Ρωσικά ανθελληνικά σχέδια.

[pluton]

Οι Ρώσοι και η ελληνική επανάσταση του 1821

ΡΩΣΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΡΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΥΠΟΤΕΛΗ ΣΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ.


Αυστρία, Γαλλία και Πρωσία) ένα υπόμνημα για την επίλυση του ελληνικού ζητήματος, με στόχο την «ειρήνευση» της επαναστατημένης Ελλάδας. Σύμφωνα με το υπόμνημα αυτό θα έπρεπε να δημιουργηθούν τρία αυτόνομα ελληνικά κρατίδια που θα ήταν φόρου υποτελή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία θα διατηρούσε στρατεύματα σε στρατηγικά σημεία. Τα νησιά του Αιγαίου θα απολάμβαναν κι αυτά ένα παρόμοιο στάτους αυτονομίας. Το σχέδιο είχε στόχο να εξασφαλίσει η Ρωσία τον απόλυτο έλεγχο στους ορθοδόξους πληθυσμούς και να απλώσει την επιρροή της σε όλα τα Βαλκάνια. Το λεγόμενο ρωσικό «σχέδιο των τριών τμημάτων» είχε, πιθανόν, στόχο να αποτρέψει την αναγνώριση της ελληνικής εθνικής ανεξαρτησίας την οποία συζητούσαν ανεπίσημα, από τα τέλη του 1823, στελέχη του Φόρεϊν Οφις. «Ο φόβος να ξεφύγει από τα ρωσικά χέρια το ελληνικό ζήτημα», γράφει ο Γερμανός ιστορικός Γκέοργκ Γκότφριντ Γκερβίνους, οδήγησε τους Ρώσους στο σχέδιο ειρήνευσης.

Η γαλλική διαρροή
Οι Οθωμανοί ενημερώθηκαν πολύ σύντομα από Ελληνες πληροφοριοδότες τους στην Οδησσό. Οι μόνοι που δεν έλαβαν το σχέδιο, διότι οι Ρώσοι δεν θεώρησαν σκόπιμο να τους ενημερώσουν, ήταν οι Ελληνες. Αλλά το κείμενο διέρρευσε, μάλλον από τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών, τον μεγάλο συγγραφέα Σατομπριάν, του οποίου τα φιλελληνικά αισθήματα ήταν γνωστά. Ο Σατομπριάν μοίρασε αντίγραφα της πρότασης σε στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας. Ετσι, στις 31.5.1824 η φιλελεύθερη γαλλική εφημερίδα Constitutionnel δημοσίευσε μια σύνοψη του σχεδίου στην πρώτη σελίδα της με το παρακάτω σχόλιο: «Οι άλλες Δυνάμεις δεν έχουν πεισθεί ότι είναι το ίδιο ωφέλιμο γι’ αυτές όσο είναι για τη Ρωσία να ιδρυθούν νέες και ξεχωριστές μεταξύ τους Ηγεμονίες με σκοπό να αποτραπεί μόνιμα το ενδεχόμενο να γίνει η Ελλάδα τόσο ισχυρή ώστε να συγκροτηθεί ως έθνος-κράτος και να αποφύγει, έτσι, τον κίνδυνο να μετατραπεί σε ρωσικό προτεκτοράτο. Το σχέδιο ειρήνευσης απηχεί παλαιά σχέδια της Ρωσίας για κυριαρχία στην Ανατολή».



https://www.kathimerini.gr/society/5635 ... ratidia-k/

[Pavlos-Παυλος]

Αρθρο της Καθημερινής, με την υπογραφή του Αριστείδη Χατζή ;

Σύντομα μπάρμπα, μαζί με τον αντιρωσσικό αγώνα σου, σε βλέπω ν΄ανεμίζεις και την ΛΟΑΤΚΙ σημαία.
Πατρίς, Θρησκεία και Ομόφυλη Οικογένεια.

[pluton]

Τι το κακό έχει το άρθρο;

Είναι γεγονός ότι οι Ρώσοι δεν υποστήριζαν ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.

Τώρα τι παντιέρα ανεμίζω είναι φανερό είναι γυάλινο το σπίτι μου.

[Pavlos-Παυλος]

Το κακό που εχει το αρθρο, είναι οτι ο Χατζής παίρνει ενα ιστορικό γεγονός, την προταση της Ρωσίας για τριχοτόμηση),
παραγνωρίζοντας τη συνθηκη της Πετρουπολης και πολυ περισσοτερο αυτην της Αδριανούπολης.

Ο Χατζής ποτέ δεν εκρυψε την ακρως φιλελευθερη πολιτικη σκέψη του, που φτανει μεχρι την υιοθετηση ομόφυλων ζευγαριών.
Δικαίωμα του ειναι και κρίνεται γι αυτό.

Εσύ όμως, αρπαζεις την ευκαιρία να τονώσεις το αντιρωσσικό σου μένος, γραφοντας εκ νεου αυτό.
Είναι γεγονός ότι οι Ρώσοι δεν υποστήριζαν ανεξάρτητο ελληνικό κράτος.
Εισαι και συ στην σωστη πλευρά της ιστορίας.

[pluton]

Ο ρωσοτουρκικος πόλεμος του 1828-1829 έγινε διότι η οθωμανική αυτοκρατορία έκλεισε τα Δαρδανέλια.

Ο Σουλτάνος ζήτησε την ειρήνη, η οποία συνήφθη στην Αδριανούπολη στις 14 Σεπτεμβρίου 1829. Η Συνθήκη της Αδριανούπολης έδωσε στη Ρωσία το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας και τις εκβολές του Δούναβη.

Η Τουρκία αναγνώρισε ρωσική κυριαρχία της Γεωργίας και τμήματα της σημερινής Αρμενίας, ενώ στη Σερβία παραχωρήθηκε αυτονομία και η Ρωσία είχε τη δυνατότητα να καταλάβει τη Μολδαβία και τη Βλαχία (εγγυάται την ευημερία τους και την πλήρη «ελευθερία του εμπορίου») μέχρις ότου η Τουρκία καταβάλει τις πολεμικές αποζημιώσεις.

Η Μολδαβία και η Βλαχία παρέμειναν υπό ρωσική επικυριαρχία μέχρι το τέλος του Κριμαϊκού πολέμου.

Απ' ότι βλέπεις ο πόλεμος έγινε για καθαρά ρωσικά συμφέροντα και την εξυπηρέτηση του πανσλαβικου σχεδίου της Ρωσίας.

[Προέλλην]

Δεν νομίζω να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι εσχατόρωσοι ήθελαν τους ελληνορθόδοξους απλά ως διάφορες τοπικές ηγεμονίες στο πλαίσιο της αυτοκρατορίας τους, όπως και τους Σλάβους των Βαλκανίων, και ότι αν επιτύγχαναν τα δόλια σχέδιά τους σήμερα θα είμασταν ένα ή περισσότερα κράι ή ομπλάστ στην τελειωμένη, παρακμιακή, σιχαμερή δικτατορία τους.

Οι χριστιανικοί πληθυσμοί των Βαλκανίων εργαλειοποιήθηκαν απο τους εσχατόρωσους, με στόχο την διάλυση και κατάκτηση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ήθελαν απλά να διώξουν τους τούρκους τσιφληκάδες και να φέρουν τους δικούς τους, ενώ παράλληλα οι χριστιανοί χωρικοί θα βρισκόταν στο καθεστώς που βρισκόταν και οι ρώσοι χωρικοί, δηλαδή στην ανοιχτή, ξεκάθαρη δουλεία.

Έτσι ήθελαν να μας έχουν οι εσχατόρωσοι, όπως τους δικούς τους:


ΔΕΝ νοιαζόταν να μας απαλλάξει απο κανένα ζυγό δουλείας, ένα σαδιστικό μεσαιωνικό καθεστώς δουλοπαροικίας σαν το ρωσικό, αντίστοιχο σε καθυστέρηση με το οθωμανικό. Να αντικαταστήσουν το τούρκικο χαράτσι με το δικό τους απλά ήθελαν.

Αντίθετα, οι δυτικές δυνάμεις, παρ όλο που δεν ήθελαν με τίποτε την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ούτε καν την σμίκρυνσή της με πλήρη ανεξαρτησία των Βαλκανίων, μας προσέφεραν και την ανεξαρτησία με το δικό μας κράτος, και λεφτά, και τα πάντα. Γιατί αυτοί είχαν στις χώρες τους πανίσχυρα ρομαντικά φιλελληνικά και ανθρωπιστικά κινήματα, που συγκινούταν με τις σφαγές κλπ.

[Προέλλην]

Για να καταλαβαίνετε, τι σύστημα κομίζαν οι πουστότσαροι στην Ελλάδα ως δήθεν καλύτερο απο το οθωμανικό, και προσοχή, τα παρακάτω τα έκαναν στους δικούς τους, όχι σε τίποτε κατακτημένους αλλοδαπούς:

Ο βιοπορισμός των ευγενών εξαρτώταν από την ελεύθερη εργασία που παρείχε η δουλοπαροικία και οι πιθανότητες να αλλάξει αυτό ήταν ουσιαστικά μηδενικές. Κάθε κτήμα ήταν ο δικός του κόσμος με τους δικούς του κανόνες που καθόριζε ο εκάστοτε κύριος ή κυρία. Η διαφορά μεταξύ δουλοπάροικων και αγροτών ήταν ουσιαστικά ότι οι δουλοπάροικοι ανήκαν σε ιδιώτες γαιοκτήμονες, ενώ οι αγρότες ήταν ιδιοκτησία του ρωσικού κράτους. Οι άνθρωποι αγοράζονταν και πωλούνταν σε δημοπρασία ή μέσω συμβολαίου μεταξύ ιδιωτών- πωλούνταν μαζί με μουλάρια, κάρα ή οποιαδήποτε άλλα υλικά αγαθά. Οι ρωσικές εφημερίδες δημοσίευαν αγγελίες που περιέγραφαν τα χαρακτηριστικά και τις δεξιότητες ενός σκλάβου για τους ενδιαφερόμενους αγοραστές. Για παράδειγμα, αυτή η αγγελία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Moscow News το 1797: Πωλείται: ένας σερβιτόρος, 25 ετών, με τη σύζυγό του και έναν ανήλικο γιο. Πολύ καλός υφαντής- μπορεί επίσης να ξυριστεί και να πάρει αίμα. Η σύζυγος μπορεί να φροντίζει την ερωμένη και είναι ικανή για οποιαδήποτε εργασία. Επίσης πωλείται στον ίδιο χώρο: μια... άμαξα, όχι πολύ χρησιμοποιημένη, της καλύτερης κατασκευής.

Οι οικογένειες πωλούνταν σε γενικές γραμμές μαζί, αλλά όχι πάντα- μπορούσαν να διαλυθούν οριστικά. Σε γενικές γραμμές, όσο περισσότερους δουλοπάροικους κατείχε ένας κύριος ή πομεστσίχης, τόσο καλύτερα ήταν οι δουλοπάροικοι. Εάν υπήρχαν αρκετές χιλιάδες δουλοπάροικοι, συνήθως ήταν σε obrok, όπου ο δουλοπάροικος πλήρωνε το ενοίκιο σε μετρητά ή σε είδος. Οι δουλοπάροικοι που ανήκαν σε μικρότερους πομεστσίκους σε πολλές περιπτώσεις εργάζονταν στο πλαίσιο του συστήματος barhchina, παρόμοιο με το προ-επαναστατικό corvee στη Γαλλία, όπου ο κύριος αποζημιωνόταν με εργασία. Αυτός ο τύπος ύπαρξης ευνοούσε σύντομες, βασανιστικές ζωές για τους εργάτες. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ζωή δεν ήταν φρικτή για κάθε δουλοπάροικο- πολλοί μάλιστα έγιναν πλούσιοι μέσω προσωπικών δεξιοτήτων, εκπαίδευσης και επιχειρηματικότητας, και μάλιστα αγόρασαν δικούς τους δουλοπάροικους και περιουσία. Ωστόσο, ο δουλοπάροικος δεν επιτρεπόταν νομικά να κατέχει ιδιοκτησία και τέτοιες αγορές γίνονταν αναγκαστικά στο όνομα του κυρίου. Ο φθόνος και η δυσαρέσκεια για την επιτυχία του γείτονα ήταν σταθερά ενσωματωμένα στον ρωσικό χαρακτήρα, και ο εργατικός αγρότης ήταν συχνά ένας μοναχικός αγρότης. Οι χωρικοί δεν μπορούσαν να παντρευτούν χωρίς τη συγκατάθεση των αφεντικών τους, και οι γυναίκες δουλοπάροικοι που εμφανίζονταν έγκυες χωρίς να έχουν παντρευτεί τιμωρούνταν αυστηρά.

Οι δουλοπάροικοι υπάγονταν στις ορέξεις του κυρίου ή των διαχειριστών και των δικαστικών επιμελητών που απασχολούσε. Η μεταχείρισή τους ήταν κατά καιρούς απάνθρωπη. Σύμφωνα με το νόμο, οι ιδιοκτήτες δεν επιτρεπόταν να σκοτώνουν τους δούλους τους, αλλά μπορούσαν και τους χτυπούσαν σχεδόν μέχρι θανάτου. (Για τους ανήλικους ίσχυαν περιορισμοί στα χτυπήματα με μαστίγιο.) Ορισμένοι γαιοκτήμονες καλλιεργούσαν εικονικά χαρέμια από τους δουλοπάροικους πληθυσμούς τους, στα οποία νεαρά κορίτσια υποχρεώνονταν να ικανοποιούν τις σεξουαλικές απαιτήσεις των αφεντικών τους υπό την απειλή βασανιστηρίων. Δεν υπήρχαν νόμοι για να σταματήσουν αυτά τα πράγματα, και μια τέτοια συμπεριφορά δεν διαπνεόταν απαραίτητα από κάποια κοινωνική απέχθεια. Οι δουλοπάροικοι του σπιτιού, όντας σε άμεση γειτνίαση με τον πομεστσίκο ή την πομεστσίτσα, φάνηκε να σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της ιδιοτροπίας και της σκληρότητας που εκτοξεύονταν από πάνω σε σχέση με τα αδέλφια τους που δούλευαν στη γη. Θα ήταν δίκαιο να πούμε ότι υπήρχαν και καλοί αφέντες και ότι η μοίρα ορισμένων δουλοπάροικων δεν ήταν τόσο ζοφερή. Ορισμένοι αφέντες παρείχαν σχολεία -αν και οι νόμοι απαγόρευαν στους δουλοπάροικους να εισέρχονται στο γυμνάσιο- και νοσοκομεία και επέτρεπαν ακόμη και στους δούλους τους να αγοράζουν ή να κερδίζουν με άλλο τρόπο την ελευθερία τους. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ένας δουλοπάροικος γινόταν πράγματι πλούσιος ή έφτανε σε υψηλά επίπεδα απασχόλησης σε κυβερνητικές υπηρεσίες. Υπάρχουν επίσης πολλές ιστορίες για τη σαδιστική συμπεριφορά δουλοπάροικων που ήταν υπεύθυνοι για άλλους δουλοπάροικους.

Για όλα τα βασανιστήρια που υπέφερε ο αγροτικός πληθυσμός της Ρωσίας, αυτοί οι υπηρέτες μπορούσαν να είναι ασύλληπτα βάναυσοι στο δικό τους τελετουργικό. Ο αλκοολισμός ήταν διαδεδομένος στις ρωσικές οικογένειες και τα χωριά της κατώτερης τάξης, γεγονός που άνοιγε το δρόμο για τη σωματική κακοποίηση στο σπίτι. Οι χωρικοί σύζυγοι, ακόμη και οι παππούδες και οι γιαγιάδες, χτυπούσαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους όσο σκληρά και συχνά ήθελαν. Αλλά η βία αυτή δεν περιοριζόταν μόνο στο εξοχικό. Οι δάσκαλοι στα σχολεία χρησιμοποιούσαν ράβδους σημύδας στα γυμνά πόδια για να πειθαρχήσουν τους μαθητές για τέτοιες εξωφρενικές συμπεριφορές όπως το να μην παίρνουν αποδεκτούς βαθμούς ή να μην μιλούν. Τα κατοικίδια που έκαναν αταξίες μερικές φορές δικάζονταν και κρεμόντουσαν.

https://behindtheberezina.wordpress.com ... -invasion/

Φυσικά και ο κάθε εχέφρων Έλληνας θα ήθελε να είναι με την Γαλλία ή/και την Αγγλία, μόνο κάτι λούμπεν πρακτόρια που τα άρπαζαν απο τη ρωσία προπαγανδίζαν υπέρ της

[pluton]

Σε γενικές γραμμές σωστά τα λέει ο Προελληνας, σε κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με τις προθέσεις των δυτικών έχω άλλη γνώμη αλλά οι σκστορωσοι αυτό το παιχνίδι έπαιζαν με τους Έλληνες ....

Υπάρχουν απείρου κάλους διηγήσεις για την συμπεριφορά των Ρώσων ....

Για ένα φεγγάρι υπήρχε και ρωσική κατοχή στα επτάνησα από τους Ρώσους, ακόμα οι Επτανήσιοι διηγούνται την σκληρότητα των Ρώσων, χωρια ότι συμμάχησαν και με τους Τούρκους και τους έφεραν στα επτάνησα.

[Pavlos-Παυλος]

Διαβαζεις την ιστορια κατα πως σε βολευει.
Ξεχνωντας πως την ιστορία δεν τη βλέπουμε με οπαδικά γυαλια, αλλά όσο πιο αντικειμενικά μπορούμε.

Στη συνθηκη της Αδριανουπολης υπαρχει το αρθρο 10, που κανει λόγο για την ανεξαρτησία της Ελλαδας.

“Ομολογούσαν η Υψηλή Πύλη των τελείαν αυτής συγκατάθεσιν εις τα ορισμένα εν τη του Λονδίνου Συνθήκη την 24 Ιουνίου/6 Ιουλίου 1827 μεταξύ της Ρωσίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, συναποδέχεται και την πράξιν της 10/22 Μαρτίου 1829, εκ συμφώνου μεταξύ των αυτών τούτων Δυνάμεων αποφασισθείσαν επί τη βάσει της ειρημένης (που έχει αναφερθεί) συνθήκης και διαλαμβάνουσαν τους προς την οριστικήν εκείνης εκτέλεσιν λεπτομερείς συμβιβασμούς. Ευθύς δε μετά την ανταλλαγή των επικυρώσεων της παρούσης περί ειρήνης συνθήκης η Υψηλή Πύλη θέλει διορίσει πληρεξουσίους δια να συμφωνήσουν μετά της Ρωσικής Αυτοκρατορικής Αυλής και των Αυλών της Αγγλίας και της Γαλλίας περί της εκπληρώσεως των ειρημένων ορισμών και συμβιβασμών”.

Το απόσπασμα αφορά την αναγνώριση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία των όρων που είχαν συμφωνηθεί στην προηγούμενη Συνθήκη του Λονδίνου του 1827, η οποία είχε υπογραφεί από τη Ρωσία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία, και αφορούσε την υποστήριξη της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

[Λαχουρένιος]

Fun fact: ποτέ η Ρωσία δεν έχει εισβάλλει στην Ελλάδα, η Ελλάδα έχει εισβάλλει στην Ρωσία (1919). Η Αγγλία έχει εισβάλλει δύο φορές (1857, 1944) και η Γαλλία άλλες δύο (1857,1915).

Κάντε λίγο κράτει με την παράνοια.