώ
κοντά σου ούτε, ούτ' ένα λεπτό
Και θα χαθώ από κοντά σου θα χαθώ
καπνός θα γίνω χώμα, χώμα και νερό
και θα χυθώ μες στα ποτάμια θα χυθώ
κοντά σου ούτε ένα, ούτ' ένα λεπτό
Τις Κυριακές θα με ζητάς στις εκκλησιές
τα Σαββατόβραδα θα ψάχνεις στο λιμάνι
στου σκοτωμένου έρωτά μας τις γωνιές
θα κλαις μα τίποτα δε θα σου κάνει

[bizeli]

Η ''μαγκια'' του στιχουργου ειναι να γραψει κατι ουσιαστικο αλλα και πιασαρικο. Αυτο προυποθετει να ξερεις κανονες μετρικης και μουσικη καθως και να εχεις λεξιλογιο. Ο ακροατης δεν χρειαζεται να εχει τετοιες γνωσεις αλλα οταν ενα κομματι ειναι περισσοτερο τεχνικα αρτιο ειναι και πιο ευχαριστο στο αυτι.

Πω πω δεν ξέρω έχω μπερδευτεί.
Νομίζω υπάρχουν πολλοί δρόμοι να βγάλεις στίχους.
Ένας είναι και αυτός που λες εσύ. Του στυλ τώρα θα κάτσω και θα γράψω ένα τραγούδι και θα τα έχεις όλα μετρημένα και επιτηδευμένα.

Ένας άλλος δρόμος είναι ο εκρηκτικός, ο χειμαρρώδης και ο πιο αβίαστος. Νιώθω κάτι και το βγάζω πάνω στο χαρτί.

Νομίζω, επίσης, υπάρχει και ο τελείως ασυνάρτητος, μανιώδης δρόμος. Στίχοι που δεν καταλαβαίνει κανείς εκτός από τον δημιουργό.

Σχετικά με το λεξιλόγιο, σίγουρα παίζει ρόλο και αυτό, αλλά όχι με την έννοια του εκλεπτυσμένου και της σπανιότητας.
Ίσα ίσα τα περισσότερα τραγούδια έχουν απλές, λαϊκές λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθομιλουμένη και μιλάνε στον κόσμο.

Εκτός εντάξει αν μιλάμε για μελοποίηση στίχων κάποιου μεγάλου ποιητή.

Γενικά όλο το ύφος εξαρτάται και από το είδος του τραγουδιού. Ρεμπέτικο τραγούδι, πολιτικοποιημένο τραγούδι, ερωτικό, κοινωνικό, αφηγηματικό κτλ

[bizeli]

τωρα μου έρχονται στον νου οι στιχοι της πριγκηπεσσας ..σε αυτους σταθηκα
γιατι μου εκαναν μεγαλη εντυπωση οταν το πρωτοακουσα

Στίχοι
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ.
Μα είναι δώρο άδωρο
ν' αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό
τζάμπα σωστός με το στανιό.
Έξω φυσάει αέρας
κι όμως μέσα μου
μέσα σ' αυτό το σπίτι
πριγκιπέσα μου,
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη
μ' έβγαλαν σωστό.
Ξημερώματα στο δρόμο
ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου
και χάνω το μυαλό μου.

Νομίζω ότι το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ένα από αυτά που σαφέστατα κερδίζει ο στίχος έναντι της μουσικής.
Ειδικά εκεί που λέει "απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας" πετάγονται καρέκλες στα μαγαζιά.
Παθιάζονται όλοι.

[bizeli]

ενα αλλο κομματι που συμπαθω ειναι το παλιο μου παλτο

αλλα κατι δεν μου παει καλα σε μερικους στιχους και θα ηθελα να το διορθωσει καποιος
Έχω πέσει και κλαίω στο παλιό μου παλτό
που το είχα ξεχάσει στο πατάρι κλειστό
μες στις τσέπες του είχε ψιχουλάκια από σνακ
και στη φόδρα του θέση για τον δρόμο κονιάκ

Τόσες κρύες στιγμές στη καρδιά μου ζεστές
μέσα στο σινεμά και στους δρόμους μετά
μου `μαθε τα ταξίδια να αλητεύω εν ψυχρώ
να περνάω καλά και με χάλια καιρό
το παλιό μου παλτό

Κι έσβηνε το τσιγάρο στο υγρό πάνω χώμα
σ’ ένα υπόστεγο κάτσαμε και γίναμε λιώμα
και μια νύχτα τρελή σ’ ένα άδειο βαγόνι
μείναμε ως το πρωί και έξω έριχνε χιόνι

Πώς περάσαν τα χρόνια τι είναι αυτά που φορώ
ποιο σατέν ποιο μετάξι θα με βγάλει χορό
το παλιό μου παλτό το χαρίζω σε `σένα
να προσέχεις μικρή μου γιατί μοιάζει σ’ εμένα
γιατί μοιάζει σε `μένα

Κι έσβηνε το τσιγάρο στο υγρό πάνω χώμα
σ’ ένα υπόστεγο κάτσαμε και γίναμε λιώμα
το παλιό μου παλτό το χαρίζω σε `σένα
να προσέχεις μικρή μου γιατί μοιάζεις σ’ εμένα

Δεν είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια αλλά σέβομαι τον πόνο που βγάζει.
"Μες στις τσέπες του είχε ψιχουλάκια από σνακ"

Και μετά σας πείραξε ο δικός μου στίχος.


Και Χατζηγιάννη Νέμο; Δε σου το χα.

[bizeli]

Συγγνώμη αλλά δείτε πόσο απλός στίχος. Αν αυτό το τραγούδι δεν το έλεγε ο Ζαμπέτας αλλά ο Τσαλίκης ξέρω εγώ, θα σας έλεγα εγώ τι τραγούδι θα θεωρούνταν σήμερα.

Θα πάρω σβάρνα μια βραδιά
όλες τις συνοικίες
δε θέλω πολυτέλειες
και πολυκατοικίες

Είχα έναν παλιόφιλο
τα ίχνη του έχω χάσει
σ’ ένα στέκι απόμερο
το στέκι του Θανάση

Που ‘σαι Θανάση
Που ‘σαι Θανάση
ήθελα να σ’ αντάμωνα
Η γρουσουζιά να σπάσει

Εκεί θα βρω της νιότης μου
τα φίνα τα ωραία
Το Μάνθο το Θεμιστοκλή
και την παλιά παρέα

Δίπλα θα καθίσουμε
σαν πρώτα στο τραπέζι
και μαζί θ’ ακούσουμε
γλυκιά πενιά να παίζει

Που ‘σαι Θανάση
Που ‘σαι Θανάση
ήθελα να σ’ αντάμωνα
Η γρουσουζιά να σπάσει

[bizeli]

Δύο λέξεις θα σας πω μόνο. Ούτε καν ολόκληρο τον στίχο. Ούτε καν ολόκληρο το τραγούδι δε χρειάζεται.

"Εξαιτίας σου"
Ν. Οικονομόπουλος

Δύο λέξεις που σηκώνουν όλο το βάρος του τραγουδιού.

Στιχουργός: Γιαννατσιούλα Ελένη

Το περιμένατε ότι είναι γυναίκα στιχουργός;

[NikosVy]

Λαχουρένιε

[Λαχουρένιος]

Λαχουρένιε Δες το συνημμένο.

Δεν σου αξίζουν περισσότερα, που τα έβαλες με τίτλο "εδώδιμα"

Δεν το εβαλα εγω ετσι ρε. Οι συντονιστες μετεφεραν τα ποστ μας απο το νημα του Τραγκα σε νεο νημα.

ΥΓ Ευχαριστω για τις προτασεις

[nemo]

Λαχουρένιε Δες το συνημμένο.

Δεν σου αξίζουν περισσότερα, που τα έβαλες με τίτλο "εδώδιμα"

Δεν το εβαλα εγω ετσι ρε. Οι συντονιστες μετεφεραν τα ποστ μας απο το νημα του Τραγκα σε νεο νημα.

ΥΓ Ευχαριστω για τις προτασεις

πες μας οτι τις καταλαβες κιολας για να πεσω απο τον ισθμο

[bizeli]

Παιδιά ακούστε με λίγο. Υπάρχουν και τραγούδια που μπορεί να μην καταλαβαίνεις ακριβώς τους στίχους, παρόλα αυτά σε παίρνουν και σε χτυπάνε στον τοίχο.
Μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς συμβαίνει αυτό;

Προσκυνάς ή δεν προσκυνάς αυτό το τραγούδι;