Μουσικές, στιχάκια και λοιπά εδώδιμα και αποικιακά.

[nemo]

θυμαμαι ενα τραγουδι ιταλικο που ακουγα μικρος και δεν καταλαβαινα λεξη
αλλα τα σπασιματα της φωνης και η ενταση που λες σε μερικα σημεια ακομη ειναι στο μυαλο μου

οσο και να εψαξα στο διαδικτιο δεν μπορεσα να το βρω το τραγουδουσε μια γυναικα
και οπως τα λες παραπονο και θυμο

[bizeli]

θυμαμαι ενα τραγουδι ιταλικο που ακουγα μικρος και δεν καταλαβαινα λεξη
αλλα τα σπασιματα της φωνης και η ενταση που λες σε μερικα σημεια ακομη ειναι στο μυαλο μου

οσο και να εψαξα στο διαδικτιο δεν μπορεσα να το βρω το τραγουδουσε μια γυναικα
και οπως τα λες παραπονο και θυμο

Τώρα αρχίζεις και με πιάνεις

[bizeli]

Είναι και αυτή η κατηγορία τραγουδιών, τα "βιωματικά" όπως τα λέω εγώ που εμπνέεσαι από μια πραγματική ιστορία ή ένα υπαρκτό πρόσωπο.

Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να 'τανε γιορτή

Δεν ήσουνα φαντάρος για να σου πω καλός πολίτης
Μα ούτε και που γιόρταζες για να σου πω χρονιά πολλά
Τρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνες
Ήπια το ούζο κι είπα γεια χαρά

Το ξέρω ζήτησες δουλειά σε χίλια δυο αφεντικά
Κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσία
Μα μόλις είδανε κι αυτοί πως είχες κίτρινο χαρτί
Σε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ' αφήσανε να πεις
Μια δικαιολογία

Και είπες στην αρχή καλά κι αλλού εζήτησες δουλειά
Κι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδια
Μα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες και σ' εποχή
Που όλοι σφίγγαν το λουρί κι εσύ είχες κίτρινο χαρτί
Κι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία

Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε
Σε τυρρανούσε καλοκαίρι και χειμώνα
Κι είναι μαρτύριο τρομερό το βίτσιο αυτό το βρομερό
Που σου 'μαθε στη φυλακή
εκείνος ο ψηλός απ' τη Δραπετσώνα
σου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δεν φταις εσύ
φωτιές σου καίνε το κορμί,
κουτάλι και βελόνα

Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί
Καλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που 'πεφτε
Σαν χιόνι απ' το ταβάνι
Και μέχρι να σου βγει η ψυχή δεν θα ξεχάσεις μια στιγμή
Κάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματα
Κι είπανε τ' αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελί
Ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη

Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
Είπαν αυτός είναι απ' ώρα πια νεκρός
Και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
Το ξέρω σου 'λειψε η σκόνη η λευκή
Και μού 'λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσω
Βαρέθηκα τις νύχτες τις λευκές
Σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω

Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να 'τανε γιορτή

από τους κατσιμιχαίους

[nemo]

επεσες στην περιπτωση τωρα με αυτο που ειπες και με το χειμωνιατικο πρωι
τα ακουγαμε συνεχως σε ταξιδι απο αθηνα τρικαλα και καπνιζαμε και μπαφους
...παλια λεμε και ειχε ντουμανιασει το αμαξι και ηταν και χειμωνας !!!

Ελένη Βιτάλη
Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε
μια απόφαση ηρωική.
Πήρα εφημερίδα και στυλό
βρήκα διαμέρισμα φτηνό
τρία νοίκια να το κλείσω
έπιπλα για να το ντύσω
και δεν θέλω να σε ξαναδώ
Ήρθε η νύχτα η σκληρή κι' εγώ
νοιώθω σαν απόκληρη εδώ
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
αλλά ντρέπομαι να σου το πω
Πώς χωρίς εσένα είμαι μισή
δεν πετιέται έτσι μια ζωή
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
μα με κυνηγάει μια φυγή
Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε

[bizeli]

επεσες στην περιπτωση τωρα με αυτο που ειπες και με το χειμωνιατικο πρωι
τα ακουγαμε συνεχως σε ταξιδι απο αθηνα τρικαλα και καπνιζαμε και μπαφους
...παλια λεμε και ειχε ντουμανιασει το αμαξι και ηταν και χειμωνας !!!

Ελένη Βιτάλη
Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε
μια απόφαση ηρωική.
Πήρα εφημερίδα και στυλό
βρήκα διαμέρισμα φτηνό
τρία νοίκια να το κλείσω
έπιπλα για να το ντύσω
και δεν θέλω να σε ξαναδώ
Ήρθε η νύχτα η σκληρή κι' εγώ
νοιώθω σαν απόκληρη εδώ
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
αλλά ντρέπομαι να σου το πω
Πώς χωρίς εσένα είμαι μισή
δεν πετιέται έτσι μια ζωή
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
μα με κυνηγάει μια φυγή
Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε

Καλά το συγκεκριμένο τραγούδι πέρα από τον στίχο έχει και πολύ ιδιαίτερη μελωδία.
Να σου πω και τη γνώμη μου για τη Βιτάλη.

Πριν από κάποια χρόνια ο Δήμος Θέρμης είχε διοργανώσει μια τύπου "συναυλία" στο φράγμα της Θέρμης. Τζαμπέξ κατάσταση. Μη φανταστείς τίποτα ιδιαίτερο.
Πλαστικές καρέκλες εδώ κι εκεί σε μια απλή αλάνα. Καντίνες με μπύρες και σουβλάκια πιο δίπλα. Ψιλοχύμα φάση τέλος πάντων.
Πολύ απλά πράγματα.
Προσκεκλημένη ήταν η Βιτάλη.

Σε πληροφορώ ήταν από τις καλύτερες "συναυλίες" που έχω πάει στη ζωή μου.
Γιατί;
Γιατί Βιτάλη.

[nemo]

και με αυτο αλλα με κιθαρα και φωνη χωρις κανενα αλλο οργανο
Τα τσιγάρα αναβοσβήνω
κάνω το πικρό γλυκό
κι ο καπνός που πάει πάνω
φτιάχνει ένα μηδενικό

Φίλοι με ρωτούν τι κάνω
πως τα πάω πως περνώ
κι εγώ ανάβω ένα τσιγάρο
και δεν ξέρω τι να πω

Το ταβάνι θα τρυπήσω
με το νου μου έξω θα βγω
μα ποιος μου ‘βαλε στο χέρι
το τσιγάρο που κρατώ

Αχ ψυχή μου φαντασμένη
και κορμί μου μοναχό
αν εγώ δε σας παντρέψω
σαν τσιγάρο να καώ

[NikosVy]

Ήμουν και γω μια ηθική
κόρη της επαρχίας
και μάζεψα σαν ήρθα εδώ
ψ@@@ς μιας Μεραρχίας

[bizeli]

Κοίτα να σου πω κάτι νέμο;
Ο ανθρώπινος ψυχικός πόνος κρύβει μέσα του ένα δέος, μια γοητεία, μια ιερότητα.
Είναι ένα πολύ ανώτερο συναίσθημα και ο ίδιος ο πόνος αλλά και το συναίσθημα που πρέπει να δείξεις εσύ απέναντι στον πόνο.
Μπροστά στον πόνο ή θα δείξεις δύναμη ή θα λυγίσεις.
Και τα δύο είναι εξίσου υπερβατικά.

Να σου πω μια ιστορία.
Πριν κάποια χρόνια έτυχε να βρεθώ μπροστά σε έναν σωριασμένο άνθρωπο χωρίς τις αισθήσεις του. Μέσα στο μαγαζί του. Άγνωστος τελείως σε εμένα. Τον είδα απ' έξω καθώς περνούσα.
Αμέσως άρχιζα να φωνάζω σε βοήθεια. Έτρεξε αμέσως κόσμος, ταυτόχρονα κάλεσα το ΕΚΑΒ, προσπαθήσαμε να δώσουμε πρώτες βοήθειες.
Ο άνθρωπος ήταν ήδη νεκρός βέβαια.
Φτάσαν δύο ασθενοφόρα, αστυνομία κτλ που απλά επιβεβαίωσαν τον θάνατο. Δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Προσπαθούσαν τουλάχιστον μισή ώρα να τον επαναφέρουν.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήμουν σχετικά ψύχραιμη. Ψύχραιμη που λέει ο λόγος. Τέλος πάντων.
Εν τω μεταξύ από κάποιον είχε ειδοποιηθεί και η γυναίκα του και περιμέναμε να ρθει.

Ξέρεις πότε λύγισα;
Όταν έφτασε η γυναίκα του και έβγαλε μια δυνατή ιαχή πόνου.
Μέσα στο πλήθος δεν μπορούσα να ξεχωρίσω ποια ήταν η γυναίκα του και από πού ερχόταν η φωνή. Άκουσα μόνο τη φωνή της καθώς πλησίαζε προς το σημείο.
Ε σε εκείνο το σημείο ακριβώς κατέρρευσα μόνο από την κραυγή που έβγαλε.
Για μένα ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι.
Θρήνος ρε φίλε.
respect


Α ξέχασα να πω και πού ήθελα να καταλήξω.
Ήθελα να πω με όλα αυτά ότι ο ψυχικός πόνος μπορεί να γίνει πολύ δημιουργικός, για αυτό και τα περισσότερα τραγούδια που τραγουδούν κάτι στενάχωρο μας "αγγίζουν" πιο πολύ.

[NikosVy]

People also ask
How do you write a bad song? https://www.google.com/search?q=how+to+ ... 2&dpr=1.25

[bizeli]

Πάρτε λίγο ακόμα soprano
Best audience participation concert