Ο ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ Νο 50

[pluton]

Είπα ότι γνώρισα πολλούς που ήταν στην Μακρόνησο. Όλοι μιλούσαν για το κουβάλημα της πέτρας



Και στην Μακρόνησο αυτό το άγαλμα έχουν.



Πάει καλά κουβάλησαν πέτρες για να κτίσουν διοικητήριο, μαγειρεία, νοσοκομεία, αποθήκες, θαλάμους κλπ εγκαταστάσεις που χρειαζόντουσαν. Πόσοι κουβάλησαν; Στο βιβλίο του Ν Μάργαρη βλέπω αριθμούς που πλησιάζουν τις 15.000

Παραπονιούνται λοιπόν οι αριστεροί γι αυτό.

Δεν είδα κανένα μνημείο για τις αγκαρίες που έκαναν οι πληθυσμοί που ήταν υπό την διοίκηση του ΔΣΕ και εκεί γίνηκαν τεράστιες εγκαταστάσεις από πέτρες.

Ο ΕΣ εντυπωσιάστηκε από τις πετροκατασκευές κτηρίων και πολυβολείων, ακόμα μιλούν για τα πολυβολεία με 4 και 5 σειρές κορμών δέντρων .... όλα αυτά πως κουβαλήθηκαν; από τους μαχητές του ΔΣΕ;

Φυσικά όχι τα κουβάλησαν εξαναγκασθέντες πληθυσμοί και άφησαν την τελευταία πνοή τους πολύς κόσμος σ αυτά τα "έργα".... για αυτούς άχνα δεν βγάζουν οι "ευαίσθητοι" του ΚΚΕ.















Μπορούσα να σας βάλω ακόμα 30 τέτοιες φωτογραφίες.

Ποιους αγκάρεψαν για να γίνουν αυτά;

[pluton]

«Στην περιφέρεια Κονίτσης εκτελούσαν κατά ομάδες πολίτες, μητέρες, γέροντες, παπάδες, ως δήθεν “πράκτορες του μοναρχοφασισμού”.

Ο κόσμος έτρεμε, ακούγοντας το όνομα “πράκτωρ”. Αλίμονο σ’ εκείνον που θα είχε την τύχη να του πέσει τέτοιος χαρακτηρισμός. Και τέτοιους χαρακτηρισμούς ήταν εύκολα να κάμει και ο πιο άξεστος συμμορίτης και διά μόνο τον λόγο, ότι κάποιος του αρνήθηκε να δώσει το ζώο ή ένα κομμάτι ψωμί…

Από μερικά κομματικά μέλη άκουσα, μου ήλθε στα αυτιά μου, μια φοβερή είδησις. Πως κάτι παιδιά του Παιδομαζώματος από τη Ρουμανία, εστάλησαν να πολεμήσουν στην Ελλάδα!…

Αισθάνθηκα τη μεγαλύτερη ντροπή! Συλλογιζόμουν το κατάντημά μας! Την ψευτιά μας! Την δολιότητα! Την απάτη! Την προδοσία! Την κακουργία και το έγκλημα! Γελάσαμε τους γονείς πως τα παιδιά θα “ζούσαν ευτυχισμένα, μακρυά από αεροπλάνα και πολέμους”! Και τώρα, μετά από έναν χρόνο “ανάπαυση” τα στέλναμε στον πόλεμο! Να πολεμήσουν εναντίον εκείνων που όφειλαν να σέβονται! Σκέφθηκα, ότι δεν είχαμε ούτε μιας δεκάρας φιλότιμο! Διότι αν είχαν έστω και μιας δεκάρας φιλότιμο εκείνοι που διέπραξαν τέτοιο ανοσιούργημα, έπρεπε να πέσουν στον Δούναβη να ξεπλύνουν την ντροπή και το αίσχος απ’ το κατάντημά τους! Αλλά που ντροπή!».


(Γεώργιος Μανούκας, εκ των υπευθύνων του Παιδομαζώματος)

[Τλαξκαλτέκος]

Το τέλος του Μπελογιάννη και των συντρόφων του.

Εφημερίδα Η Αυγή , Πύργος Ηλείας , 31/3/1952 :




( Οι 4 κατάσκοποι της Κομινφόρμ δεν πήραν τελικά χάρη παρά τις πιέσεις των κεντροαριστερών ).





( Οι 4 μελλοθάνατοι δεν είχαν πλέον την ψυχραιμία που έδειξαν στην αίθουσα του στρατοδικείου. Ο Μπελογιάννης συγκρατήθηκε περισσότερο απ' τους άλλους τρεις ).

( Οι μελλοθάνατοι έτρεμαν, εκτός του Μπελογιάννη ).

(Κοινώνησαν Μπάτσης, Αργυριάδης και Καλούμενος. Ο Μπελογιάννης αρνήθηκε ).

( Η εκτέλεση. Άναρθρες κραυγές. Οι τυπικές χαριστικές βολές ).

( Αυτοκίνητο μετέφερε τα πτώματα στο Γ΄ Νεκροταφείο με συνοδεία μικρής δύναμης χωροφυλακής ).